Qtate
Hoe in een Parijse voorstad
communisten bekeerd werden
Er zijn ook andere
Anti-Rev.
DE
UITTOCHT
iminwaiiimiri
Het 7de en 8ste
leerjaar
BE LEIDSE COURANT
.✓ËEDE BLAD PAGINA 3
Voor de poorten van Parijs is
een kleine gemeente van 9000
zielen: La Haye-les-Roses De
Rozenhaag, welke haar naam
ontleent aan de gewoonte van
de arbeiders-gezinnen daar ter
plaatse zich bezig te houden met
het kweken van rozen, als met
een tweede vak-beoefening. De
ze wijk, gelegen tussen de ar
beiders voorsteden van Parijs,
dicht bij de Porte d'Orléans, was
een paar jaar terug geheel com
munistisch. Nu schijnt het wel
een model-gemeente van de
eerste Christenen!
Aan wie de verdienste van dit on
gelofelijk werk? vraagt het pau
selijk dagblad de „Osservatore Ro
mano", waarna het overneemt, wat
het Amerikaanse tijdschrift ..The
Sign'' er over schrijft. Wij volgen
hier dus de her-vértaling uit de
„Osservatore".
Dit resultaat is te danken aan pa
ter Jean, een nederige monnik met
een bleek en vermagerd gezicht, die
zó te voorschijn lijkt te zijn geko
men uit een schilderij van El Greco,
en een groep Benedictijner monni
ken. Zij zijn de typische vertegen
woordigers van de moderne Franse
zielzorgers, die, in hun verlangen
Frankrijk opnieuw te kerstenen, be
zield zijn met de geestdriftige ijver
van de eerste Christenen. Bovendien
hebben zij zich er in bekwaamd
eerst aan zichzelf te stellen en ant
woord te geven op al die vragen,
die gedaan kunnen worden uit de,
allerminst eenvoudige, geestesge
steldheid van de ir/oderne heiden.
Maar zonder direct het communis
me aan te vallen, ontwapenen zij
het stukje bij beetje.
Toen p. Jean als pastoor gezon
den werd naar La Haye-les-Roses,
namen aan de Zondagsmis gemid
deld een veertigtal gelovigen deel,
en de priesters werden „kraaien"
genoemd, met een oneerbiedige zin
speling op de kleur van hun kleed.
De wijk was een karakteristiek
communistisch centrum, vol vergif
en haat. De gemeenteraad was 100
procent rood.
Maar dat waren geen hinderpalen
die pater Jean konden stuiten, niet
nieuw als hij stond tegenover con
tact met de communisten. Zijn aan
voelen van de vreugde en de ver
heffing van de menselijke persoon
lijkheid had reeds een bemoedigend
succes gehad bij zeer vele van zijn
tegenstanders, en nieuwe wonderen
zouden door hem verricht worden te
La-Haye-les-Roses.
In 1946 vroeg pater Jean, nauwe
lijks hersteld van een langdurige
ziekte, opnieuw, naar de „front
linie" te worden gezonden en, sa
men met een kleine groep Benedic
tijner monniken, vorm'de hij een
nieuw type monniken in zijn ordes
regel: „de Benedictijnen van de pa
rochies".
De twee persoonlijkheden, die het
meest op de voorgrond traden in de
nieuwe beweging zijn pater Jean en
zijn naaste medewerker, p. Edmond
Bsrnadet. Deze twee priesters zijn
twee totaal verschillende karakters,
maar het een schijnt de aanvulling
te zijn van het andere. Tegenover
de magerte en bleekheid van pater
Jean staat de athletische figuur van
p. Edmond. Deze laatste, voorheen
professor en schrijver, staat zeer
goed bekend in het politieke en li
teraire Franse leven. Pater Jean
heeft hem de „minister van buiten
landse zaken" van de parochie ge
doopt. Deze houdt zich bezig met
de jeugd en met de culturele aan
gelegenheden, behalve dat hij tot
taak heeft de voor het leven der
gemeente noodzakelijke fondsen bij
een te brengen.
Kort nadat zij bezit genomen had
den van de parochie van La Haye-
les-Roses, begonnen de Benedictij
nen met hun offensief. Na een eer
ste contact met de parochianen,
werd de actie voortgezet op het to
neel. In de kerk, voor deze gelegen
heid veranderd in een theater, wer
den voorstellingen uit het EVangelie
opgevoerd. Iedereen werd uitgeno
digd erbij tegenwoordig te zijn.
Wat het allermeeste indruk op
de bevolking maakte was het
feit, dat de auto met de luid
spreker-installatie, tot dan toe
alleen maar gebruikt door de
communisten, voor deze gelegen
heid door de monniken was ge
huurd. Geprikkeld door de
nieuwigheid en door de publici
teit kwam een grote menigte de
voorstelling bijwonen, bijna al
len communist en zeer velen
dapper met de hoed op 't hoofd
en een sigaret tussen de lippen.
Aan het slot echter bleken de
hoeden afgezet te zijn en waren
de sigaretten gedoofd. Commu
nisten en niet-communisten wa
ren vereend in een gemeen
schappelijk gebed.
Dat was het eerste succes.
Op die wijze bleef het toneel het
invloedrijkste middel bij dit aposto-
laats-werk. Allerlei voorbeelden van
huichelarij en farizeïsme werden op
de planken vertoond voor de toe
schouwers, van wie velen tot hun
grote verbazing tot de ontdekking
kwamen, dat vele dingen, die zij af
keurden op godsdienstig terrein,
door Christus zelf veroordeeld wa
ren.
Na deze voorstellingen kwamen
velen de monniken opzoeken, velen
werden gedoopt en velen verzoen
den zich met de Kerk. Van toen af,
geleidelijk, met geduld en enthou
siasme, werd de droom van de arm'e
Benedictijnen verwezenlijkt: in de
parochie een model-Christengemeen
schap te vormen.
Aan de parochianen werd uitge
legd de betekenis van de H. Mis en
de deelname aan de liturgie. Het
hoogaltaar werd midden in de kerk
geplaatst, om alle gelovigen in de
gelegenheid te stellen van nabij het
H. Offer bij te wonen. Gedurende
Ter Aar, 20 Juni 1949.
Hooggeachte heren,
Gaarne zou ik voor onderstaand
schrijven een plaatsje afgestaan zien
in uw dagblad, opdat men kennis
kan nemen van het feit, dat er ook
andere A.-R.-mensen zijn dan de door
u gesignaleerde correspondent van
de Nieuwe Leidse te Ter Aar.
Het bericht over de gehouden ge
meenteraadsverkiezingen te Ter Aar,
weergegeven door de Nieuwe Leidse
Courant, is niet geheel in overeen
stemming met de waarheid en het
verloop der gebeurtenissen. Volgens
de correspondent zou de A.R. zich
voor een keuze hebben zien staan
tussen het afstaan- van een zetel aan
de K.V.P. of de V.V.D.
Hier begint het spel der onwaar
heid al reeds. Want er bestond geen
keuze, deze werd door de handelin
gen der A.R. Kiesvereniging gescha
pen. Wat is het geval in onze ge
meente? De V.V.D. is, wanneer zij
met een eigen lijst aan de verkiezin
gen deelneemt, onder normale om
standigheden, niet in staat om voor
een zetel in de Raad in aanmerking
te komen. Alleen door middel van
samenwerking met een andere partij
kan zij door het verzamelen van
voorkeurstemmen een kans hebben
om een vertegenwoordiger in de
Raad te brengen. Wanneer dus de
AR. niet bereid waren geweest tot
samenwerking met de V.V.D. had
deze geen kans gekregen.
Maar er gebeurde meer. In de gele
deren der A.R. was enige deining
over de tweede plaats op de candida-
tenlijst. Dit veroorzaakte nogal enige
opschudding, waarbij waarschijnlijk
het toch al bijna niet toereikende
aantal stemmen voor de A.R. nog wat
verminderen kon, zodat de kans op
toewijzing van een restzetel kleiner
werd. Dit gevaar ziende besloot het
bestuur der A.R. Kiesvereniging een
voorstel te doen tot samenwerking
met de V.V.D. aan haar leden, die
het op enkelen na, allen zo slikten,
zonder na te denken, dat men daar
door de V.V.D. de enige kans gaf om
nog eens in de raad terug te keren.
Men hoopte echter innerlijk er zeer
sterk op, dat het aantal stemmen
der V.V.D'ers niet toereikend zou
zijn voor een eigen zetel, zodat deze
stemmen de tweede candidaat der A.
R.-lijst ten goede zouden komen.
De stemming, die altijd verrassin
gen in zich bergt, bracht echter aan
het licht, dat de V.V.D.. hoewel zij
minder stemmen had dan bij een vo
rige verkiezing, toch in staat was
haar man, door middel van de prin
cipiële A.R.-partij, in de Raad te
brengen.
Dat was een geweldige tegenval
ler. En om nu toch maar hiervan niets
te laten blijken, heeft de Ter Aarse
correspondent de Nieuwe Leidse, die
tevens secretaris is der A.R. Kiesver
eniging is een zodanig bericht de we
reld ingezonden, als door u werd ge
signaleerd.
DOOR ETHEL SMITH DORRANCE
48)
XXX
Samen voorwaarts!
De uitwendige tekenen van opge
wondenheid verminderen, doch dc
spanning steeg. Velen hoopten, dat
de hoge politiebeambte hen een nog
sterker verzekering wilde geven van
de truggave van de claims. Grace
Farrar koesterde echter een minder
zelfzuchtige hoop, voortgekomen uit
naar levendige belangstelling voor
de man van de dag. Die weerspie
gelde zich op haar gelaat, toen ze
haar schitterende glimlach op Raw-
son richtte.
De superintendant nam het woord
„In de jaren, dat ik de uniform der
Bereden Politie gedragen heb, heb ik
nimmer geluisterd naar een meer
volledige uiteenrafeling van een in
gewikkelde misdaad, dan heden. Ser
geant Rawson verdient onze geluk
wensen, zowel daarvoor, als voor het
geweldige werk dat hij u allen door
storm en noodweer zonder verlies
van één enkel mensenleven uit Old
Gold hierheen teruggebracht heeft.
En naar mijn mening behoort deze
jonge beambte onmiddellijk uit de
rang van ondergeschikt ambtenaar te
worden ontheven. Ik stel hem hierbij
aan als dienstdoend inspecteur van
politie en kan aan u, zijn vrienden,
de verzekering geven, dat zijn vaste
aanstelling zal worden aangevraagd,
zodra het me mogelijk is mij in ver
binding met de regering te stellen".
Als één man rees de menigte over
eind en juichte de leider toe die hen
in veiligheid had gebracht, toen ze
op het toppunt hunner dwaasheid
stonden.
Er volgde een algemeen gejammer
op de mededeling van Wheeler, dat
die promotie Rawson natuurlijk uit
het detachement zou verwijderen,
omdat hij nu aan het hoofdbureau
van Dawson verbonden werd. Hij
zou sergeant Martin Murray, die
de Mis bad een andere priester ge
beden in het Frans voor en de
volksverzameling antwoordde. De
godsdienst werd niet voorgesteld als
een gewoonte of een formaliteit,
maar als een kant van het dagelijks
leven. Dat is het beginsel, dat men,
te beginnen bij de kinderen, de zie
len tracht in te prenten.
Geen enkele voorrang wordt toe
gelaten. De rijke en de arme be
talen hetzelfde kleine bedrag voor
een huwelijkssluiting, voor een be
grafenis en voor-welke andere plech
tigheid en aan allen wordt dezelfde
ceremoniële uitvoering gegeven. En
bovenal: er wordt geen enkele
plechtigheid voltrokken, tenzij te
voren de deelnemenden bewijzen de
betekenis er van te begrijpen.
La Haye-les-Roses is, ten gevolge
van twee jaren intense arbeid van
p. Jean en zijn genoten, thans een
geheel ander oord geworden. De be
volking werkt met meer vreugde en
beklaagt zich niet meer. Haar ver
bittering is verdwenen. De kerk is
's Zondags altijd vol, in het bijzon
der jongens en meisjes. Het is aan
deze nieuwe Franse generatie, dat
de monniken hun grootste kracht
en toewijding besteden om hen op
te voeden tot de christelijke liefde
in God.
Wèg die afvalstoffen
die Uw ingewanden verstoppen!
Zacht en toch snel werken
Dit bericht berust echter niet op de
gronden der waarheid. Men wil hier
werkelijke bedoelingen verbergen.
Dat is onwaarachtigheid, die zonde
voor God is en zeker niet past in het
raam der principiële politiek die de
A.R. wil voeren.
Van een internationaal wegzakken
van Rome naar Moskou is mij, die
ook A.R. van richting ben, niets be
kend. Wel is mij bekend uit de fei
ten, dat waar het Moskovische Com
munisme haar scepter gaat zwaaien,
het voor de R.K. Kerk en haar gees
telijke leiders een even grote marte-
laarsweg wordt als voor de z.g. Pro
testanten. Dat wijst in een heel an
dere weg dan van een bepaalde af
zakking. Zulke opmerkingen zijn
grote dwaasheden en kunnen noch
dc waarheid, noch de goede verstand
houding ten goede komen. Het wordt
dan tijd. dgt alle Christenen, waartoe
evengoed de R.K. als de Geref. of
Hervormden behoren, elkaar gaan
zoeken om samen een bolwerk te vor
men tegen de aanstormende macht
van ongeloof, revolutie en Godver-
loochening. Wat zal er ook in ons
eigen dierbaar vaderland van terecht
komen als de trawanten van Stalin
het voor het zeggen krijgen? Ik ver
wacht dat Pater de Greeve het niet
al te lang voor zal lopen. En dat zou
nu juist een man zijn die mede af
zakt naar Moskou? Zulke dwaashe
den wil men de mensen toch niet
doen geloven.
Achter de berichtgeving in de
Nieuwe Leidse staat zeker niet de ge
hele A.-R. groep van Ter Aar, hoewel
men al spoedig een spook ziet in de
R.K. meerderheid in de gemeente
raad.
Wanneer echter een dagblad prijs
stelt op een goede naam in haar ver
schijningsrayon. moeten er niet te
veel correspondenten aan meewer
ken van het gehalte van die in Ter
Aar.
Ik kan me in het geheel niet plaat
sen achter dit bericht, evenmin als
achter de verkiezingscampagne der
A.R. in onze gemeente.
De Kerk leert mij dat ik de naaste
moet liefhebben als mijzelf, dat ik
niemand mag haten, noch iemands
goede bedoelingen mag diskwalifi
ceren, maar eens ieders goed gerucht
en goede naam, naar mijn vermogen,
moet voorstaan en bevorderen.
U dankend voor de plaatsruimte.
Hoogachtend,
MART. HEIJNS.
Met voldoening zal kennis worden
genomen van dit ingezonden stuk.
In ons artikel van Zaterdag jl. heb
ben wij met opzet vermeden te spre
ken van „dé Anti-Rev. in Ter Aar",
doch van „Anti-Rev. in Ter Aar", we
tend, dat de gesignaleerd^ opmerkin
gen in de N. L. Crt. geenszins door
alle Anti-Rev. in Ter Aar en daar
buiten worden onderschreven.
Red. L. Crt.
Hoe gaat die zwarte vlek
weer weg?
Wanneer u loopt en rijdt met
overleg!
hem vergezelde tot plaatselijke com
mandant benoemen, Murray 'n zwa
re degelijke kerel, stond op, maakte
een buiging en ging weer zo gauw
mogelijk zitten in zichtbare verle
genheid.
De superintendant deelde vervol
gens mede, dat de post in Stampede
versterkt zou worden met twee con-
stabels, die eveneens waren meege
komen. Ze zouden reeds in het be
gin van de winter op hun post zijn
geweest, als het verzoek om verster
kingen van Rawson niet te laat was
gekomen door de onbetrouwbaar
heid van Tagisch Jerry, zijn Indiaan
se boodschapper. Die kerel scheen te
zijn omgekocht, vermoedelijk door
Briscoe, om eerst een particuliere
boodschap naar White Horse te bren
gen, en was slechts enkele dagen ge
leden aangekomen. De zaak was teen
reeds in onderzoek, doch de gouddel
vers zouden zich er niet langer over
behoeven te beklagen, dat de post in
Stampede niet voldoende bezet was.
In de nu volgende algemene druk
te en opwinding werd, mevrouw Far
rar nu door deze, dan door gene ba
rer kennissen aangeklampt. Louise
Kirkland bleef echter niet aan haar
Naar aanleiding van het ingezon
den stuk in uw blad van 16 Juni zou
ik graag enkele opmerkingen maken.
Ik zou willen beginnen met er
m'n verwondering over uit te spre
ken dat de redactie bij dit ingezon
den stuk geen enkele kanttekening
plaatste want ik kan mij moeilijk in
denken dat u met de strekking vol
ledig accoord gaat. 1)
Mogelijk is dat u na datgene wat
vorig jaar over deze materie is ge
schreven er niets voor voelt om
weer opnieuw te beginnen. Maar als
we in de aanvang van het ingezonde
stuk lezen van verontwaardiging en
walging, dan vraag ik mij af, of dit
misschien de pennevrucht is van 'n
verbitterd mens, en is zo iemand in
staat om onbevooroordeeld de din
gen te zien. Wij lezen verder van
dwang en dictatuur. Het zou ook
kunnen zijn dat de verantwoorde
lijke instantie in dit geval het
departement van onderwijs ons
volk tegen zichzelf moet beschermen
Onze kinderen zijn heus nog wel
van ons en zijn geen staatseigen
dom, maar als wij onze plicht ver
zuimen dan moesten wij eigenlijk
dankbaar zijn dat de staat zich over
die kinderen ontfermt.
Het zijn natuurlijk weer de grote
gezinnen die door deze „ramp" ge
troffen worden schrijft N. Maar daar
kunnen wij tegenover stellen dat het
V.G.L.O. juist voor de grote gezin
nen 'n zegen kan zijn. Het is immers
voor het grote gezin alleen bij uit
zondering mogelijk om de kinderen
hogere studie's te geven, en daarom
kan het VGLO mits goed gegeven
maar daarover straks 'n groot
voordeel betekenen, 'n Groot gezin
schrijft N. verder krijgt geen hulp
in de huishouding en daarom zijn
de moeders van grote gezinnen blij
als zij 'n meisje van 1314 jaar heb
ben om te helpen in het gezin. Ac
coord maar wil inzender even be
denken dat dit 'n sociale mistoestand
is die wij zeker niet moeten oplos
sen met onze meisjes van 13 en 14
jaar. Mogelijk blijft mijn inziens dat
de meisjes op die leeftijd enige dagen
Maandag en Vrijdag thuis blij
ven om datgene wat ze de overige
dagen leren thuis in praktijk te bren
gen.
De stelling dat jongens van 13 en
14 al nuttig werk kunnen doen in
de agrarische bedrijven en bij per
soneelsgebrek is ook erg zwak. Het
is toch niet de bedoeling dat wij de
klok terug gaan zetten? Er is heus
lang genoeg gevochten tegen kin
derarbeid.
N. schrijft dat kinderen die niet
kunnen leren toch die lange jaren
op school moeten blijven, maar het
V.G.L.O. moet zo zijn dat ook han
denarbeid beoefend wordt en daar
kan ieder mens zijn voordeel van
hebben op later leeftijd.
N. heeft 'n groot gezin 10 kin
deren en spreekt uit eigen erva
ring, schrijver dezes heeft er 7 en
mag misschien ook wel van enige
ervaring spreken; maar tevens de
vraag stellen of het verantwoord zou
zijn om onze jeugd van 11 en 12 jaar
los te laten op het bedrijfsleven van
onze tijd. Laten wij toch niet zoveel
onderscheid maken voor het platte
land nu grote bedrijven en fabrieken
zich gaan vestigen op het platteland
en daar de gehele jeugd toch niet
in de agrarische bedrijven arbeid
kan vinden. Een groot gedeelte van
onze jeugd vloeit af naar de fabriek
en werkplaats en daarom is het
VGLO een voorbereidingstijd die zo
ze goed wordt uitgebuit de jeugd
voor grote gevaren behoed. Daarvoor
is het nodig dat het VGLO wordt
uitgebreid met handenarbeid, ex
cursies, eigen tuin enz. De jeugd
moet worden voorbereid op de toe
komstige taak, de jeugd moet de
kans hebben de moeilijke jaren uit
te kuren in 'n omgeving die deze
moeilijkheden begrijpt en. dat is
zeker niet de fabriek of werkplaats
om uit te groeien tot volwassen
heid
De "onderwijzer in het VGLO, en
dit speciaal voor de jongens, moet
niet „de meester", zijn, maar de ver-
trouwdt kameraad, die zo nodig zijn
arm zal slaan o meen hoofd dat een
zaam is; hij moet jeugdleider zijn,
niet opgedrongen, maar door de
jeugd zelf aanvaard. Onze jeugd
heeft nog idealen en zij niet moeten
niet afgestompd worden in fabriek of
werkplaats of door vermoeiende ar
beid op het land.
Voor de meisjes zal het VGLO
een goede huishoudelijke scholing
moeten opleveren en 'n karakter
volle vrouwelijke opvoeding. Het
meisje is de toekomstige moeder van
ons volk, en zo zij de passende op
voeding middels het VGLO ontvangt
zal dit beslissend zijn om twee vra
gen die eveneens weer beslissend zijn
voor de toekomst van volk en spe
zij, want ze voelde zich niet gestemd
om telkens weer voorgesteld te wor
den aan vreemden Ze verlangde naar
de eenzaamheid en sloop, zodra ze
gelegenheid had, het gebouw uit en
wandelde op haar eentje naar de po
litiepost terug.
Nu ze alleen was, voelde ze zich
toch ook niet behagelijk. Ze was blij
er blij over de gelukkige afloop voor
de man aan wie zij en haar vader zo
veel te danken hadden. Ze was er
ook blij om, dat Grase Farrar zo ver
heugd scheen te zijn. Maar toch hoe
ze ook haar best deed edelmoedig te
denken, ze voelde zich neerslachtig.
Op het horen van het knerpen van
sneeuw onder haastig haar achterop
komende voetstappen, begon ze wat
langzamer te lopen; doch het vol
gend ogenblik versnelden ze haar
schreden opnieuw. Haar gelaat, dat
zoeven nog bleek en verdrietig on
der haar kostbare pelsmuts uit kwam
begon feller te blozen dan aan haar
harde lopen kon worden geweten.
„Wel dat is gelukkig voorbij!" riep
een jubelende stem vlak achter haar.
Het volgende ogenblik hield inspec
teur Rawson zijn langen passen wat
ciaal van ons katholiek volksdeel:
1. Voor het toekomstig gezin, 2 voor
de huidige nood aan huispersoneel.
In het VGLO voor meisjes is het
probleem heel eenvoudig. Het meisje
krijgt huishoudonderwijs en les in
Kinderverzorging en dit zal uitein-
dlijk werkelijke hulp zijn voor de
moeder van het grote gezin.
Aan het slot van het ingezonden
stuk vraagt de heer N. medewerking
van KVP ón LTB om te dóen wat
in hun vermogen is om de ramp van
het VGLO te voorkomen.
Waarom vraagt de inzender ook
nog niet de hulp van de KAB? Of
vreest inzender misschien dat van
die zijde geen hulp te verwachten is.
Ik wil hem wel uit de droom helpen
en mededelen dat het onderwijsrap-
port wat het Verbondsbestuur van
de KAB begin 1948 voorlegde 'n plei
dooi inhield om de leerplichtwet tot
16 jaar te verhogen. Voor dit ideaal
zie ik op dit ogenblik nog geen prac-
tische mogelijkheid maar de toe
komst met nog verder doorgevoerde
industrialisatie van ons land zal de
noodzakelijkheid aantonen van 'n
goed gegeven VGLO.
Mijnheer de redacteur, het is wel
wat lang geworden maar ik hoop dat
u de belangrijkheid van deze mate
rie inziende dit stuk onverkort wil
plaatsen omdat er eindelijk een einde
komt aan het dwaze idee dat VGLO
voor onze gezinnen en onze kinderen
een ramp betekent. Ik breng gaarne
hulde aan de minister van onderwijs
die de moed heeft gehad om tegen
alle betweters in het VGLO weer
verplichtend te stellen, om daardoor
steun te geven aan het moeilijke
werk van de opvoeding.
J. H. v. d. P I o eg, Zoeterwoude.
1) Wij hebben voorlopig het woord
willen laten aan onze lezers. Onze
mening hebben we trouwens reeds
vroeger gezegd. Red.
KUIKENS KOESTEREN ZICH IN
INFRARODE STRALEN.
Het Rijksinstituut voor Pluimvee
teelt te Beekbergen heeft met goed
resultaat op uitgebreide schaal
proeven genomen met verwarming
van kuikenhokken door infrarode
lampen.
Deze lampen hebben, blijkens een
rapport van het instituut, gunstige
invloeden op de groei van kuikens.
De diertjes komen sneller in de ve
ren, krijgen geen beenzwakte en
gedijen beter, dan bij de tot dusver
gebruikte verwarmingsmethoden.
Een voordeel is ook, dat de lam
pen boven de kuikens worden ge
hangen, zodat de diertjes niet meer
rondom de( warmtebron behoeven te
dringen, 'waardoor vechtpartijen
worden voorkomen. De lampen heb
ben voldoende spreiding voor een
vierkante meter, zodat de kuikens
meer uitloop hebben dan in broed
machines.
DOODSLAG OP EEN ENGELS
SCHIP.
Een twist tussen twee negers, op
varenden van het in de Tweede Ka-
tendrechtsehaven te Rotterdam lig
gende Engelse s.s. „Alkol", dat gis
teren uit Hamburg te Rotterdam met
kolen was aangekomen, heeft bloe
dige gevolgen gehad en aan een hun
ner het leven gekost.
De beide kleurlingen, de 44-jarige
fireman George Lamina uit Liver
pool, die het slachtoffer werd, en de
32-jarige fireman M. A. hadden ruzie
gekregen, vermoedelijk om een
vrouw. Ze stapten aan wal om het
uit te vechten. Beiden trokken een
mes en brachten elkaar verscheidene
steken toe. Gewond gingen ze terug
aan boord, waarna de eerste zich
naar het toilet begaf. A., die veel gro
ter was dan de andere, zocht hem
opnieuw op, gewapend met een vijl,
en diende zijn collega nog enkele
slagen toe. Beiden moesten naar het
Zuiderziekenhuis worden vervoerd.
Lamina bleek echter reeds overle
den te zijn. A. is gearresteerd en
heeft zijn daad bekend.
VRIJSPRAAK SCHREIEDER
BEVESTIGD.
Dc Bijz. Raad van Cassatie heeft
vanmorgen het beroep van de procu
reur-fiscaal bij het Bijz. Gerechtshof
te Leeuwarden tegen de sententie
van dat Hof. waarbij Schreieder werd
vrijgesproken, resp. ontslagen van
rechtsvervolging, verworpen.
De procureur-fiscaal had Schreie
der ten daste gelegd, dat hij opdracht
gegeven had tot repressaillemoorden
te Dronrijp op 12 April 1945 en de
functie van Kriminaldirektor bij de
S.D. had bekleed. Door deze uit
spraak heeft de Bijzondere Raad van
Cassatie de vrijspraak en het ontslag
van rechtsvervolging van het Bijzon
der Gerechtshof te Leeuwarden be
vestigd.
in om gelijke tred met haar te hou
den.
.Ben jc dan dankbaarder, omdat
alles voorbij is, dan voor je promotie
en al de oprechte wensen van je
goede vriend?" vroeg zij.
„Als jij nu van me wegloopt?"
Hij lachte van louter vreugde omdat
hij haar nog ingehaald had. „Nee. ik
ben dankbaarder voor die promotic.
dan ooit een sergeant is geweest.'
Louise wilde de ogen niet opslaan
ze keek nog strakker voor .zich en zei
„Alle moeilijkheden zijn wel won
derlijk goed uit de weg geruimd,
niet? Je hebt op alle punten gewon
nen en ook ik wil je graag er mee
gelukwensen, mijnheer de inspec
teur."
„Maar is dat wel zo?" vroeg hij.
..Of wat zo is?"
„Dat ik op alle punten gewonnen
heb?" Hij greep haar arm en hield
haar op het pad staande, zo dat ze
hem aan moest kijken. „Er is nog een
groot raadsel, dat niet is opgelost,
maar ik hoop, dat het hier en op dit
ogenblik zal worden opgehelderd. Dc
reden waarom ik zo blij met mijn
promotie ben is.nu ja 'n sergeant
is ook maar een sergeant. Volgens
„WEDDEN, EXCELLENTIE?
Naar aanleiding van de woorden
van minister van Maarseveen bij zijn
vertrek uit Nederland:
„Het zou niet "goed kunnen samen
gaan, confereren terwijl het schieten
voortduurt" en soortgelijke bij zijn
aankomst te Batavia, schrijft „De
Vrije Pers" te Surabaya in een hoofd
artikel onder de titel „Wedden, Ex
cellentie?" o.m.:
„En toch. Excellentie, als men een
Ronde Tafel-conferentie wil hebben,
dan zal men het schieten op de koop
toe moeten nemen. Want: Hatta is
naar Kotaradja gegaan en ontmoette
daar Sjafruddin niet. Hij sprak
met afgevaardigden van de noodre-
gering. Via deze is aan Hatta vol
gens onze informaties het volgende
medegedeeld: „Ik, Sjafruc/din, ben
er voor het vuren te staken. Ik ben
bereid de overeenkomst van 7 Mei na
te komen. Ik wil naar Djokja, als de
republikeinse regering daar hersteld
is en ik zal mijn mandaat ter be
schikking stellen. Maar bedenk goed,
ik ben van de noodregering de enige,
die dit wil. De rest van het noodka-
binet voelt er niets voor en de repu
blikeinse militairen ook niet. Reken
dus alleen op mij en niet op de rest
van republikeins Sumatra."
Het blad besluit:
„Wij kunnen nu eenmaal moeilijk
de minister een weddenschap voor
stellen, maar als het zou kunnen,
zouden wij zeggen: Wedden, Excel
lentie, dat er geen Ronde Tafel-con
ferentie komt, als u vasthoud aan
het standpunt: schieten en confere
ren tegelijkertijd is onmogelijk? En
andets gesteld: wedden. Excellentie,
dal wij een Ronde Tafelconferentie
krijgen, terwijl in Indonesië vrolijk
wordt geschoten?"
NAWEEëN VAN DE MELK-
DISTRIBUTIE.
Het gerechtshof te 's-Gravenhage
behandelde het beroep van W. der. H.,
eertijds directeur ener melkfabriek
te Leiden, tegen een vonnis van de
Haagse rechtbank, die hem veroor
deelde tot 20.000 gulden boete subs.
6 maanden hechtenis en vier maan
den voorwaardelijk. Onder verant
woordelijkheid van de heer den H.
waren bij dit bedrijf, dat 16 tot 17
millioen liter per jaar verwerkt, te
korten ontstaan van 20.000 liter kar
nemelk. 5000 liter melk bij een filiaal
en 10.000 liter melk onder diverse
slijters.
Aanvankelijk werd gemeend, dat
op grote schaal zwart gehandeld was,
weshalve men de directeur 28 dagen
in voorarrest hield. Later bleek, dat
van zwarthandel geen sprake was.
Dït kwam een getuige onder ede be-
bestigen. Door het bedrijf is nimmer
boven de vastgestelde prijzen ver
kocht. Het inter-kerkelijk bureau
heeft tijdens de oorlog wel tiendui
zenden liters melk zonder bon voor
normale prijzen gekregen. In de
hongerwinter werd een groot over-
sohot melk, dat door de Duitsers
werd opgevorderd, onder de bevol
king „weggewerkt".
De karnemelk, die men in de bon
nenadministratie tekort kwam f 1947)
was inderdaad zonder boa verkocht.
Men hield tegen het einde der week
vaak hoeveelheden over. waarvoor
geen afzet bij varkenshouders be
stond. Deze karnemelk werd op vee
bonnen afgeboekt, doch zonder bon
voor menselijke consumptie ver
kocht. Het tekort van ol.m. 5000 liter
bij een filiaal te Noordwijk vond zijn
oorzaak in concurrentie. Te Noord-
wijk werd zonder bon verkocht (o.m.
aan badgasten) door slijters, die melk
bij de boeren kochten om deze con
currentie het hoofd te bieden besloot
de directeur eveneens zonder bon te
leveren, teneinde de omzet te hand
haven. Het laatste tekort van 10.000
liter betrof leveranties aan slijters
tegen toewijzingen, die nog geldig
moesten worden.
Tijdens het onderzoek in deze
kwestie door de C.C.D. trachtte een
boekhouder de tekorten te verbloe
men door verkeerde opgaven, die
achter aan het licht kwamen.
Het bovenstaand relaas bleek uit
verklaringen van de directeur, getui
gen en verdediger. Deze laatste mr.
D. J. I. van den Oever bepleitte op
grond hirevan vermindering van
straf.
De procureur-generaal eiste 15.000
gulden boete subsidiair vijf maanden
gevangenisstraf en vier maanden
voorwaardelijk.
Uitspraak op 6 Juli.
Weggebruikers,
300 kinderen elk jaar weer,
Vallen ten offer aan het Verkeer!
Die zwarte vlek moet weg!
mijn mening is het voor een onder
geschikt beambte niet passend, een
jong meisje door een lange verloving
waarvan het einde niet te voorzien
is, aan zich te binden. Nu ik echter
hoofdambtenaar ben geworden, heb
ik automatisch de vrijheid gekregen
mijn hart onder de hoede te stellen,
an wie ik wil. Ik wil zo graag pro
beren, je te vertellen, hoeveel ik van
je houd. Toen je indertijd de loop
plank van de Getaway afkwam, nam
je regelrecht in mijn gevoelens een
plaats in, die nog geen andere vrouw
ooit ingenomen heeft. Kijk eens,
Louise!
Uit een binnenzak haalde hij het
zorgvuldig bewaarde zakdoekje te
voorschijn. „Ik heb dit dag en nacht
bij me gedragen sedert het ogenblik
dat ik uit Stampede vertrok om je
op te zoeken," zei hij.
Ze bekeek het verbaasd. „Maar
waa.hoe ben je.
„Ik kreeg het om de brief, mij door
de zwerver gebracht, heengewikkeld.
Vertel me eens, heb je er ooit soms
eer. als aandenken aan Briscoe gege
ven?"
(Slot volgt)
