abdüsiroop
Australië's belangen bij
Nieuw-Guinea
„Groep Steenberghe" ontbonden
De Paus dankt Nederland voor
hulp aan Italië
Acht Nederlandse slepers
trokken de „Radmarvlot
Slinkend strand te Bergen aan Zee
111 LETCHF
WOENSDAG 27 FEBRUARI 1952
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Nederland is favoriet
(Van onze Australische
correspondent).
„Australië's nationale belangen in
zake Nieuw-Guinea liggen in een
voortzetting van het Nederlandse be
stuur over dat gebied. Zolang de Ne
derlanders het beheer hebben over
dit territorium, kan Australië verze
kerd zijn van een vriendelijke en
doeltreffende samenwerking", zo
schreef dezer dagen een speciale cor
respondent van „The Sydney Mor
ning Herald" in een artikel, waarin
hij de betekenis van New-Guinea
voor Australië behandelde.
De New-Guinea-kwestie is geen
nationale kwestie in die zin, dat men
in het algemeen in Australië er zich
het hoofd over breekt.
Het is hier immers geen expansie
kwestie voor dit land, dat op zich
zelf geen behoefte zou hebben aan
het beheer van het bedoelde territo
rium, hoewel dit zeker niet onbelang
rijk kan worden genoemd.
Men ziet hier de New-Guinea-aan-
gelegenheid wèl als een punt van be
tekenis voor de nationale veiligheid
tegen een eventueel oprukkend le
ger van ander ras.
De toevloed van immigranten is
daartegen mede een beveiliging.
In het algemeen begeeft de Aus
traliër zich met zijn gedachten niet
buiten zijn eigen lani en de proble
men rond New-Guinea zijn dan ook
meer een zorg voor de staat dan voor
het publiek.
In zijn artikel in genoemd blad zet
de correspondent uiteen, welke be
langen voor Australië op het spel
staan betreffende het beheer van
New-Guinea.
Hij constateert dat, hoewel op het
ogenblik de Djakarta-regering demo
cratisch en vriendelijk is ingesteld,
het op een dag zou kunnen gebeu
ren, dat er een pro-communistisch re
giem zich laat gelden En, wie New-
Guinea bezit, beschikt over de deur
naar Australië. Het Westelijk gedeel
te van het eiland kan in strategische
betekenis niet gescheiden worden
vani het Oostelijk deel.
„En Indonesië", zo merkt de cor
respondent op, „dat het territoir
wenst te bezitten, zou, indien het de
wil er toe had, niet de mogelijkheid
hebben om een verdedigingsplan te
helpen uitvoeren".
Volgens de correspondent zouden
Nederlandse zakenlieden op Java
reeds moeilijkheden hebben onder
vonden door de „ill-feeling" bespre
kingen omtrent New-Guinea en men
zou van mening zijn, dat New-Gui
nea zulks niet waard is.
In het artikel wordt geconstateerd,
dat de Indonesische eis inzake New-
Guinea, geen redelijke basis heeft,
omdat het geografisch en naar de
rassen-indeling tot de Pacific be
hoort, hetgeen Nederland onder
streepte door het lidmaatschap der
South Pacific Commission en het zen
den van een inlanders-delegatie naar
de eerste conferentie dier commis
sie. Het is nonsens van de Indonesi
sche politici om te spreken over „on
ze broeders in Iran", omdat de mees
ten van hen zwarte Papoea's zijn- of
behoren tot de Melanesische rassen-
groep. Zij hebben even weinig 'te ma
ken met de Indonesiërs dan de Afri
kaanse Hottentotten. En omdat Ne
derland het bestuur over New-Gui
nea steeds gevoerd heeft met wijs
heid en welwillendheid, de levens
standaard er hielp verhogen, terwijl
mem in Indonesië van dit alles geen
enkele ondervinding bezit, is voort
zetting van de huidige situatie de
beste", oordeelt de correspondent.
„Bovendien, men heeft in Indone
sië zelf werk genoeg, dan dGt men
nieuwe verantwoordelijkheid op zich
zou kunnen nemen".
In het artikel wordt dan uitge
weid over de mogelijkheden, welke
New-Guinea biedt door bezit van
hout en olie en besloten wordt met
de verklaring, dat het land van bete
kenis is in de ogen zowel van Dja
karta als Den Haag.
Dat ook Australië haar belangen
wil veilig stellen, is gezien de de
fensieve betekenis van New-Guinea
begrijpelijk.
Aardrijkskundig mag het gerekend
worden tot de Australische wereld;
door een zee met een diepte van
hoogstens 200 meter van dit grootste
eiland ter wereld gescheiden, is de
relatie wel zeer nauw.
Het is de brug, welke Australië ver
bindt met Indonesië en de Philippij-
nen, het geeft de overgang aan tus-
1 sen de Maleise volken van N.O.-Azië.
De Australiër voelt de betekenis
van New-Guinea in deze schakel aam,
hij weet dat, indien het eiland zou
worden overrompeld, de positie van
Australië zelf heel wat zwakker zou
worden.
Een feit, waarop reeds meermalen
de aandacht is gevestigd, kort gele
den nog door mr. R. G. Casey, de
Australische minister van buitenland
se zaken uiteen is gezet.
Er is in Australië geen rassenhaat.
niet talrijke inboorlingen,
welke nog in dit land zijn, worden
geleidelijk in de gemeenschap opge
nomen. Men heeft echter uit Ame
rika en in de jongste tijd ook in
Zuid-Afrika geleerd wat de gevolgen
kunnen zijn van rassen-tegenstellim-
gen. Vandaar de afwerende houding
jegens al hetgeen Aziatisch is.
New-Guinea ligt er nog als een
bolwerk tussen beide groepen; men
wil het gaarne aan Nederland over
laten. die bolwerk te beheren cn te
verdedigen als het moet.
Dat hetgeen werd gedaan ook door
Australië wordt gewaardeerd, bewijst
mede het boven aangehaald artikel, j
Doch bij de grote belangen, welke
voor dit land op het spel staan, zal
men kunnen verwachten, dat het zich
tenvolle rekenschap geeft van het
geen met New-Guinca gaat gebeuren.
De welwillende houding van Aus
tralië jegens Nederland, is zeker geen
holle fraze; de vriendschappelijke ge
voelens kwamen reeds vaak tot uit
drukking.
Het moge Nederland in zijn hou
ding versterken!
Ge hebt hou gevat, gij hoest
en een scheurende pijn tenge*
volge van het veelvuldig hoes- S|
H ten beklemt Uw borst. Reinig
P Uw luchtwegen van het ge-
vaarlijke slijm met
Redders worden
onderscheiden
Het moedige gedrag van dc be
manningen van de reddingboten Pre
sident Jan Leis van Hoek van Hol
land en Koningin Wilhelmina van
Stellendam bij het van boord halen
van de opvarenden der vrachtsche
pen Merope, Radmar en Marjory cn
van de sleepboten Ganges en Witte
Zee, die bij Hoek van Holland in
Januari en Februari van dit jaar in
moeilijkheden waren geraakt, is aan
leiding geweest voor de Zuidhol
landse Maatschappij tot redding van
Schipbreukelingen allen te onder
scheiden. Schipper A. Brinkman van
de President Jan Leis werd reeds
postuum onderscheiden met de gou
den medaille van de maatschappij.
Deze onderscheiding is eveneens
toegekend aan schipper W. de Ja
ger van de Stellendamse redding
boot. Zij zal hem Vrijdag worden
uitgereikt op een bijeenkomst te
Rotterdam. De overige twaalf man
nen van de beide reddingboten ont
vangen dan de grote zilveren me
daille.
Namens de „groep Steenberghe" der K. V. P. deed men ons het volgende
communiqué toekomen:
De groep Steenberghe heeft haar besprekingen met de K. V. P. -• be
sloten met het bekende gezamenlijke communiqué beëindigd. Kennis
neming van verschillende reacties op het communiqué heeft uiteraard niet
nagelaten bij de groep teleurstelling te wekken.
Uitvoering der in het communiqué belichaamde overeenstemming naar
geest en inhoud door de fractie en partij zal de beste waarborg zijn voor de
eendrachtige bevordering van het algemeen welzijn in Katholieke zin
Een herziening van het tot nu toe gevoerde beleid groeit naar het inzicht
van de groep uit die overeenstemming voort.
Bij deze verklaart de groep zich ontbonden.
Verkeersongevallen sinds de oorlog
Rijdt men in Nederland veiliger dan elders?
Den Haag, de derde stad des lands,
kan, hoe chauvinistisch men ook
over de Residentie moge denken,
uiteraard nimmer een vergelijking
doorstaan met de millioenensteden
Parijs en Londen.
Londen heeft nu eenmaal met
haar ruim 8 millioen inwoners, bijna
16 maal zoveel burgers als Den
Haag, en Parijs met vier millioen
inwoners is ook geen eerlijke partij
voor de wat minder gecompliceerde
Haagse bevolking. Maar toch hebben
deze steden te kampen met hetzelf
de probleem, waarmede trouwens
alle steden over de gehele wereld,
die het twijfelachtige genoegen heb
ben over een uitgebreid wagenpark
te kunnen beschikken, in de knoop
zitten: Het verkeersprobleem. De
verkeerspolitie staat er voor dezelf
de zware en ondankbare taak de
veiligheid op de weg voor iedere
weggebruiker te waarborgen. Na het
beëindigen van de jon?ste oorlog
echter is het verkeer dermate geïn
tensiveerd, dat de taak van de ver-
keersnolitie hier en daar een hope
loze lijkt.
Een blik op de statistiek, die de
Haagse Verkeerspolit'e bezit en een
blik in de gegevens, die men in Lon
den en Parijs op dit gebied heeft
verzameld, geven een duideliik
beeld van de situatie, zoals die in de
na-oorlogse jaren, ten nadele van de
weggebruiker is ontstaan. Wanneer
er in Parijs in 1950 biina 700 men
sen ten gevolge van verkeersonge
lukken om het leven komen, 13596
Dersonen zwaar gewond naar een
der Parijse ziekenhuizen moeten
worden gebracht en in 32466 geval
len een verkeersongeval iemand
licht verwondde, dan raakt de uit
spraak: „Parijs is een der veiligste
steden van Eruopa" wel wat in het
gedrang.
Het aantal ongelukken is in Lon
den naar verhouding veel kleiner
dan in Parijs, maar toch signaleerde
de Londense politie in het jaar 1950:
36086 ongelukken (het totaal in Pa
rijs was over datzelfde jaar 373402)
het aantal doden bedroeg 716, het
aantal zwaar cn licht gewonden res
pectievelijk 4694 en 31775.
De maand Juni wordt door de
Londense verkeerspolitie als de
„zwarte maand'' aangetekend, want
het is gedurende de zomerse Juni
dagen. dat gemiddeld het grootste
aantal verkeersongevallen wordt ge
noteerd. Ook Parijs heeft zyn „zwar
te maand", het is October, de tiid
wanneer 't Parijse leven, na de stof
fige zomermaanden, weer in volle
gang komt.
Wat Nederland betreft kan niet
gezegd worden dat er hier te lande
niets aan veilig verkeer wordt ge
daan. Nederland was zelfs met De
nemarken in 1948 het eerste land
dat de zogenaamde schoolbrigades
in het leven riep. Maar het aantal
verkeersongevallen in Nederland is
niet lager dan in andere landen. Wie
de gegevens ven de Haagse ver-
keersoolitie echter inziet komt tot
de ontdekking, dat hoewel het aan
tal ongelukken direct na de oorlog
aanmerkelijk lager was dan thans,
het aantal doden toen evenwel hoger
was.
Het wagenpark in NederDnd werd
na de oorlog aanmerkelijk uitge
breid en het aantal ongelukken hield
met d°?e stijging geïnde tred. In de
maand November 1945 biivoorbeeid
moesten in Den Haag 950 engeluk
ken worden eere<*i«st'*»ord. rfit eiifer
steeg in November 1951 tot 866 pe-
vallen. totaal aantal ongelukken
ever 1951 bereikt relf.q biina de
10.000. Tn Londen en Parijs, in Am
sterdam en New York, overal noo^t
de verkpprsoobt.ie de veiligheid rvt>
de weg te waarborgen, „maar het is,
zonder de medewerking van h°t pu
bliek een vaak hooeloze taak", zo
zegt men in Den Haag.
KUNSTMATIGE PRODUCTIE VAN
MELKVET ONJUIST.
De voorzitter van de Friese maat
schappij van landbouw, de heer H.
L Dedden, heeft er op een tc Leeu
warden gehouden vergadering zijn
afkeuring over uitgesproken, dat de
regering nog steeds vasthoudt aan
de standaardisering van de con-
sumptiemelk op 2.5 pet. onder het
motief, dat door verhoging van het
vetgehalte der consumptiemelk het
verbruik zal dalen cn daardoor de
gezondheid van het Nederlandse volk
in het gedrang zal komen. Het thans
gevolgde systeem kweekt een kunst
matige overproductie van melkvet,
hetwelk met verlies in de vorm van
boter moet worden geëxporteerd, al
dus spr.
Klokkenspel naar
Amerika
Met de „Amsteldijk"
Het carrillon, dat koningin Juliana
namens de Nederlandse bevolking
aan de Verenigde Staten van Ame
rika zal aanbieden, zal met de Am
steldijk van de Holland—Amerika
Lijn worden vervoerd.
De Amsteldijk zal op 28 Februari
uit Rotterdam vertrekken.
Het carillon melt het Alg. Dgbl.
Kerkcollecte voor watersnood bracht 4 ton op
De collecte voor de slachtoffers
van de watersnood In Italië, die des
tijds in alle Katholieke kerken van
Nederland werd gehouden, heeft de
buitengewoon grote som opgebracht
van vierhonderdduizend gulden.
Door bemiddeling van de Inter
nuntius in Den Haag zijn deze gel
den ter beschikking gesteld van Z. H.
de Paus.
Nu de voornaamste ogenblikkelij
ke noden van voedsel, ligging en
dekking door dc hulp, die van vele
zijden is geboden, voor een groot
deel zijn gelenigd, heeft Z. H. dc
Paus te kennen gegeven deze gel
den vooral te willen besteden voor
de behoeften en noden van geeste
lijke aard, die door de overstromin-
[gen zijn ontstaan.
Vele kerken zijn beschadigd en
moeten worden hersteld. Semina
ries en andere gebouwen, die voor de
zielzorg onontbeerlijk zijn, zijn ge
havend. Aan paramenten en aller
lei andere voorwerpen van de ere
dienst is grote schade toegebracht.
Het is deze bijna onafzienbare veel
heid van religieuze behoeften, waar-
w w voor Z.H. de Paus de buitengewoon
is inmiddels gereed gekomen en milde gaven van Katholiek Neder-
zal vandaag of morgen uit Heiliger- land heeft willen bestemmen,
lee naar Rotterdam worden vervoerd In een schrijven aan Z.Em. Joan-
Op het succes dat de slepers van L. Smit's Internationale Sleepdienst en
die van de bergingsmaatsc'happij Van der Tak Zaterdagmiddag hebben ge
boekt, toen zij het Panamese schip „Marjory" tussen de pieren van Hoek van
Holland naar binnen loodsten, is een nieuw succes gevolgd. De „Radmar",
het Engelse schip, dat sinds half Januari in het zand van dc Maasvlakte zat
vastgezogen, is n.l. gistermiddag eveneens losgekomen. Dat de „Radmar"
reeds gister vlot zou komen heeft stellig de verwachtingen van de be*gers
overtroffen. Toen gistermorgen om half zes enkele bergingsvaartuigen van
Van der Tak's bergingsbedrijf het schip begonnen leeg te pompen en de
sleepboten „Maas", ..Argus", „Witte *Zee ..Blankenburg", „Meerruin",
„Zeeleeuw", „Walrus" en „Zeepaard" zich gereed maakten om vast te ma
ken,, had men wel goede hoop, dat de „Radmar" evenals de „Marioiy"
verleden week uit de kuil kon worden getrokken en een vijftigtal meters
zou opschuiven. Dit zou dan het begin betekenen van dc berging. Alle hoop
had men echter op de dag van heden gevestigd. Het vastmaken was gister
middag een feit geworden. Om half een werd hei bevel gegeven om met
vereende krachten te trekken en het duurde niet lang of er was enig leven
in de romp waar te nemen. Maar daar bleef het voorlopig dan ook bij.
Telkens en telkens werden de pogingen herhaald, nu eens zonder dan weer
me: enig succes. Tot om tien minuten voor drie. terwijl de zeespiegel glad
was plotseling geroepen werd: „Jongens, het schip is los". En werkelijk, de
„Radmar", die wekenlang bewegingloos in h<jt zand had gelegen, was drij
vende geraakt. Zo spoedig mogelijk werd nu aanstalten gemaakt om diep
water op te zoeken. Dit heeft enige uren geduurd. Het karwei ging niet al
te vlot, want er moest steeds gepompt worden, maar het gelukte. Langzaam
maar zeker werd de'vaarroute bereikt en kon het schip als geborgen wor
den beschouwd. De „Radmar" werd naar de werf „de Nieuwe Waterweg"
te Schiedam gesleept waar het droog zal woi'den gezet. Wat er met het
schip gebeuren gaat, is op het ogenblik nog niet bekend.
Wordt de verdediging van onze
kusten tegen de zee verwaarloosd?
Enige tijd geleden werden in de
vergadering van Provinciale Staten
opmerkingen gemaakt over de toe
stand van onze zeeweringen bij Cal-
lantsoog en bij Kamperduin.
Evenwel er zijn meer plaatsen,
waar de zaak niet in orde is. Ook ten
Noorden en ten Zuiden van Bergen
aan Zee laat de toestand te wensen
over.
Maandag in de namiddag bij hoog
water namen we zo schrijft dc cor
respondent van „Trouw" een
kijkje te Bergen aan Zee. Het strand
daar was vroeger zeer breed en we
stonden even verwonderd, toen we
zagen welk een smalle strook er
Vocbt of Tocht bezorgen
D die Bheumatlsch pijnon.
Neem regelmatig Kruschen -
on U verdrijft ze radieaal.
Dat doen de zes minerale zouten
waaruit Kruschen is samengesteld.
Die stimuleren Uw bloedzuiverende
organen cn voor zover deze met de
jaren trager gingen functionneren,
komen ze bij een regelmatig gebruik
van Kruschen allengs weer op gang
Regelmatig iedere morgen dat beetje
Kruschen is het hele geheim en de
basis van de wereldberoemde Kru
schen remedie. Maak zo gauw moge
lijk een begin met Uw Kruchen
kuur, om de weldadige werking aan
de lijve te ondervinden.
(Advertentie)
van was overgebleven. Want, al was
het dan ook vloed, er was nauwelijks
wind en er stond een zacht zeetje.
Het ergst is de toestand bij de ka
zematten, die nog dateren uit de
Duitse tijd en waarvan er één enkele
honderden meters ten Zuiden en één
enkele kilometers ten Noorden van
het dorp is gelegen. Daar is- van
strand in het geheel geen sprake
meer, het water staat cr tegen de
voet van de duinen, die gedurende
de afgelopen winter over een aan
zienlijke diepte zijn afgekalfd.
Vlak ten Zuiden van het dorp is
het veen, dat normaal vrij diep on
der het zand zit, bloot gekomen cn
in plaats van over het strand, loopt
men er over de dikke bruine brokken.
De kazematten, die in de Duitse tijd
nog geheel in het zand zaten, zijn ge
worden tot vooruitstekende bastions,
voor zover ze niet zijn neergestort op
het strand. Die in het Noorden zal
wel spoedig naar beneden komen en
het is te hopen, dat er zich dan niet
net toevallig kinderen in of onder
bevinden. Het zou goed zijn dit ge
vaarte geheel af te zetten.
Of alles weer in orde komt?
De bewoners van Bergen aan Zee
hopen natuurlijk van wel. Het be
staan van de badplaats is er mee ge
moeid.
Wanneer de zee rustig blijft, is er
alle kans op, dat het water wel weer
wat zand meebrengt. Maar wanneer
het weer ruw blijft met Noorden
wind, dan is het ook mogelijk, dat het
zand, dat de laatste tijd is aange
voerd, opnieuw wordt weggenomen.
nes Kardinaal de Jong heeft Z. H. de
Paus Zijn dank gebracht voor dc mil
de vrijgevigheid der Nederlandse
Katholieken, welke er een lofwaar
dig bewijs voor is. hoe het geloofs
leven in Nederland zich uit in goede
werken.
Het schrijven van de H. Vader
luidt als volgt:
Aan Onze Beminde Zoon
Joannes Kardinaal de Jong,
Aartsbisschop van Utrecht.
Toen onlangs de stijging der ri
vieren in Italië overstromingen
veroorzaakte, die grote schade
toebrachten aan de steden, ak
kers en werkplaatsen der burgers,
hebben de Katholieken zich om
strijd beijverd de noden en scha
den van hun getroffen broeders
te lenigen. Bij het verlenen van
deze hulp hebt gij in broederlijke
liefde wonderbaarlijk uitgeblon
ken, tezamen met de overige bis
schoppen van Nederland, de
geestelijkheid en gelovigen, aan
wie gij met gewijd gezag cn voor
beeldige levenswandel voorgaat.
Uw voorzeker ruime cn opmerke
lijke vrijgevigheid, een bewijs
van Uw uitstekend besef van
naastenliefde, hebben Wy dank
baar aanvaard. Wij zullen er zorg
voor dragen deze gaven tc bren
gen daar, waar de behoeften,
vooral die van geestelijke aard,
het meest nijpend zijn, vanzelf
sprekend met inachtneming van
die billijke maatstaf, dat zij, die
de grootste verliezen hebben ge
leden, de krachtdadigste hulp ont
vangen.
U allen brengen wij Onze grote
dank voor Uw weldaad, terwijl
Wij God bidden U dc beloning te
schenken, die aan dc barmharti-
gen is beloofd; Wij smeken voor
U alle goeds en heilzaams af.
waardoor gij in staat zult zijn het
pad der deugd nog hoger tc be
klimmen. Als onderpand tenslotte
van hemelse troost cn bescher
ming schenken Wij aan U, Be
minde Zoon, aan Uw medebroe
ders in het bisschopsambt cn aan
dc Katholieken van Nederland,
wier roem is een geloof, dat rijke
lijk opbloeit in goede werken,
van ganser harte Ónze Apostoli
sche Zegen.
Gegeven in het Vaticaan,
14 Februari 1952.
PIUS r.p. xir.
ELF KOREA VRIJWILLIGERS
TERUG.
„Heelhuids terug van een gevaar
lijke onderneming zoals bij de be
groeting generaal-majoor J. R. H.
Lagas hun namens de chef van de
generale staf en de minister van
Oorlog toevoegde, stonden gisteren
laat in dc middag gezond van lijf
en leden elf Koreavrijwilligcrs op
een rij voor het juist gelande Tokio-
vliegtuig op Schiphol.
Deze elf Nederlanders van het Ne
derlandse detachement der Verenig
de Naties waren bijna een jaar ge
leden (op 8 Maart 1951) naar Korea
vertrokken en zwaaien thans af. On
der hen waren vier sergeants, drie
korporaals, twee soldaten cn hun
commandant eerste luitenant P. J.
Hendriksz uit Oegstgeest.
Maandag trok een 26 jarigo Pool
met een scherpe bijl naar de wo
ning van een zekere Utrechtse dame,
waarmee hij een verhouding had ge
had. De dame in kwestie was niet
thuis en om toch enige tekenen van
zijn bezoek achter tc laten, sloeg de
Pool met de bijl de piano, radio,
pick up cn meer kostbare meubel
stukken kapot. De buren werden
door het lawaai geallarmeerd cn de
gewaarschuwde politie rekende de
man in.
OUDE MAN DOODGESLAGEN
De 70 jarige lom pen koopman K.
te Valkenswaard is gisteren voor
zijn woninkje te Valkenswaard door
enige onverlaten neergeslagen cn
beroofd van zijn spaarduitjes, welke
uit enige duizenden guldens beston
den. De man is zo ernstig geslagen
geworden, dat hij zonder bij kennis
te zijn gekomen, in het ziekenhuis
is overleden. De politie tast nog in
het duister.
WIE WORDT
DOOR CHARLES GARVICE
33)
„Daar heb i'k niets op tegen," zei
ze schamper, „maar wel tegen een
huwelijk met haar. Je kunt mijn
kamenier of kamermeisje wel gaan
liefhebben, en daar heb ik niets mee
uit te staan. Maar zodra je mij zou
vragen, haar als mijn dochter te
ontvangen dan wordt het een zaak,
die mij aangaat."
„Moeder," zei hij, en zijn stem
klonk boos en streng, „we zijn niet
alleen. U spreekt over mijn toekom
stige vrouw."
„Je toekomstige vrouw misschien,
maar niet mijn dochter. Jy kunt
voor mijn part vergeten uit welk ge
slacht je stamt, maar ik kan dat
niet; en ik zeg je, Heron, op de dag
dat de dochter van die man dit huis
binnenkomt, verlaat ik het voor
goed. Meer héb ik je niet te zeggen,
alleen" ze wendde zich met een
vorstelijk gebaar van verontschul-
diging naar de beroemde schoonheid
„alleen wil ik me bij mijn gasten
excuseren voor deze onverkwikke
lijke scène, die een schande is voor
de naam die je draagt en het huis,
dat er getuige van is!" Met een
veelzeggende beweging van haar
hand verliet ze hoogopgericht de
kamer.
Rose Vavasour bleef nog een
ogenblik aarzelen en volgde haar
toen, en Vane en Sir Heron bleven
alleen. Bij Sir Heron's mededeling
was Vane Vavasour's gezicht doods
bleek geworden, maar hij had tijd
gehad om zich te herstellen; en
toen de deur dichtviel stond hij op
en liep langzaam naar zijn neef toe,
die kaarsrecht en met over elkaar
gekruiste armen midden in het ver
trek stond.
„Beroerde historie, Heron," zei hij.
„Wat? O ja! Dank je, maar ik zal
er doorheen moeten. Laat me je
niet ophouden. Goede nacht!"
Met al zijn luchthartige noncha
lance was Vane niet brutaal genoeg
om deze duidelijke wenk te negeren,
en met een schouderophalen piaakte
hij zich op zyn beurt uit de voeten.
Om zijn eigen kamer te bereiken
moest hij voorbij de suite die Rose
bewoonde. Hij aarzelde een ogen
blik; toen klopte hy op de deur. Op
jeen gedempt „Binnen!" draaide hij
de knop om en betrad de zitkamer.
Midden in het vertrek stond Rose
Vavasour, reeds in haar satijnen
peignoir. Toen ze zag wie het was,
liet ze zich met een zuchtje op de
divan vallen.
„Wel?" vroeg ze.
„Gezellige boel, hè?" zei Vane.
„Waarom heb je me ook hier
naar toegesleept?" riep ze plotseling
heftig.
„Kon ik soms voorzien, dat Heron
zich zo krankzinnig zou aanstellen?
Hij is tot over z'n oren verliefd op
dat meisje een meisje waar geen
mens ooit van gehoord heeft!"
„En hij verbeeldt zich, dat hij met
haar trouwen zal," zei ze. „Met
haar! En ik ben hier!" Ze strekte
haar blanke armen boven haar
hoofd; het waren bijzonder mooie
armen. „Hij denkt dat hij me maar
over het hoofd kan zien, of ik of
ik niets te betekenen had!"
„Blijkbaar wel, ja." zei Vane.
„Vervloekt! Ik had dit onmogelijk
kunnen voorzien. Maar dat moet zo
niet doorgaan er moet iets aan
gedaan worden. Hii is tijdelyk' on
toerekenbaar! Hij kan haar toch im
mers niet trouwen!"
„Kan niet? Zal niet! Kijk me eens
aan. Je hebt me overgehaald om
naar dit ellendige nest te gaan, en
dit zijn nu de gevolgen! Maar dat
kan je geen steek schelen!"
„O nee?" vroeg hij. „Laat ik je
dan maar vertellen, dat de hele zaak
me verdraaid veel kan schelen! Ik
had notabene zelf een kans bij het
meisje willen wagen!"
„JU?"
„Ja, ik. Ik heb nog. geen gelegen
heid gehad, het je vertellen; maar
de oude man de drommel hale
hem! liet los, dat hij haar maar
liefst veertigduizend pond zou mee
geven! Veertigduizend pond! Daar
mee zou zelfs iemand als ik er in
eens bovenop zijn! Ik was van plan
mijn beste beentje voor te zetten.
Maar nu," hij haalde zijn schou
ders op „kunnen we dunkt me
niet beter doen, dan deze hopeloze
strijd zo spoedig mogelijk op tc ge
ven en ergens anders ons geluk tc
gaan beproeven."
„En dit meisje hier rustig haar
gang laten gaan, zodat ze over een
half jaar Lady Letchford is, en
meesteres van de Eikhof?" vroeg
Rose Vavasour heftig.
„Wat kunnen we er aan doen?"
vroeg hij vermoeid.
Met driftige, korte passen liep zijn
zuster de kamer op en neer.
„Wat? vroeg ze ten laatste. „Dat
weet ik nog niet; maar we moeten
we moeten het verhinderen! Ver
sta je? Ik heb er mijn hart op gezet!"
„Oh!" zei Vane, zijn wenkbrau
wen optrekkend. „Ik dacht dat je
niet om bem gaf."
„Je begrijpt me niet," zei ze;
„maar dat zweer ik je: dat meisje
zal nooit de meesteres van de Eik
hof worden!"
„Wie kan haar dat beletten?"
„Ik!" zei Rose Vavasour, zich in
haar volle lengte oprichtend „Ik!
We zullen eer.s zien, wie de sterkste
is ik, of dat meisje van niets! Je
lacht hè? Je denkt dat t Heron is,
waar ik m'n zinnen op gezet heb!
Doet er niet toe denk voor mijn
part wat je wilt! Maar ik zeg je, dat
ze nooit over me zal triomferen.
Meesteres van de Eikhof! Neen! Als
er iemand meesteres van de Eikhof
wordt, dan bon ik dat!"
„Mij best!" zei Vane, haar met
broederlijke bewondering aansta
rend. „Maar hoe wil je dat klaar
spelen? Ik heb nog nooit een man
zó verliefd gezien als Heron."
„Doet er niet toe," zei ze, met een
plotselinge brandende blos; „laat het
maar aan mij ever. En ga nu heen;
ik ben doodop."
Zo eindigde de avond van May's
verloving.
HOOFDSTUK XIII.
De toekomstige Lady Letchford
Toen Sir Heron de volgende mor
gen beneden kwam, leek hii even
kalm en beheerst als altijd. Hij liep
op zijn moeder toe, raakte even
haar voorhoofd met zijn lippen aan,
gaf Vane en Rose de hand, precies
zoals iederen morgen. Daarna ver
diepte hij zich in zijn post. Lady
Letchford daarentegen had haar
brieven terzyde geschoven, als om
te kennen te geven, dat er op 't ogen
blik gewichtiger dingen aan de orde
waren. Zwijgend, bijna plechtig, at
ze haar twee sneedjes geroosterd
brood die haar ontbijt vormden, roer
de met een strak gezicht in haar
thee en hief geen enkele maal de
ogen op naar haar zoon.
Heron nam haar een poosje onge
merkt op, toen zette hij zijn kopje
neer als iemand die een plotseling
besluit neemt.
„Moeder," zei hij, „ik vrees, dat u
zich van streek maakt over mijn
verloving met juffrouw Dalton?"
„Wen* iij die kwestie nu tc be -
spreken?" vroeg ze, met een zijde
lingse blik op de twee onderen.
(Wordt vervolgd)
