Vereniging Voor Vreemdelingen-verkeer
kent maar één taak: Service!
Méén geld betekent méén leelame
Pastoor A. Kramer in Leiden
afgehaald
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1949
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BI AD - PAGINA 4
tekort aan
hotelruimte
Er is een
groot
Jongens van Gortestraat en omgevint
bouwen mee aan hun „instuif
£u-eti twee uua
Het V.V.V. in Zuid-Holland or
ganiseerde stempeltochten, waar
bij ook Leiden met vijf stem
pelposten was ingeschakeld. Een
van die posten was „De Laken
hal." Daarbij gebeurde het dat
een jonge knaap aankwam en
haastig de portier om een stem
pel op z'n kaart verzocht. „Nee,
zei de portier, eerst even het
museum bekijken." Want daar
was het tenslotte toch om be
gonnen! Maar de knaap had zo'n
haast, dat hij daar gewoon niet
aan dacht. De portier bleef ech
ter onverbiddelijk en eindelijk
moest de jeugdige tourist wel
toegeven. Hij holde het museum
binnen en de portier, hem na
drie minuten terug verwachtend,
stond al klaar met z'n stempel.
Maar de knaap kwam niet. Eerst
na twee volle uren verscheen hij
weer bij de portier. En het mu
seum had hij schitterend gevon
den!
Onbekend maakt onbemind.
En men heeft een duwtje no
dig om zoiets „griezeligs" als een
museum binnen te gaan. Maar
wie die eerste stap eenmaal
heeft gezet, is er niet zo een twee
drie weer uit!
„Zo, en bent U nu volkomen te
vreden, nadat eindelijk een nieuwe
bureauruimte gevonden en ingericht
is?" „Neen," zegt de heer J. Vis
ser, directeur van de Leidse V V.V
Hij ijsbeert in het keurig ingerichte
kantoortje heen en weer en zegt
dan plotseling: „Vergeet niet dat
wij onze grootste bron van inkom
sten kwijt zijn. Dat waren de fiet-
senloodsen bij het station, die' het
V.V.V. tezamen met de Spoorwegen
exploiteerden. Van die opbrengst
konden wij ons wel bedruipen. Maar
nu ook deze loodsen zijn weggebro
ken, moesten we het stellen met de
contributie der leden en de giften
van begunstigers."
Dit aantal bleek in Leiden zeer
gering te zijn. Slechts 125 Leide-
naars voelen zich geroepen een bij- i
drage aan het V.V.V. te schenken, i
Toch zal het nodige geld uit deze
is op de eerste plaats meer reclame
voor nodig. Maar dat hangt af van
de finantiën.
Ten tweede dat is eigenlijk wel
zo belangrijk heeft Leiden een
schreeuwend tekort aan hotel-ruim
te. De enkele hotels die er nog zijn
onlangs verdween „Rijnland" ook
al hebben tezamen niet dat aan
tal bedden wat nodig is. Vaak ge
beurt het daarom dat reizigers naar
Den Haag doorgestuurd moeten
worden. Het feit trouwens dat de
Residentie slechts 11 minuten spo-
rens bij Leiden vandaan ligt, is voor
het opzetten van een goed hotel-be
drijf wellicht een beetje riskant.
Maar vast staat dat er vooral in het
vacantie-seizoen geen bed te krijgen
is, zeker niet voor groepen. De moei
lijkheden met congressen in Leiden,
al of niet in Universiteits-verband,
zijn bekend.
Enfin, uitbreiding van de hotel-
accomodatie is in ieder geval toe
komstmuziek. Voor vandaag-aan de-
dag moeten we het houden op meer
reclame om het vreemdelingen-ver
keer in Leiden te stimuleren. Dat
het Leidse V.V.V. klaar zal staan om
iedereen de meest mogelijke service
te geven, dat is een feit wat zeker is!
Hoorapparaten
1. Nieuwste Toestellen met in
gebouwde batterijen;
2. Welke U één week op proe!
kunt krijgen.
Aangesloten bij het Financieringa-
instituut (Hijninnd en Omatreken).
Batterijen v. alle toestellen
FIRMA GEBR. PAES
naast Stadsgehoorzaal,
Breestraat 58, Tel 23620, Leiden
(Foto: „De Leidse Courant")
rxiT OUDE, BOUWVALLIGE EN ONBEWOONBAAR VERKLAARDE
HUISJE, hoe onsmakelijk het er van buiten nu nog mag uitzien, is>
een voorwerp geworden van gerechtvaardigde trots van jongens, vaders en
«eiding van de Stichting voor Kath. Sociale Jeugdzorg.
Reeds lang bestond in de omgeving van de Gortestraat behoefte aan een
eigen ruimte, die de ongeorganiseerde jeugd als „instuif" kon gebruiken.
Tot nu toe hadden zij hun clubs in handenarbeid enz. steeds in het gebouw
Nieuwe Rijn 52, dat echter op de duur hier niet voor gebruikt kon worden.
Daarom werd gezochi naar een aparte ruimte, die thans in het leegstaande
huisje, Gortectraat 21, is gevonden.
Maar voordat het in gebruik genomen kon worden, moest er eerst heel
wat aan veranderd en opgeknapt worden. Dat deden de jongens zelf, hier
bij geassisteerd door enkele vaklieden welwillend door werkgevers met
gratis materiaal-levering afgestaan en de vaders van deze knapen, die
heel goed begrijpen dat deze „instuif" hun zoons 's avonds van de straat
kan halen
Zo werd er puin gereden, een cementen vloer gestort, een tussenmuur
uitgebroken electrisch licht aangelegd en een nieuwe pleisterlaag op de
muren aangebracht. Er moet nog meer gebeuren; de muren vragen een fris
sausje en daarna een vlotte beschildering, het spreekkamertje is nog niet
klaar en een streekje verf zou ook geen kwaad kunnen. Maar dat komt
allemaal nog. Terzijde wordt zelfs een soort plantsoentje aangelegd, waar
voor de heer A. Galjaard, chef van de Plantsoendienst z'n medewerking
reeds toezegde Wellicht zal ook aan de buitenkant een wat frisser aanzien
worden gegeven. En als dan bovend'en nog het meubilair aanwezig is, kan
in deze gezellige en zelf-ingerichte instuif een prachtig stuk sociaal werk
beginnen.
De zolder is niet tot beschikking van de jongens. Hier huizen de duiven
van een duivenliefhebber op nummer 23, die de benedenruimte royaal af
stond De duiven vliegen in en uit deze zolder, diq voor hen een veilig en
vertrouwd onderdak is geworden. Moge de beneden-ruimte „De Duiven-
•il," zoals de jongens hun instuif doopten, even veilig en vertrouwd wor
den voor de in en uit vliegende jongens van de Gortestraat en omgeving!
Leiuenaars, die op straat een grote
wit-zwarte hond regelmatig met een
boodschappen-tas in z'n bek zien lo
pen, zullen waarschijnlijk nooit ge
dacht hebben dat zij een beroemd
heid in de hondenwereld tegenkwa
men. Zelfs als het dier, met z'n soe
pele gang, koninklijke houding en
trouwe kop, vergezeld was van een
jong meisje, dat een sprekende pape
gaai op haar schouder droeg, zullen
de toeschouwers er niet meer dan
een aardig tafereeltje in gezien heb
ben. Eerlijk gezegd:wij ook niet.
Totdat gistermiddag plotseling een
film-auto van Polygoon voor het
pand Breestraat 182 stopte en en
kele heren met apparaten, draden
en lampen begonnen te sjouwen.
Toen begrepen we dat het niet zo
maar een mooie hond was, maar dat
het di -r iets bijzonders moest zijn.
De heer Kremer, eigeaar van de
hond en ijverig lid van de Kynolo-
gen-vereniging „Rijnland", ontving
ons vriendelijk en vertelde hoe zijn
trots bezit vorige week Zaterdag op
de internationale honden-tentoonstel
ling in Utrecht in de jeugdklasse de
le prijs kreeg met de kwalificatie
„zeer goed" en daardoor de ere-be-
ker won van de Zwitserse Kynolo-
gen-vereniging. Zondag daarop kwam
de hond voor de ere-keuring, wat
een grote onderscheiding blijkt te
zijn.
De hond doet denken aan een St.
Bernard, hoewel slanker van bouw,
waardoor hij gelijkt op een New
Foundlander, met dit verschil echter
dat hij niet zwart, maar wit-zwart is
en bovendien grotere afmetingen
heeft.
In de vorige eeuw leefde in Enge
land een schilder Landseer, die voor
al beroemd werd door zijn dieren-
schilderingen. Hij ontmoette eens een
hond, die een bloemenmand droeg en
verzocht daarop de begeleidende da
me het dier te mogen schilderen. Hij
verkreeg toestemming en het schil
derij werd door de Engelse regering
aangekocht. Ze kwam men aan de
naam „Landseervoor deze hon en,
waarvan de afstamming niet be
kend is.
Het is overigens een uitstervend
ras. In Nederland zijn er 6, in Zwit
serland 1 en in Engeland ook een of
drie. Bovendien moet er een klein
aantal in Duitsland zijn. Een textiel-
Behalve dat het dier een zwem-
liefhebber is, onderscheidt hij zich
van vele andere honden door zijn
buitengewoon trouw karakter en
„verknochtheid" aan baas en vrouw.
De film, die gisteren werd opgeno
men, zal daar mooie staaltjes van la
ten zien.
Want de camera-man volgde Tar-
zan door de stad, terwijl hij dood-
schappen deed met de 13-jarige An
neke Kremer, die haar pagagaai
(pratend als brugman) op haar
schouder meevoerde. Ook deze Lorre
is iets bijzonders; hij eet aan tafel
mee, d.w.z. heel discreet uit de
mond van het meisje, terwijl Tarzan
toekijkt. Ook dit zal allemaal op het
filmpje te zien zijn.
Begrijpelijk dat de heer Kremer
trots is op z'n kostbaar bezit, dat vo
rige week door de film in Utrecht
werd ontdekt en weldra in heel het
land bekend zal zijn. Op menige hon
den-tentoonstelling zal deze Leidse
Tarzan nog van zich doen spreken.
De nieuw benoemde pastoor van Voorhout, de zeereerw. heer A J ea
rner, werd gistermiddag plechtig in gehaald. Daartoe werd nasfeor T ra-
mer door enkele heren geestelijken in Leiden afgehaald. Even voor het
vertrek per auto v.l.n.r.: rector F. F. van Buuren (Huize „St. Angnes"),
kapelaan W. A. J. Koenekoop, rector G. P. Regeer (B.N.S.) en pastoor
A. Kramer. (Foto: „De Leidse Courant
Aantal leden en begunstigers gering
Kan het beter
Op de vraag of Leiden, qua-histo
rie, bezienswaardigheden en be
kendheid, het aantal bezoekers en
touristen trekt wat men zou kunnen
verwachten, moest onze gastheer
een ontkennend antwoord geven.
Het zou veel beter kunnen. En daar
Het interieur is al even vriendelijk als de acnter groen verscholen bui
tenkant. De betimmering en meubilering zijn afkomstig uit het oude ge
bouwtje. Temidden van de bloemen, die ter gelegenheid van de opening
werden geschonken, staat mej. Joke Devile haar cliënt welwillend te woord
en verschaft hem de inlichtingen, nodig om zijn reis te kunnen vervolgen.
(Foto: „De Leidse Courant")
£en dubbeltje
Dat is waar! We hebben één
bron van inkomsten vöor het
V.V.V. vergeten. Dat zijn de
dubbeltjes, die geholpen vra
genstellers moeten betalen voor
een inlichting." Maar meestal is
het zó, zegt de heer Visser, dat
iemand binnenkomt om iets te
vragen en dan over de geboden
service zó verrukt is, dat hij met
een hartelijk „Dank U wel; 'k
ben reuze blij; dank U vriende
lijk" de deur uitloopt. En ga hem
dan maar eens achterna met
„Mijnheer, ik krijg nog tien cent
van U".
„Tarzan van Landseerheim"
Niéuwe Leidse filmster ontdekt
fabrikant in Enschede legde zich toe
op de fokkerij ij en toen de heer
Kremer hem in 1936 een jong te koop
vroeg, werd hij op de wachtlijst ge
plaatst, om pas in Mei 1948 aan de
beurt te zijn een keuze uit het nest
maken. Zo kwam „Tarzan van Land
seerheim", z'n „achternaam" is ont
leend aan de kennel in Enschede,
naar Leiden en groeide naar op tot
een prachtige hond. Hoewel nog
niet volwassen, heeft het dier een
hoogte van 81 cm. (schouderhoogte)
en meet hij van neus tot staartwortel
1.31 meter.
CR LOOPT EEN MAN DOOR LEIDEN. De snit van z'n jasje vertelt dat
hij New York beter kent dan Amsterdam. Het is een warme zomer
dag en deze man steekt z'n neus in een rood boekje, om dan stil te staan
bij het Gravensteen. Even gaat z'n zonnebril de hoogte in. Hij kijkt eens
links; hij kijkt eens rechts. En kijkt dan eens naar boven. Nog even een
blik in z'n opengeslagen boek. Om dan z'n kostbaar foto-toestel voor z'n
rechteroog te zetten. Even de benen wijd Even rustig wachten. „Knip"
zegt de sluiter van z'n toestel. Dan gaat de man weer verder. Hij steekt het
Rapenburg over en blijft staan voor het Academie-gebouw. Hij kijkt eens
links; hij kijkt eens rechts, enzovoorts, totdat de sluiter van z'n foto-toe
stel weer „knip" zegt en de man z'n tocht al slenterend vervolgt.
Juist, U begrijpt het Deze wandelaar-fotograaf is een tourist, die Leiden
komt „doen." Hij heeft er een halve dag voor uitgetrokken en wil in die
enkele uren, aan de hand van z'n Baedeker, alles zien, waarover men het
heeft, als in het buitenland over Leiden wordt gesproken of geschreven.
Zo komen er honderden, ja duizenden per jaar. Vooral Amerikanen e;n
Engelsen. Maar ook Fransen, Belgen, Italianen, Zwitsers, Denen en Span
jaarden, Zij worden aangetrokken door de reclame die de Algemene Ne
derlandse Vereniging voor Vreemdelingen-verkeer in het buitenland
maakt Want op de reisbureaux van alle grote steden en onder alle grote
stationskappen hangen kleurige platen met Hollandse molens, klompen,
tulpen, Velendammer broeken en vette koeien met blozende boerinnetjes.
En hoewel, terwijl U dit leest, de kachel lekker brandt en misschien de
regen een roffel tegen de ruiten klettert, het niet de juiste tijd is om over
toSrisme te schrijven, menen we dit toch wel te mogen doen, naar aanlei
ding van het feit dat enkele dagen geleden de Vereniging voor Vreemde
lingen-Verkeer kortweg het V.V.V., in Leiden een tijdelijk bureau in ge
bruik nam omdat het eigen kantoor, wegens de tunnelplannen bij het
station, moest worden weggebroken. Alsof het dus geen November, maar
begin Juni is. gaan wij over dat vreemdelingen-verkeer in Leiden iets
schrijven
richting moeten komen, want een
ander exploitatie-object, in plaats
van de fietsenloodsen, blijkt niet te
vinden te zijn.
Zo kwamen we vanzelf terecht
op de vraag wie er in Leiden belang
heeft bij een goed functionerend
V.V.V. Dat bleken er velen te zijn.
Dat hotel-, restaurant- en café-hou
ders belanghebbenden zijn, is dui
delijk. Maar de industrie b.v.? „Het
komt nogal vaak voor," vertelt de
heer Visser, „dat we een of andere
buitenlandse business-mann op be
zoek krijgen, die op ons kantoor
komt vragen of wij soms in Leiden
een soortgelijk bedrijf kennen als
het zijne. Dan sturen we zo iemand
naar een wasserij, een textielfabriek,
een banketbakker of iets dergelijks
en niet zelden vloeit uit een derge
lijk bezoek een aangename buiten
landse relatie voort of in ieder ge
val een nuttige uitwisseling van ge
dachten over bedrijfs-methoden,
waarmede de Leidse fabrikant z'n
voordeel doen kan."
Dat is één voorbeeld. Er zijn er
meer. We denken slechts aan de ve
le excursies, door binnen- en bui
tenlandse groepen naar Leiden ge
maakt. Men vraagt aan het V.V.V.
een route-opgave, die steeds zo is
ingedeeld dat het eindpunt op de
Breestraat of Haarlemmerstraat
valt. Dat betekent in het program
ma een vrij uurtje, waarin iedereen
kan doen en gaan wat of waar hij
wil. Dat wordt dan natuurlijk een
winkel-uurtje en daarmede is het
belang voor de middenstand al ge
tekend. Over de vele individuele be-
toeken van tcuristen, die ook in de
Leidse winkels kopen, zwijgen we
De voormalige Politiepost aan de Steenstraat, die thans als noodverblijf
voor de Leidse V.V.V. is ingericht. Hoewel het gebouwtje iets verder van
het station ligt, mag het bestuur toch blij zijn met deze oplossing. Aan deze
blijdschap geeft de uitgestoken vlag uiting. En de grote letters „V.V.V"
zijn zowel een aanwijzing dat het bureau thans hier gevestigd is, als een
uitnodiging om binnen te komen, waar alle reis-moeilijkhede.n een twee
drie worden opgelost. (Foto: „De Leidse Courant")
maar. En dat de musea en andere
bezienswaardigheden tegen toe
gangsprijs bij een druk tourisme wel
varen, is eveneens vanzelfsprekend.
Want weet U dat op een drukke zo
merdag gemiddeld 300 bezoekers
hijgend en puffend de heuvel van
„Den Burcht" bestijgen?
We willen geen pleidooi voeren
om meer begunstigers voor het V.
V.V. Wie het belang begrijpt, zal
zelf z'n taak kennen!
Wat doet het V.V.V.
We verwachten op deze vraag een
zeer uitgebreid antwoord. Het was
echter slechts één woord: „Servive!"
Dit woord is natuurlijk voor ver
schillende uitleggingen vatbaar en
dat duurde iets langer.
Het V.V.V. is' thans niet alleen in
het binnenland, maar ook over de
landsgrenzen heen. bekend bij de
touristen en zakenlieden. Daardoor
zijn de kantoren op de eerste plaats
vraagbaken geworden. „Juffrouw,
hoelaat gaat de trein naar Amster
dam?". „Mijnheer, waar moet ik
overstappen voor de trein naar Gro
ningen?" „Weet U waar de tram
naar Noordwijk vertrekt?" „Weet
U ergens op de Veluwe een rustig
pension, waar in ongestoord eens
twee weken vacantie kan houden?"
„Wat moet ik gaan zien als in
Parijs kom?" „En kan ik per K.
L.M. naar Washington, of moet ik
overstappen?" Ga zo maar door. Dat
zijn vragen, die Leidenaars stellen
voordat ze op reis gaan.
Andersom. Er komen mensen naar
Leiden toe, of willen naar de Sleu
telstad komen. In beide gevallen
wordt het V.V.V. telefonisch, schi'if-
telijk of mondeling om inlichtingen
verzocht. „Hoe kan ik de mooie din
gen van Leiden in een halve dag
zien?" „Weet U een goed restau
rant voor me?" Wanneer is „De
Lakenhal" geopend?" „Hoe kom
ik bij de Pieterskerk?" „En weet
U iemand die me in het Museum
voor Volkenkunde verder kan hel
pen?"
Voor deze categorie staat het V.
V.V. eveneens klaar. Er zijn platte
gronden van Leiden beschikbaar en
aan buitenlandse relaties wordt een
vier-talig boekje gezonden, geschre
ven door dr. E. Pelinck, over de be
zienswaardigheden van onze. stad
Schoolreisjes en excursies kunnen
met waardevolle adviezen van het
V.V.V. worden voorbereid.
