Moeke aap vlooit haar zoontje
en vader lama spreekt vochtig
Poes en... aardappel
Lente in Wassenaars Dierenpark
De opvoeding van geitje
De Groenestegen zijn niet groen,
maar wel gezellig en gemoedelijk
EVALLEN
ZATERDAG 17 MEI 1952
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Een kraagbeer is ook liever lui dan j
moe, vooral als het zonnetje zo lek-1
ker schijnt. Hier ligt er een te rekken
en te geeuwen.
De familie Lama voor haar woning.
Op de voorgrond de beruchte „nat-
spreker".
Kwiek kijkt het jonge aapje de we
reld in, maar zijn moeder heeft de
wereld al zo lang gezien. Zij kijkt lie
ver achter het oor van haar zoontje!
Misschien huist daar een vlo?
p|E bezoeker van het Dierenpark
Wassenaar heeft de neiging om
nog voor hij een dier gezien heeft
al met zijn hoed in de hand te gaan
staan en in deze van een zeker ontzag
getuigende houding tot zichzelf te lis
pelen: „Nou, dat is de moeite waard".
Bij bezoeken aan dierenparken
blijkt het over het algemeen reeds
spoedig, dat het niet zo eenvoudig is,
om bij de combinatie „dieren" en
„park' aan beide samenstellende de
len te geven, wat hun toekomt. Meest
al bevolkt men een plekje grond met
een aantal wildernisbewoners en
tracht daarna de omgeving zo aardig
mogelijk in te richten. In Wassenaar j
is dat anders. Daar bezat men reeds
een schitterend park en op zekere dag
kwam men op de gedachte, dat het
onderbrengen van wilde dieren hier
v/el een paradijselijks sfeer, zij het
met tralies, zou oproepen.
Zo weinig mogelijk.
Dat de uitdrukking paradijselijk
niet overdreven is, hangt waarschijn
lijk samen met het feit, dat men zo
weinig mogelijk met tralies gewerkt j
heeft. Helaas is het voor de gezond-1
heid van de vacantiegangers noodza
kelijk, dat leeuwen, tijgers en beren
achter slot en grendel verblijven.
Daarnaast biedt het park echter op
vele plaatsen een aanblik, die tegen
overgesteld is aan een hokken- en
kooiensysteem.
Wanneer men er binnengaat, komt
men direct na het passeren der
controle in een zeer dicht be
groeid gedeelte. Hier jubelen 's mor
gens de „vrijwillige vogelkoren" hun
hoogste lied en vooral de stadsbewo
ner, die zich plotseling overweldigd
voelt door wat hij tussen zijn stenen
muurtjes en houten schuttingen een
heel jaar idealiseert als „buiten", zal
moeite hebben om zich uit deze ver
rukkelijke sfeer los te maken. a
Als hij even verder loopt, zal hij
echter in een op het eerste gezicht
vergeten hoekje een alleraardigst
tafereeltje zien. Aan een watertje
verblijven ergens tussen het groen
LEIDSE STRATEN EN STEGEN
4.
men de mannen op straat zien zitten
tegen de muur van hun huisje, ter
wijl de kinderen spelen in de steeg
of aan de grachtjes, die de Groene-
steeg kruisen. Het is er niet altijd
even fris, vooral wanneer het zwarte
water van Oranjegracht en Waard -
gracht borrelt van het bagger-gas.
Men moet de winkelstand van de
Groenestegen niet onderschatten! Er
zijn hier ijverige neringdoenden, als
schoenmakers, reparateurs, bakkers,
enz. Men vindt er talrijke winkels,
waar van alles te koop is. Een er van
draagt op de etalageruit het weidse
opschrift ..Galanterieën", terwijl mid
den in de etalage een emaille po staat
te pronken tussen borstels en andere
huishoudelijke artikelen.
Ook de kroegje' ontbreken er niet,
knusse gelegenheden waar een borrel
bijna de helft minder kost dan aan
de Breestraat. We zagen er een kas
telein, die op het middaguur zich
stond te scheren achter de tapkast
Wat buitenshuis gedaan kan wor
den, doet men niet binnen. Dat geldt
zowel voor de vrouwen, die op stoe
len of matjes zitten kousen te stoppen
of groente schoon te maken, als voor
een kleine peuter, die heel gemoede
lijk tegen de muur een plasje stond te
maken....
Wanneer zoals in deze weken een
lokkend voorjaarszonnetje dit bonte
tafereel van volkse gemoedelijkheid
beschijnt, is de Groenesteeg van één
tot zes een stadsbeeld, dat om ver
schillende redenen wellicht om ver
dwijnen roept, maar dat in onze ogen
toch een verlies zou zijn. In hoeveel
straten vlaggen alle buren wanneer
en echtpaar vijftig jaar getrouwd is,
zoals gisteren in een der Groeneste
gen het geval was? Waar vindt men
zóveel saamhorigheid en gemeen
schapsgevoel als in dergelijke stra
ten? Wanneer iemand er in de put
zit, weet iedereen het. Wanneer er
ergens feest is, leeft iedereen mee.
Deze sfeer vindt men in de Groene
stegen, waar blinden er andere inva
liden bekende verschijningen zijn,
omdat helemaal achteraan in de
voormalige school de Gemeentelijke
Werkinrichting is gevestigd.
(Foto: „De Leidse Courant").
DE STEEGNAAM is werkelijk afge
leid van het groen van struik en
plant, al zou men dat aan de tegen
woordige zes Groenestegen niet zeg
gen. Het enige groen, dat men er ont
waart, is helemaal achteraan zicht
baar, waar de zesde Groenesteeg
doodloopt tegen het hek van de Ge
meentelijke Begraafplaats. Maar toen
de Groenesteeg bij de eerste Ooste
lijke stadsuitbreiding werd aange
legd tot aan de Vestestraat, waar de
vestwal lag, behield deze nog lange
tijd haar landelijk karakter, omdat
het aan weerszijden daarvan gelegen
weiland niet onmiddellijk werd vol
gebouwd. Men noemde de nieuwe
straat daarom de Groene Steghe. De
eerste, tweede en derde Groenesteeg
heetten later de Voorste Groene
steeg, de Middelste Groenesteeg en
de Veststeeg. In 1659'werd de stad
opnieuw aan de oostzijde uitgebreid.
De zes stegen van Hooigracht tot Zijl
singel werden toen genoemd Lange
Groenesteeg, Korte Groenesteeg,
Groeneveststeeg, Voorste Groene
steeg, Middele Groenesteeg en Ach
terste Groenesteeg. Pas in de 19e
eeuw werden het pas gewoon de
eerste, tweede, derde, vierde, vijfde
en zesde Groenesteeg.
De Groenestegen hebben iets genoe-
gelijks behouden van het oude Lei
den uit de 18 en 19e eeuw. Uit sociaal
en stedebouwkundig oogpunt zullen
er wel aanmerkingen gemaakt kun
nen worden, maar wij voor ons vin
den het iedere keer opnieuw een ge
noegen door de Groenestegen te
fietsen, waar het Leidse volksleven
zich niet achter de smalle geveltjes
verbergt, doch dagelijks zichtbaar is
op straat. Uit de ramen hangen altijd
dekens en matrassen te luchten;
hier en daar wappert een wasje in de
wind. Vrouwen staan in hun voor
deur en bespreken met wederzijdse
buren het laatste nieuws uit de buurt.
Men vindt er van die gezellige snoep
winkeltjes, waar boodschappen in de
vorm van „een cent drop" nog aan de
orde van de dag zijn.
We telden niet minder dan vier
bruggetjes, die de Groenstegen resp.
over de Uiterste-, de Heren-, de
Oranje- en de Waardgracht leiden.
Ze passen stuk voor stuk voor
treffelijk in het stadsbeeld, die kleine
grachtbruggetjes met hun witgeschil
derde leuningen, waarover alijd een
kleed of loper hangt, die uitgeklopt
moet worden.
Wanneer het zonnetje schijnt, kan
HYPOTHEKEN
en voor alle andere «aken
op het gebied ran on
roerende goederen
8ouw-en Makelaarsbsdrijf
v.d. Drift
Oude Vest 29 Leiden
Telef. 20513
een flink aantal van de meest uiteen
lopende vogelsoorten. Van eenden
tot vreemdsoortige, van buitenmodel
snavels voorziene dieren wandelen
hier vriendschappelijk door elkaar of
houden zich, heerlijk in het zonnetje
gezeten, bezig met het verschalken
van vlooien, waarbij ze hun lange
nekken in bijna onontwarbare kno
pen leggen.
Studie in mensen.
De afdeling roofdieren schijnt al
tijd de meeste aftrek te moeten heb
ben. Het heeft eigenlijk weinig zin,
om beschrijvingen van deze koningen
en boemannen der wildernis te geven,
want iedereen kent ze. Alleen de tij
ger Randi, die zonder schouderblad
ter wereld is gekomen, is een enigs
zins vreemde verschijning.
Zeer de moeite waard is het overi
gens, om in deze omgeving de die
renparkbezoekers eens te bestuderen.
Kinderen kijken over het algemeen
met een heilig ontzag naar de roof
dieren, maar volwassenen een spe
ciaal mannen hebben behoefte om
een soort vermeend', dapperheid te
demonstreren. Want is het niet grap
pig, dat een jongeman de drang niet
kan weerstaan om tegen een goed
verzegelde tyger te zeggen: „Zo ouwe
jongen, hoe gaat het met jou?"
Wij stellen ons daarbij voor, wat
diezelfde jongeman zou doen, als hij
ergens bij een kruising van paden
plotseling tegenover een tijger in
vrijheid zou staan. Voermoede-
lijk niet naar zijn toestand in
formeren! Naast uitingen als deze,
die men goedmoedige bluf kan noe
men, schijnt een dierenpark ook mo
gelijkheden tot uitleven te bieden
aan met minderwaardigheidscom
plexen beladen pantoffelhelden, die
heel geniepig tegen de tralies van 'n
kooi schoppen, om dieren nijdig te
maken en genoegen te scheppen in de
gedachte: Je kunt me toch niet pak
ken.
Rare knapen.
De beren zorgen, zoals gebruikelijk,
voor de vrolijke noot. Ze zitten el
kaar wat achterna en maken rare
fratsen voor het publiek. Als ze zich
op hun achterpoten verheffen, ma
ken ze het ene ogenblik de indruk
van een zorgelijk opoetje, dat zich
de handen wrijft en het andere ogen
blik van een zwaarlijvige dame, die
de hokie-pokie zal gaan dansen.
De roofvogels, waarvan het dieren
park een practihge collectie bezit,
zien er in tegenstelling tot de beren
kuilbewoners hoogst onsympathiek
uit. Met hun gemene, loerende oog
jes bekijken ze de bezoekers als een
soort prooi. Het is weerzinwekkend
om te zien, hoe zij zich bij het voe
deren op een stuk rauw vlees wer
pen.
Dan zijn lama's rustiger van uiter
lijk. Mensen, die „nat" spreken,
worden wel eens aangeduid als „la
ma's" en daarom vergeven we een
van de exemplaren, die in het Die
renpark Wassenaar rondloopt, gaarne,
dat hij ons in het gezicht spuwde,
toen we een foto van hem wilden ma
ken. Het is namelijk best mogelijk,
dat dit niet bedoeld was als beledi
ging, maar als tevredenheidsbetui
ging.
Bij de dwerggeitjes schijnt men
van een strenge opvoeding te houden.
Nadat we geconstateerd hadden, dat
deze kleine exemplaren dezelfde door
dringende geurtjes verspreiden als
hun grotere inheemse soortgenoten,
gaf de vader .an de twee jonggebore
nen een nummertje opvoeding weg.
Wat de kleine misdaan had, werd niet
duidelijk, maar ze werd 'n half u. ach
terna gezeten en heen en weer ge
schud tussen de poten van pa, die
hierbij geluiden uitstiet of hy door
een ongeneeslijke hooikoorts was
overvallen.
Moe deed hierbij niets anders dan
jammeren, maar stak geen poot uit.
Waarmede we maar willen zeggen,
dat de mannen in de dierenwereld
hun positie goed hebben kunnen
handhaven.
Kind in het vestzakje.
Niemand zal naar wij hopen de
verwachting koesteren, dat het mo
gelijk is, om een volledige beschrij
ving van een goed uitgerust dieren
park te geven. *ct gaat tenslotte
om een indruk, waarbij de diverse
mogelijkheden naar voren treden. We
hebben reeds geschreven over de
schoonheid van het park en de col
lectie roofdieren, waaraan echter
moet worden toegevoegd, dat ook
voor de liefhebbers van vogels een
vogelhuis met zeer zeldzame exem
plaren ter bezichtiging openstaat.
En voor degener, die zo graag roe
pen: „Ach wat enig!" zijn er ook
verschillende verrassingen. Dit is te
danken aan het feit, dat de verschil
lende dieren het zo naar hun zin heb
ben in Wassenaar, dat ze ook in ge
vangenschap jongen ter wereld bren
gen. Men ziet een stevige buffel van
enkele maanden en een pas geboren
wolf.
Bijzonder grappig is de jonge kan-
geroe, die in een huidplooi opgebor
gen kan worden en zich daar best
schijnt te amuseren als zijn moeder
rondhuppelt. Af en toe laat hij zijn
kop eens zien en dan lijkt het net of
hij in een vestzakje zit.
De apen tenslotte zijn in vele soor
ten vertegenwoordigd. Er zijn aller
lei komieken onder, maar verreweg
het aardigst is een kooi, waarin een
pa en moe met hun zoontje verblij
ven. De jongeling hoeft zo'n grappig
oude-mannetjes gezicht. De hele fa
milie graait door de tralies naar lek
kere hapjes en de kleine, die regel
matig zijn portie moedermelk krijgt,
doet hieraan dapper mee.
Als pa niets meer te eten heeft en
de kleine nog aan een hapje bezig is,
springt hij naar hem toe en
roets.zoonlief zit al bij zijn moe
der, die wijs haar hoofd schudt, maar
niets zegt of doet
Waarmede we maar willen zeggen,
wat we straks bij die dwerggeitjes ge
zegd hebbenvan de mannen in
de dierenwereld!
ZEER GEHEIM.
Een Amerikaanse senator wilde
weten, hoe de Britse Centuriontank
in elkaar zit. Hij trachtte informaties
in te winnen bij een generaal, maar
deze wist het ook niet. Hij wendde
zich echter tot twee officieren, die
het ook niet wisten, maar beloofden
een onderzoek in te stellen.
Na veertien dagen kwam de eer
ste officier terug, die zei: „Hier zijn
de gegevens. Wilt U er rekening me
de houden, dat ze zeer geheim zijn?"
Nauwelijks had hij de woorden ge
sproken, of de tweede officier kwam
binnen. Hij zei: „Hier zyn de gege
vens. Ik heb ze uit een tijdschrift ge
knipt".
HET KAN VERKEREN.
Een handelaar in tweede hands
artikelen te Hamburg heeft een par
tijtje IJzeren kruisen met zwaarden
en eikenloof op de kop kunnen tik
ken. Hij verkoopt deze onderschei
dingen thans als souvenirs. Het rid
derkruis van het ijzeren kruis met
bijbehorende versierselen kost 54
Mark. Het gewone IJzeren Kruis
doet slechts 7 Mark.
TOEPASSELIJK.
Een inwoner van Bismarck in de
Amerikaanse staat Noord Dakota
heeft de plaatselijke bibliotheek me
degedeeld een boek niet te kunnen
terugbezorgen, omdat het bij de
overstroming van de Missouri door
het water is meegesleurd.
Het boek was getiteld: „Het ver
doemde Missouri-dal".
Piepertje het Perzisch poesje wil graag vriendschap sluiten met
Murphy. Zij staat wel een beetje onwennig tegenover haar nieuwe
speelgenootje, maar de aard van het beestje haar nieuwsgierigheid
wint het. Trouwens, de onwennigheid van Murphy lijkt wel
groter te zijn dan de hare. Een poeske dat nog maar zo kort rond
loopt, komt dagelijks voor vreemde en ongekende dingen te staan.
Zij is alleen een beetje verdrietig dat haar pogingen de toenadering
niet beantwoord worden. Maar dat is weer de aard van het beestje
Murphy dat geen beestje is, doch een enigszins ongewoon gevormde
huis-, tuin- en keukenaardappel.
