3)e ftzid&eSotiAci/nt
Peking verwerpt het vredesplan
der Verenigde Naties
ONAANVAARDBAAR
TEGENVOORSTEL GEDAAN
Bloedige strijd
bij Henoi
De gevangenen van hun
machines
De vredeswet in
O. Duitsland
Het Schuman-
plan
mao's
uitdaging
Directeur: C M. v. HAMEKSVELQ
Hoofdredacteur: L. C. J. ROOZEN
KATHOLIEK DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
43ste JAARGANG
DONDERDAG 18 JANUARI 1951
No. 1218!)
(PRIJZEN VANAF 1 JANUARI (1951
Papengracht 32, Tel. 20015, Adm. en Adv. 20826, Abonn. 20935, Giro 103003. Abonnementsprijs f 0.40 p. w., f 1.72 p. mnd., f 5.15 p. kwart. Franco p. p. f 5.90. - Advert.: 15 ct. p. mm. Telefoontjes f 1.50
NIEUW-GUINEA-
DEBAT
Heden zal dus in de Tweede Kamer
het debat over Nieuw Guinea in gang
worden gezet en het is interessant
genoeg na het rumoer in de Partij v.
de Arbeid enige prognose te maken
over de afloop hiervan.
Er is heel wat rumoer geweest rond
de door de socialistische fractieleider
afgelegde verklaring, een verklaring,
welke hij inmiddels heeft moeten in
slikken met verlies van zijn functie
als fractievoorzitter.
De verklaring van prof. Schermer-
horn daarna zullen wij maar laten
voor wat zij is: een enigszins rancu
neuze privé-mening
In de Partij van de Arbeid zei
heeft al dit rumoer ernstige gevolgen
gehad namelijk ook nog het aftreden
van oud-minister Vos en het bedan
ken als lid van de partij door de bur-
meester van Amsterdam.
Het is enigszins merkwaardig, dat
het ontslag nemen van Ir Vos uit het
bestuur van de Partij van de Arbeid
minder verband houdt met de dooi
de heer van der Goes afgelegde ver
klaringen dan wel met de daarop ge
volgde demarche van het partijbe
stuur, dat zich daarop achter de re
gering meende te moeten scharen,
daar, aldus stelde het Ir Vos, de on
macht van de regering de onmacht
van de partij wordt"
Dit duidt in ieder geval op ernstige
meningsverschillen binnen de Partij
van de Arbeid zelf. Hoe groot deze
zijn zal men eerst Donderdag bij het
debat in de Kamer kunnen ervaren.
In dit opzicht zullen deze debatten
nog vele verrassingen kunnen bren
gen. De opvatting van Ir Vos neemt
reeds stelling tussen de opvattingen
van het partijbestuur en die van de
heer van der Goes van Naters om van
de nog verder gaande opvatting van
de heer Schermerhorn maar te zwij
gen.
Indien in de boezem van de socia
listische Tweede Kamerfractie de
stukken evenzo liggen, zouden de
verrassingen niet van de lucht zijn,
maar dit is voorshands r.iet aan te
nemen.
Hoe de kaarten in het parlement
zullen liggen is met enige zekerheid
voor een deel nu reeds te zeggen. Men
kent de verklaringen van Prof. Hom- 1
me, die zich achter het regerings
voorstel tot overdracht van dié sou- j
vereiniteit over Nieuw Guinea aan
de Unie heeft geplaatst. Over de
houding van de K V.P. bestaat dus I
niet de minste onzekerheid. Ook de J
P. v. d. A. zal zich na de verklaring
van het Partijbestuur wel zo goed
als geheel achter dit regerigsstand-
punt plaatsen. Maar hier is de zeker
heid iets minder. De overige partijen
zullen het regeringsvoorstel niet steu
nen. Zo op het oog gezien zou de re
gering dus zegevierend naar huis
kunnen terugkeren, maar er liggen
toch wel enige addertjes onder het
gras. 'De communisten zullen hun
houding wel bepalen naar de moge
lijkheden waarmee zij de regering in
moeilijkheden kunnen brengen. Een
groter vraagteken is echter de hou
ding van de V.V.D Men weet, dat de
heer Oud het met het regeringsvoor
stel allerminst eens is. Hij heeft in
het weekblad van de V.V.D. tamelijk
onbedekt te verstaan gegeven, dat hij
het betreurde, dat er zelfs niet één
minister was (dus zelfs Stikker niet!),
die zich tegen het regeringsvoorstel
had verzet en als consequentie daar
van was afgetreden.
In parlementaire kringen verluidt
echter, dat de heer Oud niet van plan
is tegen zijn ministriele partijgenoot
iets te ondernemen. Stikker zelf zou
ook de aanvallen op zijn persoon
moede zijn geworden en hebben ver
klaard, dat deze een eind moeten ne
men met bedreiging van aftreden.
Maar ook van AR.-zijde kan een
actie komen, deze behoeft niet nood
zakelijk van de V.V.D. uit te gaan.
En dan zou het volgende kunnen ge
beuren. De motie zou worden ver
worpen, maar indien dit gebeurt met
een aantal stemmen van meer dan
een derde vóór deze motie, zou deze
verworpen motie practisch de kracht
hebben van een aangenomen motie.
De regering zou immex-s voor haar
voorstel tot souvereiniteitroverdracht
aan de Unie twee derden meerder
heid nodig hebben.
Deze verworpen motie zou dan be
tekenen, dat de Kamer dit niet wenst
en nu de i'egering dit voorstel een-
Acheson wijst het onmiddellijk
van de hand
/"COMMUNISTISCH CHINA heeft de resolutie der Verenigde Naties,
waarin een wapenstilstand op Korea voorafgaand aan besprekin
gen der Grote Vier over het Verre Oosten wordt geëist, van de hand
gewezen.
Daarmee is, naar in diplomatieke kringen te Londen wordt aangeno
men, practisch de laatste hoop op een regeling van het Koreaanse con
flict door middel van onderhanuelingen verkeken
Nog geen uur na de Chinese radio-uitzending, waarin een vijf punten
behelzend tegenvoorstel werd gedaan, liet de Amerikaanse minister
Acheson het ..onaanvaardbaar" horen, er aan toevoegend, dat ook de
UNO er wel niet op in zou gaan.
Terugtrekken V.N.
troepen geëist
In een radio-uitzending, gericht
tot David Owen (de plaatsvervanger
van secretaris-generaal Trygve Lie
tijdens diens Europese reis) ver
klaart de Chinese minister van Bui
tenlandse Zaken, Tsjoe En la: da/.
Peking het terugtrekken van alle
buitenlandse troepen uit Koren blijft
verlangen. Regeling van de binnen
landse Koreaanse aangelegenheden
dient aan het Koreaanse volk over
gelaten te worden.
Daarenboven verlangt China, dat
onderhandelingen over de proble
men van het Verre Oosten geschie
den op basis van een ontruiming van
Taiwan (Formosa) door de Ameri
kaanse troepen van Straat Formo
sa door de Amerikaanse vloot, en
van een zetel in de UNO voor het
huidige (communistische) bewind.
Aan deze onderhandelingen zou
moeten worden deelgenomen door
zeven mogendheden, t.w China,
Rusland, Groot-Brittannië, de Ver
enigde Staten, Frankrijk, India en
Egypte, en wel op Chinees grond
gebied.
Tsjoe verklaart, dat een wapen
stilstand slechts ten voordele strekt
van de „Amerikaanse agressie" en
nooit tot een werkelijke vrede kan
leiden.
SPOEDZITTING TE LAKE
SUCCESS.
Onmiddellijk na het bekend wor
den van het Chinese antwoord (om
streeks 19 uur Ned. tijd) begonnen
de gedelegeerden te Lake Success te
confereren en zich met hun rege
ringen in verbinding te stellen.
Even tevoren had de politieke
commissie met 50 tegen 7 stemmen
het uit vijf punten bestaande vre
desplan voor Korea, dat vorige week
op de Londense conferentie van het
Gemenebest was opgesteld, aanvaard.
Tegen stemden de vijf landen van
het Sovjet-blok, nationalistisch Chi
na en San Salvador.
Men verwacht intussen, dat de
Amerikaanse delegatie thans bij de
politieke commissie een resolutie zal
indienen, waarin rood-China for
meel als agressor wordt gebrand
merkt. In UNO-kringen neemt men
aan, dat de commissie binnen 24 uur
in spoedzitting bijeengeroepen zal
worgen.
ONAANVAARDBAAR
In Washington hield Dean Ache
son juist een persconferentie, toen
maal heeft gedaan ook al heeft
Indonesië dit niet aanvaard kan
zij toch niet meer op haar schreden
terug. De vraag is dan welke conse
quentie de regering uit deze ver
worpen motie zou trekken.
Natuurlijk zijn dit alles slechts ver
onderstellingen, maar tegelijk reële
mogelijkheden. Een conclusie dat een
gesloten opvatting van K.V.P en P.
v.d. A. een kabinetscrisis zou verhin
deren, kan dan ook nu nog niet wor
den getrokken.
China's antwoord bekend werd. Hij
zette uiteen, dat Amerika reeds heel
ver gegaan was door zich neer te
leggen bij de opvatting van de'meer
derheid, dit het Israëlische voorstel
in de UNO steunde. De V.S ver
wachtten echter van de aanvang af
niet dat China er op in zou gaan
Acheson verklaarde: „Het ant
woord der Chinese communistische
regering, zoals dat door de pers is
gemeld, betekent een volslagen
verwerping van het 13 Jan j.l. door
de Verenigde Naties gedane voorstel
om tot een staakt-het-vuren in Ko
rea te komen.
Het tegenvoorstel van Peking is
onaanvaardbaar voor de Amerikaan
se regering en het zal dit ongetwij
feld ook zijn voor de Verenigde Na
ties als geheel"
Zowel ambtelijke als parlemen
taire kringen in de Amerikaanse
hoofdstad waren van mening dat
de Chinese afwijzing van het UNO-
vretiesolan de Amerikanen groter
steun zal bezorgen bij hun pogingen
om China als agressor te doen aan
wijzen.
Maar te Parijs verklaarde Jawa-
harlai Nehroe, de Indische premier:
„De deur voor een vreedzame rege
ling in het Verre Oosten zou daar
door dichtgeslagen worden. Wij
moeten dit vermijden, zelfs nu Chi
na het wapenstilstandsvoorstel van
de nand wijst."
En in Londen beseft men, hoe
gaarne de Britse regering de ge-
dachtenwisseling met Peking aan de
gang zou houden, dat het Chinese
voorstel om formele onderhandelin
gen op Chinese bodem te voeren vol
strekt onaanvaardbaar is voor de
Verenigde Staten, die geen diploma
tieke betrekkingen met China on
derhouden.
In het woeste, heuvelachtige ter
rein van de Tonkin-delta hebben.
Franse en koloniale troepen gisteren
onophoudelijk aangolvende horden
Vietminh-opstandelingen in harde,
bloedige strijd teruggeslagen.
Toen de avonc viel, groeven de
Fransen, dodelijk vermoeit en sterk
in aantal geslonken, zich in op heu
velkammen, nadat de vijand zijn
aanvallen had gestaakt. Het zwaarte
punt van de slag. waarbij artillerie
duels en bajonetgevechten elkaar af
wisselden, is gelegen in de vesting
Vinh-jen slechts 40 km. N.V>. van
Hanoi. De Franse opperbevelhebber,
gen. de Lattre de Tassigny, noemde
de strijd „zeer zwaar en beslissend".
De toestand achtte hii „nog ernstig",
al was hii er van overtuigd, dat de
kans ten gunste van de Fransen ke
ren zou.
De kostbare les der Koreaanse
ve Idtocht
f^E KOREAANSE VELDTOCHT is een der kostbaarste lessen, die de
militaire geschiedenis kent", aldus meldt de voornaamste correspon
dent van de „Daily Mail", de bekende journalist Ward Price, in een tele
gram uit Karatsji (Pakistan) aan zijn blad.
Volgens Price zijn de oorzaken van de Amerikaanse tegenslagen in Ko
rea de volgende:
1. Er was geen goede geheime inlichtingendienst.
3. De uitrustig de rtroepen was ondoelmatig.
3. De uitrustig der troepen geleid.
4. Onvoldoende discipline.
5. Een tegenstander, die gewend is aan de moeilijkste terreinsom-
standighèden en aan het klimaat en die in staat is van het land
te leven.
6. De plaatselijke bevolking helpt de vijand zich te verschuilen.
Zij wordt hier OF toe gedwongen. OF zij doet het uit vrije wil.
aan de vijand over. Wanneer zij op
rukken, laten zij, al voortrukkende
over de wegen, in het zijterrein grote
vijandelijke afdelingen zitten, die dan
later een bedreiging in hun rug kun
nen zijn.
De vier Amerikaanse divisies in
fanterie, die het eerst in Korea wer
den ingezet, wrren verwend door
het langdurige leiden van een ge
makkelijk leven als bezettingstroe
pen in Japan Daarop kwamen er
versterkingen uit de Verenigde Sta
ten, doch deze waren onvoldoende
opgeleid. Zij kwamen aan in de op
gewekte geest van padvinders, die
een opwindend avontuur meemaken.
Bijna iedere nieuw aangekomen Ame
rikaanse militair had een fototoestel
aan zijn koppelriem hangen".
Ward Price zegt dan verder, dat
er meer voor nodig is dan de „grim
mige ondervinding van het aanvan
kelijke Amerikaanse terugtrekken
tot op het bruggenhoofd van Poesan,
om die geest van militaire discipline
te scheppen, die indruist tegen de
democratische gewoonten der Ver
enigde Staten". „De Amerikanen zijn
nonchalant met het opvolgen van mi
litaire bevele^ of met het gebruik
van hun vervoersmiddelen".
„Indien de communisten over een
doelmatige luchtmacht hadden be
schikt, zouden de verbonden troepen
in Korea niet verslagen, doch ver
nietigd zijn. Nu heeft de steun uit de
lucht gemaakt, dat vele levens van
geallieerde soldaten konden worden
gered. Het is echter gebleken, dat
„strategische bombardementen" min
der uitwerking hebben gehad, dan
door voorstanders hiervan is gezegd".
Over de gewoonte der Amerikaan
se troepen om de luchtmacht te hulp
te roepen, zodra er enige noemens
waardige vijandelijke tegenstand
moet worden overwonnen, zegt
Ward Price: „Laat men mij goed be
grijpen: de Amerikaanse soldaat is
moedig genoeg. Doch hij ziet niet in
waarom hij zichzelf zou bloot geven,
indien er een machine is, die het
werk voor hem kan doen.
„Een andere factor, die mogelijk
heeft bijgedragen tot de tegenslagen
der verbonden troepen in Korea",
Bruggenhoofd Poesan
is te houden
„De Amerikaanse troepen", ver
volgt Ward Pricö, „zijn niet bepaald
geschikt voor de'oorlogvoering in dit
zeer primitieve gebied, dat doet den
ken aan de strijd die Groot-Brittan
nië vroeger aan de Noordwestelijke
grens van het voormalige Brits-Indië
had te voeren met de wilde berg
stammen, die op ongeregelde tijd het
land binnen vielen. De Amerikanen
in Korea zijn de gevangenen van hun
eigen oorlogsmachines. Zij beschik
ken over zoveel vervoersmiddelen,
dat zij zich uitsluitend tot de wegen
moeten beperken. Indien er ergens
een brug stuk is, houdt dit de Ame
rikaanse colonnes uren op.
Daar de Amerikanen zich uitslui
tend in voertuigen verplaatsen, zijn
zij niet op de hoogte met de veld-
oorlog te voet. Zij laten de heuvels
GENERAAL EISENHOWER ONT
MOETTE AFGEVAARDIGDEN VAN
DE NOORD ATLANTISCHE RAAD
IN LONDEN. Op de laatste dag
van zijn verblijf in de Britse hoofd
stad heeft generaal Eisenhower, de
opperbevelhebber der strijdkrach
ten van de landen van het Noord
Atlantisch Pact, besprekingen ge
voerd met de afgevaardigden van
de Noord Atlantische Raad.
V.l.n.: C. A. Straneo (Italië),
plaatsvervanger van de afgevaardig
de A. Rossi Longhi; M. G. Petursson
(IJsland); M. A. Clasen (Luxem-|
burg)Graaf E. Reventlow (Dene
marken); Burggraaf Obert de Thieu-
sies (België); M. D. Bryn (Noorwe
gen); Dr. R. E. Ulrich (Portugal);
generaal Eisenhower; C. M. Spof-
ford (Ver Staten), voorzitter van de
afgevaardigden van de Noord At
lantische Raad; M. H. Alphand
(Frankrijk); Jhr. A. W. L. Tjarda
van Starkenborgh Stachouwer (Ne
derland); L. D. VUgress (Canada)
en Sir Frederick Hoyer Millar (En
geland).
ö^jonqste poptpetfoto van h.k.h. ppinses mappRiet
öie op 19 januaRi haap sste vepjaapöac; viept
vervolgt Ward Price, „was de merk
waardige regeling, waarbij er twee
onafhankelijke geallieerde opperbe
velen in Korea hebben gefungeerd.
Dit heeft geduurd van medio Sep
tember tot de evacuatie van Hoeng-
nam. Ik heb op het algemeen hoofd
kwartier vernomen, dat dit het ge
volg was van meningsverschillen tus
sen de twee oudste geallieerde bevel
hebbers in Korea, beiden Amerikaan
se generaals, namelijk wijlen Luite
nant-generaal Walton Walker, com
mandant van het .achtste Amerikaan
se leger en Luitenant-generaal Ed
ward Almond die het bevel voerde
bij de landing der verbondenen in
de haven van Intsjon".
Over de mogelijkheid van een op
nieuw terugtrekken der verbonden
troepen op Poesan, in Zuid-Oost-Ko-
rea, zegt Ward Price nog: „Ofschoon
het wellicht teveel gevraagd is op
nieuw een uitbraak te verwachten,
moet het m.i. voor de verbonden
troepen toch wel mogelijk zijn in een
bruggenhoofd van Poesan stand te
houden, terwijl tevens de verbin
dingslinies van de vijand krachtig
worden gebombardeerd".
Het Westberlijnse blad „Der Tag"
heeft alle Duitsers oogeroenen actie
te gaan voeren voor het behoud van
het leven van een achttienjarige stu
dent, Hermann Flade. die als eerste
op grond van de „wet tot bescher
ming van de vrede" door een hof te
Dresden in de Oostzone van Duits
land ter dood is veroordeeld.
Hermann Flade werd veroordeeld
wegens „een haatcampagne tegen de
democratische republiek", d.w.z. het
aanplakken van anti-communistische
propagandabiljetten en poging tot
moord op een lid van de volkspolitie,
toen hij daarbij betrapt werd.
De Oostduitse autoriteiten hebben
intursen mede.^edeeld, dat aan de
zonegrens twee transporten per week
te verwachten zijn van personen, die
op grond van de „wet tot bescher
ming van de vrede" worden uitgewe-
Eind deze week in
veilige haven
Het ontwerp-verdrag voor een cen
traal beheer van de Westeuropese
kolen- en staalindustrie, het zgn.
plan-Schuman, zal eind dezer week
worden getekend door de delegatie
leiders van Nederland, België,
Luxemburg, Frankrijk, Italië en
West-Duitsland, zo heeft de Franse
minister Albert Gazier na de kabi
netszitting van gisteren meegedeeld.
Daarna volgt een bijeenkomst van
de zes ministers van Buitenlandse
Zaken om het definitieve verdrag te
ondertekenen.
r\E AFWIJZING van het vredes-
plan door Peking komt niet on
verwacht; men zag het aankomen. De
houding van Malik en van de verte
genwoordigers der satellietlanden in
de politieke commissie der UNO
toonde voldoende, dat Moskou geen
wapenstilstand op Korea wenste. Wij
hebben daar reeds eerder op gewe
zen. De hand van Moskou is trou
wens ook te herkennen in de vorm
van afwijzing, n.l. door het indienen
van een tegenvoorstel, dat zodanig
is, dat de tegenpartij het onmogelijk
kan aanvaarden. De laatste afwijzing
komt dan op rekening van de tegen
partij en er zijn altijd mensen, die
daarin trappen en grif geloven, dat
degene, die de laatste keer „neen"
zegt, de spelbreker en vredesver-
stoorder is.
Intussen zitten wij met de
0 gebakken peren. De conse
quenties zullen nu getrokken
moeten worden. De Amerikaanse mi
nister Acheson heef* r«jn standpunt
reeds bepaald; wij zijn al vsrel te ver
gegaan in onze toegevende houding,
zegt hij, dit antwoord van Deking
was te voorzien. Wat nu te gebeuren
staat is: het bijeenroepen van de po
litieke commissie der Verenigde Na
ties en de aanvaarding van een reso
lutie, welke China brandmerkt als
„aanvaller". Daarna toepassing van
economische en eventueel militaire
sancties.
De Verenigde Naties zullen daartoe
ongetwijfeld met een bang hart over
gaan, want het is een sprong in het
duister. Toen men overging tot mi
litaire sanctie tegen de Noord-Ko-
reanen meende men, dat deze straf
maatregel mede door de machtige
hulp van Amerika een kleinig-
neid zou zijn en daarom volgde de
beslissing met bekwame spoed. Maar
diLmaal is de beslissing niet zo ge
makkelijk omdat men allerlei com
plicaties vreest en terecht beducht is,
om een steen aan het rollen te bren
gen, die een lawine kan veroorzaken.
Een viot genomen besluit verwach
ten wij dan ook niet; er zaï eerst wel
.angdurig en gedegen onderling over
legd worden. Het schijnt vooral
F;ankrijk te zijn, dat allesbehalve
gerust is, en vandaar de reis van mi
nister Pleven naar Washington.
Frankiijk heeft trouwens bijzondere
belangen in dat deel van Azië en zal
ongetwijfeld willen weten, wat de
Amerikanen van plan zijn te doen
met Indo-China. Maar hoe de Ver
enigde Naties ook zullen heendraaien
ais katten om de hete brei, zij zullen
er tenslotte toch niet aan kunnen
ontkomen, op de een of andere ma
nier maatregelen te nemen tegen een
regering, die zo duidelijk de wereld
vrede in gevaar brengt en alle grond
slagen van her recht met voeten
treedt. De handschoen, welke Mao
de wereld heeft toegeworpen, moet
worden opgeraapt.
Ka'iïettie...
De dro°v'Tste 1 in" in het
leven is die, welke een gevolg is
van hot niet aanwendc-n van de
macht en de wil om te slagen.
