FREDERIK
BUSPRAAT
Een historisch verhaal over
het vervoer
in de Bollenstreek
KIOOSTERBAISEN
DINSDAG 11 JANUARI 1949
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 2
PREMIEREGELING WONING
VERBETERING EN -SPLITSING.
De minister van Wederopbouw en
Volkshuisvesting heelt een aanvul
ling gegeven op de premieregeling
van 13 Maart 1948 voor het verbe-
teren en splitsen van woningen.
Voortaan zal ook voor getouwen
of gedeelten daarvan, oorspronkelijk
niet voor bewoning bestemd, bij
verbouwing tot woning een premie
kunnen worden verleend.
Pakhuizen, werkplaatsen, schuren
e.d., die thans niet meer overeen
komstig hun oorspronkelijke be
stemming worden gebruikt, doch
overigens in goede staat verkeren
kunnen met behulp van de genoem
de premieregeling voor woonruimte
geschikt worden gemaakt. Daarbij
wordt de eis gesteld dat een vol
waardige woning ontstaat.
De te verlenen bijdrage komt
overeen met de bijdragen volgens
de geldende regeling bij splitsing
van woningen. Voor het verkrijgen
van de bijdrage moet men zich tot
het gemeentebestuur wenden voor
dat men met de verbouwing begint.
Bij een afwijzende" beslissing van
het betrokken gemeentebestuur
staat geen beroep op het departe
ment open.
BOERDERIJENBOUW IN DIT JAAR
De heer P. Tijm hoofd van het
hoofdbureau wederopbouw boerde
rijen deelde mede, dat van het bouw
volume 1949 (totaal ongeveer 28.5
millioen gulden) voor 1 Juni a.s,
reeds voor ruim 20 millioen gulden
zal zijn aanbesteed door het B.W.B.
Hierdoor zal het o.a. mogelijk blij
ken alle stallen voor de stalperiode
.November) en vrijwel alle te bou
wen boerderijen voor 't eind van het
jaar gereed te hebben.
Verder zeide de heer Tijm nog, dat
er reeds enkele plannen voor gestan
daardiseerde boerderijen zijn gereed
gekomen.
Andere zijn in voorbereiding. In
dien zij aanvaardbaar blijken, zal
met de uitvoering ervan in 1950 kun
nen worden aangevangen.
GEEN DOLLARS VOOR
AMERIKAANSE AUTO'S.
In kringen van Nederlandse im
porteurs van Amerikaanse auto's
heerst grote verontrusting over het
feit, dat hun over het vierde kwar
taal 1948 geen dollars zijn toegewe
zen.
Van gezaghebbende zijde wordt
vernomen, dat de dollarpostiie var.
ons land op het ogenblik geen ande
re beslissing mogelijk maakte. Men
verklaarde met stelligheid, dat bij
een verbetering van de dollarpositie
gestreefd zal worden naar een zo
snel mogelijk herstel van de oude
verhoudingeri op dit gebied.
Aetherklanken
WOENSDAG.
HILVERSUM I. 301 meter.
7.00 Nieuws; 7.45 Een woord yoor de
dag; 8.00 Nieuws; 9.00 Bij onze jonge
zieken; 9.30 Symphonisch morgencon
cert; 10.30 Morgendienst, ds. J. B.
Bahnmuller te Hilversum; 11.15 Por
tretten uit de Camera Obscura; 12.00
Lunchconcert; 12.30 Land- en tuin-
bouwnieuws; 12.33 Vrij en Blij; 13.00
Nieuws; 13.45 J. S. Bach en zijn vier
zonen (II); 15.00 Pianoduo; 15.15 Ra
dio Philharmonisch Orkest; 16.15
Voor onze jongens en meisjes; 18.00
Hervormd Kerkkoor -te Kampen:
19.00 Nieuws; 19.15 Prikkebeen; 19.45
Engelse les; 20.00 Nieuws; 20.20 Con
certgebouworkest; 21.15 dr. A. van
der Hoeven: Hebben wij vier Evange
liën? 22.10 Missa Brevis, Kodaiy; 22.45
Avondoverdenking; 23.00 Nieuws;
23.35 Pro Arte Kwartet.
HILVERSUM II, 415 meter
7.00 Nieuws; 7.15 Muziek bij het ont
bijt; 8.00 Nieuws; 8.50 Voor de huis
vrouw; 9.00 Strijkkwartet; 10.00 Mor
genwijding, ds. H. A. Enklaar te La
ren en Blaricum; 10.30 Een halfuur
voor de vrouw; 11.00 Gr.pl.; 12.00 Ac
cordeon-orkest; 12.30 Land- en tuin
bouwnieuws; 13.00 Nieuws; 13.20 Her.
bert von Karsjan dirigeert; 14.14
Jeugdconcert; 15.00 Kermis der ijdel-
heid; 15.30 De Regenboog, voor- de
zieken; i6.15 Het stond in de krant;
17.45 Exotische klanken; 18.00
Nieuws; 19.00 Lezing door prof. dr.
G. van der Leeuw; 19.45 Lezen in de
Bijbel door ds. G. G. Sirks te Am
sterdam; 20.00 Nieuws; 20.20 Operet
te-fragmenten; 21.05 Trilby, hoorspel;
22.45 Tuin der poëzie; 23.00 Nieuws;
23.35 Harry James en zijn orkest.
MASSA-ONDERZOEK OP T.B.C.
IN VOORBURG.
In de gemeente Voorburg (ca 36000
inwoners) zal begin Februari een
massa-onderzoek op t.b.c. worden in
gesteld. De gehele bevolking wordt
uitgenodigd daaraan deel te nemen.
Het i-nderzoek geschiedt volgens de
steeds meer gebruikte methode met
het klein-filmbeeld apparaat.
GEKNOEI MET LOTEN EN
OBLIGATIES?
Hilversummer gearresteerd.
De recherche te Hilversum is over
gegaan tot de arrestatie van de 62-
jarige G. K., directeur van een com
missiekantoor voor staats- en ge-
meente-obligatiën, gevestigd aan de
Hoornstraat 43, aldaar. K. worat ver
dacht, gedurende de jaren, dat hij
zijn bedrijf uitoefende, zijn cliëntèle
te hebben opgelicht voor een bedrag
dat in totaal in de tienduizenden zou
lopen. Hij is naar het Huis van Bewa
ring te Amsterdam overgebracht.
Het kantoor van K. leverde obliga-
tiën op afbetaling. Met een gedeelte
van hun inleggeld speelden de ko
pers mee in de staatsloterij. Zij ont
vingen van het kantoor echter niet
de eigenlijke loterijbriefjes, doch
slechts een kaartje, waarop hun num
mer vermeldt stond. K. wordt er nu
van verdacht, dat hij zijn cliëntèle
op fictieve loten liet meespelen. Het
risico van een klein prijsje kon dus
gemakelijk op rekening van het
kantoor komen, en indien een enkele
maal een grotere prijs, bijv. 30.000
moest worden uitgekeerd, zou hij
eenvoudig gespeculeerd hebben op
onwetendheid van de betrokkenen
en hun een kleine som hebben uitbe
taald. Hij vroeg dan het kaartje met
het bewuste nummer terug en liet
dit verdwijnen.
Het aantal slachtoffers, dat door
deze practijken gedupeerd zou zijn,
wordt op ongeveer 4000 geschat.
HET BROEDEN VAN EENDEN NOG
BEPERKT.
Dit jaar zal toestemming worden
verleend voor uitbroeden van plm.
150.000 vrouwelijke eendekuikens.
Hoewel enerzijds het belang van de
productie van eende-eieren wordt ge
zien, ook in verband met de export,
wenst men aan de andere kant eerst
voldoende ervaring met het pasteu
riseren van eende-eieren in de schaal.
Deze nieuwe methode van pasteurise
ren van eende-eieren wordt toegepast
om deze eieren vrij van typhus te ma
ken. Indien de tegenwoordige proef
nemingen geheel bevredigend zullen
zijn, dan kan in de toekomst goed
rendement van de eendenhouderij
worden verwacht.
DIT JAAR 15 MILLIOEN
KUIKENS.
Dit jaar zullen in Nederland 15 mil
lioen kippenkuikens worden uitge
broeid tegen 13 millioen in 1948. Al
dus is door de overheid bepaald. Vol
gens experts van de stichting voor de
landbouw is dit aantal te klein, in
verband met uitbreiding van fok- en
vermeerderingsbedrijven en de nood
zakelijkestrengere selectie. Men had
liever gezien, dat 20 millioen kuikens
zouden worden uitgebroed, doch van
o verheidszij de kon geen groter kwan
tum worden toegestaan, omdat de
aanvoer van krachtvoer nog onzeker
is. Van een grote uitbreiding van de
pluimveestapel zal geen sprake kun
nen zijn. De bestaande onderbezetting
op vele bedrijven zal niet kunnen
worden weggewerkt, hetgeen van in
vloed zal zijn op de productiekosten.
In verband met de verwachten
schaarste aan eieren in het komende
najaar, omdat in die tijd de grootste
vraag voor de export zal bestaan en
de productie het kleinst is, verwacht
men dan weinig en dure eieren op d:
binnenlandse markt. Verwacht wordt
voorts, dat de maximum-verbruikers-
prijs voor eieren zal worden opgehe
ven.
Aan eierproducenten zal waar
schijnlijk een aanslag van drie tot
vier eieren per kip per vier weken
ten behoeve van de export worden
opgelegd. Ten behoeve van de in
standhouding van een geregelde eier-
export op Engeland worden speciale
maatregelen getroffen, aangezien
men ten allen tijde aan de met dit
land bestaande overeenkomst wil vol
doen.
TUSSEN LEIDEN EN HAARLEM
WIIMTERhandenen -voeten
's-Avonds in heel water en dadelijk een ver-
K band met Klooslerbalsem e'op. Dat Is balsem
V*i Direct verdwijnt de jeuk Ook bij schrale huid,
Y®/ gesprongen handen, brand en snijwonden-
en het avontuur met
Notaris Zwingelliout
verteld door Hubert Vet
64
KJotaris Zwingelhout be-
gaf zich naar hui ten
om door de frisse avond
lucht een wandelingetje te
maken.
Nu zag Frederik zijn
kans schoon. Hij haaste
zich, zodra zijn baas ver
dwenen was. naar diens
kamer.
Zo vlug mogelijk door
zocht Frederik alle laden
en kasten en koffers en opeens slaak
te hij een kreet van vreugde: onder
een stapeltje schone boorden van de
notaris lag de zo lang gezochte to
verring.
.Hoera!"' sprak Frederik. „nu kan
mij niets meer gebeuren!'' Hij stak de
ring aan zijn vinger en begon: „Ik
wens.."
Plotseling werd Frederik afgeleid
door een vreemd rumoer op straat.
Hij liep naar het venster en keek
naar buiten; een enorme menigte
met knuppels en regenschermen ge
wapende mensen deinde langs het
hotel, de hoofdingang door naar bin
nen.
„Wat zou hier aan de hand zijn?"
vroeg Frederik zich af. Benieuwd
opende hy zijn kamerdeur en liep de
trap af om zich licht op te steken.
Maar halfweg werd hij tegenge
houden door de eerste mensen van
het opstootje dat hij op straat gezien
had.
„Daar is één van die zwendelaars!"
riep een man met samengegroeide
wenkbrauwen. „Goud maken! Ha!
Bah! Hoe komt hij er bij. Wie loopt
daar nou in, hè?"
Vorsend keek hij achterom om een
bevestiging van zijn vraag te vinden.
„Alleen maar goedgelovige dom
koppen!" eindigde hij triomfantelijk.
„Vertel ons eens: waar is jouw baas,
hè?"
Verbaasd haalde Frederik zyn
schouders op. „Hoe zou ik dat we
ten?" zei hij, „ik heb met die man
niets te maken. Hij heeft mij óók be
stolen!"
Uit de troep steeg een ongelovig
gemompel op „Pak hem op!" riep
toen iemand uit de achterste rij.
Verlucht met sterke
staaltjes
uit de stoomtram
De rails van wijlen de
tramlijn leiden—haar-
LEM zijn reeds verroest, en de Bol
lenstreek, welke eerstf verheugd was
en er een zekere genoegdoening in
vond, dat op hoog bevel de rails
moeten blijven liggen, kan die roes
tige bruine strepen op straat nu wei
wegkijken. „Hoe eerder, hoe beter"
vertelde ons iemand, die, naar zijn
gezicht te oordelen, een verwoed
voorvechter is geweest van het be
houd van de tram. Hij had namelijk
het opgewekt uiterlijk van iemand,
voor wie het bestaande niet deugt,
nooit deugt en nooit deugen zal.
„Prachtbussen!" riep hij m
eerste opwelling uit, en daarmede
waren v/e het volkomen eens. Zater
dagmiddag hebben we een proef- en
onderzoekingsrit gemaakt. Niet te
vroeg en dat met opzet. Aan ons
spreekwoord: nieuwe bezems vegen
schoon", voegen de Italianen, voor
hun doen ongewoon voorzichtig toe:
„....voor drie dagen". De N. Z. II.,
in haar trots gekrenkt over de stroom
van weerbarstigheid, welke zij bij
de voorbereiding van haar plannen
te doorklieven had, zette vanzelf
sprekend alles op alles om het doffe
gemor van de Bo'len-bevolking in
een dankbare juichkreet te laten
overslaan. Daarin is zij voortreffelijk
geslaagd. Nu hebben we het mis
schien slecht getroffen op onze rit
maar in Hillegom liep de bus stamp
vol. Ongeveer 20 staanders. Toch
was er nieis bizonders aan de hand
een gewone Zaterdagmiddag met
naar stad trekkende lui.
Het is ook voor de N. Z. H. nog
wikken en wegen, hoe en op welke
tijd de reizigers-stroom zich ver
deelt. Op het Viei-kant in Lisse was
een meneer, blijkbaar een „stille"
van de maatschappij, ijverig bezig
aantekening te houden van de in- en
uitstappers en de rijtijd. Dat ver
moeden we tenminste. Toen was de
bus echter goed bezet, maar niet
over-vol. Dat gebeurde pas in Hil
legom. Het is niet onze bedoeling met
dat'éne feit stemming te maken te
gen de bus, maar we geven eenvou
dig verslag van onze onderzoekings
rit.
VAKORGANISATIE VAN KATHO
LIEKE T ANDTECHNICI.
In een bijeenkomst van katholieke
tandtechnici te Utrecht is Zaterdag
besloten tot oprichting van een Ka
tholieke Vakgroep voor tandtechnici
waarbij zich, staande de vergade
ring, ongeveer 75 leden aansloten.
Er werd een voorlopig bestuur ge
vormd ter voorbereiding van d«
definitieve organisatie en ter voor
bereiding van de noodzakelijke ac
ties, o.a. salarisregelingen, gedegen
vakopleiding, wettelijke regeling
van het beroep.
Het secretariaat is gevestigd:
Ruusbroeclaan 10, Eindhoven.
AMSTERDAMSE BEURS.
De effectenbeurs te Amsterdam
gaf bij de aanvang van de nieuwe
week niet de minste tekenen van
opleving. Het publiek bleef zich af
zijdig houden en de handel was van
geringe omvang. Aanvankelijk
scheen, wat de toonaangevende aan
delen betreft, enig aanbod verwerkt
te moeten worden. Bij de opening
waren de koersen in de meeste ge
vallen lager dan Vrijdag bij het slot.
Weldra echter brak zich een goede
stemming baan en legden de koer
sen vrijwel allerwegen een neiging
tot oplopen aan de dag, met het ge
volg dat bij het scheiden van de
markt ten opzichte van de vorige
beursdag geen grote verschillen vie
len op te merken. Een vaste stem
ming bestond voor aandelen in Ne
derlandse bankinstellingen en de
aandelen van de grote banken wer
den alle hoger genoteerd. De beleg-
gingsmarkt was stil.
Op een donzen bed.
Ook de tram was vaak afgeladen-vol
met deze onaangename bijsmaak, dat
je in die tram flink door elkaar werd
geschud, terwijl je in de bus als op
een dons bed van L. naar H. wordt
vervoerd. Zelfs aan volle bussen ge
ven v.e de voorkeur boven de volle
tram met haar zeezieke nervositeit
en het rampzalige gewisseL De lijn
was, verkeers-technisch, een hope
loos geval, nog afgezien van de on-
wense'ijkheid op een drukke en hier-
en-daar nauwe straatweg trams te
laten rijden. Men verdenke ons er
nu weer niet van, tegen iedere prijs
de bus de hand boven het hoofd te
willen houden! Maar een bus-dienst
met een vo'doende sleep van reser
ve-bussen kan een geschikte oplossing
zijn van het probleem der tussen-
•verbinding LeidenHaarlem,
Niet voor de eerste maal bussen.
Het is niet de eerste maal, dat er
bussen door de Bollenstreek rijden.
Uit onze herinnering diepen we op,
dat er eerst een paar houten-kasten-
op-wieltjes hebben gereden van par
ticuliere ondernemers. Toen is er
„De Sleutelstad" geweest, die het
tegen de blauwe Brockway-bussen
moest afleggen. De Brockway moest
de straat ruimen voor de geëlectrifi-
ceerde tram, waartoe door de N. Z.
H. na lange aarzeling werd overge
gaan. Deze elektrificatie heeft echter
nooit voldaan.
De eerste buslijnen hadden als aan
vulling altijd nog de stoomtram. De
concurrentie-nijd was toen zo groot,
dat de machinist van de stoof, als een
bus hem probeerde in te ha'en zo
veel mogelijk stoom liet schieten en
de straat in een kunstmatige damp
hulde.
Toen we jl. Zaterdag zacht-verend
en zo vlug van de Mare naar het
Spaarne torden, hebben wê bij het
zien van de verroeste rails zwaar
gepeinsd over die oude stoomtram,
meestal de stoof of de koffiemolen
genoemd, of, wegens bizondere-on-
aangename verrichtingen: „de goeie
moordenaar". Het ding kon name
lijk niet zo een-tvvee-drie stoppen.
Hoe geriefelijk was de stoomtram!
Hoe uiterst modern is ook eens die
stoof geweest, en hoe heeft zij een
populariteit genoten, welke de e ec-
trische nooit heef bereikt. Toen de
stoomtram pas reed, was iedereen in
verrukking. Wanneer de locomotief
gillend, spugend, sissend, walmend,
bellend, morrelend en rommelend als
een razend gedrocht voorbijreed, zei
den mensen met trots: „Daar gaat de
tram voorbij!" en enkelen zetten
over de vooruitgang der techniek en
over de zegepraal van de menselijke
geest zo'n hoge borst op, dat zij van
hun geloof afvielen. Wat dat betreft
zijn we intussen een beetje voorzich
tiger geworden. De bussen, waarin
wij nu rijden, zijn heel comfortabel
en prettig en snel en zeer modern
maar we hebben zo'n styl vermoeden,
dat menigeen over 25 jaar, by het^
zien van een bus-op-foto in een lach-'
bui schiet, ooit in zo'n ding te heb
ben gezeten.
Verhalen van de oude stoof.
Als we een foto zien van de stoom
tram, met grote ogen en tandeloze
mond (net een omgekantelde stoof)
met het eeuwige pingel-klokje boven
op de kop, en een roeterige machi
nist hangend over de onderdeur van
zijn rumoerige k'uizenaars-cel dan
lachen we óók. Maar dan denkt ook
iedereen, die om en nabij de veertig
is: wat was het een gemoedelijke tijd.
Men kan zich niet voorstellen, dat de
chauffeur van de bus plotseling zijn
vrachtje in de steek laat, om zich .n
een van de tussen-liggende dorpen te
laten scheren. Dat gebeurde met de
stoof. Indiër, de abonné's niet op tijd
komen, missen ze de bus. Uit. Maar
we weten nog, dat als een abonné
ziek was, de conducteur aan de deur
aan-belde: waar of de jongeheer of
jongedame bleef! Op Vrijdag waren
er „beestenwagens"' aan de tram ge
koppeld, wat bij het in- en uitladen
van onwillige koeien niet bevorder
lijk was voor een stipte uitvoering
van de dienstregeling. Maar daar
maalde niemand om. De grote men
sen zaten, de voeten warmend op
lange, blikken stoven, gezellig te
praten en de schooljongens kwamen
te laat op school en er was een
heerlijker vreugde dan dat?
Heldendaden van de schooltram.
Hfet is uit opvoedkundig oogpunt
niet gewenst alle heldendaden en de
hulpvaardige onderwijs-methode van
de schreeuw-troep, welke de „school
tram" werd genoemd, openbaar te
onthullen. Ze was de schrik van oude
juffrouwen, maar we hebben ontzag
lijk veel plezier gehad. Eén feit kun
nen we verte len, omdat het toch niet
te herhalen is. Er was een tijd, dat
de stoomtram met kleine wagentjes
reed, de z.g. iucifers-dozen, welke na
derhand hebben dienst gedaan als
aanhangwagens op de stadslijnen van
Leiden en Haarlem. Bij de bocht
van het Groene Kerkje verzamelde
de jeugd zich op het achterbalcon
van de allerlaatste lucifers-doos (de
jeugd zat altijd in het achterste deel;
daar hield ieder verstandig volwas
sene rekening mee). Even vóór de
tram uit Sassenheim komend, de
bocht in-ging, stampten we allen te
gelijk op de bodem van het balcon.
De wagen vloog de lails uit, maar
het vermakelijke was, dat zij door de
zuiging var.de bocht vanzelf weer
In het rechte spoor kwam en zonder
ongelukken over de Kanaa brug
reed. Maar het was toch steeds weer
een spannend ogenblik. De Kanaal-
brug had namelijk geen leuning.
Beneden-langs en boven-over.
De weg, die de nieuwe bus volgt,
laat het Groene Kerkje van Haarlem
uit bekeken, links liggen. Zij be
klimt in de Leidse Buurt de auto
strada en zeult in geze lige vaart over
de brede zwarte zool, die er als een
iopende band onderdoor wordt ge
trokken. Doch bij de Postbrug over
de Leidse Vaart duikt ze omlaag ten
gerieve van de Voorhouters (op de
Rijksweg mag geen bus-halte 'iet
verkeer belemmeren) en klimt on
middellijk weer op de g:ote weg om
over het viaduct de spoorlijn bij Klin
kenberg te kruisen en dan af te
zakken naar de eeuwen-oude weg,
die op last van Napo eon werd be
straat. Dit is de oudste weg van
Holland en reeds bij onze Germaanse
voorvaderen in gebruik, die op hun
ruwe huifkarren naar Saxnum, Lisna
en H'iliegondsheim ratelden langs de
voet der binnen-duinen. Ongetwij
feld is St. Willibrord over deze weg
van het Groene Kerkje (Kerkwerve)
met 2ijn stoet van monniken
naar Velzen en Heiloo getrok
ken, daarin gevolgd door alle
graven en gravinnen van. alle „hui
zen", alle stadhouders en alle konin
gen en onze twee keizers, Karei V
en Napoleon I. Door de bollencultuur
en de lintbebouwing is de weg van
zijn luister beroofd. Eerst benoorden
Hillegom duikt de bus nog in de
„grafelijke wildernissen". Zij volgt
namelijk de Wagenweg, met voorbij
zien van Bennebroek en komt langs
de Hout de stad Haarlem binnen,
waar zij met vele omhalen (passeert
o. a. het Krelage-huis) het station
opzoekt.
In Leiden heeft de bus standplaats
achter de groen-uitgeslagen rug van
Herman Boerhaave, maar het zou ze
ker aanbeve'ing verdienen als het
nieuwe Leidse station gereed is de
lijn door te treken naar de Beesten
markt, welke onwelluidende naam,
met recht naar haar tegenwoordige
functie, in Bussen-markt kan wor
den veranderd.
Na alles gehad te hebben
nu dit nog.
Na de Germaanse hobbel-karren,
na de post-koetsen, die bij de Oude
Postbrug van paarden verwisselden,
na de trekschuit LeidenHaarlem,
voor welk toen allermodernst ver
voermiddel, de Leidse Vaart werd
gegraven, na de stoomtram, die in do
remise van Hi'legom het hijgend ros
verruilde, na de electrische, waarvan
de rails reeds verroest zijn, zoemen
nu de bussen door de Bollenstreek,
zegevierend-modern over de eeuwen
oude weg. Men zegt, dat de „goede
oude tijd" steeds een herinnering is
van grijzende mensen aan de dagen
van hun jeugd. Moge voor de tegen
woordige jongelui de tijd, waarin zij
leven, ook een „goede oude tijd"'
worden en zij eens met plezier terug
denken aan de bussen van de N. Z.
H. nu gloed-nieuw, straks wellicht
een historische merkwaardigheid.
DE VACANT1E
VAN
16)
..Het is hier 'n hele fabriek, poch
te hij. .Als er iets te doen valt aan
de auto's of de vliegtuigen, dan kun
nen we dat zelf helemaal in orde ma
ken."
„Zo. heeft mijnheer ook vliegtui
gen?" vroeg Dupuy belangstePend.
„Hy heeft er meer gehad dan nu.'
antwoordde de tuinman. „Een is er
Zaterdag pas verongelukt."
„Iemand bij gewond of....?"
„Robert Fline. de bestuurder is er
bij doodgevallen. Hij heeft zijn ver
diende lóor. eindelijk. Hij zat achter
Céline, mijn dochter, aan en het :s
een opluchting voor me, dat hy dood
is. Céline gedroeg zich gewoon schan
delijk Ze zou en ze moest naar Pa
rijs om' hem mee te begraven."
Dupuy knikte en wendde zich
tot Queyrat.
„Nu Alfred, me dunkt, dat je heel
wat tijd verknoeit aan een wagen,
die niet eens gestolen is!" zei hij
spottend.
„Ik dacht nog al, dat ik u een ple
ziertje deed," protesteerde Alfred.
„Zo'n buitenplaats als deze zie je
niet iedere dag. Maar als u genoeg
naar u zin gezien hebt.
Tenant keek hen na, toen ze weg
reden. Queyrat stapte op zijn motor,
dde voor het huis stond en stoof er
vandoor Mevrouw Dupuy keek haar
man aan. „Waarheen nu?" vroeg ze.
„Teruig naar de Mo'en," was zijn
antwoord. „Kijken of Arthur er al
is."
„Heb je nog iets ondekt?"
„Nu, ik heb ontdekt dat jij een
goede toneelspeelster bent!" zei hij
vol bewondering.
„Jij hebt je rol ook niet onaardig
gespeeld! De stal was bijna aan je
te ruiken! Maar.wat verder?"
„Ik zag dat de hond een nieuwe
deken had gekregen. En naar zijn
kleren te oordelen, is die Bonnet een
grote kerel. Maar er hing in die kast
één pak. dat lang zo groot niet was
a's de rest. Een lichtgrijs pak. De
broekspijpen waren tot de knieën toe
doornat geweest. En er stond een
paar schoenen met plaatjes on
der de hakken die daar nat weg
gezet waren."
Ze bleef wachten en hij vervolgde
rustig: „Ik veronderstel, dat de do
de dat pak heeft aan gehad. Het was
zo wat zijn maat. Ik denk, dat hij een
poosje daar in de garage is geweest,
voordat... hy naar „Ver weg" ging.
En even later vervolgde hij: „En we
weten nu hoe er over juffrouw Bon
net wordt gedacht."
Juffrouw Pinet is natuurlijk ja
loers op haar om een of andere re
den. Maar.... wat hebben die
ijzeren plaatjes op de hakken er mee
te maken?"
Hij antwoordde: „Kijk eens, een
man met (hielbes'ag op zijn schoe
nen is op een rots tussen „Ver weg"
en „De kleine Beer" gestapt en er
af gegleden, waardoor een kras op de
rots ontstond. En ik ben er benieuw
naar, of Arthur nog sporen van die
beslagen schoen in de buurt van de
leigroeven, gevonden heeft."
HOOFDSTUK VII
Des leisteengroeven door Alfred
Queyrat beschreven, lagen op een
wijde heuvelhelling aan de overzij
der va'lei, tegenover en hoog boven
het huis van Sarton. Sedert lang
werd er niet meer gewerkt en de
weg, die er heen voerde, verkeerde
in een erbarmelijk slechte toestand.
Terwijl Bé Delmont op aanwijzing
van Arthur haar wagentje tegen de
helling opstuurde jammerde ze spij
tig: „Het is mijn enige wagentje en
het vliegt zo aanstonds nog in stuk
ken zodat we op de weg kunnen
blijven zitten!"
„Blijf jij dan hier," stelde hij voor.
„Dan zal ik de rest van de weg wel
lopen."
„Ja. ik zal hier blijven en het be
langrijkste misken!" riep ze hoofd
schuddend uit. Maar.als je het mij
vraagt, dan jagen we een hersen
schim na."
„Toch is hier kort geleden een auto
geweest," zei hij, op de wielsporen
wijzend. „Zie je daar dat banden-
spoor niet op de weg?"
Toen ze eindelijk in de buurt van
de leigroeven gekomen waren ston
den ze voor een driesprong. Arthur
liep een eindje vooruit om de weg
te herkennen en verzocht haar daar
op, de weg naar boven te nemen. „Ik
heb daar op een plek zandsporen
van banden gezien," zei hij.
Ze reed dus op de 'aagste versnel
ling verder; en eindelijk bereikten ze
de top van de bergrug boven de
groeven, en kaal stu'k rots stak
scherp vooruit, als was het met een
mes afgesneden. Bé stopte de wa
gen en ze liepen de rots op en staar
den in de diepe put, die met vuil
grijs water gevuld was.
Voorbij de groeven liep de helling
steil om' aag naar de vallei, waar
door zich een riviertje kronkelde
tussen groene weide vlakken. En aan
de overzij van dat riviertje zagen ze
de gekruiste startbanen van Sarton's
vliegveld, het glimmende glas van
broeikassen en het leien dak van
het huis zelf.
Arthur had, zoals Dupuy hem aan
geraden had, een hengelsnoer en een
diep'ood meegebracht. Van de rots
punt af was het mogelijk, een lijn
bijna loodrecht in het water dei-
groeve neer te laten. Terwijl Bé on
gelovig toekeek, begon hij de water
poelen te peilen er la«en er vier
naast elkaar tegen de hel'ing nn
zocht geduldig na, of hij soms ergens
in ue diepte van het troebele water
een ondiepte ontdekken kon die de
aanwezigheid van een auto kon doen
vermoeden.
Hij vond 1 ijna terstond, wat hy
zocht.
„Hij ligt hier!" zei hy tegen Be en
zij kwam nieuwsgierig naar de rand
van de put toe. Hij toonde haar, hoe
het dieplood op die plaats minder
diep zonk dan daarnaast. Het gaf
een verschil van meer dan ander
halve meter over een amtrek van
enke vierkante meters.
„Maar hoe weet je nu zeker, dat
daar een auto ligt. het kan net zo
goed een rotsblok zijn." wier ze hem
tegen.
„Ik zal wel maken, dat ik er ze
kerheid van krijg," zei hij. „Hoor
eens, Dupuy droeg ons op, te zoeken
naar voetsporen van een man. Ga
jij die nu vast zoeken en blijf hier uit
de buurt dan ga ik het water in en
zal eens proberen, door te duiken er
achter te komen, wat die verhoging
in het water betekent."
Hij liet haar alleen staan, klauter
de langs de rotsen naar de rand van
het water, en ontdeed zich van zijn
kleren Langzaam zwom hij door het
grauwe water naar de plek, waar de
wagen zich moest bevinden en zijn
hart klopte met een vreemde be
klemdheid. Instinctmatig hie'd hij
zijn voeten zo hoog mogelijk, alsof
hij vreesde, dat iets hem vast zou
grijpen en omlaag trekken. Op de
gekozen plek aangekomen, trapte hij
een poosje water Zijn voeten stieten
nergens tegen, zelfs, al liet hy zich
zover mogelijk zinken. Arthur was
een uitstekend zwemmer en duiker.
Maar het is heel iets anders onder
water met open ogen te zwemmen,
om iets te doen, dan te duiken in 'n
ondoorzichtbare diepte. Dat kan ver
schrikkelijk wezen. Maar ten s'otte
waagde hij het toch. Zijn hoofd dook
omlaag: zijn voeten kwam naar bo-
1' ven; "hij liet zich door het gewicht
van zijn benen, die boven water uit
staken, langzaam omlaag zinken.
(Wordt vervolgd)
