Leiden en omgeving met
3.470 stemmen voor K.R.O.
ZATERDAG 1 DECEMBER 1951
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
Van het verkiezingsfront
OP WIM JANSEN 2754
Woensdagmiddag hebben wij niets anders gedaan, dan buiginkjes gemaakt
voor de actieve strijders van onze Partij en hun meegebrachte stemmen
In een grote tas bracht de heer Aad van Leeuwen uit Zoeterwoude one ée
567 stemmen, door de N.K.J.B. bijeengebracht, en nog maat- nauwelijks wes
hij vertrokken of de U.L.O.-school uit Alphen aan den Rijn bracht 284 stem.
men. „Dit is nog niet alles", werd er bij gezegd en de volgende dagen kwa
men nog 24 stemmen binnen. De heer Bert Otto uit Rijpwetering bracht
142 stemmen en vertelde, dat de Rippers veel meer stemmen uitgebracht
hadden, maar dat de meeste al op het Thuisfront in Den Haag waren. Een
zelfde verhaal hoorden we van Voorhout, waar de heer -Sam van Schoten
Tinus v. d. Starren en Krelis Zwetsloot, in samenwerking met Thuisfront en
Jeugdbeweging 256 stemmen (waarvan 159 op Wim) verzameld hadden.
Maar tussen deze bedrijven door, hadden we bezoek gehad van de heer De
Haas uit Noord wij kerhout. Deze kwam als afgevaardigde van de St. Bavo-
Stichting, Noordwijkerhout. Verplegers en patiënten hadden daar tijdens
een intensieve actie HONDERD GULDEN bij elkaar weten te brengen.
De heer De Haas vertelde ons van deze actie. Iedereen had meegedaan,
soms met een kwartje, soms met een dubbeltje en zelfs met een stuiver.
Hulde St. Bavo-Stichting, wij zijn er van overtuigd, dat pater Croonenburg,
de directeur van het Kath. Thuisfront, met de zo spontaan gegeven stuiver
meer verrast is geworden, dan met menig groter bedrag.
Woensdagavond togen wij Hoofdkwartier-waarts, om een gedeelte van de
buit vast in veiligheid te brengen. Wat is het toch prettig om ergens geld te
brengen! We werden met een buiging ontvangen, verdwenen even later in
de kussens van de mooiste stoel, die er te vinden was en een charmante
jongedame, die tot dan toe ijverig geteld had, liet haar stapeltje in de
steek, om ergens een kop koffie voor ons vandaan te goochelen. Ondertussen
ging de activiteit in die grote kamer, die geheel bezaaid lag met stembiljet
ten, onverminderd voort. Na een kwartier was men door een indrukwek
kende stapel heengekomen en bleek het aantal van 199.387 stemmen te zijn
bereikt. Nu durven wij niet beweren, dat we „rekenwonderen' zijn, maar
na enige ogenblikken drong het toch tot ons door, dat met de ruim ander
half duizend stemmen, die wij in onze tas hadden, de twee-honderd-duizend
stemmen overschreden werden. Nu begon een zenuwachtige tellerij. We be
gonnen (heel eerlijk) van bovenaf en de 613de stem, die wij op tafel depo
neerden, was uitgebracht doorde heer Jac. J. Paardekooper uit Zoeterwoude.
Nadat met de vereiste plechtigheid de stem bij de stapel getelde gedeponeerd
was, gaf het Thuisfront ons een boek, dat aan de heer Paardekooper ge
stuurd moest worden, als aandenken.
De volgende morgen waren wij nauwelijks op de redactie gearriveerd, of
weer begonnen de stemmen binnen te stromen en het resultaat was, dat
wij tegen het vallen van de avond een aantal bijeen hadden, dat tegen de
2500 stemmen liep. De directie van „De Leidse Courant'' rondde dit getal
af tot 2500. De gehele Vrijdag bleef het onrustig: Sassenheim kwam met
een aanvullend aantal stemmen van 173, de voortrekkersstam „St. Paulus"
uit Leiden voegde aan hom 107 stemmen nog 14 toe, de U.L.O.-school uit
Alphen aan den Rijn vermeerderde hun inzending met 12 stemmen en tot
slot kwam het gigantische aantal van 210 stemmen uit Noorden. Meerburg
leverde een aanvullend aantal van 24 stemmen in, en in het St. Elisabeth-
Ziekenhuis te Leiden weiden door Eerw. Zusters, doktoren, verpleegsters
en patiënten 114 stemmen bij elkaar gebracht. Het uiteindelijk resultaat is,
dat Zondag as. 3055 stemmen zullen worden aangeboden, waarvan 2394 op
de lijst van Wim Jansen.
Maar verder zal er a.s. Zondag nog een andere vertegenwoordiging uit
Leiden voor de radio verschijnen. De scholenactie, georganiseerd' door het
Thuisfront van de Petrusparochie te Leiden heeft het aantal van 415 stem
men opgebracht, waarvan 360 op Wim Jansen. Deze zullen voor de K.R.O.
aangeboden worden door Albert van Dijk, van der Waalsstraat 16 uit Lei
den, leerling van de Don Bosco-school aan de Franchimontlaan, welke school
de meeste stemmen wist te verzamelen.
Donderdagmiddag vonden wij tussen de stemmen nog iets anders op ons
bureau. Een compleet televisie-toestel, waarop wij (zonder dure vergunning
en extra belasting) de gehele verkiezingsstrijd in beeld zagen verschijnen.
Dit kunstproduct is vervaardigd door mej. Gré v. d. Ham uit Noordwijk en
als surprise aangeboden aan Evert Castelein op een Sint Nicolaas-avond.
Het officiële bericht van Kath. Thuisfront, dat Wim Jansen de leiding
had en met iedere postbestelling meer uitliep, was voor ons geen verras
sing, maar wel een verrassing was het, dat de (weerbarstige) vrouw Merie
onderaan hangt te bengelen. Wij zien met spanning uit naar Dinsdagavond,
als om half tien de trekking in Hilversum via de radio wordt uitgezonden.
Nu de vraag, welke lijst zal winnen, geen vraag meer is, zijn wij benieuwd,
of een van de leden van de Partij voor Blijheid'en Romantiek uit Leiden of
Omstreken een van de kapitale Sint Nicolaas-presentjes in zijn klompje zal
vinden. Voor degenen, die zich nog buiten onze gelederen ophouden, heb
ben wij slechts een advies: Tot Dinsdagmiddag vijf voor één kunt U nog
toetreden tot onze Partij. Wanneer U zorgt, dat voor die tijd Uw stem in
Den Haag is (tot Maandagavond 5 uur op de redactie van De Leidse Cou
rant), dan loot U nog mee, naar de zeven, vijf, vier, drie, twee en een dui
zend gulden, die de leden van de Partij voor Blijheid en Romantiek zal be
lonen voor hun trouw, de laatste maanden betoond, aan de Partij, die vanaf
het begin van deze strijd onverslaanbaar was, de Partij, die hoop geeft aan
verloofde paren, die niet-verloofden de hoop geeft, die verloofde paartjes
reeds hebben, de Partij, die open staat voor een ieder die Blijheid en Ro
mantiek liefheeft, de Partij van Wlim Jansen, van Twee maal Een is Een,
de Partij met de leuze:
WILT U DE BESTE HUWELIJKSKANSEN?????
BRENGT DAN UW STEM UIT OP WIM JANSEN!!
KRONUS.
Richard Tucker, beroemd tenor van de Metropolitan Opera in New York,
zingt de eerste stem in het familie-orkestje. Het schijnt dat zijn zoons de
muzikaliteit van hun vader geërfd hebben. Van links naar rechts: de elf
jarige David geeft het rhythme aan, Barry (13 jaar) achter de piano en de
zesjarige Henry die al op de ukelelc kan tokkelen. Vader Tucker zingt erbij.
PREEK ZONDER WOORDEN
DOVENSTAANDE plaat- is een
onderdeel van dc reusachtige
schildering, welke Michel Angelo
tussen de jaren 15341541 heeft aan
gebracht op de altaarwand van de
Sixtijnse kapel.
Deze kapel, waarin o.a. de paus
keuze wordt gehouden, ligt ter zijde
van de St. Pieter, geheel ingekapseld
tussen het Vaticaans paleis.
Van buiten ziet de kapel eruit als
een hoge grijze schuur, maar van
bftnen bevat zij enige van de be
roemdste kunstwerken, door mensen
hand gewrocht.
Michel Angelo Buonaroïti kort
weg bekend als Michel Angelo be
schilderde het gewelf en de achter
wand, in opdracht achtereenvolgens
van de pausen Julius II, Leo X, Cle
mens VII en Paulus UI.
In grote lijnen bestrijkt het gewelf
de geschiedenis der schepping en van
de eerste mensen; de achterwand
wordt geheel ingenomen door het
Laatste Oordeel, waaraan het detail,
hier afgedrukt, is ontleend. Het geeft
de wanhoop weer van een der ver
doemden, als hij de Mensenzoon ziet
komen op de wolken.des hemels „met
grote macht en majesteit". Het is
een preek zonder woorden bij het
Evangelie, dat morgen wordt voor
gelezen bij de opening van het Ker
kelijk Jaar.
rviT kerkelijk jaar sluit en opent
met dezelfde dramatische ge
beurtenis, de ondergang van de we
reld, de vorige Zondag volgens het
verhaal van Mattheus, déze Zondag
volgens Lucas.
Het is wel zeer passend, dat het
jaar, na de viering van Allerheiligen
en Allerzielen, ermee sluit.
Maar waarom opent het met het
ontzaglijk vuurwerk der wereldver
woesting? De Advent is zo 'n genoeg
lijke tijd van winterse voorbereiding
op het nederig stalletje van Kerst
mis, te midden van kransjes, schaap
jes en glanzend engelenhaar! In vele
huizen wordt de Adventskrans op
gehangen. ter verwelkoming van het
heilig feest.
Dat is alles lief en aardig, maar het
is niet de stijl van de Kerk, die bij
HYPOTHEKEN
en Yoor alle audere zaken
op het gebied van on-
roerendo goederen
Bouw-sn Makelaarsbedrijf
v.d. Drift
Oude Vest 29 - Leiden
Telet. 20513
(Advertentie).
£lEFDE'S
Zegepraal
Bomaji van A. Hruschka
Nadruk verboden
56)
Mijnheer Trebitsch, u moet toch
begrijpen, hoe pijnlijk het voor mij
geweest zou zijn, na ons laatste on
derhoud nog in uw familiekring te
verschijnen.
Neen daar begrijp ik helemaal
niets van. We zijn toch niet in on
enigheid van elkaar afgegaan, afge
zien van het feit dat u mij op het
laatste ogenblik trots als een Span
jaard, uw ontslag voor de voeten
smeet. En daarover, mijn beste Hol
der, heb ik met u nog een woordje
te wisselen.
Kurt zat onbewegelijk en keek
somber voor zich uit. Hij begreep
niet waarom Trebitsch hem nog de
het eerste Adventskaarsje schijn
baar zeer te onpas gaat spreken
ever een mensheid die „verdroogt
van angst".
INDIEN men de oplossing dezer
ogenschijnlijke tegenstrijdigheid
niet kent, dan ter toelichting dit:
„De geboorte van Bethlehem on
danks alle mooie liederen een zielig
en deerniswekkend toneel was de
eerste komst van God in menselijke
gedaante. Maar de Christenheid leeft
van het begin af in spanning op
de twééde komst, in'heerlijkheid bij
de voleinding der tijden.
Vandaar dat het woord „Advent",
„komst" ook gebezigd wordt in de
Kerstnacht: „verwachtend adventum
foltering van dat onderhoud deed on
dergaan. Hij had toch zijn ontslag
genomen en moest inzien, dat het
nutteloos was, nog daarover te pra
ten.
Wat Trebitsch betreft, deze trok
dapper aan zijn sigaar en maakte
zijns ondanks, nerveuze bewegingen.
Doch na een korte pauze hernam hij
op vaste toon:
Om maar ronduit te spreken.
Holder, uw ontslag komt me hele
maal niet te pas. Hoe langer ik over
de zaak nadenk, des te sterker wordt
mijn overtuiging, dat Krannebitten
u niet kan missen. U hebt het zaakje
op een prachtige hoogte gebracht en
niet één opvolger zou in staat zijn
om het op diezelfde hoogte te houden
Van verdere ontwikkeling wil ik
zelfs niet spreken.
Dat is een vergissing, mijnheer
Trebitsch. Er zijn genoeg andere in
specteurs, die even goed als ik voor
hun taak berekend zijn..
Maar ik wil u niet verliezen,
Holder, ook om persoonlijke redenen
want ik heb u leren hoogachten en
gevoel warme sympathie voor u. En
Gepubliceerd met medewerking van het Prentenkabinet
der Rijks-Universiteit te Leiden)
gloriae, de komst in glorie van onze
grote God en Verlosser".
De ondergang van de wereld is
voor de Christenheid de voltooiing
der verlossing, het open zwaaien van
de deuren naar een nieuwe volmaakt
gelukkige méhsheid. Het detail van
Michel Angelo's schilderij is niet het
meest geschikte om die vreugde te
beseffen! De man zal het er wel naar
hebben gemaakt. De schilderij houdt
in ieder geval de waarschuwing in
het Kerstfeest niet zo erg zoetsappig
te vieren en het, de volwassenen ten
minste, af te stemrr.'en op de Adven-
tus gloriae, de Wederkomst in luis-
dan.. mijn kleine Ruth., sinds zij
weet, dat u weg wilt, loopt ze rond
als een schim, met beschreid gezicht
Zij is niet meer de oude, opgeruimde
Ruth, die ik bij mijn aankomst hier
gevonden heb..
Hij keek Holder vol verwachting
aan, maar de jonge man was zeer
bleek geworden en keek treurig ten
gronde.
Nu speelde Trebitsch zijn laatste
troef uit.
Wij wilden met Ruth naar de
Noordkaap, om haar op andere ge
dachten te brengen maar zij wil
niet. Weet u wat zij zich in het hoofd
heeft gehaald? Zij wil een betrek
king zoeken op een of ander land
goed in een bedrijf. Zij mijn dochter!
Wat zegt u daarvan?
Kurt Holder zei niets.
Trebitsch werd ongeduldig.
Lieve hemel, kerel, blijf toch
niet roerloos als een steenbok. Je
wi'.t me dus niet verstaan? Het
meisje kan niet leven zonder je....
Zij zal het leren mijnheer de
handelsraad, zoals ik moet leren
zonder haar te leven
Onwaardige. Prof. Pieterse was
er tegenstander van om jongens en
meisjes in dezelfde klas te hebben.
„In een gemengde klas", zo riep hij
uit tijdens een redevoering, „kan je
geen jongen iets over wiskunde bij
brengen".
„Kom nou toch, professor", viel
een van de aanwezigen in de rede,
„daar zal toch best een uitzondering
op zijn".
„Misschien", antwoordde de profes
sor, „maar die kerel is dan ook niet
waard om in de wiskunde onderwe
zen te worden".
Ruziemakers: „Zeg", vroeg de
vriendin, „waarom ben je eigenlijk
uit je betrekking weggegaan?"
„Ach", antwoordde de aangespro
kene, „mijnheer en mevrouw hadden
de hele dag ruzie. Of hij maakte ru
zie met mij, of zij".
De waarheid. De eerste stuur
man was dronken en de kapitein
maakte er aantekening van in het
logboek. Toen de stuurman zijn roes
had uitgeslapen, verzocht hij de ka
pitein de aantekening weg te laten.
„Het is de eerste keer in mijn leven
geweest, dat ik dronken was", pleit
te hij.
„In dit boek mag iedere waarheid
staan", merkte de kapitein hardvoch
tig op.
De volgende dag moest de stuur
man het logboek bijhouden. Hij
schreef er in: „Vandaag was de kapi
tein nuchter".
Russische zienswijze. Een voor
lichter van het Russische volk deel
de in een redevoering mede, dat de.
democratie slechts de welstand van
de enkeling bevorderde.
Uit de vergadering vroeg toen
iemand, hoe dit te verklaren was aan
de hand van foto's, waarop blijkt, dat
er op Amerikaanse parkeerterreinen
zoveel auto's staan.
„Adh", zeide de voorlichter, „die
zijn bijna allemaal van dezelfde per
soon. Zijn naam staat er meestal op:
„Chevrolet".
boekbespreking
„Harten en Maskers", door
Herman Divendal, uitgave
Hofboekerij te Heemstede.
Herman Divendal heeft zich al op
vele terreinen van het katholieke le
ven verdienstelijk gemaakt. Wij ken
den hem reeds als journalist, dich
ter, spreker en schrijver van toneel
stukjes. Thans heeft hij zich ook ont
popt als romanschrijver. „Harten en
maskers" is de titel van zijn boek.
Degenen, die bekend zijn met de
geestesproducten van Divendal, zul
len hem in deze roman dadelijk her
kennen. Welk een scherpe tegenstel
ling vormt zijn werk met de grau
we, pessimistische lectuur, waaron
der we tegenwoordig bedolven wor
den. De Roomse blijheid, die zijn ge
schriften kenmerkt maakt ook zijn
roman zo bekoorlijk. Het is een le
venslustig dagboek van verliefde
zwervers en zonderlinge kunste
naars, die Divendal met zijn speelse
geest en dwaze invalen tot leven
weet te brengen. Trekkend langs
Gods wegen vallen zij van het ene
avontuur in het andere. Er zit een
levensdrift in dit boek, die de pas
sieven van onze dagen tot actie zal
aanzetten. Door het verhaal met zijn
op- en neergangen, met zijn vreugde
en verdriet is op aardige wijze de
rode draad van de liefde geweven.
Het is moeilijk om van dit met zo
veel speelse luchthartigheid ge
schreven boek een afgerond beeld te
gevep en waarschijnlijk is dat ook
de bedoeling niet. Men moet dit boek
lezen en al lezende zal men gevan
gen worden in die niet te omschrij
ven sfeer van gemoedelijkheid en
ongekunsteld optimisme, waaraan in
onze tijd zo'n geweildige behoefte
bestaat.
„Avonturen in Lutjeputje"
door C. Wilkeshuis en Piet
Broos. Uitgave De Tijd
stroom, Lochem.
Eindelijk weer een kinderboek,
dat de moeite waard is. Het is-een
verzameling van gezellige kabouter
verhalen, die heel bijzonder geschikt
zijn om de kleintjes voor te lezen
voor ze naar bed gaan. De kabouter
is hier niet alleen het mannetje met
een baard en een puntmutsje. Hij is
ook de goedheid, de vindingrijkheid,
de wijsheid en het handige manne
tje, dat alles in orde maakt, waar
niemand meer wijs uit kon worden.
De kinderen zullen gieren van het
lachen, maar tevens zal in hen het
besef ontwaken van wat goed is en
wat slecht. Dit doel en de prettige
manier, waarop het bereikt wordt,
vormen de betekenis van dit boek.
De bekende tekenaar Piet Broos
zorgde voor alleraardigste illustra
ties, die de kinderen zelf kunnen
kleuren. Een leuk geschenk voor St.
Nicolaasavond,
Zo, zo! 't Ligt toch maar aan u!
Hebt u Ruth werkelijk lief, laat dan
uw trots varen. Heb ik u niet dui
delijk genoeg gemaakt, dat ik niets
anders begeer, dan mijn kind geluk
kig te zien?
Mijnheer Trebitsch.. 't Is niet
mogelijk., ik begrijp u zeker ver
keerd.
Kom aan die gekheid moet een
eind komen. Je hebt het mij al las
tig genoeg gemaakt.Geef me nu de
hand; kom naar het verlovingsfeest
en maak van die gelegenheid ge
bruik om met Ruth de zaak hele
maal in orde te maken. Ik wil de
kleine weer zien lachen., en jouw
ook!
Ditmaal slaakte Kurt een kreet
van blijdschap.
Mijnheer Trebitsch, ik mag dus
u en uw vtouw om de hand van Ruth
vragen?
Natuurlijk! Dat ben je zelfs
verplicht, nu je het meisje eenmaal
het hoofd op hol hebt gebracht.
Maar nog een ding moet ik je vra
gen, Kurt.
Alles wat u wenst.
3 e moogt Ruth niet meenemen
naar Birkenried, dat is veel te ver
van hier. Ik schenk je Krannebitten
als bruidsgift, dan heb jullie beiden
werk in overvloed. Maar onze ka
mers hier zul je wel tot onze be
schikking laten, opdat wij jullie dik
wijls kunnen bezoeken en ons ver
heugen in je geluk. Maar nu jongen,
gauw naar de salon en doe geen
half werk. Ik wed dat Ruth weer zit
te treuren, bij #de aanblik van Elfi's
geluk.
Maria Motika was nog diezelfde
nacht overleden. De volgende mor
gen toen haar dood en de dubbele
verloving op Krannenbitten rucht
baar werd kreeg inspecteur von
Heiden een brief van graaf Klemens
Onder verwijzing naar de beken
tenis van juffrouw Motika, werd
hem aangezegd, dat hij ontslagen
was en onverwijld Kronstein moest
verlaten.
In geval hij aan dat bevel ge
hoorzaamde, zou men, om de nage
dachtenis van gravin Sabine te spa
ren, afzien van verdere stappen,
hoewel het door juffrouw Motika
bewaarde flesje ruim voldoende was
als basis voor een tegen hem in te
stellen gerechterlijke vervolging.
Asgrauw, bevend van het hoofd
tot de voeten, las Lothar von Hei
den de korte, maar veelzeggende
brief, die hij vervolgens onm:',',»l-
lijk verbrandde. Rekeningen en boe
ken liet hij in de steek en hij begon
onverwijld zijn koffers te pakken.
Een uur later bevond hij zich op
weg naar het station.
Sindsdien heeft men in de streek
niets meer van hem gehoord.
Ach dagen later gaf Simon Tre
bitsch op Krannerubitten een schit
terend feest. Al de notabelen der
streek waren genodigd. Met blijde
ontroering gaf de handelsraad zijn
gasten kennis niet alleen van Elfi's
verloving met baron Treuwart en
van die der dames Hartlieb, maar
ook van Ruths' verloving met in
specteur Kurt Holder, de toekomsti
ge eigenaar en meester van Kran
nenbitten.
EINDE
Pessimist. „Kunt U mij ook zeg
gen, hoe laat het is?", vroeg een jon
geman aan de oudere heer met wie
hij in een treincoupé zat.
„Ik kan het wel", antwoordde de
ze, „maar ik doe het niet. Vraag het
maar aan de conducteur!"
„U bent wel vriendelijk", hernam
de jongeling.
„Ach ja", antwoordde de heer „ik
weet precies, hoe dat gaat. Als ik U
vertel hoe laat het is, komen we in
gesprek. Ik vertel U, dat ik uit
Utrecht kom en U antwoordt, dat U
daar nog nooit geweest bent. Ik vraag
U dan te eten, om U meteen de stad
te laten zien. Tijdens het eten komt
U met mijn dochter in aanraking,
jullie worden verliefd op elkaar....
Enfin, ik wens mijn dochter niet uit
te huwelijken aan iemand, die nog
niet eens een horloge bezit".
De zijne. „Ja Jozef", had vader
gezegd, „het wordt tijd, dat je eens
aan trouwen gaat denken. Ik weet
een meisje, dat ouder is dan jij en
geld heeft. Allemaal voordelen".
Een paar dagen later was het meis
je op een familiefeestje. Jozef keek
haar ontzet aan en fluisterde tegen
zijn vader: „Wilt U mij met haar la
ten trouwen. Ze lijkt wel vijftig,
heeft flaporen en haar ogen puilen
uit".
„Je behoeft niet zo te fluisteren,
Jozef", antwoordde de vader, „ze is
doof".
Gesprek. „Mijn zuster en haar
man gaan alweer verhuizen.
„Alweer? En de mensen uit de
buurt beginnen hen net zo'n beetje
te kennen!"
„Daarom gaan ze juist".
Zwijgers. Een Rus en een Hon
gaar kwamen in een café en begon
nen te drinken zonder een woord te
zeggen. Na vier uur hief de Hon
gaar zijn glas op en zei tot de Rus:
„Proost!"
„Stil", zei de Rus. „Komen we hier
om te praten of om te drinken".
De scheiding. Een dame kwam
met een foto bij de fotograaf en
vroeg, of hij er een vergroting van
kon maken. „Het zal wel lukken",
antwoordde de man.
De dame had echter nog meer no
ten op haar zang. „Het is mijn man
zaliger", fluisterde ze vertrouwelijk.
„Zou U die hoed er op de vergroting
af kunnen laten?"
„Ik zal het proberen, mevrouw",
antwoordde de fotograaf. „Had uw
man de scheiding links of rechts in
zijn haar".
„Lieve hemel, mijnheer", zei de
dame, „dat weet ik niet meer. Hij
is al zolang dood. Maar als U die
hoed afneemt, ziet U het toch van
zelf".
Wraak. Een Amerikaanse sol
daat, die in Japan gestationneerd
was, ontving op zekere dag een brief
van zijn meisje uit de V.S. Ze schreef
hem, dat ze met een ander ging trou
wen en graag haar foto terug zou
hebben. De soldaat was erg terneer
geslagen en zon op wraak. Hij liep
alle fotografen af en kocht daar de
foto's van aardige meisjes. Toen hij
een kist vol had, deed hij er de foto
van zijn ex-ver loof de bij en stuurde
de kist toen naar de V.S. met het
briefje: „Neem je foto hieruit, want
ik weet werkelijk niet meer, wie jij
eigenlijk bent".
