Verdiende 3-0 Oranje-zege op
Engeland B
Doelpunten van Rijvers, Roosen
burg en Lenstra deden 0 van
het scoringbord verdwijnen
Oranji
leidde bij
met 1-0
de rust
Engeland klopte België met 4-1
VRIJDAG 19 MEI 19S0
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA J
nrOEN NA DE OEFENWEDSTRIJD op 8 Februari in Rotterdam het Ne
derlands elftal voor New Castle werd samengesteld zonder dat daarin
Lenstra was opgenomen, hebben we in een beschouwing onze mening
daarover te kennen gegeven en gezegd, dat het niet-opstellen van Len
stra begrijpelijk was, gezien zijn spel in die oefenwedstrijd, maar daar
naast betoogden we, dat het toch eerlijker van de K.C. zou geweest zijn.
indien men hem nog een kans op de linksbinnenplaats had gegeven, de
plaats, waar hij gewend is te spelenEn ziet, deze kans heeft men
hem thans gegeven en met succes heeft de Fries zich van zijn taak ge
kweten in de Woensdagavond tegen de Engelse profs in het uitverkoch
te Olympisch Stadion gespeelde wedstrijd: de eerste twee doelpunten wa
ren mede een gevolg van het voorbereidend werk van Abe, het derde
doelpunt werd door hemzelf op eclatante wijze gescoord.
was in het Oranje-elftal, die gehate 0
is toch maar weg en zij staat nu op
het scoringsbord zelfs aan de andere
zijde....
Ondanks alles niet perfect was
schreven wij. Inderdaad, er waren
ook nu nog vele tekortkomingen in
de Nederlandse ploeg, vooral wat het
plaatsen betreft en daarom kan deze
wedstrijd veel lering hebben gege
ven, want het spel der Engelse profs
was toch meer fijn. Hun techniek is
Technisch knap spel
der Engelsen, maar
'n voorhoede zonder
verrassend schot
We zijn nimmer grote bewonde
raars van Lenstra geweest, omdat
we hem nimmer grootse dingen heb
ben zien doen. We zagen hem ook
alleen in officiële of semi-officiële
wedstrijden en daar stond hij nim
mer op zijn eigen plaats. Nu, na de
wedstrijd tegen Engeland B, mogen
we zeggen, dat de Keuze-Commissie
ongetwijfeld blij zal zijn het boete
kleed te hebben aangetrokken en
dat siert haar, nu zulk een resultaat
in de eerste wedstrijd reeds behaald
werd.
Want, ondanks alles niet perfect
Engelse
persstemmen
Volgens de Engelse journalisten,
die te Amsterdam de wedstrijd ttis-
sen het Nederlands elftal en Enge
land B. hebben gevolgd, zal de ne
derlaag belangrijke gevolgen voor het
Engelse voetbal hebben. De neder
laag heeft op de eerste plaats de hoop
op een succes in het wereldkam
pioenschap in Brazilië, verzwakt,
vooral indien men in ogenschouw
neemt, dat na de 50 nederlaag te
gen de Italiaanse B-ploeg een twee
de met 30 volgde tegen de Holland
se amateurs.
Clifford Webb, de verslaggever van
de „Daily Herald", schrijft, dat de
weg naar Rio niet bepaald over rozen
gaat. Het Engelse elftal werd door
een Hollands team verslagen, dat ze
ker niet brilliant heeft gespeeld, maar
ons de baas was op het punt van het
kiezen der juiste methode en vooral
ook in accuratesse.
Charles Buchan, de vroegere inter
national, verslaggever voor de Lon-
dense „Neuws Chronicle" zegt: En
geland werd geslagen door een ploeg,
waarvan de spelers als paarden heb
ben gewerkt. Ik heb drie kansen voor
de Engelse voorhoede genoteerd, wel
ke haast niet te missen waren en in
onze verdediging zijn lelijke blunders
gemaakt. Dat is de geschiedenis van
een nieuwe slag, welke ons tanend
prestige op het continent nog m'eer
zal verzwakken.
Nederland won. omdat het voetbal
op zijn Engels speelde, maar in een
tempo, dat enkele yards sneller was
dan dat van de Engelse vertegen
woordigers, aldus verklaart Roy Pes-
kett van de „Daily Mail".
De Nederlanders hebben ons gesla
gen wat vechtlust en snelheid betreft.
Desmond Hackett, de verslaggever
van de „Daily Express", schrijft, dat
deze Nederlanders, die op Zondag
middagen voor hun plezier spelen,
zulk snel voetbal demonstreerden,
dat het soms leek of Engeland stil
stond. Deze amateurs hebben ons een
lesje gegeven. De Hollanders hebben
de Engelse spelers aangetoond, dat
de laatsten niet goed genoeg waren
om het peil van het Engelse spel in
in dergelijke wedstrijden op de juiste
wijze te vertegenwoordigen.
HET NEDERLANDS ELFTAL, dat
in het Olympisch Stadion te Amster
dam een fraaie 30 overwinning be
haalde op het Engelse B-elftal. Vl.n.
r.: Rijvers, Hofma, Potharst, v. d.
Hoeven, v. d. Sluys, Abe Lenstra,
Terlouw, Roosenburg, Michels,
Kraak, Stoffelen tijdens het spelen
der volksliederen voor de aanvang
van de wedstrijd.
af, hun shortpassing van speler tot
speler geraffineerd fijn, hun kopwerk
subliem en de snelle vleugelspelers
hebben meermalen de tienduizenden
toeschouwers tot extase gebracht en
in angst gejaagd voor mogelijke ge
volgen. Maar.... de afwerking van
het aanvalsspel door de Engelsen
was te doorzichtig, de combinatie te
ver doorgevoerd en de Oranje-verde
diging kon steeds met succes ingrij
pen. En werd de aanval dan als eens
besloten met een schot, dan was daar
Kraak, die van geen wijken wist,- die
steeds maar weer stond als een muur,
gelijk in New Castle en de Engelse
aanvaller wel tot wanhoop moet heb
ben gebracht. Maar ook Terlouw
stond zijn mannetje en dat wilde deze
keer heel wat zeggen. Het waren nu
ook geen forse Belgen, die hem het
werk zwaar maakten, maar aalvlug-
ge Engelsen, die hem nu ook hebben
leren hardlopen, maar onze Oranje-
spil had ditmaal een heel goede hulp
aan linksback van der Sluys, die er
hoe langer hoe beter inkwam en die
rechtsbuiten Payne voor een moei
lijke taak stelde
Alles bij elkaar, een resultaat, dat
de burger weer moed geeft en een
elftal, waarop voor de toekomst kan
worden voortgebouwd!
Verdiende zege in 2e hellt ruim bevestigd
Een mistrap van Stoffelen bracht
de Engelsen reeds in de eerste mi
nuut voor het Nederlandse doel. Mid-
voor Pye was met de bal helemaal
naar rechts afgezwenkt en op zijn hoge
voorzet opende Bailey met een kop
bal het offensief. Fraai combinerend
kwam de Engelse voorhoede steeds
weer terug en een schot van Quigley,
na een mooie combinatie op de lin
kervleugel', noodzaakte Kraak zich
languit in de linkerhoek te werpen.
Vijf minuten lang bleef het Neder
landse doel in gevaar, toen kon de
verdediging even uitblazen door en
kele vlotte uitvallen van de voor
hoede, die via de linkervleugel Hof-
maLenstra aan het werk werd ge
zet. Was het een vlaag van overmoed
tegen dit uitgelezen gezelschap van
Britse profs? Na het. overrompelend
begin van Engeland-B waren wij ge
neigd dit te geloven. Weldra zou blij
ken, dat het bij lange na geen vlaag
v-as, doch een ernstig en overtuigd
pogen van een geladen Nederlands
elftal, dat nu eindelijk wel eens wat
anders dan een nul op het scorings
bord wilde zien.
De eerste werkelijke gevaarlijk/e
Nederlandse aanval kwam na veer
tien minuten. Een lange through pass
naar links liet de rappe Hofma in
stopten. Bij de hoekvlag kreeg de
Fries de bal vrij, waarna een afge
meten voorzet volgde. Michels kwam
gelijk met zijn bewaker Nicholsen
aanstormen ,maar de debuterende
Ajax-midvoor timede de bal niet
goed en zonder dat iemand het had
aangeraakt kwam het leder voor de
voeten van Eckersley, die er toen
wel raad mee wist. Toch waren der
gelijke aanvallen een aanmoediging
voor het Oranje team, dat mede ook
door het feit dat ook deze eerste di
visie-spelers nog al eens een fout
maakten, met hoe langer hoe meer
zelfvertrouwen ging spelen. De ploeg
werd rustiger, hetgeen de zuiverheid
bij het plaatsen ten goede kwam. De
verdediging, in het bijzonder Ter
louw en van der Sluys, kregen het
korte Engelse spel steeds beter door
en ook Stoffelen en van der Hoeven
lieten zich niet zo gemakkelijk meer
Dasseren als in de eerste minuten. Rij
vers en Lenstra kregen hierdoor op
hun beurt meer gelegenheid zich aan
hun taak in de aanval te wijden. Rij
vers was weer overal; hij voelde zich
in dit gezelschap kennelijk best op
zijn gemak en verwonderd keek een
Engelse prof hem soms na, als hij
er na een kort duel doodleuk met de
bal van door ging. Abe Lenstra, ein
delijk op zijn eiger linksbinnenplaats,
voedde zijn buitenman en clubgenoot
Hofma met listige hakballetjes en
„overstapjes". In het midden toonde
Michels zich een doorzetter, die ech
ter wat aan reactiesnelheid te kort
kwam om bij deze tegenstanders suc
ces te kunnen hebben. Al met al
stond hier een voorhoede in het veld,
die wij sedert het vertrek van Wilkes
niet meer in een Nederlands elftal
■hebben gezien.
De Engelsen bleven volharden in
hun korte spel, waarmee nu in de
meeste gevallen het strafschopgebied
al niet meer werd bereikt. Toch kon
den de snelle vleugelspeler Langton
'en Payne een paar maal gevaarlijk
doorbreken. Zij genoten te veel vrij
heid doordat èn Potharst èn van der
Sluys naar het midden trokken uit
angst het binnentrio te veel vrij spel
te gunnen.
Rijvers gaf Oranje de leiding.
Het laatste lcwartier voor rust werd
ingezet met een sterke druk van de
Engelse voorhoede op ons doel. Het
achter-trio met Terlouw als grootste
struikelblok hield echter uitnemend
stand en werden onze verdedigers
gepasseerd, dan stond daarachter nog
altijd een Kraak, die weer een prima
wedstrijd speelde.
Nauwelijks was het offensief der
gasten wat geluwd of Nederland nam
de leiding. In de 34e minuut van de
wedstrijd werd het eerste echte Oran
je-doelpunt sedert Helsinki (verleden
jaar Juni) geboren. Een mooie com
binatie tussen Lenstra en Hofma
bracht de bal voor de voeten van de
toestormende Rijvers, die ineens hard
en onhoudbaar van zeker een meter
of zestien in de rechterbovenhoek
schoot.
Aangemoedigd door dit toch wel
onverwachte succes bleven de Ne
derlanders aanvallen. Ook Roosen
burg kwam er nu beter in op de
voor hem vreemde rechtsbuiten
plaats. De laatste minuut voor rust
bracht bijna een tweede Nederlands
doelpunt. Een goede voorzet van Hof
ma werd even fraai door Michels in
gekopt, maar met uiterste krachtsin
spanning kon Middleton de bal on
der de lat vandaan grabbelen.
De eerste periode na de hervatting
EEN AANVAL OP HET NEDER
LANDSE DOEL. Van links naar
rechts: Stoffelen, Terlouw, die de bal
wegkopt, op de achtergrond Abe
Lenstra en op de rug gezien Pot
harst.
was voor de Engelsen. Het Neder
landse doel beleefde een paar be
nauwde momenten zonder dat ech
ter ook maar een moment sprake was
van paniekvoetbal in de Nederlandse
gelederen. Er werd weer even zeer
slecht geplaatst en zelfs Abe was
korte tijd de juiste maat van zijn
passes kwijt, doch langzamerhand
herstelden de onzen zich.
Een goedgeplaatste uittrap van
Kraak bracht Hofma in volle ren, hij
kwam vlak voor doelman Middleton
maar werd toen van de bal gezet door
de geroutineerde Scott.
Het spel der Engelsen bleef door
zichtig. De ware kenners konden
soms genieten van fraaie staaltjes in
dividuele techniek, van mooi laag
langs de grond gehouden combina
ties, maar het was alles te peuterig
en te zeer clichéwerk om succes te
kunnen hebben bij onze hard wer-
I kende verdedigers. Natuurlijk ont
stonden ook in het Nederlandse straf
schopgebied nog wel gevaarlijke mo
menten, zoals na tien minuten, toen
Langton Potharst zijn hielen liet zien
en bij de achterlijn gekomen de bal
inesen terug plaatste. Voor de voe
ten van Bailey, die zonder aarzelen
inschoot maarrecht in de han
den van de goed opgestelde Kraak.
Even bleef de druk op het Neder
landse doel aanhouden. Aanval op
aanval werd door de Engelse voor
hoede, die vast van plan was zich te
revancheren op de 50 nederlaag te
Milaan, opgezet en angstig vroeg men
zich af of het Oranjeteam dit tempo
wel zou kunnen volhouden.
Roosenburg en Lenstra vergroot
ten de voorsprong.
De 23e minuut gaf een voorlopig
antwoord op deze vraag. Een pass
van Lenstra was precies op maat ge
sneden voor rechtsbuiten Roosen
burg, die de bal ineens mee nam in
volle ren naar het doel. Op het mo
ment, dat Roosenburg zou schieten
werd hij in zijn vaart gestuit door
Eckersley doch de Sneek-speler leg
de de bal bliksemsnel voor zijn lin
kervoet en schoot toen hard en on
houdbaar in de linkerhoek. 20 voor
Nederland. Nu moest het toch luk
ken, en het lukte. Nog was men op
de tribunes niet uitgepraat over deze
voorsprong van twee doelpunten
toen, nog voor een half uur was
erstreken, Abe Lenstra de stand op
30 bracht. Bij een aanval via de
linkervleugel raakte Hofma de bal
kwijt aan een der achterspelers van
de Engelse ploeg. Van deze ging het
leer naar spil Nicholsen, die echter
een fout maakte, de bal niet in zijn
macht hield, hem op zijn beurt ver
loor en als 't ware op een presenteer
blad aanbood aan Lenstra. De Fries
stond zeker op 20 meter van het
doel en het gaatje, dat er een mo
ment was, leek maar erg klein. Groot
genoeg echter voor Abe, die zich niet
lang bedacht en, eigenlijk met een
onverschillige zwaai van zijn rech
terbeen, in het uiterste linkerhoekje
schoot. Middleton sprong er naar als
een tijger, maar tevergeefs. In de
volgende seconde werd Abe door zijn
enthousiaste teamgenoten naar het
midden gedragen, terwijl Kraak en
Terlouw het feest met een ronde
dansje vierden.
Het was ook wel een ongekende
weelde om tegen een ploeg met zul
ke klinkende namen als het Engelse
elftal met 30 voor te staan. Mis
schien was het ook wel geflatteerd,
deze voorsprong, maar het waren
drie doelpunten, gemaakt door een
horfiógene ploeg, die voor elke duim
grond vocht. Het elftal der Engel
sen miste deze eenheid en deze on
blusbare geestdrift en dft gebrek
bleek zelfs met een grote meerder
heid in techniek niet goed te maken.
De Engelsen waren er even be
duusd van. Maar niet lang, want er
was nog een kwartier te spelen en
in vijftien minuten kan er heel wat
gebeuren, dat was al zo vaak geble
ken. Inderdaad moest Kraak nog ver
schillende malen zijn handen uit de
mouwen steken, maar tot scoren
kwamen de gasten niet. Zelfs wisten
de Oranje-mannen nog een paar maal
gevaarlijk door te breken. Eenmaal
had Lenstra nog een goede kans de
score te verhogen, maar hij speelde
de bal met de hand, zodat deze kans
verloren ging. Met het Nederlands
elftal in de aanval kwam ten slotte
in de vallende schemering het einde
van deze aantrekkelijke wedstrijd,
een 30 overwinning, die des te ver
dienstelijker is, indien men bedenkt,
dat deze* Engelse ploeg hier niet
kwam om een vacantiewedstrijd te
spelen, maar wel degelijk om te la
ten zien of er nog materiaal in school
voor de Engelse A-ploeg, die in Juni
aan het eind-tournooi om de Jules
Rimetbeker te Rio de Janeiro zal
deelnemen.
Maar België speelde
aanvankelijk beter
voetbal
In het stampvolle Heysel stadion
te Brussel heeft Engeland gistermid
dag met 41 van België gewonnen
na een wedstrijd die een opmerkelijk
verschil in spelbeeld en kïachtver-
houding toonde v/anneer men de eer
ste bij de tweede helft vergelijkt.
Voor rust konden de gasten niet op
dreef komen tegen de vinnige en
snelle Rode Duivels, die de ene aan
val na de andere opbouwden en het
de Britse verdediging zo lastig maak
ten, dat de binnenspel ers uit de voor
hoede telkens een handje moesten ko
men helpen, wat uiteraard ten koste
ging van hun eigen aanvangsspel. Ze
verrassend snel en accuraat werkte
de Belgische ploeg, dat sommige toe
schouwers, nadat Mermans in de 44e
minuut met een kanjer van 'n schot
keeper Williams kansloos geslagen
had hun mering niet onder stoelen of
banken staken: België behoorde naar
Rio te gaan en niet Engeland, meen
den zij.
Maar in de tweede helft tapten de
Engelsen plotseling uit een heel an
der vaatje en kwam de ploeg, die
dirie kwartier lang zo'n stroeve, aar
zelende indruk gemaakt had, op volle
toeren. Toen kreeg men werkelijk
eerste klasse Brits spel te zien, toen
liep de machine feilloos, en toen
werd de achterstand omgezet in een
voorsprong, die nog veel groter ge
weest zou zijn, indien doelman Meert,
in topvorm spelend, niet voor enkele
schitterende zeer stoutmoedige safes
had gezorgd.
Onmiddellijk na de aftrak dwon
gen de Belgen reeds een hoekschop
af door toedoen van hun linksbuiten
Mordant, die zich ook later geducht
zou doen gelden. Het spel golfde op
en neer, doch er zat meer vaart en
meer systeem in de Belgische storm
lopen, die ook gevaarlijker waren-
Een kogel van Chaves kon Williams
slechts op het nippertje onschadelijk
maken. Na tien minuten moest rechts
buiten Milburn wegens een kniebles
suur uitvallen. Tom Finney verhuis
de van links naar rechts en invaller
Mullen van Wolverhampton werd
linksbuiten. Langzamerhand worstel
den de Engelsen zich los hun voor
hoede toonde meer stootkracht zon
der evenwel de Belgische defensie te
kunnen doorbreken. Da a tb ij moest
hun eigen achterhoede steeds paraat
blijven, want de Belgen maakten
van elke gelegenheid tot tegenaan
vallen prompt gebruik. De strijd ging
nu gelijk op. met de gasten noch
tans technisch wat beter. Doch kort
voor rust gaf Mermans met een on
houdbaar schot zijn ploeg de leiding,
De tweede helft was nog geen hal
ve minuut oud, toen Mu'llen bij een
Britse aanval pijlsnel naar binnen
stoof, een Belgische speler passeerde
en de gelijkmaker scoorde. Hiermee
begon een periode van groot Engels
overwicht waarin de Belgen, hoe
moedig en onvermoeid ze zich ook
weerden, de wet van de sterkstcn
moesten ondergaan. Een doelpunt
van Finney werd wegens buitenspel
afgekeurd, maar de Engelsen kwa
men steeds terug,, ze nestelden zich
in het Belgische doelgebied waar
Anoul, Carré, Vaillant en Meert zich
als leeuwen weerden. Twintig minu
ten lang hielden ze stand, toen be
zweken ze twee maal in twee minu
ten en leidde Engeland, dank zij
Mortensen en Mannion met 31.
Twee minuten voor het einde maakte
Bentley er na een serie stormlopen
41 van, waarmee de Engelsen nog
niet tevreden waren, want in de al
lerlaatste fase leidde een combina
tie BentleyMannion-Muilen tot
een vijfde doelpunt, dat echter we
gens buitenspel werd afgekeurd.
Met 41 kwam het einde van deze
opwindende wedstrijd.
DAMPO
Beproefde hulp bij
verkoudheid voor Va-
der. Moeder en kind.
NED. ZATERDAGMIDDAG
ELFTAL VERLOOR MET 3—1
VAN BELGIë.
De gistermiddag te Brugge ge
speelde wedstrijd tussen de Zater
dagmiddag-elftallen van Nederland
en België werd door de Belgen met
31 gewonnen.
De wedstrijd was uiterst aantrek
kelijk en het spel golfde razend snel
van doel tot doel. Bei'de doelwach
ters moesten om beurten in actie ko
men en deden hun werk uitstekend.
De Belg Vanhalme onderscheidde
zich. door zijn stuwkracht, doch bij
het schieten had hij niet veel geluk.
Naarmate de rust naderde, vermin
derde het spelpeil. Met de stand 10
werd gedraaid.
De Nederlanders begonnen daar
na, goed, doch na een kwartier wa
ren de Belgen hen weer de baas. In
minder dan één minuut brachten zü
de stand op 30, hetgeen ietwat ge
flatteerd mocht heten. Het was dan
ook verdiend, toen Nederland door
toedoen van Heinen de eer redde
(3—1).
Wat er in de kleed
kamers gezegd en hoe
er gezwegen werd
„De 0 is weg en de eerste Neder
landse overwinning op een officieuze
Engelse profploeg in de geschiedenis
van het Nederlandse voetbal binnen."
Dat was de juichkreet, die na afloop
van de wedstrijd diverse malen door
de Nederlandse kleedkamer schalde,
waar de spelers en dan speciaal
de drie makers der doelpunten, Rij-
vera. Roosenburg en Lenstra han
den te kort kwamen om de geluk
wensen in ontvangst te nemen.
Terlouw, het grote granieten strui
kelblok voor de Engelse voetbal
kunstenaars, is zijn tijdelijke bles
sure al weer vergeten. „Ik moet een
spiertje hebben verrekt", zegt hij,
„mijn eigen schuld overigens, ik
maakte een te dolle schuiver over
het veld en heb er een tijdje mee
gehinkt. Midvoor Pye? Geef mij Mer
mans maar, dat wil zeggen, geef me
Fye maar, want die is lang zo hard
niet. Niet alleen Mermans, maar ook
die Engelse midvoor in Newcastle,
Lofthouse, was stukken beter. Maar
hun linkervleugel was gevaarlijk.
Aalsnelle jongens, tegen wie je
eigenlijk niets kunt uitrichten. Val je
ze aan, dan wordt je gepasseerd. Blijf
je afwachten, dan centeren ze de bal
naar een vrijstaande speler".
„In het begin wist ik niet wat ik
doen moest", zo luidt het commen
taar van de nieuwe Nederlandse
rechtsbuiten Roosenburg. „Maar later
ging het me toch beter af. Het mooi
ste vind ik, dat ze altijd over me ge
schreven hebben als een eenbenig
speler, die links geen schot kon ge
ven. Nou heb ik in deie wedstrijd
bijna niets anders gedaan dan links
geschoten en zelfs dat doelpunt
kwam van myn linkervoet".
Intussen is Abe Lenstra de eerste,
die weer is aangekleed en met een
keurig gekamde kuif bij de deur staat
te wachten. „Ja", zegt de flegmatieke
Fries, „ik ben wel tevreden voor de
eerste maal, dat ik weer heb meege
speeld". En dat doelpunt? vragen wij.
„Heel eenvoudig. Als die Engelsman
net zo stgeweest was om die bal
voor mijn voeten neer te leggen, dan
had ik niet gescoord. Ik zag aan zijn
gezicht, dat hij te laat zijn fout inzag.
Want toen lag de bal al in het net".
De leden van de Keuze- en van de
Technische Commissie zijn de laatste
tijd spaarzaam met hun woorden.
Dat was bij enkele nederlagen van de
afgelopen maanden het geval, maar
deze overwinning maakte er geen uit
zondering op. Toch liet de heer H.
Herberts, voorzitter van de K. C., zijn
oordeel in enkele zinnen horen:
„Een redelijk goede wedstrijd", zo
zeide hij, „het spel groeide in deze
ontmoeting naar mate Rijvers meer
in vorm kwam. De drie doelpunten
zijn ontstaan op verrassende wijze,
op een ogenblik, dat niemand ze ver
wachtte, ik zou kunnen zeggen: ty
pisch Hollands spel".
De Engelse opinie.
In de Engelse kleedkamer was het
wel heel rustig. De bekende oud-in
ternational, Charles Buchan, die zelf
als verslaggever van de „News Chro
nicle" ons had binnengeloodst, hield
zich aan de typisch Engelse gewoonte
door niets aan de spelers te vragen,
wetend, dat zij toch niets zouden
zeggen. Ook de officials waren niet
willig voor het geven van een oor
deel. Maar Buchan vroeg aan de lei
der van de ploeg, het lid van de Foot
ball Association, mr. Shental om te
genover zijn Nederlandse college toch
zijn opinie te willen uiten.
„Well", aldus mr. Shentall, „met
een paar woorden is alles gezegd. Het
Engelse elftal kreeg veel meer kan
sen dan het team van Nederland.
Maar de Nederlanders gebruikten de
veel doelmatiger crosspasses, terwijl
wij in het shortpassing volhardden.
En de weinige kansen, die de Neder
landse voorhoede kreeg, werden gre
tig geaccepteerd. En dus is de Ne
derlandse overwinning volkomen ver
diend!
Uitblinkers? vroegen wij.
„Van de Engelsen wilde mr. Shen
tall niets zeggen en over de Neder
landers eigenlijk ook niets, want als
men een paar namen zou noemen, zou
men wellicht de anderen te kort
doen. Maar uit het gesprek met zijn
collega-officials van de F.A. bleek ons
duidelijk, dat zij stopperspil Terlouw
niet alleen de beste Nederlandse spe
ler vonden, maar de uitblinker van
beide teams.
Charles Buchan maakte nog een
grapje'. „Ik heb gehoord, dat de Ne
derlandse journalisten geijverd heb
ben om een andere Nederlandse voor
hoede te krijgen teneinde de 0 van
het scoringsbord te vogen, die er
blijkbaar al een hele tijd opstond.
Ik geloof, dat de bordjes zijn verhan
gen en als u dezer dagen Engelse
kranten in handen krijgt, zult u- le
zen, dat de Engelse journalisten
thans van de keuzecommissie der F.
A. eisen, dat de 0 na Milaan en Am
sterdam wordt uitgewist".
ONDER GROOT ENTHOUSIASME
van de tienduizenden toeschouwers
scoort Rijvers het eerste doelpunt
voor Nederland in de voetbalwed
strijd NederlandEngeland B, wel
ke Woensdagavond in het Olympisch
Stadion te Amsterdam werd ge
speeld. De Britse doelman Middleton
grijpt tevergeefs naar de bal, die hoog
in de hoek verdwijnt. Op de achter
grond, derde van links: Hofma. vier
de van links Michels.
