MET DE KOMPELS DE MIJN
(Bruine Capucijn werd zwarte WcÉlm)
Bent U straatgans?
Van wie is het radio-toestel?
automaat?
Een snelle
„Brompot"
DONDERDAG 6 SEPTEMBER 1951
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Recklinhausen-Essel, Aug. '51.
r\E MIJNWERKERS vormen hier zowel als elders een sterk gesloten
groep, die in zekere zin zich op afstand houdt van andere bevol
kingsgroepen. Nog altijd leeft de rancune tegen de nette burgers, die
zeker vroeger het mijn-werk beschouwden als laatste toevlucht voor
maatschappelijk ontspoorden, zo ongeveer als de „koloniaal Jan Fuse
lier" vroeger in Nederland. Het waren vooral vreemdelingen, die naar
de kolengebieden trokken en nog steeds bestaat er een scherpe schei
ding tussen de oude bewoners en deze „nieuwe" die zelf na tientallen
van jaren nog niet voor vol worden aangezien.
De mijnwerker heeft vooral in de laatste jaren een sterk gevoel van
eigenwaarde gekregen en terecht. Door zijn gevaarvolle en moeizame ar
beid verschaft hij aan het land de krachtbronnen, waardoor praktisch
alles op gang wordt gehouden. Hij is daardoor misschien wat al te ge
voelig geworden voor miskenning en onbegrip, dat hij bij iedere buiten
staander veronderstelt. En toch is hij in zijn hart een fidele kerel, 'n goe
de kameraad en bij gevaar of ramp een held, die het heel natuurlijk
vindt, om voor zijn verongelukte „kompel" zijn leven te wagen.
Een „tfchicfit" in de mijn
Om enige kijk op deze groep van
mijn parochianen te krijgen heb ik
zelf een dag-schicht (van 's morgens
8 uur tot 'smiddag 4) in de mijn
„König Ludwig „IV, V" in Suder-
wick gemaakt.
De „kompels" keken wel wat
vreemd op, toen in de grote hal,
waar zij zich omkleden, een bruine
Capucijn stond. Onze schicht omvat
te 400 man.
Kleren, schoenen en „pungel"
(etenszak) worden omhoog getrok
ken aan lange kettingen en zo han
gen onze burgerlijke en (in mijn ge
val) religieuze levens als levenloze
gehangenen boven onze hoofden aan
de zoldering.
Het mijnwerkerspak met de leren
helm en de lamp op de borst maakt
je dan volledig tot een der „kom
pels" van de schicht. Alle onder
scheid valt van je weg. Boven de
schacht, waar met donderend geweld
ononderbroken de laadbakken met
kolen door een stalen vuist naar
buiten gestompt worden, wachten we
op een lege liftkooi.
De kompels kijken grijnslachend
naar de nieuwbakken mijnwerker,
die nog geen spoor van kolenstof in
zijn huidplooien heeft en telkens pro
beert of zijn lamp wel goed brandt
en of zijn helm wel recht zit,
We vallen 300 M. diep.
Een fel signaal en we vallen met
30 man in een zwarte kooi, die aan
beide zijden open is. De val naar be
neden 300 M. diep voltrekt zich
in 100 seconden.
Verdoofd en vreemd sta je dan
onder in een grote gemetselde tun
nel te kijken, die naar een oneindige
donkerte voert. Maar reeds grijpen
enkele handen je vast en sleuren je
in een kolenwagen. Hoofd intrekken,
want vlak boven ons loopt de elec-
trische leiding. Waag je het toch om
rechtop te gaan zitten, dan smakt
een zware hand op de leren hoofd
dekking en de „Steiger", de ploeg
baas, schreeuwt door het onbedaar
lijk rumoer van stotende en stam
pende kolenwagens iets, wat ver
dacht veel lykt op een krachtterm.
De verschillende kolenlagen, die ont
gonnen worden dragen zeer lieftal
lige en dichterlijke namen,
We passeren „Sonnenschein", „Ro-
sental", „Blumenwiese", Annemarie"
en belanden tenslotte bij „Mathilde".
De mijnwerker heeft zijn eigen
taal, die zeer beeldrijk en plastisch
klinkt en hij houdt er ook een eigen,
wat ruige humor op na.
„Mathilde"' in in volle ontginning.
Deze jonkvrouw, zo legt de ploeg
baas uit, is gevaarlijk, niet zozeer
wegens gas-vorming, maar door „het
fijne kolenstof dat in verbinding met
de ingeblazen luchtt („het weer",
zegt de mijnwerker) zeer explosief is.
Opzij van de lange tunnel gaapt een
dreigende spleet in het donkere ge
steente gestut door palen en dwars
balken, ongeveer 0.70 M. hoog.
In de goot.
De een na de andere verdwijnt
even en schuift op zijn rug door een
stalen goot naar beneden. De helling
is steil en je moet met handen en
voeten remmen tegen de steunpalen
om je voorman niet onzacht op zijn
schedel te trappen.
Stukken steen en kolen vallen ons
achterna en dit is waarschijnlijk de
oorzaak, dat van uit de donkere diep
te onder ons, enkele krachtige op
merkingen naar boven klinken.
De atmosfeer is dik verzadigd van
stof en het geratel der luchtdrukha
mers. Ineens krijg je het beklemmend
gevoel, dat vlak boven je omlaag-
schuivend lijf een stuk wereld hangt
van 800 meter dikte, alleen maar ge
stut door een rij palen, waarvan
meerdere onder de enorme druk al
versplinteren Inderdaad, hier door
een omhelzing van moeder aarde
doodgedrukt te worden, moet wel
een korte maar niet erg aantrekke
lijke dood zijn.
„Glück auf!"
De ploeg in „Flötz Mathilde" rukt
nu in.
„Glück auf!" Een groep grijnzen
de zwarte duivels met naakt Ixiven-
lijf klautert langs ons heen naar bo
ven, dezelfde weg die wij ruggelings
hebben afgelegd. De „Steiger"' geeft
zijn aanwijzingen voor het stutten
van de weggebroken kolenlaag.
Ik krijg een luchtdrukhamer in mijn
handen en door het tumult heen pro
beer ik de instructies van de „Stei
ger" te snappen.
De eerste ogenblikken gaat alles
goed. De voeten en knieën geklemd
tegen de houten pijlers, de trillende
hamer dringt in de zwarte wand en
de brokken steenkolen verdwijnen in
stuivende vaart door de goot de diep
te in.
Maar deze onberedeneerde ijver om
de kolenslag te winnen is van korte
duur. Het geratel van luchtdrukha
mer rammelt je spieren uit elkaar.
Daar is het grijnzend gezicht van
de „Steiger"' weer: witte ogen in
glimmend zwart.
„Kiel uit! Langzamer tempo! Zo!"'
Rustig vallen de glinsterende klon
ten onder zijn meesterhand naar be
neden.
Naast my ligt een jonge kerel. Hij
heeft tot nu toe nog niets gezegd In
de schaft-pauze vertelt hij, dat hij
uit het Sudetenland is.
Van beroep glasblazer. Wordt nu
opnieuw geschoold tot mijnwerker,
maar hij kan zijn afkeer van de
donkerte en het benauwende in de
schacht niet overwinnen.
Een klein drama uit de strijd om
het bestaan, dat zich hier afspeelt
800 m. onder de begane grond.
Het valt niet mee.
Gebrek aan routine, ongemakke
lijke houding en de warme dompige
atmosfeer krijgen de nieuweling er
spoedig onder Ik wil echter bij de
kompels geen slecht figuur slaan en
zet door. Maar ze hebben het al lang
in de gaten! Hun goedmoedige, ka
meraadschappelijke spot geeft aan
die zwarte troep halfnaakte duivels,
die de aarde met hun boren wegvre
ten, iets weldadigs en gemoedelijks.
Er zijn er tussen, die al dertig jaar
en langer dit werk doen. Zij leiden
nu de herscholing van de nieuwe
mijnwerkers. Naar hun eigen zeggen
voelen ze zich het beste thuis „unter
Tag", onder de grond.
Zij voelen zich daar als een kind
in de veilige beslotenheid van de
moederschoot.
En toch is elke zenuw gespannen
op het gevaar. Het minste gekraak
van een steunpijler horen ze, het
schuivend wegzakken van de boven
laag voelen ze instinctmatig aanko
men en stellen onfeilbaar op de juis
te plaats de stutten.
Tot slot een rondje.
Wanneer onze schicht afgelost
wordt, kost het moeite om weer door
de goot naar boven te kruipen. Maar
de kompels helpen graag een handje.
We vallen tenslotte weer een lege
liftkooi binnen en enkele minuten
daarna staan we met onherkenbare
zwarte maskers buiten op het plein
in de zon.
De „Steiger" geeft een rondje
..Schnaps"' vanwege ons aandeel in
de kolen-slag.
En dan zitten we nog lang zwart
en vuil rond een tafel en bomen
zwaar over d<= verschillende aspecten
van het mijnwerkersleven.
Sindsdien heb ik een groot respect
en sympathie gekregen voor deze
kompels.
P. WULFRAM,
Rechlinghausen-Essel, Augustus 1951.
De Minister van Sociale Zaken,
mr. A. M. Joekes, zal wegens een
operatieve behandeling zijn ambte
lijke werkzaamheden enige weken
moeten onderbreken. Gedurende zijn
afwezigheid zal de minister-presi
dent, dr W. Drees, als minister van
Sociale Zaken ad interim optreden.
Waarborgfonds
voor kruideniers
Te Amsterdam is opgericht de
Stichting „Waarborgfonds voor het
Kruideniersbedrijf", hetwelk bedoeld
is als zekerheidsstelling voor te ver
lenen credieten. Met dit fonds beogen
de oprichters een gezonde opbouw
van de branche.
Ook in de kruideniersbranche
wordt het kapitaaltekort steeds ern
stiger. Voor gezonde zaken is vaak
geen geschikte koper te vinden.
Noodzakelijke uitbreidingen moeten
achterwege blijven. Jonge, energieke
ondernemers, vinden daardoor geen
toegang tot het bedrijf en ouderen
vinden geen opvolger.
Dit heeft de Stichting Het Merk
artikel, de Vakgroepen Groot- en
Detailhandel in kruidenierswaren, de
kruideniersvakcentrale en de Fede
ratie van Organisaties van Groothan
delsbedrijven in kruidenierswaren
doen besluiten tot de stichting van
het fonds.
In een bijeenkomst van vertegen
woordigers van handel en industrie
heeft de heer D. E. Schuitema gewe
zen op de betekenis van het fonds,
dat strenge maatstaven zal aanleg
gen. De credietaanvragers zullen ook
zelf over middelen moeten beschik
ken. Het fonds betekent echter tevens
een overwinning van vroegere te
genstellingen. Moge dit fonds de
voorbode zijn van samenwerking ook
op het gebied van het vakonderwijs.
Dr. Groeneveld Meyer, de directeur-
generaal van de middenstand, bood
zijn gelukwensen aan, evenals de
heer Rhee, directeur van de Ned.
Middenstandsbank.
Wanneer men in het gewone dagelijkse, nuchtere leven iemand op straat
aanhoudt en hem beleefd vraagt of hy wellicht een gans is, loopt men een
vlotte kans, om niet voor geheel fit aangezien te worden, om over de meer
krachtdadige gevolgen, die een dergelijke vraag kan hebben, maar niet te
spreken.
Op het ogenblik in Den Haag, kan deze vraag een dankbare glimlach en
een rijksdaalder opleveren. Het vermoeden, dat er met de Hagenezen iets
niet helemaal pluis is, is echter onjuist, want doordat men zich in de voor
malige residentie doodleuk een gans laat noemen, geeft men eerder blijk
over een dosis gezond verstand te beschikken. De statistieken van de
Haagse verkeerspolitie toonden de laatste maanden een grote stijging en
dit had tot gevolg, dat men ging uitzien naar een grootse „veilig-verkeer-
actie", waardoor de veiligheid op de Haagse straten meer zou toenemen.
Nu vindt niet iedereen het even leuk, wanneer hij op het ogenblik in Den
Haag gans wordt genoemd, want slechts een twintigtal „officiële ganzen"
zijn uitgestuurd en deze doen de gehele lieve dag niets anders dan domme
dingen, in de hoop, dat het scherpzinnige publiek hun blunders zal opmer
ken. De andere Hagenzen, die niet officieel gans zijn en toch gans worden
genoemd, zullen tot de minder prettige slotsom komen, dat ze werkelijk
ganzen zijn en daar niemand gïaag voor dit weliswaar smakelijke, maar
weinig intelligente beest wordt aangezien, hoopt men dat er een streven zal
komen, om zo min mogelijk voor deze titel in aanmerking te komen. Het
pleit echter niet voor de bewoners van het zo zelfbewuste Den Haag, dat zij
j.l. Maandag, toen de officiële ganzen voor het eerst in hun midden versche
nen, deze niet eens opmerkten.' We zullen hier geen hatelijke opmerking
over maken en meteen vertellen, dat zij, eenmaal gewaarschuwd onmiddel
lijk tot ontmaskering zijn over gegaan. Wanneer men nu tot en met a.s Za
terdag door Den Haag wandelt, fietst of rijdt en men begaat een verkeers
overtreding, dan maakt men een gezonde kans, om op hetzelfde moment
door een enthousiast publiek bestormd te worden, die op de meest innemen
de wijze vraagt, of U een straatgans bent en tegelijkertijd zijn hand op
houdt, want en vandaar deze geestdrift degene, die een „officiële
gans"' ontdekt en attrappeert op een overtreding, krijgt als beloning een
waardebon van 2.50. Wij moeten er weer niet aan denken, wat er zal ge
beuren, wanneer U, na het begaan van een overtreding, het toegestroomde
publiek teleur zal moeten stellen, met de mededeling, dat u wel een gans,
doch geen „officiële gans" bent. Wij voor ons, hebben al besloten, om in
hemelsnaam maar rijksdaalders uit te delen.
Koningin Juliana opende KindeManato>iiuni
HJVI. Koningin Juliana heeft Woensdag de opening bijgewoond van het
kindersanatorium Sint Jozefheil te Bakel (NJBr.). Na de onthulling van
een gedenksteen maakte de Koningin een rondgang door het gebouw.
We zien hier Koningin Juliana in gesprek met een der patientjes.
KONINGIN BIJ HET
„NEDERLANDSE TREKPAARD".
Gistermiddag heeft H. M. de Ko
ningin in gezelschap van de particu
liere secretaresse van H. K. H. Prin
ses Wilhelmina, mej. Geldens, een
bezoek gebracht aan de demonstratie,
die de Kon. Vereniging „Het Neder
landse Trekpaard" op de terreinen
van het gemeentelijk veemarktbedrijf
te Den Bosch organiseert. Deze de
monstratie, die door duizenden ken
ners van het koudbloed ras uit bin
nen- en buitenland werd bijgewoond,
bestónd uit het voorleiden der paal
den, die tot de beste van het land zijn
te rekenen.
De Koningin overhandigde de door
haar beschikbaar gestelde zilveren
medaille voor de kampioen merrie
1951 aan de eigenaar, de heer De
Dobbelaere te IJzendijke in Zeeland.
Tijdens haar bezoek aan den Bosch
gebruikte H.M. in het Gouverne
mentspaleis de lunch.
Vader paste op
kano en verdronk
Gistermiddag omstreeks vijf uur
is te Delft de 34-jarige P. B. uit de
Frederik Hendrikstraat aldaar in de
Provinciale Vaart verdronken.
Het zoontje van de man was in
een kano aan het varen en kwam
naar de kant omdat zijn vader hem
een ijsje wilde laten kopen. Terwijl
de jongen de ijswafel ging halen,
paste de vader op de kano. Hij
raakte echter door onverklaarbare
oorzaak te water. Toen het zoontje
terugkwam, was hij onder water
verdwenen. Studenten die in de
omgeving aan het roeien waren,
trachtten nog hem op te duiken,
doch him pogingen bleven zonder
resultaat. De politie heeft tenslotte
do man opgedregd. Kunstmatige
ademhaling mocht niet meer baten.
Ex-burgemeester van Hilversum voor de rechtbank
Voor de Amsterdamse politierech
ter, mr. L. de Blecourt, verscheen
gistermiddag de 55-jarige ex-burge
meester van Hilversum, G. J. H.
Fijn uit Bergen (N.H.) onder be
schuldiging van diefstal. Hem was
ten laste gelegd, dat hij op 26 Jan.
jl. uit de woning van de 65-jarige
ambtenaar bij het beheersinstituut
W. de Jong te Hilversum een radio
toestel had weggenomen.
Hij erkende dit toestel te hebben
weggenomen, doch zeide, dat het
zijn eigendom was.
Zoals door De Jong ook niet be
streden werd, had de verdachte,
toen hij bij de capitulatie van het
Duitse leger zijn onvermijdelijke
arrestatie verwachtte, sieraden en
goederen in bewaring gegeven bij
De Jong, wiens dochter bij hem op
de secretarie in Hilversum had ge
werkt. „Aangezien de burgemeester
ons in de hongerwinter had gehol
Een gorilla 'Verdwijnt het croquetje uit de
liep over hei strand!
er was echter
geen gevaar.
Een strandstoel maakte de indruk
van een Gorilla en die hollende men
sen waren gewoon aan het voetballen.
Die straaljager was niets anders dan
een zeemeeuw. Zó zagen zijn vacan-
tie-foto's eruit. Nu hij een Philips
Flits-camera heeft gekocht, mislukt
er geen enkele meer, want de bedie
ning is uiterst eenvoudig. Overdag
de mooiste opnamen zonder flitslamp
en 's avonds of binnenshuis even bril-
lante snapshots met flitslicht.
Adv.
,SmvcC&i" de nieuuióie taket-mato* aan Engeland
De eerste bijzonderheden van de „Snarler", Engelands nieuwste raket motor, waaraan experts van Arm
strong Siddeley sedert de herfst van 1947 in het diepste geheim gewerkt hebben, zijn thans bekend gemaakt.
Naar zijn grootte (de samenstellende delen kunnen gemakkelijk worden ondergebracht in, een ruimte van
1.83 x 0.915) en zijn gewicht (97.61 kilogram) kan deze motor de enorm e kracht van ruim 900 kilogram
schokken op de begane grond ontwikkelen. Hij is ontworpen ter verdubbeling van de kracht van de snel
ste straaljager en is de eerste van zijn soort in Engeland. De „Snarler" is grondig beproefd in de Hawker
P. 1072 en zal voor het eerst te bezichtigen zijn op de tentoonstelling, die door de Vereniging van Britse
Vliegtuigconstructeurs dezer dagen te Farnborough wordt gehouden. Het Hawker proefvliegtuig P. 1072
met de raket motor op het punt van opstijgen. De ruitvormige „schokgolven", die optreden bij snelheden gro
ter dan die van het geluid en hier veroorzaakt worden door de „Snarler", kan men aan het einde van
staart van het toestel onderscheiden.
Niet meer bijvullen na sluitingstijd
Duizenden automatiekhouders in den lande zijn ongerust en ontstemd
over het voorontwerp-winkelsluitingswet, dat deze neringdoenden wil
verbieden om him automaten na winkelsluiting bij te vullen, aldus ver
neemt „N. v. d. D.". Een wetsontwerp, dat wordt toegejuicht door die be
drijven en bonden, welke deze verkoop na sluitingstijd beschouwen als
een oneerlijke concurrentie. Maar, zo vragen de automatiekhouders zich
af, welke niet-automatiekhouder wordt er nu eigenlijk beconcurreerd
door de automatiek-verkoop van hartige hapjes als slaatjes, croquetten,
etc. etc.?
VOOR EN TEGEN
Volgende week zal er op de
luchtvaarttentoonstelling van het
Engelse genootschap van vliegtuig
bouwers te Farnborough een raket
motor te bezichtigen zijn, die de
snelheid van de snelste straaljager
op grote hoogte kan- verdubbelen.
Gisteren zijn bijzonderheden ont
huld over deze motor, de „Snarler''
(„Brompot"), welke sinds eind 1947
geheim zijn gehouden. De motor,
die vervaardigd is door de Arm
strong Siddeley fabrieken, neeft
zijn bruikbaarheid bewezen tijdens
vele vluchten met de P-1072, een
proefvliegtuig van de Hawker vlieg
tuigfabrieken.
De nieuwe moter wordt beschre
ven als een raketmotor, die evenals
een straalmotor geregeld kan wor
den Hij kan naar believen in er uit
geschakeld worden, bijv. voor een
snelle start, of een snelle stüging
De „Snarler" weegt nog geen 100
kilogram en kan in een rnimte die
kaeiner is dan 2 bij 1 metei, ge
plaatst worden. De orandstof be
staat uit vloeibare zuuvctof en een
mengsel van water en alcohol. In af
wijking van een gasturbinemotor
heeft de „Snarler" geen zuurstof
uit de atmosfeer nodig, li ij wint dus
aan kracht, naarmate de hoogte toe
neemt en kan dienen voor vluchten
buiten de atmosfeer van de aarde.
verenigd is in de B.A.N.. de Bond
van Automatiekhouders in Neder
land natuurlijk kan men het
standpunt van de voorstanders van
de wet enigermate billijken waar
het gebak en chocolade-artikelen
geldt. Hoewel het toch wel bij geen
Nederlander op zal komen, om bij
voorbeeld een hele voorraad gebak
jes voor een verjaarpartijtje op te
doen in een automatiek.
Dat echter daargelaten, wat wordt
er in een automatiek het meest ver
kocht? Croquetten, slaatjes worstjes,
gehaktballen en andere hartige hap
jes. Allemaal zaken, die de man, die
weinig tijd heeft en/of.weinig
geld, in een oogwenk kan bemach
tigen en consumeren. Want wie
maakt er, zo zeggen de automatiek
houders, in hoofdzaak gebruik van
de automaat? De man met een laag
inkomen en de arbeider.
GOEDKOPER.
De beter gesitueerde gaat naar de
bioscoop, neemt een plaats van 1.50
of duurde en bezoekt na afloop een
restaurant. Een ander gaat ook naar
een bioscoop, en na afloop heeft hij
net zoveel trek in een hartig hapje
als de goed gestituneerde. Hij kan
zich echter een restaurantbezoek
vaak niet veroorloven en hij neemt
bij een automaat een croquet, van
dezelfde kwaliteit als in het restau
rant, maar goedkoper.
Voeg daarbij de talrijke conduc
teurs, chauffeurs, kantoorbedienden,
alle avondwerkers, voor wie de auto
matiek een behoefte en een uitkomst
is. Moet aan al deze mensen, zo vra
gen de automatiekhouders zich af,
dat kleine genoegen nu worden ont
nomen?
Daarnaast zal het zo zijn, dat ve
len, die werkzaam zijn in het auto
pen, gingen wij er toe over hem te
helpen", zeide De Jong.
Vrouw en dochter van de burge
meester werden, net als hij zelf, in
derdaad geïnterneerd, doch de eerste
twee werden spoedig weer vrijgela
ten. Zij vervoegden zich toen bij De
Jong en kregen de meeste der in
bewaring gegeven goederen weer
terug.
De onenigheid was ontstaan, toen
na 5 jaar internering ex-bur
gemeester Fijn zijn vrijheid her
kreeg en zich eveneens bij de fa
milie De Jong in Hilversum ver
voegde. De heer des huizes was niet
thuis, toen hij op 26 Januari tegen
mevr. De Jong zeide, dat het Philips
radiotoestel van hem was en dat hij
het mee zou nemen. Hij deed dit in
derdaad, ontkoppelde de draadver
bindingen en nam het onder zijn
arm mede.
Naar verdachte ter zitting ver
klaarde had hij dit toestel omstreeks
1937 bij een radiohandelaar in Ber
gen gekocht. Intussen is deze echter
overleden. Diens weduwe, gehoord
door de politie, achtte het waar
schijnlijk, dat het toestel door haar
man aan verdachte was verkocht,
doch kon geen zekerheid verschaffen.
Getuige De Jong verklaarde, dat
hij het toestel had gekocht van een
Canadees, vlak na "de bevrijding,
voor 100,Aangezien hij naam en
adres van deze Canadees niet kon
opgeven, zeggende, dat hij slechts
wist, dat deze militair „Karl" ge
noemd werd, hield de politierechter
hem in duidelijke termen voor, dat
hij de waarheid van deze verklaring
in ernstige twijfel trok. Getuige De
Jong hield voet bij stuk en zeide,
dat hij begreep hoe zeer de schijn
tegen hem was.
Daarop dicteerde de politierechter
aan de griffier een verbaal van deze
verklaring en nodigde De Jong uit
dit te tekenen. De getuige deed dit,
waarna de politierechter de zaak
voor onbepaalde tijd aanhield en de
stukken in handen van de griffier
stelde teneinde te laten nagaan of
getuige De Jong meineed heeft ge
pleegd en voorts teneinde bij de
Philipsfabrieken uit te zoeken, aan
de hand van de stempels met even
tuele nummers of andere coderin
gen op de lampen, of het intussen
in beslag genomen radiotoestel des
tijds geleverd is aan een radiohan
delaar in Hilversum of in Bergen,
althans in Alkmaar. (De radiohan
delaar in Bergen betrok zijn toestel
len steeds bij een radiofirma in
Alkmaar).
JONGE REUZENHAAI
AANGESPOELD.
Op Texel is een jonge reuzen'naai
aangespoeld. Het dier is 3.64 meter
lang. Een volwassen exemplaar
brengt het tot 10 meter. Deze vis is
een zeer zeldzame verschijning in
de Noordzee, want sinds 1817 zijn er
langs onze kust nog slechts zeven
aangespoeld, in 1940 de voorlaatse
bij Castricum.
De voshaai en de neushaai beho
ren tot dezelfde familie, maar zij
zijn hier lang niet zo zeldzaam.
matiekbedrijf zullen moeten worden
ontslagen. Deze arbeiders werken op
dezelfde voorwaarden als een kok,
maken dezelfde werktijden en wor
den ook als kok betaald.
