F
De datum van het Paasfeest
Ontevreden
N.Z.H.-personeel
REDERIK Verteld door Huibert Vet
EN DE ZEVEN DIRECTEUREN
VRIJDAG 15 APRIL 1949
DE LE1DSE COURANT
PAGINA 1
Om aan de groeiende ontevreden
heid vanwege het lange uitblijven
ener beslissing inzake de loonregeling
voor de trambedrijven leiding te
kunnen geven, werd door de Be-
drijfsunie Vervoer een vergadering
belegd voor het gehele georganiseer
de N.Z.H.V.M.-personeel.
Voor deze vergadering bleek een
zeer grote belangstelling te bestaan.
Toen door de heer Hoekstra (P.C.B.)
namens de Unie de vergadering om
ruim 8 uur geopend werd, was de
grote zaal van de Haarlemse Kegel
bond lot in de uiterste hoeken ge
vuld.
Nadat door de voorzitter allen wel
kom geheten waren, werd het woord
gegeven aan de heer de Laten (N. V.),
door wie op een vlotte en duidelijke
wijze het verloop van deze loonrege
ling werd uiteengezet.
Het personeel in de vervoersbedrij
ven,aldus spreker, heeft na de oorlog
zijn plicht en meer dan zijn plicht
gedaan, en op grond hiervan mogen
wij eisen, dat onze mensen krijgen
hetgeen hun toekomt en dat spoedig
ae goedkeuring gegeven zal worden
aan de voorstellen, die door werkge
vers en werknemers in vrij overleg
gezamenlijk zijn vastgesteld.
Een krachtig applaus onderstreep
te de woorden van de heer de La
ter. Nadat door de heer van Stralen
(St. Raphael) de leiding van het
tweede deel van de vergadering was
overgenomen, werd aan de aanwezi
gen de gelegenheid gegeven hun me
ning naar voren te brengen, of vra
gen te stellen. Hiervan werd door een
tiental aanwezigen gebruik gemaakt.
De verschillende sprekers spraken
stuk voor stuk hun vertrouwen uit
in de hoofdbesturen en betuigden hun
tevredenheid over de tot nu toe ge
voerde onderhandelingen en actie. Zij
pleitten voor aanneming van een re
solutie gericht aan de Minister van
Verkeer en Waterstaat, welke resolu
tie met algemene stemmen werd aan
genomen:
Het in de Bedrijfsunie Vervoer
georganiseerde personeel der N.Z.
H.V.M. in vergadering bijeen op
Woensdag 13 April 1949 te Haar
lem;
gehoord de uiteenzetting der
hoofdbesturen over de gevoerde
onderhandelingen over een herzie
ning van de loonregeling en het
R.D.V.;
constaterende, dat de organisaties
van werkgevers en werknemers het
eens zijn geworden over de voor-!
stellen, welke voor goedkeuring aan,
Z.Exc. de Minister van Verkeer en
Waterstaat zijn voorgelegd;
vaststellende, dat deze voorstel
len, welke in vrije besprekingen
tussen partijen zijn tot stand geko
men, reeds maanden geleden bij de
Minister zijn ingediend;
met grote ontstemming kennis
genomen hebbende van het feit, dat
tot op heden de vereiste goedkeu
ring nog steeds is uitgebleven;
van oordeel zijnde, dat verstoring
van de bedrijfsvrede slechts voor
komen kan worden, indieit aan de
redelijke wensen der werknemers
wordt voldaan.
spreekt als zijn mening uit, dat on
middellijke goedkeuring van de
thans bij de Minister liggende voor
stellen als een redelijke wens moet
worden erkend;
dringt er met grote ernst bij de
Minister op aan bedoelde voorstel
len nu onverwijld goed te keuren;
draagt de hoofdbesturen op alle
maatregelen te treffen en urt te
voeren, die het bereiken van het
gewenste doel kunnen bevorderen;
besluit deze motie ter kennis te
brengen van de Minister van Ver
keer en Waterstaat, de betrokken
werkgeversorganisaties, alle in
stanties voor wie kennisneming
nuttig wordt geacht en te publice
ren in de pers.
De heer van Stralen besloot de
goedgeslaagde vergadering met een
opwekking aan het georganiseerde
personeel om achter de hoofdbestu
ren te blijven staan, ook en vooral
als de tijd misschien mocht komen
dat tot scherpere maatregelen over
gegaan moet worden.
Spreker sloot de vergadering met
de woorden. „Doet geen domme din
gen en neemt ons, de vakorganisa
ties, de wapens niet uit de hand".
Moge ook het georganiseerde per
soneel in de andere vervoersbedrijven
deze woorden ter harte nemen.
PRIJZEN VOOR SCHOEN
REPARATIES.
In de Staatscourant van heden is
een nieuwe prijsregeling voor
solioenherstellersw erkzaamheden a f
gekondigd, waarin de prijzen voor
schoenreparaties, verricht met leder
en met gevulcaniseerde rubber, af
zonderlijk zijn vastgesteld.
De maximumprijs van reparatie
met leder van een paar herenzolen
en -hakken, welke zijn gespijkerd
of geklonken, bedraagt 3,90; van
die, welike zijn gelijmd, met hout
gepend of machinaal genaaid, 4,30.
De maximum prijzen van reparatie
met rubber bedragen hiervoor resp.
2.90 en 3,30.
Door maatschoenmakers mogen
evenwel hogere prijzen in rekening
worden gebracht.
Elke schoenhersteller is verplicht,
in de winkel en in de etalage of bij
gebreke daarvan in de ruimte,'waar
in het publiek wordt ontvangen, als
mede op de toegangsdeur een lijst
aan te brengen, waarop de thans
geldende maximumprijzen zijn ver
meld.
De aandacht van het publiek wordt
er op gevestigd, dat, indien de cliënt
uitdrukkelijk heeft verzocht. de
herstelwerkzaamheden met gevulca
niseerde rubber te verrichten en
desondanks aan dit verzoek niet
wordt voldaan, de voor reparaties
met leder geldende prijzen met 10
dienen te worden verminderd.
AANKOMST „KOTA INTEN"
Het troepentransportschip „Kota
Inten" wordt in de nacht van Maan
dag 19 April op Dinsdag 20 April in
de Rotterdamse haven verwacht.
Aan boord bevinden zich circa 600
militairen, die om bijzondere rede
nen worden gerepatrieerd. De ont
scheping zal beginnen op Dinsdag
morgen 20 April te 9.00 uur.
AFVAARDIGING VAN HAAGS
MATROZENKOOR NAAR ROME
Het Haags Matrozenkoor (direc
teur Theo van Elf eren) had te Pa
rijs een uitnodiging ontvangen om
deel te nemen aan het door 14 lan
den georganiseerde wereldcongres
van knapenkoren, dat ter gelegen
heid van het jubileum van Z.H. de
Paus te Rome wordt gehóuden.
Moeilijkheden voornamelijk van
financiële aard beletten evenwel, dat
aan deze uitnodiging gevolg kon
worden gegeven. Dit was aanleiding
voor het bestuur van de .Petit chan
teurs a la Croix de Bois" te Parijs,
op wiens uitnodiging het Matrozen-
koor reeds te Parijs met groot suc
ces concerteerde, om het Matrozen-
koor te bewegen tenminste een af
vaardiging naar dit congres te zen
den.
Daar op zeer korte termijn een be
slissing moest worden genomen is
thans besloten, dat de heer van El
feren met de drie oudste leden van
het koor Zondag a.s. naar Rome zul
len vertrekken. Deze drie jongens
nemen dan ook deel in de uitvoering
van de gezamenlijke koren.
DE BOLLENVELDEN MET PASEN
Ondanks de zwaye stormen zijn
er nog vele narcissenveiden over
gebleven, vooral in het Noorden van
de bollenstreek zo deelt de provin
ciale VVV Zuid-Holland mee. De
hyacinthen beginnen overal te kleu
ren.
Bij warm weer gedurende de eerst
volgende dagen zullen er met Pasen
reeds vele kleurige velden te zien
zijn. Hier en daar ziet men veldjes
vroeg tulpen.
COMMISSIE VOOR VERBETERING
VAN HET KLEINE
BOERENBEDRIJF
Gisteren heeft de installatie
plaats gehad van de commissie inza
ke de verbetering van de positie van
■het kleine boerenbedrijf. In deze
commissie zullen vertegenwoordigers
van het ministerie van de landbouw
visserij en voedselvoorziening en van
de Stichting van de Landbouw zich
beraden over de maatregelen welke
binnen het kader van de beschiKoa-
re middelen in het belang van het
kleine boerenbedrijf kunnen worden
getroffen.
Vanwege het genoemde ministe
rie hebben de heren ir C. Staf (voor
zitter) ir A. T. Tjallema, ir A. W.
van de Plassche en ir J. van Bueren
(secretaris) zitting in de commissie.
De stichting van de landbouw heeft
de heren dtf ir W. J. Droesen, J. v.
d. Berg, C. Hey, M. Nagtzaam, Jos
Zeegers en drs. F. Kriellaars als
haar vertegenwoordigers aangewe
zen.
De minister van landbouw, visse
rij en voedselvoorziening heeft de
commissie doen instellen met het
oog op de wenselijkheid, het vrije
bedrijf in de» gelegenheid te stellen
zijn wensen met betrekking tot de
bovengenoemde maatregelen ken
baar te maken.
STERRENHEMEL IN BEELD
GEBRACHT.
Volgens mededelingen, die de Ne
derlandse Pater Dr. J. Stein S.J..
directeur van de Vaticaanse sterren
wacht, heeft gedaan aan het Italiaan
se persagentschap Ari, mag men ver
wachten, dat binnen drie a vier jaar
het gehele hemelgewelf in beeld zal
zijn gebracht.
De verschillende sterrenwachten,
die over de gehele wereld zijn ver
spreid, hebben namelijk op zich ge
nomen ieder een deel van de sterren
hemel te zulen fotograferen.
Naar Pater Stein mededeelde, was
aan de Vaticaanse sterrenwacht toe
gewezen het gebied van de Poolster,
of juister gezegd het gebied tussen de
55ste en 63ste graad. Dit werk is
thans gereed gekomen en de desbe
treffende foto's zijn aan de honderd
voornaamste observatoria toegezon
den. Wanneer het gehele werk com
pleet zal zijn, zal dit ruim 18.000 fo
to's omvatten, waaraan de sterren
wachten over de gehele wereld onge
veer 60 jaar hebben gewerkt.
59.
Na een ogenblik van ze
nuwslopend wachten
naderden de voetstappen
de deur en even later
kwamen de zes overige di
recteuren binnen, ieder
gewapend met een zware
knuppel.
Ondanks zichzelf sloeg
Frederik een ijskoude
angst om het hart; als de
directeuren het bedrog
ontdekken zouden was het
zeker afgelopen met de
loopbaarf van Frederik als tovenaars
leerling.
Echter, voorlopig was Frederik's
angst ongegrond; de directeuren ke
ken onderzoekend de kamer rond en
vroegen Frederik toen fluisterend.
„Heb je al iets ontdekt. Archibald?"
Maar Frederik maakte het gezel-
schep duidelijk, dat hun Archibald-
nog niets ontdekt had. Hij maakte
zijn eigen stem zo onherkenbaar mo-
gelenk en vervormde hem tot een
schor gefluister, dat aan iedereen toe
behoord zou kunnen hebben.
„Waarom doen we eigenlijk al die
moeite om Frederik te vangen?"
vroeg hij aan de directeur, die vlak
bij hem stond.
Deze wierp vanachter zijn masker
een bevreemde blik op Frederik.
„Wat bedoel je daarmee, Archibald?"
vroeg hij, terwijl zijn gefluister zich
toescherpte tot een nijdige snauw.
Frederik vond het raadzaam de
aanval niet zo direct in te leiden.
„Nouehfluisterde hij terug,
„ik ben al een dagje ouder en mis
schien kan ik zo goed niet meer mee.
Ik vind dat het erg lang duurt, voor
dat we die Frederik te pakken heb
ben".
Een andere directeur mengde zich
in het gesprek. „Maar Archibald!"
richtte hij zich tot de vermomde Fre
derik. „Wat mankeert jou? Heb je
helemaal vergeten waarom we al die
moeite doen? Die stapels goud en wie
weet wat nog meer?"
Frederik spitste zijn oren. Hij voel
de dat hu op het punt stond de waar
heid te ontdekken.
OP ZIJN VROEGST 22 MAART, OP ZIJN LAATST 25 APRIL
TI7ANNEER is het Pasen? Deze vraag heeft de aan-
dacht gehad van alle Christeneeuwen. Van de
Oude Kerk tot in de moderne eeuwen heeft men zich
met deze kwestie beziggehouden en een oplossing, die
allen bevredigt, is nog niet gevonden. In onze tijd
vindt men het 'n bezwaar, dat er ongeveer 'n maand
verschil kan bestaan tussen de Paasdata van twee
verschillende jaren in 1940 b-v. was het Pasen op
24 Maart en in 1943 op 25 April. Maar in de eerste
Christeneeuwen lag het vraagstuk geheel anders:
moet Pasen gevierd worden op een Zondag of op de
dag als 14e Nisan aangeduid?
Te Rome en in het groot
ste deel der Kerk vierde
men Pasen op de Zondag
na de 14de Nisan (de sterf
dag des Heren), in vele
Oosterse Kerken, vooral in
dg provincie Klein-Azië,
op de 14de Nisan zelf, on
verschillig op welke dag
der week deze viel, dus
meestal niet op een Zon
dag. Om overeenstemming
te krijgen reisde St. Poly-
carpus, de beroemde bis
schop van Smyrna, in 155
naar Rome, maar zijn on
derhandelingen met Paus
Anicetus leidden niet tot
resultaat, het verschil in
Paar «lering bleef en men
waardeerde elks standpunt.
Anders werd het enkele
jaren later toen de Laodi-
cea openlijk verzet kwam
tegen de Romeinse viering
op Zondag. De voorstan
ders van de 14de Nisan
kregen de naam van Quar-
todecimanen (van quartus
decimus, d.i. veertiende) en
zo fanatiek verdedigden zij
het alleenrecht van hun
opvatting, dat een scheu
ring dreigde. De twist nam
in omvang toe en breidde
zich weldra uit over de ge
hele Kerk. Toen greep
Paus Victor 190) in en
liet overal synodes houden,
waar de bisschoppen zich
zouden uitspreken over de
viering van het Paasfeest.
Bijna alle bisschoppen aan
vaardden de Zondagse
Paasviering, alleen de
Klein-Aziaten, onder lei
ding van de begaafde Po-
lycrates van Ephese hiel
den zich aan hun quarto-
decimaanse praktijk. Doch
de strijd luwde en in de
dag begon God de Schep
ping, werd Christus mens
en stierf Hij aan het kruis".
Het Concilie van Nicea
(325 stelde vast, dat het
Verrijzenisfeest zou ge
vierd worden op de eerste
Zondag na de volle maan
die op, of het eerst na de
lentenacht-evening valt en
21 Maart werd als meest
waarschijnlijk begin van
de lente aanvaard. Met de
ze bepaling lagen ook de
grenzen vast: Is 21 Maart
Zaterdag en is het dan ook
volle maan, dan is de vol
gende dag, Zondag 22
Maart, Pasen. Dit is de
vroegste Paasdatum. Was
het op 20 Maart volle maan
geweest, dan komt de
eerstvolgende pas vier we
ken later op 18 April. Is
Op de eerste
maan, die na
Zondag na volle
21 Maart komt
loop der derde eeuw con
formeerden zich bijna al
len aan de Paasviering op
Zondag.
Een nieuwe moeilijkheid
ontstond: men vierde het
Verrijzenisfeest op Zondag
en wel na de lentenacht
evening. Wanneer was die
evening? In Rome hield
men aan 18 Maart, Alexan
drië, het grote centrum
der anieke sterrekunde, be
schouwde 21 Maart als het
begï.i der lente, en Tertul-
lianus later bijgevallen
door niemand minder dan
St. Augustinus voelde meer
voor 25 Maart. „Op deze
dat toevallig een Zondag,
dan valt Pasen dat jaar op
de Zondag daarna, dus op
25 April. Dat is de laatst
mogelijke datum; 22 Maart
en 2o April vormen dus de
uiterste grenzen.
Om de moeilijkheden
die overbleven zoveel mo
gelijk te elimineren, werd
aan de «Kerk van Alexan-
drië opgedragen de „tabu
la paschalis" op te maken,
elk jaar moest de patriarch
aan Rome de tijd van het
Paasfeest bekend maken
en Rome lichtte dan de an
dere Kerken in. Behalve
die van Egypte, dit bleef
voorbehouden aan de me
tropoliet van Alexandrië.
Dit voorrecht werd aanlei
ding tot de beroemde
Paasbrieven, waarin de
Alexandrijnse patriach tel
ken jare zijn onderrichtin
gen en vermaningen zond
aan de kerken van Egypte
een voorloper van onze
Vastenbrieven.
Toen de luister *van
Alexandrië taande en wel
dra onderging in de nacht
van de Islam heeft Rome
de bepaling van de Paas
datum overgenomen.
Sinds tientallen van ja
ren is er sprake van om
Pasen aan een vaste da
tum te binden. In de voor
malige Volkenbond werd
zelfs een commissie samen
gesteld om de mogelijkheid
te onderzoeken. Het laat
ste woord in deze blijft in
feite aan de H. Stoel. Het
vaststellen van een onver
anderlijk Paasfeest zou de
Paus dan vooral willen on
derwerpen aan het oordeel
van een Algemeen Conci
lie. Als geschikte dag
wordt genoemd de Zondag
na de 2e Zaterdag in April.
Want vóór alles zal Pasen
wel op Zondag gefixeerd
blijven, zodat het niet
wordt een vaste datum,
maar wel een vaste Zon
dag. Het is zeker, dat te
genover de zakelijke nuch
tere, moderne wereld die
alles in statistieken en ni-
vellende eenvormigheid
wil samendrukken, de
Kerk wel zal zorgen, dat
zuiver stoffelijke beschou
wingen de geestelijke be
tekenis van het Paasfeest
niet in de schaduw zullen
stellen.
OPLEIDING VAN MEISJES UIT
HET BEDRIJFSLEVEN VOOR
DE GEZINSTAAK
Zuidelijk initiatief in Den Haag
overgenomen
Het K.N.P. bericht uit Den Haag
onder bovenstaande koppen:
„Teneinde meisjes, die in bedrij
ven werken, te vormen voor haar
latere taak in het gezin, werken in
het Zuiden van ons land sedert enige
tijd de Mater Amabilisscholen. Deze
scholen, die in het Zuiden reeds zeer
verspreid zijn, geven aan de meisjes
uit de bedrijven geestelijke en huis
houdelijke vorming en scholing. Dit
initiatief, waaraan vooral de naam
van mej. M. C. Schouwenaars is ver
bonden, is ook in het Noorden over
genomen, o.a. in Twente, Utrecht en
Rotterdam.
Het ligt in de bedoeling ook voor
de Haagse bedrijven tot de stichting
van soorgelijke scholings- en vor
mingscursussen over te gaan, die in
de werktijd zullen worden gegeven.
Hierbij zullen de Katholieke, Pro
testante en neutrale instanties met
elkander samenwerken. Deze dagen
is de eerste bijeenkomst gehouden
van de Commissie tot Voorbereiding
van Vormings- en Huishoudelijke
Cursussen voor meisjes uit het be
drijfsleven.
Enige vooruitstrevende werkge
vers hebben reeds hun instemming
met deze plannen betuigd en zullen
een deel van hrin meisjes van 1623
jaar in de gelegenheid stellen een
vormingscursus te volgen, en wel op
een middag in de week met doorbe
taling van loon. Bovendien betalen
zij per deelneemster 50 ct. per week,
terwijl de meisjes zelf ook 50 ct. per
week zullen bijdragen.
De bedoeling van deze cursussen
is, de meisjes naast technische vaar
digheid ook een geestelijke voorbe
reiding te verschaffen voor haar toe
komstige taak. Daarbij zullen ook
ontspanningsavonden worden geor
ganiseerd. De regering verleent sub
sidie voor dit werk. De cursussen
zullen worden gegeven in de R.K.
Huishoudschool Dr. Kuyperstraat, op
de Christelijke Huishoudschool in de
De Ruyterstraat en in de Huishoud
school Licht, Liefde en Leven in de
Vinkesteynstraat te Den Haag.
Er werd een voorlopig bestuur ge
vormd, bestaande uit: voorzitter mr.
J. H. Schreurer, personeelchef van
v. d. Heem N.V., Maan weg 254; se
cretaresse mej. J. A. M. Th. Ruiter,
van de Kath. Actie Vrouwelijke
Jeugd, Dierenselaan 41, bij wie in
lichtingen kunnen worden ingewon
nen, alsmede bij de Arbeidsinspectie
Javastraat 27a.
De Commissie tot voorbereiding
zal op Vrijdag 20 Mei a.s. in het
Kurhaus te Scheveningen een oriën
teringsbijeenkomst geven voor werk
gevers. Toegangsbewijzen zijn .te
verkrijgen bij mej. J. RuiJter, Dieren
selaan 41 te Den Haag'7
Tot zover het bericht K.N.P.
Wij verheugen ons, er op te mogen
wijzen, dat Leiden reeds zijn Mater
Amabilisschool heeft.
Pasen in de folklore
In Oost Nederland, speciaal in
Twente, houdt men onze folklore in
ere. Tal van overleveringen blijven
hier bewaard en vele oude gebruiken
zij er nog in zwang. Daar is de inza
meling van het Paashout, waarvan
het Paasvuur gestookt wordt. Ook
aan dit Paasvuur ligt de louteringsge
dachte, de geest van de vernieuwing
rondom ons, ten grondslag. Immers
in het Paasvuur wordt al net oude,
het versletene en het ongedierte
verbrand! Het beantwoordt aan een
algemeen verlangen naar opruiming
van de oude, vieze rommel, het zelf
de gevoel, dat iedere Hollandse huis
vrouw in het voorjaar bekruipt en
waarvan zij zich door de „grote
schoonmaak" bevrijdt.
Reeds op de eerste avonden in de
Vastentijd trekken de kinderen in
Oost-Overijsel er met hun handkar
ren op uit om alles wat brandbaar is
in te zamelen. En dat gaat zo tot Pa
sen door: stro en hout, twijgen, tak
ken, vaak zelfs hele boomstammen
worden op wankele wagentjes weg
gesleept. De kinderen gooien dit al
les op een hoop, die allengs aangroeit
tot een grote Paasbult. Wanneer daar.
in dan 's avonds met Pasen de
brand gestoken wordt is het laaiende
vuur uren in de omtrek te zien. Er
bestaat zelfs grote naijver tussen de
bewoners van vex-schillende dorpen
wie het hoogste Paasvuur heeft. In
de laatste week voor het feest wordt
daarom een wacht uitgezet bij de
Paasbult, anders kan het wel gebeu
ren dat jaloerse dorpelingen voortij
dig het hout in brand steken! Het
gold exy geldt als een groot schandaal,
als de Paasbult te vroeg in vlammen
opgaat.
Er zijn ook levende Judassen bij de
Paasceremonie betrokken. Judas en
zijn helper, twee jongens uit het dorp.
hebben de functie de Paasstaak bij
opbod te verkopen en het aansteken
van de teerton meteen af te mijnen.
Maar de dorpsgenoten maken het dit
tweetal al spoedig overduidelijk dat
men van hen niets meer weten wil.
Zij worden van de ladder geworpen
en verjaagd; volgens de folklore be
treft dit het „Judas uitdrijven" (de
duivel verbannen) en het „Winter-
verbannen". Men vatte dit alles voor
al niet te tragisch op! Het is een
feest vol ontspanning, vol luim en
kwinkslagen, waaraan heel de streek-
bevolking deel heeft en waarnaar
veel belangstellenden uit andere dr-
len van ons land komen kijken.
Eieteti Meuten
Om eieren te kleuren kan men op
verschillende manieren te werk gaan.
Eerst ze tien minuten koken en daar
na kleuren in de aangemaakte poe
der, die in de handel is. Hier door
krijgt men effen eieren: rood, blauw,
oranje, groen en geel.
Doch men kan ook zelf kleuren ma
ken, b.v. door eieren in spinaziewater
te koken (groen), in rodekool-water
(paars) en in koffie (bruin). Gele
eieren krijgt men als men saffraan
of uienschillen aan het kookwater
toevoegt.
Wil men eieren met een patroontje,
dan moet men ze voor dit koken met
een stukje gaas, kant of neteldoek,
omwinden of er kleine reepjes of fi
guurtjes band opplakken en ze daar
na maar kort in de kleurstof te leg
gen, anders weekt het band los. Met
een houtje gedrenkt in azijn kunnen
kinderen tekeningen maken op ge
kleurde eieren; op witte brengen ze
die ontwerpen met gekleurd potlood
aan. Wil men eieren mooi laten glim
men, dan moet men ze boenen met
een stukje spek of wat olie. Wie
lacht daar? In alle geval is het eieren
kleuren een echt familiefestijn, waar
aan alle leden van het gezin tot de
benjamin toe kunnen deelnemen.
itityeó/ieeuuide
f SLAAPWAGEN ~>y
DOOR AGATHA CHRISTIE
54)
„Stel dat wat hij bedoeld had te
zeggen, was „Maar zeker hebben we
dat verbrand?" In welk geval Mac
Queen af wist van het briefje en zijn
vernietiging met andere woorden
hij was of de moordenaar of een me
deplichtige van de moordenaar. Heel
goed.
Toen de knecht. Hij zei dat zijn
meester gewoon was een slaapdranx
te nemen op een spoorreis. Dat kon
waar zijn, maar zou Ratchett er gis
ternacht een hebben genomen? Het
pistool onder zijn kussen logenstrafte
die bewering. Ratchett was van plan,
op zijn hoede te zijn vannacht. Als
hem een bedwelmend middel werd
toegediend, moet dat zonder zijn
voorkennis zijn geschied. Door wie?
Natuurlijk door MacQueen of de
knecht.
Nu komen we aan het getuigenis
van f e heer Hardman. Ik geloofde
alles wat hij me vertelde over zijn
eigen identiteit, maar toen hij kwam
op de middelen, die hij had gebruikt
om Ratchett te beschermen, was zijn
verhaal niets meer of minder dan ab
surd. De enige manier om Ratchett
werkelijk te beschermen zou zijn
geweest, de nacht in zijn cpupé door
te brengen, of op een plaats, waar
men de deur in het oog kon houden.
Het enige wat zijn getuigenis duide
lijk aantoonde, was dat niemand uit
een ander gedeelte van de trein Rat
chett vermoord kon hebben. Het trok
een zuivere cirkel om de Stamboel-
Calais-wagen. Dat scheen me een
nogal vreemd en onverklaarbaar feit
en ik legde het terzijde om over na te
denken.
Ge hebt waarschijnlijk nu allen
gehoord van de weinige woorden, die
ik beluisterde tussen miss Debenham
en kolonel Arbuthnot. Het interres-
sante, naar mijn idee, was dat kolo
nel Arbuthnot haar Mary noemde en
blijkbaar op vertrouwelijke voet met
haar was. Maar het moest er voor
doorgaan, dat de kolonel haar pas
een paar dagen eer ontmoet had
en ik ken Engelsen van het type van
de kolonel. Zelfs als hij op het eerste
gezicht verliefd was geworden op de
;on"« dame, zou hij langzaam en met
decorum voorwaarts zijn gegaan,
zonder overhaasting. Daarom be
sloot ik dat kolonel Arbuthnot en
miss Debenham in werkelijkheid
goede bekenden voor elkaar waren en
om de een of andere reden deden
of ze vreemden waren.
Om tot een andere getuige over te
gaan. Mrs Hubbard had ons verteld,
dat ze, in bed liggend, niet kon zien
of de tussendeur gegrendeld was en
daarom miss Ohlsson vroeg, voor haar
te kijken."
.Hoewel haai' bewering volkomen
aannemelijk zou zijn geweest, als ze
een van de coupé's 2, 12, 14 of een
ander even nummer had gehad
waar de grendel onmiddellijk onder
het handvat van de deur zit in de
oneven nummers, zoals coupé 3, is de
grendel een stuk boven het handvat
en kan daarom niet gemaskeerd
woPden door de sponzezak. Ik werd
gedwongen tot de conclusie, dat mrs
Hubbard c incident verzon dat
nooit had p.aats gehad.
„En laat me hier ook een enkel
woord zeggen over de kwestie van
het juiste tijdstip der misdaad. Naar
mijn idee, is het werkelijke interes
sante aan het gedeukte horloge de
plaats waar het gevonden is: in Rat-
hett's pyjamazak; een buitengewoon
ongemakkelijke en onwaarschijnlij
ke plaats om je horloge te bewaren,
vooral als er een horlogehaakje is
aan het hoofdeinde van het bed. Ik
was er daarom zeker van dat het
horloge expres in de zak was gestopt
en verzet. De misdaad was dus niet
begaan om kwart over een.
Werd ze dan vroeger begaan? Om
juist te zijn om drie en twintig mi
nuten vóór een! Mijn vriend mijn
heer Bouc. bracht als argument naar
voren, het geluid dat me wekte uit
mijn slaap. Als Ratchett zwaar ver
doofd was, had hij niet kunnen roe
pen. Kon hij roepen, dan zou hij ook
in staat zijn geweest, te worstelen
om zit .i te verdedigen en er waren
geen sporen van zulk een worsteling
Ik herinnerde me dat MacQueen
de aandacht had gevestigd, niet eens,
maar tweemaal, op het feit dat Rat--
chett geen Frans sprak.
Ik kwam tot de conclusie, dat
iemand mij had herkend als Poirot,
de detectieve, en dat de hele geschie
denis om drie en twintig minuten
voor één een comedie was, gespeeld
ten mijne behoeve. Iedereen had de
horloges-historie kunnen doorzien
die list komt in alle detectieve-ver-
haen voor. Ze namen aan dat ik door
zien zou en dat ik, fier op mijn eigen
knapheid, verder zou aannemen, dat,
daar Rati het geen Frans sprak, de
stem, die ik hoorde om drie en twin
tig minuten voor één, niet de zijne
Jcon zijn, en dat Ratchett toen al
'mood moest zijn geweest. Maar ik
ben overtuigd, dat Ratchett om drie
en twintig minuten voor één nog in
zijn verdoofde slaap lag.
Maar de list slaagde! Ik deed mijn
deur open en keek naar buiten. Ik
heb inderdaad de woorden Frans ge
hoord. Als ik zo ongelooflijk suf ben,
dat ik de betekenis van die woorden
niet besef, moeten ze onder mijn aan
dacht gebracht worden. Zo nodig,
kan MacQueen open kaart spelen. Hij
kan zeggen: „Neem me niet kwalijk,
mijnheer Poirot, dat kan mijnheer
Ratchett's stem niet geweest zijn. Hij
spreekt geen Frans."
„Wanneer nu was de werkelijke
tijd van de misdaad? En wie ver
moordde hem? Naar mijn mening
en het is maar een mening werd
Ratchett gedood heel kort vóór twee
uur, het laatste tijdstip, dat de dok
ter als mogelijk geeft. Wie hem ver
moordde
Hij wachtte kijkend naar zijn ge
hoor. Hij kon niet klagen over ge-
biek aan belangstelling. Aller ogen
waren op hem gevestigd. Hij ging
langzaam door:
„Ik werd vooral getroffen door de
omstandigheden, dat het bijna onmo
gelijk beek, tegen iemand in de trein
iets te bewijzen en door de nog al
vreemde toevalligheid, dat bij ieder
geval het getuigenis, dat een alibi
gaf, kwam van wat ik zou kunnen
noemen onwaarschijnlijke zijde. Zo
verschaften de heer MacQueen en ko-
konel Arbuthnot alibi's voor elkaar
twee mensen waarvan het zeer
onwaarschijnlijk scheen, dat er vroe
ger vriendschap tussen hen bestaan
had. Hetzelfde gebeurde met de En
gelse knecht en de Italiaan met de
Zweedse dame en het Engelse meis
je. Ik zei tegen mezelf: „Dat is buiten»
gewoon; ze kunnen er toch niet alle
maal bij betrokken zijn!"
En toen, heren, ging me een licht
op. Ze waren er allemaal bij betrok
ken. Dat zo veel mensen, betrokken
bij de zaak Armstrong door een toe
val, reisden met dezelfde trein, was
niet alleen onwaarschijnijk, het was
onmogelijk. Dat kon geen toeval zijn,
maar opzet.
„Ik herinnerde me een opmerking
van kolonel Arbuthnot over recht
spraak door een jury. Een jury be
staat uit twaalf personen. Er warer.
twaalf reizigers, en' Ratchett werd
twaalf maal doorstoken. En wat me
aldoor zorg had gegeven dat bui
tengewoon aantal mensen, reizend in
de StamboelCalais wagen in een
slappe tijd van het jaar was op
eens verklaard.
Ratchett was- in Amerika aan de
gerechtigheid ontsnapt. Zijn schuld
was buiten twijfel.
Ik zag een zelfbenoemde jury van
twaalf personen, die hem ter dood
veroordelen en gedwongen waren,
door de omstandigheden van het ge
val, hun eigen beul te zijn. En on
onmiddellijk, bij deze veronderstelling
rangschikten alle details van de zaak
zich in een volmaakte, schitterende
orde.
(Wordt vervolgd)
