Oranjeploeg bleef ook de
Zweden de baas
Fraaie 1-0 zege besluit van
internationaal seizoen
Enthousiasme won het van
techniek
DONDERDAG 10 JUNI 1948
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA I
Zo is de langverwachte strijd te-,
gen de Zweden, die gedoodverfd
waren als hebbend het sterkste
voetbalelftal van het Continent, ge
streden enOranje heeft weer
gewonnen! De zege werd niet zo
groot, dat van een volkomen revan
che kon worden gesproken» voor de
nederlaag, in de laatste ontmoeting
(1929: 62) geleden, doch het Ne-
derlands elftal heeft het toch maar
bestaan in dit seizoen ongeslagen te
blijven en dat in een periode, waar
bij zonder ophouden volop critiek
op de ploeg is uitgeoefend.
Wij waren niet zo erg bang voor
I het resultaat van deze titanenkamp.
In onze voorbeschouwing hebben
we er op gewezen, dat het Neder-
lands elftal op zijn retour is., maar
dan in de goede richting en we
i wezen er ook op, dat bij de wed-
I strijden tegen de Belgen overduide
lijk is gebleken, dat het elftal een
stootje kan hebben, ook al is de
j voorhoede niet altijd in staat doel-
J punten te maken,
j En zo is ook in de wedstrijd tegen
de sterke Zweden een beter resul
taat behaald dan in de beide wed
strijden tegen de Belgen. Eh dat
stemt tot verheugen, want het wijst
er inderdaad op, dat het spel van
de Oranjeploeg steeds beter wordt.
En zo was het inderdaad. In de gis
teravond gespeelde wedstrijd toch
hebben de Vroet en zijn jongens
een spel te zien gegeven, dat voor
de rust deed terugdenken aan het
Nederlands elftal in zijn beste jaren
Zelfs met een zwakke bezetting van
de linksbuitenplaats door Abe .Len
stra, die toch nog steeds niet op
volle toeren speelt en.bovendien 'n
extra sterke bewaking genoot, kon
men zeggen, dat er bijzonder goed
gespeeld werd over alle linies,
zo kon het gebeuren, dat de 10
voorsprong bij de rust maar
zwakke afschaduwing was van de
grote meerderheid, welke de Oran
jeploeg ten. toon had gespreid. Een
31 voorsprong v^as zeker verdiend
geweest en dan rekenen we daarbij
op de onthouden strafschop voor
Wilkes en de latbal Vten Lenstra,
terwijl aan de andere zijde Lied-
holm een bijna niet te missen kans
om hals zag gebracht.
Het moet gezegd worden, dat het
Oranje-elftal voor de rust de steun
vah de wind had en misschien
het daardoor ook te verklaren, dat
de Zwedenna de rust veelal
toon aangaven en dat het er toen
dikwijls penibel voor ons elftal uit
zag, maar geen noodtoen was
er weer de prima Hollandse defen
sie, Terlouw met Schijvenaar en
van Bun, die van geen wijken wis
ten en werd het soms nog wat al
te benauwd, dan was ook Kraak er
nog, die enkele verrassend goede
safes wist te doen door uitstekend
De Zweedse doelverdediger Lindberg heeft de bal weggestompt. Lenstra
staat gereed om op te springen.
Het verkeer in
de knoop....
Maar tegen die drukte
viel niets te regelen
Er is gisteren danig gefoeterd
op de verkeerspolitie en het
moet gezegd: als je blij bent een
kaartje voor 'n belangrijke voet
balwedstrijd bemachtigd te heb
ben en je komt dan eerst tegen
of zelfs nog na de rust in het
Stadion - terwijl de eerste
helft het beste spel te zien heeft
gegeven, maar dat heb je dan
van horen zeggen! dan zou je
bloed karnemelk worden!
Amsterdam heeft nog nimmer
zoveel auto's te verwerken ge
kregen als gisteravond en de
Adamse verkeerspolitie stond
dan ook voor een bijna onmen
selijke taak om alles behoorlijk
te regelen. Maar, indien er fou
ten zijn gemaakt, dan lag de
schuld toch ook niet alleen aan
Amsterdam.
Weliswaar bracht het verkeer
over Schiphol colonnes van auto's
hierheen, maar de knoop, waar
in het verkeer gisteravond te
recht is gekomen, lag veel ver
der. Reeds voor de Haagse
Schouw met de noodzakelijke
verkeersomlegging vanwege de
reparaties aan de brug stonden
hele files van auto's.
En bij de Ringvaartbrug in de
Haarlemmermeer volgde nog
eens een oponthoud door een
opengedraaide brug! En dat op
zulk een critiek ogenblik, dat
geen seconde verloren mocht
gaan!
In Amsterdam werd het auto-,
verkeer geregeld vanuit de Ma
rathons-toren en rond het Sta
dion in een straal van mis
schien 1 K.m. stonden 11.000
auto's geparkeerd....
Begin daar nu maar 'ns aan!
ingrijpen, zelfs behoorlijk ver van
zijn doel....
De Zweden moeten er hopeloos
onder geworden zijn, maar daar zijn
ze ook grotendeels zelf weer de
schuld van ook, want het was pre
cies als bij de Belgen: de schutters
lieten op zich wachten en het spel,
hoe technisch fraai soms -ook opge
zet, werd zolang doorgevoerd, dat
het ten slotte doodliep op de Hol
landse defènsie.
Intussen, de derde overwinning in
dit seizoen gekomen en met de
twee gelijke spelen tegen België
mogen we tenslotte niet ontevreden
zijn. Dat het enthousiasme van de
tiënduizenden toeschouwers groot
was, laat Zich ten volle begrijpen, al
was het in de tweede helft lange
tijd angstwekkend stil, omdat ieder
in voortdurende angst leefde, dat
de gelijkmaker tenslotte toch zou
komen. De spanning steeg toen met
de minuut en traag kroop de tijd
voort.... En dan weer laaide het
gejuich op als de sterkte druk der
Zweden zo af en toe werd onder
broken door gevaarlijke Hollandse
aanvallen. Maar de Zweedse verde
diging stond haar mannetje even
goed en al werkte Wilkes ook nog
zo hard we zagen hem dit sei
zoen nog niet zo in actie! al
dook Rijvers nu hier dan daar, weer
op als het bekende duveltje uit het
doosje, al droegen ook v. d. Tuyft en
Roosenburg er het hunne toe bij om
te trachten het resultaat voor Oran
je nog eervoller te maken, de
Zweedse defensie stond als een rots
in de branding en hield de neder
laag zo klein mogelijk, maar niets
kon de glorie van de Oranjeploeg
mteer verdoezelen: er bleef een bo
ven verwachting goed gespeelde
eerste helft, waarover vriend en vij
and zich moet hebben verbaasd
Wat moeten we na de inleiding
eigenlijk nog zeggen over spel en
spelers? Er blijkt voldoende uit, hoe
de wedstrijd was en we mogen on
omwonden zeggen, dat weinigen on
bevredigd van het veld zullen zijn
gegaan.... van de Hollanders dan
natuurlijk. Want voor de gasten is
deze wedstrijd ongetwijfeld een bit
tere pil geworden, die nog lang zal
nasmaken.
Zweden had een reputatie te ver
liezen en het was juist het Oranje
team, dat het Zweedse elftal met een
niet verwachte nederlaag huis toe
stuurde, een nederlaag, welke gezien
het overwicht van onze landgenoten
voor de rust, groter had kunnen
uitvallen. Inderdaad, de Scan4ina-
vische vertegenwoordigers hadden
een reputatie te verliezen, want had
den zij niet een schitterende wed
strijd tegen Engeland, in "Londen ge
speeld, en daarbij een spel vertoond,
dat ook op de Engelse voetbaldes
kundigen een voortreffelijke indruk
had gemaakt?
En ziet: de Oranjehemden wan
delden door snel, open spel, met veel
switchen, telkenmale door de Zweed
se verdediging heen, voornamelijk
voor de rust, waarbij onze landgeno
ten een groot aantal kansen kregen,
waarvan er slechts één kon wor
den benut. Maai* de lat kwam de
overigens uitstekende Zweedse doel
verdediger Lindberg een keer te
hulp, bij een schot van Abe Lenstra
en verder hielp scheidsrechter Jors-
sen, de Zweden een handje door een
volkomen verdiende strafschop, toen
Wilkes vier, vijf Zweden had gepas
seerd, maar binnen de beruchte lij
nen door Nilsson getackeld werd,
niet toe te kennen.
Die eerste helft heeft de Neder
landse ploeg in hoog tempo ge
speeld, het voornaamste wapen van
de Oranjehemden. Zij zigzagden door
de Zweedse verdediging heen, dat
het een lust voor het oog was, en
Wilkes en Rijvers, die voortdurend
van plaats verwisselden, waren heer
en meester van het terrein. Talrijk
v/aren de schoten, welke op het doel
van Lindberg werden gelost. Rake
lings scheerden de ballen de lat of
vlogen juist naast. En in het doel
stond keeper Lindberg, die slechts
twee anaal werd gepasseerd, de eerste
maal door het voor hem lastig te
houden schot van Wilkes en de twee
de maal door Rijvers, een doelpunt,
dat echter terecht wegens buitenspel
geannuleerd werd.
In de tweede helft misten wij dat
hoge tempo in de Nederlandse ploeg
van voor de rust, waardoor de Zwe
den vanzelfsprekend meer het initia
tief konden nemen. Maar eerst toen
zag men de zwakte van de Zweedse
aanval, waarin de bal keurig van
man tot man werd gespeeld, maar
zodra was men in de buurt van het
Nederlandse doel gekomen of de aan
val stierf een schone dood. Menig
maal hebben de buitenspelers van
Zweden, van wie Carlsson de beste
was, een scoringskans gehad, maar
het zag er naar uit, dat hun een
schietverbod was opgelegd, want al
stonden hij en Nilsson er ook nog
zo mooi voor, de bal ging toch naar
het binnentrio, waar Gunnar Nor-
dahl en Gren te langzaam waren met
het gevolg, dat een Hollands been
altijd wel er tussen kwam en pre
caire situaties werden vermeden.
Spreekt het geen boekdelen, dat de
halfspeler Rosen de gevaarlijke scho
ten, al waren het dan maar enkelen,
heeft gelost.
Gunnar Nordahl vertelde ons na
afloop, dat hij Zondag j.l. nog een
zware wedstrijd had gespeeld en zo
was het met de meesten van de
Zweedse spelers geiweest. Dat was,
volgens hem, van wezenlijke invloed
geweest op het spel van gisteravond.
Eerst toen het tempo van de Neder
landers zakte, kwamen de Zweden
er beter in, maar ook het spelpeil
daalde in die periode en de tweede
helft was lang niet zo aantrekkelijk
als de eerste drie kwartier. De cor
nerverhouding voor de rust was 55,
maar in de tweede helft 72 ten
gunste van de gasten, hetgeen toch
wel wijst op een zekere druk, al
was die dan niet gevaarlijk, omdat
onze achterhoede bij lange na niet
was uitgespeeld, van de zijde van
het Zweedse elftal. Maai- aan de
andere kant dient men niet te ver
geten, dat onze achterhoede op zijn
„Engels" verdedigde; d. w. z. safety
first en liever de bal over de uitlijn
trapte of een hoekschop weggaf dan
het tot gevaarlijke situaties liet ko
men.
Opmerkelijk was het feit, dat
bijna alle hoekschoppen van de Zwe
den slecht werden genomen. Ge
woonlijk kon Keesje Rijvers, die
daarvoor speciaal naar achteren
kwam, 'het ieder uit een corner op
vangen en de bal naar de voorhoede
expedieren.
Het Zweede elftal heeft eigênlijk
met 12 spelers de strijd gestreden,
dank zij een merkwaardige afspraak
inzake de invallersregel. Overeen
gekomen was, en wel op voorstel van
de Zweden, dat voor de rust twee
spelers mochten worden vervangen
en na de rust één, terwijl de doelver-
dedigers de gehele ontmoeting
een plaatsvervanger mochten reke
nen. Dit was een afspraak, welke toch
wel zelden in internationaal voetbal
wordt gemaakt, en zij kwam de Zwe
den wel buitengewoon van pas. Want
toen linksbuiten S. Nilsson in
tweede helft, na twintig minuten,
hinkende het terrein verliet, werd
zijn plaats ingenomen door de Mal-
möspeler Jönsson, zij het dat Carls
son, verreweg de gevaarlijkste man
in de Zweedse voorhoede, van rechts
naar linies verhuisde en de invaller
dus als linksbuiten fungeerde.
Het oordeel over scheidsrechter
Jorssen, was niet onverdeeld gunstig.
Zijn optreden was aarzelend, hij floot
te veel op waarschuwingen van de
beide Nederlandse grensrechters en
menigmaal had de Belg een straffere
en vooral meer kloeke beslissing moe
ten nemen. Hoewel de Zweden
geenszins ruw of unféir speelden,
was hun optreden toch enkele analen
bij het hardhandige af. Een grove
fout maakte de heer Torssen, toen
hij de tijd in de eerste helft hele
maal vergat entwee minuten te
lang liet spelen. Plotseling keek hij
naar zijn klokje en toen klonk het
fluitje wel sterk en doordringend.
Dat kwam door de schrik. En in de
tweede helft revancheerde de heer
Torssen zich door een minuut te kort
te laten spelen.
Wat de spelers zelf betreft, bh de
Oranjeploeg speelde de voorhoede een
uitstekende wedstrijd. Wilkes en Rij
vers waren daar de uitblinkers en
naast het stoere spel van eerstge
noemde, die zijn grote technische
f;ünnen thans wel weer eens duide-
ijk demonstreerde, viel het spel van
de kleine Rijvers, dat van zo geheel
ander type, maar niet minder onver
dienstelijk is, voortdurend op. Het
moet voor de over het algemeen veel
grotere en forsere Scandivaviërs wel
hopeloos z'^n geweest te zien, hoe de
Bredanaar telkens en telkens weer
hen te vlug af was en herhaaldelijk
passeerde, ook al werd hij dan wel
eens een keertje van de bal gelopen.
Rechtsbuiten v. d. Tuyn speelde
eveneens een uitstekende wedstrijd,
hij dribbelde al even sterk als Rij
vers en door zijn switches was hij de
lang niet onverdienstelijke Rosen
herhaaldelijk te vlug af. Ook Roo
senburg was beter dan in de laatste
wedstrijden het geval was en we
geloven, dat de T. C. nog pleizier van
deze twee spelers zal kunnen bele
ven. Lenstra was ditmaal de minste
in het vijftal en het was buitenge
woon jammer, dat zijn grote kans op
een doelpunt door de lat werd ge
keerd.
Aanvoerder De Vroet mag ongetwij
feld tevreden zijn met het behaal
de resultaat, wat mede aan zijn uit
stekend wetk te danken is en Stoffe-
len was minder goed op dreef.
Terlouw rnogen we ditmaal wel
meer tot de defensie dan tot de mid
denlinie rekenen, maar hij heeft ber
gen werk verzet. Hij was het brand
punt van alle aanvallen, maar hij
had midvoor Nordahl volkomen in
bedwang. Wellicht mogen we hem
als de beste speler van het veld re
kenen. En naast hem Van Bun en
Schijvenaar, deze laatste wat al te
slecht in het plaatsen, wanneer hij
het terrein met zijn forse trappen
zuiverde. Maar hij was zijn plaats
ten volle \yaard. En tenslotte keeper
Kraak, Als steeds kalm en vastbera
den in zijn optreden. Eén keer was
hij bijna verrast door het schot van
de linkshalf Rosen, waarop hij bijna
te laat uitviel, doch we vermoeden,
dat het uitzicht hem toen belemmerd
werd. Overigens, de nul spreekt
voldoende in het voordeel van onze
doelman.
De Zweien speelden technisch een
goed spel, dat veel overeenkomt met
het Engelse, maar het samenpel werd
te ver doorgevoerd en het schieten
liet veel te wensen over. Eerst na
22 minuten spelen kreeg Kraak het
eerste eigenlijke schot op zijn doel
van linksbinnen Liedholm.
Bij de Zweden was doelverdedi
ger Lindberg uitstekend. Spil Lean-
der bleek moeilijk te passeren en
achterspeler K. Nordahl en op links
Nielsson wisselden sterke momenten
met heel zwakke af.
In de middenlinie blonk de half
speler Rosen uit, terwijl Andersson
een beetje uit de toon viel. In de
voorhoede dreigde het meeste ge
vaar van buitenspeler Carlsson en
van linksbinnen Liedholm, terwijl
Gren en Gunnar Nordahl in tempo
te kort schoten om werkelijk gevaar
lijk te kunnen zijn.
HET VERLOOP VAN DE STRIJD
Het begin van de wedstrijd was
als alle anderen: muziek, volkslie
deren, een eivol stadion.... Neen
eivol was het eigenlijk niét, want
het komen van steeds nieuwe bezoe
kers duurde de gehele eerste helft,
zelfs tot in de tweede helft!
De Vroet won
de toss en dus
trapte Nordahl af.
De eerste aan
vallen van bete
kenis waren voor
de gasten, maar
al spoedig bleek
dat Nederland
niet van plan was
zich door hen te
laten insluiten en
al in de tweede
minuut ontstond
Aanvoerder de een dot van een
Vroet, die zijn kans toen Wil-
jongens opnieuw kes, na een for-
tot de overwin- midabele drubble,
ning voerde. de bal zuiver over
gaf naar Rijvers,
die, zij het in moeilijke positie ech
ter huizenhoog overschoot. Onmid
dellijk hierop noteerden we weer een
goede Nederlandse aanval, die helaas
tot hetzelfde resultaat leidde. Mid
voor Roozenburg was tot op de rech
tervleugel afgezwenkt en gaf een af
gemeten voorzet, die ditmaal door
Wilkes tot in de tribune werd
werkt. Dit was het spelbeeld uit
eerste minuten, een hoopvol beeld,
maar de wedstrijd was pas begon
nen, de Zweden waren misschien nog
niet aan veld en bal gewend en dus
bleef het oppassen. Dit bleek vooral
noodzakelijk, toen de Zweden zich
langzamerhand wat los werkten en
onze achterhoede aanvankelijk nog
al onzeker optrad. Pit gold echter
niet voor Terlouw, die er van het be
gin af aan goed het oog in had, maar
des te meer voor Schijvenaar en van
Bun, die wel veel werk verzetten,
maar slecht plaatsten. Overigens was
het korte tik-tak spel der Scandina-
viërs een kolfje naar de hand van
onze defensie en het duurde dan ook
geruime tijd eer Kraak een bal aan
raakte.
Na 10 minuten
gebeurde het on
gelooflijke: Ne
derland nam de
leiding, niet dat
dit doelpunt on
verwacht kwam,
maar (niemand
durfde het een
voudig hopen, dat
de Oranjeploeg
de zo gerenom
meerde Zweden
aan zou kunnen.
Wilkes wint de ^aar h°C,±;n
men, op werkelijk ruwe wijze werd
gevloerd. Tot gi-ote verontwaardiging
van het publiek liet de arbiter echter
doorspelen alsof er niets aan die hand!
as. Dat had 20 kunnen zijn en
het zou, gezien het
spelbeeld, nie
mand, zelfs de
Zweden niet, heb
ben verbaasd. Aan
de andere kant
ontsnapte ook ons
doel aan een door
boring, toen van
Bun Nilsson even
te veel vrijheid
gaf en de Zweed
se linksbuiten al
leen voor Kraak
T_ tegen dliens voet
Kraa^ le opkogelde. In d.
stoorbare! Jeek
gekomen precies
het toch 20 te worden, maar na
een mooie combinatie tussen Wilkes
en Abe, schoot de Fries over de uit
lopende Lindberg heen tegen de lat.
Drie minuten later was het weer
Lenstra, die een kans haidl maar ook
hij werd tegen de grond gewerkt
door een Zweeds verdediger. Dit ge
beurde echter een meter buiten het
strafschop-gebied en de toegekende
vrije schop leverde niets op. Enige
ogenblikken later floot de scheids
rechter voor rust.
Zo aantrekkelijk en fraai de strijd
in de eerste helft soms was geweest,
zo'n teleurstelling was het spel na
de hervatting. Speciaal in de voor
hoede was het verband plotseling
zoek. Waar bleven nu die snelle
dribbles van Wilkes, waar zijn felle
schoten? Waar de verwarring stich
tende switches tussen Rijvers en van
der Tuyn en waar het goede spel-
verdelen van Roozenburg? Gelukkig
echter kon de achterhoede steeds op
nieuw het hoofd bieden aan de nu
gevaarlijker wordende Zweedse aan
vallen. De blauw-witten hadden in
de rust blijkbaar het consigne ge
kregen meer te schieten, want het
aantal malen, dat Kraak.thans op de
proef werd gesteld was groter dan
in de eerste helft. De Stormvogels
man verwerkte echter alles op zijn
bekende rustige en stijlvolle wijze
en zo bleef de nul op het scoring-
bord. Hoe sterk de Zweden nu ook
kwamen opzetten, hoe zwaar de druk
op het Nederlandse doel ook werd,
de aanvallen, door de Nederlandse
voorhoede opgezet, bléven gevaarlijk
en twee maal kort achter elkaar kon
de ietwat stijf spelende doelman
Lindberg zijn handen warmen aan
venijnige schoten
wedstrijd.
TERLOUW,
de stopperspil, die op een prachtige
wedstrijd kan terugzien.
In de kleedkamers
In beide kleedkamers heerste een
betrekkelijk rustige stemming. Bij
de Oranjehemden was de belang
stelling van officials ei) journalisten
zo groot, dat beide trainers Carver
en Kaufmann hun jongens met
moeite konden helpen.
Maar iedereen was verder tevre
den. De spelers, omdat zij 'n tegen
stander van formaat hadden gesla
gen, de officials, omdat met deze
overwinning bewezen was, dat men
op de goede weg is met het opbou
wen van een goed internationaal
team, al ontveinst men zich niet, dat
er nog heel wat werk aan de win
kel is, wil men weer tot een „ge.
vreesd" elftal komen.
De voorzitter van de keuzeconr-
missie, de heer Herberts, vond
zege volkomen verdiend. Maar
eerst blijkt, aldus de \toorzitter van
de K.C., hote sterk die Noorse ver-
dedigiag in Oslo geweest is. Die
was beter dan die van de Zweden
Woensdagavond. De fout bij de
Zweden was, dat zij in de tweede
helft bleven volharden in dat typi
sche korte spel, veelal in de breedte
uitgevoerd. Zou onze achterhoede
uitgespeeld zijn geweest, dan was 'n
nederlaag niet te -vermijden ge
weest. Maar daarvoor behoefde ik
mijn hart niet vast te houden, want
spelers als Terlouw en de Vroet ra
ken niet zo gauw uitgespeeld.
De K.C.-man Verlegh vond
overwinningverdiend door het zeer
hoge tempo, waarmede de Oranje
hemden in de eerste helft hadden
gespeeld, waardoor zij het initiatief
in handen hadden gehouden.
Bij de Zweden was het de heer
(het gebeurde en
wel op zeer fraaie
wijze. Uit een
aanval door het centrum belandde
de bal bij Wilkes, die zich handig
vrij maakte en schoot, eerst kwam
de bal tegen een Zweeds been, van
waar hij weer bij onze linksbinnen
terecht kwam; toen schoot Wilkes
nogmaals en.... raak (10).
Onmiddellijk volgden, nog twee
gevaarlijke aanvallen van Oranje,
die echter niets opleverden. Het was
een lust onze ploeg in deze periode
aan het werk te zien. Wilkes bleek
zijn oude vorm te pakken te hebben.
Rijvers sjouwde weer van het ene
eind raar het andere en tussen hen
in opereerde Roozenburg als een
handige midvoor. Op de rechter
vleugel hadden we in van der Tuyn
een snelle buitenman. Het was ook
in deze periode, dat Rijvers een
scherp schot inzond, dat slechts met
de grootste moeite door Lindberg tot
een hoekschop kon worden verwerkt
en het was eveneens in deze ogen
blikken, dat Wilkes een ontzettend
harde schuiver 3 cm langs dc ver
keerde kant van de paal schoot.
De Zweedse voorhoede daarente
gen bleef in het korte spel volhar
den, zodat onze verdediging steeds
tijdig kon ingrijpen, zonder dat Kraak
er aan te pas behoefde te komen. Het
eerste schot van betekenis kreeg on
ze doelman pas in de 18e minuut te
stoppen. Maar dit schot luidde dan
ook tevens een periode in van sterk
Zweeds aanvalsspel en zelfs de kant-
half Rosen probeerde het eenmaal
met een ver schot. De Nederlandse
defensie had nu intussen ruim
schoots de tijd gehad om zich in te
spelen ©n het ging, naarmate de
eerste speelhelft vorderde, veel be
ter. Zo konden de Vroet en Stoffe-
len meer aandacht aan het steunen
van de voorhoede gaan besteden.
Een opgelegde strafschop werd
onze ploeg door scheidsrechter Jors
sen onthouden, toen Wilkes, na drie,
vier mangepasseerd te hebben en
alleen voor doelman Lindberg geko-
Rijvers tocfh
weer de man.
Koek, die ons nogal pessimistisch
aankeek, toen wij hem naar zijn
mening vroegen.
Uw ploeg heeft een klasse beter
gespeeld dan in- Oslo, waar ik een
kijkje was gaan nemen. Die beide
binnenspelers hébben de basis ge
legd voor de overwinning en dan
Terlouw, de stopperspil, een uitste
kende speler.
Over zijn elftal was de heer Koek,
die verscheidene functies in de
Zweedse voetballerij heeft, o.a. voor
zitter van de Keuzecommissie, niet
erg te spreken. Die voorhoede speelt
technisch voortreffelijk, aldus onze
zegsman, maar doelpunten kunnen
zij niet maken. Een fout, die zich
nu weer wreekte.
Gunnar Nordahl beweerde, dat de
Hollandse zege absoluut verdiend
was. Wij kunnen niet schieten,
klaagde hij en al geef ik toe, dat de
Nederlandse verdediging er ons niet
veel kans toe gaf, toch hebben wij
enkele goede kansen gehad maar.,
en hier schudde de Zweedse mid
voor mistroostig het hoofd.
van Rijvers
van der Tuyn.
Toch konden we
ons niet aan de
indruk onttrekken
dat Nederland
de zaak wat te
slap aanpakte.
Het leelc alsof
men dacht aan
dit ene doelpunt
genoeg te heb
ben en <dit was
toch wel een ge
heel verkeerde
opvatting want
de aanvallen der
Zweden waren gevaarlijk genoeg
cm ten slotte succes op te leveren.
Dat dit succes niet gekomen is voor
de gasten kan gevoegelijk op naam
worden gezet van Terlouw, die stop-
perde alsof hij zijn leven niet anders
fedaan had, vooral het kopwerk van
e Krimpenaar was af en de grote
Gunnar Nordahl heeft dan ook geen
plezierige avond gehad. In de 20e
minuut van de tweede helft raakte
de Zweedse linksbuiten Nilsson ge-
wond. Hij werd vervangen door Jöns
son, die rechtsbuiten ging spelen,
terwijl Carlsson naar de linkervleu
gel verhuisde.
Hoewel Nederland regelmatig de
kans kreeg om de voorsprong te ver
groten, toonden de Zweden zich nu
toch beslist de meerderen. Qua tech
niek en uithoudingsvermogen wa
ren zij de onzen de baas, maar een
factor hadden zij tegen, een factor,
die hun misschien zelfs dc overwin
ning heeft gekost: het verrassende
element in hun aanvallen ontbrak
volkomen. Het spel was te doorzich
tig en te breed en dit gaf de Neder
landers steeds weer de gelegenheid
op tijd schoon schip te maken. Zij
het dan ook, dat er bij dit wegwer
ken ontzettend slecht werd geplaatst.
In het bijzonder Stoffelen, bezondig
de zich hieraan vele malen, maar ook
bij de handige Rijvers was dit on
derdeel dit maal een zwak punt.
Het spel bleef heen en weer gol
ven: steeds toenemende druk op ons
doel met af en toe een snelle uitval
der onzen, dat was het spelbeeld van
de tweede helft.
Pas tegen het einde kwam er wat
meer tekening in de strijd. De Zwe
den zagen dat het zo niet ging, kwa
men steeds feller opzetten en begon
nen nu elke schietkans te benutten.
Het Oranje-team zag het gevaar
hiervan voelde dat de gelijkmaker
ieder moment zou kunnen komen en
gooide er, ondier de leuze: aanvallen
is de beste verdediging, nog even een
schepje op. Enkele snelle rennen van
van der Tuyn stichtten nog even
verwarring in dc Zwcedro defensie
en ook Lenstra, hoewel lang niet dé
geniale Lenstra uit de wedstrijden
tegen de Belgen, wist soms gevaar
lijk door te breken, maar altijd kwam
er een Zweeds been of hoofd tussen
beide, hetgeen ook het lot werd van
enkele goede schoten en -kopballen
van Rijvers en Wilkes. Zo bleven
de defensies de baas en nadat Kraak
een paar maal fraai had ingegrepen
floot scheidsrechter Jorssen, het eind«
van deze aantrekkelijke, voor de rust
zelfs fraaie wedstrijd, waarvan het
resultaat ,een 10 overwinning, zeer
zeker hoog mag worden aangeslagen.