IVAT EENJ&EMAK
Veijaait in Jndië
\JUte g#
Wimpie
Qwte
Reorganisatie-plan van commissie-
Lamers
«VlCaatjesharing
UITTOCHT
DINSDAG 24 MEI 1949
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 2
KATHOLIEKE KINDERBESCHERMING
Drakenburgh, 23 Mei.
Voor de derde maal is het Katho
liek Verbond voor kinderbescherming
samen voor de jaarlijkse landelijke
bijeenkomst. Men zat al aanstonds in
een zeer belangrijk onderwerp:
centralisatie van de kinderbescher
ming in ons land. Welkome handlei
ding daarbij was het zo juist gereed
gekomen rapport van de commissie
Lamers over de reorganisatie van de
voogdijraden.
Het komt hierop neer, dat de voog
dijraden moeten worden omgevormd
tot arrondissements-jeugdraden,
tot taak hebben, de behandeling van
de gezinsvoogdij over te nemen en
controle te oefenen op de uitvoering
van de kinderwetten. Daarboven moet
staan een centrale jeugdraad, voort
gekomen uit maatschappelijke wer
kers. De financiering kan geschieden
door middel van rijkssubsidies en
aanvullende gemeentelijke subsidies,
aangevuld met bijdragen van parti
culiere verenigingen. Zoals wij ver
namen, schijnt de minister niet. on
genegen, voor 85 procent bij te dra
gen.
Tot nu toe houden verschillende
rijksinstanties zich met de jeugdzorg
bezig, hetgeen een kunstmatige split
sing veroorzaakt. Daarom verdedigt
het rapport-Lamers de instelling van
een afzonderlijk ministerie van Jeugd
zorg. De werkzaamheid van de t
schillende departementen zou in een
pool kunnen worden gebundeld.
Ongetwijfeld binnenkort zal
commissie-Lamers haar denkbeelden
nader bekend maken; dan zal blijken,
dat men heeft aangeknoopt bij het
algemeen geprezen prae-advies, dat
mr. dr. Loeff onlangs heeft verde
digd op het Utrechtse congres van de
Nederlandse vereniging voor maat
schappelijk werk.
Geen neutraliteit in de
opvoeding.
Natuurlijk gaat het katholiek ver
bond voor kinderbescherming er van
uit, dat neutraliteit m^et voorden ge-
bannen uit de opvoeding van het
kind. Maar dan moet men zorgen, in
eigen kring paraat te zijn. Vandaar,
dat het bestuur thans bezig is, een
onderzoek in te stellen naa^ de ge-
Aetherklanken
WOENSDAG
HILVERSUM I (301 m)
7.00 Nieuws, 7.15 Ochtendgymn.
8.00 Nieuws, 8.15 Musette-klanken,
8.50 Voor de huisvrouwV 9.00 Sak
sisch Staatsorkest, 10.0A Kinderen,
10,20 Onze Keuken. 10.3o Als de
stofzuiger zwijgt, 12.00 Accordeola,
12.30 Land- en tuinbouwnieuws.
12.38 Orgelspel door Johan Jong.
13.00 Nieuws, 14.00 Gesproken por-
retten, 14.15 Jeugdconcert. 15.00 De
Regenboog, 15.30 De Roodborstjes.
15.50 Waar zwerven wij? 16.00 Het
orkest van de week. 16.15 Voor de
kleutei-s, 16.30 Vragen staat vrij.
16.55 Zo de ouden zongen, piepen de
jongen. 18.00 Nieuws, 18.20 The An
drews Sisters, 18.30 Strijdkr. 19.15
Silvestri-kwartet, 19.30 Verleden
jaar in Ommen. 20.00 Nieuws, 20.20
Operaconcert door het omroepor
kest, 21.00 De Lindeboom, hoorspel,
22.30 Orgelspel, 22.45 Van boek tot
boek, 23.00 Nieuws, 23.15 Hit-Kit
HILVERSUM II (415 m)
7.00 Nieuws, 7.15 Te Deum Lau-
damus, 7.45 Een woord voor de dag
8.00 Nieuws, 8.15 Muziek bij 't werx
9.00 Bij onze jonge zieken, 9.35 Wer
ken van P. I. Tsjaikofski, 11.00 Ka-,
rel Leiss, tenor, 11.15 Hildebrand-
miniaturen, 12.30 Land- en tuinbouw
nieuws, 12.33 Metropole-orkest, 13.00
Nieuws, 13.15 Mandolinata, 13.45 J.
M. Cormack, tenor, 14.00 Kameror
kest, 14.40 Even onder ons, 15.00 Mu
zikaal maandblad. 15.30 Alma Musi-
ca, 16.00 Voor de Jeugd, 17.30 Piano
duo, 17.45 Indianen en Bosnegers in
Suriname, 18.00 Onze Nederlandse
koren en korpsen, 18.30 Hoe dieren-
ouders voor hun jongen zorgen. 19.00
Nieuws, 19.15 Het nieuws uit Indo
nesië, 19.45 Herman Nieland, piano.
20.00 Nieuws, 20.15 Radio Philharmo-
nisch orkest. 21.00 De betekenis van
de gemeenteraadsverkiezingen, 21.20
Sans Souci, 21.45 Pianoduo's, 22.15
Wij hebben een woord voor de we
reld 23.00 Nieuws, 23.15 Kamermu
ziek.
stichten voor katholieke voogdijkin
deren in ons land, om te weten, waar
en hoe die kinderen het best kun
nen worden verpleegd. Het gaat voor
al om de bepaling van gestichtsruimte
en indeling van de kinderen. Men
neemt aan, dat er op het ogenblik
ongeveer zesduizend katholieke kin
deren in internaten worden ver
pleegd. De komende besprekingen
zullen gericht zijn op de vraag, of
men de verzorging in gezinnen moet
bevorderen en moet overgaan tot de
inrichting van jeugdkampen.
Op Drakenburgh houden meer dan
honderd geïnteresseerden uit geheel
het land zich bezig ook met andere
onderdelen van het hierboven be
sproken belangrijk onderwerp. De
rectoren der gestichten bespraken de
godsdienstige verzorging van de kin
deren; verenigingsleiders overwogen
het contact tussen de pupillen en hun
ontzette of ontheven ouders; men be
pleitte de oprichting van charitas-
bureaux op verschillende plaatsen en
de bevordering van samenwerking
met andere verenigingen.
Nieuwe gedachten breken baan.
Over al deze actuele aangelegenhe
den hebben wij gesproken met mr.
Ariëns, die de besprekingen op Dra
kenburgh leidt en die als voorzitter
van het Katholiek Verbond voor Kin
derbescherming de laatste tijd zulke
krachtige'initiatieven ontwikkelt. Hij
bepleitte ook nog de instelling van
een Pleegkinderenwet, die beoogt het
in de hand houden van de verpleging
en opvoeding van kinderen door an
deren dan de ouders; bovendien een
herziening van het kinderstrafrecht,
van het Rijks tucht- en opvoedings
wezen.
In al deze plannen komen nieuwe
gedachten tot uiting, of worden oude
gedachten in een nieuw kleed ge
stoken. Wij noemen bijvoorbeeld:
straffeloosheid van het jeugdige kind,
aanpassing van de strafvervolging
van oudere kinderen aan paedagogi-
sche eisen, betere en consequent toe
gepaste waarneming vóór het nemen
van een beslissing omtrent het kind,
onderscheiding van internaten, scher
pere maatstaven voor gezins- en in-
ternaatsverpleging en verhoging van
het peil van deskundigheid van in-
ternaats-personeel.
Er wordt ferm aangepakt.
Mr. Ariëns besloot, met ons te zeg
gen, dat er ook op het gebied van de
kinderbescherming in ons land ferm
wordt aangepakt. Het Katholiek ver
bond zal er mee doorgaan, in het volle
vertrouwen, dat de overheid in da
den zal uitdrukking geven aan het be
sef, hoeveel er voor kans het Neder
landse volk van het particuliere werk
afhangt.
zenuwgestel is Mr. Visser in een ze
nuwinrichting opgenomen.
De heer W, Bos, die in de rang
van referendaris ter gemeentesecre
tarie optrad als particulier secretaris
van de burgemeester, is twee weken
geleden met diens toestemming met
verlof vertrokken. De heer Bos on
derhield reeds in de dagen, dat mr.
Visser burgemeester van Zeist was,
r.auw contact met deze. Hij is met
de heer Visser mee naar Den Haag
gekomen. Naar verluidt is de heer
Bos nu door de politie gearresteerd.
Als waarnemend burgemeester
treedt op ir. L. J. M. Feber, wethou
der van Openbare Werken en We
deropbouw.
Nauwelijks twee jaar heeft de
heer Visser zijn ambt bekleed. Op
1 Mei 1947 werd hij benoemd en
6 Juni d.a.v. in een plechtige zitting
van de Haagse raad geïnstalleerd.
Gedurende zijn korte loopbaan
heeft hij het in de raad niet gemak
kelijk gehad. Om. was daar zijn
mysterieuze vacantie in October van
het vorige jaar, toen hij achteraf
bleek in Luzern te zijn gexyeest, na
dat er uit de raad reeds ongemak
kelijke vragen waren gekomen over
een gêgist bezoek aan Madrid Ook
had de heer Visser klachten te be
antwoorden over zijn afwezigheid in
diverse raadsvergaderingen, waar
zaken van groot belang werden be
handeld.
De heer Visser, die 7 Maart 1904
Ubbergen werd geboren en in
1928 aan de universiteit te Utrecht
afstudeerde in de rechten, was ach
tereenvolgens burgemeester van
Avereest, Soest en Zeist. Voorts is
hij voorzitter van de Federatie van
Politie-vakorganisaties en van de
Nederlandse Wandelsportbbnd.
Mr. Visser heeft ontslag
gevraagd
Burgemeester van Den Haag
in persoonlijke moeilijkheden
Mr. W. A. J. Visser heeft zoals
gisteren in een gedeelte onzer op
lage vermeld ontheffing uit zijn
functie gevraagd als burgemeester
van 's-Gravenhage. Naar het A.NP.
verneemt vindt deze ontslagaanvra
ge haar oorzaak in moeilijkheden,
waarin de heer Visser persoonlijk
is komen te verkeren en die geen
verband met zijn ambtsvervulling
houden.
Als oorzaak van bedoelde moei
lijkheden schijnt te moeten worden
gezien het beschikken over meer de
viezen dan op normale wijze voor
eizen naar het buitenland kunnen
.•orden verkregen.
Wegens een acute storing in het
Begin de dag
met IVOROL
Tanden blank en rein; adem
fris als morgendauw.
6000 WONINGEN EXTRA VOOR
BOUWPROGRAMMA 1949.
Naar de „Maasbode" verneemt, zal
de minister van Wederopbouw en
Volkshuisvesting binnenkort ter ver
deling over het gehele land nog zo
veel bouwvolume beschikbaar stel
len als nodig is voor de bouw van
6000 woningen. Dit extxra-volume
zal voor de helft in traditionele bouw
en voor de andere helft in montage-
bouw moeten worden uitgevoerd.
Omtrent de wijze van verdeling
heeft de ministeK advies gevraagd
aan de daartoe ingestelde commissie.
Wij brengen in herinnering, dat
voor de verdeling van het woning
bouwvolume 1949 aan de adviescom
missie heeft voorgesteld aan de elf
provinciën en de drie grote steden
een bepaald volume beschikbaar te
stellen, welk advies de minister heeft
gevolgd. Indien de commissie spoe
dig een aanvaardbaar advies zou ge
ven, kunnen de Ged. Staten van de
elf provinciën welda aan bepaalde
gemeenten nog een aanvullend
bouwvolume voor woningen beschik
baar stellen.
Is hier ook een quantum bij voor
Leiden, om de achterstand in te ha
len?
BOTER IN BLIK
Het schijnt, dat kopers van boter
in blik zullen worden vervolgd, om
dat er in Nederland geen boter in
blik verkocht mag worden. Nu is het
zeker verdedigbaar, dat in deze moei
lijke tijd bepaalde producten voor
export worden gereserveerd. Maar
niet minder belangrijk dan het win
nen van deviezen is de stemming
onder onze goede troepen in Indo
nesië. Wanneer ouders van soldaten
boter in blik naar Indonesië willen
sturen, dan moet dat mogelijk zijn.
En, indien de administratie zich niet
wil vervreemden van het volk, dient
men op dit stuk aan de gerechtvaar
digde verlangens van soldaten en
soldatenouders tegemoet te komen,
aldus „Elseviers Weekblad".
MEEBOUWEN AAN DE VREDE.
Jaarprogramma 19491950 van de
Katholieke Actie in Nederland.
Het zo juist verschenen Mei-num
mer van de Actio Catholica, het lei
dinggevend orgaan van de Katho
lieke Actie in Nederland, is geheel
gewijd aan het jaarprogramma. Dit
jaarprogramma, dat is opgesteld in
samenwerking tussen de Katholieke
Actie, de standorganisaties en
vrouwen- en jeugdbeweging, heeft
tot algemeen thema: „Medebouwen
aan de vrede" en wel door vrede te
brengen tussen God en mens, vrede
in de parochie en vrede in het maat
schappelijk leven. In een inleidend
woord wijst de nationale directeur
der Katholieke Actie, Mgr. F. N. J.
Hendrikx, vicaris-generaal van de
bisschop van s-Hertogenbosch, op
de noodzaak om in aansluiting op
de woorden van Z.H. de Paus te
gaan samenwerken, teneinde de
ware vrede te gaan brengen aan
de zielen, aan de gezinnen, aan het
vaderland en onder de naties. Mgr.
Hendrikx herinnert hierbij aan de
laatste vastenbrief van de Neder
landse bisschoppen, waarin bijzon
der gewezen wordt op de sociale
rechtvaardigheid, maar waarin te
vens ook de nadruk gelegd wordt
op de sociale liefde.
Dat reeds thans dit jaarprogram-
a, dat eerst in October gaat be
ginnen, wordt gepubliceerd, vindt
zijn reden hierin, dat het voor de
verschillende groeperingen van het
Katholieke leven in Nederland mo-
geliik wordt, reeds op hun gebrui
kelijke jaarlijkse studiedagen dit
jaarprogramma te bespreken en te
bestuderen.
BIJ DE PRIJZENDIENST ZIJN
45 MAN ONTSLAGEN.
Aan 45 personeelsleden van de af
deling prijsvorming van het directo
raat-generaal van de prijzen is ont
slag aangezegd. Dit ontslag houdt
verband, zo deelde men van de zijde
van het departement van Economi
sche Zaken mede. met het in werking
treden van de Benelux-overeen-
komst per 1 Januari 1950. De prijs
regelingen, behalve die voor een be
perkt aantal schaarse artikelen, ko
men dan namelijk te vervallen.
REVOLVERAANSLAG IN DORDT
De 22-jarige Dordtenaar J. A. B.
heeft in de Hooftstraat te Dordrecht
met een revolver een aanslag ge
pleegd op het 18-jarige meisje H. J.
H. de V. Het schot, dat hij loste,
trof het meisje gelukkig niet. Haar
ouders stelden direct de politie in
kennis van het voorgevallene. Deze
gaf de zaak over aan de marechaus
see, aangezien B. militair is. De da
der werd binnen enkele uren gear
resteerd.
UITSPRAAK BIJZ. GERECHTSHOF
TE ROTTERDAM
De Roterdamse Kamer van het
Haags Rijzonder Gerechtshof heeft
gistermiddag de 54-jarige bloembol
lenkweker A. K. Kriens uit Sassen
heim veroordeeld tot acht jaar ge
vangenisstraf met aftrek van voor
arrest en uitsluiting van de beide
kiesrechten voor het leven.
De uitspraak in de zaak tegen
Jac Bakker, wachtmeester der ma
rechaussee te Oude-Wetering, is uit
gesteld. Op 20 Juni, des morgens te
half 10, zal de behandeling van deze
zaak heropend worden tot het ho
ren van nieuwe getyigen.
ONTAARDE MOEDER
VEROORDEELD.
e Rotterdamse rechtbank heeft
de 29-jarige vrouw C. H. U.-den H.
veroordeeld tot één jaar gevangenis
straf waarvan zes maanden voor
waardelijk, met aftrek van voorar
rest en met een proeftijd van drie
jaar, alsmede onder toezichtstelling
van» de reclassering en van een ze
nuwarts
Zij was verdacht van het dusdanig
verwaarlozen van haar zes maanden
oude baby, dat het kind overleed-
G. J. v. d. BERG,
Zeestraat 71,
Noordwijkerhout,
viert op 25 Mei zijn 2e Indische ver
jaardag. Ligt gewond in het hospi
taal in Medan. Éeterschap!
(Foto's van in Indonesië verblijven
de militairen kunnen bij de redactie
worden ingestuurd tot uiterlijk een
week voor de verjaardag. Foto's,
welke later worden ingezonden wor
den niet opgenomen).
Rector H. van Hussen, direc
teur van de Bisschoppelijke Hulp
actie in het bisdom Haarlem, is be
noemd tot Konsisstorial Rat van het
Aartsbisdom Wenen.
Voor de benoeming tot Eerste
Kamerlid (vacature baron van Voorst
tot Voorst) komt thans in aanmer
king mr. H. A. M. T. Kolfschoten,
burgemeester van Eindhoven.
WEERSVERWACHTING
(Geldig van Dinsdagavond tot
Woensdagavond. Opgemaakt te
10 uur)
VRIJ KOUD WEER
Wisselend bewolkt met plaat
selijk enkele buien. Meest ma
tige wind uit Westelijke richtin
gen. Tamelijk koud voor de tijd
van het jaar
IS ER WEER!
Het Voorlichtingsbureau van de
Voedingsraad schrijft ons het vol
gende: de berichten, dat onze vis
sersvloot voor het eerst na de winter
weer op haringvangst is uitgegaan,*
wekken ieder jaar opnieuw een stem
ming van verwachting in het land.
En die geldt niet slechts de baat, wel
ke een goede vangst opleveren zal
voor onze deviezen-piot of voor de
wereld van de visserij. De vlaggen
en het feestvertoon gelden ook de
„Hollandse Nieuwe" zelf, die reeds
vanouds als concurrent van de dok
ters wordt beschouwd en tegelij-
ketijd als eek speciale Nederlandse
lekkernij, waarvan het puikje ieder
voorjaar aan de Koninklijke Familie
gepresenteerd wordt.
Onze voorouders hebben het wel
goed gezien, toen ze de haring als
een zeer gezond voedingsmiddel be
stempelden. Haring is een heel vette
vissoort, rijk aan vitamines (vooral A
en D -die ook in levertraan voorko
men) en aan voedingszouten, die
eveneens het lichaam helpen oubou-
wen en tegen infecties beschermen.
Aan eiwit is ze ongeveer even rijk
als vlees en bovendien is dit vis-
eiwit lichter verteerbaar.
Ook voor kinderen vormt ze een
uitstekend voedsel.
De nieuwe maatjes-haring wordt
dadelijk na de vangst verkocht, be
halve een deel van de rijpste, dje
men opslaat in de koelhuizen. Dit
wordt dan de koelhuisharing, die na
de „nieuwe" en het hele verdere jaar
door wordt verkocht. Door de mo
derne techniek doet de kwaliteit van
deze opgeslagen haring voor de echte
Hollandse nieuwe bijna niet onder.
Maar de fijnproevers merken natuur
lijk 'het onderscheid nog wel op.
Hoe eten zij de haring, de fijnproe
vers? Zij pakken de vis bij zijn
staart, gooien hem om en scheuren
hem met één beweging in tweeën.
Dan glijdt hij zijig glad het keelgat
in. Een kunstje om door oefening
te leren.
Erzijn echter nog andere manie
ren om de nieuwe maatjes te genie
ten. bijv. als broodbelegging (hebt u
ze al eens geprobeerd met een le
peltje slasaus of' mayonnaise?) of
met andere ingrediënten vermengd
tot een sla.
e-te'd door HUIBERT VET.
OP HET SPOOR VAN
KID DIENAMIET!
17.
Wimpie verbleekte in
het donker. „Mijn
laatste kogel is verscho
ten" schrok hij. „nu ben
ik weerlooswat moet
ik doen?"
Natuurlijk wist Wimpie
héél goed wat hij moest
doen. De enige oplossing
die mogelijk was bestond
uit: hard weglopen voordat
Kid hem te pakken kreeg.
Maar daar voelde Wimpie
eigenlijk niet veel voor.
Hij bleef een ogenblik weifelend
staan, met de rug tegen een muur,
en toen kreeg zijn gezicht een ver
wonderlijk stoutmoedige uitdrukking.
Wie waagt die wint!" mompelde
Wimpie met strakke lippen. Hij
schoof wat verder naar binnen en
riep: „Hands up!" en direct daarop
rende hij geruisloos naar een andere
hoek van de zaal.
Dit was natuurlijk allemaal erg
slim bedacht van Wimpie, want op
deze wijze wist zijn tegenstander
niet waar hij zich bevond. Hij zou
zijn pistool slechts in de lege ruimte
afvuren. Doch de. list scheen niet te
helpen. Prompt kwam het antwoord,
even uitdagend als Wimpies bevel
om de handen op te steken. „Hands
up!" gilde het het knaapje tegemoet.
Het kwam Wimpie voor, dat hij
door de grond zou zakken, maar toen
bedacht hij, dat zijn tegenstander
slechts kon bluffen, want het was
volstrekt onmogelijk in het donker
iets van Wimpie te onderscheiden.
„Je zuster!" riep hij dus terug, „je
dacht zeker, dat je nlij kon overbluf
fen, hè? Steek je handen maar op,
ik heb je wel gezien!"
Het antwoord was deze maal op
merkelijk. „Zstrhuomvloipianhdiebs-
shhdue apkeoosgaczxjmwgezien!"
riep dezelfde stem van een ogenblik
geleden. Toen viel er opnieuw een
doodse stilte.
Wimpie kreeg grote, ronde ogen
van verbazing. Toen probeerde hij
nogmaals: „Je kunt mij niet voor de
gek houden! Kom maar te voorschijn,
hoor!"
Wederom was het antwoord even
verwarrend als zonderling.
„Joemaljuergalanbvjuiwliakhdueio-
moorschijn, hoor!" galmde het door
de zaal.
Wimpie ging met zijn rug tegen een
pilaar zitten en begon ingespannen
na te denken.
DE
DOOR ETHEL SMITH DORRANCE
25 r
„Jullie hebben allebei zeker ook
familieleden, die op sterven liggen,"
merkte hij sarcastisch op.
„Wat kun je' toch goed raden,"
antwoordde de jongste van de twee
lachend.
Carter deed zijn .best streng te kij
ken. „Patterson zegt, dat Osborne in
Old Gold ziek ligt. Als hij alle me
dicijnen inneemt, die de goede Sama
ritanen hier uit het kamp van plan
schijnen hem te brengen, zal hij zeker
doodgaan. Ik meen, dat jullie weet,
dat het ongeoorloofd is bij zulk een
kou, als we vanmorgen hebben,
honden op de weg te gebruiken, is
het zo niet?7
De beide mannen staakten het be-
laderi van hun slee om dit punt ern
stig met hem te bespreken, 't was, zo
verkJaarden ze, een feit, dat de uit
tocht al sedert middernacht aan de
gang was. Want velen hadden haas
tig wai uitrusting bijeengescharreld
uit vrees voor zijn ambtelijke tussen
komst en in de nacht de benen ge
nomen. Ten bewijze daarvoor we-
j zen ze op de toestand van de oude
weg naar Old Gold, die reeds vast-
getrapt was door de vele trekkers
en honden.
En nu er reeds zovelen vertrokken
waren, was het toch niet eerlijk, om
hen, die genoeg zelfbeheersing ge
toond hadden om het gevaar van de
tocht niet door te weinig voorberei
ding nog te vergroten, verlof te wei
geren om heen te gaan.
„Je moet toch je gezonde ver
stand gebruiken, constabel," drong
McKnigt bij hem aan, die een der
best erkende goudzoekers van het
district was. „Het is zo goed als ze
ker, dat sergeant Rawson, als hij
maar hier was, zou toegeven, dat
een goudvondst, zoals die van Jer-
main, voor de meeste van ons een
kwestie van leven of dood is."
Constabel Carter dacht vlug na.
Het lag voor de hand, dat de goud
zoekers partij hadden getrokken van
het feit, dat hij nog een nieuweling
was. Dat wat zijn sergeant gevreesd
had, behoorde in zekere zin ree<Js
tot de verleden tijd, tot groot ver
driet van de constabel. Hij had de
wacht op de weg moeten houden
voor het geval het weer niet zach
ter, werd, zoals te verwachten was.
Doch nu scheen het hem niet eer
lijk toe, dat fatsoenlijker mensen te
weerhouden van het vinden van een
fortuin, terwijl de anderen hem te
vlug waren afgeweest. Bovendien
zou hij z'n eigen waardigheid en ge
zag toch niet meer herstellen, ook
al slaagde hij er in, hen tegen te
houden.'Hfj kwam tot het besluit dat
een verstandige toegeeflijkheid hier
de enige weg was, zoals Rawson en
de goudzoeker reeds gezegd hadden.
„Ik zal moeten erkennen, dat ik
er tussen genomen ben," zei hij zo
opgewekt mogelijk," Het is een goede
ondervinding voor me. Ik leer nu ten
minste de manieren van het hoge
Noorden. Als ik jullie dan toch niet
van dat goud kan afhouden, ga dan
maar, doch spaar de honden zoveel
mogelijk. Veel succes allemaal!"
„Nu praat je als man, constabel,"
zei Mcknight en hervatte het op
laden van zijn slee met veel handig
heid. Gedurende de rest van die
drukke morgen deed Carter geen po
ging meer om de gelukzoekers tegen
te houden en stelde zich er mee te
vreden, na te gaan, of allen, die op
weg gingen, voldoende proviand bij
zich hadden om de weg veilig te
kunnen afleggen. Hij was zelfs in
staat, om de woedende opmerking
van Tuxedo, dat hij „ongetwijfeld
een sierraad voor de Bereden Poli
tie was", te lachen omdat hij de
zelfzuchtige beweegredenen van de
agent doorzien had. Hij was voor 'n
geval komen te staan, waartegen
hij niet opgewassen was en had er
zich zo goed hij kon doorheengesla-
gen. Of zijn chef zijn handelswijze
zou goed keuren,-wist hij niet, doch
hij wist dat Rawson erkennen zou,
dat het voor een nieuweling een
moeilijk geval was geweest.
Wegens de woedende sneeuwstorm
die de gehele dag, nadat hij de hut
in de Spruce Kreek verlaten had,
door.duurde, was het Rawson onmo
gelijk de vallei te verkennen, toen
hij eindelijk de heuvelrand van
Back of Beyond bereikt had.
De roep om hulp, door die vreem
de reeks boodschappers naar de post
te Stampede gebracht, had gespro
ken van een belegering, doch dit
woord had de sergeant niet tot bij
zondere omzichtigheid gemaand. Hij
daalde in de vallei af met evenveel
zelfzekerheid, alsof er in de hele
streek nog nooit een Indiaan bestaan
had en volgde de bevroren stroom
langs de bedding zonder andere
voorzorgsmaatregelen te nemen, dan
het uitkijken naar wakken op zijn
weg over het ijs.
Hij vond, dat het zoveel beter zou
zijn, indien hij op een kamp van de
onruststokers stiet, voordat hij de
omheinde woning had bereikt Hij
had een levendige minachting voor
de inboorlingen, die zich bij vorige
gelegenheden ook steeds aan de ge
zagdragers in uniform hadden over
gegeven. en onderworpen. Hij zou
hun de artikelen over oproep plegen
voorhouden en hen laten beloven
zich rustig te gedragen. Dan kon hij
verder gaan en tegen Midas en zijn
gasten vertellen, dat het gevaar voor
bij was. Doch op zijn weg stroom
afwaarts trof hij geen levende ziel
aan en het enige geluid, dat de stilte
verbrak, was het vrolijke geblaf,
steeds door Sunday aangeheven, als
ze een menselijke woning naderden.
Voordat hij het zelf wist, dat hij
reeds zover was zwenkten de hon
den van de ijsvlakte af en trokken
de slede tegen de oever op. In het
schemerige avondlicht onderscheidde
hij de vesting van Midas op de top
van een lage heuvel en voerde ijlings
zijn span naar de gesloten poort in
een acht voet hoge omheining van
boomstammen, die van boven zo
scherp mogelijk gepunt waren. Voor
het eerst vond hij geen touw om de
klink op te trekken, maar ontdekte
een eind touw, dat aan een metalen
bel boven de poort hing. Hij trok er
aan en hoorde een schril geluid, dat
de honden deed huilen. Maar er
kwam geen antwoord van binnen.
Rawson luidde de bel herhaaldelijk
en telh.eus brak zijn hondengespan in
luid gehuil los. Toen niemand op die
blijkbaar gebruikelijke verzoek om
binnengelaten te worden, antwoord
gaf, bedacht hij zich, dat de bewoners
vreesden. JEn daarop kwam hij op
een gedachte dat hem het bloed in
de aderen deed stollen. Het was een
redelijke veronderstelling, dat de
oude vrek er toch minstens één span
honden op nahield, doch hij had
geen luid geblaf gehoord als ant
woord op dat zijner honden. En als
er honden in de buurt waren ge
weest, zouden ze zeker teruggeblaft
hebben.
„De hemel geve, dat ik niet te
laat ben," dacht hij, en keerde naar
zijn slee terug om zijn bijl te halen.
Zonder verder te redeneren, hakte
hij los op de stevige planken van de
poort op de plek waar naar hij ver
onderstelde de klink ongeveer moest
zitten. Het bleek een sterke poort te
zijn, want z(jn armen deden pijn te
gen dat hij een gat gehakt had,
groot genoeg om zijn hand doorheen
te steken. Toen hij er eenmaal door
heen was, kostte het hem slecht wei
nig tijd om de grendel weg te schui
ven.
