ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1952
JE LE1DSE COURANT
TWEEDE BI.AD - PAGINA l
Fantasie of waarheid?
Volgens het Braziliaanse blad „Ul
tima Hora" heeft Niels Christiansen,
alias Josef Starzcsny, een Duitser
van Slavische origine, verklaard in
1940 de vliegende schotel gecon
strueerd te hebben. Christiansen, die
in 1942 in Brazilië werd gearres
teerd op beschuldiging van het ver
strekken van inlichtingen over Bra
zilië en thans een vonnis uitzit van
30 jaar, zeide de vliegende schotel
te hebben willen gebruiken voor de
luchtverdediging van Duitsland. Het
apparaat kon in 22 uur om de aarde
vliegen. Zijn toestel had bij een
proeneming een hoogte van 20 kilo
meter bereikt met een gemiddelde
snelheid van 1700 kilometer per uur.
Aan de schijf waren aan de bui
tenkanten reactiemotoren bevestigd
en de cabine was er op geconstrueerd
volgens een cardanstelsel. Christian
sen zeide, dat het werk onderbroken
was door zijn arrestatie en dat mo
gelijk een vreemde mogendheid zich
bij de val van Duitsland van de uit-r
vinding meester gemaakt had. Hij
zeide in staat te zijn de vliegende
schotel te reconstrueren.
Foto: N. v. d. Horst
DIT STAAT VAST:
ER VLIEGT IETS!
Op de vliegvelden van de Verenig
de Staten staan straaljagers start
klaar, het personeel van de radar
installaties heeft extra instructies ge
had en allerlei geleerden turen de
hemel af. De commandant van de
luchtmacht loopt sinds Zaterdag met
een lang gezicht. Hij begint genoeg
te krijgen van alle geruchten, die de
ronde doen en met de vuist op tafel
heeft hij zijn woorden onderstreept:
„En nu wil ik eindelijk eens weten
wat die vliegende schotels zijn!"
Zaterdag heeft Washington een
grote show van „vreemde verschijn
selen" aan het firmamant gehad. Ze
waren niet te tellen! En deze keer
was het niet een enkele burger, die
het vliegende-schotel-praatje de we
reld inzond. Vele mensen namen de
verschijnselen waar en zelfs het ra
darstation van het vliegveld kreeg de
schotels op het scherm. Twee straal
jagers werden op verkenning uitge
stuurd. Een piloot meldde, dat hij
lichtjes boven het vliegveld zag,
maar dat hij ze niet kon inhalen.
Men kon hieruit opmaken, dat de
voorwerpen zich minstens met een
snelheid van 1000 km. door het
luchtruim bewogen. De radar waar
nemers, die op de grond eveneens
de snelheid trachtten te berekenen,
kwamen tot de slotsom, dat de snel
heid beneden de 200 km. lag en dus
beduidend minder was dan die van de
Het ongeloofwaardige element.
En hier stuitte men weer opnieuw
op het raadselachtige, dat eigenlijk
het ongeloofwaardige element ver
oorzaakt in de gehele vliegende-scho
tel-kwestie. Alle waarnemingen en
berekeningen, die gemaakt worden
blijken steeds weer tegenstrijdig. De
een weet dit en de ander dat, maar als
men alle gegevens oppervlakkig be
kijkt is het al duidelijk, dat de kwes-
hangt. De enige zekerheid is, dat er
werkelijk iets aan het firmament
te zien is geweest in de meeste ge
vallen.
In vroeger tijden schijnen soortge
lijke verschijnselen zich ook al eens
te hebben voorgedaan, maar de vlie-
gepde-schotel-kwestie zoals wij die
momenteel kennen, is begonnen in
1947. Op de 24e Juni van dat jaar
vloog de zakenman Kenneth Arnold
uit Boise in Idaho naar Ykima in de
staat Washington. Terwijl Arnold zat
na te denken over zijn handeltje in
brandblusapparaten zag hij plotse
ling een lichtreflex over de vleugel
van zijn vliegtuig gaan. Direct daar
na ontdekte hij negen vreemdsoorti
ge vliegtuigen, die in formatie vlogen.
Aanvankelijk meende hij met een
nieuw type vliegtuig te doen te heb
ben, maar toen hij de snelheid
trachtte te meten en tot de conclu
sie kwam, dat de vliegende voorwer
pen een snelheid hadden van min
stens 2000 km., wist hij, dat er iets
bijzonders aan de hand was. In een
artikel, dat hij over zijn eigenaardig
avontuur publiceerde, beschreef hij
de voorwerpen als „Dingen, die op
geen enkel type vliegtuig lijken. Ze
zijn plat en maken de indruk van
schotels".
Sindsdien is de benaming „vlie
gende schotels" gebruikelijk.
Hij bleef niet de enige.
Kenneth Arnold bleef niet de enige,
van dergelijk fraais zouden de laat
ste woorden van de vlieger geweest
zijn. In werkelijkheid waren zijn
woorden „Ik ga door tot 3000
m. en als ik er dan niet dichter bij
ben, geef ik de achtervolging op."
Het officiële rapport over dit on
geval berichtte, dat de piloot zich
had laten verleiden te hoog te stij
gen en daardoor wegens gebrek
aan zuurstof bewusteloos raakte
en neerstortte.
Komkommertijd.
Dit ongeluk, dat in de komkom
mertijd geschiedde, betekende voor
de Amerikaanse kranten een onuit
puttelijke bron voor bladvulling. Er
verscheen zelfs een boek over vlie
gende schotels en daarin werden alle
kranten overtroffen. De schrijver
beweerde, dat er behalve een die
in de Sahara te pletter viel vier
vliegende schotels in Amerika wa
ren geland. De eerste kwam aan de
grond te Atzec in Nieuw Mexico. Bij
onderzoek werd vastgesteld, dat de
schotel bestond uit een „soort" alu
minium en de patrijspoorten uit een
„soort" glas. In het toestel bevonden
j zich 16 overleden mannen, die in
i lengte varieerden van 90 tot 100 cm.
i Hun kleding droeg het stempel van
onze mode in 1890 Een geleerde stel
de vast, dat deze mannen van Venus
moesten komen, omdat mensen
die eventueel op Mars zouden le-
minstens 4 meter lang zouden
vreemde verschijnselen in de I z'Jn- In de schotel werden voorts een
lucht waarnam. Kort na zijn beleve-aantal toiletten gevonden (daar ken
nis kwamen soortgelijke berichten nen de Venusianen blijkbaar ook met
uit verschillende deien van Amerika, i bulten> en zeer geriefelijke slaap-
Een gezagvoerder van de United .plaatsen. Volgens de eminente fan-
Airlines zag, eveneens bij Boise, vijf i tast van dlt boek waren de mannetjes
schotels. Zyn tweede piloot en de overleden, omdat door een gat in de
stewardess namen het verschijnsel patrijspoort de heerlijke lucht,
ook waar. Een geoloog uit Oregon 20 h"d nodig hebben en di
zag er vier-en in 1948 bereikte de lui van V,e.nus niet kunnen verdra-
kwestie een hoogtepunt, toen in j Sen' was binnengestroomd.
Kentucky er.ige piloten achter de Deze opmerking is van belang, om-
schotels aanjoegen. Onder hen was dat de schrijver even verder be-
een ervaren oorlogsvlieger, die via weert, dat toen men een in Arizo-
de radio een nauwkeurige beschrij- j na gelande schotel benaderde er
vihg van de voorwerpen gaf. j een heleboel kleine mannetjes naar
Door deze oorlogsvlieger is de toe renden, er in sprongen en met j
schotel-kv/estie eigenlijk op een sen- j een enorme Yaart in ^et luchtruim j
- - - 1 verdwenen. Die kwamen zeker uit
piloot van Venus en dan denkt hij
waarschijnlijk: „Kom ik moet eens
kijken, wat daar aan de hand is."
Na deze theorie begon het sterk ge-
interesseerde volk de hele kwestie
beu te worden en toen een dagblad
met het verhaal kwam, dat een auto
rijder op een stille weg door een heel
klein schoteltje achterna was gezeten,
lapte men de hele geschiedenis aan
zijn laars. Een weekblad publiceerde
een spotprent, waarop een laat thuis
gekomen echtgenoot door zijn vrouw
met borden bekogeld werd. Het on
derschrift luidde: „Het grote myste
rie is opgelost.'
En dit is eigenlijk de tragische
kant van de gehele kwestie. Steeds
blijken er slechts twee belangrijke
groepen te zijn nl. de mensen, die
van de zaak niets geloven en de men
sen, die persé willen, dat er wezens
op de maan of een andere planeet
wonen.
Nieuw stadium.
Hoewel na 1948 de vliegende scho
tels nog wel eens ter sprake kwa
men, werd er toch niet zoveel aan
dacht meer aan geschonken. De laat
ste weken echter kwam de kwestie
in Amerika opnieuw op de voor
grond. En niet alleen in Amerika. In
Frankrijk werden schotels waarge
nomen en om dichter bij huis te blij
ven ook in Arnhem, Leiderdorp en
Katwijk zag men ze.
In Washington is er echter op dit
gebied een record geslagen. Zoals wij
boven reeds meldden, zijn er zelfs op
het radarscherm eigenaardige vlie-
het plan opgevat om de zaak ernstig
te onderzoeken.
Interplanetair verkeer acht men in
gende voorwerpen waargenomen. Nu j alle kringen uitgesloten. Velen zijn
is radar weer niet zo onfeilbaar als van mening, dat de astronomen het
men pleegt aan te nemen. De theo- i verschijnsel tot oplossing zullen bren-
rie, dat alleen een soliede voorwerp j gen, maar anderen fluisteren, dat de
een radar-echo kan veroorzaken, i Amerikaanse luchtmachtcommandant
wordt door velen bestreden. Radar- niet met zo'n lang gezicht loopt, om-
- stralen schijnen ook teruggekaatst te dat hij het vraagstuk opgelost wil
geoloog uit Oregon j WV 20 ^a5d noch2 hebben en die de kunnen worden door onregelmatig zien. Hij zou slechts boos zijn, omdat
icmo lui van Venus niet kunnen verdra- verhitte lucht. j belangrijke experimenten zo ge-
De geleerden van Amerika tonen j dwarsboomd worden door de nieuws-
thans grote belangstelling voor de gierigheid van het publiek,
verschijnselen en de Amerikaanse We zullen intussen maar wachten
luchtmacht, die alle verhalen over en zo af en toe de lucht afzoeken,
vliegende schotcis zo graag naar het j Misschien krijgen wij dan ook eens
rijk der fabeltjes verwees, heeft thans i iets te zien.
sationeel plan gekomen en waar
schijnlijk op een plan, waarop deze; een andere provincie van Venus,
helemaal niet *hvis behoort. Men j waar men onze lucht beter kan ver
heeft nu eenmaal de neiging, om alles dragen,
wat nog niet verklaard is, op te bla- 0ver het hoogtepunt,
zen tot iets, dat de mensen de stui
pen op het lijf moet jagen. Zeer i In hetzelfde jaar 1948 ont-
waarschijnlijk komt er over enige tijd wikkelde een fantasierijke Ameri-
een dóódsimpele verklaring over al kaan een theorie over de voortbewe-
deze geheimzinnigheid. I ging van vliegende schotels. Men
De oorlogsvlieger echter veronge- had namelijk ontdekt, dat de vliegen-
lukte tijdens de achtervolging van
de schotels. Het radiocontact met
hem werd plotseling verbroken
de Amerikaanse journalisten hebben
hun fantasie, die werkelijk niet
ring is, afgespeurd om vooral maar
een prachtige zin te vinden, die als
laatste radiografisch was doorgeko
men.
„Ik ben er vlak bij." „Over enige
schotels geen motoren hadden.
Die betreffende mijnheer beweerde,
dat de voortbeweging berustte op een
handig uitbuiten van magnetische
krachtlijnen. En hij ging nog verder.
„Weet U", zo vroeg hij zijn lezers,
„waarom de schotels geregeld in de
zelfde gebieden worden waargeno
men? Omdat zich daar magnetische
storingen voordoen. Dat merkt zo'n
Egyptische afdeling heropend van
Rijksmuseum van Oudheden
totale reorganisatie der Egyptische
afdeling en de moderne opstelling
van zijn museumbezit, wacht thans
nog op de noodzakelijke vernieuwing
van de afdeling Griekse vazen, Oud-
Europa en de Nederlandse prae-histo-
rische tijd. Ook hiervoor zijn de plan.
nen reeds in een vergevorderd sta
dium. Het thans bereikte en aan
aesthetische normen beantwoorden
de resultaat zal museumbezoek onge
twijfeld ten goede komen.
Ook een
blauwe wimpel
De recordtocht van de United
States heeft een andere recente
en hoogst merkwaardige over
steek van de Atlantische oceaan
overschaduwd, waaraan de Lon-
dense Times zelfs een hoofdarti
kel heeft gewijd. Hot betreft
oen zeevogel, die op hot oiland
Man inheems is en officieel te
boek staat als de Puffinus. De
vogel houdt wat zijn grootte be
treft met midden tussen een
meeuw en een duif-
Opgesloten in een kartonnen
doos was de Puffinus per vlieg
tuig overgebracht van Engeland
naar Boston in de Verenigde
Staten, onder de hoede van de
tweede dirigent van het sym-
phonie-orkest dat die stad we
reldberoemd heeft gemaakt. Op
een goede avond in Juni werd
de vogel losgelaten; zonder aar
zeling vloog hij in de richting
van zijn geboortestreek en kwam
daar dertien dagen later aan.
De afstand van vijfduizend
kilometer legde het dier af met
een daggemiddclde van vier
honderd kilometer; bij aankomst
vertoonde het geen bijzondere
tekenen van vermoeidheid. Het
heeft de Blauwe Wimpel van zijn
soort wel verdiend.
En de mummies
keerden terug
Na 13 jaar „een zwervend leven"
te hebben geleid, hebben de mum
mies van het Rijksmuseum van Oud
heden aan het Rapenburg thans we
derom „vaste grond onder de voe
ten". Sinds het najaar van 1939 zijn
zij aan het belangstellend oog van de
museumbezoeker onttrokken geweest,
doch thans hebben zij een plaats ge
vonden in enkele zo juist gereedgeko
men en geheel gerestaureerde zalen
van de Egyptische afdeling.
Tegelijkertijd is de kostbare en wel
zeer unieke collectie mummiekisten
wederom voor de dag gekomen, een
collectie welke met name teruggrijpt
op het late nieuwe rijk (1200800
voor Chr.). Op deze rijk beschilder
de mummiekisten treft men allerlei
teksten en voorstellingen aan, welke
betrekking hebben op de dodencultus,
waarbij o.a. telkens de weging van
het hart bij het z.g.n. dodengericht
terugkeert. In totaal omvat deze met
zeer veel zorg ingerichte en perma
nente expositie 20 mummies van eer
tijds vooraanstaande personen uit het
Egyptische Rijk en plm. 25 mummies
van dieren. In enkele geheel nieuw
ontworpen vitrines, welke wel een
zeer schrille tegenstelling vormen
met de voordien gebruikte, zijn thans
ook de Egyptische goudschatten ten
toongesteld. zodat de bezoeker thans
een vrij volledig beeld krijgt van de
cultuurgeschiedenis van het oud-
Egyptische Rijk. Het Museum van
Oudheden, dat met het gereedkomen Groep van rijk beschilderde mummie kisten van Egyptische dames uit het
van deze afdeling wederom een étap- 1ste Nieuwe Rijk (1200—800 j. v. Chr.). Op de voorgrond mummies van
pe heeft afgelegd op de weg van een 1 kinderen uit diezelfde periode.
