Viskopen een kunst die men moet beheersen
Feest van de arbeid te
Zoeterwoude
'Vjvcjacvit
Seót Urn ivwtenfoennió
ffiadtfó en
Siwcekeifi
Qwte
UITTOCHT
MAHTVURG 2 MEI W49
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 4
KONINGINNEFEEST IN LEIDEN. De R.K. Volksdansgroep „De Grote
Ronde" gaf op het Schuttersveld een demonstratie volksdansen.
(Foto: Jan Wolfslag, Leiden)
Grootse viering van de
K.A.B
De bezieling van de leiders, krach
tig gesteund door de geestelijkheid,
de daadkracht van zovele werkers,
het medeleven van alle leden en de
belangstelling van alle standen, het
bereiken van zulk een geestelijke ont
wikkeling van ons katholieke arbei
dersvolk, is zo verblijdend, dat wij
mogen zeggen: het woord van onzen
Paus tot de Eelgische jonge arbeiders
gericht: „nooit hebben de katholieke
arbeiders zulk een grote verantwoor
delijkheid gedragen" is volkomen
begrepen.
IN INDIE: I
TH. LOS,
Wilhelminalaan 6,
De Kaag,
viert op 3 Mei zijn 3e Indische ver
jaardag te Puraseda te Batavia.
H. P; DOBBE,
Noordeinde 19,
Roelofarendsveen,
viert 3 Mei zijn 2e verjaardag in Pa-
dokan (Djokja).
Op de blijde eerste Zondagmorgen
in de Meide Sint Janskerk in
volle luister, Maria's beeltenis in wit
te bloemen-heuvel in het priester
kooreen plechtige Hoogmis op
gedragen door Deken Bont met as
sistentie 'van pastoor Klaverweyden
en de geestelijke adviseur, kapelaan
Huibertskerkkoor en organist
met hoogtij-jubeleen predicatie,
door de dekei. waarin de arbeid
niet alleen van arbeiders, maar ook
van alle standen werd belicht in
de zonneglans van het katholieke ge
loofeen lange stoet van de man
nen, vrouwen, jongens en meisjes
naar de communiebankdat was
de heerlijke inzet van het Feest van
den Arbeid.
Toen kwamen ze bijeen, 170 in ge
tal, K.A.B.'ers en Kajotters in het pa
rochiehuis voor het gemeenschappe
lijke -ontbijt. Dat is altijd zo'n gun
stig moment om in de goede stem
ming van de kerkelijke viering ern
stige dingen te zeggen. Voorzitter van
der Ploeg vooral heeft dafar gespro
ken van hart tot hart tot „zijn vrien
den" en Kaj otters-leider Piet Onder
water Cz. vroeg met kracht en klem
aan de ouders steun en hulp om de
jonge arbeiders bijeen te brengen in
de Katholieke Jonge Arbeiders Orga
nisatie. De geestelijke adviseur sprak
van zijn grote bezorgdheid voor de
jongenswij houden ons hart vast,
zo sprak deze priester, als wij denken
aan de gevaren die hen omringen. En
het kwam tot een handreiken tussen
priester en ouders tot samenbrengen
van alle jongens als kajotters waar
leiding en steun gegeven wordt. Toen
het goed verzorgde ontbijt genoten
was, bleef men nog lang gezellig sa
men en in de middag kwamen zeer
velen weer bijeen in het Plechtig Lof
om andermaal Gods Zegen te vragen
over de arbeid.
Het avondfeest was wekenlang
voorbereid. De medewerking was on
gekend groot. „In Liefde Bloeiende",
Santa Lucia" en het Symphonieor-
kest van de K.A.B. te Leiden gaven
spontane medewerking.
De belangstelling was zeer groot.
Nooit was de zaal zo vol en deken
Bont, pastoor Klaverweijden, de pa
ters Benschop en van Beurden en de
missionaris de Groot, oud-adviseur
JCoomen en adviseur Huiberts, bur
gemeester Smeets, wethouder van i
Leeuwen, kerkmeesters, besturen van
L.T.B. en Hanze waren aanwezig.
Toen het scherm opging vertoonde
zich een decor van levende bloemen,
een stralenkrans uit het K.A.B. em
bleem. Wij willen de mannen van
„Credo Pugno een lofuiting niet ont
houden voor hun zwoegen Zaterdag
van drie tot elf uur hebben deze jon
ge mannen bloem voor bloem in het
vlechtwerk van de decors geplaatst,
duizenden in getal. Tegen deze ach-
grond. en getuigend van liefde voor
de arbeid, werd het lekenspel „Ar
beid en Offer" gespeeld. Opgeroepen
door de proloogzegger kwamen in
kleur en schakering alle groepen van
mannen en vrouwen een schoon ar-
beidstafereel brengen met de verbin
dende tekst, uit Henry Gheon's „Ge
heimen van de H. Mis." Als wij alles
zo gaarne prijzen, kunnen wij toch
niet verzwijgen, dat het Lied van de
Arbeid de volle waarde niet gekre
gen heeft; jammer van die mooie mo-
Het is wel eens prettig de „vleespot" af te
wisselen of aan te vullen met vis. Niet voor
niets noemt men de levende have van zee en
rivier „banket". Er zijn maar weinig mensen,
die werkelijk helemaal niet van vis houden, al
geeft de een de voorkeur aan gerookte, de an
der aan gekookte en een derde aan gebakken
vis, om over rauwe vis als garing en ansjoovis
maar te zwijgen. Vis is voedzaam, vooral de zo
genaamde „magere soorten" als schol, bot,
schelvis en kabeljauw en de verteerbaarheid
is vrijwel gelijk aan die van vlees. De vette
vissen als aal, haring, zalm, makreel en heilbot
zijn minder licht verteerbaar. LJaar viskopen is
een kunst, die men moet beheersen om de
juiste lekkernij fris en vers op tafel te krijgen.
Gevaar van bederf
Alle gerechten, die voortkomen uit levende
organismen, zoals vlees en vis, zijn aan bederf
onderhevig, vooral bij warm weer. Er treden
dan chemische reacties op, die de weefsels ont
binden en giffen vormen, die door koken niet
onschadelijk gemaakt kunnen worden. Bedor
ven vis kan zelfs ernstige vergiftigingsverschijn
selen veroorzaken.
De kunst van het viskopen bestaat dus daar
in, dat men moet onderzoeken of de begeerde
vis vers is. Dat is hel* hele „vis-eten" dus.
Waaraan kan men nu zien of de vis vers is?
Daarvoor zijn vier hulpmiddeltjes, die we
hier even zullen bespreken.
Allereerst moet de geur fris zijn. Nu is „fris"
een rekbaar begrip en het ruiken ligt niet een
ieder. Er zijn mensen, die bij het bespeuren
van een vislucht al uitroepen „oh wat stinkt
die visomdat ze nu eenmaal een gron
dige afkeer hebben vai) de geur der waterbe
woners. Men hoeft daarvoor in de trein maar
eens naast een viskooprr^n gezeten te hebben.
Maar deze man ruikt ook niet lekker. Hij heeft
met die geur al een dag of wat rondgelopen en
de schubben die op zijn jasje zijn gaan zitten
zijn door de zon al ontbonden. Werkelijke verse
vis stinkt heus niet, ruikt alleen typisch „vis
sig". Het is echter moeilijk op deze manier de
.gezondheid" van een geschubde te keuren, te
meer, daar de viswinkel vol is van andere geu-
zuur, kruiden etc.
kwestie. Zodra de vis „overleden" is, sterven
ook de spieren af, het bloed loopt uit de ogen
weg en de verbindingen verslappen. De vol
gende eigenschap van verse vis staat daar ook
mee in verband: het visvlees moet hard zijn
en mag nooit week of papperig aanvoelen en de
vierde eigenschap spreekt ook voor zichzelf en
is gemakkelijk te controleren: de kieuwen moe
ten helderrood zijn.
Wanneer de vis aan deze eigenschappen vol
doet, kan men er zeker van zijn uit de „gezon
de apotheek" het juiste recept te ontvangen.
Maar vishandelaren zijn soms gewiekste jon
gens, die hun waren ook kwijt moeten, vooral
als er kans bestaat, dat ze ermee blijven zit-
ZELFS IN VISOGEN STAAT
VEEL TE LEZEN
Heldere ogen
Men moet daarom iets anders weten. Verse
vis heeft heldere ogen, die niet ingezonken mo
gen liggen. Dit is een spieren- en zenuwen
ten. Sommigen van hen kunnen het dan ook
niet nalaten enigszins oude vis weer wat op te
frissen. Vooral bij hen, waar geen ijs aanwezig
is, geen frigidaire staat, moet er wel eens wat
gedaan worden om het zeebanket toch verkoop
baar te maken. Wat doen ze dan? Ze „blazen"
de vis op, zodat deze weer hard lijkt en ze
verven de kieuwen rood. Maar de koper, die op
zijn qui vive is zal dan nog letten op de troe-
bele ogen en de penetrante geur, die dan in
derdaad niet meer lekker is.
Andere vissoorten
Ook van andere vissoorten, die eigenlijk geen
vis is, maar ertoe gerekend worden, als mos
selen, oesters, garnalen en kreeften moet men
verstand hebben. Oesters eet men rauw au
naturel, zoals dat heet, maar mosselen moet
men koken. Mosselen moeten beslist levend zijn,
wanneer men ze koopt. Dode mosselen, ken
baar aan de open schelpen kunnen de ern
stige voedselvergiftigingen veroorzaken. Ook na
het koken kan men de giftige mosselen nog
herkennen, doordat ze donkerder van kleur
zijn, donkerder dan het lichtrose van verse die
ren. Garnalen moeten altijd lichtrose van kleur
zijn, wanneer men ze koopt en de bekende
typische geur hebben. Ruiken ze rinsig, dan
kan men beter een ander gerecht kiezen. Gar
nalen, die men zelf wil koken en pellen moe
ten nog leven of uit ijs komen, want dode gar
nalen kunnen vergiftigingsverschijnselen ver
oorzaken. Eigenlijk geldt voor alle vissoorten,
dat ze nog moeten leven, wanneer men ze
koQpt of uit het ijs moeien komen. Vrijwel
elke vishandelaar weet dat en handelt er naar.
Hij zal over het"-algemeen alleen vis verkopen,
die 's morgens van de afslag is gekomen en
deze vis goed bewaren, uit de zon, ver van
bromvliegen en ander gedierte, dat het bederf
kan versnellen.
Gerookte vis
Bij gerookte vis is het gevaar van bederf min
der groot, omdat deze vis als het ware al ge
conserveerd is. Toch kan men ook hier aan de
hardheid van het vlees, en de geur opmaken of
de waren vers zijn.
Visconserven
Visconserven vindt men tegenwoordig in al
lerlei vormen. De beste conserven zijn die,
waarop het fabrieksmerk duidelijk is aange
bracht. Dit merk is een zekere waarborg voor
de'kwaliteit en de zindelijkheid van de fabriek.
Men moet echter wel opletten of de blikken
niet verroest zijn, want is het blik doorgeroest,
dan kunnen er mogelijk vergifti"ingsverschijn-
selen optreden. Daarom is het ook altijd wen
selijk een aangebroken blikie of potje, direct
te ledigen en te gebruiken. Alle conserven, die
na hun opsluiting aan de lucht blootgesteld
zijn, bederven namelijk spoedig.
Bij alle verse vis geldt nog, dat men deze
goed moet schoonmaken en wassen, ook als
dit reeds door de vishandelaar is gedaan. Wa
ter, het element waaruit de dieren voortko
men- is niet schadelijk en het garandeert zui
verheid.
Gewapend met deze kennis zal het vishan
delaar en koper de taak verlichten een heer
lijk gerecht zonder risico's voor te bereiden.
'OOOOOOOOOOOOOOOO OOOOOOOOOOOOOOQOOOOO
derne muziek. Met toevoeging van
pauken zou de rythmiek wel bereikt
zijn. Heel lief waren de kinderkoor
tjes onder leiding van de heer Cap-
pendijk. Piano en orgel accompag
nement was, zeer verdienstelijk, in
handen van de heer M. Opdam.
Toen het hoogtepunt van het spel
bereikt was verrichtte deken Bont de
zegening vai. de bijeengebrachte
werktuigen. De gebeden van de pries
ter werden devoot door het volk be
antwoord.
Het ernstige gedeelte ten einde
zijnde zette de symphonie vrolijke
en toch beschaafde muziek in. Eerst
de K.A.B.-mars, een compositie van
directeur, de heer J. Gordijn- De
feestrede werd, getiteld „Het lied van
de Arbeid", gesproken door kapelaan
Koomen uit Viaardingen.
Met veel succes werden zangnum
mers uitgevoerd door „Santa Lucia"
en het kinderkoor.
Aan het einde sprak voorzitter van
der Ploeg zijn grote vreugde uit over
het slagen van dit feest en dankte
vooral de deken voor het schone
kerkelijke feest ert de belangstelling,
dankte allen, die hebben meegewerkt
en sprak de vurige wens uit, dat het
tergrond en getuigend van liefde voor
vulling van ieders taak, ook voor de
taak van te werken voor de organi
satie.
Groslijststemming K.V.P. De uit
slag van de gisteren gehouden gros
lijststemming van de K.V.P afd.
Dotp is: 1. G. P. van Leeuwen aftr.
2616 p., 2. Q. H. Onderwater aftr. 2057
p., 3. G. P. v. d. Krogt Hz. aftr. 1974
p., 4. C. van Leeuwen Az. aftr. 1954
p., 5. J. H. v. d. Ploeg aftr. 1686 p.,
6. P. L. Onderwater 1537 p., 7. J. van
Nierop 1469 p., 8. C. B. Groen 1395 p.
Aantal leden 596, uitgebracht 435
stemmen, van onwaarde 27, geldige
stemmen 408. De zittende leden van
het Dorpsgedeelte komen dus allen
weer in de Raadzaal terug.
Gebruik Uw claxon niet als
ellebogen
Om U door het verkeer heen te
wringen.
Het Voorlichtingsbureau van de
Voedingsraad deelt ons het volgende
medo: met de voorjaarsgroenten ver
schijnen in de groéntewinkels ook de
bosjes helderrode radijs en de be
kende bakjes sterrekers weer. Daar
mee kunnen we ook bij onze brood
maaltijden de lente binnenhalen.
Vooral de sterekers (die men ook
zelf, bijv. in een bloempot, gemak
kelijk kweken kan) is als broodbe
legging niet zo ingeburgerd als ze
wel verdienen zou, pittig van smaak
en rijk aan vitamine als ze is (juist
na vele maanden winterkost hebben
wij dat vitamine C zo nodig). Heeft
u al eens een boterham met sterre
kers gegeten op de ouderwetse ma
nier: met citroensap vermengd?
Wij doen u hierbij enkele ideeën
voor het gebruik van deze frisse
voorjaarsproducten aan de hand.
Sterrekers op de boterham: de ster
rekers wassen, fijnsnijden of fijnknip
pen, suiker en/of citroensap of
azijn ,of peper en zout er door men
gen en de sterrekers in een flinke
laag op de boterham doen.
Sterrekers met yoghurt: de ster
rekers wassen, fijnsnijden of fijn
knippen. Er yoghurt en suiker (of
zout) door mengen en dit geven als
voor- of nagerecht bij de boterham.
Sterrekers met haring: de sterre
kers wassen, fijnsnijden en fijnknip
pen. Enige haringen schoonmaken en
in stukjes snijden. De sterrekers en
de haring vermengen en er wat sla
saus aan toevoegen.
Schotel van sterrekers, radijs en
aardappelen: enige gekookte (koude)
aardappel^, peterselie, slasaus, een
uitje, sterrekers, radijsjes. De ge
kookte (koude) aardappelen in plak
ken snijden en deze vermengen met
wat slasaus, gehakte peterselie en ge
hakte ui. De sterrekers wassen en
fijnsnijden of knippen en deze om de
aardappelsla heen schikken. De sla
verder garneren met gewassen ra
dijsjes.
HAAGSE RECHTBANK.
In de wol. J. van D. te Leiden.
had wol op de fabriek gestolen; de
knecht L. S. verboerde die en H. M.
zou de wol hebben gekocht. Nu le
verden de beide eerste zaken niet
Veel moeilijkheden op, er kwam een
vlotte bekentenis in beide gevallen
en de Officier vroeg voor elk van de
verdachten in verband met 'n gunstig
rapport, dat was uitgebracht, acht
maanden gevangenisstraf, waarvan
drie maanden voorwaardelijk met
drie jaar proeftijd.
De zaak tegen M. bleek een raar
geval te zijn. Verdachte was op straat
door de politie aangehouden, toen
wol in een zak vervoerd werd. Er
was later een bekentenis gevolgd,
dat hij de wol had gekocht en zich
daardoor aan heling had schuldig
gemaakt. Doch nu voor de rechtbank
ontkende verdachte alles. Hij wist
helemaal niet, dat er wol in de zak
zat, en hij had die nog minder ge
kocht. Dat had zijn stiefvader ge
daan. maar die had hij niet willen
verraden. De stiefvader werd ge
hoord, die deze verklaring bevestig
de, en S. zei dat hij geen wol aan M.
had verkocht!
Sinds Januari, toen het feit werd
gepleegd, heeft M. dus onschuldig jn
de gevangenis gezeten, hetgeen hij
ovefigens aan zichzelf te wijten had.
Ma%r 'de president vond het toch
merkwaardig, dat de# stiefvader rus
tig de zoon had laten'zitten voor iets
dat hij gedaan had.
In elk geval, de Officier conclu
deerde tot vrijspraak en onmiddellijk
in vrijheid stellen van de verdachte,
waarmee de rechtbank accoord ging.
HAAGSE POLITIERECHTER.
Het risico. De handelaar G. V.
te Hazerswoude mocht geen auto be
sturen, omdat de bevoegdheid er toe
hem ontzegd was. doch niettemin ging
hij achter het stuurrad zitten en werd
in Alphen aan den Rijn aangehouden.
Nu betoogde de chauffeur, dat hij
reed onder toezicht van zijn zoon,
maar de Officier meende, dat zulks
onjuist was, en eiste ƒ100 boete of
50 dagen hechtenis, en voorwaarde
lijk een maand gevangenisstraf met
drie jaar proeftijd. De rechter ver
oordeelde tot 80 boete, en de maand
voorwaardelijke gevangenisstraf.
DE ELECTRICITEITSNETTEN
van Groningen en Zwolle zullen
worden gekoppeld, waardoor de be-
drijfszekerreid vooral in de drukke
uren wordt verhoogd. Voor de nieu
we hoogspanningsgeleiding worden
thans de masten gelegd. Men is reeds
gevorderd tot de omgeving van Hoo-
geveen. Het storten van beton voor
de paalfunderingen.
DE
DOOR ETHEL SMITH DORRANCE
7)
„En als we dat nu eens niet doen!"
Briscoe maakte zijn tegenwerping
met een verontwaardigd, bijna nij
dig gezicht. Hij trok echter wat bij
en vervolgde: „Vrouwen wantrou
wen elkaar altijd en het zou boven
dien hiets baten, te proberen, het
meisje over te halen, zonder die
oude heer. Het enige dat hem weer
houden kan, is geweld, wat ik je
zeg."
Rawson begon te lachen.
„Zeker benauwd, dat je menslie
vende pogingen je kansen bij je oude
liefde zullen bederven, wat? Nou,
dan wil ik mijn kans er aan wagen."
Hij begaf zich naar het groepje op
de steiger.
„Als je er mij maar niet in haalt",
riep Briscoe hem achterna.
„Gëen denken aan, man," ant
woordde Rawson over zijn schouder
heen. „Ik zal de eer helemaal voor
mezelf opeisen."
Grace Farrar stond te kijken bij
het uitladen van de stoomboot, toen
Rawson zich bij haar voegde. Hij
sprak enige ogenblikken ernstig met
haar; daarna stelde hij haar aan de
nieuwaangekomene voor.
De warmte, die het hart van de
sergeant vervulde, toonde zich op
zyn gelaat, toen Grace vol edelmoe
digheid bewees, dat hij niet tever
geefs een beroep op haar gedaan had
Ze sprak tegen het vreemde paar met
veel hartelijkheid en een uit onder
vinding voortgekomen gezag, maar
tocji scheen geen van haar woorden
enige indruk te maken. In wanhoop
wees zij op de geringe proviandvoor-
raad, door de dokter afzonderlijk ge
legd om op de lastdieren gepakt te
worden.
„Maar u hebt geen bontjassen,
geen sneeuwschoenen en nauwelijks
eten genoeg voor een maand! riep
ze uit. „Hoe denkt u het dan te kun
nen uithouden, als het kwik bevriest
en een emmer water, die wegge
gooid wordt, als een klomp ijs op de
grond terecht komt?"
Het gezicht van de man betrok,
toen ihb, om zijn bagage heenlopend,
naast zijn dochter kwam staan.
„Neemt u me niet kwalijk, me
vrouw, maar hebt u geen van allen
uw eigen bezigheden?" vroeg hij, de
mooie vrouw vijandig aanziende. „Be
moeit u uzelf op die manier met alle
vreemdelingen? We weten heel goed
wat we doen waar we heengaan en
waarom. We hebben geen raad nodig
we aanvaarden geen gids; en we zijn
volkomen verantwoordelijk voor alle
gevolgen. Heb ik mezelf duidelijk
genoeg uitgedrukt?"
„U hebt het recht niet, uw doch
ter te dwingen met uw krankzinnig
plan mee te doen," verklaarde Grace
Farrar heftig en beslist.
Tuxedo Briscoe had zich bij het
groepje gevoegd en putte uit de
stoutmoedigheid der weduwe de durf
om er zelf ook een woordje aan toe
te voegen.
„Het is, naar mijn mening, vrij
wel een moord. Als die sergeant
maar half de man was, die een lid
van zijn korps wezen moet...."
Dokter Kirkland legde hem met
een driftig gebaar het zwijgen op.
„Vertel hun eens Louise, ga je met
me mee uit vrije wil, ja of neen?"
„Waar u heengaat...." Met een
uitdruking op haar gezichtje, die
geen van hen allen ooit vergeten zou
stak ze haar arm door de zijne heen.
„Kom dan mee en help me, dit pak
met een kruisknoop vast te zetten,"
zei Kirkland, om er een eind aan te
maken.
Het bevel In het dialect der trek
kers uitgesproken, deed hen alle
drie verbaasd opzien. De drie be
woners van Stampede, die op voor
zichtigheid hadden aangedrongen,
bleven lang genoeg kijken, om te
zien, hoe technisch juist de vreemde
met het touw omsprong. De lastige
knoop werd gelegd met een .nauw
keurigheid en vlugheid, die elke
trekker hem zou hebben benijd. Gra
ce en de sergeant keken Briscoe vra
gend aan; doch hij schudde slechts
verbaasd het hoofd.
„Niet zo groen, als ze eruit zien en
als jij verwachtte," merkte Rawson
op, toen ze naar de nederzetting te
rugkeerden.
„Niettemin hoop ik, dat dit lam
van 'n meisje niet het slachtoffer
wordt van haar vaders koppigheid,"
verklaarde de weduwe. „Kinderlijke
trouw is erg mooi, maar als het win
ter is aan de Yukon, dan heb je een
warm hutje nodig om het te kunnen
uithouden. Ik mocht juffrouw Kirk
land op het eerste £ezicht, zie je, ik
mocht haar heel erg graag."
„Ik ook," zei de sergeant met een
soinber knikje.
Omdat de agent geen woord zei,
keken ze beiden naar hem om. Hij
sloeg zijn ogen neer voor die onder
zoekende blikken.
„Ik wou, dat ik wist, waardoor ze
zo naar Back of Beyond worden ge
trokken," zei Briscoe ontwijkend.
„Kirkland schijnt me een man toe,
die vast gelooft, dat hij zo maar een
goudader zal vinden."
„Ik zou wel eens willen weten."
zei Rawson, om van het te gevaar
lijke onderwerp af te stappen, „waar
om ze me die twee constabels niet
gestuurd hebben, die ik' aangevraagd
heb aan het hoofdbureau te Dawson
Het is toch niet mogelijk dat de
hoofdcommissaris zich verbeeldt, dat
Carter en ik dit nu al te grote kam
pement met ons tweeën kunnen re
geren."
Een half uur later trok de expe
ditie van Kirkland door Stamoede
heen. Het meisje liep voorop en leid
de de beide pakpaarden aan de teu
gel en haar vader kwam er achter
aan. Voor het blokhuis, dat de be
reden politie herbergde, keek ze om
hoog naar de vlag, die in de stijve
bries, die uit de kloof gewaaid
kwam heftig wapperde. Ze bleef op
de weg staan en bracht een saluut
aan de vlag. En Rawson stond achter
het raam de kleine stoet na te kij
ken, tot ze achter een bosje pijnbo
men verdwenen, was.
„Ze gaan dus werkelijk naar Back
of Beyond," mompelde hij.
„Ik snap er niets van, waarom ze
nu juist daarheen gaan. En waarom
kunnen ze niets over hun plannen
vertellen, zoals die kleine zilverha-
rige jongedame beweerde terwijl an
ders de meeste nieuwelingen ons niet
Spijtig schudde hij onder het den
ken zijn hoofd. Ze gingen dus naar
het rijk van die sluwe schurk, ko
ning Midas. De eigenaardig strakke
trek op het gelaat van de dokter bij
het noemen van Midas naam kwam
hem duidelijk voor de geest, evenals
de vage uitdrukking van angst, die
hij op het gelaat van het meisje had
menen waar te nemen. Was het mo
gelijk, dat de Kirklands naar die
oude excentrieke man toegingen? En
zo ja, waarom dan wel?
V.
Twee weken na de komst van de
laatste stoomboot uit Dawson om
vatte de winter het gebied van dg
Yukon in zijn ijzige vuist. En de
thermometer had het bijna oogege
ven, de temperatuur te registreren,
toen deze enige graden steeg en er
een sneeuwstorm losbrak. Goudzoe
kers, in allerijl van hun pas half
voltooide huten aan de kreken terug
gekeerd, voorspelde heel slecht weer
en verklaarde, dat de wegen spoedig
totaal onbegaanbaar zouden zijn, be
halve voor de mannen van de Bere
den Politie. Ze wisten immers,dat
voor de onverschrokken mannen,'die
de zaken des konings behartigen, al
le wegen in alle seizoenen begaan
baar zijn. (Wordt vervolgd)
