TRIEST 1
Diamanten priesterfeest
em. pastoor A. F. Suidgeest
40-Jarig priesterfeest van pastoor
W. G. Buren te Noorden
eens een kruitvat,
nu een rustige stad!
DINSDAG 16 AUGUSTUS 1949
SE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PACÏINA 1
VOORHOUT
In huize „St. Agnes" te Voorhout
is gisteren het 50-jarig priesterfeest
gevierd van de 84-jarige pastoor A.
F. Suidgeest, oud-pastoor van Hem
en Venhuizen, die sinds 1938 in
Huize St. Agnes als emeritus-pastoor
van zijn welverdiende rust geniet.
In de zeer smaakvol versierde ka
pel, werd door de jubilaris in alle
stilte een H. Mis van dankbaarheid
opgedragen, waaronder zang van het
zusterkoor.
Terwijl de jubilaris door bruidjes
naar de kapel werd geleid, werd ge
zongen: de Anthiphoon „Haec Dies",
waarna de psalm: ,Ik verheug mij,
dat tot mij gezegd werd: laat ons op
gaan naar het Huis des Heren".
Het eerste gezang onder de H. Mis
sloot aan op de inhoud van de ge
zongen psalm, waarna het gebed
volgde, waaronder de jubilaris bijna
65 jaren geleden door de bisschop
in de rangen der geestelijkheid werd
opgenomen door het toedienen van
de tonsuur.
Ook na het gradualegezang wer
den na het Credo en onder de Ca
non toepasselijke liederen gezongen.
Tijdens en na het communiceren
van priester en gelovigen werd ge
zongen het „O Salutaris Hostia". De
H. Communie werd uitgereikt door
aalmoezenier overste Schoonebeek.
Na de H. Mis om pl.m. 10 uur werd
de jubilaris in een intieme plechtig
heid gecomplimenteerd door de eer
waarde zusters, waarbij rector J. v.
Buuren een toespraak hield en de
zusters in koor enige voor deze gele
genheid gemaakte liederen zongen.
Na het koffiedrinken recipieerde
de grijze jubilaris in de versierde
refter der zusters. Van deze receptie
werd door de inwoners van Huize St.
Agnes, en ook door vele Voorhoutse
ingezetenen een druk gebi*uik ge
maakt. Als cadeau van de huisge
noten prijkte op een der tafels een
grote mand, met weinig bloemen,
maar met veel sigaren, pakjes tabak,
een pijp en zelfsmaar kom, la
ten we maar niet alles opnoemen.
Het sigaartje en pijpje smaakt deze
40 JARIG PRIESTERFEEST VAN
PASTOOR LOOMANS
Het 40 jarig priesterfeest van pas
toor Th. Loomans te Den Hoorn bij
Delft is mooi en hartelijk gevierd.
De Herder werd Zondagavond aan
het station te Delft afgehaald door
het volledig Kerk- en Armbestuur
en verwelkomd door de burgemees
ter van Schipluiden. Aan de grens
der gemeente stond een stoet van
ruiters enz opgesteld en speelde een
muziekcorps. Bij de ingang der kerk
ging de jubilaris langs rijen van een
tachtigtal bruidjes, die een fleurig
tafereel vormden. Hier sprak kape
laan Hermsen het welkomstwoord.
Op de 15 Aug. celebreerde de Ju
bilaris de Hoogmis, geassisteerd door
de oud-kapelaans, de weleerw. heer
Kampschoer uit Vlissingen en Brink
uit Dordrecht. De oud-kapelaan, de
weleerw. heer Hageman uit Wasse
naar hield de feestpredikatie.
's Middags was er een zeer druk
ke receptie, waarbij de jubilaris
werd aangeboden het feestgeschenk
der parochie, een som geld voor een
zijaltaar in de kerk.
40 JARIG PRIESTERFEEST VAN
PASTOOR BLOM
Nadat de nieuwe klokken der
kerk van St. Antonius Abt hun klan
ken over Scheveningen hadden doen
horen celebreerde pastoor Th. Blom
Zondagavond een plechtig Lof met
assistentie der beide kapelaans.
15 Aug. was de dag dat pastoor
Blom zijn 40 jarig priesterjubilé
vierde.
Des morgens naderden vele gelo
vigen tot intentie van hun herder
ter H. Tafel en om half elf was de
plechtige Hoogmis. Daarbij werd
pastoor geassisteerd door zijn beide
kapelaans, Fabink en v. d. Heijden.
Kap. Fabink hield een feestpredi-
catie over de betekenis van het
priesterschap. Het zangkoor onder
leiding van de heer Jaap Franken
voerde de Gregoriaanse gezangen uit
Des middags had een zeer druk be
zochte receptie plaats, waarbij ook
vele oud-parochianen van pastoor
Blom liit Leiden en Nieuwkoop hem
kwamen gelukwensen.
Des avonds was er een plechtig
Lof met Te Deum om God te be
danken voor al het goede wat Hij
aan pastoor Blom geschonken heeft.
84-jarige krasse jubilaris nog opper
best.
„Als u iets in de courant zet, laat
dan vooral weten dat ik het nog
best maak, dan lezen mijn geliefde
oud-parochianen van Venhuizen dit
ook" zei de jubilaris.
Om 5 uur celebreerde pastoor Lan
gend ijk uit Wieringermeer een plech
tig danklof met assistentie van aal
moezenier overste Schoonbeek en
kapelaan Loerakker uit Amsterdam.
De gezangen werden uitgevoerd
door het koor der zusters.
Pastoor Vollebregt uit Beverwijk
hield de feestpredicatie. Spreker
richtte zich allereerst tot de jubila
ris die in het priesterkoor had
plaats genomen. Hij noemde dit 60-
jarig priesterfeest een uniek feest en
vond dat de jubilaris wel buitenge
woon door God gezegend was, om zo
lang tussenpersoon te mogen zijn tus
sen God en de mensen. Vervolgens
wijdde de predikant uit over de ver
hevenheid van het priesterschap.
Een plechtig „Te Deum" besloot
deze indrukwekkende plechtigheid.
Hierna wachtte de jubilaris een
grote verrassing. Met een grote tou
ringcar waren een 40-tal oud-paro
chianen uit Venhuizen naar Voorhout
gekomen om hun beminde oud-her-
der te komen complimenteren.
De feesteling was hier kennelijk
van onder de indruk. In de fraaie
tuin van Huize St. Agnes werd de
thee gebruikt. Tijdens deze samen
komst kwam de harmonie „St. Cae-
cilia" pastoor Suidgeest een serenade
brengen. Hoewel de oude jubilaris
zich voor rust wat had teruggehou
den, kwam hij nu toch nog naar bui
ten, om deze serenade in ontvangst
te nemen.
Voorzitter P. v. d. Geer complimen
teerde Zijneerw. met enige welgeko
zen woorden, waarna de jubilaris
zich met een kort woord tot de leden
der muziekvereniging richtte, om
hen te danken voor deze aardige at
tentie.
Een spontaan „Lang zal hij leven"
besloot deze heerlijke feestdag.
Het ligt niet in de aard der Noor
denaars of Noorderlingen? een
priesterfeest of welk feest ook zon
der ophef te vieren. Met hun pa
troon St. Maarten, wiens ruiterbeeld
trappelt boven de hoofdingang van
de kerk, hebben zij het zwierige ge
baar gemeen. Als de parochianen
hun zin hadden kunnen doen, was
pastoor W. G. Buren bij zijn 40-jarig
priesterschap ingehaald met dansen
de paarden en schallende fanfares,
met kleine ijdeltuiten van bruidjes
en wapperende banieren, met ere-
bogen buiten en een linten-hoed in
de kerk. De parochianen hadden dat
gaarne gedaan, omdat zij hun her
der zeer bijzondere en hartelijke
hoogachting toedragen. Dit is geen
gelegenheids-loftrompet, maar ons
uit allerlei uitlatingen gebleken. De
jubilaris zelf had echter met nadruk
de wens te kennen gegeven, dat de
feestviering sober en strikt-kerkelijk
zou zijn en zo groot is de genegen
heid van de Noordenaars voor hun
pastoor, dat zij, om hem een plezier
te doen, zichzelf het plezier van een
feest hebben ontzegd. Als feestgave
was de pastoor een klokken-trio ge
geven reeds enige weken geleden
„gedoopt" en tegelijk „opgehangen"
en het was dit zwaarwichtige ca
deau. dat op de feestmorgen wijd
en zijd, over weiden en plassen, aan
de vreugde der parochianen in een
nu eens ernstig dan weer dartel
samenklanken uiting gaf.
Het is waar, wat de feestpredi-
kant opmerkte, dat de kerk tijdens
de Hoogmis niet geheel vol was,
maar mogen we het eens voor de
parochianen opnemen? in de
Vroegmis waren zij in drommen te
Communie geweest en de receptie,
welke te 1 uur begon één uur na
het beëindigen van de Hoogmis
maakte in deze uitgestrekte kerk
gemeenschap de keus tussen Hoog
mis en receptie niet gemakkelijk.
Rekening houdend met het verlan-
EEN REIZENDE BEIAARD De
heer Staf H. Nees, directeur van de
Beiaard School te Mechelen, was aan
wezig bij de inwijding van de reizen
de beiaard, welke geconstrueerd werd
door de N. V. Eysbouts-Lips klokken
gieterij te Asten (N. Br.)
gen van de jubilaris hebben de pa
rochianen het feest zo mooi mogelijk
gevierd. Het altaar en priesterkoor
praalden in een kleurige bloemen
pracht en het zangkoor, waarvan de
heer J. Pietersen directeur is, de
heer A. Voorn dirigent en de heer
W. van Doorn organist voerden de
„Engelenmis" van Jan Nieland echt
feestelijk uit. Er was blijkbaar
zwaar op gestudeerd, evenals op het
„O Jesu, amor mi Jezus, mijn
liefde" van A. Giesen, dat bij de
Communie werd gezongen.
De jubilerende pastoor werd bij
het opdragen van het H. Offer ge
assisteerd door father J. Zuydervliet
als diaken en father P. Regeer als
sub-diaken, beiden „zonen der paro
chie".
De feestpreek werd gehouden door
father Zuydervliet, die als tekst had
genomen Hebr. 5:1: „Iedere (hoge)
priester wordt uit de kring der men
sen genomen, en ten bate der men
sen aangesteld om hun betrekkin
gen tot God". De predikant herin
nerde er aan, dat enige weken gele
den de klokken hadden geluid voor
het 40-uren-gebed om de Koning
der parochie te huldigen. Nu heb
ben zij ten tweeden male gegalmd
over daken en velden, om de herder
te huldigen, maar jammer genoeg
zijn de klokken deze keer niet bij
machte geweest allen op te roepen.
Dit viel spr. tegen, want beseffen
de parochianen, wat een priester is?
Als men een priester 'huldigt, eert
men niet een mens, maar God zelf.
Een priester is uit zichzelf een zwak
mens, zijn macht is hem verleend
door God tot welzijn van de men
sen. Deze weldaden ontvouwde spr.
bij een beschouwing van de Sacra
menten. Besef, zei spr., hoe rijk gij
zijt een priester in uw midden te
hebben. Hoe anders is dat in ver
schillende streken, waar men nu
gaat beseffen, nu het te laat is en
zij hun functie niet meer kunnen
uitoefenen, wat priesters betekenen.
Moge God nog vele jaren deze her
der, die een voorbeeld is van stipt
heid in het geestelijk werk, een
man van diep gebed en een onbaat
zuchtig ij veraar voor de zielen, voor
deze parochie behouden. Maak van
Kominform,ruzie, Marshall-hulp en
Anglo-Amerikaanse troepen
volbrachten een wonder.
(Van onze correspondent).
TRIëST. Bezoekers, die nu door
Triëst's „20ste Septemberstraat" (zo
genoemd naar de dag in 1870, waar
op Italië verenigd werd) wandelen,
kunnen moeilijk beseffen, dat deze
rustige stad in de jaren na de oorlog
beschouwd werd als een van swe-
relds meest gevaarlijke kruitvaten.
Dank zij de scheuring tussen Komin
form en maar-schalk Tito's Zuid-Sla-
vië, dat aan Triëst grenst, maar ook
als een gevolg van het West-Europe-
se herstel in kracht en welvaart, is
de toestand in Triëst aanzienlijk ver
beterd. Op de café-terrassen aan de
„20ste Septemberstraat" wordt druk
zaken gedaan in de geurige „cafe
espresso" en visueel attractieve,
maar niet zeer romige-creams, alsof
nog nooit Amerikaanse en Britse
soldaten belast zijn geweest met de
uitvoering van een „programma tot
bestrijding van honger en ziekten".
Sommige caféhouders zijn zelfs weer
ouderwets dik geworden.
In de eerste jaren na de oorlog
werden mensen gedood in straatge
vechten tussen communisten en anti
communisten. Duizenden Triestini
werden beschuldigd van fascisme,
door de Zuid-Slaven weggevoerd. Er
wordt verteld, dat geen enkele van
de 260.000 Triestini ontkomen is zon
der het verlies van tenminste een
familielid of vriend. Nu echter is de
stad zo rustig, dat geen een van de
10.000 Amerikaanse en Britse solda
ten, die hier als bezetting gehand
haafd worden, op wacht behoeft te
staan bij de eens zo bijzonder gevaar
lijke Zuid-Slavische grens. Deze
thans zeer gemakkelijke taak wordt
vervuld door de inheemse poliite, die
6000 man sterk is.
Nieuwe bedrijvigheid.
Op de kaden van Triëst, die vroe
ger bijna bezweken onder het ge
wicht van de gereedstaande Ameri
kaanse en Britse kanonnen, ziet men
nu nog slechts kranen, die van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat in be
drijf zijn.
Sinds de ruzie tussen Tito en de
Kominform schijnen de volgelingen
van de beide concurrerende takken
van communisme meer belang te
hebben bij een onderling gevecht, dan
bij hun vroegere strijd tegen de Ame
rikaanse en Britse bezetters. De on
langs gehouden verkiezingen hebben
aangetoond, dat de sterkte van het
cdmmunisme is verminderd van der
tig procent der bevolking tot vier en
twintig procent. Tito's radio-Belgra
do heeft geen poging gedaan om het
terreinverlies in Triëst te versluie
ren. Toen een Amerikaanse woord
voerder onlangs verklaarde, dat de
situatie van bijna dagelijkse ongere
geldheden had plaats gemaakt voor
een toestand van redelijk ordelijke
verhoudingen reageerde radio-Bel
grado daarop met de opmerking, dat
men nu eens kon zien, welke slechte
dienst de Kominform met zijn ge
schimp tegen Tito aan het commu
nisme bewezen had.
het dankoffer een belofte van trouw
aan de priester. Laat telkens be
sloot spr. de klank der klokken
een herinnering zijn aan deze be
lofte.
Aan het einde van de plechtigheid
werd door het koor met bariton-solo
de Priester-cantate van Elbert
Franssen gezongen, met het slot
koor, dat niet moede wordt te her
halen: „Alles wat adem heeft, love
den Heer".
De receptie des middags werd
zeer druk bezocht. Het was 'n druk
te van belang op de kerkbrug en de
vlonder van de gaande en komende
man. Ook de burgemeester van
Nieuwkoop, de heer P. M. M. van
der Weyden, en de burgemeester
van Zevenhoven, de heer M. P. van
der Weyden. kwamen hun geluk
wensen aanbieden.
In de namiddag had een plechtig
sluitingslof plaats, gecelebreerd door
de jubilaris met dezelfde assistentie
als 's morgens. Het zangkoor voerde
tijdens dat Lof uit een „Jesu dulcis"
van Cothen, een Magnificat van H.
van Besouwen, een Salve Regina"
van Haagh en een „Tantum Ergo"
van Maas.
Een „Te Deum", officieel aange
kondigd voor het jubileum van de
bisschop, maar door de parochianen
evenzeer bestemd voor het jubileum'
van hun parochieherder, bezegelde
het feest.
Het Marshall-zetje.
Hoewel de scheuring in de com
munistische rijen flink geholpen
heeft bij het herstel van rust en orde
in Triëst, heeft ook de Marshall-hulp
een groot effect gehad. Wel is de
wei'kloosheid nog steeds zeer hoog
ongeveer 20.000 van de 115.000 arbei
ders, die de stad telt, zijn zonder
werk. Verder moet de stad 10.000
vluchtelingen uit de gebieden achter
het IJzeren Gordijn onderhouden.
Maar er is vooruitgang. Men hoopt de
industriële productie nog voor het
einde van het jaar tot 90 procent van
het peil van 1938 te kunnen opvoe
ren. In de prachtige, diepe havens
van Triëst is het nog drukker dan
voor de oorlog, mede dank zij 't feit,
dat de Marshall-goederen voor Oos
tenrijk via de Adriatische Zee ver
voerd worden.
De scheepswerven hebben talrijke
opdrachten zelfs een mailboot van
25.000 ton staat op stapel. De meeste
schepen zijn bestemd voor de Lloyd
Triestino, een meer dan 100 jaar
oude scheepvaartmaatschappij, die
voor de oorlog aan 40 procent van de
bevolking van Triëst direct of indi
rect werk verschaft. De maatschap
pij leed gedurende de oorlog enorme
verliezen. Bij het begin van het con
flict bezat zij 75 moderne schepen
met een tonnage van nog geen 35.000.
Met de Marshall-hulp zal er 400.000
ton scheepsruimte bijgebouwd wor
den.
De communisten van verschillende
pluimage eisen nog steeds, dat de
Amerikanen en Britten zich uit Triëst
terugtrekken, maar het is duidelijk,
dat de overgrote meerderheid van de
bevolking hoopt, dat de geallieerden
hun vertrek zo lang mogelijk zullen
uitstellen. De Italianen, die het leeu
wendeel van de stadsbevolking vor
men, herinneren zich nog maar al te
goed de 40 dagen in 1945, waarop
Tito's troepen de straten van Triëst
afstroopten.
„Nu voelen wij ons veilig", be
kende een Italiaan. „Wij weten, dat
indien hier 5 Amerikanen gedood
werden, dit een nieuw Pearl Har
bour zou zijn. Maar indien er 40.000
Italianen vermoord werden, zouden
wij hoogstens op een protest bij de
Verenigde Naties durven rekenen."
Aangezien er geen aanwijzingen
zijn voor nieuwe vriendschap tussen
Tito en de Kominform, het vertrek
van de geallieerden of het einde van
de Amerikaanse hulp, leeft men vro
lijk in de café's van de „20ste Sep-
temberstraaat".
(Nadruk verboden. Copy
right PA Leidse Courant).
TIEN GEBODEN VOOR DE
AUTOMOBILIST
Geef bij het links afslaan het
rechtuit-gaande verkeer altijd
voorrang, zelfs als het een fiet
ser is. Verleen de tram steeds
voorrang en beleefdheidshalve
ziekenauto's.
Wees uiterst voorzichtig bij het
openen van portieren aan de zij
de van de rijweg; denk aan de
dode hoek gevormd door de
openstaande delen van de car
rosserie.
Geef geen extra gas om het gele
licht nog net te „halen".
Passeer verkeersheuvels met
groene zuil slechts links, wan
neer rechts daartoe werkelijk
geen ruimte is.
Houd rekening met de feilbaar
heid van uw medemens, speciaal
van oude mensen en kinderen.
(Statistisch is vastgesteld, dat
de handelingen van deze cate
gorie onberekenbaar zijn).
Rijd in de stad met stadslichten:
rijdt men met groot licht dim
dan voor elke tegenligger; ook
op de buitenwegen.
Zorg bij het parkeren niet een
ander „vast te zetten".
Rijd rechts vóór; keer slechts in
een straat bij uiterste noodzaak.
Rijd niet gedachteloos of in ge
dachten.
Een „heer" in het verkeer,
drinkt geen borrel meer.
GEEN KARWEI VOOR MENSEN
MET HOOGTEVREES De leidek
kers, werkzaam aan de spits van de
St. Lebuinuskerk te Deventer, welke
gerestaureerd wordt, hebben zeer ze
ker geen last van hoogtevrees.
Meneer Pett maakte een gebaar,
waaruit men kon opmaken, dat hij het
verleden als begraven beschouwde.
„.Wanneer ben je aangekomen?"
vroeg hij.
„Deze morgen. Op de Coronia."
„En een goede overtocht gehad?"
„Excellent."
Er viel een stilte. Het kwam Jimmy
voor, dat meneer Pett hem met meer
aandacht bekeek, dan wel nodig was,
om al zijn schoonheid voldoende +e
'kunnen genieten. Hij stond juist op
het punt iets te zeggen over de ge
zondheid van mevrouw Pett of iet?
over bruinvissen, die hij op <Ie reis
gezien had, om aan zijn verhaal een
beetje locale kleur te verschaffen,
toen hij plotseling opschrok. Even
als andere amateurs-samenzweerders
hadden Annie en hijzelf de fout ge
maakt van te voorbarig zijn geweest.
Het idee, te beweren, dat hij diezelfde
morgen was aangekomen, had hem
schitterend toegeschenen en zoo op
pervlakkig beschouwd, was het dat
ook. Maar hij dacht er nu ineens aan,
dat, wanneer hij meneer Pett op de
Atlantic gezien had, al was het dan
ook maar van uit de verte, de waar
schijnlijkheid voor de hand lag, dat
meneer Pett ook hem gezien had.
Het volgende ogenblik had die ander
die veronderstelling bevestigd.
„Ik heb werkelijk zo'n idee, dat ik
je al eens eerder gezien heb. Maar ik
kan me niet voorstellen waar."
„Alles goed thuis?" vroeg Jimmy.
„Ik ben er zeker van."
..Het zal me een genoegen doen, ze
allemaal eens te zien."
„Ik moet je ergens gezien hebben."
„O, daar ben ik wel vaker."
„Hè?"
Meneer Pett scheen die opmerking
even wantrouwig te overwegen. Maar
Jimmy haastte zich, het onderwerp
van het gesprek te veranderen.
„Voor een jongeman, als ik," zei
zei hij, „die een heel leven voor zich
ziet open liggen, is er iets stimule-
rends in het gezicht van een modern
kantoor. Hoe druk hebben die lui het
allemaal."
„Ja," zei meneer Pett „Ja!" Hij was
blij, dat de conversatie nieuwe verge
zichten opende. Hij zag er wel een
beetje tegenop met die jongeman ovef
de toekomst te spreken.
„Iedereen werkt, behalve de baas!"
zei Jimmy.
Meneer Pett schrok.
„Hè?"
„O, niets."
Meneer Pett geraakte een beetje in
de war. Hij vermoedde een beledi
ging, maar zou niet hebben kunnen
zeggen, waarin die bestond. Hij liet de
gesprektoon, tot nu toe gevolgd even
wel varen en werd geheel zakenman.
„Ik hoop, dat je, nu je hier bent,
eens hard zult gaan aanpakken en
geregeld werk zult gaan doen," ze:
hij, met in zijn stem iets van de toon,
waarmee hij altijd op Ogden indruk
trachtte te maken.
„Werk!" zei Jimmy, zonder enige
uitdrukking.
Ik kan je een plaats in mijn kantoor
geven. Dat heb ik je stiefmoeder be
loofd en ik zal die belofte ook na
komen."
„Ja, maar, wacht u eens even! Ik
begrijp u niet! Bedoelt u, dat u me aan
het werk zult zetten?"
„Wel natuurlijk. Ik veronderstel
tenminste, dat dit de reden was, waar
om je hier naar toe bent gekomen. Ik
denk, dat je hebt ingezien hoe schan
delijk je met je tijd omsprong en hoe
gemakkelijk je je tot een positie zou
kunnen opwerken in myn kantoor."
Een vurige ontkenning brandde op
Jimmy's lippen. Nog nooit was hij in
een dergelijke verregaande mate ver
keerd beoordeeld geworden. Maar
toen dacht hy ineens aan Annie. Hij
mocht niets doen,wat haar plannen in
de war zou kunnen schoppen. Wat
het ook mocht kosten, hij moest de
kleine man tevreden te stellen. Een
paar seconden dacht hij aan Annie.
Hij hoopte, dat zij zou begrijpen en
waarderen, welke dingen hij om ha
rentwil ondernam. Hij, die in een in
geboren afschuw had van alle werk
had tegen meneer Pett gezegd, dat
het nijvere werken van de groep loon
slaven op zijn bureau een stimuleren
de werking op hem had gehad. Maar
dat had hij alleen maar gezegd, om
dat het hem een soort geestelijke ver
kwikking gaf, zulk werk nooit behoe
ven te doen. Wanneer hij die mensen
als werkelijke collega's ging be
schouwen, dan hield die stimuleren
de werking meteen op. En omwille
van Annie, zou hij nu zover gaan,
dat hij een der hunnen zou worden!
Had een ridder ooit zo iets voor de
vrouw zijner keuze verricht? Jimmy
twijfelde er sterk aan.
„Dat is prachtig," zei hij. „Reken
op me. Ik kan zeker aannemen, dat
ik zo'n baantje zal krijgen, als een
van die anderen, die hier zitten?"
„Ja."
„Nu, niet om te beweren, dat ik
er verstand van heb, maar ik zou u
willen voorstellen, mij dan iets te
geven, wat het werk van die knaap
daar, die haast verdrinkt in het pa
pier, verlicht. Toen ik er langs
kwam stak alleen nog maar zijn
neus boven het papier uit. Ik heb
nog nooit zoveel mensen tegelijk en
zo hard zien werken. Ze willen ze
ker allemaal uitmunten?"
Meneer Pett antwoordde daar erg
gereserveerd op. Hij hield niet van
die lichtzinnige praat over zijn ge
heiligd kantoorwerk. Hij vond, dat
Jimmy zijn nieuwe leven niet in de
juiste geest tegemoet trad. Er had
den al heel wat jonge mensen met
hem over het werken, op zijn kan
toor gepraat, maar zó had het nog
niet één gedaan.
„Je staat op een belangrijk punt
in je carrière," zei hij. „Je zult iede
re gelegenheid hebben om omhoog
te komen."
„Ja, om zeven uur 's morgens,
denk ik?"
„Lichtzinnigheid," begon meneeT
Pett.
„Mag ik nog geen grapje maken,"
zei Jimmy, „stelt u zich eens voor,
wat dit alles moet betekenen voor
een jonge man, die een afschuw
heeft van werken. Wees vriendelijk
voor me. Waarschuw uw onderge
schikten, dat ze in den beginne een
prettige toon tegen me aanslaan. Het
is mogelijk, dat het iets veel en veel
beters is, dan ik ooit gedaan heb,
maar verlang niet van me, dat ik
het met vreugde verricht! Voor u is
het allemaal gemakkelijk. U bent
hier de baas. U kunt gaan en komen
zoals u wilt. Als u een honkbal
wedstrijd wil gadeslaan, wel dan
gaat u. Het enige wat u te doen
hebt, is bericht achter te laten op
uw kantoor, dat u meneer die en
die op een bepaalde tijd, absoluut
moet spreken. Ik daarentegen zal
me in een hoop papier hebben te
werpen en mag alleen boven ko
men, als het gevaar voor verstik
kingsdood te groot wordt".
Mogelijk had alleen het noemen
van zijn geliefkoosd spel meneer
Pett weerhouden om uiting te ge
ven, aan het kregelige gevoel, dat
bij hem opkwam.
„Het verbaast me", zei hij, „dat je
toch nog, met zulke gevoelens hier
raar toe bent gekomen".
„Plicht!" zei Jimmy. „Plicht! Er
komt in het leven van iedereen een
moment, waarop hij te kiezen heeft
tussen wat prettig is en wat goed is!"
(wordt vervolgd)
Die kindersterfte moet
verminderen.
Snelverkeer, denk om de
kinderen
Die iwarte vlek moet weg!
