I SCHOORSTENEN
Bespreking van verschillende
belangen der veehouders
NEP. KATH GRAFISCHE BOND
Veertig jaar geleden begon
bij „Futura" de victorie
MAANDAG 22 NOVEMBER 1948
L)E LE1DSK COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 7
GEESTELIJKE BEDEVAART.
Van 30 November tot en met 8
December wordt in dit jaar de vier
de Novene tot O. L. Vrouw van Lour
des gehouden. Alle leden van de.
Geestelijke Bedevaart tot O. L.
Vrouw van Lourdes worden aange
spoord in deze negen dagen hun ge
bed te verenigen, om de hulp en
voorspraak van O. L. Vrouw in te
roepen en af te smeken voor 'hun
eigen eeuwig en tijdelijk welzijn,
voor het verkrijgen van het katho
liek geloof voor onze niet-katholis-
ke landgenoten, voor de vervolgde
geloofsgenoten in andere landen en
voor de bekering van Rusland. Ook
zij, die niet lid zijn van de Geeste
lijke Bedevaart tot O. L. Vrouw van
Lourdes, worden hiermede opgewekt,
deel te nemen aan deze novene. Wie
onder hen wil aansluiten bij de Gees
telijke Bedevaart, moge zich schrif
telijk wenden tot het Secretariaat.
Singel 381. Amsterdam. C. De aan
dacht wordt nog gevestigd op de
advertentie in dit blad.
GAAN WIJ VACANTIE
SPREIDEN?
Het congres inzake vacantiesprei-
ding in tijd en in ruimte zal op 18
December a s. gehouden worden in
de rolzaal, Binnenhof te 's Graven-
hage.
Het algemene aspect van het pro
bleem der vacantiespreiding zal wor
den ingeleid door oud-minister ir.
H. Vos, over de vacantespbeiding en
het onderwijs spreekt de heer F. Th.
v. d. Maden, de sociaal-economische
zijde wordt belicht door de heer B.
G. F. Bupis beiden van het Centraal
Planbureau, ir. J. P. Fokker van de
rijksdienst voor het nationale plan,
zal tenslotte het probleem van de
vacantiespreiding in de ruimte be
handelen.
SAMEN UIT, SAMEN THUIS
Voor het Bijz. Gerechtshof in Den
Haag stond terecht W- M- S. uit Aals
meer. Verdachte, die in het voorjaar
van 1942 met een aantal Nederlandse
collega's, waaronder ook een zekere
S., nabij een vliegveld in Frankrijk
werkzaam is geweest, zou met laatst
genoemde aan de Duitse opzichters
aldaar medegedeeld hebben, dat de
aldaar werkzaam zijnde Nederlandse
arbeiders geregeld luisterden naar de
uitzendingen van de Engelse radio,
welk toestel in een in de omgeving
zich bevindende woning was opge
steld, hadden geluisterd. Ook zou
zijn medegedeeld, dat met naar Ne
derland met verlof terugkerende
werklieden, heimelijk brieven van
hun collega's hadden medegenomen.
Verdachte ontkende stellig deze
mededelingen persoonlijk te heb
ben gedaan. De bewuste brief,
waarin dezé mededelingen wa
ren vervat, was door S. geschreven.
Verd. die dit schrijven maar gedeel
telijk scheen gelezen te hebben heeft
er mede zijn handtekening onder
gezet.
De Proc. fiscaal, die in zijn requi
sitoir de gevolgen van deze verra
dersdaad schetste, waardoor een aan
tal arbeiders na voor een Duits ge
recht te zijn gedaagd, veroordeeld
zijn geworden en van hun vrijheid
beroofd, eiste een gevangenisstraf
van drie jaar met aftrek.
De raadsman, mr. A. A. Eygen-
raam, stelde in zijn pleidooi de
vraag wie van de twee hier feitelijk
de schuldige is. Daarbij wees hij er
op, dat S. die de brief had opgesteld
en verzonden heeft, de eigenlijke
straf toekomt. Nochtans is deze reeds
geruime tijd op vrije voeten. Derhal
ve drong pl. met klem op vrijspraak
voor zijn cliënt aan en, zo het Hof
niet tot overtuiging van diens on
schuld mocht komen, verzocht hij,
met het oog op 's mans physieke toe
stand, om een zo mild mogelijk von
nis. Uitspraak op 2 December a.s.
VEEHOUDERS IN DE L. T. B.
MEDISCHE MISSIEZUSTERS AAN
DE GOUDKUST GEVESTIGD.
De eerste „Medische Missiezusters"
zijn te Berekun, Afrikaanse Goud
kust, aangekomen. Zij werden inge
haald door afgevaardigden van alle
dorpen, die hen naar hun tehuis ge
leidden. Daar hebben deze zusters,
die de doctorstitel in de medicijnen
verwierven, een drukbezochte kli
niek, welke dag en nacht open is.
In Nederland is het initiatief tot
de stichting van de betreffende con
gregatie genomen in navolging van
de Belgische „Medische Hulp aan de
Missies", destijds opgericht door Pa
ter Lebbe. De Congregatie heeft reeds
kloosters in verscheidene landen, o.m.
in Engeland en de Verenigde Sta
ten.
Zaterdag kwam de vakgroep vee
houders van de L.T.B. in vergade
ring bijeen in hotel „De Leeuwerik"
te Haarlem. In een duidelijke en
uitvoerige rede, waarvan wij reeds
een verslag hebben gegeven, schet
ste de voorziter, de heer M. P. van
der Weyden de toestand, waarin de
veehouderij thans verkeert en de
problemen, die daaraan izijn ver
bonden.
De secretaris, mr. Vermeulen, liet
in een gedocumenteerd verslag het
jaar 1947 de revue nog eens passe
ren, een jaar, dat ten gevolge van
de buitengewone droogte en de war-
gunstig genoemd kon worden. Met
voldoening mocht hij constateren,
dat de actie tegen de aanleg van
een vliegveld in de Haarlemmer
meer geslaagd is, ofschoon een uit
breiding van Schiphol uiteraard
niet verhinderd kon worden. De
voorzitter onderstreepte volkomen
een opmerking uit de vergadering,
dat het bestuur in de toekomst zijn
standpunt ten opzichte van bepaal
de kwesties beter vooraf dan ach
teraf kon bepalen. Dan wist de re
gering tenminste, wat men aan de
veehouders had. Hij wees de verga
dering ér echter wel op, dat de za
ken niet altijd zo gemakkelijk lig
gen als het schijnt.
De .opmerking werd ook gemaakt,
dat de tarieven voor het inspuiten
tegen mond en klauwzeer nog al
eens verschil1 en, waarbij men zich
afvroeg, waarom er daarenboven
nog omzetbelasting moet betaald
worden. Ir. de Ridder, de secretaris
van de veehouderijcommissie van de
Stichting van de Landbouw, gaf van
een en ander een verklaring, waarbij
hij zeide dat de tarieven ook elders
reeds een punt van bespreking heb
ben uitgemaakt. Ten laatste heeft
men de prijs voor inspuiting bepaald
op f 2.25 voor volwassen en f 1.75
voor jong vee. Wat de omzetbelas
ting betreft merkte hij op, dat men
terecht daartegen een actie zou kun
nen voeren, daar de inspuiting niet
alieen een boeren-, maar vooral ook
e enalgeme enb^ang is. Misschien is
er iets bij de minister van finan
ciën te bereiken.
De verkiezingen, die daarna aan
de prde kwamer. leverdén niet veel
moeilijkheden op, daar alle bestuurs
leden, die periodiek moesten aftre
den, werden herkozen. Toen de
heer van der Weyden de verkiezing
an een voorzitter aan de orde stelde
jaf de vergadering spontaan en on
der donderend applaus te kennen,
dat men ook voor de volgende pe
riode de heer van der Weyden als
zodanig in functie wiMe zien, zo
dat de stemming achter wege kon
blijven. De heer Kampschöer, voor
zitter van de L.T.B.feliciteerde on
der grote bijval van de aanwezigen I
verkiezing in het vakgroepbestuur
en in de Tweede Kamer. Hij ver
klaarde de vergadering daarbij te
vens, dat het hoofdbestuur zich in
tensief bezig hield met de toekoms
tige positie van de veehouderij in
het verband van de Benelux, en dat
alle mogelijke kwesties terdege
worden onderzocht.
De huisslachting
Een kwestie die bij de behande
ling van de ingekomen voorstellen
noga1 een punt van bespreking
vormde was die van de huisslach
ting. Men zag n.l. graag, Ndat de
huisslachting opnieuw zou verde
digd worden, waarbij de Kring-Lei
den het hoofdbestuur verzocht een
nieuwe poging daartoe te onderne
men. Indien het in de andere pro
vincies wel mogelijk is, waarom dab
niet1 in Zuid- en Noord-Holland? De
voorzitter laakte in scherpe bewoor
dingen de huidige tostand, maar was
overigens van mening zoals ook
reeds in het prae-advies. was vastge
legd dat de kans van slagen met
een nieuwe procedure practisch uit
gesloten is. We scfhijnen niet op
gewassen te zijn tegen de tyrannie
van een keurmeester en enkele grif
fie-ambtenaren. De boeren schijnen
er voor de ambtenaren te zijn, en
niet de ambtenaren voor de boeren
Men steMe voor om allemaal zon
der meer thuis te slachten en de
keurmeester daarvan tevoren op de
hoogte staTen.
Het bestuur zou de zaak nog
eens onder de loupe nemen.
platteland vormen deze een groot
gevaar voor de schapen. Daarom
verzocht men het bestuur gedaan
proberen te krijgen, dat men recht
krijgt deze honden onschadelijk te
maken. Nu bestaan er in verschil
lende gemeenten verordeningen, die
het de politie mogelijk maken op
te treden tegen loslopende honden.
Op 24 Maart van dit jaar conclu
deerde echter de Haarlemse kanton
rechter, dat het verbod van de ge
meente Heemstede om een hond los
op de openbare weg te doen verblij
ven rechtsgeldig is, doch dat de
daaraan verbonden bepaling zq na
opvanging af te maken iedere rechts
kracht mist. Op die manier wordt
het dus wel moeilijk met succes te
gen deze honden op te treden en
daarom achtte het bestuur het wen
selijk om eens contact op te nemen
met het ministerie van Justitie. In
sommige gemeenten zo bleek uit
de vergadering is een veehouder
echter wel gerechtigd een hond dood
te schieten, maar daar stelt men de
zaak anders, n.l.: de veehouder
schiet de hond niet dood, maar ver
dedigt zijn vee!
De melkprijs.
Een uitvoerige discussie ontstond
er over de huidige melkprijs. Krach
tig protesteerde men tegen het feit,
dat de regering alle prijzen heeft
verhoogd en juist die van de melk
heeft verlaagd. De voorstellen dien
aangaande kwamen hierop neer: tij
dige bekendmaking van de melk
prijs en deze gebaseerd op de be
rekening van het^L.E.L Het was n.l.
een gewoon verschijnsel, dat de
overheid de prjjs op 18 cent stelde,
wanneer het L.E.I. haar op 20 cent
had berekend. Waarvoor zo vroeg
men zich af zou het L.E.I., een
instelling, die zo veel kost, nog kun
nen dienen, als men nimmer resul
taten ziet? Het bestuur merkte in
zijn prae-advies op, dat tijdige pu
blicatie inmiddels is geschied.
Ten aanzien van de prijsbepaling
door de overheid bracht het naar
voren, dat het L.E.I. alleen de kale
kostprijs berekent zonder onder-
nemingsloon. De prijs met inbegrip
van het ondernemingsloon wordt
door de minister bepaald. De moei
lijkheid is echter, dat de kostprijs
berekeningen van het L.E.I. de laat
ste jaren op bepaalde punten aan
vechtbaar zijn geweest. Geleidelijk
zullen deze wel beter worden, met
als gevolg, dat het L.E.I. steeds be
ter gedocumenteerd voor de dag zal
komen en de critiek van overheids
wege wel zal verminderen. Tenslotte
sloot het bestuur zich aan bij de
wens van de vergadering om er bij
de regering op aan te dringen de
berekening van het L.E.I. als grond
slag voor de m'elkprijs aan tt
nemen.
Gezondheidsdienst.
Over de gezondheidsdienst voor
het vee, waarover in het begin
reeds een en ander gezegd was, was
men niet tevreden. Men wilde de
stichtingsvorm weggenomen zien en
daarvoor in de plaats een vereni
ging, waardoor ook de veehouders
hun stem zouden kunnen laten ho
ren. De veehouderijcommissie in de
Stichting, zo deelde de heer Paar-
dekoper uit Zoeterwoude mee, heeft
deze reorganisatie reeds als eis ge
steld. Ontstemd was men ook over
de onkosten, die de gezondheidzorg
met zich mee bracht. Men meende,
dat het geldelijk wel wat minder
kon, gezien althans de hoge bedra
gen, die verschillende veeartsen
jaarlijks incasseerden. De heer Slot
uit Westwoud was het er volkomen
mee eens, maar wees er op, dat er
te weinig veeartsen zijn. Zij kunnen
het werk niet af en moeten zich
veelal beperken tot inspuitingswerk,
terwijl een klinische behandeling
vèelal uitgesteld moet worden. Ter
illustratie vertelde hij, dat er alleen
reeds in Zuid-Holland 1736 koeien
met open t.b.c. nog niet uit de vee
stapel zijn genomen.
De vergadering behandelde tot
slot nog verschillende voorstellen
betreffende distributie-zaken, vee-
afzef en aanhouden stierkalverën,
vervoerbewijzen enz.
'TYPOGRAFEN hebben onze bijzondere sympdthie. Zij zijn het immers
met wie wij dagelijks samenwerken en zonder wie er geen courant
verscheen. Want het is niet voldoende er op uit te trekken, copie te ver
garen en binnengekomen nieuws te verwerken, het moet ook gezet, ge
corrigeerd, opgemaakt, gestypt, gedrukt, verpakt en verzonden worden,
UB, yruiB u.j»». van ub uu.c.ec. alvorens het de lezers bereikt. Het was daarom niet alleen een plichtma-
de herkozen voorzitter met zijn her- ^s.,f e j e^enzeer °nze sympathie, die ons gistermorgen
Loslopende honden.
Ook de loslopende honden brachten
de vergadering in beroering. Op het
naar de Kath. H.B.S. dreef, waar de Leidse afdeling van de Ned. Kath.
Grafische Bond haar veertig jarig bestaan vierde.
nen kan dan met God, van Wien alle
goeds komt en Wiens zegen zichtbaar
op het werk van de bond gerust
heeft. Daarom stroomde om kwart
voor negen de kapel van de Kath.
HB.S. tot in de uiterste hoeken vol
met leden en hun dames, om aan
wezig te zijn bij de plechtige Hoog
mis1, tot intentie van de overleden en
levende leden van de afdeling, door
de geestelijke adviseur opeedragen
Een klinkende
feestviering
En laten we het nu maar direct
zeggen: We hebben er geen spijt van
gehad onze Zondagmorgen en een
deel van de middag aan dit jubi
leum besteed te hebben. Niet alleen
omdat de mensen met wie wij dage
lijks omgaan hun feest vierden
want er waren er natuurlijk ook vele
uit rotogravure-, handels- en boek-
drukkersbedrijven maar vooral
omdat daar een stemming heerste, zó
prettig, zó blij en opgewekt, als op
een nuchtere, mistige November-
Zondagmorgen maar zelden voor
komt.
Er was reden tot feestvieren en
vele sprekers hebben in verschillen
de toonaarden de lof bezongen van
de jubilerende afdeling en de gehele
bond, die zoveel goeds gedaan heb
ben voor de grafici onder de katho
lieke arbeiders. Zij waren immers de
eersten die een collectieve arbeids
overeenkomst voor hun leden bereikt
hebben en ook thans zijn hoofd- en
afdelingsbestuur ijverig in de weer
om de belangen van de leden zo goed
rpogelijk te behartigen.
En omdat er reden tot 'feestvieren
was, heeft de feestcommissie gemeend
het dan maar goed te doen ook. Dat
die commissie daarin geslaagd is, mo
ge uit de volgende regels blijken.
Een goed begin.
Het ia en blijft een waarheid,
dat men zo'n dag niet beter begin-
Kapelaan W. Bende werd hierbij
geassisteerd door pater A. Stringa,
leider van de Credo-Pugno-club, als
diaken en pater de Bruyn, O.F.M.,
als subdiaken. Acblyten waren ge-
requireerd uit de jongere leden.
De schola van het Sleutelkoor der
St. Petrusparochie zette aan dit H.
Misoffer luister bij, door de meer
stemmige Mis voor jongens- en man
nenkoor van Perosi, o.l.v. de direc
teur-organist Rijnbeek, op voortref
felijke wijze uit te voeren. Vanzelf
sprekend naderden velen op deze
morgen tot de H. Tafel.
Broodjes met muziek.
In de grote gym.zaal stonden lange
tafels gedekt en terwijl Jan Gordijn
z'n rappe vingers over de piano liet
glijden en met z'n rythmisch wuiven
de haardos de K.A.B.-symhonie di
rigeerde. zocht en vond hoewel
een beetje krap ieder een plaatsje.
Kapelaan Bende- gaf het sein tot
aanvallen en binnen de kortst mo
gelijke tijd werd schaal na schaal ge
ledigd.
Daarvoor had de voorzitter, de heer
C. J. Stokkermans, een welkomst
woord gesproken speciaal tot de
geest, adv., de paters Stringa en de
Bruyn, de afgevaardigden van de
niaatseliike K.A.B., de heren van
Oyen en Speel, de bonds-secr., de
heer W de Zwager, een deputatie van
de Alg. Ned. Grafische Bond, de he
ren de Jong en Masurel, de vertegen
woordigers van de Vakstudie in.
Unie verband, de heren Siardin en
Lammens, en de afgevaardigde van
het Sociaal Fonds, de heer Cossee.
Later voegde ook de bondsvoorzitter,
de heer B. Leyn. zich bij de gasten.
De voorzitter sprak over de voor
trekkers in de bond. die na „Rerum
Novarum" de strijd tegen kapitalis
me en liberalisme begonnen waren,
en stelde de 20 pionniers van Leiden
ten voorbeeld aan de ruim 200 leden
van thans.
De heer Leyn wees od de samen
werking van kapitaa1 en arbeid,
waarbij de klassenstrijd is uitgeban
nen, omdat onze beginselen zijn ge
baseerd op rechtvaardigheid en lief
de. Hij bood een feestgave onder cou
vert aan en een „tegel van verdien
ste" aan de ijverige afdelings-secre-
taris, de heer W H. J. Overdiik. die.
even daarvoor in een proclamatie de
aanwezigen kond had gedaan van het
heugelijke feit dat deze dag gevierd
werd en de geschiedenis, die daaraan
vooraf gegaan was.
2 van 40 en 3 van 25.
Inmiddels hadden de broodjes
plaats gemaakt voor koffie en gebak,
wat de voorzitter een gerede aanlei
ding vond enkele jubilarissen in het
zonnetje te zetten. De heren H. A. N.
van Remundt en J. L. Vorst vierden
hun veertigjarig jubileum als lid van
de bond, terwijl de heren P J. Schou
ten, J. de" Does en J. Fasel 25 jaar
onder het vaandel van „St. Jan" ge
lopen hebben. Voor allemaal was er
een oorkonde, voor de twee oudsten
bovendien een boek, waaraan de
bondsvoorzitter voor de twee veer
tigjarigen de tegels van verdienste
toevoegde.
Het werd tenslotte een „spraakwa
terval". (De koffie had inmiddels het
veld geruimd voor de ere-wijn). De
secretaris van het bondsbestuur sprak
over „vuurvreters van de eerste da
gen", waarna namens de jubilarissen
de heer van Remundt dankte voor de
huldiging. „Jongelui, vakstudie!!!"
was zijn besluit.
PATER MAURITIUS LANS TOT
ABT GEKOZEN.
Tweede abt uit één gezin.
Pater Mauritius Lans O.C.S.O. is ge
kozen tot abt van de abdij van Our
Lady of the Holy Trinity nabij Huras-
ville (Ver. Staten).
De nieuwe abt is geboren te Haar
lem in 1887. Van jongsaf had hij een
grote belangstelling voor de botanie
en legde hij zich dóa -op toe. Nadat de
familie Lans zich in Warmond had
gevestigd, was hij leerling op de Hor
tus Botanicus te Leiden. In 1908 ver
trok hij naar Amerika en werd be
last met de leiding van het Doheny-
palmen-conservatorium te Los Ange
les. In 1917, op 3(J-jarige leeftijd
trad hij in de Orde der Cisterciensers
van Strenge Observantie (Trappis
ten). Opgenomen in de abdij «Gethse-
mani in Kentucky legde hij in 1923
zijn plechtige geloften af en werd in
1925 priester gewijd. In 1937 werd hij
prior van de nieuwe abdij, in Utah
gesticht.
Thans is hij tot abt gekozen van
O.L. Vrouw van de H. Drieëenheid,
gelegen in de bergen van de staat
Utah in de United States. De naam
van de staat heeft de toewijding van
de abdij bepaald. Het devies van de
abdij is namelijk: Ut Trinitas Ado-
retur Ilic (Opdat de Drieënheid hier
aanbeden worde).
Pater Lans is de vierde priester uit
een gezin van 10 kindoren en uit dat
gezin de tweede abt. Zijn oudere
broer reeds ontslapen was abt
van de Achelse Kluis. Ook de andere
priesterbroers, waarvan de een intrad
bij de Carmelieten en de ander bij
de Witte Paters, zijn overleden. Een
van zijn zusters, ingetreden bij de
Witte Zusters, is thans overste van
een klooster in Tanganyka (Afrika).
De huldiging van de vijf jubilarissen
Stokkermans. Van links naar rechts
Vorst, Fasei en de Does.
door de afdelingsvoorzitter, de heer
de heren Schouten, v. Remundt,
Foto v. d. Horst.
De heer van Oyen vroeg meer be
langstelling voor het werk van de
standsorganisatie. Zijn voorganger,
de heer W. de la Rivière, veertig jaar
geleden voorzitter van de Leidse
Kath. Volksbond, had de eerste stoot
gegeven bij de oprichting van de
Leidse afdeling van de Grafische
Bond. Hij wenste de afdeling nog
vele jar<p, onder het vaandel van St.
Jan, te mogen strijden voor God en
Kerk, voor Vorstin en Land.
Verschillende oud-leden deden nog
een duit in het zakje, herinneringen
aan „Futura" werden opgehaald,
waarna kapelan Bende kort, zoals
altijd de rij van sprekers sloot met
er op te wijzen, dat de vergaderin
gen even goed bezocht dienden te
worden als deze feestochtend Als het
gouden feest gevierd wordt, beloof
de hij (als pastoor!) vast en zeker
aanwezig te zijn.
Toen Jan Gordijn daarna onver
moeid „Hup, Holland, Hup" in
zette, herinnerde men zich dat iede
re ordentelijke Nederlander om drie
uur aan de radio moest zitten. Dies
werd er snel gesloten en d° schitte
rend geslaagde feestochtend in de
huiskamer voortgezet met België—
Holland".
VERGADERING „ST. ANTONIUS".
Woensdagnacht 24 Nov. a.s. te 12
uur houdt de Ned- RK. Bond vgn Ho
tel-, Café Restaurant Geëmpl. ,.St.
Antonius" zijn maandelijkse leden
vergadering, welke gehouden wordt
in het Cafe van de heer H. Rooyak-
kers, Korevaarstraat 11, alhier.
Gezien de belangrijke mededelin
gen van het bestuur o.a. sociale be
langen van ontslag- en loonkwestie,
vacantie uitbetalingen, welke alle in
de afgelopen maand zijn besproken
?n behandeld, wordt de opkomst van
e leden, vanzelfsprekend R K. r.iet-
leden, dringend genoemd.
Bij het agendapunt „St. Nicolaas-
feest" doet het^bestuur op alle leden
een laatste dringend beroep, tot het
spoedige inzenden van hun invulfor-
mulier, op particulieren en winkeliers
voor het toe zenden van hun gelde
lijke en natura giften.
Gedenkt het mooie werk, dat de
R.K. Bond „St. Antonius" voor uw
kinderen doet en voor de bescherme
lingen 'van de Zusters Carmelitessen
en de „Schrijverkes" van Pastoor
Smitz.
Kom aan Vrienden en collega's
steunt deze actie, giften en gaven,
hoe klein ook, kunnen bezorgd wor
den bij de secretaris-penningmees
ter van „St. Antonius", Maresingel 48
alhier of telefonisch bericht 22898,
(liefst /oor 2 uur n-m.)
R.K. Collega's en ongeorganiseer
den, vergeet niet de vergadering op
.Voensdagnacbt 12 uur te bezoeken;
-et is in het belang van u en uw ge-
:in. R.K. Bioscoop- en Theaterperso-
neel, ook gij zijt op deze vergadering
welkom.
Hoog het vaan van „St. Antonius."
Het Bestuur.
HET GEHEIM)
VAN DË
DOOR AGATHA CHRISTIE
57)
Met een niet bepaald gelukte imi
tatie van de joviale gastheer stond
Lord Caterham van tafel op, mom
pelde iets over een bespreking met
zijn rentmeester en ging de kamer
uit.
In de hall zag hij Virginia de trap
afkomen.
„Zal ik je gezelschap houden bij
het ontbijten?" vroeg hij galant.
„Neen, dank u, ik heb in bed ont
beten. Ik was vanmorgen zó slape
rig."
Ze gaapt.
„Misschien een slechte nacht ge
had?
„Neen niet wat je een sleche nacht
noemt In sommige opzichten zelfs
een zéér goede nacht. O, Lord Ca
terham" ze stak haar arm dooi
de zijne en kneep hem even in de
hand „ik heb het hier toch zo
heerlijk! U bent een schat, dat u me
uitgenodigd heeft."
„Dan blijf jc dus nog een poosje,
niet? Battle heeft de... quarantaine
opgeheven, maar ik zou dolgraag
zien, dat jij nog wat bleef... Bundie
ookj"
„O, ik blijf natuu^ijk. Lief van
u, dat u me vraagt, hoor!"
Lord Caterham zuchtte
„Wat scheelt eraan?" vroeg Virgi
nia. „Heeft de een of ander u soms
gestompt of gebeten?"
„Dat is het hem juist," zei Lord
Caterham neerslachtig.
Virginia keek hem verwonderd aan
„Je hebt, bij geval, geen zin om
me een schoen naér mijn hoofd te
gooien? Neen, ik zie het al. Enfin,
niets aan te doen trouwens van
geen belang."
Lord Caterham schuifelde neer
slachtig dwars de hall door naar zijn
„sanctum". Virginia verdween door
een zijdeur naar de tuin.
Op het terras bleef ze staan en
ademde met volle teugen de frisse
pittige October^ucht in. Na een der
gelijke nacht was dat een verkwik
king
Opeens schrok ze. Hoofdrecher
cheur Battle stond naast haar. De
man had er de laatste tijd een handje
van om zich zonder behoorlijke waar
schuwing uit niets te materialise! a.
„Goede morgen, mrs. Revel. Uitge
rust, hoop ik?"
Virginia schudde haar hoofd.
„Neen, maar het is de moeite
waard gewees!" zei ze. „Wat is een
beetje slaap in vergelijking met zulke
emoties! Het enige is dat het gewone
leven nu een beetje saai lijkt."
„Daar, onder, die ceder, is het
heerlijk rustig en koel," zei de poh-
tie-beambte, „zal ik daar een stoel
voor u neerzetten?"
„Als u vindt, dat dat het beste is,
wat ik kan doen.gaf Virginia met
een ernstig gezicht ten antwoord.
„U bent buitengewoon vlug van
begrip mrs,. Revel. Ja het is zo, ik
wou u graag even spreken."
Hij tilde een lange rieten ligstoel
op en droeg hem over het grasveld
naar de bewuste ceder. Virginia ging
hem met een kussen onder haar arm
achterna.
„Een gevaarlijk plekje dat terras,'*
zei de detective, toen ze samen in de
schaduw zaten. „Dat wil zeggen, a's
je een gesprek wil voeren, waar het
op aankomt."
„U maakt me weer nieuwsgierig,
hoofdrechei-cheur."
„O, deze keer is het niets bijzon
ders." Hij haalde een groot zilve
ren horlog^ uit zijn vestzakje en
raadpleegde het: „Half elf! Over
tien minuten moet ik naar Wyvern
Abbey om aan mr. Lomax rapport
uit te brengen. Dus nog tijd genoeg.
Ik wou u alleen vragen of u me wat
meer over mr. Cade wilt vertellen."
„Over mr Cade?"
Virginia was bij die vraag ge
schrokken maar ze hield zich goed.
„Ja, waar u hem voor het eerst
ontmoet hebt en hoe lang u hem al
kent, enzovoort, enzovoort."
Battle stelde zijn vraag heel ge
woon. Zijn toon verschilde niets van
de conversatietoon van twee men-
die genoeglijk met elkaar ergens in
d'. schaduw zitten. Maar hij keek
haar niet aan. En juist die nietige
bijzonderheid gaf Virginia te den
ken.
,^Die vraag is moeilijker te beant
woorden dan 'u denkt," zei Virginia,
na een stilte van een minuut. „Hij
heeft mij een poos geleden een
grote dienst bewezen..."
Battle viel haar in de rede.
„Voor u verder gaat mrs. Revel,
heb ik u nog iets te zeggen. Gister
avond, nadat mr, Eversleigh en u
weggegaan waren, heeft mr. Cade
me alles verteld... van die brieven
van de man, die in uw huis dood
geschoten is".
„Wat!" bracht Virginia er met
moeite uit.
„Ja, en dat is zeer verstandig
van hem geweest. Het voorkomt heel
wat misverstand. Maar één ding
heeft hij mij niet verteld... en dat
is, hoe lang hij u gekend had. Nu
heb ik, wat dat betreft, een soort
theorie. En nu mag u zeggen, of ik
het daarmee- aan het rechte eind
heb. Mijn theorie is, dat u hem die
avond, toen hij aan uw huis in
Pont Street aanbelde, voor de eerste
keer zag. O, ik zie al dat het zo is."
Virginia gaf geen antwoord. Voor
het eerst voelde ze een soort van
angst voor de man met zijn breed
stug gezicht in zich opkomen. Nu
begreep ze, wat Anthony bedoeld
had, toen hij van BatFe beweerde,
dat hij permanent wakker was.
„Heeft hij u nooit iets van zijn
verleden verteld?" vroeg de rustige
stem door. „Waar hij geweest is,
vóór hij in Zuid-Afrika was, be
doel ik. In Canada? Of nog daar
voor in Soedan? Of van zijn kinder
jaren?"
Virginia schudde sprakeloos het
hoofd.
„En toch zou ik er mijn hoofd on
der durven verwedden, dat hij heel
wat te vertellen heeft. Dat gezicht
van hem liegt niet en dat is het ge
zicht van een man, die een avon
tuurlijk leven heeft geleid. Ja, als
hij wou zou hij u heel wat kunr n
vertellen."
„Als u iets over zijn verleden we
ten wiH," opperde Virginia, „waarom
telegraféert u dan niet aan die
vriend van hem, James MsGrath?"
„Hebben we al gedaan. Maar die
zit ergens in het binnenland. Kijk
eens hier, mrs. Revel, dat verhaal
over zijn verblijf in Boejoewayo is
v-aar. Maar ik zou zo graag willen
weten, waar hij daarvoor geweest
is. Die betrekking bij Castle had hij
pas een maand." Hij haagde voor de
tweede maal zijn horloge te voor
schijn. „Tijd! Ik moet weg. De auto
zal wel al voor zijn."
Virginia keek hem na tot hij in
huis verdwenen was. Maar ook
daarna bleef ze bijna onbeweegliik
zitten. Ze had maar een wens: dat
Anthony zou komen en dat die haar
raad zou geven. Maar in de plaats
van Anthony kwam Bill, een ga
pende, landerige Bill.
Ge^kkig dat ik je eindelijk eens
alleen treft," begon Bill veronge
lijkt. „Nu kunnen we eens rustig
praten."'
„Maak het kort en pijnloos, Billy,
„Waarom? Heeft iemand je on
aangenaam behandeld?"
„Neen, niet bepaald onaangenaam.
Mijn hersenen binnenste buiten ge
keerd, anders niet. Maar ik voel me,
of een olifant op me is gaan lig
gen."
(Wordt vervolgd).
