Pater Meuwese dringt
door in N* Guinea
Aan beunhazerij moet
een einde komen 1
De arbeidsproductiviteit
blijft teruglopen
Hoe zal contact met hen
onderhouden worden?
Valse boekingen verricht om
douceurtjes te verantwoorden
VRIJDAG 5 SEPTEMBER 1952
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Waar nog menseneters leven, die nooit
een blanke zagen
Met de ontdekking van de Juliana-rivier in Nieuw-Guinea zijn, zoals thans
blijkt nieuwe gebieden van dit land voor verkenning ontsloten. Patei C.
Meuwese M.S.C. en zijn ordebroeder pater J. Verschueren hebben na een
kort verblijf in Nederland en na persoonlijk verslag aan H. M. de Koningin
te hebben uitgebracht, thans hun ontdekkingsreizen in het binnenland van
Nieuw-Guinea hervat. Zij hebben een groot aantal nieuwe gebieden bezocht,
waarvan de bewoners vaak nog menseneters zijn en nog nooit blanken heb
ben onfimoet.
In zijn verslag over zijn ervaringen
vertelt pater Meeuwese, dat hij een
paar maal over de Koningin Juliana-
rivier is geweest. Wat een land
zo luidt zijn relaas Geen wonder
dat ze het aan een paar pastoors heb
ben overgelaten om het te ontdek
ken. Sagobossen en nog eens sago-
bossen, dat wil zeggen: modder en
nog eens modder en doornen bij dui
zenden. Doornen van meer dan 20
cm. lang (nagemeten met een liniaal
tje) en daar maar door heen bagge
ren, tot je buik aan toe. Andere ke
ren uren achtereen over omgekapte
bomen sprietlopen. De mensen, die
wij hier overal vinden, hebben na
tuurlijk nooit van blanken gehoord
en de eerste kennismaking is ge
woonlijk dan ook erg spannend. Zo
kwamen we bijv. laatst bij mensen
eters van de Dajoessi-rivier, een dorp
van meer dan duizend mensen. Toen
die lui ons in de verte zagen aanko
men, neen maar, dat had men moe
ten zien. Een ontzettend gebrul steeg
op en daarboven uit het geschreeuw
der vrouwen. Direct hoorden we op
tientallen plaatsen de snelhoorns
klinken en binnen tien minuten za
gen wij van alle kanten zwaar bewa
pende mannen in prauwen aanko
men Vóór op de punt van mijn prauw
stond ik met een paar snoeren kralen
in mijn handen en een prachtige bijl.
Toen ze eenmaal in de gaten hadden,
wat het voor dingen waren, werd het
rustiger. Een kerel kwam de bijl
halen maar ging er direct weer van
door. Daarna ging ik aan de kant kij
ken met een bijl, een mes en een
hakmes bij me en nog een stel kra
len. De lui omgaven me in een cir
kel op een tien meter afstand. Pra
ten kon ik niet met ze want ik kende
hun taal weer niet. Later bleek, dat
het te gevaarlijk was hier langer te
blijven en de beide priester-verken
ners gingen verder.
Nog 103 dagen
en dan is het Kerstmis.
Nog 103 dagen en dan hoopt
het Kath. Thuisfront aan 4000
militairen, verspreid over Korea
en Nieuw Guinea, een tastbaar
bewijs van medeleven uit het va
derland te kunnen overhandigen.
Wanneer U f 3,stuurt naar
het Nat. Kath. Thuisfront, Den
Haag, krijgt u omgaande een
enveloppe toegestuurd. Op deze
enveloppe schrijft U Uw naam en
adres ën in de enveloppe sluit U
eventueel een persoonlijke groet
aan de nog onbekende militair,
die Uw pakket zal ontvangen. De
enveloppe stuurt U terug naar
het Thuisfront en daar wordt een
pakket, dat ongeveer f 10,
waard is, op Uw naam verzon
den naar een militair, die zijn
Kerstmis viert onder het kanon
gebulder en de snijdende sneeuw
storm van het Koreaanse front
of aan een van onze jongens, die
het feest van Christus geboorte
viert in de onwerkelijke tropen
nacht.
De eerste reacties op het plan,
dat twee weken geleden bekend
geworden is, zijn een beetje te
leurstellend. Het Kath. Thuis
front heeft nog geen 500 enve
loppen kunnen versturen en er
zijn 4000 jongens op Korea en
Nieuw Guinea, die voor uw be
langen daar de hitte van de dag
en de barheid van de strijd ver
duren, Niet zo zeer het pakket,
als wel uw persoonlijik blijjk van
medeleven hebben deze militai
ren nodig.
Nog 103 dagen en dan is het
Kerstmis. Pak nu even een en
veloppe en meldt het Thuisfront,
dat u ook met een pakket ver
tegenwoordigd wil zijn.
Het gironummer is 52000.
Het was weer bij een stam van
echte menseneters, waar wij beland
waren. Hier echter was de ontvangst
vriendelijker. Wij kregen onver
wacht een kind op onze schouders en
werden daarna met ons gezicht on
der de oksel van een der mannen ge
drukt. De bedoeling van deze cermo-
nie is: de lui nooit irfleer te vergeten.
Nu kan ik u verzekeren, zo gaat het
relaas verder, ik vergeet die reuk
nooit meer. Na die eerste kerel kwa
men er nog een tiental anderen. Ons
gezicht zat vol met zwarte vegen,
toen de plechtigheid was afgelopen.
Maar dat was geen bezwaar, want er
kwam al iemand aan met verse sago
en daar werd heel ons hoofd van on
der tot boven mee ingesmeerd. Ik
zag er uit met mijn witte baard als
een Sinterklaas, zoals men er in
Holland nog nooit een gezien hebt.
De twee pastoors kenden elkaar niet
meer terug met hun sagomaskers
De kinderen zijn bij ons gebleven en
zij hebben geen traantje gelaten,
toen zij met ons meegingen. Wij heb
ben ze voorlopig onder veilige hoede
genomen, totdat de zusters hier aan
komen, die kunnen dan direct een
internaat openen. De missionaris
concludeert dan: Zo ziet men, dat wij
op onze tochten telkens een over
vloed van mensen vinden, waaronder
wij kunnen werken. Het werk gaat
prachtig vooruit, de contacten met de
mensen nemen toe en als allen goed
bidden, maakt O. L. Heer er nog
eens puike christenen van.
Binnenkort zal te Groningen een nieuwe brug over het Verbindingskanaal
de smalle Heerenbrug vervangen. Dit betekent een grote verbetering voor
Jiet verkeer naar en van het Zuiden. In de laatste jaren had men hier tel
kens te kampen met verkeersopstoppingen, omdat de smalle Heerenbrug de
grote verkeerstoevloed niet kon verwerken. De foto toont de noodbrug, en
de daarachter gelegen Heerenbrug. Op de achtergrond de St. Josephtoren
aan de Radesingel.
MIDDENSTANDSOPLEIDING
De commissie van overleg van de
drie Nederlandse middenstandsbon
den (de Nederlandse Katholieke, de
Koninklijke Nederlandse en de Chris
telijke) en de contactraad van de
drie onderwijscentralen van deze bon
den doen een ernstige waarschu
wing horen tegen de practijken van
sommige instituten en individuele
personen, die met schoonschnijnende
beloften en valse voorspiegelingen ge
gadigden voor het middenstandsdi
ploma trachten te bewegen een cur
sus te volgen, doch die allerminst
bona fide blijker te zyn.
Sinds het in werking treden van
de Vestigingswet Kleinbedrijf in 1937
is het middenstandsdiploma vereist
voor de vestiging in detailhandel en i
ambacht. Van ho^ grote betekenis de
oplading voor dit diploma is, bewijst I
o.m. het feit, dat zich jaarlijks om-
streeks twintig duizend candidaten
voor het middenstandsexamen aan
melden, waarvan gemiddeld ruim de
helft slaagt.
Hoewel reeds in 1947 door de mi
nister van Onderwijs een commis
sie werd ingesteld, die inmiddels ook
rapport heeft uitgebracht, bestaan er
voor de opleiding v<?or dit examen
nog steeds geen wettelijke voor
schriften en het gevolg daarvan is,
dat naast tal van bona fide institu
ten en leraren, velen zich op het ge
ven van dit onderwijs werpen uit lou
ter winstbejag. Bij de middenstands
bonden beschikt men over gegevens,
die op dit terrein een duidelijke taal
spreken.
Een folder, uitgegeven met het
doel cursisten te trekken, bleek af
komstig van een 17-jarige jongen, die
zelf juist voor het examen geslaagd
was. Een onderwijzer met hoofdak
te, die een goede opleiding gaf, zag
zijn cursus verlopen, doordat een
kapper tussen knippen en scheren
door zijn klanten overhaalde bij hem j
De arbeidsproductiviteit in de Nederlandse industrie, die in het eerste
kwartaal van 1952 reeds een daling te zien gaf t. o. v het laatste kwartaal
1951, is in het tweede kwartaal 1952 verder teruggelopen. De productie per
werknemer in de industrie zonder bouwnijverheid in de periode April-
Juni bedroeg nl., volgens het C. B. S., 93 van het niveau van 1938, tegen
95 in het eerste kwartaal 1952 en 99 in het laatste kwartaal van 1951.
In het tweede kwartaal 1951 bedroeg de productie per werknemer 94 van
het peil van vóór de oorlog.
Het indexcijfer van de industriële neelsbezetting in de industrie was in
productie (1938 100), dat voo rhet het eerste en tweede kwartaal 1952
eerste kwartaal 1952 143 bedroeg,gelijk. Het indexcijfer bedroeg voor
daalde in het tweede kwartaal van beide periodes 150, tegen 155 in het
dit jaar tot 139 (v.j. 145). De perso- tweede kwartaal 1951.
Tengevolge van de vacanties heeft
de gemiddelde dagproductie van de
Nederlandse industrie een scherpe
achteruitgang ondergaan ten op
zichte van Juni. Verleden jaar was
de vermindering bijna even groot,
zodat in de vermindering niets ver
ontrustends zit. Het indexcijfer van
het C.B.S. der dagproductie tuimelde
omlaag van 144 in Juni tot 133 in
Juli. Verfleden jaar was er een ach-
teruggang van 143 tot 131.
Dank zij het feit, dat Juli drie ar
beidsdagen meer telde dan Juni, n.l.
25 tegen 22, kon de algemene pro
ductie ten opzichte van Juni even
wel aanzienlijk toenemen. Het be
treffende indexcijfer van het C.B.S.
kwam op 142 tegen 135, zodat bijna
het niveau van Mei (143) werd be
reikt, waarbij in aanmerking moet
worden genomen, dat Mei maar 23
arbeidsdagen telde.
Wat de afzonderlijke bedrijfstak
ken betreft, viel in Juli een daling
te constateren van het indexcijfer
voor leder, schoenen en rubber, n.l.
van 170 tot 150 en voor leder en
schoenen van 138 tot 113. Het index
cijfer voor bouwmaterialen nam toe
van 129 tot 139 voor metaalproduc
ten van 170 tot 184, voor papier van
104 tot 136 en voor openbare nutsbe
drijven van 177 tot 185 en voor
steenkolen van 86 tot 98.
een cursus te volgen.
Er worden contracten ter tekening
aangeboden, die wel nauwkeurig de
rechten der instellingen omschrij
ven, maar waari van verplichtin
gen niet wordt gerept. Men garan
deert het behalen van het diploma
of gratis doorstuderen als men zakt,
belooft goede resultaten bij één uur
studeren per veelc, verzekert dat de
cursisten vrijgesteld zijn van militai
re dient zolang zij de cursus volgen
enz.
In het belang van de goede op
leidingen en van de candidaten voor
het examen waarschuwen de mid
denstandsbonden ernstig tegen der
gelijke misleidingen en men advi
seert toekomstige cursisten zich bij
een der middenstandsbonden op de
hoogte te stellen, alvorens men een
contract voor het volgen van een
cursus aangaat.
Ned. militairen gaan oefenen in Duitsland
Het Nederlandse Legerkorps, dat
in September deelneemt aan een
oefening in Duitsland, zal onder En
gelse leiding staan. De verzorging
van het legerkorps blijft echter een
Nederlandse taak. Hiertoe behoort
ook de regeling van het contact met
familie en verwanten van het per
soneel, dat tot het legerkorps be
hoort.
Voor de twee belangrijkste moge
lijkheden van contact, namelijk de
briefwisseling en de berichtgeving
in dringende gevallen, zijn bijzon
dere regelingen ontworpen, welke
door Nederlandse diensten worden
uitgevoerd.
Het postverkeer wordt geregeld
door het veldpostkantoor, dat de P
TT is van het leger. Adres-aandui
ding geschiedt door een veldpost-
nummer. Voor de legerkorpstroe
pen is dit: Napo 201, voor de 2e di
visie: Napo 221, voor de 3e divisie:
Napo 231. Napo betekent: Nether
lands Army Post Office. Een volle
dig adres moet vermelden: rang of
stand, achternaam, voorletters, le-
gernummer, onderdeel, en Napo-
nummer.
ziekte of verwonding van militairen
de naaste verwanten onverwijld
hiervan in kennis worden gesteld
door de centrale registratie van het
Min. v. Oorlog. Afvoer naar Neder
land blijft dan afhankelijk van de
toestand van de militair.
De mogelijkheden van het veld-
postverkeer in beide richtingen naar
en van Duitsland zijn beperkt tot:
a) Brieven tot en met 20 gram;
b) Briefkaarten (enkele en dubbele)
c) Drukwerken tot een maximum
van 3000 gram;
d) Nieuwsbladen tot een maximum
gewicht van 3000 gram.
Alle zendingen kunnen m»t Ne
derlandse zegels worden gefrankeerd
volgens het binnenlandse tarief en
op normale wijze worden gepost.
De berichtgeving in dringende ge-
KONINGIN NAAR
KONINGIN
Op het paleis Soestdijk is gister
morgen een delegaatie uit het West-
land ontvangen.
De burgemeester van Naaldwijk,
de heer S. Hoogenboom, de voorzitter
van de Veilingvereniging Westland,
de heer J. Barendse, de druivenkonin-
gin van het Westland, mej. Jo.
Steenks en haar hofdames Arda
Zwinkels en Riet Kuyvenhoven heb
ben aan de secretaris van H.M. de
Koningin, W. J. baron van Heecke-
ren van Molecaten, uit naam van de
Westlandse druiventelers, een grote
versierde mand druiven aangeboden
voor de Koningin en vier kistjes met
druiven voor de Prinsessen.
Koningin niet naar
een modeshow
Het bericht, dat de koningin voor
nemens zou zijn de modeshow van
Herbert Sidon te Amsterdam bij te
wonen, is niet juist. Hare Majesteit
heeft nimmer het voornemen gehad
zich naar deze modeshow te begeven.
Het is te vrezen, dat hier van opzet
telijke misleiding sprake is geweest.
Een gevangenisstraf van acht we-1
ken eiste de officier van justitie bij
de Rotterdamse Rechtbank gister-
morgen tegen de 53-jarige L. H. van j
der M. uit Gouda.
Volgens de dagvaarding zou deze
zijn aangiftebiljetten voor de inkom
stenbelasting over de jaren 1946 tot
en met 1949 onjuist of onvolledig
hebben ingevuld. De officier, die de
zaak voordroeg, merkte op, dat Van
der M. over deze jaren een bedrag
van circa ƒ17.000 aan inkomen zou
hebben verzwegen.
Ook zou hij als directeur van een
N.V. het belastbaar bedrag op een
aangiftebiljet -mor de vennootschaps
belasting niet jïist hebben opgege
ven.
Verdachte, die verklaarde te goe
der trouw te hebben gehandeld, zei-
de, dat hij het bewuste geld had be
steed om relaties te behouden. Om
dat hij de bedragen toch wilde boe
ken, ging hij tot fictieve boekingen
over.
Zijn raadsman, mr. E. J. Polak,
lichtte dit als volgt toe:
Zijn cliënt legt zich toe op het uit
rusten van schepen met tuigage etc.
In dit bedrijf is het usance, wil men
leveren, met douceurtjes te werken.
De door pleiter geraadpleegde scheep
vaartmaatschappijen zeiden hem blij
met dit „euvel" te zijn, want zou
niemand douceurtjes geven, dan zou
den scheepskapiteins voor de tuigage
naar Antwerpen varen. Dezt man had
een ruim inkomen, hield zelfs over
en daarom was er voor hem geen re
den zijn inkomen met bedragen van
enkele honderden guldens te verho
gen.
Verdachte zeide gedacht te hebben
een boeking te moeten hebben en hij
gaf toe, dat de „vorm totaal verkeerd
is geweest."
Zou hij de fiscus namen genoemd
hebben van de personen aan wie hij
douceurtjes gaf, dan zou hij ze als
klant verloren hebben.
Pleiter betoogde nog, dat de bedra
gen zijn cliënt niet privé ten goede
zijn gekomen.
Voor het eerste tenlastegelegde
vroeg de raadsman vrijspraak. Van
het tweede achtte hij de opzet niet
bewezen en drong hij aan op een
geldboete. Uitspraak over 14 dagen.
vallen wordt zoveel mogelijk be
spoedigd. Een bericht, dat voor mi
litairen is bestemd, dient te worden
gegeven aan de burgemeester, die
dit overgeeft aan de berichtendienst
van het Ministerie van Oorlog Bij
ziekte of ongeval wordt hierbij een
verklaring van de geneesheer over
gelegd. In zeer dringende gevallen
kan de geneesheer ofwel de belang
hebbende zich rechtstreeks wenden
tot de berichtendienst. Verzoek tot
overkomst van militairen wordt toe
gestaan bij ernstige ziekte of bij
overlijden van naaste verwanten.
Omgekeerd zullen bij ernstige
AFSCHEIDSRECEPTIE VAN
IR. L. T. VAN DER WAL.
De scheidende directeur-hoofdin
genieur van de provinciale water
staat in Zuid-Holland, ir. L. T. van
der Wal, ontving in de Witte Socië
teit zijn vrienden en relaties, ge
maakt tijdens zijn ambteperiode.
Honderden zyn van ir. Van der Wal
afscheid komen nemen.
De Commissaris van de Koningin
in Zuid-Holland mr. L. A. Kesper,
die de scheidende ingenieur onlangs
als eerste onderscheidde met de
„Gouden Lis" van de provincie, nam
de receptie te baat om nogmaals van
zijn waardering blijk te geven.
BRANDSTOFFENHANDELAREN
DEMONSTREREN TE UTRECHT.
Op initiatief van de Kath. Bond
van Brandstoffenhandelaren was
Donderdag op de Jaarbeurs te
Utrecht een speciale dag voor de
Brandstoffenhandelaren belegd, om
de methodes en efficiency in het
i eigen bedrijf nader te bestuderen. 800
Brandstoffenhandelaren woonden de
bijeenkomst in de Congreshal bij. Dit
is de eerste uitgebreide demonstratie
van deze Bond.
Na het openingswoord van de
voorzitter, de heer H. J. M. A. Ap
pel, voerde de secretaris der eigen
vervoerdersorganisatie (E.V.O.), de
heer A. M. Jansen, het woord, waar
na de heer Tielen, algemeen leider
van de transportafdeling der jaar
beurs sprak over economische werk
methoden en technische outillage van
het brandstoffenbedrijf.
Verder voerde het woord de heer
Schoonenwolf, technisch adviseur
van de Federatie van Nederlandse
Brandstoffenhandelaren. Het congres
werd besloten met een demonstratie
van het interne transport en van dc
technische hulpmiddelen, die het be
drijf ten dienste kunnen staan. De
heer Arcnthals gaf de aanwezigen
voorlichting over de vraag welke cre-
diet-mogelijkheden er zijn om de
aanschaf van moderne machines te
verzekeren.
Donderdagavond waren talrijke
brandstoffenhandelaren op het 'be
drijf van de heer Tielen aanwezig,
om de outillage daar in ogenschouw
te nemen.
WIELRÏJDSTER
DOODGEREDEN
Zou heden emigreren
In de Langstraat te Klazinaveen is
de 54-jarige mevrouw Groenewold,
wonende te Zwartemeer, gistermid
dag door een auto aangereden en ge
dood. Mevrouw Groenewold reed met
een fiets over de Langstraat. Nabij
de woning van de landbouwer J.
Bentum stak zij plotseling de weg
over. Naar ooggetuigen verklaarden
heeft zij alvorens over te steken niet
achterom gezien.
Een haar achteropkomende perso
nenauto, bestuurd door de handels
reiziger K. uit Groningen, kon haar
niet meer ontwijken, zodat zij werd
gegrepen en kwam te vallen. Mevr.
Groenewold werd zwaar gewond aan.
het hoofd en overleed enkele minu-
ten na het ongeval. Het is gebleken,
dat mevrouw Groenewold van plan
was een afscheidsbezoek bij de fami
lie Bentum te brengen, omdat zij van
daag met haar man en kinderen
naar Brazilië zou emigreren. Haar
zoon was reeds eerder naar Brazilië
vertrokken en de rest van het gezin
zou nu volgen. Het is nog nipt be
kend, of de emigratieplannen vdn de
heer Groenewold met zijn kinderen
onder deze omstandigheden doorgang
zullen vinden.
Een uieeatyn
RAAKT ZOEK
DOOR WILLY WATERMAN
42)
De motor gromde harder en ver
hoogde zijn toerental. Langzaam
schoof de boot achteruit van de stei
ger weg, grote kringen van rimpels
trekkend in het gladde wateropper
vlak.
„Wat een hitte hier op de kade,"
zuchtte Clim, verlangend naar het
water beneden hem kijkend. Dan
zocht hij in zijn zakken naar een si
garet, maar vond er geen.
„Ook dat nog," klaagde hij, naar
de boot wuivend: „Adios!"
„Good luck," riep Peter, „geef
Morescu zout water, als hij drinken
wil, het zal tijd uitsparen!"
Hemingway stopte de motor enkele
ogenblikken, draaide het stuurrad en
gaf gas vooruit.
De boot lag even stil, legde zich
dan scheef en gleed in een wijde
boog, met steeds toenemende snel
heid, naar de vage horizon in de
monding van de haven, waar het
kristal van de lucht en het kobalt
blauw van het water elkaar raakte.
Achter de boot spreidden de rimpels
zich uit als een enorme waaier.
Toen Clim en Ben Forster, beiden
met koffers beladen tussen de pal
men en kolommen van de Southland
Hotel galerij doorliepen, was de Lu
cky Lassie nog slechts een wit stipje
in een wijde kom van blauw water.
TWAALFDE HOOFDSTUK
Een slaperig conflict
Crofts slaakte een diepe zucht van
verlichting, toen de oude, knarsende
auto, waarvan vele niet essentiele
onderdelen, zoals kussens en veren,
in de loop der jaren waren afgeval
len en wijd en zijd over het land
schap rond het dorp Hernadez ver
spreid, te midden van een stofwolk
voor de gevangenis op het plein stop
te. Het was laat in de middag en en
kele bewoners van het plaatsje, die
juist uit hun siesta waren ontwaakt,
rekten zich voor hun deuren uit of
zaten, bruine sigaretten rokend, ge
hurkt op de grond met him ruggen
leunend tegen de wit adobe muren
var. hun vierkante huizen.
Het geschiedde niet alle dagen, dat
de auto van de douane, de sensatie
en de trots van de streek, het dorp
Hernandez met een bezoek vereerde.
Nu de wagen rammelend en krakend
het stoffige plein opreed, werden
ijlings de nog slapende familieleden
wakker geschreeuwd; de voor hun
huizen gehurkte mannen krabbelden
haastig overeind en alles snelde toe.
Er viel nieuwe aanvoer voor de
bouwvallige gevangenis te bezichti
gen.
En de hoogste verwachtingen der
inboorlingen werden overtroffen.
Enkele bevoorrechten onder hen wa
ren zo zeer door het lot begunstigd,
dat zij er nog getuige van konden
zijn, hoe twee Americano's geen
Mexicanen maar twee echte Ameri
kanen met de handen op de rug
gebonden,stijf, bestofd en scheldend,
uit de achterzitplaatsen werden ge
haald en het gebouw ingeduwd.
Crofts had tijdens de rit weinig ge
legenheid gehad, om opmerkingen te
maken. Hij had het hardnekkig
meermalen geprobeerd, maar het la
waai van de motor, het klepperen
der diverse losse onderdelen en het
schokken van de wagen over de bui
len en gaten in de weg, maakten zijn
pogingen bij voorbaat vruchteloos.
Maar nu hij, pijnlijk en stijf, de wa
gen verliet, barstte hij los:
„Als jullie, krakelende en grijn
zende Mexicanen, soms denkt, dat je
twee vrye Amerikaanse staatsbur
gers in volle zee kunt beschieten,
bijna vemvoorden, in een klepperen
de doodkist zetten, en dan twintig
mijl voortsleuren door een gloeiende
'hitte, terwijl de schorpioenen je in
je nek waaien, heb je het toch mis.'
Dat zal jullie zandhazen toch duur
te staan komen. Als Roosevelt dat
hoort, ligt er hier morgen een oor
logsbodem van Ome Sam, die jullie
hele potten- pannenwinkel hier met
één schot door de Parelmoeren Poor
ten blaast! Begrepen?"
Hij blafte zijn laatste woorden te
gen de glimlachende Mexicaan, die
het dichtst bij hem stond.
De douanier, die sandalen droeg,
zonder sokken, een gerafelde uni
formjas aanhad met onwezenlijk-
schitterende knopen en een vuil wit
te broek met goudgalon, deed twee
verschrikte passen achteruit, knikte
welwillend en zei haastig:
„Si, si,' senor! Si, si!"
„Si,si!" raasde Crofts, si, si, grin
nikende aap, maak myn handen los
en ik zal je leren, een Amerikaans
staatsburger te binden en rond te
zeulen.
Hij stikte by na van woede, staarde
enkele ogenblikken in het welwillen
de gezicht van de douanier en wend
de zidh dan tot Parker.
„Zeg, Parker, doe jy je mond eens
open. Wat zeg jij van die Mexicaan,
die me daar aan staat te gapen en
niets anders weet te vertellen dan
si, si, senor?"
Parker, die op de grond was gaan
zitten, met zyn rug tegen de muur
van de gang en zich daar blijkbaar
zeer op zijn gemak voelde, keek op,
wierp een afwezige blik op .de rode
Crofts en de glimlachende Méxicaan
en zei:
„Dat zou ik ook zeggen als ik door
een krankzinnige in het Hindoestans
werd aangebruld. Alleen zou ik het
senor er af laten, maar Mexicanen
zijn hoffelijke lui."
Hij verzonk, tevreden kauwend,
weer in beschouwing van de muur
tegenover hem. Crofts slikte een paar
maal en opende dan zijn mond om
een opmerking te maken over Par
ker's geestelijke afwijkingen, toen
de tweede douanier, die tot nu toe
was bezig geweest, aan de volksme
nigte op het plein explicaties te ge
ven, door de deuropening de duistere
gang binnenkwam, hen met een ver
ontschuldigend gebaar passeerde, op
de deur, enkele meters verder, klop
te en binnentrad.
Het was in de lange, donkere gang
aanmerkelijk koeler dan het buiten
was geweest en voor het eerst die
middag voelde Crofts zijn hunveur
enigermate verbeteren.
De Mexicaan had de deur, verder
op in de gang, achter zich gesloten
en alleen een vaag geroezemoes van
stemmen was te horen. Over 't gehele
gebouw hing een genoegelijke sfeer
van slaperigheid. Het zonverlichte
plein met zijn witte, vierkante hui
zen, dat door de opengebleven deur
zichtbaar was, het gonzen van enkele
muskieten, de warrr.'tegolven van
buiten, die enkele zachte geluiden
met zich voerde, dat alles deed bin
nen enkele minuten Crofts woede be
daren; hij was nu in een stemming
van kalme afwachting.
„Waarom zouden we ons druk ma
ken?" zei hij tegen Parker, en volgde
diens voorbeeld door eveneens tegen
de muur gehurkt te gaan zitten, „wat
kan ons gebeuren? Hoogstens een
paar dagen in de bak, en ons papier
is zo veilig als het maar zijn kan."
„Heb je dat nou pas'in de gaten?"
verbaasde Parker zich en geeuwde.
(Wordt vervolgd)
