De vijfde Laura-rit geëindigd met
een triomphale intocht vol bloemen
GROOT ENTHOUSIASME ONDER DE RIJDERS
Laura-rijders tooiden zich
met mombakkes en petjes
Aanstaande vader
Ruzie tussen opa's
Lous van Rijswijk
dodelijk verongelukt
Vijfde Alphense Rijwiel-vierdaagse
ZATERDAG 12 JULI 1952
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAP PAGINA t
ALPHEN, Vrijdagavond.
(Van onze „fietsende redacteur").
A CH, WIJ ZIJN er zo langzamer
hand wel aan gewend geraakt,
maar op de Groenen, die de Laura
voor het eerst meereden, moet de
triomphale intocht van hedenmiddag
wel een diepe indruk gemaakt heb
ben. Heel Alphen verkeerde in feest
stemming en alle bloemenwinkels
waren leeggekocht. Duizenden men
sen stonden dicht opeengepakt langs
de straten en toen de stoet van rij
ders om kwart over vier uit de rich
ting Bodegraven naderde, leek het
of er triompherend leger werd in
gehaald! De Laurianen werden onder
kransen en bloemen bedolven, rolle
tjes serpetine vlogen door de lucht
en de bekenden werden hartelijk toe
gejuicht. De rijders werden er eigen
lijk een beetje verlegen onder; zó
veel hulde hadden zij niet verdiend.
Maar het deed toch prettig aan, dat
Alphen het stijve dorp, zols er zo
vaak gezegd wordt zó uit de plooi
raakte, zó enthousiast was en' de rij
ders zó'n warme ontvangst bereidde.
Langzaam want er was nauwe-
lijk ruimte genoeg om te rijden
schoof de slang van rijders door de
straten, langs het Raadhuis naar het
IJsclubterrein, waar de feeststem
ming nog hoger oplaaide. Uit louter
vreugde omhelsden de Laurianen
elkaar en luid zingend trokken zij de
grote tent binnen, die spoedig uit
puilend vol was.
Boven dit enthousiaste lawaai kor.
voorzitter Lam zich nauwelijks ver- j
staanbaar maken temeer omdat de
microfoon slecht werkte in zijn
dankwoord aan allen, die deze lus-
trum-Laura tot een groot succes ge- i
maakt hebben. Dank aan het Ge- I
meentebestuur, dat de autoriteiten
ontving, aan de gastvrije bevolking,
die honderden Laura-rijders onder
dak verleende, aan de reparatie
dienst, aan de Politie (en reserve-
politie) voor de keurige afzetting, aan
het personeel van de tent, kortom
aan allen. Het tentpersoneel ant
woordde. met bloemen voor de da
mes Lam, Vierbergen en Groenhart
Drieledig succes.
Natuurlijk was het weer notaris
De Heer uit Rotterdam, die namens
de deelnemers hartelijke dankwoor
den sprak tot het bestuur. Deze
Laura is een succes geworden, ten
eerste omdat er een kameraadschap
pelijke stemming heerste. (Heeft
Poedel van Dam niet zijn rennersnei
ging bedwongen om de Ambonnezen
te helpen en hebben de rijders elkaar
niet bijgestaan bij pech?). Vervolgens
omdat het weer zo prachtig was. (Die
paar spatjes tellen we niet mee; wie
dat regen noemt, heeft de eerste
Laura niet meegemaakt!). Tenslotte
was de organisatie prima, aldus no
taris De Heer. De eerste jaren waren
we enthousiast over de heer Gaste
laars en we dachten, dat hij onmis
baar was, maar secretaris Vierber
gen heeft zich een goede opvolger
getoond.
De Laura-yell, die toen door de
tent daverde, was bedoeld als dank
aan de heer Vierbergen en de notaris
besloot met de rijders aan te sporen
volgend jaar terug te komen. Mèt een
nieuwe rijder!
Vervolgens luisterden we naar een
sympathiek speechje van de leider
der Ambonnezen, die vooral Poedel
van Dam bedankte voor zijn uitste
kende hulp. Enige pakjes sigaretten)
en bloemen voor mevr. Van Dam
vulden aan wat aan het gebrek
kig Hollands misschien ontbroken
mocht hebben. Met hese stem (van
het zingen) dankte Poedel op zijn
beurt voor deze attentie.
Tenslotte kwam ook Opa Berkou-
wer uit Stolwijkersluis, (73 jaar) voor
de microfoon, om te vertellen, dat
hij het fijn gevonden had en dat hij
volgend jaar van de partij hoopte te
zijn.
Dat laatste hoopte voorzitter Lam
ook ten aanzien van de buiten
landse deelnemers: 3 Fransen, 5
Engelsen en 2 Belgen, die huru me
dailles ontvingen met de aanmoe
diging propaganda in hun land te
maken voor de Laura.
Toen kwamen de groepen aan de
beurt: de politie van Amsterdam,
Den Haag, Zaandam en Alkmaar, de
Alphense Gemeentewerklieden (on
der aanvoering van de heer Jan de
Jong), de Alphense Water- en Licht-
bedrijven (onder leiding van de heer
P. Koren), de Rotterdamse Verzeke
ringsmij. en de „Berenploeg", waar
van de gewonde rijder de tocht ge
heel uitgereden heeft, evenals het
meisje, waarvan Donderdagavond ver
wacht werd, dat zij wegens overver
moeidheid uit zou vallen.
481 Medailles en cijfers.
Inmiddels waren de meeste deel
nemers al naar het IJsclubgebouw
vertrokken, waar de medailles wer
den uitgedeeld. Er werd vandaag
slechts éen uitvaller gemeld, waar
door het totaal tot 13 steeg.
Aan 196 nieuwelingen (groenen)
werd de medaille uitgereikt, 94 rij
ders kregen het cijfer 2 op hun me
daille, 74 kregen een 3, 64 een 4 en
53 een nieuwe medaille, waarop het
Woord „Laurarit" in rood emaille is
aangebracht, ten teken dat de drager
5 jaar heeft meegereden. Deze 53
zijn de pioniers waaronder Uw
DE LAATSTE DAG
Vier dagen hebben we een
Laura-rot uit Den Haag. die voor
de vijfde keer meereed, opmer
kelijk stil en rustig zien rijden.
Vorig jaren was hij steeds een
van de rumoerigste, een haantje
de voorste. Wat was er aan de
hand? We hoorden het pas op de
laatste middag. Hij verwachtte
dezer dagen gezinsuitbreiding,
maar wilde toch de Laura niet
missen. Daarom reed hij iedere
avond naar Den Haag terug en
kwam de volgende morgen weer
naar Alphen. Op iedere stempel
post (3 a 4 per dag) telefoneer
de hij naar huis. Maar steeds
kreeg hij te horen: „Nog niet"
Attractief bezoek
aan Haarzuilens
Over de laatste dag valt niet veel
meer te vertellen. Nadat de rijders
tussen 10 en 11 uur in Den Hommel
waren aangekomen, werd de tocht
vervolgd naar Oudenrijn en Harme
ien. De tweede stempelpost was
Haarzuilens, waar het prachtige ka
steel met zijn schitterend park, veel
bewondering wekte. Hier deed zich
een eigenaardig geval voor. Een der
rijders dronk een literfles karnemelk
leeg en zakte prompt in elkaar: hevi
ge maagkrampen. Het zag er lelijk
uit, maar de ijling gealarmeerde dok
ter zei, dat het nogal meeviel. De
kostenGratis, omdat het voor
de Laura is!
Na het middaguur ging het tegen
wind op huis aan over Woerden,
Rietveld, Nieuwerbrug naar Bode
graven, waar de feeststemming al
duidelijk m'erkbaar was. De petten-
koopman deed goede zaken, want
bijna alle Laurianen voelden zich op
deze laatste dag verplicht, zich min
of meer potsierlijk uit te dossen. We
zagen de zotste mombakkesen, ver
vaarlijke snorren, feestneuzen er
geverfde gezichten. Zelfs de zo fleg
matieke Engelsman, mr. Bewick,
droeg een lachwekkend klein papie
ren petje op zijn weelderige haardog.
Ondertussen groeide de stoet op de
Bodengraafse markt, waar om half
vier het startsein viel voor de in
tocht in Alphen. Met muziek voorop
werden de laatste 9 km. nu eens
niet spreekwoordelijk loodzwaar
afgelegd.
Reeds enige honderden meters vóór
Gouwsluis zag het zwart van de
mensen, de meesten met bloemen in
hun hand, om de Laurianen na het
geslaagde festijn te verwelkomen.
Het leek, of alle fabrieken vrijaf
gegeven hadden, zó vol was het langs
de weg. En hoe dichter men het cen
trum naderde, hoe drukker het werd.
Bij de Herv. kerk stonden de mensen
elkaar in dichte drommen te verdrin
gen, om toch vooral maar niets van
deze grandioze intocht der matado-
ren te missen.
Het was een machtig einde van een
heerlijke dag met prachtig zonrer-
weer, een waardig slot van dit ge
slaagde wielerfestijn.
verslaggever die vanaf de oprich
ting in 1948 alle Laura's met succes
uitgereden hebben.
Een prestatie, zegt U? We heb
ben het een Laura-rot op de man af
gevraagd en het antwoord was: „Wij
zelf vinden het geen prestatie, maar
ik kan me voorstellen, dat niet-rijders
het de moeite waard vinden. En toch
kriebelde er iets in m'n keel, toen ik
de nieuwe medaille kreeg; 'k ben er
toch wel een beetje trots op".
Zo zullen de meesten het bekij
ken. Want men kan nu wel beweren,
dat de Laura geen prestatie is, slechts
een aardige en sportieve vacantie-
besteding, niemand kan ontkennen,
dat het toch iets zeggen wil 473 km.
te rijden. Dit te doen in vier dagen
zonder nadelige gevolgen geeft de
rijders een sportieve voldoening.
Hetgeen een der doelstellingen van
de Laura is.
Enkele opmerkingen.
Het is niet onze taak een balans
op te maken van 5 jaar Laura; het
actieve bestuur zal dit ongetwijfeld
zelf doen. Onzerzijds daarom slechts
enkele opmerkingen.
Vooreerst heeft het systeem van j
stempelpost-op-tijd voortreffelijk ge
werkt; er werd minder gerend, hoe
wel het euvel nog niet afdoende be
streden is. Volgend jaar vier in plaats
van twee „ophoud-posten"?
Graag zouden we het volgend jaar
nog minder door grote steden rijden
en meer door aardige plaatsjes als
Haastrecht en Oudewater, waar we
nu buitenom gereden zijn.
Het was een uitstekende gedachte
het kasteel Haarzuilens aan te doen
voor berichtgeving. Mogelijk kan er
volgend jaar iets meer gedaan wor
den op dit gebied; er zijn talloze be
zienswaardigheden, die een bijzon
dere aanbeveling waard zijn.
De vyfde Laura ligt achter ons,
de mooiste en prettigste Laura, die
we ooit gereden hebben. Groter
compliment kunnen we het actieve
bestuur moeilijk geven.
We mogen besluiten met de wens
van notaris De Heer, dat alle rij
ders volgend jaar terug komen en
een nieuweling meebrengen. Slechts
dan kan de Laura zo groot worden
als de oprichter vijf jaar geleden
voor ogen stond!
Vol prettige herinneringen.
Vrijdagavond bleven de meeste
Laurianen nog in Alphen, om voor
de laatste keer gezellig in de tent te
dansen. De meesten vertrekken pas
Zaterdagmorgen naar huis, bruinge
brand (en doorgewaaid), verfrist en
met nieuwe moed bezield om de dage
lijkse arbeid weer op te vatten,
dankbaar voor deze mooie week en
met een hart vol prettige herinnerin
gen, zowel aan hun Laura-vrienden
Opa Dijkstra uit Leiden (oud
ste deelnemer, 77 jaar) was de
enige in de feesttent, die het niet
naar z'n zin had, erger: hij was
woedend! Woedend op z'n con
current Opa Berkouwer uit Stol
wijkersluis (73 jaar) die in de
eerste jaren, toen de Leidse Opa
nog niet meereed, de oudste was
en die dit wil blijven. Althans
volgens Opa Dijkstra, die niet
verkroppen kon, dat de andere
Opa op het podium kwam om
voor de microfoon te spreken.
„Mot je die opschepper zien",
schamperde Opa Dijkstra. „Hij
heeft de hele middag expres vlak
voor m'n voorwiel gereden, om
me te laten vallen. Dan zou ik
uitvallen en zou hij de oudste
zijn, de hals En Opa Dijkstra
spuwde eens krachtig op de
grond, een gebaar waarin al zijn
ergernis lag opgesloten.
als aan hun Alphense „pleegouders"
wier gastvrijheid boven iedere lof
verheven is. Zodat wij niet zullen
trachten de lof te bezingen van de
familie, die ons voor het vijfde jaar
gastvrij in het gezin opnam en die
het ons aan niets liet ontbreken.
Hartelijk dank!
Hans Voltink uit Aaiten staat z'n
mannetje op het groene laken
Keei de Ruylth.: „Eetiyaede en 'n q.o-ede itoot
Onder de gasten, die in Hotel
Vultink te Aalten, zo 's middags
hun kopje koffie komen gebrui
ken, zijn er heel wat, die meer
dan eens een biljartqueue in hun
handen hebben en na de bo
terham rollen dan ook meestal
de ballen over het groene laken
van een van de beide biljarts, die
Hotel Vultink rijk is.
Als het klankvolle ivoor zijn
onzichtbare figuren over zon bil
jart trekt, dan staat daar, een
beetje achteraf, een kleine jongen
te kijken. Hij ziet alleen de rode
en witte ballen en af en toe
schudt hij zijn hoofd, als een niet
te missen bal toch niet wordt ge
raakt.
Het gebeurt dan wel eens, dat de
biljarter die impulsieve afkeuring
opmerkt en prqmpt vraagt hij, hoe
of hij (de kleine toeschouwer) het
dan wel zou doen.
De ballen werden weer in dezelfde
positie gelegd en zonder blikken of
blozen stoot de knaap, nonchalant
bijnaraak. En als de biljarter
wat goedmoedig glimlachend, vraagt
een partijtje te spelen, dan gaan zijn
ogen al spoedig open, want zijn
jeugdige tegenstander laat hém geen
kans meer om aan de beurt te komen.
Een serie van ver over de hon
derd caramboles is voor die Hans
Vultink, 14 jaar oud, maar een klei
nigheid, vooral als we weten dat zijn
hoogste serie, tot nu toe, 335 caram
boles is. Hans Vultink en biljarten
horen bij elkaar. Toen hij nog maar
enkele turven hoog was, ging zijn
i interesse al naar het groene laken uit
ca zijn vader, die in de Winterwijkse
I Biljartbond een beste bal stoot, wijd-
I de hem in de edele biljartsport in,
zodanig, dat vader het nu tegen zijn
::oon niet meer kan bolwerken,
j Het biljarten zit Hans hoog. In zijn
vrije uurtjes, even voor eri na zijn
huiswerk, dat nu eenmaal moet wor-
i den gemaakt hij bezoekt de Mulo
j is hij aan de biljarttafel te vin-
den. Zo sterk is die liefde voor de
I biljartsport in hem gegroeid, dat hij
na een heerlijke zomervacantie bui
ten Aalten. dolgelukkig was weer
thuis te zijn, omdat hij, al die tijd
niet had kunnen biljarten. Van die
tijd af, toen hij, na een onstuimige
begroeting van vader, moeder, broer
tjes en zusjes, zijn handen liefkozend
over zijn eigen queue had laten glij
den en het ivoor weer had horen
De bekende Nederlandse motorrij
der, Lous van Rijswijk, is dodelijk
verongelukt, bij een trainingsrlt op
de Schotten-ring in Hessen. Hij had
reeds verscheidene ronden op zijn
Norton gedraaid toen hij, na het
dorpje Rudingshain gepasseerd te
hebben, uit de WLnkler-bocht vloog
en tegen een brugleuning reed. Hij
liep hierbij zulke zware verwondin
gen op, dat hij kort daarna is over
leden.
Het ongeluk gebeurde op de zelfde
plaats, waar verleden jaar de Itali
aanse coureur, Claudio Mastellari,
en omstreeks dezelfde tijd, een Duit
se renner het leven verloren.
Lous van Rijswijk is een van de
meest prominente Nederlandse mo
torrenners geweest. Vier maal be
haalde hij 't kampioenschap van Ne
derland in de 350 c.c. (1946, '47, '49
en '51), vier keer eindigde hij in de
TT-races te Assen als eerste Neder
lander in dezelfde klasse en in 1950
was hy de snelste Nederlander in de
500 c.c.. In 1948 won hij de Grand
Prix de Pau (Frankrijk), twee jaar
later eindigde hij als tweede in de
Grand Prix van Tsjechoslowakije en
voorts wist Van Rijswijk, die 34 jaar
oud geworden is, drie achtereenvol
gende malen de overwinning op zijn
naam te brengen in de bekende races
van Mettet (België).
klinken, is be* crescendo gegaan in
sterke mate.
Hij mocht meespelen in de club, in
Winterswijk, waar hij zich tegen ja
ren oudere tegenstanders, die hem
dikwijls met lede ogen serie op serie
zagen fabriceren, uitleefde, om dan,
na zijn partij, direct op de trein te
worden gezet, om vooral niet te
laat thuis te komen.
Aanleg.
We hebben deze jonge Aaltenaar
aan het werk gezien om tot de con
clusie te komen, dat deze knaap,
eigenlijk nóg een kind, aanleg bezit.
En dit vertelde ons de grote Kees
de Ruyter uit Waalwijk, die eens een
avond naar Hans kwam kijken: „Die
jongen heeft „feeling". Hij heeft een
soepele stoot, zijn stijl is goed. Nog
fouten? Ja, natuurlijk, maar onder
deskundige leiding kan er uit Hans
een beste biljarter groeien. Veel
oefenen en kijken naar goede bil
jartwedstrijden".
Deze uitspraak heeft Hans' vader
terdege in zijn oren geknoopt. En al
kan Hans dan ook niet om de haver
klap „even" naar Amsterdam of
waarheen dan ook, voor de zomer
vacantie is er al iets bedacht. De uit
nodigingen om in Haarlem en Den
Haag te komen, liggen er al.
Vader Vultink is trots op zijn zoon
en hij heeft er reden toe. Als Hans
volhardt, dan is het niet onmogelijk,
dat Aalten, dat kleine, maar mooie
dorp in het gloeiende Achterhoeks©
land, in de toekomst nog eens een
biljartkampioen herbergt....
Foto's links: Zelfs de kleinste dreumesjes van Alphen stonden
met bloemen klaar om daarmede hun vader, broer, zus of logé
te huldigen tijdens de feestelijke intocht van Vrijdagmiddag.
Beladen met bloemen reden de Laurianen het IJsclubterrein op
Rechts: De jongste deelneemster was de 14-jarige Aad van
Rijk uit Alphen, die met succes haar eerste Laura-rit vol
bracht. Verleden jaar reed zij drie dagen mee, zo maar voor
haar plezier; dit jaar durfde ze het aan officieel mee te doen.
We zouden haar het symbool van de Laurajeugd kunnen noe
men; het was opmerkelijk zoveel jongelui als er meereden,
veel meer dan vorige jaren. Ook dit wijst op groei van en toe
komst voor de Laura! (Foto's „De Leidse Courant")
