Het Vasten-mandement 1951
Veelvoudige zorgen over
huwelijk en opvoeding
ORKEST ZONDER NAAM KOOS ZEE
Get* de Roos gaf tfHet Dingaan
fet*ug en Wim Jansen ging bijna mee
Bootvervoer
naar Engeland
neemt toe
DINSDAG 6 FEBRUARI 1951
UL IJilUSK CUURAN1
TWEEDE BLAD - PAGINA I
(Vervolg).
Wie dit alles goed heeft begre
pen en overweegt, Dierbare Gelovi
gen „hij beseft tevens dat de ouders
die door God geheiligd zijn door dit
verheven Sacrament, zich als heili
gende werktuigen in Gods hand moe
ten beschouwen, en alles wat zij van
God hebben gekregen ook voor dat
doel moeten gebruiken. Hun kinde
ren zijn hun niet gegeven enkel :ot
hun vreugde en voldoening, zij wer
den hun allereerst gegeven om door
vader en moeder voor God te worden
opgevoed. God gaf U, Dierbare
ouders, vooral twee krachten: gezag
en liefde. Gij moest ze onder de ge
nade Gods aanwenden tot nut en hei
liging van uw kinderen. Eenmaal zal
God u hierover strenge rekenschap
vragen. God is Vader van uw kin
deren, eenmaal zal Hij als Vader
van die kinderen tot u zeggen. Geef;
rekenschap: wat hebt gij van Mijn
kinderen gemaakt?
Toch moet gij U niet te zeer be
zorgd maken. Ook hier geldt het
woord: „Vrede aan de mensen van
goede wil". Als gij maar plant en
besproeidt, zal God zeker wasdom ge
ven". Deze wasdom ligt zelts opge
sloten in Uw Sacramentele verbon
denheid. Maar dan moet gij ook zor
gen, dat uw huis en gezin zuIk een
sfeer bevat, dat er kinderen Gods
kunnen groeien. Dan moet gij zelf
daar de wetten Gods tro.tw onder
houden. Dan moet gij bidden, veel
bidden, met en voor uw kinderen.
Dan moet gij uw kracht zoeken in de
H. Eucharistie, waar gij het voedsel
voor uw zielen en voor de voe- ung
van de zieien uwer kinderen kunt
halen. Dan moet gij Maria als de
Moeder, van het leven erkennen en
uw kinderen teren leven als ech*e
kinderen van Maria. Dan moet er in
uw huis en gezin een reine en gods
dienstige sfeer heersen, waar het
kruis aan de wand hangt en het een
voudige wijwaterbakje zijn vaste
plaats heeft waar voor en na het
eten gebeden- wordt waar vader en
moeder in hechte liefde samenwer
ken om aan hun kinderen de Chris
telijke deugoen te leren, en waar al
len 's avonds neerknielt om in een
hartelijk Rozenkransgebed de be
scherming van de nemeise Moeder
en de zegen Gods af te smeken. Dan
moet uw gezin een levem onder
deel zijn van Gods H. Kerk. hetgeen
zich vooral ook moet tonen in een
waarachtig meeleven met de paro
chie en met het leven van de H.
Kerk. Dan moet gij blij zijn als de
priester als 'leider uwei zielen tot
u komt om u te helpen bij uw grote
taak. Gelukkig ne. gezin waa* de
priester als een andere Christus wel
kom is; daar zal hij de vrede en de
zegen Gods brengen, gelijk de H.
Schrift ons leert.
WAT BIJZONDERE ZORG BAART.
In het licht van deze grote waar
heden en gedreven door Onze Herder
lijke bezorgdheiu voor uwe gezinnen,
mogen Wij hier wel eens oprecht zeg
gen, wat Ons ten aanzien van de ge
zinnen tegenwoordig bijzondere zorg
baart.
Het baart Ons ten eerste zorg,
Dierbare Gelovigen, dat het huwe
lijk tegenwoordig dikwijls zo slecht
voorbereid wordt. De verkering
immers de voorbereiding op het hu
welijk. Wie moet niet erkennen dat
de verkeringen tegenwoordig vaak
veel te vroeg beginnen, dat zij dik
wijls ontwaarden tot zondige gele
genheden, en dat zij de verkerenden
veel meer op een hartstochtelijke
samenleving als op een heilige een
heid voorbereiden.- Het huwelijk
moet ook op een geestelijke basis
kunnen bouwen. Zij, die zich op het
huwelijk voorbereiden, moeten niet
alleen een natuurlijke liefde aan
kweken, zij moeten nog veel meer
door gebed en offer tot een geeste
lijke eenheid komen, waarop
goede God een Christelijk gezin kan
opbouwen.
Het baart Ons ten tweede zorg,
Dierbare Gelovigen, dat zovelen de
heilige wetten van het huewijlk niet
meer of niet voldoende meer onder
houden. De duivel tracht hierdoor de
fundamenten van het Christelijk ge
zin te ondermijnen. Als vader en
moeder gaan zondigen tegen het le
ven en elkanders lichaam en ziel
niet meer eerbiedigen, hoe zullen zij
dan nog heiligende werktuigen in
Gods hand kunnen zijn om het zie-
leleven van hun kinderen te bevor
deren. Het baart Ons ten derde zorg,
Dierbare Gelovigen, dat er
neer deze drie vijanden van het
Christelijk leven nu ook nog toegang
vinden tot het Christelijk huisgezin,
dan wordt het voor de jonge en rij
pende mens bijna onmogelijk om
stand te houden, en zeker om uit te
groeien en te rijpen tot een eent
kind van God. En toch, iangs zo
vele deuren mogen deze drie vijan
den tegenwoordig in vele gezinnen
binnen dringen. Door boek en blai,
door kleding en drank, door ongepas
te taai en omgang neemt de „we
reld" vaak bezit van onze gezinnen.
geest, welke buiten toch al zo
verschrikkelijk heerst, geest van zi"
nelijkheid en naturalisme denkt
aan oe film de kleding, dc étalage..-;
sommige sportexecessen enz. kan
zich dan verenigen met de sfee
welke in huis is gaan heersen en het
jonge kind kan bijna niet zuiver en
godsdienstig meer ademen. Opders,
als uw kind thuis niet meer veilig is.
waar zal het dan veilig kunnen zijn?
Het baart Ons ten zesde zorg,
Dierbare Gelovigen da. de trouw
in en de onverbreekbaarheid van
het huwelijk met de dag meer door
onchristelijke en soms zelfs vol
maakt heidense opvattingen belaagd
worden. Waar moet het heen, Dier
bare Gelovigen, met de vele echt
scheidingen? Maken hier de katho
lieken nog wel de uitzondering, wel
ke zij toch krachtens hun heilije
overtuiging moesten maken?
worm van ontrouw knaagt eigenlijk
al een beetje aan het begin van het
huwelijk, doordat men soms zonder
roodzaak het burgerlijk huwelijk
scheidt van het huwelijk voor God
en de Kerk, en daardoor enerzijds
bewust of onbewust teveel betekenis
aan dit burgerlijk huwelijk i
hechten, maar anderzijds ook aan de
mogelijkheid van scheiding onge
merkt een te grote plaats inruimt.
Waar de eenheid en hechtheid van
het huwelijk niet hoog wordt gehou
den, daar wankelt de basis van het
gezin en dreigt te verworden tot een
ruïne.
NOG ANDERE ZORGEN.
We konden en moesten nog veel
meer zeggen, Dierbare Gelovigen.
Zo bijv. dat het Ons allergrootste
zorg baart dat er gelovigen zijn, die
God als het ware tarten door in
concubinaat te gaan leven. In plaats
van een heilig verbond komt hier
een wezenlijk zondige verbintenis.
God behoede ons volk voor deze pest!
Ook z.g. gemengde huwelijken ba
ren Ons grote zorg. Hoe zullen va
der en moeder hun hoogste taak goed
kunnen vervullen, als zij oneens zijn
in de heiligste dingen? Als Wij heel
openhartig spreken, moeten Wij zeg
gen, dat in een gemengd huwelijk de
partijen reeds in en door de huwe
lijkssluiting de kinderen, die zij van
God hopen te krijgen, te kort doen
en achter stellen bij hun verlangens.
Alleen willen Wij nog zeei nadruk
kelijk zeggen, dat het Ons zeer grote
zorgen baart, dat zovele jonge men
sen, die graag zouden trouwen, door
gebrek aan woongelegenheid en an
dere economische omstandigheden,
dikwijls veel te lang moeten wachten
til soms zelfs in een wanhopige stem
ming gaan verkeren, Hier dreigt een
zeer groot gevaar voor het geluk en
de reinheid der verkerenden en daar
door voor het gezonde en godsdien
stige peil der jonge gezinnen. Daar
om prijzen Wij de Overheid en alle
instanties, die werkelijk ijveren voor
woningbouw en woongelegenheid.
V/ij moeten er echter op aandringen,
dat bij de woningbouw zoveel mo
gelijk rekening wordt gehouden
met de behoeften van groeiende en
grote gezinnen. Daarom vermanen i
Wij nogmaals allen, die hier iets
kunnen doen, om toch mee te werken
dat ook anderen het geluk van de
stichting van een eigen gezin kunnen
genieten, al moet dit dan ook gebeu
ren ten koste van inkrimping van
eigen woongelegenheid. Ook wijzen
Wij onze ouders er op, dat zij, als hun
kinderen werkelijk redelijk naar een
huwelijk verlangen edelmoedig moe
ten meewerken om hun kinderen dit
mogelijk te mak«.n. Het komt immers
voor, dat ouders in dit opzicht ge
brek aan inzicht en grootmoedigheid
vertonen.
En hiermee, Dierbare Gelovigen,
hebben Wij dan kort gezegd wat er
in Ons hart leeft aan liefde en zorg
voor het gezin en het gezinsleven. O,
bewaart toch het heiligdom van uw
huis! Laat al onze priesters en leken
apostelen bij hun acties in de aller
eerste plaats ijveren voor de op
bouw en het behoud van het goede
gezin. En bidt toch veel, dat „de
duivel, de wereld en het vlees ons
niet dat oord van veiligheid beder
ven of ontrukken.
Vooral tot u wenden Wij Ons, Dier
bare ouders, en tot U, die in het
ouderschap Uw ideaal ziet, geeft ons
goede volk toch gezinnen, waar het
leven veilig is, waar 't kind veilig is,
waar de opvoeding veilig is, waar de
roepingen veilig zijn, ja om het
met één woord te zeggen waar de
belangen van God veilig zijn. Dat
ken alleen als uw gezin werkelijk
een stukje van het Rijk van God op
aarde is, waar Gods wet trouw wordt
onderhouden, en waar de liefde tot
God door gebed en offer wordt aan
gekweekt. Jezus de Koning van het
Godsrijk en Maria de Koningin, zul
len U bij deze verheven taak hel
pen.
De bacon-levering
aan Engeland
Dezer dagen zal naar mag wor
den verwacht een contract met
Engeland worden afgesloten tot leve
ring in 1951 van 35.000 ton bacon
aan dat land. Het vorige jaar bedroeg
deze hoeveelheid 25.000 ton, waar
van echter 4000 ton niet kon worden
geleverd, zodat de leveringsverplich
ting dit jaar 39.000 ton bedraagt.
Voor de baconbereiding zul'en in
1951 dan ook ca. 800.000 varkens
moeten worden geslacht.
De minister van Landbouw heeft
de basisprijs van bacon voor de boer
met 0.20 per kg. geslacht gewicht
tengevolge van de gestegen kosten
van ae varkenshouderij verhoogd
en voor 1951 vastgesteld op 2.06.
Nu ae afzetmogelijkheden voor vlees
gunstig zijn, lijkt een verdere uitbrei
ding van de varkensstapel alleszins
verantwoord.
De toewijzingen van varkensvoer
zullen in verband met de betrekke
lijk gunstige voorraadspositie, voor
bepaalde bedrijven iets kunnen wor
den verhoogd, maar de vooruitzich
ten voor de voedervoorziening op
langere termijn zijn echter nog verre
van optimistisch te beoordelen, zodat
de noodzaak meer voeder van eigen
bodem te winnen, steeds urgenter
wordt. In verdere mate zal moeien
worden overgegaan tot de verbouw
van hakvruchten, met name van voe-
deraardappe en als een hoog produc-
ttief en uitstekend voedergewas,
waarmede voor een belangrijkdc~l
de voederbehoefte van de varkens
kan worden gedekt.
DRIE GEWONDEN BIJ
AUTOBOTSING.
Gistermorgen is een met bier be
laden vrachtauto uit Denemarken,
waarvan de chauffeur waarschijn
lijk door slaap is overmand, op de
Rijksweg nabij de Stoutenburger-
laan te Hoevelaken tegen een tegen
ligger eveneens een vrachtauto ge
botst. Vervolgens reed de Deense
wagen tegen een personenauto. De
bestuurders van beide vrachtwa-
wens bleven ongedeerd. De drie in
zittenden uit de personenauto, twee
heren en een dame, werden ernstig
verwond naar het ziekenhuis „De
Lichtenberg'' te Amersfoort overge
bracht.
De ladingen van de vrachtauto's
bier van de ene en graan van de an
dere, veroorzaakten een hevige ra
vage op de betonweg.
In de morgenuren werd het ver
keer AmersfoortApeldoorn omge
leid. De vrachtwagens werden ge
deeltelijk, de personenauto groten
deels verneild.
Duizenden juichten
van opluchting
Om precies kwart over twaalf ar
riveerde „Het Orkest Zonder Naam"
onder aanvoering van Ger de Roos,
die vanzelfsprekend ook de Marke-
tensters en Musketiers niet vergeten
had.
Duizenden mensen stonden samen
gedrongen en vroegen zich af, wat
er zou gaan gebeuren. Ger de Roos
wist het! Hij stelde zijn orkest op in
marsorde en op de melodie van „Het
Ding" sjokte de menigte naar het
strand. Hier meldde zich een nieuwe
leider, Willum Staats, kaptein bij (Je
gratie van Vastenavond. Het was een
dikke, gemoedelijke baas, die een
flinke teug nam uit een kruikje, om
vervolgens zijn voet manhaftig op
de kist met „Het Ding" te plaatsen
en zó voor de fotografen te poseren.
„Wat zijn we begonnen?"
Terwijl de Zandvoortse politie de
mensenmassa onder controle tracht
te te houden, rolden er twee amphL
biewagens het strand op. In de eer-
meer gezinnen gevonden worden, ste nam „Het Orkest Zonder Naam"
DE TREIN van Haarlem naar Zandvoort-Bad was gistermorgen
gevuld met goed geluimde journalisten, die het er roerend over
eens waren, dat je op Maandagmorgen beroerder karweitjes kon tref
fen, en sombere burgers, wier bestaan zich de laatste maanden had
voortgesleept langs de grens van kr ankzinnigheid. Wij behoeven hier
over geen uiteenzetting te geven. Heel Zandvoort stond gisteren in het
teken van „Het Ding". Op het strand waar eenmaal de beruchte kist aan
spoelde, zou een eind gemaakt wor den aan het probleem, dat een ge
vaar begon op te leveren voor de ge estelijke gezondheid van ons volk.
ander, die zijn broekspijpen weg
moffelde in baggerlaarzen. Midden
in branding kwam er enige veran
dering in de stemming. Er was
iemand, die het nodig vond, om „Het
Ding" maai' even te laten rusten en
het onderwerp: „Weduwe en wezen
pensioen" aan te roeren.
„Hoe ver varen we eigenlijk de
zee in?" vroeg een bleke jongeling.
De kaptein klopte hem bemoedi
gend op de schouder en zei: „Beste
jongen, we hebben er niets op tegen
als je je ontbijt in zee wil gooien.
Als je het maar aan bakboord doet!"
Na deze mededeling begon een
mijnheer, die er nog erg gezond uit
zag, langs zijn neus weg te informe
ren, waar bakboord nou eigenlijk
was. Even later boog dezelfde per
soon zich heel diep over het relink je.
Wat hij precies deed, zagen we niet,
maar we hoorden iemand zeggen:
„Bah, wat een kinderachtige vent!
Die eet 's morgens pap!"
waar weinig of niet wordt gebeden,
en waar men de kinderen niet meer
door woord en voorbeeld de weg
leert naar de kerk en tot de H.H. Sa
cramenten, waar de opvoeding niet
sterk genoeg is en de kinderen wor
den verwend. Zulke gezinnen wor
den als een „rammelend bekken en
een rinkelend cymbaal", waar de
liefde tot God ontbreekt, en „zonder
de liefde zijn wij niets", en zijn de
ouders ook niets voor hun kinderen.
Het baart Ons ten vierde zorg, Dier
bare Gelovigen, dat er zovele ouders
zijn, die menen dat de opvoeding en
bepaaldelijk het onderricht van hun
kinderen maar in de school of in an
dere opvoedingsinstituten moeten
gegeven worden. Wie zo doet, maakt
het hulpmiddel tot hoofdzaak. Dan
moeten de kinderen juist het voor
naamste ontberen en zal het hulp
middel ook niet voldoende kunnen
uaten. Het baart Ons ten vijfde zorg,
Dierbare Gelovigen, dat een echt
wereldse geest in zo vele gezinnen is
kunnen binnendringen. „De duivel,
de wereld en het vlees" belagen onze
kinderen toch al meer dan oo't Waa-
plaats; Ger de Roos, die als laatste
aan boord stapte, sjouwde de kist
met „Het Ding" mee. De volgboot
was gereserveerd voor de pers. Toen
de motoren aansloegen en de rijden
de scheepjes zee kozen, brak er aan
het strand een oorverdovend gejuich
los, waaraan lustig werd meegedaan
door twee marketenters, die op het
laatste nippertje vonden, dat de wind
nogal krachtig was en de branding
erg onstuimig. Tenslotte waren ze
ook niet aangenomen, om op zee te
zingen. Dat „orkest in boot" was een
kostelijk gezicht en vooral de radio
reporter Wim Jansen verzorgde een
succes-numnver. Hij stond als een
boeienkoning in een wir-war van
draadjes op de achterplecht met in
zijn handen een microfoon en op zijn
rug een groot pak, waaruit een an
tenne stak.
„Ontbijt aan stuurboord!"
In de volgboot met de journalisten
heerste aanvankelijk een carnavals
stemming. Er werd gelachen om een
wijze collega, die een olie jas en
zuidwester had meegenomen en een
Het grote moment
Ondertussen was men ver genoeg
in zee, om de ellendige kist met
..Het Ding" overboord te smijten.
Dat zou met enige plechtigheid ge
schieden. Het orkest greep naar de
instrumenten om het liedje voor
het laatst te spelen, maar op dat
ogenblik werd de boot, die dwars in
de branding lag, ineens door een
forse golf gegrepen. De orkestleden
rolden over elkaar en de reporter
Wim Jansen kon zich ternauwer
nood het leven redden. Iedereen
stond meteen tot halverwege ziin
knieën in het water en met een oude
tuba begon men te hozen.
De volgboot maakte eveneens en
kele kunstjes en alle opvarenden be
gonnen luidkeels de overtuiging te
verkondigen, dat „Het Ding"
spoedig mogelijk overboord moest.
Ger vond het ook veiliger. „Dat lied-
ie kunnen we op de kant ook nog zin
gen" zei hij. De kist werd op de re
ling gezet en even latgr klonk de
plons, waarmede de psychiaters een
heleboel klanten zullen kwijtraken.
De laatste opnamen.
Bij de reportage-wagen op de Bou
levard werden de slotopnamen ge
maakt. Het was een drijfnat gezel
schap, dat daar door het publiek
ontvangen werd. Ger de Roos zong
HET ZUIDEN VIERT CARNAVAL.
In het Zuiden van ons land wordt
thans óveral carnaval gevierd. Te
Breda deed „Prins Maskerade" Za
terdagmiddag zijn feestelijke intocht.
In een gala-rijtuig trok de Prins
van het station naar het stadhuis,
waar de Burgemeester der stad hem
voor drie dagen de sleutels van zijn
stad aan hem overgaf.
het lied voor de laatste keer en het
orkest speelde naar best vermogen.
De man van de trommel moest te
gen een slap velletje slaan, omdat
het vanwege de nattigheid niet ge
spannen kon jvorden. De accordeons
hadden eveneens een bad gehad,
maar ondanks alles ging het. Kapi
tein Wïllum Staats 'hield tenslotte
een toespraak.
We vergaten nog te vertellen, dat
bij de terugkeer der boten een zon
derling uitgedost persoon de zee in-
rende, om Ger de Roos een kist aan
te bieden met „Ding 2". Het bleek
een fles oude klare te zijn. Na de af
werking van het programma onstond
hierover enige „landelijke deining".
De fles was zoek. Gelukkig bleek dit
geen wraak te zijn in verband met
„Het Ding", want na enig zoeken
kwam' de jajem terecht en trok het
hele gezelschap naar een café, waar
gelegenheid was tot het drogen van
Weren en toestemming gegeven werd
de sokken uit te trekken.
Het werd hoog tijd!
Tijdens dit onderonsje hebben we
Ger de Roos gevraagd, of „Het Ding"
werkelijk gevaarlijk begon te wor
den voor de geestelijk gezondheid
„Ik zal er niets over zeggen,"
antwoordde hij, „maar kijk U even
de correspondentie in, die ik de laat
ste weken ontvangen heb".
Dat was dé moeite waard. Voor de
aardigheid zullen we een paar cita
ten geven:
„Wat hebben de paus en bisschop
pen gezegd? Gij zult de waarheid
spreken!"
„Als goede Rooms Katholiek wens
ik niet voor de mal gehouden te
worden en zeker niet door geloofs
genoten en hiermede verbreek ik
de band met de K.R.O.!"
„Mijne heren kom terug van Uw
dwaalwegen"
„Het spijt me heel erg, dat U Uw
geloof met bewust liegen kunt ver
enigen"
.Mijnheer de Roos hebt U in de
krant gelezen, dat een heel gezin
krankzinnig dreigt te worden? Dat is
mijn gezini"
U ziet dus, dat we blij kunnen
zijn, dat het ding verdwenen is. Ger
de Roos was het nog om een andere
reden. Een douane ambtenaar schreef
hem. dat hij voor het niet aangeven
van de gevonden kist een maximum
boete van ƒ20.000 kon krijgen. Heel
behulpzaam stuurde de man er de
beAodigde formulieren voor aangifte
bij. Het waren er ongeveer vijf en
twintig, waarvan de helft in vijfvoud
moest worden ingevuld.
Maar nu is alles voorbij. Neder
land kan weer rustig slapen, als de
K.R.O. vanavond het bonte program
ma afgewerkt heeft, waarin
ïaatste bijzonderheden over „Het
Ding" worden gegeven.
Met ingang van 15 Mei zal weer,
evenals voor de oorlog, een extra-
trein worden ingelegd tussen Noord-
Duitsland met aansluitende ver
binding met Scandinavië en
Hoek van Holland, zulks ten behoe
ve van dé dagdienst Hoek van Hol
landHarwicht. De trein zal lopen
via Oldenzaal.
Tevens zal de boottrein naar Zuid-
Duitsland met 6 uur versneld wor
den. hetgeen mogelijk gemaakt
wordt door grenscontrole in de trein.
Deze boottrein krijgt speciale wa
gons, die bestemd zijn om te worden
doorgezonden naar Tirol en Rome,
speciaal ten behoeve van Engelse
toeristen.
Naar men ons van de zijde van de
Mij. „Zeeland" mededeelde, neemt
het transito verkeer tussen West- en
Midden-Europa gestadig toe Vorig
jaar werden met de dagboten
100.000 passagiers vervoerd. Vooral
de toeneming van het aantal auto's
is opvallend: vorig jaar bedroeg dit
aantal 5.000, tegen 1.000 per jaar
voor de oorlog.
Het aantal aangegeven radio-ont
vangtoestellen in. Nederland bedroeg
op 1 Februari jl. 1.500.071 tegen
1.482.215 op 1 Januari.
Op 1 Januari waren er 485.568
aangeslotenen op het Rijksradiodis-
tributienet tegen 485.535 op 1 De
cember.
MOEDER ZETTE HAAR KINDEREN
TOT MISDRIJVEN AAN.
Herhaaldelijk kwamen de laatste
weken winkeldiefstallen voor in de
omgeving van Sexbierum. (Fr.), dief
stallen met braak, waarbij ook valse
sleutels werden gebruikt. Zondag
nacht werd ingebroken bij bakker-
Van Dijk te Pietersmierum. Geld
werd niet gevonden, doch chocolade
en suikerwerken werden meegeno
men. De rijkspolitie arresteerde dc
gebroeders R. en J. L. te Sexbierum,
De apothekeres mej. A. M. D. is
dezer dagen in haar woning aan 'het
Jaagpad te Rijswijk dodelijk getrof
fen, toen zij in aanraking kwam met
een smeed-ijzeren schemerlamp. Ver
moedelijk heeft zij de lamp naar zioh
toe willen trekken, terwijl deze ten
gevolge van een defect onder stroom
stond. Het slachtoffer was 31 jaar
oud.
ZUN BROEKZAK STOND
IN BRAND.
Een elfjarige jongen in Frankfort
is bijna levend verbrand, doordat
wat fosfor-houdend materiaal, dat
hij op straat gevonden en in zijn zak
gestoken had, tot ontbranding kwam.
Een verder onbekend gebleven Ne
derlandse zeeman, die de kleren van
dc jongen in brand zag staan, duw
de hem snel. het water in. De knaap
werd later met ernstige brandwonden
naar het ziekenhuis gebracht.
SCHILLEN OPGEHAALD, NIET
„INGEZAMELD."
De Nijmeegse landbouwer, die bij
zijn dochter aardappelschillen had
opgehaald en wegens overtreding van
het zg. afva.besluit terecht heeft ge
staan, werd Maandagmiddag door de
economische rechter te Arnhem ont
slagen van rechtsvervolging. De offi
cier had tien gulden boete geëist.
Hoewel het ten laste gelegde wel be
wezen werd geacht, was de economi
sche rechter van oordeel, dat dit feit
niet strafbaar was. Het afvalbesluit
verbiedt name ijk het inzamelen van
aardappelschillen door niet bevoeg
den, doch geeft geen nadere defini
tie van het woord „inzamelen", dat
volgens algemene opvattingen bete
kent huis aan huis ophalen of van
alle kanten vergaren. Dit had ver
dachten echter zeker niet gedaan.
