Sultan Lamalek voelt telkens een regendruppel op zijn neus! Drie pastoors hun zilveren vieren straks priesterfeest ill 1HIII0E ÜIDtmMS Leiden heeft prachtige plantsoenen De heer A.Waals: wij moeten onzer broeders hoeder zijn ZATERDAG 26 MEI «51 DE LEIDSE COURANT TWEEDE BLAD PAGINA 1 parochianen zullen hem hierbij steu nen. Pastoor Ligthart is een zeer ge ziene figuur geworden in de Veen en wij zijn er van overtuigd, dat de Veender hem 2 Juni op enthou siaste wijze zullen ontvangen. FEEST VAN PASTOOR UITGESTELD. De derde zilveren pastoor is bouw pastoor W. Bende van de kerk Maria Ter Zee te Noordwijk. Voor de vele vrienden en kennissen, ook in Lei den waar hij al kapelaan in de Pe trusparochie werkte, zij medege deeld, dat dit priesterfeest pas in September zal worden gevierd. Aan de vooravond van de 29e Mei zal de pastoor Noordwijk verlaten, om bij zijn ouders zijn moeder is pas uit het ziekenhuis gekomen zijn 25-jarig priesterfeest te herden ken. Zijn nieuwe kerk begint ook haar voltooiing te naderen. Ten behoeve van de badgasten zal mgr. Ammer- laan, de vicaris-general van het bis dom Haarlem, op 10 Juni de kerk in wijden. De consecratie door de bis schop zal plaats vinden in de tweede helft van September. Gisteren heeft pastoor Bende zijn officiële benoeming ontvangen tot pastoor van de parochie van Maria Ter Zee. Het kerkbestuur is als volgt samengesteld: J. W. Hoogen- boom, M. Kortekaas, H. v. Rhijn en Fr. J. E. Urlus. Op 9 September zal de nieuwe pa rochie het zilveren priesterfeest van haar herder gaan vieren. Alle jubilerende pastoors zullen dus op de eigenlijke feestdag niet in hun pastorieën zijn, maar het spreekt vanzelf, dat de parochianen op die dag naar de kerk gaan en ter H. Tafel naderen, om God te dan ken, dat de priesters in Nederland nog ongestoord de zielzorg kunnen uitoefenen. LIET DOEL VAN DE STICHTING VOOR KATHOLIEKE SOCIALE JEUGDZORG te Leiden behelst een enorm groot sociaal probleem, groter dan alle andere actuele problemen. Het is misschien scherp gezegd, maar ik ben er van overtuigd, dat het waav is. Aldus dc heer A. Waals, voorzitter van de Stichting, die ons in zijn huis aan de Rijnsburgerweg ont vangt. Hij paft een grote wolk uit zijn sigaar („Rook toch niet zoveel", zegt z'n vrouw, maar natuurlijk tevergeefs!) en protesteert eerst tegen ons plan, om hem onder de „bekende Leidenaars" te scharen. „Alleen als het nuttig is voor de Stichting, wil ik het doen. Anders niet", zegt hij. Het is nuttig dunkt ons. Want de heer Waals zegt kernachtige dingen: „We hebben een gouden eeuw gekend voor de handel, we hebben een kunst eeuw gehad en een industrie-eeuw. Nu leven we in de sociale eeuw, waar men slechts te kiezen heeft tussen evolutie en revolutie. Vele mensen zien dit niet. Zij zijn ziende blind, of willen het niet zien, om niet in hun rust gestoord te worden. Ik mag dit zeggen, omdat ik zelf tot voor enige jaren precies eender was. Ik werkte alleen maar en leefde in de naïeve veronder stelling, dat ik m'n plicht deed met hier en daar een aalmoes te geven- Maar toen kwam ik toevallig met het S. F. L. in aanraking. Het was dc kennis making met een geheel nieuwe wereld, waarvan vele mensen geen flauw idee hebben. Ik ontdekte toestanden, die ik nooit vermoed had. Hoe is het mogelijk, dat er nog goede katholieken zijn, met talenten en ontwikkeling, die hiervan niets weten, die zich doodstaren op de sociale maatregelen van hogerhand, waarvoor zij mopperend hun belasting betalen. Zij weten niet, wat er zich, soms twee straten voorbij hun huis, afspeelt, en leven 'hun rustig leventje. Dat een deel van het volk in de diepste maatschappelijke, zedelijke en geestelijke nood verkeert, ontgaat hun volkomen." Over dit indifferentisme kan de heer Waals urenlang praten. Hartstoch telijk beklemtoont hij, dat sociale maatregelen van de overheid slechts ach teraf v/erken en dat het sociale probleem daarmede niet in de kern wordt aangetast. Een oplossing is slechts mogelijk, wanneer men erkent zijn broe. ders hoeder te zijn. v/at grotere verplichtingen met zicli meebrengt dan belasting betalen. Met dit sociale probleem, wat de mannelijke jeugd betreft, belast zich in Leiden het vroegere St. Franciscus Liefdewerk, thans de Stich ting voor Kath. Soc. Jeugdzorg (Nieuwe Rijn 52, Leiden). ..Maar om met vrucht te kunnen werken", zegt de heer Waals, „moet er eerst een appara tuur zijn, met een behoorlijk onderdak (dus geen lek dak!). Het is eigenlijk een schande, dat de geestelijke leiders hiervan, de aalmoezeniers, zich zo intensief met materiele problemen moeten bezig houden. Zij moesten eigen lijk al hun tijd besteden aan het geestelijk werk. dat enorm veel tijd vraagt. Maar schreeuwend geldgebrek dwingt hen zich met bakstenen, ijzeren bin ten en funderingen te bemoeien. Nog erger is het gebrek aan leiders! Waar blijven de jonge kerels en meisjes, die van hun grote geluk: te leven in een sociaal geordend milieu, iets willen geven aan mensen, die menen, dat het begrip „geluk" voor hen niet bestaat? Waar blijven zij, die de onvervalste wet der kath. naastenliefde in practijk willen brengen? Moet ons werk stranden op de botte apathie van hen, die in een (althans betrekkelijke) welstand leven? Waar blijven zij. die leider of leidster willen worden? Ook hun hulp is nodig, om de maatschappij te verlossen van een ontzaglijk groot probleem. Wie het in volle omvang kent, aarzelt geen ogenblik meer! (Foto: „De Leidse Courant"). bouw en toen mijn baas de laatste adem uitblies (de goede man was zonder kinderen gebleven) tot zijn opvolger." Lijkt u dit overdreven? Onthoudt dan slechts dit: men kan van koeien- staart-afwasser wel opklimmen tot sultan. Maar wie als sultan zijn pa leis verwaarloost, zal nooit meer rus tig slapen. (Met complimenten aan Castella). Wilt u ook tot de Lamaleks of Lamarottes gerekend worden? Het bier is weer best, maar het dak niet. Dat Ls lek. Nog steeds. En het zal nog heel lang lek blijven, als sul tan Lamalek er voor moet zorgen. Zijn spook had gemakkelijk praten: „Hoe je aan geld komt, is bijzaak". Inderdaad, de Boerenleenbank Al kemade'' heeft zich voortreffelijk ge weerd. En de Hartebrugcollcctanten eveneens. Maar dat ls niet voldoen de; er is nog veel meer geld nodig, om het palcis van sultan Lamalek te repareren. En nog steeds ls 230414 het gironummer van sultan Lama lek! STADSKOK. IN DE KAAG, ROELOFARENSVEEN EN NOORDWIJK AAN ZEE HTOEN DE LEIDSE GEMEENTERAAD Maandag j.l. vergaderde, werd er terecht geklaagd over de grote vernielzucht van de jeugd. Ook de prachtige plantsoenen in de stad hebben hiervan geducht te lij den. Binnenkort zullen we gelegenheid hebben hierop nader in te gaan. We willen thans slechts wijzen op de grote zorg, die de Plantsoendienst aan de verfraaiing van Leiden besteedt. Straks worden weer 45.000 zomerplantcn in de verschillende bed den geplaatst: dahlia's, afrikanen, zinnia's, leeuwenbekken enz. Veertig man werkt iedere dag aan het on derhoud, zoals de foto rechts (aan de Lorentzkade) laat zien. Ruim 26 h.a. in de stad is beplant. En hoe! Zie slechts het prachtige plantsoentje a. d. Van der Waalsstraat, hoek Zeemanlaan (foto links). Een juweeltje van kleur en vorm. De jeugd moest toch weten, dat dit tc kostbaar is om vernield te worden! (Foto: „De Leidse Courant"). LIET WAS NACHT, een stikdonke- **re nacht. Een gure stormwind huilde langs de verweerde muren van het paleis en de ruiten rinkelden in hun half-verrotte ramen. Sultan Lamalek lag op z'n linkeroog in het wankele bed en snurkte als een var ken aan de trog. Tussen zijn halfge opende lippen vormden zich telkens speeksel-belletjes, die alsmaar gro ter werden en tenslotte uit elkaar spatten. Totdat het half twaalf sloeg. Met een ruk veerde sultan Lamalek overeind, wreef met mcilige knuis ten in z'n slaperige ogen en keek woedend het slaapvertrek rond. Wie had hem gestoord? Niemand? Maar hij had toch duidelijk de tik op zijn (paarse) neus gevoeld? Grommend viel sultan Lamalek terug in de kus sens en snurkte verder. Maar nau welijks was hij ingeslapen, of op nieuw stoorde een tik op zijn (paar se) neus hem in zijn dromerijen. Dit herhaalde zich nog enige malen, tot dat sultan Lamalek als een getergd dier zijn sponde verliet. Z'n blote te nen zochten de sultaanse pantoffels en met trillende vingers ontstak hij een kaars. Sultan Lamalek zou sultan Lama lek niet zijn, als hij dit raadsel niet oploste. Hij liep kamer in, kamer uit, wekte al z'n vrouwen en onder vroeg iedere bediende, die angstig kwam toelopen. Niemand echter, die opheldering geven kon. Dan maar het hele paleis onderzoeken. En zo daalde sultan Lamalek, door flak kerend kaarslicht omgeven, de ste nen trap af, die naar de kelders voerde. Nauwelijks had hij de onderste trede bereikt, of de klok sloeg 12 uur. Op hetzelfde moment kwam uit de zwarte duisternis een sinistere figuur op sultan Lamalek toesluipen gekleed in een slepend wit gewaad en met holle ogen, waaruit een groe nig fosforlicht straalde. Sultan La malek verstijfde van schrik en du' delijk kon hij een lijkenlucht waa; nemen. Plotseling klonk een grafstem, o niets menselijk meer had: „O, sultr rVRIE PASTOORS uit deze omgeving zullen op 27 Mei de dag gaan herdenken, dat zij 25 jaar geleden priester werden gewijd. Zij zullen dat doen in stilte. Maar terwijl zij in hun ouderlijke woning of elders hun gedachten terug laten dwalen over een kwart eeuw priester lijke arbeid tot de dag, waarop zij als neomyst in hun parochie werden ont vangen, zullen de gelovi gen, wier herder zij zijn, voorbereidingen treffen tot een waardige viering van deze zilveren priester feesten. Uiteraard mogen de zil veren herders nog niet weten, wat de parochie in haar schild voert, maar in afwachting daarvan hebben wij in de verschil lende pastorieën een praatje gemaakt. Pastoor N Pronk van het Kaagkerkje is in het begin van dtze eeuw ge boren en hij is vast van plan, om het jaar 2000 te horen inluiden. En waarom niet? Op de dag van zijn zilveren priesterfeest gaat de pas toor naar huis en daar zal hij ont vangen worden door zijn vader, die vorig jaar October 100 jaar werd. Er zijn trouwens meer wensen van pastoor Pronk in vervulling gegaan. In de tijd, dat hij nog kapelaan was in de dekenale kerk te Den Haag, kwam hij eens toevallig langs het Kaagkerkje. „Ik wou, dat ik hier benoemd werd", dacht de kapelaan, die op de Pastoor N. Pronk. (Foto: Turk, Sassenheim). nominatie stond om pastoor te wor den. En prompt drie maanden later lag de brief van de Bisschop in de bus van de Parkstraat-pastorie. Naar de Kaag als pastoor! Pastoor Pronk staat nu 2^ jaar in De Kaag. De vroegere kosterswo ning heeft hij tot pastorie laten ver bouwen en een dertigtal parochianen legden in hun vrije tijd een mooi kerkhof aan. Op het ogenblik wor den naast de pastorie weer heipalen in de bodem geslagen voor een schoolgebouw met 4 lokalen ten be hoeve van het lager onderwijs. In September a.s. moeten de lessen eigenlijk kunnen beginnen, maar dat blijft voorlopig nog een grote vraag. De parochie beslaat een geweldige oppervlakte en velen moeten ver lopen, om de H. Mis bij te wonen. De bewoners van het Kaageiland, die vroeger tot de kerk van Oud Ade behooi'den, zijn er echter op vooruit gegaan. Met de watersportliefhebbers staat de pastoor op goede voet. In het sei zoen wordt er Zondags een extra Mis gelezen en die wordt druk bezocht. „Ach, wat zal ik nog meer vertel len", zei de pastoor. „Mijn parochia nen zijn goede katholieken en ik kan altijd op hen rekenen. De kerk wordt schoon gehouden door de meisjes en bloemen komen er in overvloed Ik hoop, dat iedere pastoor zo tevreden kan zijn als ik". lofarendsveen eigenlijk dubbel feest. Want op 3 Juni, de dag waarop de Veenders het jubileum van hun pas toor gaan vieren zal de nieuwe kerk van Maria Presentatie in gebruik worden genomen. Twee jaar geleden vestigde pas toor Ligthart zich in de pastorie van St. Petrus Banden. Daarna woonde hij bijna een jaar bij de familie v. d. MeerLoos, waardoor de oprichting van de nieuwe parochie mogelijk werd en toen de Oostenrijicse wonin gen aan de Essenweg gereed waren, sloeg hij daar zijn tenten op. Momenteel heeft de pastoor zijn eigen pastorie en kerk. „Ik heb alle mogelijke hulp van mijn parochianen gehad", verzeker de hij ons, „en bij de nieuwe zor gen, kan ik ongetwijfeld op hen re kenen." Op de kerk drukt een schuld van ongeveer 360.000 gulden. Het is zaak cm de aflossingen bijtijds te kunnen doen, waarbij nog komt, dat -de kerk moet worden ingericht en de parochie georganiseerd. De pastoor heeft bij de bisschop een kapelaan aangevraagd. Zijn pa rochie, die een gedeelte van Roe- lofarendsveen en Nieuwe Wetering omvat, telt 1853 zielen. Het is onmo gelijk, om de congregaties, het jeugd werk, kortom het gehele vereni gingsleven alleen op gang te bren gen. Zeer erkentelijk is de pastoor voor het feit, dat de familie De Jong hem aan een gebouw hielp, dat zolang voor noodkerk heeft kunnen dienen. Na de drukte van de bouw en consecratie der kerk neemt de pas toor een korte vacantie, waarin hij voldoende krachten zal verzamelen, om alle problemen die zich zullen voordoen het hoofd te bieden. Zijn Pastoor S. Ligthart. Bouwpastoors hebben het in deze dure tijd niet gemakkelijk en daar om heeft pastoor S. Ligthart uit Roe- '••••-V-V ,';l - *•- Lamalek, waarom toch laat jij het dak van de paleis lek? Weet je dan regen en storm vrij spel in de ver rotte resten van je dak? Weet je dan niet, dat er geen dakpan meer goed ligt, dat de eens zo sterke eiken binten doorgezakt en verrot zijn, dat de muren van het hele pa leis vol scheuren fitten, dat de voor gevel gevaarlijk voorover helt en dat de funderingen onder je paleis nog waardelozer zijn dan een zak bedor ven lucht? Luistert! Zolang dit alles niet verandert, zal iedere nacht, el ke vijf minuten, een regendruppel op je neus vallen. Ik, het spook van Lamalek, eis, dat je het Lekke Dak laat repareren. Hoe je aan géld komt, is bijzaak. Laat daar de Boe renleenbank maar voor zorgen. Ik waarschuw je." niet, dat het regendruppels waren, die op je (paarse) neus vielen en jou deden ontwaken? Waarom laat jij De laatste woorden gingen over in een zacht gekerm, dat sultan La malek door merg en been ging. Scha terlachend kwam een ridder nader bij. Het was zijn zwager, jonker Lamarotte, die zojuist de Guldenspo renslag gewonnen had en zich niet meer kon herinneren waar zijn kas- I teel stond. Dat kasteel was even eens verwaarloosd. Er zat geen aasje verf meer op. Vraag niet wat dat gaat kosten. En het geniepige fami- liespook waarschuwt hem iedere naoht: „Gedenk te verven (met Verf van Vettewinkel). Wenend van blijdschap vielen de zwagers elkaar om de hals. Beiden maaiUen de beste voornemens. In middels was de sultane naderbij ge komen. „Ben jij niet bang, dat je dak straks omlaag stort?", vroeg jonker Lamarotte aan zijn zus (ge huwd met sultan Lamalek, vandaar haar naam: sultane LamalekLama rotte). „Ik niet", antwoordde zij. „Ik drink iedere dag driekwart liter melk. Iedere beker melk is een be- kei gezondheid! Engeen angst voor Verborgen Tekorten, geen angst voor vallende pannen. Kerngezond en gul van lachmet driekwart liter.... elke dag! Melk kost nog niet de hèlft! (het Voorlichtingsbu reau van de Voedingsraad zegt het zelf). Maar hoe kwam het eigenlijk, dat sultan Lamalek zijn dak lek liet? Ach, hij was eigenlijk geen echte sultan, althans geen sultan van ge boorte. Hoort. Zelf vertelt hij zijn levensgeschiedenis: „Vroeger was ik koeienstaart-afwasser op een grote 1 boerderij. In eindeloze verveling, te midden van. vieze staarten, sleet ik mijn leven. Reeds vaak had ik het voornemen gemaakt mijn bestaan ':ÊS vroegtijdig te beëindigen, door dom- ÊjjË 'jm 0W weg mijn hoofd in de emmer met "*vhet lauwe water te steken. Totdat ik gj&r-'--*'' °P een g°ede morgen in het gras op de dijk zat en de echte sultan van «tk Turki-ie mt zijn gouden koets stapte. minuten lang staarde hij mij t&*'s mct °Pen mond aan en vroeg toen: „Hoe kom jij, simpele koeienstaart- TbÊF?- afwaser, aan dat voortreffelijk ge- schoren gezicht?' Ik vertelde toen, dat ik my dagelyks schoor met Ook in Leiden is er een paleis van Lamalek! Het is het gebouw van de Castella (waarin het baardwekend Fath. Soc. Jeugdzorg, Nieuwe Rijn 52. Maar hier wordt wèl gewerkt! Recinit). Onmiddellijk werd ik be- •noezenier Duynstee toont een bezoeker de nieuwe fundering, die noemd tot r "s gedeeltelijk gestort is. (Foto: „De Leidse Courant")»

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1951 | | pagina 5