Rapid vertoonde een partijtje
show-voetbal
c?nze
5)amrubriek
Mumpa 3iotó^iató Verliest een penseel)
[iron laiel
Kinderen tijdens reclamestunt
door etalageruit gedrukt
SXe dame
WOENSDAG 9 JULI 1952
SE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 2
Nederlandse Olympische ploeg verloor met 2-0
In de laatste oefenwedstrijd van
de Nederlandse Olympische Voetbal
ploeg is weer de hatelijke nul op het
scoringbord gebleven. Met 20 werd
in het olympisch stadion te Amster
dam voor 30.000 toeschouwers ver
loren van de sterke Weense prof
club Rapid, nadat de rust met 00
was ingegaan.
De Nederlanders hebben deze nul
echter niet verdiend en de ploeg zou
vlak voor de rust zelfs een 1—0
voorsprong hebben genomen als niet
de door Clavan ingeschoten bal via
de scherpe kant van de paal weer
in het veld was gesprongen.
Maar toch is de voorhoede als ge
heel tegengevallen; zo zelfs, dat af
en toe van de tribunes de roep
„AbeAbe" opsteeg, als door
slecht schieten een kans om zeep
werd geholpen.
Van der Kuil cn Micky Clavan de
den uitstekend werk, terwijl van
Melis de gehele wedstrijd de zekere
linksback Happel als een schaduw
bij zich had, waaraan hij ziel; slechts
zelden kon onttrekken. Bennaars
was overal tegelijk cn hij heeft zich
daardoor enige goede kansen weten
te scheppen. Een nadeel was echter,
dat de taak van van der Kuil op de
rechtervleugel hierdoor zeer ver-
Aetherklanken
DONDERDAG
HILVERSUM I, 402 m.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO
700 Nieuws. 7.15 Gramofoonmu-
zik. 7.50 Dagopening. 8.00 Nieuws.
8 15 Gramofoonmuziek. 8.45 Idem.
9.00 Morgenwijding. 9.15 Gramo
foonmuziek. 9.30 Voor de huisvrouw.
9 35 Waterstanden. 9.40 Gramofoon
muziek. 10.35 „Ik weet, ik weet wat
U niet weet". 10.50 Voor de kleuters.
11.00 Opening der Nationale Oranje-
viering te Breda. 12.00 Orgel en ac
cordeon. 12.25 „In 't spionnetje".
12.30 Land- en tuinbouwmededelin-
gen. 12.33 Gramofoonmuziek. 13-00
Nieuws. 13.15 Mededelingen en gra
mofoonmuziek. 13.30 Lichte muziek.
14.00 „De jonge jaren van Thom
Brown", hoorspel. 15.00 Voor de zie
ken. 16.00 Dameskoor en solisten.
16.35 Orkestconcert. 17.00 Voor de
jeugd. 17.30 Militair vraaggesprek.
17.40 Gramofoonmuziek. 17.45 Rege
ringsuitzending: Mevr. A. van Beest-
Cocural: .,De verenigingen van huis
vrouwen in Indonesië". 18.00 Nieuws.
18.15 De Ronde van Frankrijk. 18.20
Lichte muziek. 18.55 Surinaamse
volksmuziek. 19.10 Gesproken brief
uit Londen. 19.15 Lichte muziek.
19.45 Gramofoonmuz. 20.00 Nieuws.
20.05 Radio Philharmonisch orkest
Dn soliste. 21.10 ..Alles'draait om
Eva", hoorspel- 22.25 Dansmuziek.
23.00 Nieuws. 23.15 Sportactualitei-
ten. 23.30—24.00 Gramofoonmuziek.
HILVERSUM II, 298 m.
7.00 KRO. 10.00 NCRV. 1.00 KRO.
14.00—24 00 NCRV.
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnas
tiek. 7.30 Gramofoonmuziek. 7.45
Morgengebed en Liturgische Kalen
der. 8.00 Nieuws en weerberichten.
3.15 Gramofoonmuziek. 9.00 Voor de
huisvrouw. 9-40 Gramofoonmuziek.
10.00 Gramofoonmuziek. 10.30 Mor
gendienst. 11.00 Voor dc zieken. 11.45
Gramofoonmuziek. 11.50 „Als de
ziele luistert", causerie. 12.00 Ange
lus. 12.03 Lunchconcert. (12-30
12.33 Land- en tuinbouwmededelin-
gen). 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nieuws
en Katholiek nieuws. 13.20 Metro-
pole orkest en solist. 14.00 Promena
de Orkest en solist. 14.45 Voor de
vrouw. 15-15 „De Wolfsbruid", hoor-
spel. 16.00 Bijbellezing. 16.30 Strijk
kwartet. 17.00 Voor de jeugd. 17.30
Pianoduo. 17.50 Gramofoonmuziek.
18.00 Nieuws. 18.15 Mannenkoort.
18.40 „Op de Stelling". 18.50 Gramo
foonmuziek. 19.05 „Levensvragen van
allerlei aard en een pastoraal ant
woord". 19.20 Bariton en orgel. 19.40
Radiokrant. 20.00 Nieuws en weer
berichten. 20-10 Amusementsmuziek.
(In de pauze: om 20.30: Reportage)
21.10 Gramofoonmuziek. (In de
pauze: om 21.30 ,,'t Wespennest").
21.55 Buitenlands overzicht. 22.15
Twee piano's. 22.45 Avondoverden
king. 23.00 Nieuws en S.OS.-berich
ten. 23.15—24.00 Radio Philharmo
nisch Orkest.
zwaard werd, want Bram Wiertz on
dersteunde hem te weinig, zodat de
kleine IJmuidenaar vaak in zijn
eentje moest opereren. Mommers als
linksbinnen kon Abe Lenstra niet
doen vergeten, al deed hij enkele
nuttige dingen.
De middenlinie had een zware
taak tegen de Weners, die voor de
rust blijkbaar nog in vacantiestem-
ming waren, maar na de hervatting
toonden, dat zij niet voor niets kam
pioen van Oostenrijk zijn geworden.
De achterhoede met Terlouw aan
het hoofd kon de vaak moeilijke si
tuaties meestal het hoofd bieden en
voor de rust kreeg Kraak weinig te
doen. Toen de Oostenrijkers in de
tweede helft meer in de aanval kwa
men liet onze verdediging wel eens
een steek vallen en dat kostte twee
doelpunten. Van de beide backs kon
Alberts het minst bekoren. Hij was
minder zeker dan in vorige ontmoe
tingen. Aan de andere kant vertolkte
Odenthal een nuttige partij en het ten werd gedaan, beliep een bedrag
de Weense midvoor Dienst zich ver
vangen door de jeugdspeler Mesa-
rosch, maar dit belette de Weners
niet het showvoetbal, dat zij na het
scoren van hun eerste doelpunt wa
ren gaan vertonen, voort te zetten.
Drie minuten voor het einde be
nutte linkshalf Müller een vrije
schietkans, waarbij de bal tussen de
benen van Piet Kraak door in het|
doel verdween. (02).
ROOZEN BREEKT BEEN
OPNIEUW.
Voor de tweede maal binnen het
half jaar heeft Wim Roozen, Haar
lems Onfortuinlijke voetballer, een
beenbreuk opgelopen. Tijdens een
loopoefening bij de cursus voor
oefenmeester in Den Haag, waaraan
Roozen deelnam kwam de Haarlem-
midvoor op ongelukkige wijze ten
val en brak zijn rechterscheenbeen
bijna op dezelfde plaats als in Maart
tijdens de wedstrijd tegen DWS.
„Volkskr.".
VAN ROESSEL WIJST
PROFAANBOD AF-
Jan van Roessel, midvoor van Wil.
lem II en candidaat voor het Neder
lands elftal, heeft definitief besloten
geen beroepsvoetballer te worden. Op
aanbiedingen, die Italiaanse prof
clubs hebben gedaan zal hü niet na
der ingaan, aldus verneemt de
„Volkskr." uit Tilburg.
Na Abe Lenstra, die van de Franse
club Nice 130.000 gulden kreeg aan
geboden, is thans Van Roessel de
tweede Nederlandse speler, die een
fortuin van de hand wijst. Het hoog
ste bod, dat van niet genoemde Ita
liaanse zijde op zijn voetbalcapacitei-
was de Haarlemmer, die in benarde
situaties enige malen op het laatste
nippertje redding bracht. Kraak ten
slotte was onzeker en ging bij het
tweede doelpunt, toen de bal tussen
zijn benen door in het doel ver
dween, piet vrij uit.
Als geheel was er in het Neder
landse kamp enige vooruitgang te
bespeuren, vooral in de eerste helft,
toen de bal langs de grond van voet
tot voet ging en het hoge tempo
constant werd volgehouden. Maar
als dan uiteindelijk de voorhoede de
puntjes op de i moest zetten, werd
er vaak nog iets te lang gewacht met
schieten en kon de gerenommeerde
Weense achterhoede ingrijpen.
Het begin van de wedstrijd was
hoopvol. De Nederlandse linkervleu
gel sneed door de Weense verdedi
ging en via een scherpe pass beland
de de bal bij de naar links gezwenk
te Bennaars, wiens harde schot net
naast ging. Geen tien minuten wa
ren verstreken of van der Kuil had
al twee kansen gehad; de eerste
keer verwerkte de uitstekende doel
man Musil zijn schot tot corner en
daarna schampte de bal via het
lichaam van een der Oostenrijkers
voor het doel langs. De eerste helf
verliep puntloos.
Na de hervatting kwamen de Oos
tenrijkers meer in de aanval. Met
prachtige combinaties schoven zij de
bal over het veld, maar vooralsnog
ontbrak het schot. Na 23 minuten
echter kwam de naar binnen gelopen
linksbuiten Goldbic vrij voor Kraak
te staan en met een keihard schot
prikte hij de bal in de verste hoek,
waarbij Kraak het nakijken had
(01). De Nederlandse verdediging
was bij deze aanval met korte passes
uit elkaar gerukt en liep verward
rond, toen rechtsbuiten Probst met
een harde schuiver de bal voor de
voeten van Goldbic deponeerde.
Even later kreeg van Melis bij een
van de nu schaarse Nederlandse aan
vallen een kans, maar weer redde
Musil vallend, waarna zijn achter
hoede het gevaar geheel bezwoor.
Tien minuten voor het einde liet
ongeveer 132.000 gulden.
WATERPOLO
DE ZIJL—VZC 3—2.
Ini een fel en enthousiast gespeelde
wedstrijd is het onze stadgenoten ge-
iukt na zes wedstrijden nog onge
slagen aan de kop te staan. Uit een
fel gevecht voor het VZC-doel en
nadat Steehouwer had gemist scoorde
Roman 10. Weer kwam de Zijl te
rug en nu kon v. d. Kwaak de stand
tot 20 opvoeren. Even voor de rust
komt de rechtsvoor van VZC geheel
vrij, maar meesterlijk weet Dragt
het harde schot te keren.
In de tweede helft opent VZC de
strijd met felle aanvallen en het ge
lukt de midvoor Dragt met een boog-
bal te passeren (21). Direct dient
de Zijl van repliek, maar tot twee
maal toe weet nu ook de VZC-kee-
per de gevaarlijke schoten te keren.
De gasten geven zich echter niet ge
wonnen en met een fraaie doorslag
bal wordt de stand gelijk (22).
v. d. Kwaak moet voor een klein on.
geval het water uit en zeer sportief
laat ook VZC uitvallen. Uiterst fel
wordt verder gestreden en na fraai
overgeven van Prevoo weet Stee-
houer de stand op 32 te brengen.
Dam wordt een VZC-speler naar de
kant verwezen, maar de strijd blijft
met zes tegen zes doorgaan. Eindelijk
komt v. d. Kwaak weer terug. VZC
valt zo fel aan, dat onder hoogspan
ning wordt verder gestreden. Dragt
wordt dan de winnaar van de wed
strijd als een Zijl-speler het water
wordt uitgezonden, Dragt eerst de
strafworp weet te keren en hij enkele
seconden voor het einde een schot
varn één meter afstand uit zijn doel
weet te ranselen.
Vooraf werd nog gespeeld de Zijl
III—Zian IV 3—8 en de Zijl—de
Sleutelstad (dames) 50.
HANDBAL
HVS. Vanavond speelt HVS de
vierde lauwertakwedstrijd tegen
Velo (Ona) uit Wateringen.
Alle correspondentie betreflende
deze rubriek gelieve men te zenden
aan W. J. v. d. Voort, Rustoord-
•traat 3, Nieuw-Vennep.
INTERNATIONALE
PROBLEMISTEN-WEDSTRIJD.
„DE LEIDSE COURANT".
Hieronder de voorwaarden van
onze Int. Problemisten wedstrijd.
Art. 1. Deelneming staat open voor
iedereen.
Art. 2. Voor elk probleem moet
gelden „Wit speelt en wint" (lok-
zetten. spelstudie's, eindspelen en
fantasieproblemen zijn van deelne
ming uitgesloten).
Art. 3. Elke deelnemer mag hoog
stens 3 problemen inzenden, en de
ze mogen niet elders gepubliceerd
zijn geweest en mogen dit oojc niet
worden tijdens de wedstrijd. Zij
blijven het eigendom van de redac
tie van deze courant.
Art. 4. De in drievoud in te zen
den problemen moeten een motto
dragen. De naam van de auteur
mag hier niet bij worden vermeld,
doch dient met het volledige adres
afzonderlijk in een gesloten couvert
te worden bijgevoegd, terwijl op
dat couvert tevens het motto moet
voorkomen.
Art. 5. Bij het inzenden van meer
dan één probleem, moeten alle pro
blemen hetzelfde motto dragen,
doch ter onderscheiding genummerd
met 1, 2 enz.
Art. 6. Problemen moeten worden
ingezonden op diagram, waar nevens
de stand in cijfers en de volledige
oplossing en een korte verklaring
van het ontstaan van de aanvangs-
positie; b.v. de laatste zet van zwart
of anderszins wat de auteur vermel
denswaard acht.
Art. 7. Inzendingen moeten bestaan
uit gewone problemen, waarbij het
daaraan verbonden eindspel niet
dieper mag zijn dan hoogstens 6 zet
ten.
Art. 8. De beoordeling geschiedt
op de volgende basis:
a. Maximum 10 punten voor de
toonbaarheid der aanvangspositie.
b. id. 10 punten voor het schep
pend vermogen.
c. id. 10 punten voor de moeilijk
heid van het probleem.
d. id. 10 punten voor de schoon
heid van het slotmotief.
Art. 9. Alle inzendingen te zen
den aan de damredacteur dezer ru
briek. De inzendingstermijn is ge
steld tot 6 November a.s,; vraagstuk
ken, welke na die datum binnenko
men, kunnen niet meer in aanmer
king koipen voor de wedstrijd.
Art. 10. De jury bestaat uit de he-
hen: D. Kleen te Heemstede, bekend
problemist, A. A. Polman te Bussum,
eveneens een zeer bekend proble
mist en W. J. v. d. Voort, probleem
redacteur van dit blad.
Ieder jurylid kent voor zich de
punten toe, daarna worden alle
punten samengeteld en door 3 ge
deeld, waarna zo nodig een herkeu
ring plaats vindt.
De uitspraak der jury is onher
roepelijk. Na publicatie van de vol
ledige uitslag vindt de opening plaats
der motto couverten, waarin de na
men der mededingers voorkomen.
Ook zal de uitslag bekend worden
gemaakt in „De Problemist".
Als prijzen worden beschikbaar
gesteld: le prijs een beker; 2e prijs
een plaquette en 3e en 4e prijs een
medaille. Alle prijzen met inscriptie.
En hiermede is dan deze proble
misten wedstrijd geopend. Wij hopen,
dat alle problemisten zullen mede
werken om ook deze wedstrijd zo
succesvol mogelijk te doen slagen,
en wensen allen succes.
De Damredacteur.
Onder no. 108 een verdienstelijk
vraagstuk van de heer Vuurboom,
waar tenslotte man tegen man moet
worden uitgevochten.
Wedstrijd-Probleem no. 108.
Auteur: D. Vuurboom, Glanerbrug.
le Publicatie.
Zwart: 2. 5, 7, 9, 16, 18, 19, 21, 23,
26, 35 en 36.
Wit: 15, 27, 28, 32, 34, 37, 39, 41/43,
47 en 49.
Vervolgens een vraagstuk van
schrijver dezes: Een bewerking op
het de laatste tijd nog al in trek
.zjjde Alic-motief.
Wedstrijd-Probleem no. 109.
Auteur: W. J. v. d. Voort, N.-Vennep.
le Publictaie.
JB
- -•
Zwart: 1, 4, 6, 8, 17, 18, 21, 25/27,
36 en 39.
Wit: 16, 19, 28, 32, 33, 37, 38, 41,
44, 47 en 48.
Vooi* beide vraagstukken geldt:
wit speelt en wint.
Oplossingen van alle geplaatste
problemen, over de maand Juli kun
nen worden ingezonden tot 10 Aug.
a.s., aan bovenstaand adres.
VaoK de
33. „Die heb ik mooi bij de neus
gehad!" dacht Wouter Woeker, ter
wijl hij uit het luik onder de tafel
kroop. „Ik heb negen en een half
millioen gulden en de vrijheid en
die twee sukkels hebben niets en
worden misschien nog wel door de
politie gepakt. Ja, ik ben een handig
man. al zeg ik het zelf. Ziezo, nu even
kijken, of er geen onraad is buiten..
„Nee. ik geloof, dat ik geluk heb.
En nu maar rennen! Of je leven er
van af hangt!' Wouter holde weg,
het bos in. Een van de pakjes bank
biljetten ging los en zo kwam het
dat duizenden guldens achter de mis
dadiger aan het bos indwarrelden
HAAGSE POLITIERECHTER
Agent beledigd. Een 29-jarige
koopman uit Alphen a. d. Rijn had
op 11 April aldaar een agent uitge
scholden en moest zich hiervoor nu
verantwoorden voor de Haagse Po
litierechter- De agent had hem aan
gehouden en hem bekeurd omdat een
lamp van de auto niet brandde.
De agent zou ook onvriendelijk
tegen hem geweest zijn. De verdachte
erkende beledigende woorden te
hebben gebruikt. De politierechter
vertelde tot verdadhtes ontsteltenis
dat voor belediging van een ambte
naar in functie vier maanden ge
vangenisstraf kan worden gegeven.
Reeds vaker was verdachte veroor
deeld. De officier van justitie zag in
verdachte een uitermate brutaal per
soon en die indruk was ter zitting
nog verstevigd. Veertien dagen ge
vangenisstraf achtte hij hier op zijn
plaats. De verdachte vroeg een geld
boete. De rechter meende hiermede
echter niet te kunnen volstaan en
veroordeelde hem tbt veertien dagen
gevangenisstraf evenwel voorwaar
delijk. „U merkt wel wanneer ik in
appèl ga", riep de officier verdach
te na.
Vechtersbazen. Een 27-jarige
monteur uit Leidschendam en een
19-jarige draaier uit Delft stonden
voor de Haagse Politierechter te
recht. omdat zij te Delft op 23 April
1952 hadden gevochten. In de fa
briek, waar zij beiden werkten, was
's middags al ruzie geweest. Des
avonds wachtte de draaier zijn col-
op en begon te vechten. De mon
teur zou toen met een mes hebben
gestoken. Niet opzettelijk, zei hij. Hij
betoogde dat zijn mes de draaier wel
had geraakt, maar dat hij niet ge
stoken had. Het was alleen maar om
hem bang te maken. Getuigen ver
klaarden het anders. De officier van
justitie requireerde tegen de mon
teur een maand voorwaardelijk en
50.boete. Hij vond diens gedrag
buitengewoon onhebbelijk. Zelfver
dediging was hier z.i. niet het geval.
De monteur werd veroordeeld tot
25.boete of 10 dagen en een
maand voorwaardelijk. Tegen de
draaier werd 10.of twee dagen
geëist. Conform de eis werd hij ver
oordeeld.
HAAGSE RECHTBANK.
Zware straf. De Haagse recht
bank veroordeelde een grondleve-
rancier uit Zevenhoven tot een
maand gevangenisstraf en ontzegging
vani de rijbevoegdheid voor twee jaar.
Onder de invloed van sterke drank
verkerend had de veroordeelde in de
nacht van 27 op 28 April j.l. in Den
Haag een verkeerszuil aangereden.
De officier van justitie, die verd. ge
drag zeer gevaarlijk vond tegenover
andere weggebruikers, had twee
maanden gevangenisstraf en ontzeg
ging voor drie jaar geëist.
Hoger op. Omdat hij op 17 Mei
1952 hoogst ondoordacht met zijn mo.
tor zou hebben gereden en een do
delijk ongeval had veroorzaakt, ter
wijl hij bovendien na het ongeluk
zonder meer was doorgereden, moest
een opzichter uit Nieuwkoop terecht
staan voor de Haagse Politierechter.
Deze opperde bij het begin van de
behandeling al de mening, dat deze
affaire met het oog op de strafmaat
beter naar de volle kamer van de
rechtbank verwezen kan worden.
„Als er sprake vani is dat er straf
moet volgen", merkte de verdediger
op, dit tegelijkertijd in twijfel trek
kend.
Het bleek, dat er geen civiele vor
dering tegen verdachte was inge
steld, want het slachtoffer was on
gehuwd en had geen erfgenamen.
Drie getuigen waren opgeroepen,
maar voor men aan het getuigenver
hoor toe was, besloot de rechter om
de zaak toch maar naar de volle ka
mer te verwijzen.
Brigadier maakte geen verbaal en kreeg 'n standje
Gisteren diende voor de Haarlem
se kantonrechter de zaak tegen een
Haarlemse winkelier, die op 26 Maart
j.l. oorzaak was, dat verscheidene
kinderen gewond werden, waarvan
enige vrij ernstig. Zoals men zich
zal herinneren, had de winkelier
een gratis uitdeling van cadeautjes
georganiseerd. De toeloop der kinde
ren was uiteraard buitengewoon
groot en daar politie-assistentie ont
brak ontstond er een enorm gedrang,
waardoor ten slotte enige kinderen
door een grote spiegelruit gedrukt
werden. Gisteren had de winkelier
zich voor de kantonrechter te ver
antwoorden, daar hij een bevel van
de politie, om de uitdeling te staken,
niet opgevolgd zou hebben. De me
ningen hierover waren voor de
rechtbank verdeeld. Terwijl 2 agen
ten verklaarden, dat de winkelier
nadat hem bevolen was zijn zaak te
sluiten, nog eenmaal te voorschijn
was gekomen en een hand cadeau
tjes tussen de kinderen gegooid zou
hebben, hield de winkelier, daarbij
gesteund door twee winkelbedien
den, vol, dat hij na het bevel de uit
reiking gestaakt had. De brigadier
van politie, die de man bevel gege
ven had, de zaak te sluiten, verklaar
de voor de rechter, dat hij niets ge
zien had. Deze brigadier kreeg van
de rechter een reprimande, daar hij
geen proces-verbaal had laten opma
ken van de verklaringen van het
winkelpersoneel. De politieman ver
ontschuldigde zich door te verkla
ren, dat hij meende, dat gev.n ver
volging zou plaats vinden. Hierop is
de zaak verdaagd, daar de kanton
rechter nog enige andere getuigen
wil horen, o.m. enige kinderen, die
bij het ongeval betrokken zijn ge
weest.
IN HET GRIJS
door GEORGETTE MACMILLAN
vertaling: HERMAN ANTONSEN
39)
„O, ik maak het opperbest, Willi
ams." Er klonk weer iets van zijn
oude stoerheid in zijn stem. „Bin
nen een paar dagen ben ik weer
keurig in orde." De taxi snelde ver
der. Dc drie mannen zaten zwijgend
bijeen. Zij hadden éénzelfde doel,
maar hun belangen waren ver uit
eenlopend.
De gevoelens van Williams waren
vrijwel niet te ontleden. Ook al
kwam hü. zoals hij vast veronder
stelde, vrü, dan nog bleef de toe
komst voor hem verward en onzeker.
Hy had nienvand, tot wie hij zich
wenden kon, geen familie cn geen
vrienden.
Fiske voelde zich tevreden over
zün goed volbrachte werk. Hij was
er van overtuigd, dat in de eerst vol
gende uren zowel het moordgeval,
als de diefstal der formules volko
men zouden worden opgelost en dat
de justitie met de daders korte met
ten zou maken.
Franklin echter was verliefd. El
ke wielwenteling van de wagen
bracht hem dichter bü het ogenblik,
waarop het door hem geliefde meisje
van alle blaam gezuiverd zou wor
den. Hij had slechts één doel voor
ogen en dat was Esther terug te vin-
•den en baar tot zyn vrouw maken.
Zijn vertrouwen in Fiske groeide elk
ogenblik.
De wagen reed verschillende zij
straten door en rolde verder onder
het viaduct van Greenwich Street.
Eindelijk sloeg hij af naar de rivier
en draaide een kronkelend, smal
straatje in. Williams boog zich naar
de chauffeur toe en tikte hem op de
schouder.
„Daar is het," zei hü op een oud
vervallen huis wijzend, dat er smoe
zelig en verwaarloosd uitzag. De wa
gen kwam voor dat huis tot stilstand.
Het herbergde blijkbaar een groot
aantal gezinnen.
Fiske betaalde de chauffeur. Wil
liams ging de anderen voor, en trok
aan een scheefhangende bel naast de
deur. Door de half openstaande deur
konden ze in een donkere gang kij
ken. Uit een der deuren aan die gang
kwam een kind te voorschün en
staarde de drie wachtende mannen
aan. Eindelük kwam een bleke vrouw
naar de deur toe. Franklin kon zich
niet voorstellen, ooit een treuriger
gezicht aanschouwd te hebben. Ze
was mager en bleek; haar donkere
haren glansden, hoewel er blykbaar
weinig zorg aan' besteed was. Haar
donkere ogen waren onpeilbaar diep.
Maar haar handen interesseerden
Franklin het meest. Ze waren ver
weerd en onverzorgd, maar toch fijn
en ondanks hard werk en weinig
verzorging mooi gebleven. Bü het
bekijken van die handen dacht Frank
lin aan een ander paar handen, dat
in zijn ogen ook altijd mooi zou bly-
ven, al zouden ze nog zo hard moe
ten werken.
„Helen," zei de kleine huisknecht
op een toon, die van dieper mense
lijk gevoel sprak, dan Franklin ooit
in hem vermoed had, „Helen deze
meneer Fiske is de detective over wie
ik gesrpoken heb." Zyn stem klonk
büna als een liefkozing. „Hij is mee
gekomen om de papieren te halen, die
ik bij jou heb achtergelaten."
„Juist". Het was het eerste woord
door de vrouw gesproken en Frank
lin stond versteld over haar beschaaf
de stem en uitspraak van dat éne
woord. Met een gebaar nodigde ze
hen uit de gang in te komen,
volgden haar een voor een naar een
deur achterin en kwamen in een
klein vertrek, dat er licht en helder
uitzag.
„Wil je de papieren even halen,
Helen?" vroeg Williams vriendelük.
De vrouw knikte en verliet de ka
mer. Ze lieip heel langzaam en in het
voorbügaan viel het Franklin op, hoe
mager en uitgeteerd ze was.
,.U ziet, hoe arm ze zijn," zei Wil
liams heel zachtjes. „Ik had gehoopt,
och, u zult natuurlük wel denken,
dat ik gek ben maar ik had ge
hoopt, dat die papieren misschien
wel iets voor hen zouden opbren
gen, als ik ze hier een poosje be
waarde. Ik verlangde het geld niet
voor mezelf."
Fiske nam de man aandachtig op
en zag, met welk een tedere blik deze
naar de deur keek, waardoor de
vrouw verdwenen was.
„Vreemd, dat je die vreemde men
sen zo graag wilt helpen," zei hü,
Franklin 'tersluiks een duwtje ge
vend.
„O.... maar zij is geen vreemde,"
zei Williams meteen, maar hield zich
verder stil, alsof hij bijna een geheim
verklapt had.
„Geen vreemde?" vroeg Fiske
„Wat is ze dan van je? Toch niet je
zuster.dat maak je ons niet wijs,
Williams."
Het bleef even stil. De huisknecht
keek weer naar de deur, waardoor
de vrouw verdwenen was. Hij draai
de zün hoed onrustig in de handen
rond.
„Nee, ze is mijn zuster niet," gaf
hij toe, gejaagd als vreesde hü de
moed te verliezen tot verder vertel
len. „Ze is mün zuster niet, maar ze
is het meisje, dat ik vroeger heb
liefgehaden dat ik nog liefheb,"
voegde hij er nauwelüks hoorbaar
aan toe.
Hij hield op met zün hoed rond te
draaien en keek verdrietig voor zich
uit, als het beeld van een man, wien
leven gebroken is.
Franklin bekeek hem zonder eei
woord te zeggen. Hy kon zün gevoe
lens niet onder woorden brengen
Fiske bleef met gebogen hoofd stil
zitten.
De deur der andere kamer ging
open en Helen verscheen op de
drempel. Ze keek Williams aan en
zei heel zachtjes: „Hij slaapt en dat
komt zo zelden voor, dat ik hem niet
wakker wilde maken door het gor-
dyn op te trekken. Daarom ben ik zo
lang weggebleven."
„Haar man heeft een ongeluk ge
had en daar bovenop nog longont
steking gekregen," vertelde Wil
liams.
De beide mannen wisten zich een
ogenblik geen houding te geven.
Tenslotte stak Fiske de hand naar
de bundel papieren uit en nam ze
van Williams aan. Hij onderzocht ze
zwügend.
„Ja, dat ziet er wel naar uit,, dat
het de echte zyn, niet waar?" zei hij.
Franklin bladerde ze door.
„Ik zou ook zeggen van wel", ant
woordde hü-
Ze wilden heengaan, Williams zei
Helen juist goedendag, toen 'n kreet
uit de andere kamer hun aandacht
trok. Die stem kwam Franklin on
gewoon bekend voor. Hü wist niet,
of Ti ij die stem werkelük, of in zyn
verbeelding meer gehoord had. De
kreet werd herhaald.
„Hü is toch wakker geworden!" zei
de vrouw zachtjes en beangst. Frank
lin meende ten minste ancst in haar
ogen te lezen.
„Mogen we even naar hem toe?
Misschien vrolükt het hem een beetje
op," zei Williams.
De vrouw knikte toestemmend.
Ze scheen blij, dat ze de ziekenkamer
niet alleen behoefde binnen te gaan.
Williams volgde haar. Ze trok het
gordün op. Ronald kwam nu ook
binnen en keek naa rde zieke.
Onwillekeurig ontsnapte hem een
kreet.
