Eerstejaars-studenten op zoek naar
kamers in Leiden
Het Prytaneum functionneert
als zeer nuttig tussenpersoon
Dr. v. Rhijn over loonpolitiek
5)e Man
ZATERDAG 9 SEPTEMBER 1950
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
NIEUWE SLEUTELSTAD-BEWONERS MELDEN ZICH AAN
SCHUCHTER KLINKT EEN BEL door de holle gang. Even is het stil.
Dan klinken voerstappen op de marnieren tegels; een vrouwenge
zicht loert door het kijkgaatje. Langzaam zwaait de voordeur open en
de vrouw des huizes ziet twee jongemannen voor zich op de stoep staan.
Kennelijk studenten, al zijn ze nog wat erg jong. U kent ze wel: kers
vers van de H.B.S. of het Gym. Ze hebben een lijstje in hun hand, schui
felen even heen en weer, kuchen eens, kijken elkaar aan, halen diep
adem en beginnen dan plotseling tegelijk hun lesje af te draaien. Direct
zwijgt de kleinste. Laat de ander het woord maar doen. Dan komt het
hoge woord er uit: „Mevrouw, heeft U een kamer voor ons?"
De dame-in-de-deuipost kijkt het tweetal eens aan. Zo op het eerste
gezicht geen ongeschikte jongens. Zien er netjes uit, maken een be-
schaaide indruk (één draagt zelfs al een hoed!) en schijnen bij elkaar
te horen. Maar stil, het lesje gaat verder. „We kregen Uw adres van
het Prytaneum waar we hoorden, dat U er wel twee tegelijk kon heb
ben". De vrouw des huizes aarzelt niet langer. Ze heeft vaker met dit
bijltje gehakt en geleerd met één oogopslag te zien wat voor vlees zij
in de spreekwoordelijke kuip heeft. Ze treedt twee passen achteruit en
zegt: „Komt U binnen". Dan gaat ze hen voor naar de salon, waar het
buffet vol staat me* foto-lijstjes, pulletjes en andere kostbaarheden.
Haar gasten zakken neer in een rood-pluchen crapaud, waarbij de één
eerst haar rookstandaard omstoot en direct daarna verschrikt opspringt,
omdat de stoelveren onder hem plotseling verdacht beginnen te kreunen.
Maar er gebeurt niets, het oude meubelstuk blijft z'n last torsen. En na
dat de gastvrouw met een punt van haar schort een denkbeeldig stofje
van het glimmend mahonie-houten tafeltje geveegd heeft, gaan de on-
lerhandelingen beginnen.
al of niet met pension, de prijs, al of
niet met vaste wastafel en stookgele-
genheid, de godsdienst en het adres.
Deze binnengekomen adressen met
gegevens worden gerangschikt
wanneer een student adressen komt
vragen, krijgt hij er enige mee, om
te gaan proberen. Maar niet voordat
hij enig statiegeld betaald heeft.
Want als hij slaagt en niet terug
komt, weet men op het bureau niet
of de kamer nog vrij is voor een
volgende. Met veel onnodig geloop
tot gevolg.
Is hij niet geslaagd, dan krijgt hij
z'n geld terug, min een kwartje voor
administratiekosten. Slaagde hij wel,
dan wordt f 1,50 achtergehouden.
Een klein bedragje voor zo'n enorm
grote dierïst, die de student bewezen
werd!
V/raag overtreft
het aanbod
We laten het drietal voorlopig
achter in de pluchen salon en rich
ten onze schreden naar het Rapen
burg. Op nummer 34 is er een hei
dense bende, precies als bij onze
buurman, die laatst verhuizen ging
Dat klopt, want ook het Prytaneum
gaat verhuizen naar Rapenburg 6.
Maar toen wij er kwamen, werd nog
in het oude gebouw gewerkt.
Een klopje op de deur, een meis
jes-stem, die „binnen" roept, en we
staan in een kantoortje, wair ook de
naderende verhuizing zich al aange
kondigd heeft. Vier jongemannen
zitten of staan in een rijtje voor het
bureau, waarachter een meisie for
mulieren invult. We zeggen niets en
luisteren slechts.
650 kamers per jaar.
„Ja, wat zoekt eigenlijk? Een
grote of een kleine kamer? Moet er
stook-gelegenheid zijn? En in welke
omgeving? Zoekt U iets bij het Zie
kenhuis, bij de Laboratoria of in het
centrum? Als het meisje alle verlan
gens van de student-in-spè weet,
neemt ze een lijstje en schrijft er
enige adressen op. „Ga het hier maar
eens proberen". De jongeman stapt
de deur uit. Wie volgt?
Zo gaat het hier de hele dag. Ver
reweg de meeste mensen, die kamers
willen verhuren aan studenten, ge
ven hun adres aan het Prytaneum
op. Zij moeten dan een lijstje invul
len met gegevens over de grootte,
In het afgelopen academie-jaar
werden op deze wijze niet minder
dan 65C kamers aangeboden en via
het Prytaneum verhuurd. Niet alle
opgegeven kamers echter. Want al
hoewel de mensen van het „Pryt"
geen tijd hebben eerst de opgegeven
kamer te gaan bekijken, horen zij al
van de eerste student, die het adres
gekregen heeft en de kamer toch
niet nam, wat er aan mankeerde. Te
klein, te duur, geen stookgelegen-
heid, geen water, of iets anders.
Maar dat zijn uitzonderingen.
Drukte al begonnen.
En ook voor het komende acade
mie-jaar speelt dit spel zich weer af.
In de maand Augustus werden reeds
60 kamers aan de man gebracht, hoe
wel de meeste nieuwe studenten nog
niet in Leiden aangekomen zijn. Da-
„Ergens in Leiden". Twee eerstejaars-studenten op zoek naar kamers
Vol verwachting zien zij de vrouw des huizes aan. Wat zal het zijn?
„Neen heren, het spijt me, we zijn al vol"? Of „zeker, komt U maar even
binnen (Foto's „De Leidse Courant")
Dit is al een ouderejaars-student Hij behoeft geen kamer meer te zoeken
en is best tevreden met z'n „kast", ergens op de Breestraat. De kamer
heeft in de loop der tijd een zeer persoonlijk cachet gekregen, getuige de
aankleding. En wat die benen op tafel betreft, het zijn z'n eigen meubel
tjes, dus de hospita kan er niets van zeggen. U kunt het geloven of niet,
maar in deze houding studeert men het prettigst!
SPAANS, FRANS, DUITS,
ENGELS, NEDERL.
Snelle opl. corr. en conv.
Kon. Erk. PITMANSCHOOL
PLANTSOEN 65 - TELEF. 26558
gelijks melden zich op het Pryta
neum ongeveer 20 nieuwe zoekers,
plus natuurlijk degenen, die een
lijstje kregen, maar bij geen der
adressen konden slagen.
Gemakkelijk is dit werk niet, want
de vraag overtreft het aanbod. En
in vele gezinnen, waar wel een ka
mer over is, durft men het niet goed
aan een vreemde in huis te nemen.
Meest zijn het de beroeps-kamerver
huurders, die zich aanbieden. En
dat zijn er heel wat in een academie
stad als Leiden!
Welke eisen worden gesteld?
Waaraan moet zo'n kamer nu vol
doen? De eisen zijn heel verschil
lend. Stromend water is een eis, die
gesteld mag worden. Stookgelegen-
heid ook, want ook in de winter zal
de'student op z'n kamer moeten zijn.
Vervolgens: liefst gestoffeerd en
schaars gemeubileerd. De meeste
studenten (vooral de meisjes) ne
men liever hun eigen meubeltjes
mee, waaronder echter meestal bed
en kachel niet begrepen zijn.
De gemiddelde prijs van zo'n ge
stoffeerde, half gemeubileerde ka
mer bedraagt 30 tot 40 gulden, al zijn
er beneden en boven die prijs. Wil
de student bovendien volledig pen
sion (dus alle maaltijden thuis) dan
loopt het bedrag gauw op tot 90 a
110 gulden in de maand. Maar de
meeste studenten nemen geen pen
sion er bij. Ze willen vrij zijn en niet
gebonden aan drie etensuren per
dag. Meestal eten zij in de Soos of
bij de V.V.S.L. en zorgen zelf voor
hun broodje. Behalve sommige
ouderejaars studenten, die eindelijk
eens willen afstuderen en zich dan
helemaal afzonderen.
Waar willen de studenten wonen?
Heel verschillend. Hij, die van plan
is een actief soos-leven te gaan lei
den, wil liefst in het centrum wo
nen, op of om de Breestraat, het Ra
penburg of de Pieterskerk. Anderen
preferen, de omgeving van de Labo
ratoria. Zo heeft ieder z'n eigen wen
sen. Maar in de meeste gevallen zal
het hierop neerkomen, dat de stu
dent neemt wat hij krijgen kan.
Want de vraag is groot en het aan
bod aanmerkelijk kleiner!
Krijgertje spelen van lonen en prijzen
\UAT KUNNEN we aan het krijgertje spelen van lonen en prijzen doen?
Dat is de vraag, welke de Regering dag en nacht bezig houdt, zo
sprak mr. dr. A. A. van Rhijn, staatssecretaris van sociale zaken gisteren
in een toelichting voor de radio van de deze week bekend geworden re
geringsmaatregelen. Het is onmogelijk thans de prijzen op hetzelfde peil
te houden.
Van een textielfabrikant mag men
niet verwachten, dat hij op den duur
zijn product voor dezelfde prijs blijft
verkopen, wanneer hij voor zijn
grondstoffen 30, 40 of zelfs 100 pet.
meer moet betalen. Dat zou de ruïne
van het Nederlandse bedrijfsleven
betekenen. Wat van de fabrikanten
wel mag worden gevraagd, is, dat zij
iedere niet-noodzakelijke prijsverho
ging achterwege laten.
Voor een algemene prijsbeheersin^
zijn de omstandigheden thans anders
dan in de eerste jaren na 1945.
Dat neemt niet weg, dat de oor
logseconomie, waardoor de wereld
thans wordt bedreigd, zodanige vor
men kan gaan aannemen, dat een al
gemene prijsbeheersing met maxi
mumprijzen, distributie en een
enorm uitvoerend ambtelijk appa
raat, weder noodzakelijk worden.
Maar alvorens daartoe over te gaan,
moet men wel weten wat men doet.
Het betekent een algehele ombui
ging van de economische politiek,
welke Nederland in de laatste tijd
heeft gevoerd. Wanneer gij als enig
land van West-Europa ons economisch
weer gaan afzonderen, dan betekent
dat een nieuw economisch isolement.
Bij de maatregelen welke wel kun
nen worden getroffen noemde dr.
Van Rhijn het krachtig de hand hou
den aan het verbod van prijsopdrij
ving. De economische controledienst
moet voor. dit doel voldoende worden
geoutilleerd.
Ongewenste ondernemersafspra
ken, die de prijzen onnodig hoog hou
den, zullen worden tegengegaan door
het herstel van de concurrentie te be
vorderen.
Voorts zal worden gepoogd de prij
zen van artikelen, die sterk aan sei
zoenschommelingen onderhevig zijn
te stabiliseren. Dat kan geschieden
door het in tijden van overvloed op
slaan en het weder in de handel bren
gen bij schaarste.
Tenslotte zal men bij schaarste van
een product in ons land, de invoer
van dat product moeten proberen te
bevorderen, of wel de uitvoer af
remmen, om een te hoog prijspel te
vermijden.
Maar wij moeten er geen doekjes
om winden, zei dr. Van Rhijn, de
thans in gang zijnde ontwikkeling is
ongunstig voor ons nationale wel
vaartspeil!
Onherroepelijk is nodig een hogere
productie. Iedereen moet daaraan
meewerken.
Critiek van
werkgeverszijde
OP DE LOONPOLITIEK
De centrale werkgeversorganisa
ties hebben een communiqué uitgege
ven waarin zij principiële bedenkin
gen gaan opperen tegen de loonpoli
tiek van de regering.
Ondanks het feit. dat zij econo
mische bezwaren hadden, hebben de
werkgevers zich tenslotte bereid ver
klaard, een loons- en salarisverhoging
van 5 pet. aan te bevelen. De enig
voor hen aanvaardbare vorm daarbij
was een algemene vergunning, nader
uit te werken in het bedrijfstaks-
ge wij ze overleg.
Dat de regering na deze uitspraak
gemeend heeft, toch zover te moeten
gaan, aan het gehele bedrijfsleven
een 5 pet. loonsverhoging dwingend
voor te schrijven, achten de centrale
werkgeversorganisaties principeel af-
keuringswaardig en ook door de om
standigheden niet geboden.
Mede gelet op de moeilijke omstan
digheden, waarin ons land en de re
gering verkeert, zijn de centrale
werkgeversorganisaties bereid loyaal
medewerking te verleenen aan de
uitvoering van het genomen besluit.
Wel achten zij het gewenst juist nu
nog eens met nadruk te wijzen op de
noodzaak van verdere maatregelen
tot verhoging van de arbeidsproduc
tiviteit en tot opvoering der produc
tie. Vooral met het ook op de nood
zaak ons volk sterk en paraat te doen
zijn in de voor ons liggende tijd,
achten zij zulk een krachtsinspanning
dringend vereist.
Teleurstelling heeft in werkgevers-
kringen gewekt de beperking, die de
regering wenst op te leggen aan de
vergunning tot het toekennen van
bijslagen op lonen en salarissen bo
ven een grens van f 3.600.Nu de
weg van enige verhoging van het
loon- en salarisniveau gekozen is,
moet met klem ervoor worden ge
waarschuwd niet te vervallen in de
fout aan een dergelijke maatregel
een nivellerend effect te geven. Het
mag voldoende bekend worden ge
acht, dat juist de middengroepen der
beambten en de hogere employé's in
de afgelopen jaren .vergeleken met
hun positie vóór de oorlog, mede door
de belastingdruk, een duidelijke ma
teriële achteruitgang hebben onder
gaan. De centrale werkgevers-orga
nisaties achten dit verschijnsel zeer
ongewenst met het oog op de nood
zaak de activiteit te stimuleren van
het hogere personeel in de bedrijven
en ze steunen daarom het beroep
dat de Stichting van den Arbeid in
middels reeds op de regering heeft
gedaan, deze begrenzing in de voor
deze groepen geldende vergunning te
laten vervallen. Overigens stemmen
de centrale werkgeversorganisaties
er mede in. dat een inflationistische
prijsbeweging en ongemotiveerde
prijsstijgingen met kracht moeten
worden tegengegaan.
Van het televisie
front
Binnen enige weken zal wellicht
van het torengebouw van het GEB,
een van Rotterdams skyscrapers, te
levisie worden uitgezonden, waarme
de Gouda, Dordrecht, Maassluis en
andere gemeenten binnen deze gren
zen het nieuwste snufje op radioge-
bied zullen kunnen aanschouwen en
beluisteren aldus meldt het
„Nieuws v. d. Dag".
De jongelui, die dit hopen te be
reiken, hebben daarover sinds 1046
„gedokterd" met opoffering van alle
vrije tijd, die zij ter beschikking
hadden. Zij hebben, toen zij zich
daartoe verantwoord voelden, steun
gevraagd bij de gemeentelijke in
stanties en de onlangs door een on
geval om het leven gekomen ir.
Hoenkamp, directeur van het GEB,
heeft hun bereidwillig op het dak
van het gebouw gastvrijheid verleend
met gebruik van warmte en licht.
En de jongelui zelf hebben steeds
maar geëxperimenteerd met als enig
doeldaarvoor zijn zij amateurs
om pionierswerk te leveren en over
het resultaat zelf gesproken, zij blij
ven bescheiden en zeggen, dat zal
moeten blijken of hetgeen zij zelf
thuis hebben tot stand gebracht, ge
combineerd op het GEB-gebouw een
succes zal zijn, waar zij, gezien de
ernst, waarmee wordt gewerkt, niet
twijfelen.
Hij was te goedkoop
Slager deswege veroordeeld
In kort gedwing heeft voor de
rechtbank te Almelo gisteren gediend
een zaak tussen de saneringscommis
sie in het Slagers- en Vleesgrossiers-
bedrijf en de Almelose slager B.
Op 11 Mei van dit jaar hebben nl.
48 Almelose slagers of grossiers in
vlees een onderlinge overeenkomst
getekend met betrekking tot het vast
stellen van minimumprijzen voor
vlees.
Tot de ondertekenaars behoorde
ook bedoelde slager B. De onderteke
naars verbonden zich om de voor
schriften, die de saneringscommissie
zou uitvaardigen, op te volgen en in
geen geval lagere prijzen te bereke
nen dan de door de saneringscommis
sie vastgestelde. Onze slager nu zou
zich volgens de saneringscommissie
niet aan de overeenkomst hebben ge
houden en door middel van twee ad
vertenties mededeling hebben ge
daan, dat hij vlees en vleeswaren
aanbood tegen lagere dan de over
eengekomen minimumprijzen.
In deze gang van zaken heeft de
saneringscommissie aanleiding ge
zien om de slager in kort geding te
dagvaarden. Deze erkende vlees be
neden de minimumprijs te hebben
verkocht. Tot zijn verdediging voerde
hij aan, dat hij zich met de overeen
gekomen prijzen niet kon vereni
gen, omdat in de dorpen rondom Al
melo aanmerkelijk lagere prijzen
worden berekend. Teneinde niet een
deel van zijn klanten te verliezen was
hij gedwongen de minimumprijzen
los te laten.
De president van de Almelose
rechtbank, uitspraak doende in dit
kort geding, gaf de slager bevel on
middellijk het plaatsen van adver
tenties, waarin de lagere prijzen wer
den geannonceerd, te staken en bo
vendien werd hem opgelegd om
vlees niet meer beneden de door de
saneringscommissie vastgestelde prij
zen te verkopen.
DE CLANDESTIENE SCHUREN IN
BLOEMENDAAL.
De gemeentewerklieden van Bloe-
mendaal, die Donderdagochtend te
vergeefs probeerden enige zonder
vergunning gebouwde schuren aan
het Manpad af te breken, aangezien
zij door de eigenaars van omliggen
de terreinen niet werden toegelaten,
zijn gistermorgen in alle vroegte be
gonnen met de bouwsels af te bre
ken, voordat de eigenaar en de
huurders van de terreinen iets had
den bemerkt. De eigenaar van de
schuren, die op het terrein zelf een
slaapplaats had ingericht, werd wak
ker van het lawaai, waarmede het
afbreken gepaard ging. De destructie
was toen al zover gevorderd, dat er
weinig meer aan te doen was. Hij
diende een protest in bij het gemeen
tebestuur van Bloemendaal. Een gro
te landbouwschuur, die voor de helft
op het terrein van de gemeente
Heemstede gelegen is en dus voor
de helft zou moeten worden afge
broken, werd door de werklieden on
aangeroerd gelaten.
BINNENLAND.
Op een onbewaakte overweg te
Twello is het 7-jarig dochtertje van
de familie W. aldaar door een snel
trein geraakt en op slag gedood.
Het „Groene Kruis", de alge
mene vereniging voor gezondheids
zorg en ziekenverpleging, bestaat
thans 50 jaar.
Tijdens de eerste vier dagen
van de Utrechtse Jaarbeurs werden
14.757 auto's geparkeerd. Dat is
2401 auto's meer dan verleden jaar
ofwel bijna 20 procent.
BUITENLAND.
De aartsbisschop van Parijs,
mgr. Feltin heeft pater Boulier, die
actief deelneemt aan allerlei com-
munistiscche organisaties, gesuspen
deerd.
Truman's lijfwacht wordt met 23
man uitgebreid. Op het ogenblik zijn
60 man met de bescherming van de
Amerikaanse president belast.
De onlangs afgezette directeur-
generaal van de Oost-Duitse spoor
wegen, Willi Kreikemeyer, bevindt
zich sinds het einde van de vorige
week in het concentratiekamp Ber
lijnSachsenhausen.
Het ministerie van binnenlandse
zaken van de Rijnpalts heeft besloten
ambtenaren, die actieve steun verle
nen aan activiteit van de communis
tische partij, strafrechtelijk te doen
vervolgen en hen op staande voet te
ontslaan.
IN HET GRIJS)
Door A. HRUSCHKA.
(Nadruk verboden).
54)
Hempel knikte. Hij herinnerde
zich, dat de gravin bij haar nachte
lijk bezoek met haar eigen sleutel
de voordeur had opengemaakt.
Die avond bij Mary kwam vond ik
haar erg zenuwachtig. Zij vertelde
mij dat er daags te voren tussen
haar en de graaf een heftig toneel
had plaats gehad, en dat hij nog
diezelfde avond wilde terugkomen,
om haar laatste definitieve ant
woord te horen. Hij had zelfs be
loofd, zich niet meer tegen het hu
welijk van Herbert met Lore te
zullen verzetten, in geval Mary
hem, in ruil voor die toestemming,
onmiddellijk al die papieren uitle
verde
Zo, zo!
Mary was natuurlijk niet zo
dom, op dat voorstel in te gaan.
Eerst op de dag van de huwelijks
voltrekking zou zij misschien de
papieren afstaan. De graaf beloofde,
nog eens over de zaak te zullén
nadenken: in de avond van Vrijdag
zou hij terugkomen. Hier moet ik
aanstippen, dat mijn zuster, met 't
oog op al de last, welke men haar
aandeed, wel bang was voor haar
papieren, maar geen ogenblik dacht,
dat haar leven in gevaar kon zijn.
Zij was blij, in het vooruitzicht, de
graaf te kunnen zeggen, dat de pa
pieren in veiligheid waren. Mary
zei mij, dat dit nog die avond om
zeven uur zou gebeuren, in geval de
graaf woord hield en haar weer
kwam opzoeken. Vervolgens nodig
de ze mij uit een stukje te' eten;
maar ik weigerde, daar ik weg
moest. Juist vijf minuten over half
zeven namen wij afscheid. Mary's
laatste woorden waren :„Nu mag
hij komen."
Ik moet echter aannemen, dat hij
reeds vroeger kwam en het laatste
gedeelte van ons gesprek had afge
luisterd. Want op zeker ogenblik
hoorde ik iets buiten de vensterlui
ken en ik zei dat aan Mary. Maar
zij hechtte er geen gewicht aan en
schreef het toe aan de wind, die
nog al hevig was.
Sprak zij op het laatst ook van
de papieren?
Ja, Mary drukte mij op het
hart, van die stukken geen ge
bruik te maken, vóórdat zij-zelf mij
ertoe machtigde. En dat zou zij
niet doen, tenzij er geen andere uit
weg te vinden was. Toen deed ze
mij uitgeleide en sloot de deur ach
ter mij.
Waarom liet zij u door de ach
terdeur uit?
Omdat zij de graaf wachtte Zij
wilde niet, dat wij elkaar zouden
ontmoeten. Hij mocht niet weten,
wie de papieren had.
Maar hij wist het al. Met zijn
vilten pantoffels had hij buiten op
de vensterbank gestaan en alles ge
hoord.
Dat geloof ik ook. Ik neem
thans aan, dat hij onmiddellijk na
mijn vertrek binnentrad en, na de
eerste begroeting, Mary neersloeg.
Waarom? Dat begrijp ik nog niet.
Hij wist toch, dat de papieren zich
niet meer in haar bezit bevonden.
Och dat is zeer eenvoudig.
Hij vormde onmiddelllijk het plan,
u te achtervolgen en te vermoor
den, maar wist, dat hem in dat ge
val gevaar dreigde van de kant van
mevrouw Walker, die hem zeker
zou beschuldigen. Daarom achtte
hij het raadzaam, haar uit de weg
te ruimen, vóórdat hij aan zijn
tweede werk begon.
Mogelijk, zelfs waarschijnlijk.
In ieder geval wachtte hij mij
reeds op de weg naar het station.
Van het huis van uw schoon
zuster naar die plaats leidt een
voetpad, dat heel wat bekort, wan
neer men dwars door de velden en
.akkers gaat.
Goed.... Zónder een woord te
spreken viel hij mij met de ploer
tendoder aan, maar de slag miste.
Eerst toen kwam het tot een woor
denwisseling. Ik trok mijn revolver
en schoot in de mening, dat ik
door een gewone straatrover werd
aangerand.
U had er geen idee van, dat 't
de graaf was?
Neen. Ten eerste kende ik
hem niet, en ten tweede dacht ik
dat hij bij Mary was.
Hoeveel tijd had u nodig ge
had om van 't huis van uw schoon
zuster naar die plaats te gaan?
Nou het was donker en ik
kwam niet snel vooruit. Ik had me
or.geveeer tien minuten in Grunau
opgehouden. Laten wij dus zeggen:
een uur.
Iemand die de streek kent, kan
langs het voetpad in veertig minu
ten daar zijn. Hij heeft dus twintig
minuten gebruikt, om de moord te
plegen en alles in wanorde te bren
gen. Dat was méér dan genoeg.
Heeft de graaf u na het schot met
rust gelaten?
Ja. Hij sloeg tegen de grond en
ik zette mijn weg voort. Maar ik
verdwaalde, en miste bijna de
trein. Eerst later bemerkte ik, dat
ik zelf aan de hand was gekwetst.
Waarom hebt u die zaak niet
aangegeven bij de politie?
Mijn boot vertrok de 16e van
Napels. Wilde ik te Graz nog een
rustige nacht hebben, en, daar
had ik dringend, behoefte aan,
dan mocht ik geen tijd meer ver
liezen. En dat was heel zeker het
gevolg van een aangifte bij de po
litie geweest. Bovendien: ik was er
goed afgekomen en zou mij dus
liever om niets meer bekreunen.
Hoe kwam het, dat u uit de
kranten niets aangaande de moord
vernam?
Ik kwam de 13e te Venetië
aan, en de 14e, toen de kranten de
eerste berichten gaven, was ik al in
Rome. Daar las ik enkel een paar
Engelse bladen, waarin natuurlijk
niets van de zaak kon voorkomen.
Had u bemerkt, dat de graaf
u volgde?
(Wordt vervolgd).
