fltagióch moment
Zwarte dag voor Nederlandse
athletiek in Helsinki
Nederland op tweede plaats
in hockey-tournooi
Mefanaal uit Helsinki
z^L"\TzrL:re^::
Ziluei vaat de J\Ced. fïac&ei/piaeg.
VRIJDAG 25 JULI 1952
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Fanny, Harting en Slijkhuis gaven de strijd op
rvE OLYMPISCHE ATHLETIEKWEDSTRIJDEN VAN 1952 zullen zeker
niet in de annalen van de Nederlandse athletiek worden vermeld. Als
ze wel zouden worden opgetekend, dan zal om „Donderdag 24 Juli" een
rouwrand worden aangebracht. Maar ook zal er bijgeschreven staan, dat
Fanny BlankersKoen haar wil heeft doorgedreven om, hoewel zij zich er
niet toe in staat voelde, toch te starten in de finale 80 meter horden. Want
vóór alles wilde zij vermijden, dat men, de achtergronden niet kennende,
zou zeggen: zij heeft zich teruggetrokken, omdat ze in de halve finale ge
klopt werd en dat dit dus ook wel in de eindstrijd zou gebeuren.
velen als favoriet beschouwden,
langs de tribune, waar de Duitse
supporters hadden plaats genomen,
kwam, konk het „Scha-de, Scha-de".
De 1000 meter werden afgelegd in 2
minuten 47 sec. en op dat ogenblik
nam Zatopek de vijfde plaats in.
Schade had de leiding overgenomen
van Chattaway, gevolgd doo Reiff,
Mimoun, en Zatopek. Op dat ogen
blik lag Anoufraiev op de zesde
plaats. Voor de 2000 meter werd een
tijd van 5 min. 37,4 sec. genoteerd.
Na 2200 meter ging Zatopek naar
voren, maar Schade liet dat niet toe
en met nog 2400 meter voor de boeg
had de Duitser al weer de leiding
genomen met Zatopek op de tweede
plaats, Reiff als derde, Chattaway
vierde en Mimoun vijfde. Schade
versnelde inmiddels het tempo en
het was toen reeds duidelijk, dat de
titel van olympisch kampioen 5000
meter, waarvoor het stadion voor de
eerste maal geheel was uitverkocht,
aan een van dit vijftal zou komen.
De 3000 meter werden afgelegd in
8 min 30,4 sec. Ronde na ronde bleef
dit vijftal bijeen en vier ronden voor
het einde lagen Zatopek en Reiff
samen op kop gevolgd in tweede
positie door Schade en Chattaway.
Mimoun was toen vijfde en op enige
afstand als zesde de Engelsman Pi-
rie. 1200 Meter voor het einde kwam
Pirie plotseling naar voren om de
leiding over te nemen. Toen volgde
een strijd, zo fel, zo levendig, maar
tegelijkertijd ook zo moordend, dat
het publiek als één man overeind
kwam om toch maar niets van deze
prachtige kamp te missen. Aanval
en tegenaanval, schijnbewegingen en
échte pogingen om weg te komen
wisselden elkaar af. Voor 4Ö00 meter
werd een tijd van 11 min. 24,8 sec
afgedrukt. Nog twee ronden waren
er af te leggen en Schade had toen
weer de kop met Chattaway op de
hielen, gevolgd door de kleine Mi
moun, de kameeldrijver uit de Afri
kaanse woestijn, die iedereen als
een schaduw bleef volgen en die
bovendien elk tempo gemakkelijk
kon draaien. Toen volgde de eerste
sensatie. Anderhalve ronde voor het
einde liep Gaston Reiff, die geen en
kele maal initiatief had getoond, de
baan uit en mistroostig liep hij het
groene grastapijt op. Op dat ogen
blik hadden Schade c.s. het tempo
versneld, hetgeen hem te machtig
bleek. De olympische kampioen van
Londen 1948 op dit nummer scha
kelde zich zelf uit en van een twee
kamp op dë laatste meters tussen
hem en Zatopek, zo scherp in ieders
herinnering gebleven, kon niets
meer komen. Het viertal overgeble
ven lopers moest het toen onder el
kaar uitmaken. De bel voor de laat
ste ronde klonk, het stadion was één
juichende en enthousiaste menigte,
die hier een schouwspel kreeg voor
getoverd. dat niet gemakkelijk meer
zal worden vergeten. Bij het ingaan
van die laatste ronde versnelde Za
topek scherp het tempo. Hij nam de
leiding over, maar hij kon zich niet
van zijn drie concurrenten losmaken.
Schade zette de tegenaanval in bij
het uitkomen van de voorlaatste
bocht en op 300 meter voor d' finish
had Chattaway de leiding, gevolgd
door Schade. Zatopek en Himoun.
Tezamen gingen zij de laatste bocht
in, de strijd was volkomen open.
Maar in die bocht zette de Tsjech,
nog steeds zwaaiend met hoofd en
armen, maar met een prachtige be
weging in de benen, de slotaanval in.
Het was of zijn tegenstanders stil
stonden. Hij stormde naar voren en
bij het uitkomen van de laatste
bocht had hij de leiding overgeno
men. Op dat ogenblik stootte Chatta
way, de man, die de moedigste race
van zijn leven had gelopen, tegen
het randje, dat de afscheiding vormt
tussen baan en grastapijt. Hij viel en
was verloren. Zatopek stormde naar
de finish, met Mimoun, de eeuwige
tweede op de hielen. Schade kon dit
machtsvertoon niet meer verwerken
en zou waarschijnlijk als vierde zijn
geëindigd, indien Chattaway niet
zou zijn gevallen. Met enkele meters
verschil ging Zatopek als olympisch-
kampioen 1952 door de finish. Zijn
revanche van Londen 1948 was vol
komen en bovendien had hij te Hel
sinki zijn tweede gouden medaille
veroverd. Toen de tijd bekend werd,
14 minuten 6.6 sec., bleek, dat het
olympisch record aanzienlijk was
verbeterd, maar niettemin is Zato
pek nog vele seconden boven het be
roemde wereldrecord van Gunder
Haegg, dat beneden de 14 minuten
grens ligt en tien jaar oud is, 'geble
ven.
Enkele uren later slaagde zijn
echtgenote, Dana Zatopkova erin de
gouden medaille op het nummer
speerwerpen te winnen. Het is wel
uniek, dat een" echtpaar tijdens de
zelfde olympische spelen en dan nog
op dezelfde dag olympisch kampioen
wordt. In de kwalificatie-ronde had
Ook Gaston Reiff gaf
zich gewonnen
Fanny had zwaar gedroomd in de
afgelopen nacht. En die droom ging,
hoe kon het anders, over de eind--
strijd van de 80 meter horden. Of zij
zou het nummer winnen, of zij zou
een horde omwerpen. Zij vertelde
het aan haar vriendinnen en deze
hebben er, hartelijk als zy zijn,
overheen gepraat. Maar toen Fanny
die tweede horde had omgeworpen,
herinnerde iedereen zich plotseling
weer die droorti: winnen, of een hor
de omverwerpen en verliezen. Het
laatste is geschied, het drama had
zich volledig voltrokken.
Tegen de wil van haar man in ver
scheen zij aan de start van haar lie
velingsnummer. Voor de wedstrijd
kwam Masjoriè Jackson naar haar
toe om haar good luck te wensen.
De eerste start was vals, omdat Ma
ria Sander te vroeg weg was. Onze
landgenote startte schitterend, en
gelijk met Marjorie Jackson, die
naast haar lag, ging ze over de eerste
horde. De tweede horde stootte Fan
ny Blankers om, waardoor zij haar
balans kwijt was. Zij stapte er als
het ware bovenop. Wel nam ze nog
de derde horde, doch toen liep ze de
baan af. De strijd was verloren.
Door de injecties kon zij haar armen
minder snel bewegen en dat waren
juist de lichaamsdelen, welke zo
uiterst belangrijk zijn bij het nemen
van de horden. Onze landgenote
liep terug naar de start en terwijl
Marjorie Jackson na haar overwin
ning met een tijd van 10,9 werd toe
gejuicht,* trok Fanny haar trainings
pak aan en verdween naar de kleed
kamer, waar ze haar man vond. Jan
Blankers zei later: „Fanny hield zich
beter dan ik."
Later op de dag kwamen de series
1500 meter, waarop Hans Harting en
Wim Slijkhuis zouden starten. In de
eerste serie iam Hans Harting di
rect de kop en nam een ruime voor
sprong. Omdat de AAC-man niet
over een eindspurt beschikt, wilde
hij trachten door een hoog tempo
zijn voorsprong zo groot mogelijk te
doen zijn, dat men hem in de sprint
niet meer kon kloppen. Voor de eer
ste 400 m. noteerde hij een tijd van
57.5 sec. zeer snel, want in de vol
gende series werden de eerste 400
meter afgelegd in 62.- sec. 60.4 sec. en
65.6 sec. Na C00 meter greep Hans
Harting met beide handen naar zijn
rug en even later verliet hij de
baan. De olympische spelen waren
voor hem geëindigd. Hij had een
hinderlijke pijn, waarvan hij al eni
ge dagen last had.
Ook Slijkhuis gaf men niet veel
kans. Men wist, dat hij nog steeds
last had van zijn Achillespezen. Bo
vendien had hij al zo lang zijn trai
ning niet kunnen voortzetten en op
wedstrijden heeft hij verschillende
malen verstek moeten laten gaan.
Na de start lag hij in zesde positie,
twee ronden lang. Toen gaf ook hy
de wedstrijd op.
ECHTPAAR IN HET GOUD.
Wie de olympische kampioen
10.000 m. de Tsjech Zatopek zijn
tweede gouden medaille heeft zien
veroveren zal dat nooit meer verge
ten. Vijftien lopers hadden zich ge
klasseerd en met uitzondering van
Slijkhuis was het sterkste veld van
de wereld present.
Chattaway, de moedige Engels
man, nam de leiding met Reiff op
de derde plaats en Zatopek op de 14e.
Het werd een langgerekt lint. Als de
Tsjech de tribune passeerde, waar
zijn landgenoten zaten, klonk fel en
gescandeerd „Za-to-pek, Za-to-pek"
door het stadion en als Schade, die
Een terneergeslagen Fanny Blan-
kers-Koen verlaat de baan in het
Olympisch stadion te Helsinki, nadat
zij in de finale van de 80 meter hor
den voor dames de tweede horde
had omgeworpen. Tele-foto
Aleksandra Chudina (Rusland) het
olympisch record, dat met 45.37 m.
op naam stond van Herma Bauma
(Oostenrijk), gemaakt te Londen
1948, verbeterd tot 46.17 m. In de
eerste worp van de finale wierp me
vrouw Zatopek de speer 50.47 m.
ver, zodat het record wederom werd
verbeterd. In de volgende worpen
kon zij die afstand niet meer berei
ken, maar het was genoeg voor het
olympisch kampioenschap. Aleksan
dra Chudina won haar tweede zilve
ren medaille. Woensdag werd zy
tweede bij verspringen, met haar
laatste worp, 50.01 m. terwijl haar
landgenote Elena Gorchakova derde
werd met 49.76 m.
GROOTLEERLING VAN
GROOTMEESTER.
De Hongaar Jozsef Csermak, leer
ling van de wereldrecordhouder Im-
re Nemeth, had de laatste maanden
zulke goede resultaten geboekt, dat
Hongarije grote verwachtingen van
hem koesterde. Csermak heeft zijn
aanhang niet beschaamd. In de kwa
lificatieronde begon de Hongaar
reeds het olympisch record, dat met
56.49 m. op naam van Hein (Duits.)
stond, gemaakt te Berlijn 1936, te
verbeteren tot 57.20 m. In d-; finale
slingerde hij met zyn eerste beurt de
kogel 58.45 m. ver en drie beurten
later overschreed hij als eerste at-
hleet ter wereld de 60 meter en ver
beterde met 60.34 meter het wereld
record van zijn leermeester, dat
sinds 1950 op 59.88 meter stond Het
merkwaardige was, dat zijn twee
laatste pogingen werden afgekeurd.
Nemeth. die in Londen 1948 de gou
den medaille won, kon nu de bron
zen in ontvangst nemen.
Harrson Dillard heeft na vier jaar
genoegdoening gekregen. Immers
zijn vorm in 1948 was zo uitstekend,
dat hij in dertig horden-wedstrijden
geen nederlaag had geleden, doch bij
de selectie wedstrijd voor de O. S.
werd hij slechts vierde en we.d toen
dus voor dat nummer niet uitgezon
den. Hij wist echter op de 100 me
ter een zeer fraaie tijd te noteren,
zodat hij op de sprint te Londen uit
kwam en zelfs op de gouden me
daille beslag legde. Maar zijn num
mer was de 110 m. hordenloop. Bij
de selectiewedstrijden, welke eind
Juni te Los Angelos werden gehou
den, werd hij eerste en te Helsinki
heeft hij de hoogste titel behaald,
door in de finale als eerste door de
finish te gaan in de nieuwe olympi
sche recordtijd van 13.7 sec. Het oude
record van 13.9 sec. stond op naam
van zijn landgenoot Porter, die het
maakte op de O. S. te Londen in 1948.
Zestien athletieknummers zijn bij
de heren reeds beslist. Elf daarvan
zijn gewonnen door Amerikaanse
athleten. Het is wel vermeldens
waard, dat op één nummer, waarvan
gisteren de series zijn gehouden,
geen Amerikaan zich in de eindstrijd
had geplaatst.
Bij de 10 km snelwandelen werd
een Amerikaan in de eerste serie ge
diskwalificeerd en in de tweede se
rie eindigde de andere Amerikaanse
deelnemer als laatste met twee ron
den achterstand op de winnaar.
De Rus Junk wist in zyn serie een
tyd te noteren van 45 min 05.8
een verbetering van het Olympisch
record van 45 min 13.2 sec. van
kaelsson (Zweden) uit 1948.
Brits Indië won met 6-1
OET NEDERLANDS HOCKEYELFTAL heeft het in de finale van het
1 olympisch tournooi niet tegen India kunnen bolwerken. De gouden
medaille is terecht gekomen bij het team, dat het meeste aanspraak op de
olympische titel maakte. Het feit dat het Nederlands elftal het onderspit
heeft moeten delven, is niet zo teleurstellend. Eerlijk gezegd, had men in
het Nederlandse kamp niet anders verwacht, maar dat het uiteindelijk zo'n
grote nederlaag is geworden, is spijtig. De vreugde over het winnen van de
zilveren medaille, iets dat sedert 1928 niet meer was gebeurd, is er echter
niet door verstoord.
De Oranjehemden troffen hun te
genstanders in een vorm, zoals deze
het gehele tournooi nog niet hadden
gedemonstreerd en waarin zij in de
loop van de wedstrijd meer en meer
groeide. Ongetwijfeld werd door de
Indiërs in deze wedstrijd het beste
hockey vertoond, dat sedert de oor
log ten beste is gegeven op Euro
pese velden. Zij maakten prachtig
gebruik van hun superioriteit in
lichaamstechniek en balbehandeling
en zo zuiver was hun shortpassing,
dat de Nederlandse verdedigers de
gehele wedstrijd van het kastje naai
de muur hebben gelopen.
In de eerste vijf minuten zag het
er niet naar uit. dat India zo'n ge
makkelijke en grote overwinning
zou gaan behalen. De Nederlandse
aanval nam dadelijk na de begin-
bully het initiatief en reeds had Es-
;er een lange corner mogen aange
ven, nog voor de voorhoede van In
dia' zich over de Nederlandse bully-
lijn had vertoond.
Maar lang behoefde men hierop
niet te wachten, want nog voor het
eerste dozijn minuten was verstre
ken had India een reeks gevaarlijke
aanvallen op het Nederlandse doel
ondernomen. Oranje trok zijn ver
dediging en middenlinie geheel te
rug. Het hierdoor ontstane gat ach
ter de voorhoede moest nu overbrugd
worden door lange verre passes,
maar het plaatsen van de achter
spelers was zwak en steeds was het
een speler van India, die zo'n bal
onderschepte om er een nieuwe aan
val mee op te bouwen. India was
voortdurend in de aanval met geraf
fineerd spel, waaronder onze land
genoten moedeloos werden en fouten
gingen maken. Vier doelpunten wa
ren het gevolg van deze constante
druk.
De thee had de Oranjehemden
kennelijk goed gedaan en evenals in
het begin van de wedstrijd wisten
zij het spel nu naar de helft van In
dia te verplaatsen. Er was een dui
delijke verbetering te constateren in
het aanvalsspel. De combinaties in
het binnentrio werden sneller en
gevaarlijker, maar lang duurde dit
overwicht niet. Toen de gehele Ne
derlandse defensie bleef staan voor
een vermeend geval van shoot, maar
de Britse scheidsrechter allen rustig
liet doorspelen, kreeg Dosanjh een
open goal voor zich en in het vol
gende moment was het 50.
Van de middenbully af gingen
Kruize en Esser er toen vandoor.
Kruizfe week naar de rechtervleugel
uit, gaf de bal scherp voor het doel
en zonder zich te bedenken maakte
Esser van de hem geboden kans ge
bruik (51).
Nederland had hiermede alle kruit
verschoten. Weer trok het gehele
team zich in de verdediging terug en
India kreeg vrij spel tot am de cir
kel- Er was nog maar één man, die
stand hield en die voorkwam, dat de
(Van onze ondeskundige
medewerker).
Nu dachten we, dat vanmid
dag de wispelturige „Vrouwe
Fortuna", die gedurende de af
gelopen dagen de Nederlanders
in Helsinki tot wanhoop heeft
gebracht, ons haar lieflijk ge
zicht liet zien, maar we hebben
ons weer deerlijk vergist.
Lusteloos, omdat we toch wel
weer niks zouden winnen, ston
den we tegen een paaltje van het
Hardloophordenstadion te soe
zen, toen we plotseling door een
luid gekrijs wakker schrokken.
Of het nu kwam, doordat we
half sliepen, of doordat de loud-
speakerman niet zo erg duide
lijk sprak, wij meenden, dat er
„Netherland won" geroepen
werd.
Onmiddellijk waren we klaar
wakker en met ons ontwaakte
de gehele voorraad nationale
trots, die we in onze boezem
verborgen hebben. We kregen
van louter geluk een waasje
voor onze ogen en na diep adem
gehaald te hebben begonnen we
een mengsel van het „Wilhel
mus" en„Lang Zal Ie Leven"
te zingen, terwijl we enthousiast
met ons oranje Olympiadepetje
(naar aanleiding van de gebeur
tenissen van gisteren hadden we
in de morgenuren er een, die een
paar maten groter was, moeten
aanschaffen) te zwaaien.
„Wat sta jij daar als een idioot
te blerren?'' klonk het ineens
naast ons en een meneer, die het
op zyn gezicht te lezen stond,
dat hy zijn lol wel op kon, stok
vinnig zijn strijdvaardige kin in
onze richting.
Toen klonk de loudspeaker op
nieuw over het veld en dit keer
was hij stukken duidelijker:
„Dus dames en heren,, Mary
Strickland heeft gewonnen en de
kampioene van 1945, Fanny
BlankersKoen heeft onder de
race de baan verlaten."
De politie dacht, dat we wat
gestolen hadden, zo renden we
door Helsinki's straten, maar
twee pakken slaag in 48 uur zyn
zelfs voor een ondeskundig me
dewerker te veel.
KRONUS.
SLIJKHUIS.
In zijn oranje trainingspak lag hy
op bed in zijn kamer van het flat
gebouw van het olympisch dorp. Stil
hij voor zich uit te staren. Pech,
duizendmaal pech, dit seizoen en hij
had er zo weinig aan kunnen doen.
Het was begonnen in die wedstrijd
tegen Reiff, op 27 Mei te Brussel.
Toen had hij last van de Achillespees
de rechtervoet gekregen. Ge
volg: rust houden, zich ontzien, wei
nig trainen, proberen of het weer
ging. En toen het in Rotterdam, bij
de Nederlandse kampioenschappen
met de rechtervoet goed ging, kreeg
hij plotseling last van de Achilles
pees aan zijn linkervoet, waarschijn
lijk veroorzaakt door het feit, dat hy
door de blessure aan de rechtervoet
te veel van de andere had gevergd.
Weinig wedstrijden, lichte training,
omstandigheden dus, waaronder een
athleet nooit in topvorm kan komen
of blijven. Men zou het zo kunnen
zeggen: Slijkhuis had de laatste
maanden te weinig gedaan om met
maar enige kans op succes een 1500
of een 5000 meter te lopen. Maar met
een athleet van het kaliber als Slijk
huis zijn de mogelijkheden vaak ver
rassend en daarom had men besloten
hem toch uit te zenden naar Helsin
ki. Achteraf gesproken zou men ge
makkelijk kunnen zeggen: hij had
beter thuis kunnen blyven. Maar de
pyn in de linkervoet kwam terug tij
dens zijn serie 1500 meter en zo was
hij gedwongen het voorbeeld van
Fanny en Hans Harting te volgen:
tijdens het nummer de baan verlaten.
En nu heeft hij nog maar een
wens. voor hij zijn athletiekloopbaan
afsluit: te trachten het wereldrecord
3000 meter van Gaston Reiff te ver
beteren.
DE VERDELING DER MEDAILLES.
De officieuse verdeling van de
gouden, zilveren en bronzen medail
les ziet er na 5 dagen als volgt uit:
goud zilver brons
nederlaag tot in de dubbele cijfers
liep. Maar ook Loggere kon niet
voorkomen, dat Dosanjh nog een
keer in de roos schoot. Bij een straf-
corner werd de bal tweemaal ver
geefs ingeslagen, de derde keer was
het raak. Nog enkele minuten bleef
de achterhoede van het Oranjeteam
tegen de overmacht worstelen, toen
klonk het eindsignaal als een ver
lossing voor het Nederlands elftal.
Voor India was het echter een sein
tot een uitbarsting van grote vreug
de. Voor de vijfde achtereenvolgen
de maal, van 1928 af, was India als
olympisch kampioen uit de strijd ge
komen.
Overwinning gevierd
met tamboerijn en dans
Toen kort voor het begin van de
hockeywedstrijd Nederland—India de
Nederlandse zwemploeg op de tri
bune de yell „Holland spreekt een
woordje mee" aanhief, kwam hier
tambourijngerinkel hieven zij een aan «n olymp^che mast gehesen
monotoon en gescandeerd lied a n £er, de «anjjhemden met de
tegen die muzikale begeleiding kon ^rits-Indlers en ,de Engelsen in de
den de Hollandse meisjes ™et op houdln8 v°°r de tribune stonden.
Maar irepc„,,„on P- was er weer een roemrijke bladzyde
wii7e in iIp HniianiiOP ™ys eneuze geschreven in de geschiedenis van de
«ure in de k^.ni, ookNederlandse ho|keysport. ^eede
Loggere, „al had misschien 41 de
verhouding beter weergegeven. De eer
ste 2 doelpunten waren voor ons vrij
ongelukkig, vooral het tweede, waar
ik zelf een handje aan mee heb ge
werkt. Maar de Brits-Indiërs spelen
nu eenmaal beter dan wij".
Uiteraard was de stemming in de
Nederlandse kleedkamer niet uitbun
dig na de wedstrijd, omdat de laatste
indrukken op zo'n moment nu een
maal het zwaarst wegen. Maar
langzaam aan, haalde ieder toch in
een hoekje de zilveren plak te voor
schijn en realiseerde zich toen waar
schijnlijk eerst, dat een tweede plaats
in dit zwaar bezette hockey tournooi
toch wel een uitermate fraai resul
taat is. En toen voor de eerste keer
1. Ver. Stat en
14
9
7
2. Rusland
13
20
6
3. Zweden
4
2
1
4. Tsjecho-Slowakije
4
1
1
5. Frankrijk
3
3
6. Hongarije
3
1
10
7. Zwitserland
2
3
4
8. Australië
2
1
2
9. Turkije
2
1
10. Japan
1
3
3
11. Italië
1
3
1
12. India
1
1
1
13. Brazilië
1
1
14. Nieuw Zeeland
1
1
15. Zuid Slavië
1
16. Argentinië
1
17. Duitsland
3
3
18. Jamaica
2
19. Iran
1
3
20. Polen
1
1
21. Nederland
1
22. België
23. Zuid-Afrika
1
24. Finland
4
25. Groot-Brittannië
4
26. Denemarken
1
27. Venezuela
1
28. Uruguay
1
HET WERELDRECORD VAN
SHIRLEY STRICKLAND.
De wedstrijdcommissie van de
olympische atletiekwedstrijden heeft
besloten het wereldrecord op de 80
meter horden, gemaakt in de finale
door de Australische athlete Shirley
Strickland voor erkenning toe te zen
den aan de I.A.A.F. Haar tijd was 0.1
sec. beter dani het wereldrecord van
Fanny Blankers-Koen, gemaakt te
Leiden in 1943. De I.A.A.F. zal waar
schijnlijk dit record wel erkennen.
Marjorie Strickland maakte in de
halve finale een tijd van 10.8 sec.,
doch daar zy een sterke wind in de
rug had, werd deze tijd niet voorge
dragen bij de internationale athletiek
federatie. Het merkwaardige feit doet
zich mu voor, dat Shirley Strickland
het wereldrecord met 10.9 sec. op
haar naam heeft en het olympisch
record met 10.8 sec. Immers voor een
olympisch record geldt de beste tyd,
welke tijdens een olympische wed
strijd is genoteerd. Bepalingen kent
men daar niet voor.
HET WATERPOLOTOURNOOI
een tambourijn en tienvoudig wer
den de donkere en getulbande lie- j
den toen overstemd.
Dit was het enthousiaste begin
van de strijd, doch naarmate de tijd
verstreek werd het stiller in de Ne
derlandse hoek en rinkelde de tam-
baurijn steeds wilder aan de andere
zijde. En aan het slot stormde een
uitgelaten schare Brits Indiërs het
veld op, mannen met kleurige tul
banden en vrouwen in statige lange
gewaden.
In hun rondedans werden de Brits-
Indische spelers meegenomen, nau
welijks bekomen van de felle strijd,
die een van hun officials betiteld
als „Tough and clean". De warmste
omarmingen golden de fenomenale
aanvoerder „Babu" Sing, die ternau
wernood zijn ongeschoeide voeten
veilig kon stellen voor de wild trap
pelende benen van zijn bewonde
raars. Tientallen keren stelden de
Brits Indiërs zich weer gewillig op i
voor telkens weer een andere foto- 1
graaf, een radioreporter kwam met
een microfoon het veld oplopen en
ook hij had in de dolgelukkige over
winnaars een dankbaar object. En
toen de Nederlandse spelers al lang
en breed aangekleed waren, dansten
hun tegenstanders nog op het veld,
omringd door tientallen Finse hand
tekeningenjagertjes.
„Verdiend gewonnen", was het
commentaar van aanvoerder Dick
van de wereld. Een moment om
even bij stil te staan.
In de eerste wedstrijd voor het
waterpolotournooi won Hongarije
met 134 van Mexico. Ruststand
6—2.
In de tweede wedstrijd won Egyp
te met 100 van Portugal, Rust
stand 60.
De aanvoerders met hun elftallen tijdens de ceremonie protocoLaire. Links
de Nederlandse ploeg. TELEFOTO A. N P.
