Weer bleef Oranje ongeslagen
door de Belgen
i'
Trotse na-oorlogse record gehandhaafd
ondanks een onvoldoende wedstrijd
Terlouw- behoedde Oranje voor
een nederlaag
MAANDAG 22 NOVEMBER 1948
DE LE1DSE CO U RA NI
TWEEDE BLAD PAGINA
\/OOR DE ZEVENDE MAAL na de oorlog leverde Oranje slag tegen de
Rode Duivels in Antwerpen en terwijl deze zevende wedstrijd aller
minst bevredigend spel van Nederlandse zijde liet zien en de Belgen bo
vendien meer dan tot dusver 'n overwinning voor zeker hielden, werd het
toch weer 'n gelijk spel, 'n nieuwe desillusie dus voor de bewoners van
de Sinjorenstad. Immers was het niet zo, dat de omroeper van Radio-
Brussel gistermiddag na zijn radio-journaal afscheid nam met de woor
den: „Dames en heren, tot volgende week Zondag; dan beginnen we met
de overwinning van de Rode Duivels op Oranje.
Eigenlijk moest dit gelijke spel 'n1
golf van enthousiasme bij de Neder
landers verwekken, want dit gelijke
spel stond weer gelijk met 'n feitelij
ke overwinning, omdat Oranje weer
ongeslagen bleef en dat dus het trot
se na-oorlogse record nog steeds niet
gebroken kon worden door 'n supe
rieure Belgische ploeg, die, naar de
mening der Belgen, alle factoren voor
'n overwinning in zich bevatte.
En toch, dit nieuwe gelijke spel
bracht geen enthousiasme bij de Ne
derlanders, het bracht voor Oranje
evenzeer 'n desillusie, waarbij als
enig lichtpunt de puike verdediging
glansrijk naar voren komt.'
Die verdediging met Terlouw aan
het hoofd, uitstekend gesecundeerd
door Schijvenaar en van Raalte, die
gedurende vrijwel voortdurend twee
maal drie kwartier de Belgische
stormram heeft weten te bedwingen,
een stormram, die, gebouwd op uit
stekende techniek en verstevigd
door 'n ongekende activiteit, welke
tot elke prijs thans tot 'n overwin
ning moest voeren, onmeedogend de
Oranje-verdediging beukte.
HOLLANDSE AANVAL
VERZWAKT.
Dit gelijke spel van Oranje stempelt
eigenlijk nog meer het verkregen- re
sultaat tot 'n goed resultaat, als we
in aanmei'king nemen, dat de Oran-
jeploeg danig verzwakt was door het
uitvallen van Wilkes, die door 'n
plotseling geopenbaarde liesbreuk be
ter niet opgesteld kon worden.
Dit gemis telde bovendien dubbel
zwaar, omdat de Belgische verdedi
ging nu geheel haar aandacht aan de
bewaking van Lenstra kon schenken.
En daarmede werd speciaal Anoul be
last, die gedurende de gehele wed
strijd niet van de zijde van de Fries
week, omdat Arnaudts en Carré en
tenslotte ook Coppens de, rest van de
Oranje-vooi'hoede wel „konden heb
ben."
Zo beschouwd was het eigenlijk
geen wonder, dat onze voorhoede tot
geen bijzondere prestaties kwam,
maar dat is geen verontschuldiging
voor het vertoonde spel. Techniek en
tactiek toch moeten zodanig zijn, dat
elke verdediging uit elkaar gerukt
moet kunnen worden. En dat ontbrak
bij de Oranje-vooi-hoede ten enenma
le. Enkele flitsende aanvallen daar
gelaten heeft de Oranjeploeg iJveinig
fraais laten zien. De enige uitzonde
ring hierop kan eigenlijk gemaakt
worden voor Clavan, die een zeer
verdienstelijke partij op de links
buitenplaats speelde en aan wiens
doorzetten uiteindelijk ondanks
geappelleer der Belgische verdedi
ging voor buitenspel het enige
doelpunt te danken is.
Het resultaat? Ja, als we dan nog
zien hoe de Belgen op 'n vrij fortuin
lijke wijze aan de leiding kwamen,
dan mogen we het eindresultaat voor
Nederland zeker niet onverdienste
lijk noemen. Want de voorhoede der
Rode Duivels hoe verdienstelijk
individuele spelers haar ook vormen
heeft toch maar bitter weinig
schutterscapaciteiten laten zien. 't Is
waar, doelman v. Raalte heeft meer
schoten te verwerken gehad dan zijn
overbuurman Meert, maar de Belgi
sche voorhoede verdient voor haar
schutterscapaciteiten toch zeker geen
hoog cijfer.
De ploeg als geheel voldeed
laatste wedstrijden en ook gisteren
in het geheel niet meer. We zouden
bijna zeggen, dat er een voetbalmoe
heid 9ver ligt en dat is toch niet
mogelijk aangezien er geen enkele
reden voor aanwezig is. Maar.het
wlopte nu eenmaal niet. de machine
die we zovele malen hebben mogen
bewonderen liep niet meei*. kortom
het was bijna voortdurend een tries
te. vertoning.
Natuurlijk waren de Belgen in
technisch opzicht een tikje betei'.
Dat zijn wij zo langzamerhand wel
gewend. Ook het verband in de
ploeg van de Rode Duivels klopte
uitstekend, in tegenstelling met de
onze, 'aaria het tussen de linies in
talrijke perioden hevig rammelde.
Maar wat het meest opvallend was
bleek het hogere tempo van de gast
heren te zijn. Bijna voortdurend rea
geerden zij een ondei'deel van een
seconde sneller dan de Nederlanders,-
het doorspelen van de bal was vlot
ter en zuiverder onze landgenoten
liepen vaak van het kastje naar de
muur en toen aanvoerder de Vroet,
die er overigens trots op is, dat
zolang hij in het Oranjeteam is opge
steld Nederland nog nooit van de
Belgen heef; verloren, ons na af
loop verklaarde, dat hij het een
snelle wedstrijd vond, bedoelde hij
eigenlijk: Van Belgische zijde. Door
het gebrek aan tempo, vooral in de
•oorhoede. werden de aanvallen zo
zichtig opgezet, dat het voor de
"~che achterhoede, waarin Anoul
"de, niet bepaald moeilijk was
t voor het doel van Meert
V'aar kwam nog bij.
dat wij de felheid van de Oranje-
ploeg misten, het was alsof, met uit
zondering van enkele spelers die in
de achterhoede opereerden, allen on
der een geheimzinnige druk speelden,
waarbij het zeker niet onmogelijk mag
heten, dat het plotse"ing niet mee
spelen van Wilkes, gisteren van psy
chologische invloed is geweest. Even
wel, dat verklaart het spel van vorige
-iiden toch niet!
TERLO U'W
speelde een uitmuntende stopper-
spilpartij, maar van de rest van een
systeem hebben wij in Deurne niets
kunnen ontdeken. Van het magische
vierkant geen spoor en eerder zou
den wij van een tragisch vierkant
willen spreken, zo matig was het
spel van Stoffelen, die negen van de
tien ballen verkeerd plaatste, zo traag
reageerde invaller Schaap, die als
linksbinnen v/as opgesteld, zo hope
loos uit vorm was de kleine Rijvers,
die door het uitvallen van Wilkes
naar de rechtsbinnenplaats was ver
huisd. en na het eindsignaal stilletjes
de kleedkamer opzocht, waarbij hij
de overtuiging had, dat hij in deze
wedstrijd van alles had gedaan,
maar misschien slechts twee minu
ten had gevoetbald. En ook de vier
de man van het vierkant, aanvoer
der de Vroet, hoewel op een minder
laag niveau spelend dan het andere
drietal, kwam toch niet boven een
middelmatige prestatie uit.
Triest was het plaatsen van de
meeste Nederlanders, heus niet van
Stoffelen alleen. Hopeloos was ook
het vele uittrappen over de zijlijn,
niet omdat dit in uiterste noodzaak
gebeurde maar zuiver uit gebrek
aan technisch kunnen en physieke
beheersing van het lichaam. Trooste
loos was de onproductiviteit der Bel
gen, een fout. welke wij van vóór de
oorlog kennen en v/elke ook ditmaal
niet ontbrak. Een doelpunt hebben
de Belgen eigenlijk niet gemaakt,
want de enige goal ontstond uit een
grof misverstand tussen Terlouw, van
Raalte en de Vroet. Een vrije trap
plaatste Coppens voor het Neder
landse doel, Terlouw wilde de bal
wegkoppen, maar op dat moment
hoorde hij de Vroet roepen: voor
Herman! Prompt dook Terlouw in
elkaar kennelijk met de bedoeling,
dat Herman van Raalte de bal zou
nemen. Maar deze had geen vin ver
roerd en zo kon Chaves op gelukkige
wijze zijn land de leiding geven.
Menigeen was van mening, dat Ter
louw hier de schuldige was, maar
o.i. dient in alle omstandigheden de
doelverdediger, die op nog geen drie
meter achter Terlouw stond, in
te grijpen, desnoods het leder voor
Terlouw weg te pikken.
Van geheel ander gehalte was het
doelpunt van het oranje-elftal. Enige
tijd voor het einde was Lenstra ein
delijk van de rechtsbuitenplaats af-
Doelman
van Raalte,
die een kostba
re fout maakte,
doch niettemin
veel bijdroeg tot
het verkregen
gelijke spel.
gekomen, hetgeen, nu Wilkes ont
brak, o. i. al veel eerder had moeten
gebeuren. Aanleiding voor de om
wisseling in de voorhoede was even
wel een liesblessure van Roosenburg,
die toen naar de rechtsbuitenplaats
verhuisde. Onverwacht dook Len
stra op de linksbuitenplaats op, Cla
van liep naar binnen, ving handig de
afgemeten pass van de Fries op en
hoog verdween de bal in het Bel
gisch doel, onbereikbaar voor Meert.
Het was een van de weinige werke
lijk fraaie'spelmomenten welke de
Nedeiiandse aanval gedurende twee
maal drie kwartier heeft gedemon
streerd.
Overigens was het een wedstrijd,
die Oranje zo gauw mogelijk dient
te vei'geten.
Er moet wat gebeuren-
Intussener moet wat gebeuren
met het Oranje-elftal. Met kunst- en
vliegwerk werd weliswaar opnieuw
een gelijk spel tegen België bevoch
ten, maar er hapert toch iets aan het
elftal, dat heeft iedere toeschouwer
gezien, dat voélt ieder, die het ver
loop van de strijd heeft gehoord.
De Keuze-Commissie staat voor de
moeilijke opgave te ontdekken waar
de fout ligt en het is te hopen, dat
men in deze winter een remedie
vindt. Gemakkelijk is het zeker niet,
maar in Rotterdam zal er wel een
gewijzigd elftal binnen de lijnen ver
schijnen.
SCHEIDSRECHTER LING.
Scheidsrechter Ling had het niet
zwaar, ook niet ten aanzien van de
nieuwe free-kick-regel. 21 maal
kreeg Nederland een vrije schop toe
gewezen voor een of andere overtre
ding en bij de Belgen was dat 17
keer. Nederland mocht drie hoek
schoppen nemen, België maar twee.
Erg veel zeggen deze cijfers niet. De
fluitist leidde rustig, beheerst en met
Waarom zo laat?
Staar-ogen
staarden op het
papier
Velen zullen zich met grote
verbazing hebben afgevi-aagd,
waarom deze wedstrijd zo laat
moest beginnen!
In de tweede helft van No
vember een wedstrijd om 3 uur
beginnen, levert -het risico, dat
men aan het eind niets ziet
vanwege de mist. Nu was het
gisteren niet zo mistig, maar het
was toch wel zo duister, dat
men het spel moeilijk kon
volgen en dat zeer velen van
de tienduizenden toeschouwers
niet eens hebben kunnen zien
wie nu eigenlijk het Hollandse
doelpunt heeft gemaakt.
Waarom de wedstrijd niet om
2 uur aangevangen?
En tot overmaat van ramp
ving de wedstrijd nog 15 minu
ten te laat aan! Het Nederlands
elftal was n.l. niet op tijd, op
gehouden vanwege de mist in
de" morgen! Moet je m'eemaken!
Bovendien op de perstribune
in de nok van het stadion
was het zo donkei', dat je met
staar-ogen op het papier keek,
wanneer je even het spel ge
volgd had! En tegen het einde
van de wedstrijd kon je zelfs
geen papier meer zien!
HET BELGISCHE DOELPUNT
voorsprong te nemen met een kop-
Na 22 min. wist België een 1-0
bal van Chaves, die van Raalte te
machtig was. Rechts Terlouw en De
Vroet.
gezag, maar maakte of en toe een
schoolmeesterachtige indruk Op dat
moment was hij een belangrijker per-
sonnage dan de spelers.
TE RUIM HALF DRIE kwam 't kranige uit 100 man bestaande muziekkorps
van de Pompiers te Ronsse waar elke brandweerman blijkbaar een
musicus is die in perfecte marsorde enige malen rond het groene gras
veld passeerden en zich tenslotte op het middenterrein groepeerden om
ter ere van de Nedei'landse gasten het ene boven de Moerdijk bekende
lied na het andere te spelen, te beginnen met „Ouwe Taaie" en eindigend
met „Van je hela hola houdt er de moed maar in". Aan dit laatste wijs
je hebben we later op de donkere ogenblikken van de teleurstellende
wedstrijd, die volgde nog wel eens moeten denken.
Intussen was de zon al aan het da
len en scheen schuin over de tribu
nes, wat een voordeel zou betekenen
voor de partij, die voor de eerste helft
de keus van het veld had. Om even
over drieën kwamen de beide ploe
gen het veld op en volgde de tradi
tionele begroeting door middel van de
volksliederen, waarbij de Neder1 an
ders volgens een goede gewoonte het
Wilhelmus uit volle borst meezon
gen en de Belgen zich ditmaal tij
dens de Brabangonne ook niet onbe
tuigd lieten. Zoals de toeschoupwers
reeds in Antwerpen gehoord of gele
zen hadden, was Wilkes niet van de
partij, Rijvers speelde op zijn plaats,
terwijl Schaap van het Gooi op de
plaats van de NAC'er uitkwam. En zo
stelden de elftallen zich onder leiding
van de Engelse scheidsrechter Ling
als volgt op:
België doel: Meert; achter: Aer-
•naudts en Anoul; midden: Coppens,
Carré en Henriet; vóór: Appelthans,
van Steelandt, Mermans, Chaves
d'Aguilar en Mannaerts.
Nederland: doel: Van Raalte; ach
ter Van Bun en Schijvenaar; mid
den: Stoffelen, Terlouw en De Vroet;
vóór Lenstra, Schaap, Roosenburg,
Rijvers en Clavan.
Dadelijk Belgisch aanvalsspel.
Henriet raadt beter dan zijn colle
ga De Vroet en kiest natuurlijk de
zon in de rug. Roosenburg mag de \xal
aan het rollen brengen, maar we ra
ken hem kwijt, want de Belgen zit
ten er onmiddellijk fel op. Al dade
lijk een ietsje te fel, zodat we in
de eerste minuut een vrije schop krij
gen toegewezen ongeveer op half
veld. De bal wordt goed voor doel
geplaatst maar de toestormende Cla
van kan er net niet bij. Prompt daar
na bespeurt Ling, die niets door de
vingers ziet, een overtreding aan on
ze kant. Ook deze vrije schop blijft
zonder resultaat. Reeds in deze aan
vangsfase blijkt, dat de roodbaatjes
niet alleen pittiger spelen dan de .on
zen maar ook dat ze over het alge
meen technisch ietwat beter zijn, zui
verder plaatsen en zonder mankeren
een behoorlijk teamverband tot stand
kunnen brengen. Er zit systeem in
hun aanvallen, en door goede snelle
combinaties worden ze telkens ge
vaarlijk. Van Bun grijpt twee keer
achter elkaar goed in, bij de derde
maal maakt hij free kick en Ling
fluit voor een vrije schop. De bal
wordt hoog voor ons doel geplaatst,
vPn ie pVOn erg onzeker en
grijpt mis, maar die forse Terlouw
schiet hem te hulp en trapt weg.
Als er vijf minuten gespeeld is heb
ben we nog geen enkele behoorlijke
aanval van Oranje gezien. Lenstra
blijft inactief, wordt zwaar gedekt
door Anoul. maar doet ook te weinig
moeite om los te komen. Anoul valt
trouwens op door zijn resoluut ingrij
pen en zuiver plaatsen.
De Belgen zijn sterker, dat is voor
ieder nu reeds duidelijk. Als Mer
mans eenmaal fors door onze verde
diging is gelopen, wordt de situatie
•dreigend maar Van Raalte loopt uit
en werpt zich op de bal. Verkeken is
de kans voor de Belgen. Ze komen
echter terug, soms met korte, soms
met lange combinaties, en brengen
het tot een corner die door Mannaerts
achter het doel wordt geplaatst. Weer
brengen ze het spel op de Nederland
se helft, na tien minuten stuift Man
naerts de vallende Van Bun voorbij
en zet voor. De goalgetter van de
Belgen, Mermans, is even los van
Terlouw en schiethoog over de
lat.
Geen verband in het Oranje
team.
Aan onze kant wil het niet vlot
ten, tenminste niet in de voorhoede,
waar Roosenburg en Schaap te traag
in hun reacties zijn, Rijvers erg zijn
best doet zonder iets te bereiken en
Clavan een enkele maal succes heeft
tegen Aernaudts ofschoon hij toch
wel wat te licht is voor de potige
Belgische achtex'hoede. Er komt geen
verband in onze aanval, alles blijft
te fragmentarisch, te onsamenhan
gend, en daardoor brengen de uit
vallen geen opluchting voor onze
verdediging, die danig op de proef
wordt gesteld.
Maar onze verdediging staat pal
De Belgen mogen enige vrije schop
pen nemen, die geen resultaat ople
veren, voor een deel omdat onze ach
terhoede met man en macht verde
digt en voor een groter deel omdat
de ï'ode aanval, bij alle goede werk
in het veld, toch nog niet de kunst
verstaat om gevaarlijke stormlopen
met harde schoten te bekronen. Na
een kwartier dringt Appeltans, die
tot dusver door Schijvenaar vrijwel
in bedwang gehouden is, ver naar vo
ren. Hij zet scherp voor, helemaal
naar Mannaerts op de andere vleugel,
maar die laat het leer over de out-
lijn rollen. En dan krijgen we einde
lijk een veelbelovende Nederlandse
aanval te zien, geleid door Lenstra,
die handig door de Belgische defen
sie glipt. Tenslotte komt-de bal bij
Schaap. Hij schiet van ver over het
doel. Dan zet Clavan fraai voor,
maar de zwerver Rijvers kan de goe
de richting niet vinden. Hij herstelt
zich door in de volgende minuut op
listige wijze een corner af te dwin
gen, maar nu is het Stoffelen, die van
ver naast schiet.
Door het oog van de naald....
En dan volgen drie minuten vol
opwinding, waarin het spel zich vlie
gensvlug verplaatst van doel tot doel.
Eerst overrompelen de Belgen onze
verdediging, die uiteen gerafeld
wordt, de bal wordt naar links ge
plaatst, waar Van Bun niet is maar
Mannaerts wel, een rush van de
Belg, een oerhard schot ende bal
vliegt via de bovenlat over. Brrrr,
daar kropen we door het oog van een
naald. Maar dan zijn wij aan bod.
Lenstra geeft de bal prachtig hoog
voor doel, drie Nederlanders zijn vlak
in de buurt, een scrimmage ontstaat
maar Meert is kwieker dan de onzen
en het gevaar wordt bezworen.
NEDERLANDSE DOEL IN GE- 1 gevaar. V.l.n.r. Schijvefiaar, Stoffe-
VAAR Een Belgische aanval len, twee Belgen, Terlouw, de Vroet
brt ngt het Nederlandse doel in groot en van Raalte.
Belgen krijgen de leiding.
Nog geen minuut later, als de bal al
weer enige malen van doel tot doel
is gegaan en de rappe Belgen het
tempo steeds opvoeren, wordt door
een -van de onze een overtreding be
gaan. En dan komen de Belgen op
goedkope wijze aan een overigens
volkomen verdiend doelpunt. Cop-
pen neemt de vrije schop en plaatst
met een boogbal naar voren. Van
Raalte maakt aanstalten om uit te
lopen en Terlouw wil koppen. Op
dat zelfde moment roept De Vroet
Laat gaan voor Herman, of iets van
die aard. Terlouw kopt niet, Van
Raalte grijpt niet in en van dit mis
verstand profiteert Chaves door de
bal in ons net te plaatsen. Na 22
nuten is het dus 10 voor de rode
duivels.
Dit succes werkt op hen als een
zweepslag. Ze lopen storm met nog
groter heftigheid dan tevoren, voort
durend opgestuwd door het trio
Anaul-Carré-Aernaudts, die onze
slappe tegenoffensieven in de kiem
smoren, en het gaat er bedenkelijk
voor ons uitzien. De strijd krijgt het
beeld van een stevig, goed georgani
seerd Belgisch aanvalsspel tegen een
zwoegende Nederlandse verdediging,
die taai volhoudt maar geen tijd heeft
om aan zuiver plaatsen te denken.
De bal wordt vaak in het wilde weg
gespeeld, komt telkens bij de Bel
gen terecht, die trouwens uitstekend
dekken en dre dan weer prompt
nieuwe aanvalsstoten op touw zet
ten. Gelukkig voor ons laat de af
werking alles te wensen over, de Bel
gen schieten slecht of talmen voor
ons doel. In de 33e minuut, nadat een
corner op ons doel zonder resultaat
is gebleven, stuift Anoul naar voren.
Hij dribbelt twee Nederlanders voor
bij en 't lijkt even of hij zijn kracht
toer van de match tegen Frankrijk,
toen hij een prachtig doelpunt maak
te na een sneTe solo-ren, gaat herha
len. In laatste instantie zitten Van
Bun en Terlouw hem echter zo op
zijn huid, dat hij de bal moet afgeven
aan een partner. Maar hij plaatst
slecht en de onzen redden de situa
tie. Geen halve minuut later zijn de
Belgen al weer terug en nu is het
Van Steelandt, die huizenhoog over
schiet. Tot aan de rust behoudt de
I strijd hetzelfde karakter: razend-
"nel'e Belgische aanvallen.' die stran-
den op onze taaie vei'dediging of door
slecht schieten mislukken, vruchte
loze Nederlandse aanvalspogingen,
I die zich niet tot werkelijk gevaarlij-
ke offensieven kunnen ontwikkelen
en bar slecht plaatsen aan onze kant,
waarbij we een uitzondering maken
voor Terlouw en Schijvenaar, of
schoon hun spel in dit opzicht even
min vlekkeloos is. Na de eerste helft
staan we met 01 achter.
De tweede helft.
Om tien minuten over vier wordt
afgetrapt voor de tweede helft en on
middellijk zijn de Belgen weer in de
aanval. Van Raalte doet nu goed werk,
hij laat zich vallen op een voorzet
van Mannaerts, stopt daarna even
eens vallend een slecht schot van
Chaves, die door een fout van onze
o«n pomakke'ijke
kans kreeg, en redt vervolgens op
zeer fraaie wijze een scherpe kopbal
van Mermans. De Belgen domineren,
het publiek loeit om meer doelpun
ten en onze voorhoede, even traag,
even weinig doortastend en even on
samenhangend als voor de rust, komt
er een tijdlang helemaal niet aan te
pas. Het duurt een minuut of tien
voordat Rijvers gevaarlijk wordt,
maar hij kan, als hij naar links ge
zwenkt is, in de buitenbocht Aer-
noudts niet voorbij komen en wordt
van de bal afgelopen. Een vrije schop
tegen de Belgen en een corner op
het doel van Meert blijven zonder
resultaat, de rode achterhoede be
zweert alle gevaar met groot gemak,
en de Nedei'landers op de tribune
beginnen „Abe. Abe!" te brullen.
Voorlopig blijft Lentra een bijrol
spelen en Anoul en zijn maats drin
gen ons steeds weer terug op onze
eigen helft. Zij zwermen voor het
doel van Van Raalteen Mermans
lost een kanjer van een schot, dat
een Nederlandse rug treft. In de 21e
minuut geeft Appelthans na aardig
driehoekspel van het middentrio en
Henriet een vlijmscherpe voorzet: de
bal scheert de paal cn gaat uit. Als
een Nederlandse aanval, die iets leek
te beloven, afbreekt op buitenspel,
komt de bal bij Mermans.
Van Raalte uitstekend.
Een van de onzen begaat een fout
en Mermans mag een vrije trap ne
men juist buiten het strafschopgebied.
Zijn kogel stuit af op de muur van
verdedigers. Volgt een hele reeks fa
natieke Belgische aanvallen. Uit een
daarvan zendt Mermans een vlie
gend schot in; de Belgen juichen al,
maar te vroeg want Van Raalte redt
schitterend. En dan noteren we met
vreze en beven weer zo'n verrasen-
de, onweerstaanbare rush van Anoul.
Hij drijft langs drie Oranjehemden
heen en passeert tenslotte naar Man
naerts, die uit een lastige positie
naast schiet. Terwijl de duisternis
snel invalt krijgt de strijd een steeds
feller karakter. Terlouw en Schijve
naar verzetten bergen werk, maar
onze voorhoede komt nu ook een iets
je beter op dreef en uit een vrije
schop kopt Schaap naast. Uit goed
solospel van Rijvers krijgt Lenstra
een lastige kans, maar hij kan er
niet van pi-ofiteren, want Henriet en
Anoul zitten hem prompt" op zijn
huid. De strijd golft heen en weer,
een gevaarlijke aanval der Belgen
brengt de bal bij Appeltans, deze
zet scherp voor, maar Chaves en
Mannaerts kunnen er niet bij en het
leer rolt langs ons doel over de out-
iijn.
Clavan maakt gelijk.
Juist als de Belgische verdediging
weer de overhand neemt op onze
voorhoede krijgen de Nederlanders
op de tribune, die de moed al bijna
opgegeven hadden omdat de aanvals-
lijn niet de indruk maakte van te
kunnen doelpunten, op het onver
wachts reden tot juichen. Dat ge
beurt, nadat Roosenburg gewond is
en Lentra is opgenomen in het aan-
valstrio. Van het middenveld wordt
de bal naar voren geplaatst, Len
stra zwenkt even naar links, wordt
onmiddellijk besprongen door Aer
naudts maar behoudt de bal, die hij
met een klein tikje overgeeft aan de
toestormende Clavan. En dan is het
gebeurd, want de Hagenaar lost in
volle ï-en een knalhard schot, zodat
de bal hoog in de touwen vliegt, waar
bij /de kundige Meert kansloos gepas
seerd wordt. Dit was een doelpunt
van uiterst fraai gehalte, vlekkeloos
voorbereid werk van de Fries, en
perfecte afwerking door de Hage
naar, een doelpunt zoals men er
slechts heel weinig ziet scoren, en
dat het Nederlandse contingent in
eens uit de put hielp, al' besefte
ieder, dat we daarmee wel méér
kregen dan ons toekwam.
Even zijn de Belgen ontmoedigd.
Maar er resteren nog vjjf minuten en
alles is nog mogelijk. In de grijze
schemering snellen ze wederom ten
aanval, en als de stormloop wordt af
geslagen, komen ze terug. Steeds
weer komen ze terug, maar onze ach
terhoede, met Terlouw en Schijve
naar als rotsen in de branding, staat
pal en wanneer Ling voor de laatste
maal fluit hebben we op hoogst for
tuinlijke wijze een gelijk spel uit
het vuur gesleept, tot geweldige te
leurstelling van de tienduizenden
Belgen, die door middel van een lang
aanhoudend fluitconcert uiting ge
ven aan hun misnoegen over deze
tmtknoping. Ze vergeten echter, dat
het niet voldoende is in het veld ster
ker te zijn, men moet zijn overwicht
ook in doelpunten ku. nen uitdruk
ken, en deze kunst blijken de Belgi
sche voorwaartsen, tenminste als ze
tegen Nederland spelen, niet meester
te zijn. Daarom is het niet uitsluitend
aan pech bij hen en geluk bij ons te
wijten, dat ook deze ontmoeting aan
de Belgen de vurig begeerde zege
