Zo wonnen de Belgen dan eindelijk
weer van Oranje
Het na-oorlogse
het Ned. elftal
record van
gebroken
Hoe
het spelverloop was
België is blij, maar niet tevreden
MAANDAG 7 NOVEMBER 1949
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA!
INDERDAAD, ZO WON BELGIE EN MEN ZIET
HIER KRAAK VERGEEFS UITVALLEN NAAR DE
BAL TOEN GOVARD EEN SCHOT HAD GELOST
TPO IS DAN eindelijk tiet trotse, sinds de oorlog bestaande ongesla-
gen record van het Nederlands voetbalelftal gebroken.... De Bel
gen hebben gisteren met 10 gewonnen in een voor beide partijen on
bevredigende wedstrijd, want beter kunnen we het gisteren vertoonde
spel niet kwalificeren. Slechts zelden toch hebben we gedurende deze
wed^rijd behoorlijk zien voetballen en tot hoogtepunten is het helemaal
niet -komen, zodat deze wedstrijd zeker wel spoedig vergeten zal zijn
door ieder, die hem hoeft bijgewoond.
enkele verdedigers tegenover hen
stonden. Opnieuw is gebleken, dat
de Belgische schotvaardigheid veel
te wensen overlaat en we begrijpen
ten enenmale niet, hoe zij in andere
interlandwedstrijden wel tot doel
punten kunnen komen. Het kan niet
anders, of daarbij moet de tegen
partij in ernstige mate in haar ver
dedigende taak zijn tekort geschoten.
Govard scoorde voor
het. winnende
Beigi
doelpunt
De voetballers, maar niet minder
de tienduizenden voetbaltoeschou
wers, die als naar gewoonte, het
Feijenoord-stadion bevolkten, hebben
het uitstekend getroffen met het
weer, want de Zaterdagmiddag met
zijn koude en de daarop volgende
nacht met onafgebroken regen in het
Westen in het Zuiden heeft het
aardig gesneeuwd in de nacht van
Zaterdag op Zondag voorspelde
niet veel goeds, doch het was giste
ren behoorlijk voetbal weer en het
veld was in prima conditie. Het lag
daar als een fijngeschoren biljartla
ken en behalve op 'n klein stukje na
voor de doelen, kon men na afloop
niet zien, dat er op gespeeld was.
Allen, die de wedstrijd hebben ge
zien, zullen evenwel teleurgesteld
naar huis zijn gegaan, want het was
een zeer onbevredigende wedstriid,
waarin van behoorlijk voetbalspel
geen sprake was. Een goede tweede
klas wedstrijd in de competitie zal
dikwijls meer bevrediging schenken
dan deze internationale kamp. Niet,
cmdat deze wedstrijd door de Oran
jespelers werd verloren.... daarme
de zou tenslotte vrede genomen zijn,
maar het vertoonde spel bood geen
bevrediging, geen voldoening en
men zou liever desnoods een 30
Belgische overwinning met fraai spel
hebben geaccepteerd dan deze 10
nederlaag, welke maar heel weinig
spanning en bovenal zeer weinig
mooi spel te zien heeft gegeven.
Het Oranje-elftal speelde voor
al voor de rust een vrij slechte
wedstrijd en er waren maar weinig
spelers, die hun internationale vorm
konden bereiken. Het felle Oranje-
entJhousiasme, dat zo menige wed
strijd kenmerkte, bleef ditmaal ge
heel achterwege en toen men na de
rust als tot bezinning scheen geko
men en trachtte de achterstand op
te halen, stond de Belgische verde
diging zoals de Nederlandse defensie
reeds vele malen gestaan heeft: met
de rug tegen de muur en zij verde
digde, dat het een lust was en er was
voor de Oranje-voorhoede geen door
komen aan ofde meest opgeleg
de kansen werden niet benut. Zeker
tot tweemaal toe werd de onmisbare
kans op de gelijkmaker grandioos
om zeep gebracht, eerst door Roo
senburg, daarna door Schaap. Zon
der heel veel moeite zou ook nu een
gelijk spel het eindresultaat hebben
kunnen zijn, maar de Oranje-voor
hoede wilde de kans op de gelijk
maker niet accepteren. Meer dan een
gelijk spel zouden ze' ook geenszins
verdiend hebben, daarvoor was het
spel te slecht.
Intussen hebben ook de Belgen
maar heel weinig gepresteerd. Slechts
één aanval had succes, maar zonder
veel inspanning zou het voor de rust
gemakelijk 30 in hun voordeel
hebben kunnen zijn Maar de Belgi
sche voorhoede liep soms heel raar
te schutteren en demonstreerde een
volkomen onmacht door dat altijd
voortdurende korte spel. Het enige
doelpunt kwam niet geheel onfor
tuinlijk toen Schij venaar -had
hands gemaakt, maar de scheidsrech
ter liet doorspelen, omdat een vrije
trap in het nadeel der Belgen zou
zijn geweest en daarbii bleef hét
voor de gasten, ondanks zij soms
met vier, vijf man voor het Oranje-
doel opereerden, terwijl er slechts
België maakt een
goede beurt
De Belgen hebben in het af
gelopen weekend verschillende
internationale wedstrijden ge
speeld en het moet gezegd, dat
zij hierbij zeker een goede beurt
hebben gemaakt.
De grote match tegen Neder
land werd met 10 gewonnen,
waarmede tevens het na-oorlog
se record van Nederland gebro
ken werd.
Het jeugdelftal won met 20,
Antwerpen won met 32 van
Rotterdam, de Belgische lucht
macht versloeg de Nederlandse
met 20, doch Brussel verloor
met 50 van Amsterdam en
Brugge met 81 van Utrecht.
De B-ploeg van België tenslot
te won met 32 van Luxemburg.
Alles bij elkaar, dus vijf over
winningen en twee nederlagen.
Matige
eerste, betere tweede helft
der Oranje-spelers
De
eerste aanvallen waren voor
de Belgen, twee snelle openingen
via de linkervleugel, maar reeds da
delijk greep de Nederlandse achter
hoede goed in. De eerste Belgische
poging strandde op de Vroet, de
tweede, welke resulteerde in een
scherpe en harde schuiver van Mer-
mans werd languit door Kraak tot
corner verwerkt. Lemberechts plaat
ste' zich achter de bal. maar de „in
swinger" belandde achter het Ne
derlandse doel. Het was Clavan, die
voor Nederland de eerste aanval
leidde. De Hagenaar slaagde er in tot
vlak voor het Belgische doel door te
breken, maar de kleine keeper Meert
deed de kans met een moedige duik
te niet.
Zo golfde het. spel in deze begin
periode heen en weer zonder dat nog
sprake was van een overwicht van
ren der partijen. De Belgen probeer
den het met kort tik-tak spel tus-en
vier, vijf man, hetgeen aanvankelijk
gevaar genoeg opleverde voor Kraak,
want in de Nederlandse verdediging
klopte het in het eerste kwartier van
de - wedstrijd op geen stukken na.
Meestal was het Tertouw, die derge
lijke situaties ten slotte met een fer
me trap of een coed getimede kop
stoot opklaarde. Hij werd hierin go^d
bijgestaan door van Schijndel, die
van het eerste fluitsignaal af een
heel wat betere indruk maakte dan
in de wedstrijd tegen Middlesex
Wanderers.
Voor de Nederlandse aanvallen
werd het oude recept: lange passes
wens ook de manoeuvres van zijn
landgenoten, want van Schijndel, de
Vroet en Terlouw kregen steeds be
ter kijk op de korte combinaties van
de Rode Duivels.
Belgen nemen de leiding
Na ruim 20 minuten spelen, brak
de zon door, kennelijk ook voor onze
tegenstanders, want nog geen minuut
iater lag de bal achter Kraak en
konden de Belgen, e^aar omstrenge
lend. naar het midden terugdansen.
Onmiddellijk nadat Roosenburg zijn
eerste goede schot op Meert had kun
nen afzenden, kwam de bal bij Lem
berechts, wiens lage voorzet met een
moedige sprong door Kraak onscha
delijk werd gemaakt. Maar dadelijk
waren de roodbaadjes weer terug, nu
over links. Conpens schoot d° h?] n
maar Schijvenaar weerde met zijn
handen af De Belgen op de tribune
loeiden „hands", maar de uitstekend
leidende Britse, scheidsrechter had
gezien, dat een vrije schop de Bel
gen slechts nadeel zou brengen en
hij had goed gezien, want Govard,
die de bal voor de voeten kreeg, be
dacht zich geen moment en knalde
hard, hoog en onhoudbaar langs
Kraak (01). Hoe groot het over
wicht van de Belgen ook was op dit
moment, niemand heeft toen ge
dacht, dat Nederland deze achter
stand niet meer zou inlopen.
Steeds opnieuw kwamen de Bal
gen in het Nederlandse strafschop
gebied en de defensie 'der onzen
mms# **r* *m
punt, maar erg gevaarlijk zagen deze
pogingen er niet uit. Het was nu het
Nederlands elftal, dat de toon aan
gaf en de Belgen op eigen helft te
rugdrong. Vrijwel de gehele tweede
helft zijn de Oranje-mannen in het
offensief geweest en het mag wel
als bfewijs van de onmacht van de
Nederlandse voorhoede worden ge
noemd, dat uit deze pressie geen
enkel doelpunt is geboren. Zo bleef de
Nederlandse leeuw, hoe sterk hij
ook leek, maar een tam beestje.
Er moet echter worden bijgezegd,
dat het ons geen moment heeft mee
gezeten. Twee schoten van Roosen
burg tegen de lat en een prachtige
kopbal van Clavan eveneens, had
den beter lot verdiend. Enkele goede
switches tussen Roosenburg en Len
stra leverden niets op. Handige pas
ses van de Fries werden niet begre
pen, ook niet door Schaap, die het in
de oefenwedstrijd zo goed met Abe
had kunnen vinden. Neen, de samen
hang bleef zoek. Aan achterhoede en
middenlinie lag het niet, want de
Vroet en vooral van Schijndel ble
ven de aanval goed stuwen, Mer-
mans werd afdoende door Terlouw
gedekt en wat er van de enkele uit
vallen der Belgen overbleef kon
rustig door beide backs en Kraal^ in
laatste instantie worden verwerkt.
Het ging er niet om of België zijn
voorsprong al dan niet zou verdro
ten, men vroeg zich slechts af of Ne
derland er in zou slagen de gelijk
maker te scoren, ja of nee. Het man
keerde in de Nederlandse aanval
san een man, die in staat was een
kans te benutten. Ogenschijnlijk
geen zware opgave, maar voor de
Oranje-voorhoede in deze wedstrijd
een onoplosbare puzzle Hier had
een Wilkes moeten staan, misschien
zelfs was Yan Roessel er doorgeko
men, maar noch Lenstra, noch Roo
senburg, noch Schaap zou het geluk
ken, Typerend is wel, dat Meert het
eerste werkelijk goede schot pas in
de 20e minuut van de tweede helft
kreeg te stoppen. Voor de derde maal
kwam Clavan alleen voor Meert en
voor de derde maal ging de bal van
de buitenkant van zijn linkervoet
tussen de rijen der fotografen naast
het doel. Aanval op aanval werd ge
lanceerd, dan over links, dan over
rechts, dan weer eens door het cen
trum opgezet, maar steeds kwam er
een Belgisch been of hoofd tussen.
Eenmaal beukte een schot van Roo
senburg de lat, een minuut later
kwam hij, in vrije positie voor het
doel, ten val. De Belgen voelden in
de laatste fase van de strijd, dat hun
de winst door het lot werd gegund
en zij gingen zich nu geheel op ver
dedigen toeleggen. Tot grote erger
nis van het publiek pasten zij de
minder sympathieke taktiek van het
tijd rekken toe. Elke vrije trap en
doelworp werd langzaam en talmend
genomen.
Vijf minuten voor het einde kwam
de laatste grote kans. Abe kreeg de
bal op de vleugel vrij, plaatste op het
juiste moment naar binnen, maar
Schaap miste grandioos, wr irna
Meert de bal rustig oppikte. De Ne
derlandse spelers werden er moede
loos onder, maar toch werd tot het
einde toe gevochten voor een doel
punt. In de laatste minuut was het
nogmaals Clavan, die de kans kreeg
te tonen, dat hü wel kon schieten,
maar weer vliegt het leder langs het
doel van Meert. Nog voor de Neder
landse aanval na de uittrap van de
Belgische kesper terug was, floot
scheidsrechter Ellis, het einde.
naar de vleugels toegepast, maar er moest zich tot het uiterste inspan-
waren helaas maar weinig ballen, die
het beoogde doel bereikten. Vooral
Abe Lenstra werd in deze periode
slecht bedeeld. Vrijwel elke bal voor
hem bedoeld, werd een prooi der
Belgen, doordat de juiste lengte ont
brak. Op de andere vleugel kreeg
Clavan meer gelegenheid, maar de
kleine Ado'er stond tegenover het
sterkste deel der Belgische achter
hoede en had het,dus verre van ge
makkelijk. Toch brak hij eenmaal
goed door, maar zijn schot vloog me
ters naast. Even later bood zijn
buurman en clubgenoot hem een
goede kans, doch nu zocht Clavan
het doel te hoog.
Zijn collega-linksbuiten, de Belg
Chaves, was al even actief. Deze
snelle vleugelman bezorgde de wat
trage Everse heel wat moeilijkheden
met zijn gevaarlijke dribbles. Geluk
kig voor Everse en gelukkig voor de
Oranje-ploeg werd hierbij de beken
de Belgische fout: te lang wachten
met schieten en afgeven gemaakt,
zodat alle pogingen van Chaves op
uiets uitliepen. Zo verging het trou-
Een aanval op het Nederlandse
doel wordt door Kraak onschadelijk
gemaakt. Links de Vroet, in het mid
den de Belgische middenvoor Mer-
mans.
nen om te voorkomen, dat zij hun
voorsprong zouden vergroten. Het
lukte, de verdediging hield stand,
maar het leek veel op paniek-voet
bal en geen bal werd dan ook goed
"eplaatst. Steeds moesten Timmer
mans en Schaap het leer van eigen
helft gaan halen. Echter, ook him
zwoegen was vergeefs, want ook de
Belgische achterhoede speelde nu op
volle kracht. Vooral stoppersoil Car
ré speelde een prima wedstrijd, goed
gesteund door zijn beide backs Aer-
p.oudts en Gillard, van wie de laat
ste Lenstra aardig in bedwang hield.
DE TWEEDE HELFT
Na de hervatting bleek, dat de
Belgen hun elftal enigszins hadden
gewijzigd. Gillard, last hebbende van
een blessure, ging linksbuiten spelen,
Chaves linksbinnen, terwijl Coppens
naar de linksbackplaats was gediri
geerd.
Er was in de tweede speelhelft ech-
ler nog meer veranderd en wel: het
spelbeeld. De machtige Rode Duivel,
die de laattse 20 minuten voor rust
heer en meester van het speèlveld
was geweest, zagen we plotseling
nergens meer. Af en toe deed hij
nog een greep naar een tweede doel-
Wat men na afloop
van de wedstrijd dacht
In de Nederlandse kleedkamer
heerste na afloop een rustige stem
ming. Niemand was ontevreden, hoe
wel allen natuurlijk graag een over
winning hadden gezien. De voorzit
ter van de Keuze-commisie, de heer
Herberts, vond dat hij meer tevre
den kon zijn dan zijn Belgische col
lega. De Belgen zijn de tweede helft
begonnen met een 10 voorsprong,
na bovendien het grootste gedeelte
van voor rust de toon te hebben
aangegeven. Wat dan te denken van
een ploeg, die zich zomaar ineens
laat overspelen, door een elftal zon
der sterren als het onze? Wij daar
entegen hebben ons opgewerkt van
zeer matig spel in de eerste helft tot
goed voetbal in de tweede en moe
ten we dan treuren, dat er geen doel
punten zijn gekomen? Och, allemaal
cijfers, statistiek. En on 'een desbe
treffende opmerking: „Met een Wil
kes of een beetje meer geluk bij het
schieten hadden wij gewonnen en
niet de Belgen", aldus de mening
van de heer Herberts; De heer Trie
bei en oefenmeester van der Leek
waren het hiermee, toen we er naar
vroegen, volkomen eens.
Karei Lotsy de voorzitter van de
K. N. V. B. vertolkte de stemming
aan Nedertandse zijde zeer duidelijk,
toen hij in de kleedkamer, mr. Ellis,
de Engelse scheidsrechter gelukwens
te met diens prachtige leiding, en
hem toevoegde: Nu wij voor de eer
ste keer werkelijk een gelijk spel
verdiend hebben, verliezen wij juist."
Waarmede de heer Lotsy tevens
doelde op de resultaten van vorige
jaren, toen de Nederlandse ploeg
vaak een gelijk snel wist te behalen,
terwijl zij het eigenlijk niet had ver
diend.
Ook bij de spelers was de stem- 1
ming verre van gedrukt. „Het heeft
er al zo lang naar uitgezien, dat we
vroeg of laat klop zouden krijgen en
ru is het dan gebeurd. Pech gehad
hè? Ach, we hebben zo vaak ge
zwijnd" zegt Kraak, die zich weer
lekker" had gevoeld. „Maar als
Lemberechts zo in zijn eentje op mijn
doel af kwam, moest ik toch wel
weer even aan 13 Maart denken toen
die kogel van die kleine man mijn
hand kraakte".
Schijvenaar vond de uitslag ook
niet onverdiend. „Wel goed zo, nu
denken <3e Belgen dat het met ons is
afgelopen, maar volgende keer krij
gen ze weer een nederlaag te slik
ken, juist omdat ze zich nu sterker
wanen, let maar op", aldus de blonde
Haarlemmer. Na dit optimistische
geluid hebben we de Nederlandse
kleedkamer maar verlaten.
Belgen tevreden, maar niet
uitgelaten.
Na afloop van de wedstrijd heers
te in de Belgische kleedkamer een
tevreden, maar zeker geen uitgelaten
stemming. De officials spraken er
hun vreugde over uit, dat België
eindelijk weer eens had gewonnen,
alhoewel de uitslag even goed een
gelijk spel had kunnen zijn. Want of
schoon de roodbaadjes in de eerste
helft de toon hadden aangegeven
was het na rust gedurende lange pe
rt odes alles Holland wat de klok
sloe<?. Hierbij moet echter niet ver
geten worden dat de Belgen genood
zaakt werden hun ploeg in de twee
de helft te wijzigen.
Midvoor Mermans was zeer in zijn
r.opjes over de zege. Misschien had
den de Belgen thans een tikje moer
geluk gehad dan de Nederlanders,
maar dat mocht eindelijk ook wel
tens gebeuren, want in het nabije
verleden was maar al te vaak het
omgekeerde het geval geweest. Ove
rigens vond hij. dat Nederland best
gespeeld had, vooral van Schijndel.
Van Terlouw had hij weinig lrst ge
had. doordat hij voortdurend met de
inters van plaats verwisselde. Ter-
jouw moet je ontlopen, zei de An-
clerlechtenaar, want dat is een sterke
knaap, en als je tegen hem opbotst
ben je nog niet gelukkigVan
zijn eigen ploeg wilde Mermans al
leen zeggen, dat ieder dapper zijn
plicht had gedaan.
Freddie Chaves vond Terlouw een
goede spil, maar in tactisch opzicht
beter dan in het zuiver technische.
Hij meende, dat de Nederlandse
voorhoede meer moest switchen dan
nu gebeurd was.
Keeper Meert zei: de Nederlan
ders hebben goed gespeeld. Overi
gens is de derby een eigenaardige
wedstrijd, je moet werkelijk veel
geluk hebben om zo'n match te win
nen, en dat geldt voor beide partijen.
Coppens zei, dat een gelijk spel de
krachtsverhouding beter zou hebben
weergegeven. Want na rust hadden
de Oranjemannen uit een heel ander
vaatje getapt dan daarvoor. Naar
zijn overtuiging en enkele andere
Belgische spelers vielen hem daarin
bij was dit Nederlandse elftal het
beste, dat na de oorlog tegen de Bel
gen was aangetreden.
In het Nederlandse kamp zal men
deze mening van Coppens wel niet
eenstemmig beamen!
En Torke Lemberechts de man die
zijn 25e landen wedstrijd voor België
speelde, was de woordvoerder van
de stemming in het Belgische kamp,
toen hij tegen ons zeide: „Wij heb-
ben eindelijk gewonnen, maar een
gelijk spel zou beter resultaat zijn
geweest, want wat hebben wij in de
tweede helft Zwak gespeeld".
De Engelse scheidsrechter
Nederland heeft in de tweede helft
beter gespeeld, zei mr. Ellis, de En
gelse scheidsrechter. Een gelijk spel
zou m.i. het resultaat beter hebben
weergegeven. Het was een gemak
kelijke wedstrijd om te fluiten en
het publiek vond ik nogal kalm, al
leek het er in de tweede helft op,
dat het enthousiasme van de Hol
landse en Belgische toeschouwers het
bekende Hampden-Roar (Glasgow)
zou benaderen.
En het peil van deze wedstrijd?
Zeker, was het oordeel van de
heer Ellis, ik heb wel wedstrijden
geleid, waarin het spelpeil hoger
stond. Maar, zo troostte de Engelse
referee, het Nederlands elftal is mij
meegevallen Ik heb het in Hudders-
field zien spelen en toen was het
heel wat minder dan deze middag.
Al moet ik toegeven, dat Engelse
elftal van het seizoen van Hudders-
field hebben wij op het ogenblik ook
niet meer, hetgeen alleen wil zeggen,
hoe formidabel het in 1946 is ge
weest. Uitblinkers? Van Schijndel,
heel goed en Terlouw, een voortref
felijke stopperspiL En laat ik er nog
aan toevoegen welke een prachtig
gastvrijheid ik hier heb genoten en
hoe sportief het Nederlandse publiek
is geweest.
De Belgische doelman Meert be
laagd door een Nederlandse aanval
ler, weet zich van de bal meester te
maken. Achter hem de Belgische spil
Carré.
