Burgemeester Beatrix opende
haar „duizend-jarig rijk"
Luitenant nam giften aan van
leveranciers
Komt er in ons bisdom ook
een Kajotstersbeweging
Se dame
DOND£KDAG 3 JULI 1952
oK LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA' I
MADURODAM MELDT:
„Laten wij met elkaar van Madurodam een succes maken"
Honderden belangstellenden had
den zich voor de hekken van Maduro
dam verzameld toen om half drie
een hofauto met Prinses Beatrix en
Prinses Irene, begeleid door twee
hofdames, voor de ingang stopte.
Mevrouw B. Boonvan der Starp,
die door een bezoek aan het Engelse
miniatuurstadje Beaconsfield op het
idee kwam ook in Nederland een
dergelijk stadje te stichten, hield een
rede, waarin zij de doelstelling van
dit miniatuurstadje nog eens naar
voren bracht en het echtpaar Maduro
dank bracht voor hun financiële
steun.
George Maduro herdacht
Mevrouw Maduro onthulde hierna
de plaquette aan de ingang van het
stadje van haar zoon, George Ma
duro, de Curagaose student, die als
reserve-luitenant der huzaren door
zijn dapper optreden in Mei 1940 de
militaire Willemsorde verwierf en
in Dachau later om het leven is ge
komen. Prinses Beatrix legde er
bloemen neer. Hierna werd Prinses
Beatrix door een delegatie van de
kinder gemeenteraad van Maduro
dam naar een groene tafel op het
terras geleid, waar zij werd toege
sproken door de loco-burgemeester,
Ronny van Beuge, een leerling van
het Chr. Lyceum in Den Haag.
Ronny was voor deze gelegenheid in
een jacquet gestoken. In een vlot
speech je dankte hij de prinses, dat
zij het ambt van burgemeester van
Madurodam had willen aanvaarden.
Hij hing haar daarna, geassisteerd
door de 15-jarige gemeente-secreta
resse, Joh. Maria Scholten de zilve
ren ambtsketen om en overhandigde
haar de voorzittershamer.
Burgemeester Beatrix spreekt
Aldus geïnstalleerd, stond burge
meester Beatrix op om haar gemeen
teraad toe te spreken.
,.Het is voor mij erg prettig van
middag bij u te mogen zijn ter ge
legenheid van de opening van Ma
durodam. Ik ben heel blij, dat ik
het burgemeestersambt van deze
stad mag aanvaarden en wil mijn
moeder daarvoor hartelijk dank
zeggen. I> ben trots, dat ik hier
voor ben uitgekozen, want Madu
rodam is werkelijk een bijzondere
stad. Het is immers gesticht op
initiatief van de heer en mevrouw
Maduro met het doel anderen te
helpen. Besloten is de opbreng
sten van de exploitatie te gebrui
ken ten bate van het Nederlands
Studenten Sanatorium en ik hoop,
dat dit prachtige doel het gemeen
tebestuur van deze kleine stad zal
inspireren tot werkelijk grote da
den. Ik ben blij, dat reeds een ge
meenteraad is gekozen en ik weet
wel zeker, dat de leden de grote
verantwoordelijkheid, welke hun
functie met zich brengt, zullen be
seffen.
Ik ben dankbaar voor de mede
werking, die mij is toegezegd en
ik hoop van ganser harte, dat wij
mCt elkaar van Madurodam een
succes zullen maken. Ik ben al
leen bang, dat gen groot deel van
mijn taak op de schouders van
mijn loco-burgemeester Ronald van
Beuge zal komen te rusten, want
ikzelf zal jammer genoeg slechts
vanuit de verte mijn werk kun
nen doen. Het feit, dat ik hier niet
dikwijls zal kunnen zijn, betekent
echter helemaal niet, dat de stad
mij daarom minder zal interesse
ren. Ik zal mijn uiterste best doen
een goed burgemeester te zijn, die
het in haar gestelde vertrouwen
niet beschaamt. Waar ik kan, zal
ik medewerken aan het tot bloei
brengen van Madurodam, opdat
het een steunpilaar moge worden
voor het Nederlands Studenten
Sanatorium en een waardig ge
denkteken zal zijn voor zijn naam
gever George Maduro".
Eeuwen verenigen zich
Madurodam is gelegen aan de
rand van de Scheveningse Bosjes
nabij de Wittebrug. Madurodam
geeft een beeld van een typische
Nederlandse stad, zoals die zich sinds
het jaar 1000 tot op heden heeft ont
wikkeld. De kern van het stadje
wordt gevormd door een kasteel,
een verkleinde reconstructie van het
kasteel Oost-Voorne. Daaromheen
groeperen zich alles verkleind
een Gereformeerde Kerk, een Begij
nenhof, een Minnebroederskerk en
oude stadswallen. De voorspoed van
de gouden eeuw is terug te vinden in
de huizen met trapgeveltjes van rij
ke kooplieden en enkele „monumen
tale" gebouwtjes. Van de verdere
ontwikkeling tot industrie- en ha
venstad getuigen o.m. talrijke fa
briekscomplexen en een alleraar
digst haventje waarin o.m. een ze
ven meter groot model van het m-s.
Willem Ruys dobbert. Het haven
tje, compleet met vuurtoren, heeft
ook een sluisinstallatie. Tot de aar
digste objecten behoren Maduro
dam airport, een modern vliegveld
met landingslichten en een groot
station van de Nederlandse Spoor
wegen. De spoorbaan door Maduro
dam is 2 km lang. Er rijden met een
snelheid van 7 km een luxe trein,
een diesel en een goederentrein. Op
de 3.5 km lange wandeling, die men
door dit sprookjesstadje maken kan,
ziet men verder nog een tuinbouw
gebied als het Westland, een water-
sportcentrum, scheepswerven, een
olieveld, sportterreinen en een ty
pisch Nederlands polderlandschap
met twee molens, die voor de be
maling zorgen. Ook is er een Cana
dees pijnboom woud te bewonderen.
De opening van Madurodam werd
o.m. bijgewoond door de (demissio
naire) minister van Onderwijs Kun
sten en Wetenschappen, prof. dr. F.
J. Th. Rutten. de commissaris der
koningin in Zuid-Holland, mr- R. L.
A. Kesper, de burgemeester van Den
Haag mr. F. M. A. Schokking, de
voorzitter der Eerste Kamer, mr. J.
A. Jonkman, de gouverneur der re
sidentie, generaal-majoor ir. M. Tans
en dè directeur der KLM dr. A.
Plesman.
De 33-jarige eerste-luitenant J. H.
moest gisteren voor de Krijgsraad te
velde West terechtstaan, omdat hij
als assistent-inkoper van de dienst
Materiaal Landmacht te Nijmegen en
Middelburg giften had aangenomen
tot en bedrag van /4000,
Bij het verhoor merkte de presi
dent van de Krijgsraad op, dat een
relatie van beklaagde bij een leve
rantie van een groot aantal sokken
door een firma, die nota bene nooit
sokken had vervaardigd, een provisie
van 10.000,had gekregqn. Een
andere firma, die via beklaagde aan
het rijik leverde, had' H. successieve
lijk twee automobielen ter beschik
king gesteld, hetgeen deze firma
8000,had gekost.
Beklaagde zeide, dat dit geschied
was om een nieuwe vinding te kun
nen controleren, waardoor het ben
zineverbruik zou kunnen worden
besnaard.
„Lariekoek", antwoordde de presi
dent, die er op wees, dat bedoelde
firma na de arrestatie van H. de auto
jr --,n i-^ider had verstopt.
De auditeur-militair zeide, dat aan
bi_. .uague nog andere onregelmatig
heden ten lasten gelegd hadden bun-1
nen worden. Op officieren, die de eed
aan H.M. de Koningin hebben afge
legd, moet men kunnen vertrouwen.
Wat beklaagde heeft gedaan, is zeer
te laken. De auditeur-militair eiste
zes maanden gevangenisstraf met af
trek en ontslag uit de militaire dienst,
zonder ontzetting van de bevoegd
heid om bij de militaire macht te
dienen.
De raadsman, mr. E. A. J. M. Po-
wel, meende, dat niet van corruptie
gesproken kon worden. Wat beklaag
de gedaan heeft, deed hij in een
nevenwerkzaamheid en niet in zijn
functie van militair.
Uitspraak op 8 Juli. („Trouw").
Er heeft nog een tweede arrestatie
plaats gevonden in de moordzaak
van de Haarlemse scheepsbouwer J.
E. M. D., wiens lijk Dinsdagmorgen
uit het Spaarne werd opgevist.
Een tweede a.s. schoonzoon, de
18-jarige groentenhandelaar J. B.,
heeft bekend geholpen te hebben bij
het wegbrengen van het stoffelijk
overschot in een roeibootje.
Nadat de andere a.s. sohoonzoon
H. S. in ,de werkplaats de dodelijke
slag met de hamer had gegeven,
was hij J. B. uit de woonschuit ko
men halen met het verzoek „of hij
hem even met een werkje wilde ko
men helpen".
Prov. Staten van
Zuid-Holland
De Provinciale Staten van Zuid-
Holland hebben in hun vergadering
van gisteren o.a. een subsidie van
2.000.toegestaan voor de ten
toonstelling „De geschiedenis der
Staten-Generaal" tc 's-Gravenhage,
Een subsidie van 2.000 werd ver
leend aan de federatie voor vrouwe
lijke vrijwillige hulpverlening in
Zuid-Holland. Deze stichting beoogt
de bevordering van het verlenen van
sociale hulp door samenwerking tot
stand te brengen van bestaande
vrouwenorganisaties en de bevorde
ring van oprichting van nieuwe of
erkenning van reeds bestaande
plaatselijke hulpverleningscentra-
Aan de instellingen voor vor
mings- en ontwikkelingswerk onder
fabrieksmeisjes in Zuid-Holland
werd een subsidie toegekend, bere
kend naar 12.per cursist per 1
November 1951; het subsidiebedrag
is 16.416.
De vergadering heeft zich verder
verenigd met een voorstel van Ged.
Staten om aan de stichting Provin
ciaal Rheumacentrum Zuid-Holland
te Rotterdam in de kosten van ex
ploitatie van de van haar uitgaande
consultatiebureaux voor rheumati-
sche ziekten over 1952 een bijdrage
te verlenen tot een maximum van
15 pet. der totale kosten, met dien
verstande, dat de bijdrage een be
drag van 30.990 niet zal over
schrijden. Een bedrag van 12.200
werd toegestaan als subsidie aan de
Nederlandse Vereniging tot steun
aan het Koningin Wilhelminafonds
voor de Kankerbestrijding.
Besloten werd aan de gemeente
's-Gravenhage te verkopen een ter
rein gelegen aan de Nieuwe Uitleg
aldaar, groot ongeveer 393 vierk.
meter, voor de prijs van 54.per
vierk. meter. Op dit terrein waren
vroeger gevestigd de gebouwen, in
gebruik bij de Provinciale Water
staat, welke gebouwen tengevolge
van het bombardement op 3 Maart
1945 werden verwoest. De aangren
zende terreinen zijn bij besluit van
de Minister van Wederopbouw en
Volkshuisvesting ten name van de
gemeente 's-Gravenhage cn ten be
hoeve van het Wederopbouwplan
Korte Voorhout onteigend.
BURGEMEESTER CREMER
VOORZ. VAN „DE ZONNEBLOEM".
Burgemeester mr. P. O. F. M. Crc-
mer uit Haarlem heeft het voorzit
terschap aanvaard van de Stichting
„De Zonnebloem", die tijdelijke en
geestelijke belangen van de zieken
behartigt.
Een 9-jarige jongen uit Venlo
blijkt de ontsporing van de locomo
tief van de D-trcin Hoek van Hol
landBazel „op z'n geweten" te
hebben. Hij had even voor het sta
tion Venlo enkele stenen in een
bocht op de rails gelegd.
AtedetCandó jengöte üwcyemeeóte'cSitiriöea ffieattix
Prinses Beatrix heeft gistermiddag in Den Haag het miniatuurstadje Maduredam officieel geopend. Rechts:
de loco-burgemeester der „stad", de 16-jarige Ronny van Beuge, leerling van het Vrijzinnig Chr. Lyceum te Den
Haag. hangt de Prinses als teken van haar waardigheid de ambtsketen om. Links: Prinses Beatrix wandel» als
burgemeester door haar „stad", vergezeld door Prinses Tr^e en de leden van de gemeenteraad. Zij passeert
haar „ambtswoning", welke haar bijzondere aandacht heeft.
Diocesane vergadering K.A.V.
Onder voorzitterschap van mej, C.
Strings hield de K.A.V. in het bis
dom Haarlem gisteren in gebouw
Sint Bavo te Haarlem haar algeme
ne jaarvergadering. Het belangrijk
ste nieuws op deze bijeenkomst was
wel, dat vermoedelijk binnen afzien
bare tijd ook in ons bisdom overge
gaan zal worden tot de oprichting
van een Kajotstersbeweging, zoals
ook het Zuiden die reeds kent.
Na een H. Mis in de Sint Joseph-
kerk aan de Jansstraat kwamen de
vertegenwoordigsters van de ruim
honderd afdelingen, die de K.A.V. in
het bisdom Haarlem telt, bijeen en
in haar openingswoord mocht mej.
Stringa tot haar voldoening vaststel
len, dat de diocesane organisatie van
de katholieke arbeidersvrouwen
thans meer dan tienduizend leden
telt. Zij heette in het bijzonder wel
kom mevr. Van Nispen, de presiden
te van de Landelijke Katholieke
Vrouwenbeweging en belichtte daar
na met enkele woorden het komen
de winterprogram.
Zoals gezegd, was het belangrijk
ste nieuws dat over de Kajotsters
beweging. Men beraadt zich thans
namelijk om deze organisatie in het
leven te roepen als een zusterorga
nisatie van de Kajotters. Bij het be
stuur was de vraag binnengekomen,
of er ook in het bisdom Haarlem een
dergelijke beweging mogelijk was.
Deze vraag werd bevestigend beant
woord en het bestuur bleek van zins
te zijn deze vraag voor te leggen
aan de desbetreffende instanties van
de K.A.B. en de meisjesjeugdbewe-
g'ng.
Rector Leenders, die tevens dioce
saan aalmoezenier van het meisjes
jeugdwerk is, kon mededelen, dat hij
met Haarlems bisschop, mgr. J. P.
Huibers een dezer dagen overleg
zou plegen over dit onderwerp,
waarna de mogelijkheid om het plan
uit te voeren nader zou worden be
keken.
Eerst behoefte peilen.
Overigens meende rector Leenders
reeds bij voorbaat een waarschu
wend woord te moeten laten horen.
Hij wees er namelijk op, dat het op
de eerste plaats bijzonder noodzake
lijk zou zijn eerst in eigen kring de
behoefte te peilen naar deze nieuwe
beweging. Indien blijkt, dat in een
bestaande behoefte kan worden
voorzien, dan zal men degelijk en
vooral voorzichtig te werk moeten
gaan, zodat een stevige basis gelegd
kan worden. Dan voorkomt men het
gevaar dat op ander gebied in het
verleden niet denkbeeldig is geble
ken dat na verloop van tijd de
beweging als een kaartenhuis in el
kaar stort. De eventuele toestem
ming van het episcopaat moet dan
ook niet betekenen, dat men overal
maar meteen moet beginnen met het
oprichten van Kajotstersgroepen,
doch het zal nodig zijn eerst een
goede leidsterstraining op te zetten.
De afgevaardigden gingen uiteraard
accoord met de bestaande plannen.
Van de vele andere vragen en
voorstellen zullen wij slechts de
voornaamste noemen. Daar was b.v.
de moeilijkheid met die leden van
de K.A.V., die ook lid zijn van een
vak organisatie. Deze leden betalen
namelijk geen contributie om de
doodeenvoudige reden, dat die ge-
ind wordt door de K.A.B. Algemeen
was men ter vergadering van me
ning, dat aan die toestand een einde
moet komen en het bestuur bleek
die mening flink te onderstrepen. Er
zal dan ook een schrijven naar de
K.A.B. uitgaan, waardoor dit punt
wellicht geregeld kan worden. Mej.
Stringa kon dienaangaande nog me
dedelen, dat een en ander nogal
hoopgevend is, want van do zijde
van de K.A.B. heeft men reeds veel
begrip voor deze moeilijkheid ge
toond.
Het KAV-krantje.
Het K.A.V.-krantje bracht de ton
gen nogal in beweging. Terwijl de
een het gewenster achtte, dat het
krantje meermalen per jaar zou ver
schijnen dan tot op heden het geval
was, had de ander liever een beper
king. Besloten werd tenslotte, dat
het krantje driemaal in het komende
jaar zal verschijnen. Daar was nog
het voorstel om de kringvergaderin
gen voortaan in kleiner verband te
houden, maar op aanraden van het
bestuur werd daarvan afgezien. Al
leen de kring Amsterdam zal in twee
groepen verdeeld worden. Er werd
verder op aangedrongen, dat ook ve
le jongere vrouwen lid zouden wor
den van de K.A.V., zodat het geen
organisatie van oude mensen zou
worden. Op het ogenblik heeft men
daarover echter geen klagen, maar
de vraag werd gesteld, of oude men
sen wel in de K.A.V. moesten wor
den opgenomen. Er bestaat namelijk
een katholieke bond van Ouden van
Dagen, maar het blijkt .dat vele le
den daarvan ook lid willen worden
van de K.A.V. Het bestuur achtte
het overbodig en in sommige geval
len zelfs ongewenst, dat deze men
sen als lid worden aangenomen van
de K.A.V. Het is natuurlijk een an
der geval, wanneer in een bepaalde
plaats geen afdeling van die bond of
geen zgn. sociëteit aanwezig is. In
dat geval kunnen dergelijke leden
wel worden aangenomen, doch er
moet geen propaganda voor gemaakt
worden.
De ongehuwde vrouw stond even
eens in 't brandpunt van de belang
stelling en diverse vragen en voor
stellen wezen er op, dat men zich
daarmede ook in de afdelingen bezig
houdt. In de middag wijdde mej.
Broekhuizen een speciale causerie
aan de taak van de ongehuwde
vrouw in de gemeenschap.
Bij de verkiezing werd mej. Strin
ga als diocesaan voorzitster herkozen
en de dag werd afgesloten door de
Ghesellen van de Spelewei, die en
kele stuitjes voor 't voetlicht brach
ten.
JONGELUI GINGEN AUTORIJDEN.
Een clubje van acht jongens en
twee meisjes uit Den Haag, leeftijden
variërende van 15 tot 22 jaar, heeft
in een paar maanden tijd ten minste
dertig auto's van anderen gebruikt
voor korte of lange plezierritjes Geen
van het tiental had een rijbewijs of
kon behoorlijk rijden. Verschillende
malen werden er brokken gemaakt.
Zo werd in Zevenhuizen een auto in
het water gereden en veel moeite om
hem er weer uit te krijgen werd door
de schuldigen niet gedaan. Met een
andere wagen werd in Rotterdam een
aanrijding met een bus veroorzaakt.
Daar bleef het niet bij, want er wer
den ook verscheidene malen goederen
uit de auto's gestolen.
Wanneer het de jongelui maar om
een kort ritje te doen was, stelden ze
zich op bij theaters en bioscopen. Ze
stelden zich op de hoogte van de
duur van de voorstelling en als be
zoekers, die hun wagen parkeerden,
goed en wel binnen waren, gingen ze
er met hun wagen vandoor om er
prompt op tijd mee terug te keren.
Andere keren waren de uitstapjes
te langdurig om deze tactiek toe te
kunnen passen. Zo werden bijvoor
beeld nogal eens Amsterdamse nacht
clubs bezocht. In vijftien gevallen
hebben de eigenaars van de wagens
aangifte gedaan en verder zijn er bij
de politie vijftien gevallen hekend,
v/aarin dat niet gebeurd is. Wegens
de diefstallen zijn nu drie van de tien
jongelui in verzekerde bewaring ge
steld, namelijk de 21-jarige los werk
man J. L. E. en de 17-jarige kapper
F. D. E. P. uit Den Haag en de 22-
jarige los-werkman J. A. van P. uit
Voorburg.
Nu deze zaak „rond" is, zit dc
Haagse politie nog met een raadsel
tje, namelijk waarom er toch nog zo
veel autompbilisten zijn die door het
niet afsluiten van hun wagen en het
laten zitten van hun contactsleuteltje
dergelijke dingen mogelijk maken.
Sedert Maandag is de bediende J.
P. uit Hengelo, die in Enschede
werkte bij het veilingbureau Ekke-
lenkamp en Bakker, spoorloos ver
dwenen met een bedrag van ongeveer
3000, dat aan klanten toebehoorde.
Maandag had de directie 19.000,
aan klanten uitbetaald. In enkele
geldzakjes was nog 3000,— overge
bleven, welk geld de directeur onder
de hoede van P. achterliet, toen hij
ging eten. Bij zijn terugkomst was P.
met het geld verdwenen.
IN HET GRIJS
door GEORGETTE MACMILLAN
vertaling: HERMAN ANTONSEN
33 Je had Miss Hendrick een paar
uur geleden moeten zien," zei hij en
vertelde daarop, hoe Esther ontsnapt
was en haar toevlucht bij zijn zuster
had gevonden.
„Het klinkt bijna ongelooflik,
riep Franklin uit.
„Niets is onmogelijk," zei Fiske
droogweg, „en hoe waar dat is, zul
je pas goed snappen, als ik je alles
verteld heb, wat er vannacht voor
gevallen is." Hij vertelde hem daar
op van zijn ontdekkingen in het huis
van Schumaker. Hij had drie dingen
meegebracht. Ten eerste een stapel
tje oude programma's en aanplak
biljetten. Ten tweede een gescheurde
bemodderde jas, met een donkere
vlek op een der voorpanden. Ten
derde een envelop met brieven. Dit
laatste vooral wekte Franklin's be
langstelling. Hij onderzocht ze met
i grote nieuwsgierigheid en na ze ge
lezen te hebben keek hij de detective
„Dus, Esther Hendrick is helemaal
geen bloedverwante van die twee en
alleen hun slachtoffer, dat door hen
om de tuin geleid is?"
Fiske knikte toestemmend en uit
zijn gelaat sprak diepe verontwaar
diging. „Dat arme kind toch," zei hij.
„Ze hebben haar wijsgemaakt, dat ze
de achternicht van de kolonel was.
Maar uit deze brieven blijkt zonne
klaar dat ze enige jaren geleden in
hun handen is gevallen. Die brieven
zijn ongetwijfeld afkomstig van een
medeplichtige van die oude kerel.
Het heeft er alle schijn van, dat ze
haar niet durfden loslaten, cm zelf
niet bekend en gesnapt te worden
„Maar die formules, waarover die
Seabree zich zo druk maakt, heb je
die niet gevonden?" vroeg Franklin.
De detective schudde ontkennend
het hoofd.
„Ik heb het hele huis doorzocht,
maar ze waren nergens te vinden,"
zei hij. „Dat deel van de zaak blijft
dus nog onopgelost."
„En die oplossing moet toch ook
gevonden worden," zei Franklin met
grote beslistheid.
„Dat weet ik, ouwe jongen," zei de
detective en bood hem naderbij ko
mend de hand en drukte die stevig.
„We moeten er haar zonder kleer
scheuren uit krijgen."
Daaruit begreep Franklin welk 'n
goede indruk Esther op de detective
gemaakt had.
De eerste zonnestralen zetten de
West End Avenue in 'n gouden licht
en de man, die aan de overzijde heen
en weer gedrenteld had, geeuwde
lang en luid.
„Dat is me ook een lang wachten
geweest," bromde hij. „En helemaal
voor niks." Toen hij zich omkeerde
en naar huis wilde gaan, zag hij een
gedaante uit de steeg naast het door
hem bewaakte huis komen. Het was
een meisje met ongewoon grote
schoenen aan en magere benen. Ze
liep met een eigenaardige gang de
straat op.
„Wat houden sommige lui er toch
rare dienstboden op na," bromde de
man, de gedaante nakijkend en
lachend om het malle figuur. Dat
malle figuur sloeg een hoek om en
stapte in een daar wachtende taxi.
Een poosje later stopte deze voor 'n
huis, waarop een naambordje met de
naam: Fiske stond. De vrouw, die op
het bellen kwam opendoen, overhan
digde een pakje aan de vreemde
dienstbode.
„Jij bent zeker het meisje, dat dit
Dakje komt halen," zei ze. „Mijnheer
Fiske heeft me gezegd, dat ik je het
maar geven moest, als je kwam."
„Verdraaid," mompelde Jimmy,
toen hij weer op straat stond. „Nou
moet ik zo nog naar huis toe ook."
Hij keek spijtig naar zijn japon en
mantel. Doch even later lachte hij
weer bij de gedachte aan het bank
biljet, dat hij op zijn hemd vastge
speld droeg.
Het was negen uur In de morgen
voordat Franklin verkleed was en
ontbeten had. Hij was juist- van plan
de zonnige straat op tc gaan en zich
naar de binnenstad te begeven, toen
zijn telefoon ging.
De stem, die hij hoorde, deed hem
schrikken.
„Ja?" vroeg hij bruusk.
„Heb je vanmorgen een paar mi
nuten tijd voor me?" vroeg Flora
Marling en toen ze bemerkte dat hij
aarzelde, voegde ze er aan toe:
„Ik zou liefst hebben, dat je hier
bij mij thuis kwam."
„Ik ben bang, dat het niet gaan
zal." antwoordde Franklin kortaf.
„Mag ik dan even bij jou komen?"
„Zou dat niet een beetje vreemd
zijn?" vroeg Franklin.
„In de gegeven omstandigheden
niet," antwoordde Flora, „ik moet je
noodzakelijk spreken."
„Ik zou toch liever hebben, dat je
hier niet kwam."
„Maar ik moet je spreken, Ronald.
Wat ik je te vertellen heb, heeft
zeer veel te maken met eenmet
een onderwerp, waarin jij bijzonder
belang stelt."
Franklin schrok. Was er wellicht
iets met Esther gebeurd? Was de
zuster van Fiske misschien te zorge
loos geweest? Allerlei verschrikke
lijke mogelijkheden vlogen hem door
het hoofd. En opeens kwam hij tot
de overtuiging dat hij toch maar het
beste doen zou, met Flora te spre
ken en te weten te komen, wat haar
bedoelingen waren.
„Wil je mij ontvangen, Ronald?"
hoorde hij Flora dringend vragen.
„Als je er op staat, te komen, kan
ik je moeilijk de deur wijzen."
„Dan ben ik met tien minuten bij
je"
Die tien minuten behoorden onge
twijfeld tot de ellendigste, welke
Ronald in zijn leven had meege
maakt. Hij liep ongedurig heen en
weer door zijn kamer, toen Simms
Flora kwant aandienen.
„Ronald," zei ze, zodra ze hem zag.
Ze stak hem beide handen toe, maar
hij bleef onbeweeglijk staan en keek
haar ijskoud aan.
„Ronald, ik ben hierheen gekomen
omdat ik voelde, dat ik het moest
doen," zei het meisje gejaagd, „Ik
voel me gedwongen, minstens nog
één poging te wagen om je aan het
verstand te brengen, in hoe een groot
gevaar je verkeert als je belang
blijft stellen in dat meisje, dat nu zo
algemeen bekend is geworden als:
„de dame in het grijs".
Ronald hief afwerend dc hand op,
om haar het zwijgen op te leggen,
maar Flora stoorde zioh daar niet
het minst aan.
„Mijn detectives zijn er achter ge
komen, dat ze niet eens familie van
die lui is en dat ze hen toch bij hun
misdadige plannen geholpen heeft."
„Sohei uit," zei Ronald. „Geen
woord meer. Ik stel niet het minste
belang in wat die lui ontdekt
hebben."
„Maar je wilt toch niet blindelings
in de val lopen, die ze voor je opge
zet hebben? Begrijp je dan niet, dat
ze met je speelt, omdat ze het op je
geld begrepen heeft?"
„Ze weet niets van mijn geld af,"
zei Ronald koeltjes. „Bovendien weet
ik alles al wat die sluwe detectives
van jou hebben uitgevonden. Ik zie
geen enkel nut in voortzetting van
dit gesprek."
„Wil je daarmee zeggen, dat je
niet gelooft, wat ik je vertel?" vroeg
Flora ongelovig.
(Wordt vervolgd).
