Sxivcamentódag opi een ócfiip
Apostolaat tei* Zee
in de Waalhaven
„Qaniótad"
geopend
De staatssecretarissen weer
onder de
loupe
„Qamótad"
in haar hemd gezet
Kon. Marine
kan naar huis
U résorke
DONDERDAG 15 JUNI 1950
DE LEID SE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA J
Op de stralende morgen van Sacramentsdag zijn een priester en mede
werker van het katholieke zeemanshuis te Rotterdam per spido-boot naar
de Waalhaven gevaren. Men ziet Rotterdam op zijn mooist, als men vroeg
in de morgen door de haven vaart. Boven de Maasbruggen straalt een
vroege zomerzon en uit de stad klinkt het geroezemoes van werk en
ijver, van bouwen en herstellen; rond de havens draaien kranen en
lieren, die schepen lossen en laden; rook stijgt op uit de schoorstenen
der schepen en uit stoomfluiten van sleepboten sist afgewerkte stoom
omhoog.
Na een uur varen gaat de spido
langszij een Spaans schip, de „Castil
lo Montiel". De bemanning staat aan
dek te wachten en wuift een harte
lijk welkom aan de mannen van het
Apostolaat ter Zee. Zij begrijpen, dat
voor die priester en voor die mede
werker het vroege morgenuur en de
reis van bijna een uur over de rivier
geen bezwaar geweest zijn, omdat
het werk, dat door hen verricht gaat
worden, deze moeite ten volle waard
is. En ook als het geregend, geha
geld, gestormd of gevroren had zou
den zij gegaan zijn, zoals in de win
ter vaak gebeurt. Ook dan is de
vaart over de Maas mooi voor wie er
oog voor heeft. Als zo'n klein spido-
bootje zijn neus door de golven gooit,
spat het buiswater als een fontein
omhoog en regent het over de stuur-
groot feest, padre, processies en op
tochten. Er wordt vandaag niet ge
werkt. Wij moeten wel werken, want
over twee dagen moeten we weer
varen." En als de aalmoezenier hen
vraagt, of ze van Holland houden,
is het antwoord: „si si, padre, Holland
is mooi en de mensen zijn hier vrien
delijk. Maar we zijn hier maar zo
kort; het schip is te gauw gelost en
geladen. Als „Stella Maris" er niet
was, hadden we niets".
Inderdaad, deze mensen ^met hun
goede hart en hun vurige reacties zijn
onze liefde waard en graag gaan de
priesters en medewerkers van „Stella
Maris' naar hen toe, omdat zij de
vreugden en het leed van deze man
nen begrijpen en wef°n. dat juist de
zen verlangen naar wat vriends
en huiselijkheid. „Stella Maris" zorgt
hut heen. Het kan dan bitter koud j hiervoor: van 's morgens vroeg tot
zijn en grauwe wolkenflarden vlie- j middernacht werkt het Apostolaat J stonden een pierrot en een nar, een
gen op de_Noordwesterstorm over ter zee en prijst zich gelukkig, dit immens grote stadssleutel torsend,
Bij het 500-jarig
bestaan
der Kalverstraat
Ter gelegenheid van de viering
van het 500-jarig bestaan van de
Amsterdamse Kalverstraat is op de
Dam een klein ommuurd oud Hol
lands marktplein verrezen, dat aan
de voet van Jacob van Cam/pens
bouwwerk is opgericht. Dit markt
plein „Damstad" geheten is
Woensdagmorgen door Amstelre-
dams vroede vader geopend. Mr.
Arn J. 'd Ailly werd met een rij
tuig van zijn ambtswoning gehaald
en in een feestelijke optocht door
de Kalverstraat, waar confetti en
serpentine op het hoofd van de
magistraat neerdaalde, naar de
poort van Damstad gereden. Hier
de rivier. Deze moeite wordt ver
dragen voor de zeelieden, die zij aan
boord weten van de schepen; mensen,
die in een vreemde haven in hun
hut liggen te luisteren naar het klet
teren van de regen op het dek en
het zoeven van de wind door draden
en masten, of die op dek in de de re
gen boven de ruimen werken en be
vuild worden door een laag kolen
stof, die overal heenstuift bij het
bunkeren of laden. Als een schip ko
len inneemt kan het gebeuren, dat
men op drie meter afstand de mast
niet meer ziet door het stof. Anderen
zitten in de machinekamers en rege
len de beweging van lieren en win
ches, alles met de haast en de accura
tesse, die de Rotterdamse haven ken
merken.
Voor die mensen wordt het werk
ondernomen van het Apostolaat ter
Zee, een kerngezonde vorm van ka
tholieke actie, waarin de noden van
de zeeman begrepen worden en waar
men weet. dat een zeeman ons res-*
peet verdient en niet is de boeme
laar of bon-vivieur, waarvoor hij zo
vaak gehouden wordt door mensen,
die hem niet kennen. De meeste zee
lieden hebben een gouden hart, dat
door veel lijden en eenzaamheid ge
vormd is en dat niets anders meer
verlangt dan te leven tussen de ele
menten van zee en lucht en wind,
waar alles spreekt van de eindeloos
heid en de grootsheid der schepping.
Men moet eens praten met zo'n zee
man, zo'n doorgewinterde zeevaar
der met een ruwe, getaande kop en
ijzerharde handen, zo een. die ner
gens meer bang voor is en zijn plicht
op het schip kent en in alle stilte
uitvoert. Zulke mensen dwingen res
pect af en men ziet hen zitten in een
zeemanshuis, rustig en beheerst, man
nen tot in het diepste van hun hart
en hun gedachten.
Zulken zagen wij ook aan de re
ling op dat Spaanse schip. Zij reik
ten de helpende hand aan de man
nen van Stella Maris en betuigden
hun dankbaarheid voor dit bezoek
door een innemende glimlach en een
stevige handdruk: „Buenos dias,
padre, buenos dias, senores". Een
praatje met de kapitein en met een
gedienstige messroom-bediende. In
de salon worden tafels en stoelen op
zij geschoven en in tien minuten ver
rijst een sober altaar. De priester
doet intussen de ronde over het
schip en roept de mannen bijeen voor
de H- Mis. Allen drommen tesamen
in de kleine salon en staan stil de
voot rond het altaar geschaard. Er
heerst een diepe stilte, slechts onder
broken door de antwoorden van de
misdienaar. De gedachten van die
Spanjaarden mooie bruine kerels
met zwart haar en scherpe zwarte
snorretjes moeten dan wel uit
gaan naar hun eigen land, waar op
diezelfde dag processies gaan onder
de hete Spaanse zon en een enthou
siaste menigte de Sacramentsliederen
werk te mogen doen voor de mannen de burgemeester op te wadhten te-
van de zee. P. M. zamen met de leden van de Dam-
Tweede Kamer
De Tweede Kamer zette gisteren
de behandeling van het wetsontwerp
financiering wederopbouw publiek
rechtelijke lichamen voort. De heer
de Haas (K.V.P.) zeide het eens te
zijn met de heren Gerbrandy en
Hoogcarspel. dat het staatsrechtelijk
niet juist is, in deze wet op te ne
men, een wijziging van de wet op de
materiële oorlogsschaden. Hij dien
de een amendement in, beogende de
voorgestelde wijziging van die wet te
beperken tot het ru aan de orde zijn
de ontwerp. Dit amendement was
mede ondertekend door de leden van
A.R. en C.H.
Teneinde de minister van finan
ciën gelegenheid tot beraad te ge
ven, werd de beraadslaging ge
schorst. Bij de hervatting der bespre
kingen, later op de middag, heeft
minister Lieftinck verklaard, tege
moet te willen komen aan de wensen
van een deel der Kamer. Er zal nu
een novelle worden ingediend tot
wijziging van de wet op de materiële
oorlogsschaden, zoals deze voorkwam
in het wetsontwerp financiering we
deropbouw publiekrechtelijke licha
men. De minister diende een wijzi
ging in op artikel 12, waardoor z.i.
wordt tegemoet gekomen aan de be
doelingen van het amendement-de
Haas.
De heer de Haas (K.VP.) trok
daarop zijn amendement in. Het nu
gewijzigde artikel 12 werd z.h.s. goed
gekeurd.
De heer Gerbmrandy (AJt.) was
van oordeel, dat deze beslissing niet
prejudicieert op de behandeling der
novelle.
Het gehele wetsontwerp is tenslotte
z.h.s. aanvaard.
De Kamer heeft zich voorts bezig
gehouden met het wetsontwerp hou
dende nadere voorzieningen in ver
band met de invoering van de amb
ten van minister zonder portefeuille
en van staats-secretaris.
De heer Tilanus (C.H.) betoogde
o.a., dat als in een wet staat, dat be
paalde zaken behorende tot de be
voegdheid van de kroon of de mi
nister, de minister verantwoordelijk
blijft. Die bevoegdheden kunnen z.i.
niet worden overgedragen aan een
staatssecretaris.
De heer Terpstra (A.R.) meende,
zingt in de bekoorlijke Spaanse taal. dat enkele benoemingen van staats
En na de Mis, als allen weer werken
en de aalmoezenier zijn ontbijt ge
bruikt samen met zijn medewerker
en enige officieren, komen de ver
halen los: „Thuis is het
secretarissen twijfel zouden kunnen
wekken of de regering deze benoe
mingen wel voldoende uit de ambte
lijke sfeer houdt. Voorkomen moet
worden, dat het instituut der staats
secretarissen verzinkt in de ambte
lijke sfeer.
De heer van der Goes van Naters
(Arb.) opmerkend dat vier der be
noemde staatssecretarissen van amb
telijken huize zijn en drie van niet-
ambtelijke huize, zeide, dat men in
andere landen voor deze functies po
litieke figuren neemt. Een duidelijke
taakomschrijving vond hij gewenst.
De minister van binnenlandse za
ken ,de heer Teulings, merkte in zijn
antwoord op, dat de taakomschrijving
der staatssecretarissen op verschil
lende wijze is geschied, maar de re
gering is het erover eens, dat hierin
systeem moet komen.
Ingevolge een nieuw voorgesteld
artikel 3 zal de taakomschrijving
v/orden gepubliceerd in de staatscou
rant.
De minister-president, de heer
Drees, verzekerde nog, dat de rege
ring zich zeer wel bewust is, dat de
staatssecretaris geen ambtenaar is.
De staatssecretaris zal ongetwijfeld
aftreden als de betrokken minister
heengaat. Z.i. zou de gelukkigste
vorm zijn als in de toekomst bij de ka
binetsformatie tevens de staatssecre
tarissen werden aangewezen. Spr.
verklaarde, dat ei geen verschil van
inzicht over is, dat de staatssecreta
rissen zullen aftreden als het kabinet
heengaat.
Z.i. moeten ook personen, die niet
in de politieke sfeer zijn werkzaam
geweest tot staatssecretarissen kun
nen worden benoemd, zoals dat ook
met ministers het geval is geweest.
Het wetsontwerp is z.h.s. goedge
keurd.
NEGER-BISSCHOP IN
NEDERLAND.
Gisteravond arriveerde in Eindho
ven mgr. dr. Joseph Kiwanuka, die
na afloop van de Afrikaanse bede
vaart naar Rome een bezoek aan Ne-
derlaud brengt. Dit is de eerste ne
ger-bisschop die Nederland bezoekt.
Mgr. Kiwanuka is een kerkvoogd
uit een Ugandese negerfamilie. In
1932 deed hij intrpde in de Sociëteit
der, Witte Paters van kardinaal La-
vigerie. In 1939 werd hij bisschop
van Masaka (Uganda). De bisschop
werd begroet door deken Heezemans
en de loco-burgemeester mr. dr. L.
Janssens. Mgr. Kiwanuka zal ver
blijf houden bij de Witte Paters te
Boxtel
stad-vroedschap. Nadat de sleutel
was overgereikt, staken de herau
ten de trompetten en reden de rij
tuigen het stedeke binnen. Op de
trappen van zijn oud Hollandse
raadhuisje stond burgemeester Ben
Groeneveld zijn ambtsgenoot op te
wachten om hem in zijn gemeente
(hartelijk welkom te heten. Burge
meester 'd Ailly beloofde zijn oud
Hollandse collega de steun van
zijn schout en rakkers om de boer
tigheid en leutigheid in toom te
houden, doch hij_ sprak de wens
uit, dat deze twêe in ruime mate
een maand lang binnen de stad-
wallen zouden heersen. Geheel in
oud Hollandse stijl beantwoordde
burgemeester Groeneveld deze toe
spraak en eindigde met vast te
stellen, dat mr. 'd Ailly een vroede
vader is, deswege hij hem het „ere-
borgersdhaip," met een fraai gecal-
ligrafeerd oorkonde aanbood. Toen
daverden de kanonschoten en
schalden de trompetten, Damstad
was geopend. In de Oud Hollandse
burgemeesterskamer werd voor de
officiële gasten in kelken iets
mousserends van Franse afkomst
gesdhonken en op een groot batig
saldo (dat ten goede zal komen aan
de kankerbestrijding) geklonken.
De twee burgemeesters maakten
tot slot een rondgang over het
marktplein waar hedendaagse
kunstambachtslieden in oud cos-
tuum hun producten vervaardigen
GRAP ENRECLAME
„Damstad" was gisteravend laat
in rep en roer, doordat het „meest
verheven sieraad", de stadsvlag, ge
stolen bleek, aglistig verruild voor
een.... hemd.
Tegen het middernachtelijk uur,
toen de feestvreugde nog volop da
verde in de miniatuurstad en de
wachten op de tinnen het oog meer
gevestigd hielden op de schonen uit
het gevolg van Catharina de Medici
dan op eventuele gegadigden voor
de schandpaal, klom een snoodaard
langs het raam van de kamer van
de burgemeester, wien juist een in
terview werd afgenomen door een
persvertegenwoordiger van het nabij
gelegen Amsterdam, in de vlaggeto-
ren van de damstad. Hij zag kans de
fier wapperende vlag. die een tref
fende gelijkenis heeft met die van
de hoofdstad des lands, te vervan
gen door.een hemd.
De diefstal werd vergemakkelijkt
doordat de vlag volgens de voor
schriften wel was gestreken, doch
niet geheel was binnengehaald.
Even ongemerkt als hij de daad
volvoerde wist de ontvoerder van de
vlag langs de vlaggemast neer te
klauteren en door het gewoel heen
langs de hellebaardiers de stadspoort
te verlaten.
PSEUDO-VOGELPEST IN LAREN
(GELD.)
Naar wij van de burgemeester van
Laren (Gelderland) vernemen, is ook
in zijn gemeente een geval van pseu-
do-vogelpest geconstateerd. In ver
band hiermede heeft hij gelast dat in
het gehele Zuidelijke deel van de
gemeente Laren, alle pluimvee,
honden en katten moeten worden op-
gehokt. De pseudo-vogelpest is ge
constateerd op het bedrijf van de
heer Tiessink. Daar niet alle hokken
zijn aangetast is slechts een deel van
de pluimveestapel afgemaakt.
DE 10.000ste en 12.000ste IN ééN
GEZIN.
In het gezin H. J. Onland is Maan
dag de 12.000ste inwoonster van de
gemeente Haaksbergen geboren: Ro-
salina, het zesde kind van het gezin.
In hetzelfde gezin werd indertijd ook
de 10.000ste inwoner van Haaksber
gen geboren.
HET HART VAN AMSTERDAM
BERGT STUKJE MIDDELEEUWEN
Voorafgegaan door herauten, reed
gistermorgen tegen 11 uur Amster
dams eerste burger in een rijtuig de,
in Damstad herschapen, Dam op. Aan
hem was de taak de poorten van dit
stukje middeleeuwen te openen. Dit
was tevens de opening van de festi
viteiten ter gelegenheid van het 500-
jarig bestaan van de Kalverstraat
als winkelstraat.
Op de foto: boven, een overzicht
van Damstad. Onder, de twee stads-
dwazen bieden burgemeester d'Ailly
de sleutel van Damstad aan.
Geen taak meer in
Indonesië
Naar Aneta van bevoegde zijde
verneemt staat het thans vrijwel
vast, dat de Koninklijke Marine haar
taak in Indonesië ultimo 1950 zal
hebben' beëindigd. Wel zullen 800
tot 1.000 man van het marineperso
neel deel uitmaken van de afdeling
zeemacht van de Nederlandse mili
taire missie in Indonesië, doch het
is de bedoeling, dat de gezinnen van
het Nederlandse personeel, dat
thans in Indonesië aanwezig is, vóór
October zullen thuisvaren. Reeds
tahns heeft er een geregelde afvoer
plaats van personeel en gezinnen.
Een definiteive beslissing hierover
kan worden verwacht na de terug
keer in Nederland van de staatsse
cretaris van Marine, de heer Moor
man, die op het ogenblik te Soe-
rabaja vertoeft.
Van genoemde zijde gaf men aan
Aneta te verstaan, dat in ieder geval
een voortzetting van de bestaande,
volgens de overeenkomst der Ronde
tafelconferentie voor één jaar over
eengekomen, samenwerking tussen
de Koninklijke Marine en de Indone
sische Marine niet zal plaats vinden,
KINDERBIJSLAG DUBBEL
GEÏNCASSEERD.
In Mcppel heeft de politie proces
verbaal opgemaakt togen 8 werkge
vers en 15 losse arbeiders, omdat zij
fraude hebben gepleegd met de kin
derbijslag.
De regeling van de kinderbijslag
is gebaseerd op het vertrouwen, dat
in de werkgevers gesteld wordt. Een
losse arbeider, die gedurende enkele
dagen in de steun valt, krijgt uit
betaling van kinderbijslag door So
ciale Zaken.
Aangezien het erg moeilijk is, los
se arbeiders te krijgen, gebeurt het
wel, dat op de aangiftebiljetten van
de kinderbijslag meer kruisjes wor
den geplaatst, dan de arbeiders da
gen hebben gewekrt, zulks om de
arbeiders gunstig te stemmen. Daar
door wordt de kinderbijslag dubbel
uitbetaald.
Deze valsheid in geschrifte is thans
ontdekt en deswege is dobr de poli
tie proces-verbaal opgemaakt.
INT. CONGRES TER BESTRIJDING
VAN VALSMUNTERIJ.
In het Vredespaleis in Den Haag
opende mr. J. H. van Maarseveen,
minister van justitie, a.i., hedenmor
gen de derde internationale confe
rentie ter bestrijding van valsmun
terij. De voorgaande congressen zijn
gehouden in Kopenhagen (1935) en
in Genève (1931).
Tot het houden van deze congres
sen is besloten bij het verdrag van
Genève van 1929. De regeringen van
talrijke landen hebben zich toen ver
bonden om op geregelde tijden ver
tegenwoordigers van de nationale
emissiebanken en van de centrale,
nationale bureaux ter bestrijding
van valsmunterij af te vaardigen
naar internationale bijeenkomsten
teneinde te komen tot een interna-»
tionale samenwerking bij de bestrij
ding van valse munters.
GEMEENTESECRETARIS
PLEEGDE FRAUDE.
Op vermoeden van fraude in 1934
gepleegd is A. C. B secretaris-pen
ningmeester van het burgerlijke ar
menbestuur en tevens gemeente
secretaris te Geldrop, gearresteerd.
De functionaris, die in zijn ge
meente groot aanzien genoot, heeft
een volledige bekentenis afgelegd.
OORSPRONKELIJKE
ROMAN
DOOR MIES VAN VELSEN
32.)
Opeens hoorde ze Loek snikken.
Ze durfde niet naar binnen gaan;
als Vader er nog eens was! Om
haar onmacht te wreken liep ze naar
de slaapkamer en scheurde z'n por
tret in tweeën. Zodra ze 't gedaan
had. schrok ze van d'r daad; keek
verslagen naar de stukken. Dat was
héél erg, zoiets te doen tegen Vader.
Schuldbewust boog ze 't hoofdje,
durfde niet naar 't kribbetje zien.
Waar moest ze de stukken laten?
O, als Mammie 't zou merken of
Vader... Ze zag hulpeloos rond.
Voetstappen klonken op 't portaal.
Vlug liep ze naar 't openstaande
raam en wierp de stukken er uit.
„Ze heeft iets," dacht Loek, toen
zp Trésorke uitkleedde. „Zou 't
i-jn, omdat Han morgen weggaat?"
„Kom Titie, je avondgebedje."
Aarzelend begon ze, niet vlot
als anders; haperde, scheen afge
leid.
Loek hielp. „Nu maar zoet sla
pen, vrouwtje." Ze legde haar neer,
doch plotseling barstte 't kind in
heftig schreien uit en greep Loek's
hand: „O, Mammie, 'k ben zo stout,
't Kerstkindje wil niets meer van
me weten."
„Wat is er dan, Titie?" Zacht lei
ze haar arm om 't schokkende lijf
je.
,,'k Heb Pappie's portret ver
scheurd."
Loek keek naar 't tafeltje, ja, 't
was vweg. Ze sdhrok „Foei Titi,,"
zei ze bestraffend; „hoe kon je dat
doen?" Ze trok d'r arm terug. „Weet
je wel, dat Mammie daar veel ver
driet van heeft. En wat moet Va
der er van denken?"
„O, Mammie, zeg 't niet, zeg 't
niet aan Vader! Ik heb er zo spijt
van."
Even dacht Loek na. Neen, Han
mocht 't in geen geval weten. „Ik
zal niets zeggen, Titie, want Pappie
zou erg bedroefd zijn, als hij wist,
dat zijn Trésorke dat gedaan had.
Hoe kwam je zo ondeugend?"
„Omdat Pappie boos was op u en
toen..."
„Nu, wat toen?"
„Hoorde ik u huilen," snikte 't
kind.
Loek had geen vrouw moeten
zijn, als haar hart op dit ogenblik
niet vertederd was, doch ze liet dit
niet blijken en zei ernstig;
„Als Vader iets tegen Moeder
zegt, mag Titie zich daar nooit mee
bemoeien. Jij kunt niet weten, wie
gelijk heeft. Onthoud nu maar
goed,, dat ik o zoveel van Vader
houd en je mij verdriet doet als je
niet lief voor hem bent."
Stil had ze geluisterd, maar bij
de laatste woorden zag Loek haar
gezichtje verhel dieren. Ze voelde
meer dan ooit, hoe 't kind moest
geleden hebben.
„Omdat je nu zo'n spijt hebt, zal
ik een nieuwe foto voor je bestel
len; dan behoeft Vader er nooit
van te weten."
„Alstublieft, Mam."
Loek veegde 't betraande gezicht
je af. „Zo, nu zoet gaan slapen."
Nog diezelfde avond belde Loek
de fotograaf op ja, hij herinner
de 't zich wel.
Dus overmorgen kan ik de foto
komen halen? Neen, niet. thuisbe
zorgen."
Zou Han 't merken als (hij Titie
goedennacht zei? Ze had expres
een klokje neergezet in de hoop, dat
't hem ontgaan zou. Terwijl ze al
op haar kamer was, hoorde ze hem
zeggen: „Nadht Trésorke" en 't sla
perige stemmetje van 't kind:
„Nacht, lieve Pappie."
Had hij 't gezien? Z'n strak ge
laat veried niets.
Zwijgend gebruikte hij de volgen
de morgen 't ontbijt. Dan stond hij
op stak nog even z'n hoofd om de
hoek van de kamer, waar 't kind
sliep.
„Pappie, 'k ben al wakker!"
„M'n kleine schat, m'n Trésorke,
zal je altijd Vaders kindje zijn?"
„Ja Pappie," ze kuste hem lach
end. Heerlijk, Vader wist niets,
was niet boos. 't Scheen hem moei
te te kosten zidh van haar los te
maken.
Eindelijk kwam hij bij Loek te
rug. Er was iets onheilspellends in
z'n blik, dat haar deed huiveren.
„Is dat jouw werk?"
Uit z'n zak haalde hij 't ver
scheurde portret en hield 't haar
voor.
„Han." Ze werd doodsbleek,
klemde de lippen opeen. Neen, ze
kón, ze mócht niet spreken. Even
nog wachtte hij. 't Was of de grond
onder haar voeten wegzonk. Eer ze
zich rekenschap van kon geven, had
hij 't vertrek verlaten.
XIV.
DE GROTE SLAG.
„Kom, kom, nu had 'k je toch ver-
starVliger gedacht." Dr. van Elten
keek afkeurend naar Loek's ang
stig gezicht, ,,'t Kind sdheelt abso
luut niets, 'n doodgewone verkoud
heid. Als ze een paar dagen in huis
blijft is 't over."
„Hoe komt ze nu opeens verkou
den?' zei Loek onredelijk.
Hij lachte dan ernstig; „Je
mag wel eens om je zelf denken
een beetje kalm aan, hoor."
„Mammie, wanneer krijg ik t
portret? Vandaag?"
„Ja, straks ga 'k 't halen."
„Mag 'k mee?"
„Jij met je verkouden snoetje!
Geen denken aan! 'k Zal Barbara
vragen of ze een spelletje met je
doet."
Titiet rok d'r neusje op.
„Van Barbara win je 't altijd."
Dan met 'n zucht: „Als 'k Tommy
krijg voor m'n verjaardag, heb 'k
nooit geen andere kinderen meer
nodig.
Loek lachte.
„Tommy is dan maar heel klein
en kent niet dadelijk alle spelletjes;
misschien is 't ook wel een zusje."
„Hè neen, Mam, geen zusje! Va
der heeft al 'n Trésorke."
„Ga je uit?vroeg Madeleine, die
juist met haar beide kinderen 't
hek binnenkwam, toen Loek's auto
zacht de hoek van 't park om
zwenkte.
„Even een boodschap doen; bin
nen een half uur ben 'k terug!" Ze
stopte. „Ja Gaby, Titie is boven. Ik
zie jë toch nog wel, Madeleine?"
„Natuurlijk tot straks, hoor."
Als naar gewoonte wilde Loek
door de achterdeur naar binnen
gesloten.
Ze rammelde ongeduldig. Wie
zou dat gedaan hebben, midden op
de dag? Nu, dan maar omlopen en
bellen.
„Zo Barbara," begon ze, „wie
heeft..." Ineens hield ze op.
Barbara, de zakdoek in de hand,
snikte.
„Wat is er?" vroeg ze angstig
ververbaasd. Toen zag ze Dr van
Elten en liep haastig op hem toe.
„Is er iets, dokter?"
„Kom eens even mee," zei hy
ernstig en opende de deur van de
spreekkamr.
Ze wist niet waarom, maar plot
seling was ze zich bewust van een
dreigend onheil. Ze greep z'n arm.
(Wordt vervolgd).
