Nederland maakt geen
slecht figuur!
Voorting won de zilveren medaille
Bronzen medaille voor
Ned. Hockey
Door 4-1 zege op
Pakistan'
Zweden Olympisch voetbal
kampioen
Bronzen medaille
voor Denemarken
ZATERDAG 14 AUGUSTUS 194S
DE LEiirac ujuKAn r
i wtsfiDE BLAD PAGINA 4
Faanhof en Voorting hebben in de wegwedstrijd veel goed gemaakt,
waar de baanrenners van Nederland volkomen gefaald hebben. Deze
beide Hollandse renners hebben de naam van ons land als wielernatie
hoog gehouden en wel op een wijze welke boven alle lof is verheven.
Zware wegwedstrijd met
veel pech
En waren zij niet door pech ach
tervolgd, ja dan.... Maar wie heeft
eigenlijk in deze wegwedstrijd geen
pech gehad?
Lekke banden, slechte weersbm-
standigheden, en een niet zo gemak
kelijk parcours bepaalden het ver
loop van deze interessante koers, wel
ke op overtuigende wijze door de
Fransman Beyaert werd gewonnen,
met Voorting op de tweede plaats en
de Belg Wouters als winnaar van de
bronzen medaille. Lekke banden wa
ren er bij de vleet. Denemarken voor
al leed door dit euvel. Na 12 lekke
banden was het reservemateriaal
uitgeput en vging men een beroep
doen op Zweden. Met de Nederland
se renners ging het evenzo. Grift, Pe
ters en Faanhof verdwenen van het
parcours lekkë banden en nog zo
fris als een hoentje.
Faanhof vertelde het ons na afloop
op een teleurgestelde toon. Geen
wonder, want 15 ronden lang had hij
het zware werk moeten doen, met
Voorting als ploeggenoot en Johans
son als derde man, die later ook door
pech achterop raakte.
En 15 ronden lang, dus ruim 170
km, was hij een van de kanshebbers
voor een prijs geweést. „En ik zat
nog zo gemakkelijk", verklaarde hij,
„nog geen spoor van vermoeidheid".
En bovendien was deze pech te be
treuren, omdat Faanhof een uitne
mend sprinter is, die ongetwijfeld
een goede kans op de zege zou heb
ben gehad. Want behalve de Frans
man Beyaert waren er weinig goede
sprinters onder de leidende renners.
Maar wat heeft Voorting verrast met
die eindsprint. Hij wist, dat hij op
een gegeven ogenblik de uit de lei-
dersgroep gesprongen Fransman niet
meer kon bereiken. De anderen
spurtten weg, aan de linkerkant van
de weg. Voorting lag achteraan, tot
hij zijn kans schoon zag en 300 meter
van de finish (dat laatste eind was
lang en mooi recht) met enige ste
vige trappen op de pedalen buiten
om ging, zeer tactisch overigens,
want daar had hij minder last van
de stijve bries. Als nummero twee
stoof hij over de finish, zijn handen
juichend omhoog, blij met de tweede
plaats in dit olympisch kampioen
schap; Tien meter verder tolde hij
over de grond, kinderen waren de
weg opgerend en een 'klein meisje
kwam juist voor het voorwiel van
Voorting terecht. Gelukkig liep het
met Voorting nogal goed af, van de
toestand van het meisjes is niets be
kend. Twee andere renners van de
sprintende groep reden ook tegen een
paar kinderen aan en smakten op de
weg. De goede organisatie was in en
kele seconden in een chaos veranderd
en elders stonden twintig, dertig poli
tiemannen de handen in elkaar om
een menigte tegen te houden, die er
in werkelijkheid niet was. Gebrek
aan ervaring en routine bij wegwed
strijden vormde de oorzaak van deze
janboel.
Het wegdek was goed.maar ver
raderlijk. Fijne scherpe steentjes la
gen op het teer en ontdaan van het
stof door de regen kwamen de speer
puntjes in de banden terecht met het
bekende noodlottige gevolg. Had men
met deze omstandigheden wel vol
doende rekening gehouden en reden
vele renners niet met te lichte ban
den?
Deze olympische wegwedstrijd be
stond uit twee delen, een individueel
nummer en een landenklassement.
Maar van de 25 deelnemende landen
ploegen kwamen maar zeven teams
van drie renners aan de finish, een
armoedig resultaat. Beter ware ge
weest om niet vier renners per land
maar zes te laten deelnemenen, want
dan zou een landenklassering van de
drie sterksten van elk land beter tot
haar recht zijn gekomen. Overigens
waren wij het niet eëns met de op
vatting dat Grift, Peters en Faanhof
zo snel van het parcours verdwenen.
IJatuurlijk hadden zij gelijk toen zij
beweerden, dat door die lekke band
de achterstand op de leiders toch niet
meer viel op te halen. Maar ging het
alleen om winstkansen? Of moest de
factor Nederland een'zo goed moge
lijk figuur te laten slaan in het lan
denklassement ook niet een rol en
zelfd een belangrijke spelen bij de
beslissing? Wat betekende eeri ach
terstand van 4 minuten indien' men
in aanmerking neemt," dat de Italia-
i nen Fanti .en Isotti als 19 en 20 bin7
nenkwamen met ongeveer 11 minu
ten achterstand op de winnaar? Maar
daardoor kon Italië nog op de vierde
plaats beslag leggen in de .landen
klassering.
Johansson, Voorting en Faaiihof
hebben deze koers gemaakt voor
tachtig procent en vrijwel voordu
rend was de aandacht van he. pu
bliek, de organisatoren en de talrijke
journalisten gevestigd op de beide
moedige Hollanders, die veel
zwaar werk hebben verricht, die de
koers levendig hebben gehouden en
hebben laten zien, dat de kracht van
onze amateurs op de weg groot is.
Zo zag de chef d'éqquipe, John
Stol het ook, toen wij hem na afloop
van de wegwedstrijd vroegen of hij
voldaan was over de prestaties der
Nederlandse renners bij de olympi
sche wielerwedstrijden. „Op de baan
hebben wij geen betere renners", ver
klaarde hij, „en Nederland heeft op
de weg heel wat in zijir mars, dat
hgbben wij vandaag kunnen constate
ren. Maar oh die bandjes!"
En weg was Stol, die gauw ging
zorgen, dat de jongens hun douches
kregen, zich snel konden verkleden
en wat zouden kunnen eten En dan
staat Zondag de terugreis voor de
boeg.
De totaal-uitslag werd:
1 en olympisch kampioen de
Fransman Beyaert met Voorting op
de tweede plaats, derde de Belg Wou
ters, vierde zijn landgenoot de Lat
houwer vijfde Johansson, zesde
Maitland (Gr. Britt.), zevende Hpo-
bin (Australië) en achtste Thomas.
De tijd van de winnaar bedroeg
5 uur 18 min. 12.6 sec., op 214 minuut
achterstand 9. Ferrari (Italië) 10 Pe-
droni (Italië), 11 Moineau (Frankr.);
12. van Roosbroek (België); 13.
Schank (Zwitserl.).
België won het olympisch kam
pioenschap voor het ploegen klasse
ment met de renners Wouters, de
Lathouwer en van Roosbroek.
TSJECHO SLOWAKIJE
OLYMPISCH KAMPIOEN BIJ DE
DAMES?
De vrees, dat de Nederlandse da
mes lang zouden moeten Wachten,
werd bewaardheid. Om half zeven
gisteravond kwam het laatste team,
Groot Brittannië, van de evenwichts-
balk en het had aan de ringen nog
drie kwartier nodig voordat Neder
land de arena in kon marcheren. Door
het rondhangen waren de prestaties
van onze dames aan dit toestel min
der dan wij verwachten. Niettemin
namen zij na Tsjecho Slowakije en
Hongarije de derde plaats in. Toen
moest nog worden begonnen met de
vrije gereedschapsoefening der elf
landenploegen. Het publiek werd
weggestuurd omdat het reeds te laat
was en toen werden de oefeningen
afgewerk. Nederland was de op een
na de laatste ploeg, die aan bod
kwam. Zij had een buitengewoon
aardige baloefening, die werd uitge
voerd op muziek van Gade, en veel
succes oogstte. In de puntenwaarde
ring waren zij dan ook tweede.
Om tien uur kwam het eind van
het tweedaagstournooi. De jury had
toen geen tijd meer om de eindresul
taten te berekenen. Het is namelijk
zo, dat er een totaal aantal punten is
van de afgewerkte onderdelen, welke
verminderd worden met het aantal
punten van de twee slechtste turn
sters. Hedenochtend zou mèn de eind
resultaten eerst bekend maken. Door
deze regeling is het onmogely'k nu
reeds te zeggen op welke plaats de
Nederlandse dames zijn geëindigd. De
algemene verwachting is, dat Tjecho
Slowakije wel het olympisch dames
kampioenschap heeft behaald.
OLYMPISCHE BOKSKAMPIOENEN
Vlieggewicht: Perez (Arg.).
Bantamgewicht: Czik (Hong.).
Vedergewicht: Forementi (It.).
Lichtgewicht: Dreyer (Z.-Afr.).
Weltergewicht: Torma (Tsj.-Slow.).
Middengewicht: Papp (Hong.).
Halfzwaargewicht: Hunter (Z.-Afr.)
Zwaargewicht: Inglesias (Arg.).
FINALE SABEL-INDIVIDUEEL.
De eindstand van het sehermtour-
nooi op sabel (individueel) luidt:
Finale poule: 1. en olympisch kam
pioen Derevich (Hong.) 7 overw.; 2.
Pinton (It.) 5 overw. 23 ontv. tref
fers. 3. Kovacs (Hong.) 5 overw. 24
ontv. treffers; 4. Lefevre (Fr.); '5.
Worth (Ver. St.). 6. Dare (It.).
ItyjET EEN KLINKENDE 41 overwinning heeft het bepleisterde Ne-
derlandse hockey-elftal gistermiddag revanche genomen vonr de 6— 1
nederlaag, die het nog geen week geleden op hetzelfde veld te Sudbu
ry 'bij Londen tijdens de halve competitie in groep C leed tegen het on
der droge weersgesteldheid technisch zo superieure team van Pakistan.
Driemaal isscheepsrecht gold thans voor de Oranjehemden, die, na de
eerste nederlaag, Donderdag 1—1 gelijk speelden tegen Pakistan in een
wedstrijd' die moest beslissen welke ploeg met de bronzen medaille naar
huis kon gaan en die gisteren tenslotte met medewerking van de weer
goden de sleutel tot een gedecideer-de en verdiende overwinning bleken
te hebben gevonden.
Deze beslissende wedstrijd om de
derde plaats is overigens geen móóie
strijd geworden. Onmiddellijk na het
begin veranderde een bijna tien mi
nuten aanhoudende tropische regen
bui het mooie Lyons hockeyveld in
een spiegelglad terrein met water
plassen. De wedstrijd kreeg dienten
gevolge somtijds het aanzien van
eeii modderballèt. En tegelijketijd
werd het de neutrale toeschouwer
duidelijk, dat de Pakistanische kan
sen op een zege waren verdwenen.
Al waren de Hollandse jongens wat
gehavend (Kruize had een grote
pleister op zijn slaap die tijdens de
eerste ontmoeting onzacht met een
stick in aanraking was gekomen, van
Heel gebeurde al spoedig hetzelfde
tijdens deze match en ten slotte
hinkte Bromberg, die tegen het ein
de de bal tegen zijn knie kreeg, de
wedstrijd uit), zij voelden zich te
midden van deze gladde modderpoel
veel meer in hun element dan de
tegenstanders onder wie sommige de
indruk wekten, dat het voor hen
geen verschil meer maakte indien
men ze op een ijsbaan zonder schaat
sen had laten spelen. Wonderlijk ge
noeg meenden enkele'spelers van de
Pakistanploeg dit euvel te verhelpen
door het uittrekken van de lichte
schoenen. Sommigen speelden op
kousen door en twee van hen op
blote voeten. De Öranjehemden gle-
Een spelmoment uit de wedstrijd
NederlandPakistan met Nederland
in de aanval.
den soms nog meters door op hun
bedopte hockeyschoenen, onze tegen
standers op blote voeten konden zich
in het geheel niet op de been hou
den.
Vóór ons team was dit dan ook
een ware thuiswedstrijd; een terrein
waarop zij zich thuis vóelden met
enkele honderden fanatieke suppor
ters lang de lijn terwijl er nauwer
li.iks één te vinden was voor Pa
kistan.
Verdwenen was dan ook iedere
superioriteit van het Pakistan-team,
wier techniek scheen te zijn lamge
legd door de moeite, die zij hadden
zich snel te keren en te wenden en
van stonde af aan oefenden de Oran
jehemden flinke druk op de vijan
delijke defensie uit.
Verontrustend was gedurende de
eerste helft de grote onproductivi-
teit van onze voorhoede, die kans op
kans verknoeide en zo nerveus speel
de, dat men duidelijk kon zien hoe
zeer zij ondanks het gelijke spel van
Donderdag nog geïmponeerd waren.
Achtereenvolgens schoten eerst Es-
ser en Kruize hoog over, daarna
miste Esser de kans van de dag met
naast schieten, twee minuten later
was het Boerstra, die de bal maar
voor het inrollen had, maar de ver
keerde kant van de paal uitzocht en
ng dit offensief, dat bijna een half
uur duurde zonder dat de blanke
stand op het scroringsbord was ge
wijzigd, kwam geheel onverwacht
succes aan de andere kant.
Even hervonden de Pakistanspelers
hun vorm, snelde rechtsbuiten Ma-
sud op blote voeten langs de lijn,
gaf op ononavolgbare wijze tussen
Tiel en Drijver door van de zijlijn af
een lage voorzet, die linksbinnen
Aziz vlak voor Richter kundig stop
te. Als aan de grond genageld
stond Derckx toe te kijken en met
een afgemeten rollertje scoorde de
Pakistanspeler het eerste doelpunt
(01).
De gelijkmaker kwam twee minu
ten later niet zonder geluk. Van
Heel kreeg een minimale kans
schuin rechts vöor het vijandelijke
doel, raakte de kleine bal gelijktij
dig met een tegenstander tegen wie
hij opbotste en klapte met een hoofd
wond tegen de grond. De bal sprong
effectvol hoog weg naar het doel,
waar hij door keeper Moghal met
moeite half werd gestopt. De toe
snellende Boerstra had toen weinig
moeite er 11 van te maken.
Aanvankelijk bood de wedstrijd
na de rust hetzelfde beeld met Ne
derland meestentijds in de aanval.
Reeds na drie min. wist de handige
Bromberg, die van alle 22 spelers
het minste hinder van de gladheid
scheen te óndervinden, met een vlie
gend hoog schot van de rechtsbin
nenplaats uit een mooie pass van
rechtsbuiten van Heel ons land een
21 voorsprong te geven.
Pakistan gooide daarop het elftal
om en plaatste de op blote voeten
spelende rechtsbuiten in de verdedi
ging. De twee Britse referees, die in
de eerste helft reeds dubieuze beslis
singen hadden genomen, floten ook
thans nog vrij vaak in het voordeel
der Oranjehemden. Grote pech had
den onze tegenstanders na tien mi
nuten bijv. toen zij na schitterend
samenspel tussen de beide rechter
vleugelspelers de gelijkmaker zagen
geannuleerd wegens vermeend bui
tenspel. Dit prikkelde onze jongens
tot nog groter inspanning. Zij open
den een offensief, dat achter elkaar
vier strafcorners opleverde zonder
dat er een van werd benut.. Vijf mi
nuten later werd Bromberg geman
geld door een der backs.
De beste Nederlandse bully-er,
Kruize, benutte daarop de toegeken
de strafbully en het was 31.
Daarop was het afgelopen met het
Oranje-overwicht, maar tén tweede
male werd oen doelpunt van Pa
kistan geannuleerd. Zeven minuten
voor het einde maakte Esser aan alle
onzekerheid een einde toen hij han
dig twee Pakistanspelers omspeelde,
vrij voor keeper Moghal kwam te
staan en hem het nakijkey gaf (4—1).
Ons elftal ging zich in de resteren
de minuten op verdedigen toeleggen
en daarbij maakte Kruize op de eigen
doellijn een 'overtrading. Niémand
kon zich die weelde beter veroorlo
ven dan Kruize, want hij wist zo
waar de Pakistan toegekende straf
bully te winnen. Wat minder grote
bully-capaciteiten van Kruize had
den Nederland dus twee doelpunten
kunnen kosten.
Met 4^—1 kwam hét einde. Neder
land was 'derde geworden in het
olympisch hockeytournooi en om
stuwd door juichende supporters ver
lieten de met modder bedekte Oran-
jehemden 'het veld.
ZWEDEN h.éeft de finale van het voetbaltournooi tegen Zuid-Slavië ge
wonnen, en als we de verschillende fasen van de strijd onder de loupe
némen, en de prestaties van de spelers individueel zowel als in ploeg-
verband toetsen, kunnen we niet zéggen, dat de zege onverdiend was. Wij
geloven inderdaad, dat de beide sterkste ploegen het tot de eindstrijd heb
ben gebracht en dat de Zweden, alles en alles in aanmerking genomen, al
thans in de finale nog -weer een tikje sterker waren dan de Zuidslaven. Wat
bet eindersultaat belieft, kan ieder met hun overwinning vrede hebben.
Alvorens we hier verder op in gaan
fiöet echter wofden- geconstateerd,
dat de olympische geest gisteravond
r talloze malen geweld is aange
daan. „Het belangrijkste van de spe
len is niet te overwinnen'maar er aan
deel te nemen", luidt een der funda
mentele- regels van het olympisch
charter. In de finale zagen we twee
pdoegen, die niet slechts wilden win
nen; wat hun goed recht was en zelfs
hén werd verwacht, maar die tén
koste van alles wilden- winnen. En
daarmede raakt^h we al van het be
gin af aan in'het verkeerde spoor.
Béide partijen hebben tegen de wet
van de sportiviteit gezondigd. De
Zweden deden het door hun te harde
en vaak ruwe spel. De Zuidslaven op
een meer geraffineerde en rechtaf on
toelaatbare manier. De Engelse
scheidsrechter Ling, die de strijd op
kalme en kundige wijze leidde, wilde
niet, dat deze finale, die een apotheose
had moeten worden, met een schan
daal zou eindigen. Daaropi beperkte
hij zich tot het toekennen van een
groot aantal vrije schoppen en het
uitdelen van ernstige waarschuwin
gen. In een gewone wedstrijd zou hij
ongetwijfeld twee" of drie van de erg
ste zondaars van het veld hebben ge
stuurd. De wijze bijv. waarop een
Zuidslaaf wraak' nam voor een veel
te harde aanval van een Zweed op
der Zuidslavische voorwaartsen.
ging alle perken te buiten. Het spel
nauwelijks hervat of hij schopte
Gunnar Nordahl, de eerste met wie
hij te maken kreeg, zo woèst tegen
de benen, dat de Zweed onderstebo
ven ging en krimpend van pijn bleef
liggen. En van dergelijke staaltjes
zouden we er meer kunnen opnöe-
Om kort te gaan, we hebben
boks- en worstelwedstrijden vrije stijl
gezien, waarbij het heel wat zachtzin
niger toeging dan in deze voetbal-
finale.
De wedstrijd begon met een gewel
dig machtsvertoon van de Zweden,
die zich op het drassige moddervette
terrein, dat de hoogste eisen aan
lïchaamsbeheersing en baltechniek
stélde onmiddellijk wonderwel op
hun gemak voelden. De heren speel
den hogeschool-voetbal in de beste
Schotse stijl, elke pass kwam precies
aar hij wezen moest, iedere bal werd
in elke positie onmiddellijk volgens
de regels van de kunst bedwongen
en verder gespeeld, het koppen was
voortreffelijk, de dekking perfect, het
ploegverband zo hecht als men maar
wensen kon, de individuele dribbels
lukten op verrasende wijze. Bijna een
half uur lang was er eigenlijk maar
één ploeg in het veld en die liep als
een goed geoliede machine terwi.il de
Zuidslaven die maar niet aan de glad
heid wennen konden en telkens vie
len ,vén het kastje naar de muur
werden gestuurd. Ze werden niet
slechts overspeeld maar zelfs over
klast, zoals dat heet.
Langzamerhand werd men er zich,
bij het kijken naar dit prachtige, gave
voetbal met die zekere trappen en
strakke zuivere centers, tooh van be
wust, dat er iets ontbrak Er kwa
men namelijk geen goals, en wat ge
ven al die prachtig geweven aanvals-
combinaties als ze niet met schoten
bekroond worden? De Zweden konden
hun offensieven niet afwerken,
schoten veel te weinig en bovendien
rog slecht, zodat het per slot van re
kening nog de over alle linies gedo
mineerde Zuidslaven waren, die hét
eerst het net vonden, zij hét dan, dat
de middenvoor Bobek er zijn hand bij
gebruikte, zodat Ling bet doelpunt
niet toekende. De eerste Zweedse goal
kwam pas na een half uur, en dan
nog door een gelukje, want de back
Stankovic gleed uit met het gevolg,
dat de twee Zweedse voorwaartsen
voor open doel kwamen en Gren met
een scherp schot keeper Lovric, ove
rigens een schitterend doelverdedL
ger, kon passeren.
Bijna onmiddellijk hierna kregen de
Zuidslaven veel beter vat op het spel
van hun tegenstanders, ook in hun
ploeg bleken voetbalvirtuozen van hét
zuiverste water te schuilen, en toen
middenvoor Bobek vijf minuten voor
rust na verrassend aarivalsspel van
de hele voorhoede een schiétkans
kreeg, maakte hij er onmiddellijk ge
bruik van. Hij knalde de bal in liet
Zweedse doel, en toen het leer uit
het net terugkaatste, trapte hij het,
om helemaal zeker van zijn zaak te
zijn, nogmaals oerhard .in de touwen.
In de tweede helft zou Zweden de
gouden medaille winnen, maar er was
nu geen sprake meer van eenzijdige
strijd. De Zuidslaven waren inge
speeld, en nu was het hun beurt om
de toon aan te geven en niet buiten
gewoon handige verrassende ma
noeuvres de Zweden achter een vaak
onbereikbare bal aan te latén lopen.
Het was soms wondèrbaarlijk hoe hun
cêntérs de juiste man vonden in een
kluwen van spelers, en de wijze,
waarop met een subtiel tikje van de
punt van de schoen onverwachte ef
fecten werden gegeven, herinnerde
aan de stijl van onze Abe Lenstra.
Tooh hadden zij bij al hun virtuosi
teit hetzelfde tekort als waaraan voor
rust de Zweden leden. Zij schoten
niet genoeg. En zo kon Zweden uit
een ren en een scherp schot van Gun
nar Nordahl de leiding nemen in een
periode, dat eigenlijk de Zuidslaven
ir het veld in de meerderheid waren.
Inmiddels had de wedstrijd een
steeds ruwer karakter gekregen en
toen Gunnar Nordahl bij een van
zijn rushes vlak voor doel op onge
oorloofde manier ten val werd ge
bracht, géheel onnodig overigens,
want het gevaar was al voor de Zuid
slaven geweken, kende Ling een straf
schop toe, die door Gren bènut werd.
In deze stand kwam geen verande
ring meer zodat de Zweden, die in
hun nervositeit lang niet meèr het
peil van voor de rust bereiktèn, met
3—1 de wedstrijd en daarmede het
gouden blikje wonnen.
Dat de twee ploegen, waarbij ook
nog de winnaars' van de derde prijs,
de Denen, zich broederlijk naast el
kaar op stelden voor de olympische
ceremonie, en elkaar geluk wensten
met het behaalde resultaat, was een
ontknoping, waarop we eigenlijk niet
meer hadden durven hopen.
Voor opvallend weinig publiek
werd de voetbalwedstrijd om de der
de plaats in het olympisch tournopi
tussen Denemarken en Gr. Brittan
nië in het Wembley-stadion gespeeld.
De wedstrijd had aanvankelijk wei
nig om het lijf. Het eerste schot van
betekenis kwam pas na geruime tijd
van de voet van de Deense rechtshalf
Filmark: Het Was; een kanjer vah
ruim 20 meter afstand, waarmee
Simpson, de jeugdige Britse doelman,
alle m°€ite had.
Op volkomen onverwachte wijzé
namen de Britten de leiding toen
Nielsen verrast werd door een hard
schot van linksbinnen Aitken. De
Deense keeper liet de gladde bal rus
tig tussen zijn handen door glippen
en de Britten leidden met 10. On
middellijk reageerden de Denen pp
dit doelpunt, maar de juiste, samen
hang in -hun team was nog niet gé-
vonden. Toch kwam de gelijkmaker;
na dertien minuten spelen'zwenkte
midvoor Praesi naar rechts én loste
toen overwacht zo'n harde kogel, dat
Simpson de bal pas zag toen deze
achter hem lag. Nog geen drie mi
nuten later namen de Denen zélfs
de leiding toén Hansen één afgeme
ten pass van Lundverg in zijn bezit
kreeg en van vijf tién meter afstand
eeh schot loste; dat, onder groot
enthousiasme van, de aanwezige De
nen in de uiterste hóék verdween
(12). Maar de Britten kwamen te
rug, prachtig gesteund door Hardisty
en zijn mannen' werd aanval op aan
val Opgezet en in de 33stè minuut had
een dezer aanvallen sugces tóen Mcjl-
venny de stand op 2—2 bracht. Bij
éen vrije schop plaatste rechtsbuiten
Boyd de bal keurig in de Deensè
doelmond,. Nielsen stond géreed de
bal op te vangen, ihaar Mcllvenny
stormde toe en werkte op vólkómen,
faire wijze de Deense doelman met
bal en al over de doellijn (22). Hét
Frlns Bernnara mmt uiympiscne
ruiters Z.K.H. Prins Bernhard
heeft Donderdag te' Aldershot een,
film gemaakt van de Olympische rui-
terspelen. Wij zien hem hier te mid
den van het publiek majoor José M.
Sagasta (Argentinië) filmen als
laatstgenoemde een heuvel afdaalt
in de cross-country-run.
YAN LOON DERTIENDE IN_
RUITERWEDSTRIJDk
De Nederlandse herenrijder E. van
Loon heeft met „Spring Steel" in het
eindklassement van de samengestel
de ruiter wedstrijd een eervolle plaats
bezet: dertiende van 'de 33 overgeble
ven ruiters uit een begintotaal van 45.
Dr. Ten Caté met „Unique de Gen
val" eindigde als 25ste. De Franse
kapitein Crevaliier, die na de beide
eerste dagen reeds de eerste plaats
had ingenomen, reed vandaag een
schitterend parcours (nul fouten bin-
ren de vastgestelde tijd, zodat hij
met vlag en wimpel Olympisch kam
pioen werd, met een totaal van plus
vier punten).
De .Amerikaanse luit.-kolonel Hen
ry werd met min 21 punten tweede
en de Zweedse kapitein Selfelt met
min 25 derde. De vierde plaats was
weer voor een Amerikaan, luid.-ko-
lonel Anderson, én aangezien de der
de Amerikaan kolonel Thompson met
zijn puntentotaal de Verenigde Sta
ten een gunstiger cijfer gaf dan de
Zweedse ruiters hun land hadden
kunnen bezorgen, werd de Ameri
kaanse ploeg Olympisch kampioen,
gevolgd door Zweden, Mexico, Zwit
serland en_ Spanje. Andere landen
teams -warén niet meer in de strijd.
De heren Van Loon en Ten Cate
eindigden voor het persoonlijk kam
pioenschap met respectievelijk min
62 ei\ min 146,5 pnt. Prinses Juliana
en prins Bernhard woonden de wed
strijden bij.
HYPOTHEKEN
en voor alle andere zaken
op het gebied van on
roerende goederen
Bouw-en Makelaarsbedrijf
VtiL Drift
Oude Vest 29 - Leiden
Telef. 20513
had weinig gescheeld of de Britten
hadden in de volgende minuut de lei
ding genomen, maar ditmaal liet Niel
sen zich niet verrassen en kon hij, zij
het met veel moeite, het leder nog
juist van de lijn grabbelen. Het ver
baasde evenwel niemand, toen links-
buitèn Soerensen de Denen vlak voor
rust weer de leiding gaf. Bij een vrije
schop juist buiten het strafschopge
bied vormden de Britten het befaam
de „muurtje", maar Soerensen, die
dé vrije trap iam, deed alsof er geen
muurtje bestond en plaatste de bal
hard langs'de binnenkant van de paal
(23). Niet lang hierna floot scheids-
rechtèr van der Meer voor rust.
Nauwelijks was de tweede helft be
gonnen of de Denen vergrootten hun
- voox-sprong door een doelpunt van
Praest. De Deense midvoor zwenkte
met de bal naar links, van waar hij
een ver schot loste, dat juist tussen
Simpson en de lat verdween (24),
Bij de volgende Deense aanval was
het bijna 25 geworden, toen Simp
son reeds was geslagen maar het
hoofd van Neale bracht, op de lijn,
redding. Na ruim een kwartier ver
kleinden de Britten de achterstand,
toen Amor een strafschop benutte.
Bij een Britse aanval liep doelman
Nielsen uit zijn goal om de bal te on
derscheppen, maar hij verloor het
leder weer aan Aitken, die de bal
te pakken kreeg, scheen een gemak
kelijke kans tot scoren te hebben,
maar een Deens verdediger nam een
wanhopige snoeksprong en greep de
bal met beide handen van Aitken's
voeten. Met een resoluut gebaar wees
de Nederlandse arbiter naar de be
ruchte witte stip en enkele seconden
later trilde het nét achter Nielsen
(34). Dit dérde doelpunt gaf Groot-
Brittannië weer wat moed en hun
spel werd aanmerkelijk beter. De laat
ste fase van de strijd ging nu in. Een
zeer fraai doelpunt was het vijfde,
dat dóór Hansen werd gemaakt. By
een der aanvallen volgde een hoge
voorzet van de rechtervleugelman
Plojer, Simpson liep uit, maar Han
sen. was er eerder bij en kopte de bal
over de Brit héén in het lege dóél
(35). Een mooi "staaltje van juist
timen. Zo lièp .de strijd ten einde.
Nog enkele Deense aanvallen volg
den, maar liepen op niets uit. Aan'de
andere kant voelden de Britten, dat
zij verloren waren en, uitgespeeld als
zij waren, kondèn zij geen enkele
maal meèr gevaarlijk tot de Deense
doélmond doordringen. Zonder span
ning verliepen de laatste seconden en
toen van dér Meer voor de laatste
maal floot had Denemarkèn zich
door deze overwinning als derde in
het voetbaltournooi geplaatst
