Raken de Kath, Nederlanders het juiste
politieke zicht kwijt?
PARTIJRAAD VAN DE K.V.P.
Men kan alles spuien, maar er zijn
grenzen van verantwoordelijkheid
Kati Sandwina, de sterkste vrouw, stierf in New York
OOK ARTISTEN STERVEN J
Paasnachtwake in bisdom Haarlem
VRIJDAG 29 FEBRUARI 1952
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 2
Overleg met groep-Steenberghe was nuttig
De voorzitter van de Katholieke
Volkspartij, de heer W. J. Andriessen,
heeft hedenmorgen de Partijraad ge
opend met een rede, waarin hij wees
op de ernst van de verkiezingen, wel
ke voor de deur staan en op de posi
tie van de K.V.P. in Nederland.
Sprekend over de innerlijke ver
houdingen in de Partij, benadrukte
hij het belang van de verschillende
contact-commissies, gevormd uit be
paalde maatschappelijke groeperin
gen.
De gedachte waardoor het Partij
bestuur zich bij het formeren van
deze commissies liet leiden, was de
ze aldus de heer Andriessen dat
do hedendaagse staatkunde in de
practijk van het leven dikwijls zo
verweven of annex is met maatschap
pelijke vraagstukken, dat er wegen
moesten worden gezocht om zich re
gelmatig met deze vraagstukken te
kunnen confronteren. Zou men dit
achterwege laten, dan dreigen er ge
vaarlijke leemten te ontstaan, wat
temeer het geval is, wanneer men
bedenkt, dat de verschillende maat
schappelijke groeperingen, door mid
del van hun organisaties hoe langer
hoe meer in het maatschappelijk be
stel worden ingeschakeld.
Op deze wijze meent het Partijbe
stuur de Partij meer en beter in ons
Katholieke Volksdeel te verankeren
en de politiek van de partij, binnen
het raam van het algemeen welzijn,
zo evenwichtig mogelijk te doen zijn.
Waarom ik een en ander nog eens
releveer? Om daardoor tot uitdruk
king te brengen, dat de partij een
echte Volkspartij wil zijn, dat wil
dus zeggen een partij, waarin niet
een of ander deel of groep van het
Katholieke Volksdeel overheerst of
de boventoon voert, maar waarin
naar een harmonieuse en evenwich
tige belangenbehartiging, met in
achtneming van de verdelende recht
vaardigheid, van de concrete omstan
digheden en de actuele behoeften, in
alle ernst wordt gestreefd.
Dit is niet altijd eenvoudig en het
vraagt meer dan eens langdurig en
ernstig beraad, maar aan de oprecht
heid en de waarachtigheid van het
streven mag niet getwijfeld worden,
ook dan niet, wanneer men het met
de verkregen resultaten niet altijd
eens is.
Een partij van „leden".
Het is mede op grond van wat ik
zo juist memoreerde aldus spr.
dat de partij plaats biedt voor alle
Katholieke Nederlanders en er der
halve geen vrees behoeft te bestaan
voor een beleid, waarbij rechtmatige
belangen van welke groeperingen ook
zouden worden ten achter gesteld, of
bepaalde belangen bij voorkeur wor
den behartigd. Men kan dus zijn ver
trouwen aan de partij geven. Dit kan
men ook doen, omdat de Partij een
partij van leden is. Het zijn dus de
leden, ondergebracht in afdelingen
en deze op hun beurt in Kringen,
welke de Partij vormen. Hieruit volgt
en dit als antwoord op aan mij ge
stelde vragen, dat geen organisaties
constituerende delen van de Partij
zijn en dat derhalve de Partij van
deze organisaties, welke die ook zijn,
geen directieven aanvaardt. Er zijn
zoals ik zeide, via bepaalde repre
sentatieve commissies en op andere
wijze, contacten, maar Partij zowel
als Fractie blijven tegenover advie
zen, uit deze contacten voortkomen
de, volledig hun vrijheid behouden.
Dat zelfde geldt en dit wederom naar
aanleiding van tot mij gerichte vra
gen, ten aanzien van personen. Ma
ken deze deel uit van de Partij of
van haar organen en spreken zij der
halve in Partijverband, dan wordt
hun optreden als zodanig gewaar
deerd. Spreken zij echter in andere
kwaliteiten, dan hebben zij in die kwa
liteit hun eigen verantwoordelijkheid
te dragen. De Partij is aan dit op
treden niet gebonden, noch kan daar
aan gebonden zijn.
Het scheen mij nuttig de posities
juist af te bakenen, opdat men wete
hoe de verhoudingen, vanuit de Par
tij gezien, liggen.
Men kan naar hartelust
spuien
Binnen het kader van dit deel van
mijn beschouwingen meen ik de
vraag te moeten beantwoorden hoe
de positie van de partij in het land
is. En dan bedoel ik daarmede de po
sitie binnen het eigen volksdeel.
Voor wat het eigen volksdeel aan
gaat is er de laatste maanden binnen
dat volkfdeel nog al enige deining
geweest. De besprekingen met de
Groep Steenberghe ik kan daar in
het laatste gedeelte van deze ope
ningsrede op terug waren daartoe
vooral aanleiding.
Op zichzelf is dit volkomen begrij
pelijk en ook niet zonder nut, mits
de juiste grenzen in acht genomen
worden. Een in ontwikkeling zijnd
volksdeel, zoals ook het katholieke
is, moet zich kunnen uiten en naar
buiten kunnen brengen, wat er in
leeft. Daarvoor bestaan zowel in als
"buiten de partij voldoende mogelijk
heden. Binnen de partij doordat men
in afdelingen, kringen, weekends,
Kaderdagen, Congressen en commis
sies naar hartelust kan spuien; bui
ten de partij, doordat wij een rijk ge
varieerde en geschakeerde Katholieke
pers hebben, waarin de Katholieke
Neder' nders hun hart kunnen luch
ten.
Zij doen dat dan ook wel; hij of
zij die ambtshalve geroepen is van
de inhoud van onze Katholieke bla
den .tijdschriften en periodieken ken
nis te nemen, zal dit wel willen
beamen.
Soms niet te veel van het goede?
Toch maak ik mij wel eens zorg
en rijst bij mij wel eens de vraag
ik zeg dit in alle oprechtheid of
wij van het goede soms niet te veel
krijgen. Het wordt voor de lezer wel
eens wat mistig om de juiste koers te
blijven vinden. De eenheid ira de le
vensbeschouwing, in de beginselen
en in de te hanteren normen wordt
algemeen aanvaard. Maar bij de toet
sing van deze aan wat gebeurd is, of
gebeuren moet, blijken vaak belang
rijke meningsverschillen. Is dit, op
zich zelf genomen, erg verwonderlijk?
Neen. Het leven van vandaag is zo
gecompliceerd, bevat een zodanig
aantal problemen, stelt zulke eisen,
vraagt zodanige offers en eist het
dragen van zulke verantwoordelijk
heden, zowel voor zich zelf, zijn ge
zin en onderneming, als ook voor de
gemeenschap, dat meningsverschillen
niet kunmen uitblijven. Wei ze zou
willen ontkennen, verdoezelen of ne
geren, zou in een partij als de. onze,
spanningen oproepen, welke ontwij
felbaar tot explosies zouden leiden.
Een en ander behoeft echter niet
te betekenen ,dat bij het belichten en
beoordelen van deze meningsver
schillen geen grenzen in acht moeten
worden genomen. Ook hier draagt hij
of zij, die meent daartoe geroepen te
zijn een grote en dikwijls publieke
verantwoordelijkheid, die vaak niet
gering is.
Men vraagt zich wel eens af, of
op bepaalde momenten er niet van
een soort vertrouwenscrisis moet
worden gesproken, een crisis welke
door velen, los van hetgeen hier be
handeld wordt, aanwezig geacht
wordt. Ik wil hierover geen oordeel
uitspreken, evenmin als ik mij een
oordeel wil aanmatigen over een an
dere mening, welke er ook is, nl. de
aanwezigheid van een crisis in de
verantwoordelijkheden. Men bedoelt
daar dan mede te zeggen, dat er ve
len zijn, welke het liefst de verant
woordelijkheid maar op anderen af
schuiven, of bij critiek op bepaalde
feiten, steeds proberen anderen daar
voor verantwoordelijk te stellen.
Een al te veelvuldig hameren.
Nog eens: ik laat dit alles voor wat
het is, maar vraag mij wel eens af
of de Partij met deze veelheid van be
en veroordelingen wel gediend is. Of
er niet het gevaar dreigt te ontstaan,
dat de Katholieke Nederlanders het
juiste zicht kwijtraken. Een tikje
méér eensgezindheid in het waarde
oordeel zou, dunkt mij, geen kwaad
kunnen.
De Partij kan een gezonde critiek
niiet ontberen, maar er moet wel wor
den gewaakt tegen het wekken van
de indruk als zou het signaleren of
aandikken van meningsverschillen op
zich zelf een groot goed zijn. Wij
moeten de weelde van een staatkun
dige eenheid, zoals wij die in ons
goede Vaderland kennen, ook kun
nen en willen dragen.
Wij moeten het gevaar durven on
derkennen, dat een al te luid en te
veelvuldig hameren op het aambeeld
van de al dan niet terecht aanwezige
meningsverschillen, de offerzin on
dermijnt, de overtuiging verzwakt,
de onverschilligheid in de hand
werkt, het niveau van de Partij naar
beneden haalt, haar invloed doet ver
minderen en dus aan de innerlijke
kracht van de Partij afbreuk doet.
Dit alles voltrekt zich langzaam, is
meermalen niet eens direct waar te
nemen, totdat op een gegeven mo
ment de feiten bloot liggen. Dan is
het echter niet zelden te laat, met al
de gevolgen van dien. Vandaar dat
een waarschuwend woord, in alle ge
moedelijkheid, maar ook in alle op-
W. J. ANDRIESSEN.
gesproken, verantwoord
rechtheid
scheen.
In dit verband moet mij ook iets
van het hart ten aanzien van de
voerder van de groep, dat men zijn
groep zeker niet moest zien als een
conservatieve groep.
Het varen door de Partij van een
conservatieve koers werd dan ook
niet verlangd, waarbij ik opmerk, dat
het Partijbestuur een dergelijke
koers niet zou hebben geaccepteerd.
In de resolutie van de Partijraad
van 22 December 1945, alsmede in de
herderlijke brieven en de Pauselijke
waarneembare critiek op de Partij
en de door haar gevoerde politiek.
Voorop ga ook hier de stelling, dat
gezonde critiek er moet zijn. Het is
het levenssap voor een partij en dus
ook voor onze Partij.
Maar er zijn grenzen.
Pijnlijk getroffen.
Wanneer men b.v. de mening hoort
uiten, dat de nieuwe candidatenlijst
van zo'n groot belang is, omdat dan
de mogelijkheid van een principiële
politiek aanwezig is, dan moet zo'n
mening pijnlijk treffen.
In ons katholieke kamp is men
op het punt van de principes ge
lukkig gevoelig, maar dan moet men
ook beseffen, dat zij, die voor de ge
voerde politiek veranitwoordelijk_zyn,
die daaraan al hun krachten en méér
dan deze hebben gegeven, die zich
gewetensvol van hun dikwijls zware
taak hebben gekweten, zich door deze
uitingen ernstig en pijnlijk gegriefd
moeten gevoelen.
Ontmoedigend.
Critiek van de soort als hier ge
signaleerd, kan en zou medewerken,
onze beste krachten te ontmoedigen
en de neiging doen ontstaan om hen,
die wij toch zo hard nodig hebben,
af te stoten.
Men onderschatte het gevaar van
deze mogelijkheden niet. Om geen
misverstand te wekken ik heb nie
mand concreet op het oog maar
dat behoeft aan de juistheid van het
geen mij zorgen baart geen afbreuk
te doen: laat men het toch beden
ken, de partij heeft aan goede en
gezagvolle krachten nog een zeer gro
te behoefte, vooral nu de problemen,
waarvoor wij staan, nationaal zowel
als internationaal, in omvang en ge
compliceerdheid toenemen. Dit klemt
temeer, wanneer men de plaats en de
positie en de verantwoordelijkheid
van de Partij in onze Nederlandse
Staatkundige verhoudingen daarbij
ten volle laat wegen.
Laat ieder op de plaats, welke Onze
Lieve Heer hem gegeven heeft, zijn
verantwoordelijkheid begrijpen en
dienovereenkomstig handelen. Ook
hier geldt: Wacht niet waar men U
vraagt, maar vraag waar men U
wacht. Voor een rechtgeaard politi
cus is willen dienen nog altijd een
noodzakelijke drijfveer. Zonder deze
beweegreden verarmt men de poli
tieke arbeid en wordt land en volk
daarvan de dupe.
Het overleg met de groep-
Steenberghe.
In het licht en tegen de achter
grond van wat ik ten aanzien van de
positie van de Partij binnen het ka
tholieke volksdeel heb opgemerkt,
moge ik thans iets zeggen over het
overleg, dat door het Dagelijks Be
stuur van de Partij, waarbij ook aan
wezig waren prof. Romme en pater
Mag. Stokman, als voorzitter en vice-
voorzitter van de Katholieke Tweede
Kamerfractie, met de groep Steen
berghe is gevoerd.
Dit overleg heeft de intense belang
stelling gehad van velen in de Partij,
zowel als daarbuiten. Het is be- en
veroordeeld, waarbij jammer genoeg
niet altijd aan de objectiviteit de
plaats is gegeven, waarop deze aan
spraak maken mocht.
Het overleg zelf is in een goede
sfeer gevoerd geworden. Van weers
zijden is gepoogd begrip voor eikaars
standpunten op te brengen, terwijl de
wil voorzat om, met behouden van .de
structuur en het karakter van de
Partij, de juiste synthese te vinden.
Van> de zijde van de groep-Steen
berghe was het niet de bedoeling
slechts critiek te leveren op het ge
voerde beleid. Men was ernstig be
zorgd over hetgeen in de Partij aan
critiek leefde. Met nadruk verklaar
de de heer Steenberghe, als woord-
Encyclieken ligt de onaangevochten
koers besloten, welke de Partij bij
haar staatkundig beleid zal gaan. Er
is dus terzake voor niemand reden tot
ongerustheid.
Ten aanzien van dj resultaten van
het gevoerde overleg geeft het com
muniqué de nodige inlichtingen. Spr.
behandelde de instelling van het z.g.
adviescollege en de uitbreidng van
het partijbestuur.
Tenslotte zijn aan de orde geweest
een aantal punten van practische po
litiek, waaronder enkele van princi
piële aard. Voor de punten zelf ver
wees spr. naar het communiqué. Door
de groep zijn deze en nog andere pun
ten geformuleerd en daarna doorge
zonden aan de Verkiezingsprogram-
commissie.
Rondom deze punten is aanvanke-
lijk natuurlijk van gedachten gewis
seld en daarbij was wel eens me
ningsverschil aanwezig. Doch zeker
niet altijd.
Erkend kan rustig worden, dat er
tal van zaken zijn, die feitelijk anders
zouden moeten zijn en er blijven tal
van desiderata. Wel echter rijst de
vraag of en in hoeverre het beleid
van de katholieke fractie daaraan te
vens debet is.
Zo kan b.v. worden toegegeven, dat
op het terrein van de charitas er een
situatie is, welke moet worden verbe
terd. Daar is te weinig vrijheid en
te veel bemoeienis. Dit is echter veel
al niet een kwestie van wetgeving,
maar van beleid. Staatssocialistische
tendenzen moeten hier worden terug
gedrongen.
Ten aanzien van de nivellerings
geest, welke niet moet worden ont
kend, heeft de fractie stelling geno
men, waarbij natuurlijk niet mag
worden vergeten, dat, wanneer men
erkent, dat de na-oorlogse loon- en
salarisverhoudingen te schrille tegen
stellingen te zien gaven, een dichter
bij elkaar brengen daarvan, een ni
vellerende tendenz heeft. De verhou
dingen zijn echter opnieuw scheef
getrokken en daarin moet verbete
ring worden aangebracht.
Voor wat de collectivistische ten
denzen betreft. Men onderscheide
hier wel tussen collectieve regelin
gen en colectivistische regelingen.
Partij en Fractie hebben daarbij te
waken voor een aantasting van de
persoonlijkheid en het beleid was
daarop steeds gericht. De zelfwerk
zaamheid bevorderen was en is het
doel, wat uit de jongste behandeling
van het wetsontwerp op de reorgani
satie van de sociale verzekering nog
eens weer is gebleken. Men bedenke
echter, dat wij ons bevinden in een
tussenfase, n.l. in de overgang van
een semi-individualistische naar een
organische maatschappij-structuur.
Al naarmate deze laatste meer ge
stalte krijgt de P.B.O. zal daaraan
Zij wierp een jongeman uit de piste en werd zijn vrouw
Ook circusartisten ster
ven!
Meestal realiseert men
zich dat niet zo. Onder het
betoverende licht van de
geraffineerd aangebrachte
schijnwerppers ziet .men
hen optreden in een vitali
teit, die eeuwig schijnt te
duren. Sterven zij ..in het
harnas" dan zijn zij een
martelaar geworden voor
hun romantisch maar ge
vaarlijk beroep. Worden
zij echter oud, dan ver
dwijnen zij ongemerkt uit
de piste en de stroom van
nieuwe sterren verhindert,
de toeschouwers om hun
heengaan te betreuren.
Deze overpeinzing is
het gevolg van een klein
berichtje in een New-
Yorks tijdschrift, waarin
eemeld wordt, dat mevr.
Kati Sandwina eind Ja
nuari in een een zieken
huis overleden is.
Niet velen van de he
dendaagse circusbezoekers
zullen zich deze dame her
inneren. want alhoewel zij
tot in de oorlog bleef op
treden. dateert haar laat
ste optreden in Nederland
van jaren voor de oorlog
en haar grootste triomphen
vierde zij in het begin van
deze eeuw.
Tegen de tijd, dat Kati
op de achtergrond begon
te geraken, kwam ook het
genre programma, dat zij
bracht, in het vergeetboek.
Alhoewel het nog wel eens
een gaatje in het circus
programma vult, heeft het
zijn populairiteit verloren.
Kati ging in haar tijd door
voor de sterkste vrouw
ter wereld en deze faam
berustte niet op trucjes,
haar aanleg voor acroba
tiek, terwijl zij op bijzon
dere wijze de balance der
voorwerpen wist te vin
den. Toen zij een bakvisje
was ging behalve de reeds
genoemde eigenschappen,
haar kracht een woordje
meespreken.
Op zestienjarige leeftijd
daagde de directeur van
het circus, waar zü toen
aan verbonden was. iedere
man uit de tent in de oiste,
om met haar te vechten.
Het slachtoffer, dat hierop
inging bracht het niet ver,
want zij bezat inderdaad
een buitengewone kracht.
die mede opviel, daar zij
een vrouw was.
Kati was een circuskind-
pur-sang!
Haar ouders waren tra
pezewerkers en reeds als*
kind van twee jaar trad zij
op in het nummer van haar
ouders. Spoedig bleek
want voordat hli goed en
wel voor Kati aangekomen
was. had deze hem als een
speelballetje weer uit de
piste geslingerd. De eerste
keer, dat zij dit stoute
stukje uithaalde, leverde
dit staaltje van kracht
haar een echtgenoot op,
want de 24-jarige Max
Heyman, die door haar uit
de piste gesmeten werd,
kwam hiervan zo onder de
indruk, dat hij haar op slag
ten huwelijk vroeg. Kati's
hart was sch""1r kwets
baarder dan haar spieren,
want zij capituleerde on
middellijk. Gedurende 38
:aren bleef Kati de wereld
boeien. Zij torste kanon
nen van 500 kilo op haar
schouder, liet een draaimo
len waarin 6 volwassen
personen hadden plaats
genomen op haar borstkas
draaien en ging een «ehele
dag op een bed van 500
scherpe konsrdikertjes lig
gen. terwijl een aambeeld
op haar maag door hamers
van 5 kilo zwaarte be
werkt werd. Voorts ver
brak zij kettingen, ver
boog staal en wist zich uit
iedere boei te bevrijden.
De twee zoons, die uit
het huwelijk geboren wer
den. hebben de „stem van
het geslacht' gevolgd:
Theodore is bokser en
Alfred speelt toneel.
In 1941 gaf Kati haar
loopbaan op en begon met
haar man een restaurant
in New-York.
moeten medewerken zullen de
verhoudingen zich wijzigen.
De bestrijding van het perfectionis
me moet inderdaad krachtig ter hand
worden genomen. Hier zijn wij op de
verkeerde weg.
Uit een en ander volgt, dat naar
mijn mening het overleg nuttig ge
weest is. Het is verklaarbaar, dat in
bewogen jaren, als welke wij hebben
beleefd en nog beleven, meningsver
schillen aan de dag treden. Deze ja
ren hebben van ons volk enorme of
fers gevraagd en vragen die nog. Zij
stellen zware eisen aan alles en allen.
Een toetsing van bepaalde afwijkende
inzichten aan het gevoerde beleid en
ontstane verhoudingen, kan dan heil
zaam en vruchtbaar werken. Een
Partij als de onze kan op gegeven
momenten niet zonder beraad, wan
neer in zich redelijke doeleinden
worden nagestreefd.
Het resultaat van dat beraad is me.
de belichaamd in het concept-ver
kiezingsprogram, dat behandeld
wordt.
Het is een harmonieus en even
wichtig concept-program, waarin bij
eengebracht is, wat de Partij de ko
mende vier jaar wil.
De principiële lijn is er ook thans
duidelijk in te onderkennen. Spr.
herhaalde wat hij reeds elders
schreef: de geest van het concept-
program is er op gericht, de staat
niet meer invloed toe te kennen dan
door het algemeen welzijn wordt ge-
eist. Algemene leiding derhalve en
niet meer, waardoor de zelfwerk
zaamheid de meeste kansen voor ont
plooiing krijgt.
De persoonlijke verantwoordelijk
heid moet zoveel mogelijk worden be
vorderd en collectief te treffen rege
lingen mogen niet ontaarden in col
lectivistische regelingen.
De verdelende rechtvaardigheid
moet worden beoefend en een te ver
doorgevoerde nivellering worden te
ruggedrongen.
De teleurstelling van de
groep-Steenberghe.
Gij hebt naar ik mag aannemen
intussen kennis genoemen van het
communiqué, dat van de zijde van
de Groep-Steenberghe Woensdag 1.1.
in de pers verschenen is. Hieruit
blijkt, dat de groep zich heeft ont
bonden, een besluit dat na het ge
pleegde overleg en het verschenen
communiqué als juist moet worden
aangemerkt.
In het communiqué wordt o.m. uit
gesproken dat kennisneming van ver
schillende reacties niet nagelaten
heeft bjj de groep teleurstelling te
wekken. Ik ben geneigd te veronder
stellen, dat de Groep Steenberghe
hiermede niet heeft willen zeggen,
dat deze teleurstelling slechts aan één
zijde aanwezig is. Overigens behoeft
het niet zó sterk te verwonderen,
dat besprekingen als hier gevoerd,
meer dan de gewone belangstelling
hebben. Politiek pleegt nu eenmaal
ook de gemoederen van de Neder
landers te beroeren.
Intussen behoeft dit naar mijn me
ning geen afbreuk te doen aan het
effect van het gevoerde overleg. Dit
effect zou pas wezenlijk veranderen,
wanneer deze Partijraadsvergadering
onverhoopt zijn goedkeuring aan de
in het communiqué en ook in het con
cept-verkiezingsprogram belichaam
de resultaten zou onthouden. Het is
immers slechts in laatste instantie
de Partij en zij alleen, welke bij mon
de van haar hoogste orgaan, een be
slissend en maatgevend oordeel uit
spreekt.
Wanneer de Groep-Steenberghe
verklaart, dat uitvoering naar geest
en inhoud, door Fractie en Partij, van
de in het gezamenlijk communiqué
Perzische Tapijtjes
Mooi en tegen lege prijzen
Beluchistau
0.85x1.50 M. f 247.-
Shirsz 0 75x0.90 M. (115..
Schoorsteenlopers f 90.-
Ziet
HASSELMAN
4 PANDER
BREESTRAAT 146
BOTERMARKT2I-22
TELEFOON 26662
E l DE'
Lid Finenc. Instituut
(Advertentie.)
belichaamde overeenstemming de
beste waarborg zal zijn voor de een
drachtige bevordering van het alge
meen welzijn in katholieke zin, dani
kan ik dit onderschrijven. De bedoel
de overeenstemming is immers door
het Dagelijks Bestuur en het Partij
bestuur aanvaard geworden.. Wan
neer ook Gy daaraan Uw goedkeuring
niet onthoudt, dan is van de een
drachtige bevordering van het alge
meen welzijn in katholieke zin spra
ke en zijn er noch voor de Partij
noch voor de Fractie beletselen, voor
het voeren van een christelijk voor
uitstrevende politiek.
Aan het slot van het communqué
verklaart de Groep-Steenberghe, dat
een herziening vanhet tot nu toe ge
voerde beleid, naar het inzicht van de
groep, uit dia overeenstemming voort
vloeit. Het hier bedoelde beleid wordt
derhalve terugevoerd tot de in het
overleg verkregen overeenstemming.
De inhoud van een dergelijk herzien
beleid kan dus uitsluitend uit dat
overleg worden gekend, omdat uitin
gen van individulele leden van de
groep Partij noch Fractie regarde
ren.
Welnu: wensen ten aanzien van
een aantal punten van practische po
litiek door de groep Steenberghe ge
formuleerd, zijn naar de verkiezings-
programcommissie ter verdere behan
deling" door gezonden. Het concept-
verkiezingsprogram met zijn amende
menten en prae-adviezen ligt ter be-
handeling vóór U. Kennisneming,
met name van de beknopte samen
vatting van het ontwerp-program, en
een beleid van Fractie en Partij, dat
de uitvoering der daarin vervatte
puniten naar geest en inhoud wil ver
wezenlijken, deed de Groep verkla
ren, dat zij een dergelijk beleid gaar
ne en actief zal steunen, waaraan
toegevoegd, dat zulk een beleid ook
de actieve steun van alle katholieke
Nederlanders verdient.
In dit licht beschouwd en met in
achtneming van hetgeen mijnerzijds
in deze openingsrede over het con
cept-verkiezingsprogram is opge
merkt. meen ik dat het door de groep
bedoelde beleid zijn concrete en ove
rigens aanvaardbare inhoud, heeft
gekregen.
Met dit program staat de Partij
midden in de problemen van deze
tijd, onderkent zij de noden van deze
tijd, aanvaardt zij de verantwoorde
lijkheid, welke deze tijd ook op haar,
als grootste partij van het land, legt.
Die verantwoordelijkheid is groot
en zwaar en zy moge door allen in,
zowel als buiten de Partij, worden
beseft.
VANAVOND 20.40 UUR
I K.R.O.: HET GEKSTE KOMT NOG J
een vrolijk verhaal, door Mr. A. Diepenbrock pr.
Nadere richtlijnen van mgr Huibers
Zoals wij onlangs reeds berichtten
zullen de Paasnachtwake en de Mid-
dernachtmis in de nacht van Paas
zaterdag dit jaar ook in ons land op
tal van plaatsen kunnen worden ge
vierd. Het zou n.l. aan de pastoors
overgelaten worden of tot deze vie
ring zal worden overgegaan. Nu de
Ritencongregatie officieel voorschrif
ten ten deze heeft gegeven, heeft
Z.H. Exc. mgr. J. P. Huiibers aan de
geestelijkheid van zijn bisdom een
brief gezonden, waarin hij nadere
richtlijnen voor de viering geeft.
Het schrij-ven dat gedateerd is op
21 Februari 1952, luidt:
„Na het verschijnen van het de
creet der Ritencongregatie van 11
Januari 1952 verlenen Wij aan alle
pastoors en rectoren van Ons bis
dom verlof om de Paasvigilie te
vieren op de wijze als het door het
decreet van 9 Februari 1951 en van
11 Januari 1952 is vastgesteld en ge
regeld. Niemand is hiertoe verplicht
maar wie de nieuwe ritus volgt kan
niet gedeeltelijk de oude ritus vol
gen, noch omgekeerd.
De ernstige reden van algemeen
belang welke de Congregatie vereist
voor het verlof dat de ordinarius
kan geven om de plechtigheid zo ver
te vervroegen dat zij op Paaszater
dag te acht uur namiddag kan be
ginnen, achten Wij voor de meeste
kerken en kapellen van Ons bisdom
zeker aanwezig. Daarom geven Wij
•bij deze aan allen die dit wensen
verlof om van deze faculteit gebruik
te maken.
Op plaatsen waar meerdere paro
chies zijn, zal naar onderling over
leg zoveel mogelijk eenzelfde ge
dragslijn dienen gevolgd te worden,
niet alleen betreffende de tijd der
viering zelve maar ook betreffende
de tijd voor het biechthoren. De
Vrijdagavond en de Zaterdagmorgen!
en een gedeelte van de middag kun
nen worden benut. Zeker moet het|
biechthoren één uur voor het begin
der plechtigheden beëindigd wor
den. Onder de plechtigheden worde
nergens biecht gehoord.
Wie deze plechtigheden volgens de
nieuwe ritus wil verrichten moet
eerst nauwkeurig zich van de regels
op de hoogte stellen en ook de mi-
nistri en het gelovige volk met bij
zonder zorg voorbereiden.
JOANNES PETRUS,
Bisschop van Haarlem.
MIDDAG-MIS OOK IN
ROTTERDAM.
Om de Katholieken, die in de bin
nenstad van Rotterdam werken, ge
legenheid te geven gedurende de H.
Vastentijd de H. Mis bij te wonen,
wordt dagelijks om kwart voor een
de H. Mis opgedragen. Dit geschiedt
in de dekenale kerk van O.L. Vrouw
Onbevlekte Ontvangenis aan de
Westzeedijk. Het ligt in de bedoe
ling, dat een speciale kapel, welke
op een gunstig punt is gelegen, voor
deze middagdiensten wordt gereed
gemaakt.
Enige tijd geleden is in Brussel
ten behoeve van het grote aantal
ambtenaren een soortgelijke rege
ling getroffen.
PAKJES VOOR KOREA.
Gedurende het tijdvak van 10 tot
22 Maart 1952 wordt de gelegenheid
opengesteld, om ter gelegenheid van
Pasen aan de opvarenden van Hr.
Ms. „Piet Hein", alsmede aan de mi
litairen behorende tot het Neder
landse detachement Verenigde Na
ties te Korea niet aangetekende
pakjes tot een maximum gewicht
van 500 gram, per luchtpost te ver
zenden tegen betaling van het nor
male internationale tarief (zonder
luchtrecht).
