Brief van de Paus aan de
kinderen van Nederland
Centjes van kinderen voor
andere kinderen
£en dufaOde gvcaffe
Mutnpa Jiatfiató verslaat een mug~^
(Dwaze (lane
VRIJDAG 16 MEI 1952
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
„Het is moeilijk te zeggen, hoe
veel kinderen over de gehele wereld
jaarlijks hun kleine bijdrage leve
ren aan het werk der Kindsheid,
maar het zijn er millioenen. Met ze
kerheid echter weet ik, dat meer
dan drie millioen kinderen in de
kinderbewaarplaatsen, weeshuizen,
op gewone scholen, naaischolen en
ateliers over de gehele wereld met
die gelden der kinderen worden ge
holpen". 'Dit verklaarde de direc
teur-generaal van het Pauselijk
Missiegenootschap, Mgr. Adrien Bres-
solles, heden tegenover een ver
slaggever van het K.N.P.
Mgr. Bressolles brengt momenteel
een bezoek aan ons land om een in
druk te krijgen van de viering der
Wereldkindsheiddag. Ook zal hij in
zyn kwaliteit van ordinarius der
Franse oorlogsmarine de conferentie
der Nato-aalmoezeniers bijwonen,
welke van 19 tot 22 Mei te Zeist
wordt gehouden.
„Om het kind gaat het", zo ver
volgde hij met nadruk. ,.De toekomst
van de Kerk hangt van een zeer
groot deel af van de kinderen, die
nu door het H. Doopsel in de Kerk
worden opgenomen en in de leer
worden onderricht".
Onderwijs hoogst belangrijk
Wie zijn tijd begrijpt weet, dat
problemen niet meer nationaal, doch
uitsluitend internationaal worden
opgelost. Terwijl de Unesco zich met
enorme kracht wijdt aan de vraag
stukken, die het onderwijs in de
achtergebleven gebieden (missies)
betreffen, heeft de missie de taak te
zorgen, dat het onderwijs zoveel
mogelijk in de richting van het Ka
tholieke geloof werkt,
„Ik moet u zo zeide mgr. Bres
solles wijzen op de uitlating van
uw landgenoot, mgr. Blomjous in
Tanganyika, die mij schreef, dat de
Aetherklanken
ZATERDAG.
HILVERSUM I, 402 m.
7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde
muziek. 7.40 Nieuws en weerberich
ten. 7.55 Hoogmis. 9.30 Waterstanden:
9.35 Gram. 10.00 Voor de kleuters,
10.15 Gram. 10.30 Schoolradio. 11.00
Voor de zieken. 11.45 Gram. 12.00 An
gelus. 12.03 Metropole orkest en so
list. (12.3012.33 Land- en tuinbouw-
mededelingen). 12.55 Zonnewijzer.
13.00 Nieuws en Katholiek nieuws.
14.20 Engelse les. 14.40 Pianoduo.
15.00 Harmonie-orkest. 15.25 Kroniek
van Letteren en Kunsten. 16.03 Ma
drigaalkoor. 16.30 „De Schoonheid
van het Gregoriaans". 17.00 Voor de
jeugd. 18.00 Nieuws. 18.15 Journalis
tiek weekoverzicht. 18.25 Lichte mu
ziek. 18.40 Regeringsuitzending:
„Zoeklicht op de Westerse Defensie",
19.00 Gram. 19.15 „Wat denkt U nu
als lijsttrekker?", vraaggesprek. 19.25
Amusementsmuziek. 19.52 Actualitei
ten. 20.00 Nieuws en weerberichten.
20.08 De gewone man zegt er 't zijne
van. 20.15 „Lichtbaken", causerie.
20.35 Gram. 21.00 Gevarieerd pro-
framma. 21.55 Gram. 22.30 Wij luiden
e Zondag in. 23.00 Nieuws. 23.15
Nieuws in Esperanto. 23.2224.00 Ka
merorkest.
HILVERSUM II. 298 m.
7.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA.
19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtend
gymnastiek. 7.33 Gram. 8.00 Nieuws
en weerberichten. 8.18 Gram. 8.50
Voor de huisvrouw. 9.00 Gram.
VPRO: 10.00 „Tijdelijk uitgescha
keld", causerie. 10.05 Morgenwijding.
VARA: 10.20 Voor de arbeiders in de
continubedrijven. 11.30 Viool en pia
no. 12.00 Accordeonmuziek. 12.30
Land- en tuinbouwmededelingen.
12.33 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15
„Kleine Zonden" hoorspel. 13.30
Dansmuziek. 14.10 Voor de jeugd.
14.30 Koorzang. 14.50 Boekbespre
king. 15.05 Dansmuziek. 15.30 „Van
de wieg tot het graf", causerie. 15.45
Lichte muziek. 16.15 Sportpraatje.
16.30 Concertgebouw-orkest. 17.15
Voor de jeugd. 18.00 Nieuws. 18.15
VARA-Varia. 18.20 Gram. 18.35
Volksdansen. 19.00 Artistieke Staal
kaart. VPRO: 19.30 „Passepartout",
causerie. 19.40 „Het Oude Testament
in deze tijd", causerie. 19.55 „Deze
week", causerie. VARA: 20.00 Nieuws
20.05 Actiualiteiten. 20.15 „De stoel
van de koning", muzikale comedie.
21.15 Tirolermuziek. 21.45 Socialis
tisch commentaar. 22.00 Strijksextet
en soliste. 22.30 „Onder de pannen'
hoorspel. 22.50 Gram. 23.00 Nieuws.
23.15—24.00 Gram.
toestand in de missiegebieden in Afri
ka op het ogenblik critiek is. De ko-
lonale regeringen brengen momen
teel met ongekende kracht het open
bare onderwijs tot bloei. Dat gaat
zó snel, dat wij missionarissen ge
dwongen zijn het tempo enorm te
versnellen, willen wij hen bijhou
den".
,Maar onze middelen blijken te
kort te schieten. Ook de Protestan
ten uit Amerika (die over onuitputte
lijke bronnen schijnen te beschik
ken) ontplooien hun onderwijs reus
achtig en pogen met hun scholen de
posities in het geestelijke leven te
veroveren. En merkwaardiger wijze
zoeken de inheemsen met de dag
meer het onderricht op de scholen
voor hun kinderen".
„Ik ben voldoende van de situatie
op de hoogte', zeide mgr. Bressolies,
„om te weten, dat het niet alleen in
Afrika zo is, maar ook elders in de
wereld. Ons congres van 1950, te
Rome gehouden, heeft dit alles zon
neklaar in het licht gesteld. De aan
wezigen (onder wie zes missiebis
schoppen), voor wie ik deze ideeën
heb uiteengezet, hebben spontaan
hun instemming ermee betuigd".
Vaoï de
HAAGSE POLITIERECHTER
Verduistering Wegens verduis
tering van een schrijfmachine te Al
kemade, was de 33-jarige vertegen
woordiger de J. uit Gouda, gedag
vaard voor de Haagse politierechter.
De J. had iemand in Alkemade de
machine verkocht. Er kwanwen man
kementen aan en de J. nam hem
mee voor reparatie. De verdachte had
de machine toen echter opnieuw ver
kocht aan iemand uit Roelofarends-
veen. De verdachte was al eenmaal
veroordeeld wegens verduistering en
ook wegens oplichting. De officier
van justitie eiste vier maanden ge
vangenisstraf. „Ik wilde het onderste
uit de kan hebben, maar wilde geen
verduistering plegen," zei verdachte.
De rechter veroordeelde hem tot 2
maanden gevangenisstraf.
Steunfraude Een 35-jarige kok
uit Leiden, had steunfraude gepleegd
door zijn gezinsinkomen verkeerd op
te geven. Het teveel ontvangen be
drag had hij inmiddels terugbetaald.
De officier van justitie merkte op,
dat verdachtes straflijst niet brand
schoon was en eiste 25 boete of 10
dagen en twee maanden gevangenis
straf voorwaardelijk. De Haagse poli
tierechter verminderde de boete tot
15 en ging voorts met de straf mee.
Een '47-jarige schipper uit Leiden
had een zelfde feit gepleegd. Hij
werkte als glazenwasser en trok
steun. Ook hier was de steun terug
betaald. Tegen heim1 werd 20 boete
of 20 dagen en twee maanden voor
waardelijk geëist. Het vonnis was
30 of 15 dagen en twee maanden
voorwaardelijk.
Tenslotte werd een loopknecht uit
Leiden eveneens wegens steunfraude
veroordeeld tot twee maanden voor
waardelijk en 30 boete.
Valsheid in geschrifte Valsheid
in geschrifte was tenlaste gelegd aan
een timmerman uit Rijnsburg en
diens echtgenote, die voor de Haagse
politierechter verschenen. Zij hadden
op een postcheque aan een broer van
de vrouw die wel logeerde bij h*n
op de machtigingsstrook een valse
handtekening geplaatst, om zo het
geld te kunnen innen. „We hadden
toestemming om het geld te halen,
maar niet schriftelijk," zei de vrouw.
De broer had dit ontkend. „In elk
geval mag u geen valse handtekening
plaatsen," merkte de rechter op De
officier eiste tegen elk van hen 30
boete of 14 dagen en twee maanden
gevangenisstraf voorwaardelijk. De
politierechter stelde de boete voor de
man op 15 en voor de vrouw die
tweemaal dit feit had gepleegd op
25. Met de voorwaardelijke straf
voor elk, kon de politierechter mee
gaan.
Paard geschopt Op 5 Januari jl.
was een melkbezorger uit Katwijk
aan Zee bezig zijn wijk te doen. Op
een gegeven moment liep het paard
eigener beweging naar 'n weilandje,
met het gevolg, dat de wagen klem
kwam te zitten. De melkbezorger
schoot toe, om het paard weer terug
te leiden. Toen dit niet vlug genoeg
ging zou hij 't paard hebben geschopt
en geslagen. -De verdachte betoogde,
dat het geen mishandeling was. Hij
ontkende het paard geslagen te heb
ben, in tegenstelling tot de verkla
ring van twee getuigen. Er werd f 50
boete of 30 dagen tegen hem geëist.
De verdachte bestreed, dat de getui
gen alles goed konden gezien heb
ben, maar erkende, fout te zijn ge
weest. De politierechter veroordeel
de hem tot 40 boete of 20 dagen.
ECON. POLITIERECHTER.
Tuinder beboet. „De vorst kwam
zo vroeg en toen moest ik de chry
santen binnenhalen", zei de bloem
kweker H. uit Roelofarendsvcen, die
terecht stond voor de Economische
Politierechter in Den Haag, omdat
hij meer m2 koude en warme kas-
chrysanten en cyclamen had geteeld
dan waarvoor hij vergunning had.
De oogst was slecht geweest. De of
ficier van justitie meende, dat ver
dachte tevoren de risico's had moe
ten bekijken en eiste 275 subs twee j
maanden hechtenis. De verdachte
had een schikking van 360 niet be
taald. Ik zal er 200 van maken zei
de politierechter, nadat verdachte
had verklaard dit geld niet te kun
nen betalen.
Wie heeft gelijk? Een 60-jarige
bloembollen kweker uit Warmond
stond voor de Haagse Economische
Politierechter terecht, omdat hy in
April 1952 te Noordwijkerhout meer
narcissen had geoogst dan hij mocht.
Hij had altijd voor zijn hele bedrijf
plukvergunning gehad zei de ver
dachte. Voor 25 m2 had hij vergun
ning. De officier van justitie merkte
op dat verdachte va banque heeft
gespeeld en hij eiste 600. boete of
drie maanden hechtenis. De raads
man, gaf toe, dat verdachte 20 are
t- veel had gesneden. De verdachte
had gezien dat anderen zowel bollen
als bloemen verkochten, maar een
vergunning was hem geweigerd. De
officier was van mening, dat de
boekbespreking
Rover-Bisschop, door Harry
Vencken; Uitgave, Hof boeke
rij Heemstede.
Met de Afrikaanse roman „Rovcr-
Bisschop", heeft de hofboekerij, „De
huisbibliotheek voor het gezin", een
goede greep gedaan, want dit boek
zal met graagte gelezen en herlezen
worden door ieder, die het in handen
krijgt.
Deze roman geeft de boeiende ge
schiedenis weer van de verovering
van een der gedeelten van het zwart
continent door de kerk. Als een ont
stellende onthulling, brengt het enig
waarde van de geoogste bloemen
2200 was, maar de verdediger stel
de dit op plm. 1000. Men kon hier
over niet tot overeenstemming ko
men en de zaak werd hierop aange
houden voor een nader onderzoek.
HAARLEMSE RECHTBANK.
Dood door schuld. Een autobus
van de N.Z.H. heeft indertijd in de
Tempelierstraat te Hillegom mevr.
D. uit Hillegom aangereden, hetgeen
de dood van het slachtoffer tengevol
ge had. De chauffeur R. uit Haarlem
werd er van beschuldigd, de bocht te
kort te hebben genomen, waardoor
de aanrijding kon plaats vinden.
Veertien dagen geleden stond hij voor
de Haarlemse Rechtbank terecht en
heden werd hij veroordeeld tot 2 we
ken hechtenis met ontzegging van de
bevoegdheid om een motorrijtuig te
besturen gedurende de tijd van 6
maanden.
begrip bij van de ongelofelijke pio
niersarbeid, welke daar op Ihet laatst
der vorige eeuw door de Weleerw.
Paters werd verricht.
Meer in het bijzonder geeft deze
roman het leven weer van Jozef Du-
pont, de heer van het vuur, een
Franse missionaris, die natuurlijk
wat sterk geromantiseerd afge
schilderd wordt als een „Rover-Bis
schop", zover dan in de goede zin
van het woord. Het verhaal geeft ons
enig idee van de ongelofelijke moei
lijkheden, welke de zielen vero
veraars in verre landen hebben te
overwinnen, om hun taak te kunnen
vervullen. Maar daarnaast krijgen
we ook een duidelijk beeld van de
primitieve zeden en gewoonten van
de negerstammen, hun feesten en
dansen, hun wilde brasserijen en
roverijen, waardoor 't voor de missio
narissen nog moeilijker is, toegang
tot deze stammen te krijgen.
Jozef Dupont, eenmaal bisschop ge
worden, was evenwel niet bevreesd
en bereikte zijn doel, zelfs meer dan
dat, want hij kwam zover, dat hij
tot koning van de stam werd uitge
roepen.
Deze roman is van een bijzondere
charme, omdat beide visies, die van
de priester cn die van de negerstam
men, zo uitzonderlijk treffend zijn
belicht.
Buldog Drummond in Dart
moor, door Sapper. Uitgave,
A. W. Bruna en Zn, Utrecht.
Buldog Drummond in Dartmoor, is
het laatste boek, dat de populaire
Engelse detective-schrijver, Sapper,
geschreven heeft, en met dit boek is
dus tevens de laatste geschiedenis
van de privé-detective Buldog Drum
mond, verschenen. Drummond is ge
lukkig getrouwd en op een avond,
als hij braaf op zijn vrouwtje aan het
wachten is, vlucht er een jongeman
bij hem binnen, die even later weer
op mysterieuze wijze verdwijnt. Dit
is hét begin van een reeks spannen
de avonturen, die Drummond, te sa-
vriend Algy Longworth te verwer
ken krijgt. Het boek is, zoals men dit
van Sapper gewend is, spannend
met een tintelende humor, die de
schrijver op de meest onverwachte
momenten aan de oppervlakte laat
komen.
Amusante ontspanningslectuur.
Afschminken, dames cn he
ren, een Amsterdamse roman
door Jan Lemaire Sr. Uitge
verij en drukkerij Holland ia,
Baarn.
Jan Lemaire Sr., is geen onbeken
de in de toneelwereld; hij heeft een
lange en welbestede kunstenaars
loopbaan achter de rug, voor het
grootste gedeelte in Amsterdam. Hij
heeft thans naar de pen gegrepen,
om zjjn memoires te schrijven. Hij
noemt het niet officieel memoires,
maar feitelijk komt deze Amster
damse roman hierop neer. Hij koos
de vorm van een roman, doch, het
verhaal op zichzelf doet er weinig
toe. Het voornaamste is de herinne
ring aan vele prominente figuren uit
de toneelwereld en aan toestanden op
theatergebied, speciaal in de hoofd
stad. Vooral voor degenen, die enigs
zins op de hoogte zijn van het we
reldje der artistcn, biedt het boek
van Jan Lemaire Sr. veel interessant
materiaal en degenen, die de figuren
van het boek niet herkennen, vinden
in elk geval een roman, welke zich
prettig laat lezen en een inzicht
geeft, in het leven achter de artisten
decoren der theaters.
Het is een vreemd gezicht. Een buitenmodel giraffe met twee koppen en
acht poten? Neen, twee giraffen uit de London Zoo, die zich met een onge
meen gevoel voor symmetrie (ook terug te vinden in hun huidbekleding!) zó
hebben opgesteld, dat de fotograaf een geestige opname kon maken.
Beste Kinderen,
Dit jaar vieren jullie voor de eerste keer de algemene heilige Kindsheidsdag. Die hei
lige Kindsheidsdag is jullie missiedag. Op die dag laat je zien, dat je veel voor de missie
ever hebt. Want je belooft om veel te bidden en veel offertjes te brengen voor de mil
lioenen arme kinderen, die Onze Lieve Heer nog niet kennen en daardoor veel minder
genade krijgen dan jullie. Die arme kinderen hebben ook dikwijls gebrek aan voedsel en
kleding en'warmte. In al deze geestelijke en stoffelijke noden beloven jullie te helpen.
Daarom is de Paus blij, dat Hij jullie met deze brief kan laten weten, dat je Hem groot
plezier doet. Want Wij merken aan jullie missie-ijver, dat je begrijpt, dat die arme kin
deren ook allemaal geroepen zijn om tot Jezus' Kerk te gaan horen.
Wij weten heel zeker, dat jullie vurige missieliefde zal worden nagevolgd door alle
kinderen, zonder uitzondering, van jullie edelmoedig Vaderland, want Nederland is een
voorbeeld door zijn ijver voor alle goede werken. Al jullie geestelijke en stoffelijke bij
dragen worden nu voortaan vanuit je kleine groepen verspreid over de hele wereld. Een
hele wijde wereld van kameraadjes, die Onze Lieve Heer ook roept tot het Licht van de
Waarheid en het Geloof. Wij verwachten, dat jullie bijdragen in ieder land bewondering
zullen opwekken, en Wij hopen dat de katholieke kinderen van de andere landen tot
wedijver worden aangespoord.
Dit is Onze vurige wens. En bij deze wens voegen Wij Ons gebed voor jullie. Onze
Lieve Heer moge voor jullie allen de schatkamers van Zijn genade openzetten. Hij helpc
jullie om in de toekomst ijverige Katholieken-van-de-daad te worden.
Van ganser harte schenken Wij jullie allen, aan jullie familie en aan alle leiders en
leidsters van jullie groepen Onze Vaderlijke Apostolische Zegen.
Gegeven te Rome in het Paleis van het Vaticaan bij de Sint Pieter, de 25e Maart van
het jaar Onzes Heren 1952, het veertiende van Ons Pontificaat.
w.g. PIUS pp. XII.
33. De uitwerking van het schot,
dat Evy onverwacht loste, was ver
rassend, want de negers sprongen
van schrik een gat in de lucht en
maakten, dat ze wegkwamen. „Zie
je?", zei Evy trots, „je moet ze weten
aan te pakken, die negers! Ze weten
natuurlijk helemaal niet, wat een ge
weer of een revolver is en ze schrok
ken zi^Ji dan ook wild van die knal,
zag je dat?" „Wild waren ze al", zei
Jimmy geestig. „Maar nu wordt het
tijd, dat v/ij in het vliegtuig komen,
anders hebben we kans, dat de he
ren terugkomen." Dat was tegen geen
dovemans-oren gezegd. Humpo en
Evy maakten, dat zij in de cockpit
kwamen en Jimmy was de laatste,
die aan boord ging. Maar toen ge
beurde, wat Jimmy al gedacht had:
de negers waren over hun eerste
schrik heen en maakten nu, dat zij
erbij waren, om hun prooi niet te la
ten ontsnappen. In de tijd van een
ogenblik snorden de pijlen en spe
ren over het arme hoofd van Jimmy,
die niet zo gauw wist, waar hij zich
verstoppen moest.
door
A. DUNCAN
Anne was juist thuis gekomen van
een rit op een nieuw paard, kort ge
leden door haar gekocht. Ze ging
naar boven, om een middag japon
aan te trekken, omdat ze bridge zou
gaan spelen, bij een familie, die aan
de andere zijde van de stad woonde.
Met een zucht ging ze voor haar
kapspiegel zitten en keek naar de
vermoeide trekken op haar gelaat die
zelfs door zorgvuldig opmaken niet
te verdoezelen waren.
„Kon ik er maar tussen uit en er
gens rust vinden," dacht ze. „Ik kan
die mensen, waarmee ik nu omga,
niet uitstaan. Ze zijn zo onoprecht
en zo leeg en oppervlakkig!"
Jean kwam kloppen.
„Wat is er?" vroeg Anne.
„Er is.iemand beneden, die
mijnheer Gallon wenst te spreken,
mevrouw," zei de huisknecht. „Ik
heb geprobeerd om ze weg te sturen,
maar ze wilde, als mijnheer dan niet
thuis was, met alle geweld u spre
ken."
„Maar wie is het dan?" vroeg An
ne, ongeduldig kijkend. „Ik heb heel
veel haast, Jean."
„Ze is erg oud, mevrouw. Ik zou zo
zeggen, dat ze wel een dame is, maar
haar lderen.... enfin, die zijn nu
juist niet nieuw meer, mevrouw."
Anne nam een besluit. Ze zou die
oude dame, wie ze dan ook was, ont
vangen. Haar vervreemding van
George ontsloeg haar nog niet van
haar huisvrouwelijke plichten. Als
hij niet thuis was, moest zij zijn
plaats innemen.
,Zeg maar, dat ik over een paar
minuten kom, Jean," zed ze. „En laat
die dame maar even in de tuinka
mer."
Ze haastte zich met kleden en was
na tien minuten in de gezellige ka
mer gelijkvloers. Het vrouwtje, dat
bij Anne's binnentreden opstond, was
in een oude, verschoten mantel en
hoed gekleed. In haar mager, bleek
gezicht glinsterde een paar ogen zo
blauw, als Anne nog nimmer gezien
had. Zij glimlachte blij, toen Anne
naar haar toe kwam.
„Ik ben mevrouw Callon," zei An
ne. „Mijn man is niet thuis, maar ik
kan u wellicht van dienst zijn?"
„Ik ben mevrouw Neuville," zei de
oude dame vriendelijk. „Ik kwam
mijnheer Callon bedanken, voor de
goedheid, mij bewezen. En omdat hij
niet thuis was, heb ik uw bediende
maar naar u gevraagd, mevrouw."
Anne trok haar wenkbrauwen op
en begreep niet, wat de bezoekster
van haar wilde. Waarvoor zou die
oude dame George persoonlijk willen
komen bedanken?
„Ik zal tegen mijn man zeggen dat
u er geweest bent," zei ze. „Ik ver
onderstel, dat hij wel begrijpen zal,
waarover het ging."
„Ja, lieve mevrouw, dat zal hij ze
ker. Weet u wel, hoe een goede man
u hebt, mevrouw Callon? Wat een
dwaze vraag van een oude vrouw,
nietwaar? Dat weet u immers van
zelf?"
Opeens voelde Anne zich ongedul
dig worden. Wat had die oude vrouw
voor reden, om George zo tegenover
haar in de hoogte te steken? Ze wist
natuurlijk niets van zijn bedrog en
verraad af.
„En, wat heeft mijn man dan wel
gedaan, om zoveel dankbaarheid van
u te verdienen, mevrouw Neuville?"
vroeg ze met ietwat afwijzende
kalmte.
De oude dame omklemde haar
handtasje wat vaster en haar ogen
begonnen te schitteren.
„Ik heb iets gedaan, mevrouw Cal
Ion, wat ik nooit had moeten doen,"
fluisterde zei. „Ikik heb geld
willen verdienen, meer dan ik reeds
bezat. Ziet u, het was een hele toer
voor me, na de dood van mijn man
de touwtjes aan elkaar te knopen.
Enkele weken geleden hoorde ik
heel toevallig, dat de aandelen van
een maatschappij, die olieboringen
verrichtte, heel veel zouden stijgen.
Tegen de raad van mijn vrienden in,
nam ik mijn geld op, en stak het in
die aandelen. Het ging een poosje
heel goed en het had er veel van weg
dat ik mijn kapitaaltje verdubbelen
zou. Ik weet van dergelijke dingen
natuurlijk zo goed als niets af, maar
ik stelde vertrouwen, in het woord
van mijnheer Callon."
„Ueh u bedoelt, dat mijn
man u de raad gegeven heeft, die
aandelen te kopen?" vroeg Anne
verbluft.
„O, neen, lieve mevrouwtje, dat
helemaal niet! Maar de heer, die ze
me het eerst aanbood en me aanried
ze te kopen, zei, dat uit goede bron
gebleken was, dat mijnheer Callon in
die maatschappij geïnteresseerd was.
En dat was me genoeg om ze te ver
trouwen."
„Eneh, wat is er dan verder
gebeurd?"
„Toen gingen de koersen zakken.
Ik werd benauwd, maar de man, die
ze me verkocht had, zei, dat ik ver
trouwen moest hebben. Ik hield ze,
tot ze ongeveer niets meer waard
waren. En toentoen pas besefte
ik ,dat ik alles kwijt was. Een oude
vrouw zonder geld, nergens geschikt
meer voor."
„Wat vreselijk," mompelde Anne,
terwijl ze de magere bijna doorschij
nende handen in de hare nam.
Wat is dat toch verschrikkelijk van
George! Door zijn voorlichting was
die oude vrouw al haar geld kwijt
geraakt! Maar tegelijkertijd schoot
haar te binnen, dat die oude vrouw
George haar dank kwam betuigen.
Hoe was dat er mee te rijmen?
„Ik was radeloos," vervolgde me
vrouw Neuville. „Ik vertelde het de
gene, die me 't eerst de Inter-Oleum*
aandelen verkocht had, en ik ver
moed, dat hij het aan mijnheer Cal
lon oververteld heeft. Van morgen
tenminste kreeg ik een cheque voor
het volle bedrag van mijn verloren
kapitaaltje. Die was door George
Callon ondertekend en er was een
brief bij met het dringend verzoek,
er niemand iets van te zeggen. Ik
vertelde het alleen maar aan u, me
vrouwtje, omdat ik er van overtuigd
ben, dat u het toch wel van uw man
zult horen."
Anne stond er bij, alsof ze in een
steenklomp veranderd was. Dat was
dus het ware karakter van George!
Hij was zo schatrijk.... maar gaf
zich toch de tijd om aan een oude
vrouw, die door zijn raadgevingen
aan anderen totaal geruïneerd was,
te denken, cn voor haar te zorgen.
Hij had haar al het verlorene terug
gegeven, wat hij per slot van reke
ning toch helemaal niet verplicht
was.
Mevrouw Neuville boog zich harte
lijk naar haar toe en kuste haar.
„Ik zal niet meer van uw tijd in
beslag neriven, mevrouwtje." fluis
terde ze, „Maar zeg aan uw man, dat
er honderden kleine beleggers zijn,
die zich dankbaar gevoelen, om wat
hij voor hen gedaan heeft. Ik ben er
slechts één uit vele, want ik weet,
dat hij er nog veel meer geholpen
heeft."
Na het vertrek van mevrouw Neu
ville liep Anne naar de haard en
bleef in de vlammen staan kijken.
De tranen sprongen haar in de ogen,
maar het waren tranen van vreugde.
Voor het eerst in weken scheen haar
hart weer te kloppen. Ze was mevr.
Neuville heel dankbaar. Die vrouw
had haar de ogen geopend voor de
werkelijke goedhartigheid van George
en had haar eigen verblinding doen
inzien waardoor ze haar man van
oneerlijkheid en bedrog tegenover
zijn eigen vrouw had verdacht.
Wordt vervolgd
