EM
Besprekingen met dr. Beel
te Batavia
SCHOOLREISJES
\3U tte
Openluchtspel ter ere van
het Klokken-spel
inpeMieeiuude
MAANDAG 28 MAART 1949
DE LEIDSE COURANT
EERSTE BLAD PAGINA 2
Erkenning Federaal overleg gevraagd
GISTEROCHTEND IS TE BATAVIA een bespreking gehouden tussen de
Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon en de in de Bijeenkomst Fe
deraal Overleg vertegenwoordigde deelgebieden over het door Den
Haag gevraagde advies in zake de resolutie van de Veiligheidsraad. On
der de aanwezigen bevonden zich de executieve staatshoofden van Pa-
soendan, Oost-Indonesië. Oost-Sumatra, Zuid-Sumatra, West-Borneo,
Oost-Java, Madoera en vertegenwoordigers van de andere tot de B.F.O.
toegelaten gebieden. Tijdens deze bespreking bracht de voorzitter der
B.F O., sultan Ham id, de wens naar voren, dat de B.F.O., naast Neder
land en de republiek, door de Veiligheidsraad mede als partij in de op
lossing van het Indonesische vraagstuk zal worden erkend en in de on
derhandelingen daartoe als zodanig zal worden betrokken.
RAPPORT VAN V.N. COMMISSIE.
De Commissie der Ver. Naties heeft
in een rapport over de toestand te
Djokja aan de Veiligheidsraad mede
gedeeld. dat geen ernstige schade aan
de stad Djokja is toegebracht, welke
op enigerlei wijze het herstel van de
republikeinse regering zou verhinde
ren.
Het rapport zegt verder, dat het ge
brek aan materialen en uitrusting,
waarvan een deel is weggevoerd of
vernield sedert 18 December j.l., het
doeltreffend functionneren van het
republikeinse bestuur ernstig zal be
moeilijken. Het zal daarom nodig zijn,
aldus het rapport, dat de Nederlandse
autoriteiten faciliteiten verschaffen
als vermeld in artikel 2 van de reso
lutie van de Veiligheidsraad van 28
Januari.
De bevindingen der commissie zijn
gebaseerd op inlichtingen van de mi
litaire waarnemers en de plaatsver
vangende leden, die op 2 Maart Djok-
je hebben bezocht.
TERREURACTIES TEGEN
ONDERNEMINGEN.
Op Oost-Java hebben de terreur
acties grote schade aangebracht op de
tabaksondernemingen, aldus ver
neemt Aneta.
In de omgeving van Besoeki zijn
180 loodsen verbrand, terwijl op drie
ondernemingen een voorraad tabak
van in totaal 1000 balen verloren ging.
Slechts het fermenteren van de tabak
wordt op de gewone voet voortgezet,
de andere werkzaamheden stagneren
ernstig.
Aan de oogsten van verleden jaar
is geen schade toegebracht, daar de-
VRACHTPRIJZEN DER SPOOR
WEGEN WORDEN VERHOOGD
Minister Spitzen heeft in de Me
morie van Antwoord over de begro-
ing van Verkeer en Waterstaat aan
de Eerste Kamer medegedeeld, dat
bij de wederopbouw van de spoor
wegen de goederenvervoerscapaci
teit een aanmerkelijke vermindering
zal ondergaan.
In verband met de sterk gestegen
kosten zullen de vrachtprijzen voor
stukgoederen en voor lichte en volu
mineuze goederen binnenkort worden
verhoogd.
Dc extra-capaciteit, waarover de
A.T.O. thans nog beschikt, is van tij
delijke aard. Zij moet worden be
schouwd als een compensatie voor het
tekort aan goederenwagens bij de
spoorwegen. Naarmate de aanbouw
van wagons vordert, zal de vracht
auto-capaciteit worden verminderd.
Bij het goederenvervoer over de
weg doen zich verschijnselen voor,
welke op een teveel aan vervoersca
paciteit wijzen, aldus de minister.
Dit wordt in de eerste plaats ver
oorzaakt door de toename# van het
eigen vervoer, waarvoor weinig be
sprekingsmaatregelen gelden.
VROUW ZETTE GASKRAAN
OPEN, TERWIJL MAN SLIEP.
Terwijl haar 26-jarige echtgenoot
lag te slapen in zijn bed, draaide
Zaterdagmorgen in alle vroegte een
24-jarige vrouw uit De Putterstraat
in Amsterdam-Noord de gaskraan
open, nam haar 2 jaar oude baby
op en verliet de woning.
De man werd echter 's ochtends
toch wakker, rook de gasluoht, zet
te de ramen open en draaide de
kraan weer diaht. Daarna doorzocht
hij het huis en wendde zich tot de
politie, toen hij bemerkte, dat zijn
vrouw met de baby was verdwenen.
De recherche van het bureau
Mosplein zag in het gebeurde aan
leiding de vrouw op te sporen en
aan een verhoor te onderwerpen.
Zij bekende gepoogd te hebben
haar man van het leven te beroven.
De beide echtgenoten leefden in
onmin.
ze tabak de loodsen reeds had verla
ten.
De planters op Oost-Java hebben
thans een zwaar leven, daar zij, na
afloop van hun dagtaak, meestal nog
wacht moeten lopen. De meeste in dit
gebied, opererende benden zijn van
tien tot derstig man sterk.
Een bende ter sterkte van 200 a 300
man heeft Vrijdag het fabrieksem-
placement van de rubber, en thee
onderneming „Parakan Salak" op
West-Java aangevallen. De fabriek
bleef, dank zij het ingrijpen van de
ondernemingswacht, gespaard, doch
verschillende gebouwen zijn ver
brand. Er vielen geen verliezen aan
mensenlevens te betreuren.
Aartsbisschop uit
Canada bezoekt
oorlogsgraven
Zondagmiddag bracht Mgr. Roy,
bisschop van Quebec in Canada, die
tijdens de oorlog als hoofd van de
aalmoezeniers van het eerste Cana
dese legercorps, geruime tijd in het
oorlogsgebied van Groesbeek heeft
doorgebracht, een bezoek aan het
Canadees kerkhof aldaar en aan de
Heilige Landstichting.
Mgr. Roy was o.a. vergezeld van
de pauselijke internuntius Mgr. P.
Giobbe en de aalmoezenier kapitein
van Haeren uit Nijmegen Op het
kerkhof werd hij begroet door de
burgemeester van Groesbeek, waar
bij aanwezig waren de burgemeester
van Nijmegen en de garnizoenscom
mandant van deze stad, luit. kolonel
Molenaar. Na *de bezichtiging van
het kerkhof, deed hij een gebed
voor de overledenen en richtte
daarna het woord tot de auroritei-
ten en de aanwezigen uit Groes
beek. In het bijzonder dankte de
bisschop de landelijke bevolking
voor de liefdevolle zorgen, die zij
besteedden bij het onderhoud der
graven.
Na het bezoek aan het kerkhof
begaf de bisschop zich met zijn
gevolg naar de Heilige Landstich
ting, om daar zijn vroegere vriend,
de rector dr. C. van Beek te be
groeten. Mgr. Roy heeft namelijk
dankbare herinneringen aan deze
stichting, omdat hij in de Coenacu-
lum kerk aldaar, in de winter van
19441945 vaak gepreekt heeft
voor ac Canadese manschappen.
Het gezelschap reed vervolgens
naar Berg en Dal, waar de maaltijd
gebruikt werd.
Vandaag is mgr. Roy per boot
naar Engeland vertrokken.
Engelse minister
op kerkhof te
Oosterbeek
Op het Airborne-kerkhof tc Oos
terbeek hebben Zaterdagmiddag voor
de eerste maal in dit jaar hoge En
gelse gasten een bezoek gebracht,
o.w. de Engelse minister van verkeer
en waterstaat mr. Alfred Barnes. Het
hoge gezelschap werd verwelkomd
door jhr. Beelaerts van Blokland,
wethouder van de gemeente Renkum.
Mrs, Barnes legde een krans bij het
grote kruis op het Airborne-kerkhof,
waarna achtereenvolgens minister
Spitzen namens de Nederlandse re
gering en ir. den Hollander, presi
dent-directeur van de Nederlandse
Spoorwegen haar voorbeeld volgden.
Daarna ging men langs de graven der
Airbornes, waarna het gezelschap de
reis hervatte voor een bezoek aan de
sluizen bij Vreeswijk. Mr Barnes
kwam om half een met een extra-
trein in Arnhem aan. In hotel Rijn
paviljoen werd de lunch gebruikt,
waarby de directeur der Nederlandse
Spoorwegen als gastheer optrad. Aan
deze maaltijd namen deel behalve
mr. Bernes en echtgenote, sir Philip
Nichols, de Britse ambassadeur in
Nederland, minister D. G. W. Spitzen,
minister van verkeer en waterstaat,
de directeur-generaal van rijkswa
terstaat dr. ir. W. J. H. Harmsen en
de directeur-generaal van verkeer ir.
H. van Galen Last, alsmede de com
missaris der koningin in Gelderland,
jhr. dr. C. G. C. Quarles van Ufford
en vertegenwoordigers van het Arn
hemse gemeentebestuur.
EERSTE BIJEN ZWERMDEN UIT
Normaal zwermen byen eerst in
de zomer. Zijn ze erg vroeg, dan
zwermen ze ook wel eens in Mei,
maar in Maart vrijwel nooit. De
heer Jan Soetendaal, landbouwer
aan de Doomesteeg op de grens Bar-
neveldLunteren. was dan ook
stomverbaasd deze dagen reeds zijn
bijen te zien zwemen. Misschien
kwam het door het prachtige lente
weer.
Bij de behandeling van de zaak.
tegen J. Langendijk uit IJmuiden,
lid van de in de oorlogsjaren beruch
te groep van kamer 21 van het hoofd
bureau van politie te Velzen, voor
het Bijzonder Gerechtshof te Am
sterdam werd een der verdedigers
door de president uit de zaal ge
stuurd.
Tegen Langendijk was reeds twee
maal de doodstraf geëist. De advo
caat-fiscaal persisteerde Vrijdag bij
deze eis, waarna de verdediging aan
bet woord kwam. Zij werd gevoerd
door mevr. mr. G. HartkampDon
ker Duyvis en mr. G. Jonker. Laatst
genoemde betoogde dat zich om de
ze verdachte een mythe heeft ge
vormd. Langendijk was in Beverwijk
een bekende figuur en werd door
iedereen herkend als de politie er
gens optrad. Mr. Jonker achtte echter
verschillende getuigenverklaringen
niet betrouwbaar.
Toen vervolgens mevr. Hartkamp-
Donker Duyvis haar pleidooi hield en
in discussie geraakte met de presi
dent, mr. Van Schaeck Mathon, zei-
de de president plotseling. „Als u zit
te lachen kunt u beter de zaal ver
laten, want u verstoort de orde".
Mr. Jonker, die op dat ogenblik
naast zijn vrouwelijke confrère stond
vroeg: „Is dit tegen mij gericht, me
neer de president?"
Presiden: „Ja, u verstoort .de orde,
welke ik hier heb te handhaven en
ik verzoek u de zaal te verlaten".
Mr. Jonker: „Ik ga, maar zal mij
hierover bij de deken beklagen". Hij
verliet daarop de zaal.
HOOFDEN VAN SCHOLEN pleegt tijdig
overleg met ons voor 'het huren van
Touringcars voor het as. seizoen.
STATIONSWEG 45, TEL. 22444 (2 lijnen)
De „St. Victor te Noordwijkerhout
heeft haar stem terug
Precies te 2 uur arriveerde bij de
grens van de parochie Zaterdag j.l.
een grote vrachtwagen van de klok
kengieterij Petit en Fritzen uit Aarle
Rixtel met een kostbare last van 3
klokken voor de St. Victor-kerk.
Pastoor Brink verwelkomde de klok
kengieters, waarna in optocht door
de parochie werd gereden. Schier
van alle huizen wapperde de natio
nale driekleur en er was veel belang
stelling. Na dc rondtocht werden de
klokken in stellages opgehangen in
afwachting van de wijding. Intussen
werkte hoog op de torenspits een
electricien om de laatste hand te leg
gen aan het torenkruis, dat Zondag
avond voor de eerste keer een groen
licht zou uitzenden, dat tot ver in
de omgeving te zien zou zijn. Zon
dagmorgen om 8.30 um- droeg pastoor
Brink voor een stampvolle kerk een
plechtige Hoogmis op voor de leven
de en overledene donateurs van het
kloklcenfonds.
HET KLOKKENSPEL.
Klokslag 4 uur nam op het kerk
plein van St. Victor het klokkenspel
een aanvang. Een groot aantal paro
chianen had zich geschaard rondom
de klokken en het podium, dat voor
het spel was ingericht. Een aantal
genodigden kon door de geopende
ramen van de pastorie het spel vol
gen. Onder hen merkten we op oud-
deken van Noordwijk, J. H. W. Bors-
boom. De regie van het spel was in
handen van kapelaan De Graaff en
van de heren A. Vlasveld en J. Balk.
De tekst was van Sijmpiede oude
Sijmen (wie dit is behoeven we
niet te vermelden). We zullen Sijm
pie in „Sursum Corda" voortaan mis
sen. Schreef hij zelf niet in het num
mer van 26 Maart: „Myn beste paro
chiaan: Het is met Sijmpie gedaan!
Het loopt met hem op een end, Hier
volgt dan zijn testament: Twee jaar
hebt gij hem bedeeld; Twee jaar
heeft hij u verveeld; Maar hij gaf
voor goede prijs, Toch ook de beste
klokkenspijs. Spijs, die stolde in het
brons. Van St. Victor klokkenfonds!
Neemt eebiedig af uw pet, Sijmen
wordt thans bijgezet! Oude Sijmen
R.I.P.! Rust nu maar! Laat ons met
vree".
Als we ons oordeel moeten geven
over dit spel komen we tot een an
dere conclusie dan pastoor Brink, die
in het voorwoord van het program
ma zegt: Het mag niet de naam heb
ben van openluchtspel, eerder zou
den wij het een „hoorspelletje" wil
len noemen, want het vraagt meer
van de oren dan het geeft aan de
ogen. Neen het gaf méér aan de ogen
dan aan de oren, al kon de tekst niet
gemist worden. Een ere-saluut aan
de regisseurs die met weinig mid-
deleri een hele vooroorlogs tijd, een
oorlogstijd, een na-oorlogse tijd en
het heden aan onze ogen lieten voor
bijgaan. Het is niet doenlijk hier de
verschillende scènes te revue te la
ten passeren. Heel handig kregen we
o.m. te zien hoe de Duitse vlerken
de klok roofden uit de St. Victor-
Met de directie rijksbureau
voor keramische producten is belast
de beer M. Westerhof, president-di
recteur van het rijksbureau voor me
talen, in plaats van de heer M. Ver
hoeven.
Met de waarneming van de di
rectie van de sectie confectie van het
rijksbureau voor textiel is belast de
heer W. Hoogland, in verband met
het overlijden van mr. J. Koetsier.
Tot directeur van het Rijksbu
reau kolen is benoemd de heer W.
van Schevikhoven, in de plaats van
de heer W.Wemmers.
Sterfgevallen tengevolge van
liet mond- en klauwzeer in de week
van 1320 Maart j.l. Kalveren: 7,
biggen: 27.
In de nacht van Zaterdag op
Zondag werd brand ontdekt in de
meubelopslagplaats annex garage
van de firma Wsijts te Bergen op
Zoom. Een nieuwe luxe auto en een
bestelauto, twee ee'lkamerameuble-
menten, verschillende in aanmaak
zijnde meubelen en een grote hoe
veelheid kapok gingen verloren. De
schade wordt op ongeveer 25.000
geschat.
Rimboe-trappers
op Sumatra
Rusten jongensNauwelijks
zijn deze woorden uitgesproken, of
dc patrouille lost zich op en maakt
ieder, uitgezonderd de wachtposten
het zich zo gemakkelijk mogelijk.
Hoe laat is het wordt er gevraagd,
en als Bart, de patrouille-comman
dant, hen vertelt, dat het nu twaalf
uur is. wordt gauw uitgerekend hoe
Iaat zij hun eindpunt bereikt kun
nen hebben en hoeveel kilometer
tjes ze er nou wel op hebben zitten.
Even blijft het dan stil, enkele
trachten nog wat achtergebleven
druppeltjes thee uit hun veldfles te
balep oni hun droge lippen wat
vochtig te maken. Dan komen de
tongen los en worden er, voor zo
ver hun droge keel dat toelaat, en
kele opmerkingen gemaakt.
Wat zullen we eten straks als we
thuis zijn? vraagt een 'Zeeuw.
Hij schijnt altijd honger te hebben
want steeds komt hij' hierod terug
..Nou, heerlijke Zeeuwse aardaope-
Icn met een lekker stukje vlees,
en.
„Houdt je mond,"' snauwt hem ech
ter de Zeeuw toe, „jij altijd met je
gijntjes". De ander haalt zijn schou
ders op, en begint een gesprek met
Bart:
„Jouw Annie weet toch wel hoe
ze Zeeuwse aardappelen klaar moet
maken hè?" Bart lacht eens en be
gint voor de zoveelste maal over de
kookkunst van zyn vrouw en nog
maals krijgen ze een uitnodiging om
straks, als ze gedemobiliseerd zijn,
een dagje bij hem thuis te komen,
zodat ze het zelf kunnen ondervin
den.
Ja, dat doen ze zeker, trouwens ze
hebben het zijn vrouw ook al moe
ten beloven, want bijna de gehele
sectie correspondeert met haar. Zij
kan de jongens van de sectie net zo
goea als haar man, die nu al twee
jaren met ben optrekt.
Nadat de tien minuten rust om
zijn, wordt opgebroken cn gaat hec
verder. Ze vorderen slechts langzaam
want de rimboe van Sumatra kan
men nu niet beoaald een wandel
park noemen. Zo nu en dan wordt
deze wel even afgewisseld door een
ladang of een alang-alang veld,
maar uiteindelijk komt men toch
steeds weer in de rimboe terecht.
Broeierig heet is het hier, en de
zakdoeken, die zij om hun hals ge
bonden hebben, zijn drijfnat van het
voortdurend transpireren. Zo nu cn
dan bewijst een luid gekraak in de
struiken dat er een of ander dier
voor hen op de vlucht is geslagen.
Veel aandacht wordt hieraan echter
niet geschonken, en ze doen enkel
nog wat moeite om de zwiepende
takken te ontwijken, die hun het
rechtlopen belemmeren. Als ze dan
weer eens een ladang oversteken
strekken ze hun ruggen en lopen
even ongedwongen. Verademing
brengt het echter niet, want hier
schijnt hun de zon weer ongenadig
op hun koppen, en de ogen doen
pijn als ze naar de grond kijken,
die schijnt te trillen van de hitte.
Dan eindelijk, als ze al beginnen
te wanhopen, en Bart even willen
/ragen nog een korte rust te nemen,
draait deze zich om en kondigt aan
dat ze er zo zullen zijn.
Met een laatste krachtsinspanning
hun ingegeven door het besef dat ze
nu het eindpunt bereikt hebben
worstelen ze zich door het laatste
stukje rimboe, dat hen nog scheidt
van de weg. Hier zullen ze strafs
opgehaald worden "door de wagen van
éen post die in de nabijheid ligt, dat
as afgesproken.
Als ze de weg bereikten bemerken
ze dat ze nog een half uur moeten
wachten. Intussen is de zon schuil
gegaan achter een grote donkere
wolk Regen jongens, zegt Bart en hij
süekt zich languit op de berm, met
zi;,r. hoofd od zijn lege veldfles.
Het duurt niet lang of de regen
stroomt uit de lucht, zodat zij in kor
te tijd driifnat zijn. Veel kan hun,
dat niet schelen en zij blijven in de-
zélfde houding liggen, zoals zij zich
neer hebben laten vallen. Het is een
verfrissing, na de halve dag door die
rimboe getrapt te hebben.
Dan springt echter onze Zeeuw
toch ot> en rukt een paar grote bla
den van de bomen, waarvan hij een
trechter maakt die hij in de hals
van zijn veldfles schuift. Ziezo, ben-
ne benieuwd of ik niks te drinken
krijg. Met een brede griins. trots od
ziin oienterbeid, gaat hü zitten met
de fles tussen zijn knieën, zodat hij
iets van de neerstromende regen in
zijn primitieve trechter op kan van
gen.
Even hebben de andere toegeke
ken, maar dan volgt men toch alras
zijn voorbeelds en glunderend kij
ken ze elkaar aan als ze na tien
minuten een mondvol water uit hun
fles konden nemen.
Het is een eigenaardig tafereel
daar aan die kant van de weg. De
natte kleren plakken aan hun
lichaam, en ze kunnen elkaar nau
welijks onderscheiden door het gor
dijn van de regenval. Zo hurkend
met de fles tussen de knieën pogen
ze wat water op te vangen om hun
dorst te lessen.
Zo moest je moeder je eens zien
zegt er een, en hij denkt even hoe
bezorgd deze kon wezen vroeger.
Dan komt de wagen hen oDhalen en
ze weten niet hoe vlug ze op de wa
gen kunnen komen.
Het is alsof ze nu pas zijn gaan
voelen dat 'het regent.
toren en hoe Pastoor Westerfoudt
z.g. gedwongen door de Duitse Hit-
Ierbende, met hartepijn, die fel kan
zijn, berustte in ellende. Piëteitvol
gevonden was, dat na het vers:
In Indië stierf
En eer verwierf
Nicolaas Lambert Hermans!
Dus boven aan
Moet zijn naam staan
Als blijvende Laurierkrans!
een militair van de parochie, geflan
keerd door 2 vlaggendragers in ver
kennersuniform, een krans neerleg
de bij het monument aan de ingang
van het kerkhof geplaatst ter nage
dachtenis van de onlangs in Indië
gesneuvelde parochiaan Nic. Her
mans uit Voorhout. Het zangkoor
van de kerk zong hierna het „Wil
helmus". Dit waren treffende mo
menten in het spel, die de harten
van vele toeschouwers beroerden.
Te vermelden valt hier eveneens,
dat na het gesproken vers over de
Angelusklok een dameskoortje het
mooie versje: Het angelus klept in
de verte" zong.
We zagen tenslotte bij het vers:
De klok groeit, groeit
Een kinderstoet:
Eerste communiecantjes
De klak blij, blij
Processierei
Met bloemen in de handjes!
een stoet van bruidjes het kerkplein
optrekken, terwijl bij het vers van
het treuren der klok een complete
rouwstoet voorbij trok! We hebben
er van genoten en, met ons, alle toe
schouwers.
DE WIJDING DER KLOKKEN.
Na het spel begaf deken J. Brink
man uit Noordwijk zich processiege-
wijze met assistenten en misdienaars
naar de k'okken, om, met machtiging
van de bisschop, de wijding te ver
richten. Assistentie verleenden kap.
Bende uit Noordwijk en kapelaan
Vroklage van de St, Jozefparochie.
De plechtigheden werden met aan
dacht gevolgd en per geluidsinstalla
tie werd uitleg gegeven. De harte-
wens van pastoor Brink moge be
waarheid worden, dat in vervulling
mogen gaan deze woorden uit het
wijdingsgebed: „Moge op het geluid
van deze klok, enge'en nederdalen
om uw volk te beschermen en zegen
spreiden over de veldvruchten dei-
gelovigen en hun ziel en lichaam be
waren." Nadat de wy'dingsplechtig-
heden waren afgelopen hield deken
Brinkman een toespraak, waarin hij
zeide, dat, als de klok luidt, God
roept. Luistert naar Zijn stem. Dat
zult gij doen, parochianen van Noord
wijkerhout vervo'gde de deken, daar
kennen we Noordwijkerhout te goed
voor. Noordwijkerhout is goed, is
schoon, geeft dit over aan uw kin
deren, dat het mag blijven een parel
van de kerk. Hij memoreerde nog,
hoe het geld bijeen is gebracht fe
liciteerde de pastoor en zeide in diens
blijdschap te delen.
Hij sprak de hoop uit, dat de klok
ken nog heel dikwijls vertolkers-zou
den zijn van de blijdschap der pa
rochie en weinig vertolkers van de
droefheid.
Hierna begaven allen zich naar de
kerk waar het II. Sacrament was
uitgesteld en een kort lof werd ge
houden. Besloten werd met het „Aan
U, o Koning der Eeuwen". Hiermede
was een einde gekomen aan een blijde
historische dag voor de parochie van
St. Victor!
SCHEEPSBERICHTEN
HEELSUM pass. 26 Maart Aden;
JAARSTROOM, 26 Maart te Havre;
JAVA, 26 Maart van Singepore;
JOOST VAN DEN VONDEL. 26
Maart van Narvik naar Rotterdam;
MADOERA. pass. 27 Maart Dondra-
head; MAPIA 28 Maart te Djibouti;
MEERKERK. 27 Maart te Antwer
pen; MARIEKERK. 27 Maart te Sin
gapore; MUIDERKERK. 26 Maart
van Lagos naar Port Gentil; POLY-
DORUS pass. 26 Maart Sabang; SI-
NABANG, pass. 27 Maart Guardafui;
SLOTERDIJK 27 Maart van Houston
te Neworlean; SUMATRA 27 Maart
te Genua: KEDOE pass- 27 Maart
Kaap Guardafui; SIBAJAK, pass. 27
Maart 15 uur Ouessant; SLAMAT 27
Maart 0.45 van Suez; TOSARI 28
Maart te Belawan; VOLENDAM pass.
27 Maart 1.30 uur Ouessant; WATER
MAN, pass. 27 Maart 22 uur Kaap
Guardafui; WILLEM RUYS 27 Maart
8.20 uur te Southampton; ZUIDER
KRUIS pass. 27 Maart 2 uur Gibral
tar.
GROOTEBEER 27 Maart te Am
sterdam. MATARAM, pass. 28 Maart
Ouessant. BLOMMERSDIJK, 27
Maart van Philadelphia naar Balti
more.
f SLAAPWAGEN
DOOR AGATHA CHRISTIE
J8)
Kolonel Arbuthnot zat in een hoek
een pyp te roken en een tijdschrift
te lezen.
Poirot verklaarde het doel van hun
koinst. De kolonel protesteerde niet.
Hij had twee zware leren suiscases.
„De rest van mijn bagage is over
zee gegaan." verklaarde hij.
Als de meeste militairen was de
kolonel een keurig nette inpakker.
Het onderzoek nam maar een paar
minuten. Poirot merkte een pakje
pijpschoonmakers op.
„Gebruikt u altijd hetzelfde soort?"
vroeg hij.
„Gewoonlijk als ik ze krijgen kan"
„Juist!" knikte Poirot.
Die pijpschoonmakers waren gelijk
aan die, gevonden op de vloer van
de coupé van de dode.
Dr Constantine merkte dat op toen
ze weer in de gang stonden.
„Toch," mompelde Poirot, „kan ik
het haast niet geloven. Het ligt niet
in zijn karakter, en als je dat hebt
gezegd, heb je alles gezegd."
De deur van de volgende coupé
was gesloten. Het was die van prin
ses Dragiloff. Zij klopten en de die
pe stem van de prinses riep „Binnen"
Mijnheer Bouc deed het woord. Hij
deed erg eerbiedig en beleefd toen
hij zijn bezoek verklaarde.
De prinses luisterde zwijgend
naar hem, haar klein, padachtig ge
zicht geheel impassief.
„Als het nodig is, heren," zei ze,
toen hy uitgesproken had, ..dan is al
les gezegd. Mijn kamenier heeft de
sleutels. Zy zal u helpen."
„Heeft uw kamenier altijd de sleu
tels, mevrouw?"
„Zeker mijnheer.''
„En als. gedurende dc nacht, de
douane bij een van de grenzen een
stuk van uw bagage zou wensen te
openen?"
De oude dame haalde haar schou
ders op.
„Dat is al heel onwaarschijnlijk.
Maar in dat geval zou de conducteur
haar halen."
„U vertrouwt haar dus zonder
voorbehoud, mevrouw?"
„Dat heb ik u al gezegd," zei de
prinses rustig. „Ik heb geen mensen
in dienst, die ik niet vertrouw."
„Ja," zei Poirot nadenkend. „Ver
trouwen is inderdaad heel wat te
genwoordig. Het is misschien beter
een alledaagse vrouw te hebben, die
men kan vertrouwen dan een chique
kamenier bijvoorbeeld een ele
gante Parjsiènne."
Hij zag de donkere intelligente
ogen langzaam draaien en zich op
zijn gezicht vestigen.
„Wat wilt u insinueeren, mijnheer
Poirot?"
„Niets, mevrouw. Ik? Niets."
„Ja zeker. U denkt, nietwaar, dat
ik een chique Fran^aise moest heb
ben om voor mijn toilet te zorgen?"
„Het zou gebruikelijker zijn me
vrouw."
Ze schudde haar hoofd.
„Schmidt heeft toewijding voor
me" Haar stem sprak langzaam de
woorden uit. „Toewijding is on
betaalbaar."
De Duitse kwam met de sleutels.
De prinses sprak tot haar in haar
eigen taal, beval haar de valiezen
te openen en de heren te helpen bij
het zoeken. Zij zelf bleef in 8e
gang naar de sneeuw kijken cn Poi
rot bleef bij haar, het aan' mijnheer
Bouc overlatend, de bagage te door
zoeken.
Ze zag hem met een bittere glim
lach aan.
„Wel, mijnheer, wilt u niet zien
wat mijn koffers bevatten?"
Hij schudde zijn hoofd.
„Mevrouw, het is alleen maar een
formaliteit, dat is alles".
„Is u er zo zeker van?"
„In uw geval, ja."
„En toch kende ik Sonja Ann-
strong on hield van raar. Wat denkt
u dan? Dat ik mijn handen nooit zou
bezoedelen, met het doden van zo'n
canaille als die Cassetti? Nu, mis
schien hebt u gelijk."
Ze zweeg een ogenblik, toen zei ze
„Weet u wat ik had willen doen met
zo'n man? Ik zou hebben willen roe
pen tegen mijn bedienden„Ransel
die man dood en smijt hem dan- op
de vuilnishoop." Zo werden de din
gen gedaan, toen ik jong was, mijn
heer."
Nog sprak hij niet, maar luisterde
alleei oplettend.
„U zegt niets, mijnheer Poirot. Ik
zou wel eens willen weten wat u
denkt?"
Hij zag haar recht in het gelaat.
„Ik denk mevrouw, dat uw klacht
in uw wil is niet in uw arm."
Ze zag neer op haar dunne zwart-
beklec.de armen, eindigend in de ge
le, kiauw-achtige handen met de
ringen aan de vingers.
„Het is waar," zei ze. „Hier heb
ik geen kracht in niets. Ik weet
niet of het me spijt of dat ik er blij
om een."
Ton, keerde ze zich plotseling naar
haar coupé, waar de kamenier bezig
was de koffers in te pakken.
De piinses sneed de verontschuldi
gingen van mijnheer Bouc af.
„U hoeft u niet te verontschuldi
gen, mijnheer," zei ze. „Er is een
moord begaan. Sommige onderzoe
kingen moeten nu eenmaal verricht
worden. Dat is alles wat er op zit."
„U is wel vriendelijk, mevrouw."
Ze boog licht haar hoofd toen ze
vertrokken.
De deuren van de twee volgende
coupé's waren dicht. Mijnheer Bouc
stond stil en krabde zijn hoofd.
„Drommels!" zei hij. „Dat kan
lastig zijn. Dit zijn diplomatieke pas
sen. Hun bagage is vrij."
„Van het douane-onderzoek, ja.
Maar een moord is iets anders."
„Dat weet ik. Maar toch wil ik
i geen complicaties."
„Maak je niet bezorgd, mijn vriend
Dc graaf en gravin zijn verstandig.
Denk eens hoe beminnelijk prinses
Dragiloff was."
„Zij is een echte grote dame. Deze
twee zijn van dezelfde positie, maar
ce graaf maakte de indruk van
iemand met driftige aanleg. Het be
viel hem niet, toen je er cp aandrong
zijn vrouw te ondervragen. En dit
zal hem nog meer hinderen. Stel ua1
we hem overslaan Ten slotte kun
nen ze niets met de zaak te maker.
hebben. Waarom zou ik nodeloze ver
wikkelingen voor mezelf maken?"
„Ik ben het niet met je eens," zei
Poirot. „Ik weet zeker. d.at graaf An -
arenyi redelijk zal zijn. In ieder ge
val laten we het proberen."
En vóór mijnheer Bouc kon ant
woorden, klopte hij krachtig op de
deur van no. 13.
Een stem van binnen riep: „Bin
nen".
De graaf zat in de hoek bij de
deur een krant te lezen. De gravin
zat in elkaar gedoken in de tegen
overgestelde hoek bij het raam. Ze
had een kussen achter haar hoofd en
scheen geslapen te hebben.
„Pardon mijnheer de graaf," be
gon Poirot. „Vergeeft u ons. deze in
val. Wij onderzoeken alle bagage in
de trein. In de meest gevallen maar
een formaliteit. Maar het moet ge
daan worden. Mijnheer Bouc dacht,
daar u een diplomatieke paspoort
hebt, dat u met reden kon eisen vrij
gesteld te worden van zo'n onder
zoek."
De graaf dacht een ogenblik na.
„Dank u,"' zei hij. „Maar ik vind
het niet aangenaam, dat er in mijn
geval een uitzondering gemaakt zou
worden. Ik geef er de voorkeur aan,
dat onze bagage onderzocht wordt,
zoals die van alle andere reizigers.»
(Wordt vervolgd).
