„Mijn werk is vredeswerk"
zegt Montgomery
S)e ziiaeten «Qb
ZATERDAG 14 JANUARI 1950
DE LEIDSE COïIRANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 2
KONINGIN ONTVANGT PATER
C. MEUWESE.
Ontdekker Juliana-rivier op
particuliere audiëntie.
Hare Majesteit de Koningin heeft
vandaag Pater C. Meuwese M.S.C.,
ontdekker van de Juliana-rivier en
de doodskopstammen op Ned.
Nieuw-Guinea, in particuliere
audiëntie ontvangen.
Pater Meuwese heeft Hare Maje
steit een album met foto's van gebied
en bevolking, door hem ontdekt,
overhandigd.
MINISTERS GOETZEN EN VAN
DEN BRINK NAAR INDONESIë?
Naar wij vernemen is het zeer
waarschijnlijk, dat in Februari de
minister zonder portefeuille, de heer
L. Goetzen, en de minister van eco
nomische zaken, prof. dr. J. R. M.
van den Brink, zich naar Indonesië
zullen begeven.
Omtrent de reis van de minister
van uniezaken, mr. J. H. van Maar-
se veen, die, gelijk bekend, Zater
dagavond naar Indonesië zal ver
trekken, kan worden gemeld, dat
zijn verblijf in Indonesië niet van
lange duur zal zijn.
Geen import-koffie
meer te verwachten
Nog niet bekend of surrogaat
gedistribueerd zal worden.
Het wordt langzamerhand ernst
met het koffiesurrogaat drinken.
Zoals bekend zou het handhaven
van aankopen naar behoefte van
Braziliaanse koffie op 25 millioen
dollar per jaar komen. Daar dit ten
aanzien van de nationale economie
niet verantwoord zou zijn, is geen
import van koffie meer te verwach
ten, behoudens geringe hoeveelhe
den, welke met compensatietrans
acties verkregen worden.
De vraag is gesteld waarom geen
Oegandakoffie geïmporteerd wordt.
De productie van Oeganda beloopt
echter slechts de 16.000 ton (waar
op Engeland een zeker prae kan
doen gelden) en de behoefte van
Nederland is 20.000 ton jaarlijks. Het
aflopen in ongunstige zin van de
distributie zal waarschijnlijk in het
najaar vallen; wellicht kan daarna
het rantsoen nog even gerekt wor
den met minder dan 125 gram per
zes weken.
Het is nog niet bekend of het kof
fiesurrogaat al dan niet gedistri
bueerd zal worden; het lijkt voorals
nog niet waarschijnlijk. In het sur
rogaat zal geen echte koffie worden
verwerkt; de bestanddelen zijn gerst,
erwten en cichorei.
Over de prijsontwikkeling van het
artikel valt weinig te zeggen, daar
voor dit surrogaat geen prijsvast
stelling bestaat en het ook niet be
kend is of deze er zal komen.
„Tijd"
KATHOLIEKE H.B.S. TE
BOLSWARD.
In September zal te Bolsward een
R.K. H.B.S. worden geopend. Tot
directeur is benoemd pater Gebhard-
voorn O.F.M., thans leraar aan het
gymnasium te Venraay.
KIESKRING LEIDEN
Ver. van Katholieke
Gemeenteraadsleden
Wij vernemen, dat 100 Gemeente
raadsleden zich in principe bereid ver
klaard hebben tot de Verenig ng van
Gemeenteraadsleden toe te treden.
De oprichtingsvergadering zal wor
den gehouden op Zaterdag 28 Januari
1950, des namiddags te 2.30 uur in
Café „De Burcht", Nieuwstraat, Lei
den.
De heren A. C. A. Deerenberg, wet
houder van Steenhoven en St Men
ken, wethouder van Leiden, zullen
elk een korte inleiding houden over
de betekenis van een Vereniging voor
Gemeenteraadsleden en over de taak
van een raadslid in het algemeen,
waarna er gelegenheid zal zijn voor
gedachten wisseling.
De commissie stelt zich voor, voor
beide afdelingen Gouda en Leiden een
voorlopig bestuur aan te wijzen, die
met de verdere leiding zal worden
belast.
Tevens zullen voor elke afdeling
een of meerdere afgevaardigden kun
nen worden aangewezen naar de ver
gadering van de Federatie van Vereni
gingen van R.K. Gemeenteraadsleden,
welke vergadering zal worden gehou-
op Zaterdag 4 Februari 1950 des na
middags te 2.30 uur in het jaarbeurs-
restaurant te Utrecht.
De lonen in het
bloembollenbedriji
Gisteren had te Haarlem een ver-
volgbespreking plaats met de bestu
ren van de werkgeversorganisaties
in het bloembollenbedrijf over de
loonsverhoging en het nieuwe
contract 19501951. Uitvoerig is
van gedachten gewisseld over de lo
nen en verder wijzigingen.
Er is volledige overeenstemming
bereikt. De lonen, die contractueel
waren bepaald op ƒ40 en ƒ41, zul
len voor de 29-jarigen en ouderen
worden gesteld op 43 en 44 per
week. Die van de 22-jarigen zullen
worden verhoogd met 1.54 per
week, terwijl de klasse-lonen van
23-jarigen en ouderen met 5 pro
cent worden verhoogd.
In verband met de wet op de aard
appelmoeheid en de daarmee samen
hangende exportbelangen is in de
geldende bepalnigen enige wijziging
gebracht. De tarieven zijn ook her
zien. Door de partijen zal hieraan
vóór 21 Januari bekendheid worden
gegeven, opdat op die datum de ge
wijzigde lonen kunnen worden uit
betaald vanaf 1 Jonuari.
DE VIJF PROCENT.
Het college van rijksbemiddelaars
keurt goed, dat een mannelijke ar
beider van 23 jaar en ouder de 5
procent loonsverhoging in het alge
meen gegeven wordt en dat deze in
de basisionen van de collectieve ar
beidsovereenkomst zal worden ver
werkt, terwijl het college tevens
goedkeurt, dat de loonschaal van de
mannelijke arbeiders van 20 tot 24
jaar zodanig wordt aangepast aan
de nieuwe lonen van de oudere man
nen, dat er geen aanmerkelijke kloof
ontstaat. In het algemeen kunnen de
mannen van 23 jaar en ouder er dus
op rekenen, dat zij de loonsverho
ging van 5 procent zullen krijgen,
die met terugwerkende kracht van
2 Januari af zal worden uitbetaald.
Indien zij echter behoren tot een
groep, waarvan het eindloon boven
het rechtens geldende uitgaat, zullen
zij de verhoging slechts gedeeltelijk
of in het geheel niet krijgen.
De Algen/ene Bedrijfsgroepen Cen
trale deelt ons mede, dat in een
reeks bedrijfstakken en bedrijven,
behorende tot de houtindustrie, de
chemische industrie, de voedings- en
genotmiddelen-bedrijven, de steen-,
glas- en aardewerkindustrie, de pa
pier- en strokarton-industrie, de vijf
procent loonsverhoging is toegezegd.
INDONESISCHE VROUW BRACHT
GESCHENK AAN PRINSES
WILHELMINA
Toen Leonie Simonz ver van Ne
derlands duinen in Solo met haar
poppen speelde, leefde reeds in haar
de wens koningin Wilhelmina te
zien. Van haar vader, die militair
was en uit België afkomstig, had zij
over deze koningin* veel gehoord,
terwijl ook haar Indische moeder
veel over deze vorstin vertelde.
Na de invasie van de Japanse troe-J
pen, moest Leonie het ouderlijk huis
verwisselen met het gevangenen
kamp en daar kreeg ze straf, omdat
zede foto van koningin Wilhel
mina boven haar bed had hangen.
Na de oorlog leerde ze in Soera ba ja
de Nederlandse sergeant Dirk Kap
uit Barneveld kennen.
Ze werd op 29 Januari 1948 mevr.
Kap,
In 1949 werd de reis naar Neder
land aanvaard, met het plan na enige
tijd terug te keren naar het land
van Leonie. Ondertussen had ze de
gelegenheid te bedenken, dat ze nu
wel heel dicht bij de koningin, die
ondertussen prinses Wilhelmina ge
worden was, zou komen.
Een lang gekoesterde wens geeft
men echter niet een twee drie op.
Leonie deed het ook niet en vertel
de op de avond, dat zij nog een ca
deautje achtergehouden had, dat ze
graag aan de prinses zou brengen.
Er werd een brief aan de prinses
geschreven, en wat Leonie, nu ze
volwassen was, eigenlijk niet meer
had durven hopen, gebeurde: de
prinses schreef terug, dat Leonie
haar in Januari bezoeken kon.
Deze week was het eindelijk zo
ver en met haar man toog Leonie
naar het paleis op de Dam, waar ze
beiden hartelijk door hare konink
lijke hoogheid werden ontvangen.
Leonie overhandigde haar geschenk:
een Indissch doosje, waarin een ge
luksvogel was gesneden. De prinses
zeide. „Dat iemand uit Indonesië zd
aan mij denkt, stel ik zeer op prijs".
Er volgde nog een gezellig half
uurtje op, waarin vooral gesproken
werd over Indonesië.
Zo werd een kinderdroom werke
lijkheid.
Horecaf bouwt een
tentoonstelling
ZIJ ZAL DE LAATSTE MODE OP
HOTELGEBIED AANGEVEN.
AMSTERDAM, 13 Januari.
Ons land telt weer befaamde keu
kenmeesters, die in onze hotels de
scepter zwaaien; zij schenken mede
betekenis aan het oude en gerenom
meerde begrip van „herberg". Maar
hoeveel buitenstaanders weten hier
iets van?
Nu zal er bij gelegenheid van het
zestigjarig bestaan van Horecaf ge
legenheid worden geboden „in de
keuken" van een hotel te kijken.
Maar dat hotel is bedoeld als show
en daartoe wordt van 29 September
tot 10 October het R.A.I.-gebouw in
stijl ingericht.
Deze komende gebeurtenis, die
de ondernemers internationaal be
zien, is geenszins een beurs, maar
wel een vaktentoonstelling, waar
oedere bezoeker zal kunnen zien
wat er zoal aan het hotelbedrijf
vastzit. Nieuwe vindingen worden
toegepast, zowel op het gebied van
indeling als inrichting.
Voorzitter J. G Meyer, van Hore
caf, heeft ons verteld, dat er in de
laatste tien jaar zeer veel is veran
derd in de opvattingen omtrent
bouw en inrichting van hotels, res
taurants en café's, en dat men zich
voorstelt zich geheel aan te pas
sen. Daartoe heeft men eens rustig
rondgekeken in het buitenland; het
befaamde Waldorp Astoria-hotel in
New-York werd daarbij niet verge
ten. Op peis heeft men ervaren, dat
ook in hotels de ruimte-economie
kan worden toegepast, zonder het
comfort te schaden.
Dit alles zal duidelijk spreken tot
publiek en tot vakgenoot, wanneer
de nieuwe opvattingen worden ver
werkt in passende omgeving. Daar
om zal een-derde van de tentoonstel
lingsruimte binnen het R.A.I.-ge
bouw worden gebruikt voor het
Horecafhotel. Men zal er een inde
ling zien naar twee klassen, met res
taurant en cafetaria, met bar en bi
bliotheek, met vernuftig ingerichte
logeerkamers.
Men zal de indruk hebben in een
echt hotel te zijn* de bezoekers zul
len hier zelfs mogen treden in de
keuken, wat zij in een heus hotel
nu juist niet mogen. Die keuken
meesters, over wie wij schreven,
zullen er staaltjes van culinaire
kunst voortoveren in de vorm van
spijzen en patisserie.
In de overige ruimte zullen ontel
bare artikelen, die het, hotelbedrijf
als een groot huishouden nodig
heeft, door vooraanstaande leveran
ciers, ook uit het buitenland, wor
den ten toon gesteld.
Horecaf telt nu reeds 32 duizend
vakgenoten. Als die willen, kunnen
zij heel wat schoons laten zien. En
zij zullen dat doen, nu niemand min
der dan Prins Bernhard het be
schermheerschap over de tentoon
stelling heeft aanvaard, en behalve
enige ministers ook mr. Hunter van
de E.C.A.-missie in ons land tot het
ere-comité is toegetreden.
KATHOLIEKE BOND „VOOR HET
GEZIN" OVER KINDERAFTREK
BIJ BELASTING.
Het hoofdbestuur van de katho
lieke bond „Voorhet gezin" heeft
aan de Tweede Kamer een adres ge
zonden.
Het adres neemt voornamelijk de
kinderaftrek onder de loupe. Volgens
adressant is er een wanverhouding
tussen de door het wetsontwerp in
het vooruitzicht gestelde belasting
verlaging voor ongehuwden en ge
huwden zonder kinderen enerzijds
en gehuwden met kinderen ander
zijds.
Voorts wordt een vergelijking ge
maakt tussen de belastingaftrek
voor het eerste tot en met het tien
de kind verleend in de sinds 1942
achtereenvolgens van kracht zijnde
tarieven. Adressant merkt op dat de
belastingaftrek voor het derde en
volgende kind in de loop dezer jaren
hoe langer hoe meer terugloópt.
Tenslotte wordt een eigen ont-
werp-tarief voor gehuwden met kin
deren gegeven, waarin de belasting
aftrek voor het derde en volgende
kind gelijk wordt gehouden.
Het ontworpen tarief brengtte
vens mede een aanzienlijke verho
ging van het belanstingvrije inkomen
voor grotere gezinnen.
Adressant is van mening, dat de
door hem voorgestelde tarieven
geen offer van betekenis van de
schatkist zullen vergen.
AUTO
Door A. HRUSCHKA
(Nadruk verboden)
44)
„Is hij thuis? Ik moet hem per
soonlijk spreken, dringend! Maar
wees zo goed, hem niet te zeggen,
wie er aan de telefoon is. Zeg maar,
dat iemand hem onverwijld wil spre
ken."
„Hij is thuis, en ik zal hem roe
pen".
Na verloop van hoogstens een mi
nuut hoorde ik de krijsende stem.
Ik voeide een lichte huivering.
Ja... Vertel maar, Poldi, en
alles zo precies mogelijk.
De vrouwenstem zei bedeesd:
„Ik ben het Ottoje zuster Aima."
Waarop de man met de krijsende
stem antwoordde: „Wat! Jij waagt
het weer, mij te komen lastig val
len? En nog wel door de telefoon!
Hoe weet jij, waar ik woon?"
„Ik ben je nageslopen onlangs,
toen je mij zo bars afwees en zelfs
niet wilde bekennen, dat je mijn
broer bent. Ik heb toen geïnformeerd
in 't huis en vernomen, dat je daar
woont, reeds vier maanden."
„Ongehoord. Ik heb je toch duide
lijk genoeg gezegd, dat ik je niet ken
en nooit een zuster heb gehad."
„Hoe kun je zoiets zeggen! Ik heb
je goed herkend, al draag je nu een
donkere spitsbaard. Ook aan de moe
dervlek aan de hals héb ik je her
kend. Trouwens, hoe zou ik mijn
eigen broer met wien ik opgegroeid
ben, niet herkennen, al heb ik je
sinds jaren niet gezien! Ik wist niet,
dat je terug was uit Amerika...."
„Genoeg! Je bent gek. Ik ben nooit
in Amerika geweest, en verbied je
eens en voor altijd
„Wees toch niet zo hard, Otto! Ik
weet dat er geen vergissing in het
spel is, en je behoeft niet bang te
zijn, dat ik je zal verraden, in geval
je weer redenen hebt om je verbor
gen te houden. Maar ik ben zo arm
en verlaten! Al onze verwanten zijn
dood ook mijn man en ik ver
keer in de grootste ellende. Heb toch
medelijden! Kom mij opzoeken des
nachts als je wilt, indien je je
schaamt voor mij. Ik woon in Lieb-
hartstal no. 18 bij de weduwe Lag-
ler."
„Ik denk er niet aan, een wild
vreemd vrouwmens te gaan opzoe
ken. Ben je arm wend je dan tot een
weldadigheidsinstelling. Maar wacht
je mij nog langer lastig te vallen,
anders zou ik genoodzaakt zijn, je bij
de politie aan te klagen wegens af
persing."
„Otto!"
„Loop naar de maan met je Otto!"
„En nu.
„Wil of kun je mij niets geven,
breng my dan tenminste een bezoek,
om met my over onze dierbare over
ledenen te spreken. In mijn ellende
zou reeds dat voor my een
„Ik heb er genoeg van!" viel haar
de man met krijsende stem woedend
in de rede.
En ik hoorde dat hij driftig de ver
binding afbrak. Wel, wat zegt u
van dit alles, mijnheer Hempel?
Dat je me een zeer grote dienst
hebt bewezen, beste Poldi. Ik dank
je hartelijk. Je hebt mij weer op het
spoor van die kerel gebracht. Nu,
zeg me gauw de telefoonnummers
nog eens, en ook de namen. Je hebt
naar ik hoop, alles goed nagezien?
Natuurlijk. Nummer 2260, een
pivé-telefoon, behoort een vrouw,met
name Selma Kurzreiter, die in de
Marzstrasse 31, op de eerste verdie
ping woont. Vergeet ook niet de
naam van de andere vrouw, Alma
Lobing, Liebhartstal nr 18, bij de wed.
Lagler.
AJ opgetekend. En nog eens
duizendmaal dank, Poldi. Je bent
werkelijk een flink meisje.
UITBETALING BON 544
De uitbetaling van 1 gulden op
bon 544 geschiedt op de postkanto
ren.
Maandag 16 Jan. 'voor letters Dro
tot en met Fa.
„HET AMBTSGEHEIM" VAN DE
JOURNALIST
De Haagse journalist J. L. de R.
werd enige tijd geleden door de Haag
se rechtbank werd veroordeeld tot 50
gulden boete, te vervangen door 10
dagen hechtenis, daar hij had gewei
gerd om de bron van één zijner be
richten te noemen.
Zowel de officier van justitie als
de R. waren van dit vonnis in beroep
gekomen en gistermidag werd voor
het Haagse gerechtshof nogmaals uit
gebreid op het beroepsgeheim van de
journalist, alsmede het beroep op
overmacht besproken.
En ook gistermidag voor het hof
weigerde appellant de naam te noe
men van degene, door wie hij in Oct.
1947 was opgebeld, waarbij hem in
zijn functie van journalist mededelin
gen werden verstrekt, afkomstig uit
het „politieblad", welke mededelin
gen voor de R. aanleiding waren om
ze in een bericht te verwerken en te
publiceren in de Nieuwe Haagse Cou
rant. Het betrof hier de postdiefstal
te Alphen aan den Rijn.
De R. repliceerde, dat hij, door als
journalist de bron van zijn berichten
te noemen, brodeloos zou worden,
daar hij dan ontslagen zou worden en
hij zich nergens meer een journalis
tieke functie zou kunnen creëren.
De procureur generaal verklaarde in
zijn requisitoir, dat het niet nodig is
in deze zaak het „ambtsgeheim" van
de journalist te overwegen, daar dit
immers in een arrest van de Hoge
Raad onlangs niet werd erkend. U:t
hoofde var dit feit kan dus geen
ralUel worden getrokken met b.v. de
zwijgplicht van een geestelijke of een
dokter. De dwan-mositie waarin een
Journalist zou komen te verkeren
doordat hij zijr. ni°uwsbron niet zou
mogen noemer» achtte hij in een geor
dende rechtsstaat niet getolereerd,
waarbij hij aan wenste te tekenen
dat de R. zich door zijn publicatie
vrijwillig in deze dwangpositie had
gebracht, daar hij had kunnen voor
zien, dat er moeilijk heden van zouden
komen.
Volgens de procureur-generaal
moest hij hiervan thans dan ook de
consequentie aanvaarden en het be
roep op overmacht verwerpend ver
zocht hij het Hof het vonnis van de
rechtbank te bevestigen, met deze
restrictie dat, indien het Hof nog
enige twijfel mocht gevoelen aan
gaande het aangevoerde beroep op
overmacht, verschillende voorman
nen uit de journalistieke wereld als
nog zouden kunnen worden ge
hoord die de juistheid van deze over
macht zouden kunnen verklaren.
De verdediger, mr. S. Gerbrandy,
betoogde, dat het beroep op over
macht in deze zaak wel degelijk óp-
geld deed.
Het Hof zal uitspraak doen over
14 dagen.
De roofoverval in
Amsterdam
De roofoverval, die Donderdag
avond omstreeks kwart over elf op
een juwelier in de Pieter de Hoogh-
straat te Amsterdam is gepleegd,
stelt de politie voor een raadsel.
Zoals gemeld, was op 3 Decem
ber jL op deze zelfde juwelier even
eens een roofoverval ^^leegd. Ook
toen is de man neergeslagen. Des
middags twaalf uur op 3 December
drong een tweetal mannen de gang
van zijn winkel binnen. Toen hij
op het geluid van de schel boven
de deur naar voren kwam, hebben
zij hem eerst met een revolver be
dreigd en later met dit wapen neer
geslagen. Toevallig kwam een klant
binnen. De onverlaten zijn toen op
de vlucht geslagen. Later heeft de
politie beide mannen kunnen arres
teren. Het bleken oude bekenden van
de politie te zijn, die tot de Amster
damse onderwereld behoren. Ze zijn
thans opgesloten, zodat de overval
Donderdagavond door anderen moet
zijn gepleegd. Van hen is op het
ogenblik nog geen spoor. De politie
van het bureau Leidseplein en de
centrale recherche werken in het
onderzoek nauw samen.
Gistermorgen hebben wij een kort
onderhoud gehad met de juwelier,
die er ditmaal zeer goed is afgeko
men. Hoewel hij met een ijzeren
staaf volgens zijn zeggen 60 cm.
lang een klap midden op het
hoofd kreeg, heeft hij slechts een
bloedende wonde opgelopen. Na ver-
Verraad me in 's hemelsnaam
niet!
Weest gerust, volkomen gerust,
kindje!
Hempel's gezicht straalde. Dus
weer bruikbare sporen! Meller's
schuilhoek hij had. er blijkbaar 2
gehad, en dit tegelijkertijd was
ontdekt. Méér nog: hij had te Wenen
een zuster, die inlichtingen aangaande
zijn afkomst en verleden kon geven.
De volgende dag vroeg de heer An-
dagola tweemaal tevergeefs naar dr
Merkler, om volgens afspraak, met
hem enkele inkopen te gaan doen.
Dr Merkler was niet te vinden. Hij
had in de vroege morgen het hotel
verlaten en was nog niet teruggeko
men.
Eerst laat in de avond bracht een
besteller de heer Andagola een briefe
van hem. Dr Merkler verontschuldig
de zich; onvoorziene familieomstan
digheden dwongen hem voor een paar
dagen op reis te gaan, maar hij hoopte
de heer en mevrouw Andagola zeker
nog vóór hun vertrek naar Buenos
Aires te zullen ontmoeten
Ook mr Ullman kreeg een briefje
van Silas Hempel. Dit luidde zeer
laconisch:
„Ben de man met de krijsende
stem op het spoor; kan niet zeggen,
wanneer en waar de jacht eindigt
VLUCHTIGE ONTMOETING MET
DE HELD VAN ALAMEIN.
(Van onze speciale verslaggever).
AMSTERDAM, 13 Januari.
In de bar van het Vondelpark
paviljoen zit hij rustig aan het
hoofd van een kring binnen- en bui
tenlandse journalisten: burggraaf
Montgomery van Alamein. Geïnte
resseerd luistert hij naar de vragen,
die men op hem afvuurt en mid
delerwijl speelt hij met een grote
witte zakdoek.
„Mijn werk is vredeswerk", zegt
hij, als om te voorkomen, dat men
hem naar militaire aangelegenheden
zal vragen. Telkens probeert men
het, maar de veldmaarschalk is op
zijn hoede en dan zwaait hij even
telkens het gesprek met een kwink
slag terug naar de verklaring voor
deze komst in Europa: belangstelling
te wekken voor de arbeidskampen
voor jeugdige vacantiegangers. Daar
over wilde hij zelfs een officiële re
devoering houden; en om volledig te
zijn, reist hij ook naar andere lan-
bonden te zijn in het Wilhelmina-
gasthuis, is hij dan ook in de loop
van de nacht weer naar zijn woning
teruggekeerd.
Vermoedelijk heeft een oude
hoed van dik vilt, die hy droeg, de
klap gebroken. De juwelier kan
geen enkele verklaring gevèn voor
het feit, dat men het zo hardnekkig
op hem gemunt heeft. Zijn zaak is
pas kort geleden in de Pieter de
Hoochstraat gevestigd. Voordien had
hij een zaak onder de naam firma
Prinsen in de Leliestraat in de Jor-
daan.
MAN DOOR KOLENDAMP
OMGEKOMEN.
De ongeveer 60 jaar oude manden
maker ^Klaas Grooters, woonachtig
te Willemsoord bij Steenwij kerwold,
is tragisch om het leven gekomen.
Grooters was met zijn zoon in een
mandenmakerij te Leeuwarden
werkzaam. De vader bevond zich al
daar op een bovengelegen verdie
ping. Hij werd door kolendamp be
vangen. Ondanks het feit, dat de
kachel beneden in de werkplaats
stond, had de daar werkende zoon
niets van de kolendamp gemerkt.
Toen de vader echter niet terug
keerde ging Grooters. jr. up onder
zoek uit. Grooters sr. bleek reeds te
zijn overleden.
AMSTERDAMSE TRAMBESTUUR
DER OVERLEDEN.
Gistermiddag omstreeks 4 uur is
de trambestuurder J. B. Beyst in het
Wilhelminagasthuis te Amsterdam
overleden. Hij was de bestuurder
van het tramstel van lijn 10 dat
Woensdagmiddag j.l. nabij het via
duct op de Zeeburger dijk in botsing
kwam met een tankauto. Aanvan
kelijk leken de verwondingen van
B. niet zo ernstig. Hij had een dij
beenbreuk en een hoofdwond en
kon kort na het ongeluk voor de po
litie een verklaring afleggen. Zijn
toestand werd echter steeds ernsti
ger en gistermiddag is hij overleden.
Wat lezers schrijven
PLAATS VOOR HEN, DIE UIT
INDONESIë TERUGKEREN.
Nu allerwege het streven bestaat
de duizenden jongens, die uit Indo-
nesi terugkomen, op de een of an
dere wijze te helpen weder in onze
maatschappij him plaats in te ne
men, vraag ik mij toch af, waarom
wordt niet een van de m.i. meest
voor de hand liggende en moge
lijk ook wel meest voordelige
maatregelen getroffen, nl het onmid
dellijk met pensioen zenden van
die ambtenaren, die 40 of meer
dienstjaren bezitten, waardoor zij
aanspraak op volledig pensioen
kunnen doen gelden.
Het is mij niet bekend, of van
deze categorie overheidsdienaren het
aantal groot is, maar, al zouden het
er slechts enkele honderden zijn,
dan nog verdient een dergelijke
maatregel aanbeveling, omdat het
betrokkenen, voor wie deze maatre
gel wordt genomen, stellig een ge
voel van voldoening zal geven, door
dat hun hieruit blijkt de ernstige
Bereid u in ieder geval op verras
singen voor! „HEMPEL".
Van die dag af was Silas Hempel
verdwenen. Zelfs Kata wist niet, waar
hij zich ophield
XX.
Geen verandering op Sperber-Eck.
Mevrouw Von Turnwald gaat nog al-
lijd voor ziek door; buiten Lilly Lans
berg en mr Sorel ontvangt zij nie
mand en zelden verlaat zij het kasteel
om met haar kinderen een korte wan
deling in het park te maken, of te Si-
chelfeld armen en zieken te gaan be
zoeken.
Nog steeds schudt dr Thomayer
bendenkelijk 't hoofd; nog steeds ma
ken Roland en Vera zich ernstig be
zorgd over de toestand hunner moe
der; vergeefs trachten zij, haar op te
vrolijken, belangstelling voor de bui
tenwereld bij haar op te wekken.
En toch is mevrouw Von Turnwald
niet ziek naar het lichaam. Zij ge
bruikt gedwee de spijzen, die de dok
ter haar voorschrijft, ziet er weer be
ter uit en kan 's nachts althans een
paar uur slapen.
Maar zij is liefst alleen, om haar
gedachten de vrije loop te kunnen la
ten. En juist daardoor verergert de
diepe zwaarmoedigheid, waaraan zij
sinds de dood van mr Wendland en
den in West-Europa. Overigens in
teresseert hij zich voor deze zaak
vanuit Parijs, waar hij zijn hoofd
kwartier van de West-Europese Unie
heeft gevestigd.
„Dus toch enig militair verband?"
„Ik ben nu eenmaal soldaat, zegt
Monty, hetgeen niet betekent, dat
deze zaak van de jeugd mij niet als
gewoon mens zou ter harte gaan.
Naarmate de jeugd van de verschil
lende landen elkaar leert begrijpen,
is de kans op vrede groter. Het on
derling contact kan niet jong genoeg
beginnen".
Wij vroegen dan aan de veldmaar
schalk, hoe de militairen en politici
staan tegenover de West-Europeso
gedachte.
„De soldaten zijn er in elk geval
vóór, zegt de veldmaarschalk; hoe
de politici er over denken, weet ik
niet. Het volk zal er m.i. wel van
overtuigd zijn, dat we in de richting
van die gedachte moeten voortbou
wen".
Het welslagen is volgens Monty
van drie voorwaarden afhankelijk;
voor de vrede is namelijk van be
lang, dat de mensen elkaar kennen,
onder hen moet goede verstandhou
ding worden gekweekt en zij moeten
overtuigd zijn van het economisch
welzijn.
„Vandaar, zo besluit Monty er. hy
richt zich voor de radio-microfoon,
dat ik het werk van Concordia, dat
is de Stichting Jeugdkampen, graag
wilde dienen en er president van
wilde zijn. It is work of peace!"
Montgomery moest toen opstap
pen, want in een andere zaal wacht
ten de ministers Joekes en Lieftinck,
de ambassadeurs van België, Ame
rika en Frankrijk, verschillende
consuls-generaal, de commissaris
van H. M. de koningin in Noord
Holland, de vertegenwoordiger van
minister Rutten en ook zijn zoon
David, die met vader mee naar Ne
derland was gereisd. Aan tafel heeft
de burgemeester van Amsterdam,
mr. d'Ailly, Monty de eerste soldaat
van de West Europese Unie genoemd-
Geen hoge gast in de hoofdstad,
of hij maakt een boottochtje door de
grachten. Ook voor Montgomery was
zon uitstapje georganiseerd. Even
nog vertelde hij ons van zijn ver
bazing, waarom men op de perscon
ferentie onderscheid had gemaakt
tussen radio en krant. Maar dat is
een ander onderwerp, hier niet aan
de orde.
wil van de overheid, om voor hen
te doen, wat mogelijk is.
Mocht men e.v. tot een dergelijke
maatregel besluiten, dan zou uit bil
lijkheidsoverwegingen dienen te
worden bepaald, dat deze ambtena
ren de pensioenpremie, welke door
hen is betaald voor de jaren welke
boven de 40 uitgaan, wordt geresti
tueerd, omdat zij nu door de over
heid worden verplicht, heen te gaan,
hoewel zij volgens de thans gelden
de bepalingen 65-jarige leeftijd
nog enige jaren mee zouden kun
nen lopen; mede zou m.i. dienen te
worden bepaald, dat e.v. wijzigin
gen in de pensioenwet ook op hen
van toepassing zijn, zolang door hen
de leeftijd van 65 jaren nog niet is
bereikt.
Vertrouwende met deze suggestie
de aandacht te hebben gevestigd op
een weg, welke kan leiden tot het
opvangen van enige honderden, mis
schien wel enige duizenden, van on
ze jongèns, ziet steller dezes met be
langstelling de reacties hierop tege
moet. H. H.
CANDIDAATSTELLING PROV.
STATEN
Ondergetekende heeft met nog een
ander persoon een circulaire doen
uitgaan waaruit gelezen zou kunnen
worden, dat het de bedoeling is om
de heer M. P. v. d Weyden niet meer
als Statenlid te herkiezen.
Ik hecht er aan, uitdrukkelijk te
verklaren dat het de bedoeling was,
om de heer v. d. Weyden, een be
kwaam en verdienstelijk Statenlid te
herkiezen, en de .circulaire geen
andere bedoeling heeft, volgens mij
althans, dan om er de aandacht op
te vestigen, dat Het wenselijk is te
zorgen voor een goede plaatsvervan
ger, waarvoor volgens onze mening
de heer A. C. Paardekooper zeker in#
aanmerking komt.
Bij voorbaat dank voor de ver
leende plaatsruimte,
P. A. v. d. Hulst,
245, Zevenhoven.
Anna Milden voortdurend geleden
heeft. Want hare gedachten bewegen
zich onophoudelijk rond dat ene punt
.Ulrich.
O, kon zij hem zienal was het
maar éénmaal! Wist zij maar wat er
van hem geworden is, of inderdaad
zyn hand die verschrikkelijke scha
duw op Sperber-Eck geworpen heeft!
Sinds de ontdekking van het lijk
van Anna Milden twijfelt zij nauwe
lijks meer daaraan. En toch gloeit er
nog steeds een vonkje hoop in het ge
folterd moederhart.
't Is zomer. De Juni-zon brandt op
de gemaaide kale weiden en op de
rijpende korenakkers. Mevrouw Von
Turnwald zit in haar koele torenka
mer bij het open venster en staart
wezenloos op de met kiezel bestrooi-,
de ruimte vóór het kasteel.
Daar ziet zij toevallig haar zoon en
de opzichter Fossel aankomen; beiden
zijn blijkbaar sterk verhit van hun
bezigheid op de velden, terwijl Fossel
de weg naar de schuren inslaat, komt
Vera van de kant der Sichelfeld-laan
opdagen. Zij herkent van verre haar
broer en wuift hem een groet toe met
de hoed, welke zij heeft afgenomen
omdat het zo warm is.
(wordt vervolgd)
