1 SCHOORSTENEN
Houdt de dief
40-Jarig jubileum Kath. Handels-,
Kantoor- en Winkelbedienden
MAANDAGS NOVEMBER 1948
DE LEIDSE COURANT
EERSTE BLAD - PAGINA 2
In Utrecht werd Zaterdag en Zon
dag de bondsraadvergadering van de
Ned. Kath. Bond van adminstratief,
verkopend en verzekeringspersoneel
„St. Franciscus van Assisië" gehou
den, waarmede tevens het veertig ja
rig bestaan van de bond gevierd
werd.
De vergadering werd bijgewoond
door ongeveer 300 afgevaardigden,
door voorzitters van Belgische orga
nisaties en door de heer A. C. de
Bruyn, verbondsvoorzitter van de
K.A.B.
De voorzitter, de heer J. de Wit,
Amsterdam, heeft in een uitstekend
gedocumenteerde rede de geschiede
nis van de jubilerende organiatie ge
releveerd. Het ledental bedraagt
thans ongeveer 15.000, wat niet onbe
langrijk is, gezien dit in Juli 1941 bij
de liquidatie van de bond slechts
10.515 bedroeg. Bepalend ten aanzien
van de positie van de bond is de re
presentativiteit in de afzonderlijke
bedrijfstakken. Van niet minder be
tekenis is de invloed der organisatie,
die gevolg is van het feit, dat zij deel
uitmaakt van het georganiseerde be
drijfsleven door middel van de aan
sluiting bij de vakcentrale der K.A.B.
Na verklaard te hebben, dat de or
ganisatie de vet op de onderne
mingsraden in de huidige vorm niet
kan aanvaarden omdat zij de onder
nemingsraden niet los kan zien van
de bedrijfsorganisatie, drukte spre
ker er tenslotte zijn teleurstelling
over uit, dat de regering de loon
grens voor de toeslag van 1 per
week niet op ƒ5000 had gesteld en
niet onmiddellijk met maatregelen
voor de grote gezinnen was geko
men.
In de middagvergadering sprak
prof. dr. G. Brouwer, dir. van het
directoraat voor de prijzen over de
prijspolitiek der regering en wees op
de noodzakelijkheid van industriali
satie als enig middel tot economisch
herstel. Spr. waarschuwde tegen al
te groot optimisme over onze wel
vaart, die slechts schijn is. Zodra
de prijzen van onze exportproducten
op de internationale markten sterk
gaan dalen en de credieten ophouden
verkeren wij in een noodtoestand, die
wij slechts kunnen voorkomen door
een grootscheepse industrialisatie met
name door een zeer krachtige bevor
dering van de exportindustrie. Kun
nen wij dit niet volbrengen, dan is
DE ST. VINCENTIUS VER
ENIGING TE AMSTERDAM.
De herdenking van het 100-jarig
toestaan van de St. Vincentius ver
eniging te Amsterdam begon Zon
dagmorgen met een pontificale'Hei
lige Mis, opgedragen door Z.H. Exc.
mgr. J. P. Huibers, Bisschop van
Haarlem in de St. Hubertus kapel
in het gebouw van de St. Joseph
gezellen vereniging aan de Stadhou
derskade te Amsterdam. Na de H.
Mis verenigden de honderden aan
wezige Vincentianen zich aan een
feestelijke ontbijttafel, waar de wnd
president Jacq. Beghijn mededeelde,
dat de feestgave zal bestaan uit een
fonds voor de oprichting voor een
katholiek tehuis voor daklozen in
de hoofdstad. Mgr. Huibers bood
zijn gelukwensen aan en haalde
herinneringen op uit de tijd toen
hij als priester in Amsterdam werk
zaam was. Hij prees het vele goede
werk van de vereniging en huldig
de de scheidende president J. W. M.
Schaap. Hij verheugde zich er over,
dat weer vele jongeren zijn toege
treden en dat nu ook vrouwelijke
charitatieve groepen, n.l. van meis
jesstudenten. zijn opgericht. De pre
sident van de hoofdraad nar. Mors
huis, zeide in zijn toespraak, dat
men in het St. Vincentiuswerk alle
formalisme moet laten varen. In de
middag-vergadering hield de heer
Aug. Povel een feestrede, waarin
hij de ontwikkeling van de vereni
ging schetste, waarna mgr. G. D. P.
v. d. Burg, deken van Amsterdam,
de nadruk legde op de zelfheiliging,
die de grondslag is van het St. Vin
centiuswerk. "Wethouder W. Stein-
metz bracht de gelukwensen over
van het gemeentebestuur, mr. Mors
huis die van de hoofdraad en ir. v.
d. Heyde die van de Centrale Raad
te Haarlem. Pater J. Belt, S.C.J.
sprak een dankwoord namens de
armen. Er zullen nog groepsgewijs
feestavonden worden georganiseerd
voor de gezinnen, die door de 34
parochiale conferenties worden be
zocht.
by onze sterk groeiende bevolking
een massale werkloosheid niet te
voorkomen.
In de loop van de eerste dag voer
den nog het woord de beide voorzit
ters van de Belgische bonden. De
heer Boersma vroeg van de H.K.
W.'ers onwankelbare trouw aan de
K.A.B. De heer Haver sprak namens
het jubileum-comité en liet de geluk
wensen van alle afdelingen vergezeld
gaan van de aanbieding van een vol
ledig ameublement voor de bestuurs
kamer. Nadat het oud-bestuurslid,
mej. Vleugel, de jubilerende organi
satie had gelukgewenst, bood de
heer H. J. Zier namens de Federatie
van Handels- en Kantoorbedienden,
twee porceleinen vazen aan. De Ver.
van Chr. Kantoor- en Handelsbedien
den bood een schilderstuk aan en de
Alg. Bond van H.K.W. een zilveren
sigarendoos. Ex-minister dr. P. J.
Witteman, reeds 30 jaar rechtskundig
adviseur van de H.K.W., sprak even
eens een felicitatie uit, gevolgd door
de heer Van Lammeren, namens het
bureau-personeel 10 asbakken van
Gouds aardewerk aanbiedend.
Tijdens het feestdiner verzekerde
de voorzitter van de H.K.W., de heer
J. J. de Wit, aan de verbondsvoorzit
ter der K.A.B. de heer A. C. de Bruin,
dat de hoofdarbeiders posit'eve bij
dragen zullen leveren aan het doel,
dat de K.A.B. tracht te verwezenlij
ken.
Aan de dames Boersma en De Wit
werden door de internationale verte
genwoordigers bloemen aangeboden.
In het gebouw voor Kunsten en
Wetenschappen volgde des avonds
een non-stop-revue „Met frisse
moed", gegeven door het Utrechts
Katholiek revuegezelschap, met mu
zikale medewerking van de Maestro's,
onder regie en algehele leiding van
Jo de Wit. Van dit programma heb
ben de honderden afgevaardigden
naar waarde genoten.
Zondagmorgen heeft de bonds-ad-
viseur rector C. M. Klaver, na een
woord van gelukwens, gesproken
over de principiële taak der H.K.
W.'ers om steeds bewuster te zijn
van de juiste houding. Men heeft te
weinig begrip voor de sociaal-econo
mische taak. Ons doel is de hemel en
een der middelen daartoe is een ge
zonde maatschappij. Spr. stond afwij
zend tegenover de personeelsvereni
gingen, voor zover deze zich bewe
gen op het gebied van de vrijetijds
besteding. Hier wordt de persoonlijke
vrijheid van de mens geraakt.
Het beleid van het bondsbestuur is
op de daarop volgende vergadering
in het algemeen goedgekeu~d. Be
noemd zijn in de controle-commissie
voor de boekjaren 1949 de afdelings
penningmeesters van Eindhoven, Lei
den en Gouda, en voor 1950 van Arn
hem, Den Bosch en Oss. De heer H.
J. M. Kroes werd opnieuw voor twee
jaren benoemd tot accountant van
de bond. In de geschillen-commissie
werden benoemd de heren M. J. V.
Adang, Eindhoven, J. S. A. Breusers,
Rotterdam en B. J. D. Suurmeijer te
Groningen. Tot bondsbestuursleden
werden gekozen mej. E. de Brauwer,
Amsterdam en de heren G. v. d.
Broek, Eindhoven, P. Bijvoets, Bols-
ward, L. H. van Dijck, Nijmegen, J.
Lous, Breda, G. Meijerink, Delden,
P J. v. d. Star, Zwolle. H. C. de Wit.
Utrecht en na herstemming nog de
heer A. B. Emons, Amsterdam. De
bondsbegoting 1948 en 1950 werd na
enige toelichting van de penning
meester, de heer A. J. de Graaf, aan
genomen. Uit deze toelichting me
moreren wij o.m. dat volgens de ver
wachting van het bondsbestuur bin
nen niet al te lange tijd verplichte
contributie zal komen voor niet-geor-
ganiseerden. In 1949 wordt een ver
klaring van het standpunt der rege
ring hierover verwacht. Ook zal een
wettelijke werkloosheids- en wacht
geldverzekering niet lang uitblijven.
6 pet. premie van het uit te keren sa
laris wordt geind bij de werkge
ver, maar de bond acht dit te laag en
verwacht dat de werknemer er ook
nog wei 2 pet. zal moeten betalen.
Dit verwacht men op 1 Jan 1950.
MGR KOENRAADT GERIDDERD
De Vicaris-generaal van het bis
dom Breda, mgr W. Koenraadt, is be
noemd tot Ridder in de orde van de
Nederlandse Leeuw. Burgemeester
Claudius Prinsen kwam ten huize
van de Vicaris, waar ook Mgr. Jos
Baeten aanwezig was, persoonlijk
mededeling doen van de onderschei
ding.
In de Mei-dagen van 1940, toen
Utrecht ter nauwernood het lot van
Rotterdam ontging is het besluit ge
nomen, om als dankoffer een stand
beeld op te richten voor St. Martinus,
de schutspatroon der stad. Zondag is
dit besluit tot uitvoering gekomen
en heeft katholiek Utrecht de be
schermheer der stad geëerd door de
plaatsing van een groot ruiterstand
beeld van St. Maarten op het voor
plein .van de St. Martinus-kerk aan
de Oude Gracht. Het 3.30 meter hoge
en 1500 kilo wegende monument is
ontworpen door de beeldhouwer Al-
bert Termote te Voorburg en gegoten
in de ateliers van de bronsgieter Bin
der te Overveen.
Na de plechtige Hoogmis opgedra
gen door de deken der stad, de hoog-
eerw. heer A. W. G. M. Wiegerink,
verrichtte Kardinaal de Jong de ont
hulling in tegenwoordigheid van de
Vicaris-generaal van het Aartsbis
dom mgr. D. Huurdeman, de minister
van Justitie, mr. Th. R. J. Wijers, de
loco-burgemeester van Utrecht, de
heer A. H. Bekker, en het hoofdbe
stuur der Katholieke Arbeidersbewe
ging. Voorts was aanwezig een depu
tatie van de R.K. Onder-officieren-
vereniging „St. Martinus". Nadat het
monument was gewijd schalden van
de trans der kerk acht hoorns en
werd een groot aantal duiven losge
laten. Mgr. J. G. van Schaik hield
een toespraak, waarin hij herinnerde
aan de Meidagen en de toen afgeleg
de belofte. Een koor van 150 kerk
zangers o. 1. v. Gerard van Kooten en
enkele leden van het Utrechts Stede
lijk Orkest luisterden de plechtig
heid op.
Op 9 en 10 November a s. wordt te
Den Haag een vergadering gehouden
van H.T.M.-personeel. Deze bijeen
komst is uitgeschreven door een z.g.
initiatief-comité onder leiding van de
heer L. Touw, die enkele maanden
geleden ook het stakingscomité leid
de gedurende de staking van het
Haagse Tramwegpersoneel.
Op eer. persconferentie, uitgaande
van de bedrijfsunie Vervoer, gaf de
heer J. de Later, hoofdbestuurslid van
d<= Nederlandse Vereniging van
Spoor- en Tramwegpersoneel, Zater
dagmiddag zijn mening weer over
het actiedoel van het z.g. initiatief
comité. De heer de Later meende, dat
men op de vergadering van 9 en 10
November zou proberen de afdeling
Den Haag II van de Ned. Vereniging
van Spoor- en Tramwegpersoneel een
ander bestuur te geven, voornamelijk
bestaande uit de leden van het z.g.
initiatief-comité. „De gehele actie is
er een van extreem politeke aard en
dient gezien te worden als een on
derdeel van de pogingen de leiding
van het N.V.V. in communistische
handen te leggen", aldus de heer de
Later.
De Bedrijfsunie Vervoer verwacht
niet, dat de actie van het z g iniatief-
comité succes zal hebben onder het
H T.M.-personeel. De vakbonden heb
ben hun leden geadviseerd niet aan
de bovengenoemde vergadering deel
tp nemen. Het voorstel van het z.g.
initiatief-comité tot het houden van
een algemeene vergadering is verwor
pen. Het hoofdbestuur vergadert re
gelmatig met de verschillende afde
lingen en onderhoudt ook nauw con
tact met de overheid en de directie
van de H.T.M. Dinsdag a.s. zal het
totale loonplan voor het H.T.M.-per
soneel besproken worden op een
vergadering van de looncommissie
van de Stichting van de Arbeid,
een delegatie van het college van
rijksbemiddelaars, de H.T.M.-directie
en de vakorganisaties.
CENTRAAL ORGAAN VOOR
WEDEROPBOUW EN BOUW
NIJVERHEID.
De minister van Wederopbouw en
Volkshuisvesting heeft een advies
college ingesteld, dat als overkoepe
lend orgaan van provinciale contact
organen zal optreden. Dit college zal
de naam dragen van Centraal or
gaan voor de wederopbouw en de
bouwnijverheid". Het zal de minister
van advies dienen over alle vraag
stukken betreffende de wederopbouw
en/of de bouwnijverheid. Als voorzit
ter van het centraal orgaan zal op
treden mr. J. in 't Veld, minister van
Wederopbouw en Volkshuisvesting.
Het secretariaat zal gevestigd zijn
in het ministerie van Volkshuisves
ting, van Alkemadelaan 350 te Den
Haag.
99
99
Rijdende. %etidete,
ueAÜo-gen de veiUqheid
Demonstreer Uw rijvaardigheid
niet door anderen in gevaar te
brengen, maar door beleefdheid.
„Hoofdbureau roept alle wagens,
hoofdbureau roept alle wagens!"
In de surveillerende politiejeep
zwijgt even de "stem: de agenten luis
teren gespannen. Dan wordt de op
roep aan de polite wagens vervolgd:
„Drie minuten geleden is ontvreemd
een motorrijwiel, nummer L 77777,
kleur rood, windscherm op het
stuur.
Zes minuten na de diefstal worden
alle motorrijwielen overal in de stad
nauwlettend gadegeslagen.
„Calling all cars" schrik der dieven,
Radio-telefonie in gebruik bij de
politie: we kennen dit reeds uit ver
schillende films over de Amerikaanse
politie, zoals b.v. in „Calling all
cars", waarin het hoofdbureau alle
politie-wagens en motoren kan dir-
geren naar de plek des onheils. In de
Nederlandse film „De Spooktrein"
kon men iets dergelijks zien bij de
Amsterdamse motorbrigade.
Een Nederlandse politie-commissie
is na de oorlog naar Engpland ge
weest ter bestudering van de moge
lijkheid. radio-telefonie in gebruik te
nemen bij de Nederlandse politie en
zij ging over tot de aankoop van een
aantal apparten. De technische Ver
bindingsdienst van de Nederlandse
polite in Utrecht ontvangt nu bezoek
van belangstellende politie-autoritei-
ten uit de lande, die zich nieuwsgie
rig la+en voorlichten en demonstre
ren. Zonder uitzondering keren zij
enthousiast huiswaarts om aldaar het
College van B. en W. van het grote
nut van een dergelijke outillage te
overtuigen.
Apparatuur.
Voor een leek is er feitelijk weinig
te zien aan de apparatuur eenonge
twijfeld mooie stalen kast, die het
meeste weg heeft van een koelkast.
Daarnaast een telefoontoestel, een bij
na gewoon toestel, echter zonder
nummerschijf en met een drukscha-
kelaar op de plaats, waar men de
hoorn vast moet houden. In het voer
tuig idem-idem, maar inplaats van
een „koelkast" een kleine kast. die
in een hoekje kan worden opgebor
gen. Naar het gesprokene kan zowel
door de telefoon als door een ver
sterker worden geluisterd; dit laatste
gebeurt uiteraard in de politie-auto,
omdat de gehele.gemanning kan mee
luisteren.
In een z.g. béllewagen vertrokken
wij tijdens de demonstratie van het
hoofdkwartier aan de Maliebaan te
Utrecht en reden de stad in. Onze
gastheer kwam in actie, nam de tele
foon van de haak, schakelde het toe
stel in en sprak met het bekende mo
notone geluid van de ervaren micro
foonspreker: „Hallo, PDB 2, PDB
2 hier iri de bellewagen, hier in de
bellewagen. Hoort U ons, hoort U
ons? Over". Dan wordt de schakelaar
overgehaald en uit de luidspreker
klinkt ons toe, als zat de spreker te
genover ons. „Hallo bellewagen, hallo
hellewagen, hier is PDB 2, hier is
PDB 2. Ik hoor U schitterend, ik hoor
U schitterend". En dan begint een
gezellig gesprek over de route en
over het weer; onze verslaggever
maakt kennis met een onzichtbare
meneer, die hem allerlei vriendelijke
vertelt, geeft in enthousiaste bewoor
dingen zijn mening over deze vinding
weer en steekt meteen een reportage
af over hetgeen onderweg valt te be
leven. Men ondervindt totaal geen
last van storingen, al raakt men in
het grootste magnetische veld.
Achter schrijftafel.
In het gebouw van de Technische
Verbindingsdienst vernemen wij bij
zonderheden. Was tot dusverre b.v,
bij optochten de dienstdoende inspec
teur op een der stadspunten opgesteld
van waaruit motor-ordenansen wer
den gedirigeerd, in de toekomst zal
deze inspecteur bij dergelijke ge.e-
gcr.heden achter zijn bur?_t' zitten
rr<-t een stafkaart voor zich. De ra
dio-telefonische verbinding vertelt
hem precies, waar eventuele assisten
tie heen moet, die ook weer langs de
ze weg kan worden opgeroepen en
worden geïnstrueerd.
Zo zal in de nabije toekomst het
moderne verkeer worden geregeld:
achter een schrijfbureau Zo zullen
in minder dan geen tijd alle politie
mannen worden gewaarschuwd bij
diefstal van motorrijtuigen, bij onge
vallen, bij moord. Het oog van de
heilige Hermandad zal tienmaal zo
groot worden en de reactie vijftig
maal zo snel. Reeds nu onderhoudt
de Technische Verbindingsdienst
Utrecht driemaal per dag een verbin
ding met alle politiehoofdkwartieren
in het buitenland. In de Varenkamp
te Bilthoven staat daarom een groot
zendstation, dat dag en nacht in ver-
buiding staat met de buitenlandse po
litieorganisaties. Misdadigers worden
dan gesignaleerd, aanhoudingen ver
zocht, ja zelfs vingerafdrukken wor
den langs radio-grafische weg over
gebracht.
Ook voor de brandweer zal de ra-
dio-telegrafie een uitkomst zijn. Na
bfj een brand te zijn aangekomen,
moet nu een der brandweerlieden een
telefoon gaan zoeken, om de brand
weercommandant in te lichten om
trent de omvang. Met radio-tclefunie
kan direct na aankomst worden door
gegeven of assistentie al dan niet
wenselijk is.
Besparing.
Tenslotte, hoe paradoxaal het ook
moge klinken, de aanschaffing van
de benodigde toestellen, zal enorme
kostenbesparing opleveren. Een v<
beeld ter illustratie. Thans worden
jeeps en motoren op surveillance ge
zonden, die voor het hoofdbureau
geen waarde meer hebben, omdat zij
niet te bereiken zijn. Gebeurt ergens
ir de stad iets, dan is het nodig een
wagen, die hiervoor speciaal in re
serve moet worden gehouden, uit te
zenden. Deze reserve-wagen, (met be
manning) kan voor geen ander doel
worden gebruikt en staat dus groten
deel renteloos, terwijl hij toch on
misbaar is. Bij het gebruik van radio
telefonie worden de. politie-wagens
opgeroepen en diegene, die zich het
dichtst bij de gewenste plaats bevindt,
kan daarheen worden gezonden.
Voor de rijksrivierpolitie betekent
radio-telefonie een grote bezuiniging.
„Liever 20 politieboten met, dan
veertig zonder radiotelefoniche ver
binding", deelde ons de commandant
van een escader politeboten mede.
„Wanneer ik radio-telefonie krijgt
Prof. dr. ir.J. Goudriaan, hoog
leraar aan de Economische Hoge
school te Rotterdam en aan de
Technische Hogeschool te Delft is
benoemd tot hoogleraar in de be
drijfseconomie te Pretoria in Zuid-
Afrika.
Van de zijde der justitie wordt
medegedeeld, da', reeds énige tijd een
ernstig onderzoek wordt ingesteld
naar de handelingen der firmanten
van het effectenkantoor; Kerkhoven
en Co. te Amsteidam. Tot op heden
is nog niet gebleken, of er verduiste
ringen of andere onregelmatigheden,
zijn gep'eegd. Accountants zijn bezig
met het controleren van de boeken.
Deze controle zal nog geruime tijd in
beslag nemen.
Het Gtre?htshof te Amsterdam
bevestigde het vonnis van de recht
bank dat luidde: vrijspraak in de
zaak tegen de bestuursleden van de
C.P.N. „De Waarheid". Zij zouden
zich schuldig hebben gemaakt aan be
lediging van de regering in een artr
kei in het dagblad „De Waarheid".
De advocaat-generaal had 1 week ge
vangenisstraf geeist.
Te Blaricum is de St. Bernar-
dusschool, een R.K. lagere school,
tot de grond toe afgebrand. Het
vuur, dat omstreeks 3 uur 's nachts
door hog onbekende oorzaak op de
bovenverdieping ontstond en door
enkele bruiloftsgangers werd opge
merkt, sloeg snel op dé benedenver
dieping over, die 6 klaslokalen en
een gymnastiekzaal bevatte.
De opbrengst van de Zaterdag
in Amsterdam gehouden collecte voor
het St. Nicolaasfeest bedraagt
25.660.42 gulden.
De politie te Doetinchem is al
enkele weken bezig met het onder
zoek naar een complot, dat zich o.m.
bezig houdt met clandestiene slach
tingen. Reeds zijn meer dan dertig
personen aangehouden. Men ver
wacht dat er nog meer arrestaties
zullen volgen. Het onderbzoek is nog
steeds gaande.
WEERSVERWACHTING
VRIJ KOUD.
Wisselend bewolkt met in het
Noord-Weste:. van 't land plaat
selijk enkele buien. In het overi
ge deel va het land droog weer.
Meest matige, later wat afnemen
de wind «tussen Noord-Oost en
Noord. Vannacht op vele plaat
sen flinke nachtvorst. Morgen
overdag vrij koud.
kunnen ze zo twintig boten van mij
terugkrijgen".
Met het in gebruik nemen van deze
apparatuur heeft Nederland een voor
sprong op Engeland en Amerika om
dat deze landen eerst hun oude toe
stellen zullen moeten verslijten alvo
rens tot de aanschaffing van nieuwe,
in belangrijke mate verschillend van
de thans werkende te kunnen over
gaan.
Plannen.
Verschillende steden w.o. Amster
dam en Den Haag beschikken al
over toestellen en het is de bedoeling
dit aantal gestadig uit te breiden.
De Technische Dienst beproeft het
materiaal, brengt er zo nodig verbe
teringen tot stand en adviseert tot
in dienst neming van toestellen en
wagens. Zij hcopt daarmede te be
reiken dat in tijden van spanning (op
roer, oorlog e.d.) elk politiedistrict
over radio beschikt, zodat wanneer
alle gewone communicatiemiddelen
(wegverkeer, telefonie, telex etc.) zijn
verbroken het onderling contact toch
gehandhaafd blijft. Zelfs al vallen de
electriciteitscentrales uit, dan kun
nen de stations blijven doordraaien
omdat elke post de beschikking krijgt
o'-er een met olie-gestookte turbine.
Voor het „dievengilde" zal het niet
langer een onbeperkte heerschappij
betekenen: zij worden direct opge
vangen, terwijl de toepassing op gro
tere schaal het publiek vele diensten
kan bewijzen.
Woonschepen
uittocht
Ged.-Staten willen de
plassen schoonvegen
Ger. Staten stellen voor de Piassen-
verordening in die zin te wijzigen,
dat het verboden is in de tot het wa
tergebied behorende wateren tassen
1 Mei en 15 October met een woon
schip ligplaats te hebben.
Onder „woonschip" verstaat deze
verordening elk vaartuig, dat ge
schikt is voor en uitsluitend of in
hoofdzaak dient tot woonverblijf voor
een of meer personen.
Ontheffing van in dit artikel gestel
de verbod wordt slechts verleend, in
dien 'n woonschip in verband niet de
omgeving aa redelijke eisen -van
welstand voldoet; te dien aanzien
kunnen Gedeputeerde Staten nadere
voorwaarden stellen. Bij het verlenen
van ontheffing wijzen Gedep. St. de
ligplaats aan.
Tot het „watergebied", in de zin
der veroredning behoren o.a. de Ka-
gerplassen (met de Leede), de Braas-
semermeer, Wijde Aa, Does, Drecht,
Goo-wetering (Leidschendam), Ree-
wijkse, Nieuwkoopse, Langeraarse
plassen, de sloot in de Hemmeer-pol-
der en de Grote Sloot (Warmond), de
Meerburgerwatering, de Noord-Aa
(Zoeterwoude) met aansluitende wa
teringen, de Zijl tot de voormalige
Spoorbrug, de Dubbele Wier-cke (Bo
degraven).
Voor het druk bezochte Kagerplas-
sengeb'ea, waar in het zomerseizoen
thans reeds vele woonschepen lig
plaats nemen, zal naar de mening van
Ged. St. voorlopig een soepele toe
passing van deze bepaling geboden
zijn. Wanneer t.z.t. een voor genoemd
gebied in studie zijnd streekplan vas
tere vorm heeft aangenomen en vast
staat, welke gedeelten van het plas-
sengebied meer in het bijzonder in
aanmerking komen voor aanwijzing
van ligplaats voor woonschepen, zul
len, behoudens uitzonderingen, alleen
ontheffingen voor die gebieden wor
den verleend.
In hun toelichting op deze wijzi
ging van de plassen-verordening
schrijven Ged. Staten: is voor vele
minnaars van de schoonheid van ons
plassengebied een ergernis gewaar te
worden, dat op vele plaatsen lange
reeksen langs de oevers gemeerde
woonschepen de wijdheid van het uit
zicht te niet doen en het landschap
ontsieren.
HET GEHEIM
VAN DE
DOOR AGATHA CHRISTIE
46)
En jy was de flinkste en sterkste en
aardigste van de mannen, die op het
ogenblik disponibel waren en dus
ben ik naar je kamer gegaan om je
voorzichtig wakker te maken. Maar
je s-hep als een os... het heeft me
moeite gekost, hoor!" „Zo,'" zei Bill
En wat wou je nou? Dat ik opstond,
naar beneden ging en de dieven
gevangen nam?"
Virginia fronste even haar mooie
wenkbrauwen.
„Ik weet niet, of het wel dieven
zijn, Bill. ze aoen zo raar Maar
laten we onze tijd niet verpraten. Sta
op en ga mee."
Bill stond gehoorzaam op.
„Wacht even, dan trek ik m'n schoe
nen aan.die zware met de spijkers
Al ben ik nog zo sterk en zo flink
en zo aardig voor vechten op blo
te voeten voel ik niet veel."
„Wat een leuke pyjama, Bi?l," zei
Virginia bewonderend, ,,'n Kleurige
streep en toch niet ordinair."
„Zeg als je klaar bent, geen
gasmasker meer voor te doen hebt of
een maliënkolder aan te trekken, la
ten we dan gaan, hè?"
„Ik ben klaar," zei Bill.
Hij drapeerde een zijden kamerja
pon met een lili-rood fond en grote
bloemen om zich hen en greep de
pook.
„Een oud en beproefd wapen," zei
hij.
„Vooruit," fluisterde Virginia. „En
maak a'stjeblieft zo weinig mogelijk
leven."
Ze gingen op hun tenen de kamer
uit, slopen de gang door en daalden,
achter elkaar, de brede trap af. Bij de
onderste tien treden kon Virginia
zich niet langer bedwingen.
„Zeg, die schoenen van jou... wat
een turftrappers! Je klotst gewoon
weg!" fluisterde ze hem toe.
„Ja, spijkers zijn niet van fluweel
gemaakt," zei Bill. Ik doe m'n uiter
ste best."
Dan zal je ze moeten uittrekken,"
zei Virginia streng.
Bill kreunde.
„Je kunt ze in je hand meenemen.
Ik ben benieuwd of jij me za1 ver
tellen wat ze daar in de vergader
zaal aan het doen zijn. Zeg, je weet
niet wat je ziet, zo raar en geheim
zinnig... Waarom zouden inbrekers
een wapenrusting uit elkaar schroe
ven?"
„Wel, omdat ze die niet goed zó
mee kunnen nemen. Ze trancheren
ze en pakken de stukjes netjes in."
Virginia schudde onvoldaan haar
hoofd.
„Nee, dat is onzin. Zo'n oude, roes
tige wapenuitrusting! „De Schoor
stenen" staat vol andere dingen,
werkelijk kostbare dingen, die ze zo
maar voor het meenemen hebben."
Bill haalde z'n schouders op.
„Dan weet ik het niet," zei hij, Hij
nam zijn schoen in z'n linkerhand
en greep met z'n rechter de pook ste
vig beet. „Hoeveel zei je dat er wa
ren?"
„Dat kon ik niet zien. Een sleu
telgat, ook al is het ouderwets, is
niet groot. En ze hadden een electri-
sche lantaarn."
„Misschien dat ze al weg zijn," zei
Bill hoopvol.
Met Virginia achter zich aan sloop
hij de gang naar de vergaderzaal in.
Voor de massieve, eiken deur bleven
ze staan. Binnen was alles stil, maar
opeens kneep Virginia hem in z'n
arm. Door het sleutelgat kwam een
sma' bundeltje licht. Bill knikte.
Hij ging op de knieën liggen en
gluurde door het sleutelgat. Wtet hij
te zien kreeg was niet veel. De ver
gaderzaal lag voor drie-kwart in het
donker en het éne kwart, het toneel
waar het drama afgespeeld werd, lag
juist buiten zijn gezichts-„tunnel".
Een zacht gerinkel wees er op, dat
de nachtelijke bezoekers nog steeds
met de wapenrusting bezig waren.
Er waren er twee, twee wapenrus
tingen, herinnerde Bil1 zich. Ze ston
den naast elkaar tegen de wand, juist
electrische lantaarn was blijkbaar op
onder de Holbein. Het licht van de
die van de twee, die ze onder handen,
gericht, want telkens veranderde de
te van het vertrek. Dan werd het veel
half-schemering in het andere gedeel-
lichter dan donkerder. Op een ge
geven ogenblik schoof, 'dwars door
het grauw van zijn gezichtsveld, 'n
gedaante, maar er was te weinig
licht, om te kunnen zien of het een
man of een vrouw was. Na een hal
ve minuut schooi dezelfde gedaante
in tegenovergestelde richting wéér
voorbij en nu begon het zwakke ge
rinkel van metaal onder de Holbein
weer. En even later „voegde een ander
geluid zich daarbij, een dof kloppen
of iemand met zijn knokkels de hou
ten betimmering aan het bewerken
was.
Bill keerde zich van de deur af en
ging op z'n hurken zitten.
„Wat is er." fluisterde Virginia.
„Niets. Alleen, dat dit door het
sleutelgat kijken niets geeft. Ik kan
niets zien en ik kan niet onderschei
den door de geluiden bedoel ik
wat ze aan het doen zijn. Het enige
is, naar binnen stevenen en ze te
lijf gaan."
Hij ging zitten en trok z'n schoe
nen aan.
„Ziezo. En nu goed luisteren, Vir
ginia. We doen zo zacht mogelijk
de deur open... jij weet waar de
schakelaar voor het licht is?"
„Ja, op de deurpost."
„Ik geloof niet, dat het er meer
dan twee zijn. Misschien is het er
maar een. Maar dat daargelaten. We
moeten zorgen, dat we ongemerkt de
kamer inkomen. En dan, als ik zeg:
nu!" dan draai jij het licht op. Be
grepen?"
„Ja, meneer."
„En niet schreeuwen of flauw val
len of iets dergelijks doen. Ik ben
er bij. Ik zal zorgen, dat je niets
overkomt."
„Mijn held! Mijn edele redder!"
fluisterde Virginia week.
Bill keek achterdochtig naar de
kant waar ze stond, maar hij zag
niets. In plaats daarvan hoorde hij
een geluid, dat verdacht veel op een
onderdrukt lachen leek. Hij greep de
pook extra stevig vast en stond op.
Met de pook en Virginia was hij tot
aPes in staat.
Héél, héél voorzichtig draaide hij
de knop van de deur om. Het slot
functioneerde uitstekend. Zonder
knersen of piepen ging de deur open.
Bill raakte Virginia even met zijn
hand aan. Samen schoven ze onhoor
baar de kamer in.
De Holbein aan de wand, recht
hoekig op die van de deur, werd ver
licht door de voortdurend-verglij
den de lichtkring van een electrische
zaklantaarn. Gesilhouetteerd tegen
dat licht, op een stoa', stond een man
in gebogen houding de lambrisering te
bekloppen. Zijn gezicht konden ze
niet zien; in het onzekere licht was
zijn figuur een vage, wonderlijk ge
vormde schaduw.
Allicht zouden ze, door doodstil
toekijken, meer te zien hebben ge
kregen, maar op dat ogenblik be
kraste een van de spijkers van Bill's
schoenen de parketvloer. De man
draaide zich met een ruk om en richt
te het licht van de ?»taarn op hen.
Het felle schijnsel was zó verblin
dend, dat ze een seconde hulpeloos
stonden te knipperen met de ogen.
Bill kreeg het eerst zijn tegen
woordigheid van geest terug.
„Nu!" bulderde hij. En terwijl de
hand van Virginia langs de deurpost
omlaag g'eed sprong hij op de man
onder de Holbein af.
(Wordt vervolgd).
