„Personeelsverenigingen"
Waar men gewassen en....
deviezen kweekt
Sie woUjJke ö£euteC
KRU/S WOORD PUZZLE
H
ZATERDAG 31 JANUARI 194S
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Van katholieke werkgeverszijde
schrijft men ons:
Het is hachelijk voor een man, die
iedere journalistieke ervaring mist,
de strijd aan te binden met de hoofd
redacteur, die als journalist en
politicus zijn sporen verdiende. De
uitnodiging aan het einde van uw
artikel tot commentaar en het feit,
dat ik uw bezwaren niet deel, ge
ven mij de moed, niet alleen met u
van mening te verschillen, doch ook
imijn tegenargumenten op papier te
zetteiH Ik ben er mij van bewust, dat
mijn gemis aan schrijverstalent mij
in een nadelig* positie plaatst, mijne
dagelijkse omgang met arbeiders is
een factor in mijn voordeel.
Eén der ernstige economische ge
volgen van de materialistische le
vensopvatting, door het socialisme
de arbeiders ingegeven, is, dat >hët
saamhorigheidsgevoel, zonder het
welk goede samenwerking, „team
work" zo niet onmogejjjk wordt, dan
toch aanzienlijk lijdt en op ernstige
wijze is verstoord. Hoewel ik mij
niet voorstel,, dat de personeelsver
enigingen, die zijn dus toneelclubjes
sportverenigingen e.d., waarvan de
leden gemonsterd worden uit het
personeel van een bedrijf, alle scha
delijke gevolgen van bovengenoemde
levensopvatting zullen teniet doen,
temeer waar slechts een klein ge
deelte van het personeel van een be
drijf tot de werkende leden van de
verenigingen behoort, toch zullen
dergelijke kernen, het zijn veelal de
flinke behoorlijke leden van het per
soneel, welke zich geroepen achten
lid te zijn der clubs, niet nalaten
hun medewerkers gunstig te beïn
vloeden. Meer speciaal uitvoeringen,
waarop het beoefende aan de mede
leden van het personeel wordt ver
toond, hebben een uitstekende in
vloed en bevorderen saamhorigheid
en samenwerking in niet onbelang
rijke mate. Men ziet de prestaties
van „de clubs" als eigen werk, men
gevoelt zich één. Dezelfde geest, wel
ke in een goed voetbalelftal onont
beerlijk is om kampioen te worden
en successen op het voetbalveld te
blijven boeken, komt over de men
sen en zal ongemerkt naast de goede
invloed en geest in het bedrijf lei
den tot een beter kennen van elkan
der en daardoor waardering voor el
kanders noden en belangen.
Ik moge u mededelen, Mijnheer de
Redacteur, dat mij een personeels
vereniging bekend is, waar ontwik
keld kantoorpersoneel velen hier
van hebben naast hun H.B.S.-oplei-
ding een meer of minder grote talen
kennis en houden de ontwikkeling
der literatuur in verschillends landen
bij hebben hiernaast een algeme
ne belangstelling éénmaal of te
gen de tijd. dat de uitvoering wordt
gegevc-n, vaker per week samenkomt
en oefent met de eenvoudige fa
brieksarbeiders. Beide groepen trek
ken uit dit samenzijn voordeel, ik
behoef~u slechts te wijzen op de be
schavende invloed,, die uitgaat van
de moer ontwikkelde op de mindere.
Het.gehele bedrijf, ook zij, die dus
geen werkend lid der vereniging zijn,
waarderen deze samenwerking hoog
het gevoel ,van eigenwaarde van
allen stijgt en noblesse oblige
En nu ben ik als van zelf geko
men bij één van de belangrijkste ge
schilpunten of wrijvingspunten in
onze samenleving; De klassenstrijd
heeft de verschillende bevoLrngs-
groepen of standen geheel van el
kander vervreemd of, nog erger, de
werknemer ziet in de werkgever ne-
iaas vaak zijn vijand, welke er slee ut s
op uit is voordeel uit hem en zijn
werk te trekken, terwijl de werkge
ver ieder persoonlijk contact dit
vooral in grotere bedrijven met
zijn mensen heeft verloren. Kan
toorpersoneel en bedrijfsleiding wor
den door de direct bij de productie
betrokken personen gezien als een
verlengstuk van de min of meer ge
hate werkgever.
De tegenwoordige constellatie der
bedrijven, het steeds groter worden
der ondernemingen, leidt er toe, dat
de vroegere patriarchale verhouding
tussen werkgever en werknemer,
welke is verstoord door de klasse-
strijd, niet gemakkelijk kan worden
hersteld.
Indien u een onderzoek zoudt in
stellen in arbeiderskringen, zoudt u
naast andere dikwijls de klacht te
horen krijgen, dat de menselijke ver
houdingen in de verhouding tussen
werkgever en werknemer zoek zijn.
Ik geloof, dat, indien men er in
slaagt de verhoudingen in een be
drijf zo te maken, dat de werkne
mer en werkgever vertrouwen in el
kaar hebben, de vele en grote proble
men van deze tijd zo al niet gemak
kelijk, in elk geval oplosbaar zul
len blijken te'zijn. De personeelsver
eniging schept de gelegenheid lot
contact tussen hoog en daag in de
onderneming. Mensen, die op gezette
tijden samen oen feest hebben ge
vierd, aangeboden door hun vereni
ging, mensen, die eens allen tezamen
een tocht naar buiten hebben ge
maakt, samen hebben gelachen en
geschertst, staan niet meer als
vreemden tegenover elkaar en be
grijpen eikaar daardoor eerder.
De werknemer zal eerder met zyn
noden bij de werkgever komen en
moer vertrouwen hebben in de man.
die hij als gewoon mens heeft leren
kennen, dan dat hij de hulp of raad
zal inroepen van de man, vlie hij al
leen kent, omdat hij zijn aanwezig
heid vermoedt, zijn auto ziet, en die
hoogstens af en toe zwijgend aan
hem voorbijgaat, enfin de man uit
een andere gewantrouwde wereld.
Eén der nadelen van de achturi
ge arbeidsdag is de grote hoeveel
heid vrije tijd, waarover de arbei
der de beschikking heeft en, laten
wij'eerlijk zijn, men heeft tot op he
den weinig of niets gedaan om de
arbeider te leren zijn vrije uren te
besteden. Verwacht kon dan ook niet
worden, dat de arbeider zelf zijn weg
zou vinden. Het is mede het doel der
personeelsvereniging de man i.e. de
helpende hand te bieden. Er zullen
hierbij inderdaad af en toe domhe
den worden begaan, tot ernstige ge
volgen behoeven deze geen aanlei
ding te geven, mits de leiding en/of
het toezicht op de personneelsvereni-
ging in goede handen is.
Natuurlijk dienen de personeels
verenigingen zich in hun taak te be
perken en vooAl niet de gehele vrije
tijd hunner leden op te eisen. Vrees,
dat dit zal geschieden, behoeft er
m.i. de grote dosis "gezond ver
stand van dearbeiders kennend
niet te bestaan.
Interessant is het artikel in „Vrij
Nederland" van deze week betref
fende de verhoudingen tussen hoog
en laag bij de hoogovens en heus,
geachte heer redacteur, bij alle fa
brieken en bedrijven is de toestand
ongeveer dezelfde als in dat artikel
geschetst. Ik geloof, dat de perso-
neelverenigingen in deze zeer nut
tig 'werk kunnen doen.
Ik zou het verder zeer betreuren,
indien van katholieke zijde om eni
ge reden onvoldoende of geen mede
werking aan de personeelsvereni
ging in het algemeen zou worden ge
geven. Ik zie daarentegen voor be
wuste katholieken, zowel hoger als
lager geplaatst personeel, een grote
schone taak weggelegd in derge
lijke verenigingen. Leest u eens het
artikel van Van Duinkerken, even
eens in „Vrij Nederland" van de vo
rige week. Laten wij vooral niet te
bang zijn en ons niet te veel isoleren,
de tijden daarvoor zijn niet alleen
voorbij, maar de tijd is eveneens
kort.
Zeer gaarne hebben wij plaats
ruimte verleend aan bovenstaande
beschouwing van iemand, wien de
.dagelijkse omgang met arbeiders"
recht van spreken geeft, en die
klaarblijkelijk het „schrijverstalent"
bezit, om zijn mening duidelijk en
klaar te formuleren. Wij zijn er ons
ten volle van bewust, dat de kwestie
„personeelsverenigingen" veel kan
ten heeft, en dat ook in deze kwestie
het debat wordt bemoeilijkt doordat
wij hier niet vóór ons hebben een
begrip met een zeer concrete inhoud.
Daarom hebben wij ook nadrukke
lijk geschreven over „personeelsver
enigingen", „zoals door ons bedoeld".
Wij bedoelen n.l., zoals uit de samen
hang van onze beschouwing o.i. dui
delijk was, „personeelsverenigingen",
die tot zich willen trekken, op zich
willlen nemen de culturele vorming
en de ontspanning van degenen, die
in een bepaalde onderneming werk
zaam zijn.
En tegen deze verenigingen heb
ben wij bezwaren ontwikkeld, die
wij bok om de plaatsruimte niet
opnieuw kunnen noemen, maar toch
nog even willen aanstippen:
De door ons bedoelde personeels
verenigingen houden de leden terug
van andere organisaties, die beogen
ontwikkeling en oiftgpanning, aan
sluitend op de levensbeschouwing
harer leden. Kan het niet zijn een
groot nadeel, als door een personeels
vereniging jonge mensen worden af
gehouden van hun principiële jeugd-
Een Amsterdams tekenfirma brengt
binnenkort een tekenfilm van Tom
Poes en Olli B. Bommel in technicolor
op de markt, die over de hele wereld
verspreid zal wórden. Deze Ned. te
kenfilm industrie belooft een grote
concurrent van Walt Disney te wor
den. Een foto van de cells, wanneer
deze onder de glasplaat gelegd wor
den voor de opname. Veertien dui
zend van deze cells worden voor het
verhaal van Tom Poes gebruikt.
organisatie, en ouderen van de bij
eenkomsten van hun principiële
standsorganisatie?
En, vervolgens, kan er een garan
tie worden gegeven, dat wat door
al die personeelsverenigingen wordt
geboden ook door de leden zal kun
nen worden genoten? Wij lazen de
ze week nog, dat een avond, werd
besloten met een „geanimeerd" bal;
en zullen zulke avonden niet door
meerdere worden gevolgd, waardoor
de verhoudingen wel wat al te
„kameraadschappelijk" worden? Wij
grijpen slechts enkele vragen uit de
vele, die wij zouden kunnen stel
len.
Als derde bezwaar voerden wij
aan het gevaar, dat de leden van
„personeelsverenigingen" in hun
vrijheid om hun vrije tijd te beste
den, zoals zij dat willen, zullen wor
den belemmerd. Wij kunnen deze
vrees niet op een sluitende redene
ring funderen maar: inzender fkan
o.i. evenmin dat doen voor zijn te
genovergestelde mening.
De geachte inzender en wij
zijn het eens wat betreft de
erkenning van de- noodzakelijkheid,
dat er een sociale reorganisatie komt
in de onderneming. Bij herhaalde
herhaling hebben wij in ons blad be
toogd, dat, als wij streven naar een
nieuwe, een verjongde en verbeter
de samenleving, naar de beleving
van eep sociale gemeenschap, niet
voorop staat de sociale reorganisatie
van het landelijk bedrijf, maar
die van de individuele onderneming.
Wij zijn overtuigd voorstander van
goed functionerende ondernemings
raden, waardoor ieder, die in de on
derneming werkt, weet, dat hij een
levend deel is van die onderneming,
waarin zijn persoonlijkheid vol
waardig wordt erkend en gewaar
deerd, en van welker resultaten ook
hij mede de vruchten zal plukken.
Maar wij erkennen volmondig, dat
naast die ondernemingsraden óók op
de goede geest een uitstekende in
vloed kunnen uitoefenen samenkom
sten, nu en dan gehouden, waar ge
past amusement in kameraadschap
pelijke sfeer de plaats inneemt van
zakelijke besprekingen. Wij weten,
dat „personeelsverenigingen", die dat
beogen en niet meer in onze stad
waarneembare goede resultaten heb
ben. Als inzender zulke „personeels
verenigingen" op het oog heeft zou
den wij het ten slotte ook wel prac-
tisch met elkaar eens kunnen wor
den!
Maar feitelijk is het zó, dat vele
„personeelsverenigingen véél ver
der gaan. Wij kennen er b.v. met
een eigen bibliotheek, met een
eigen gebouw!
En nu de staart van bovenstaand
artikel. Wij moeten ons niet te" veel
„isoleren". Hiermee zijn wij het vol
komen eens! Deze tijd vóóral vraagt
en eist van ons: samenwerking, waar
die ook maar enigszins mogelijk is.
Maar in vele gevallen kan die sa
menwerking niet zijn: in-één-smel-
ten in een ongescheiden eenheid. De
op levensbeginselen berustende le
vensopvattingen zijn daarvoor, he
laas, tè gescheiden. Zoals door ons
uiteengezet, ligt óók hieron een be
zwaar, maar niet het enige bezwaar
tegen de door ons bedoelde „perso
neelsverenigingen". Onze andere be
zwaren zouden wij misschien kunnen
samenvatten in het bezwaar van
te veel isoleren van de arbeiders, ook
in him vrije tijd, in de onderne
ming.
Wij zijn, evenals onze geachte op-
ponet, nog al uitvoerig geworden
Maar de belangrijkheid en actuali
teit van Ijet onderwerp zij zowel voor
bedoelde opponent als voor ons een
verontschuldiging.
DE BOSKOOPSE CULTURES
Zo waren wij dan, na tientallen
jaren, onlangs weer eens in Boskoop,
het Nederlandse kwekerij-centrum
van internationale betekenis. Er is
daar, in al die jaren, wel zo het een
en ander veranderd. Van oud-Bos
koop valt niet veel meer te beken
nen; de oude dorpsstraat is goed
deels verdwenen en heeft plaats ge
maakt voor een brede verkeersweg,
die de uitgestrekte gemeente door
snijdt en waarfangs talrijke aardige
villa's zijn verrezen. Was voorheen
de communicatie met Boskoop niet
zo gemakkelijk, daar ze hoofdzake
lijk per Goudse boot werd onder
houden, thans stoppen de comforta
bele treintjes van de lijn Gouda
Alphen a. d. Rijn er dagelijks ver
scheidene malen en zijn er ook goe
de autobusverbindingen met de nabij
gelegen plaatsen.
In 1934 .bouwde architect Lands
man in Boskoop het nieuwe fraaie
Raadhuis, dat inderdaad een sieraad
voor deze bloeiende gemeente mag
heten.
Burgemeester Verkerk, minzaam
en monter, ontving ons hier in de
smaakvol betimmerde raadszaal met
aan de straatzijde fleurige gebrand
schilderde ramen, die allegorische
Voorstellingen te zien geven van de
jaargetijden, met afbeeldingen van
de gewassen, die in Boskoop werden
gekweekt en de wapens der landen
waarmede Boskoop handelsbetrek
kingen onderhoudt. Dit laatste inte
resseerde ons nu juist en zo prezen
wij het toeval, dat ons later samen
bracht met wethouder Van Nes, des
kundige op dit terren, en de gemeen
te-secretaris dr. Trapman. Op onze
vraag naar de stand van zaken in
Boskoop; kregen we van beide he
ren omstandig beantwoord.
Ook Boskoop, ofschoon het geen
directe schade van de oorlogshande
lingen leed, heeft toch van de oor
logsgevolgen nog zeer te lijden. Het
wegvallen van bijna geheel Centraal
Europa als afzetgebied, is een om
standigheid, die de Boskoopse kwe-
keTS uiteraard boze parten speelt.
Maar met hun bekende activiteit
'trachten zij, nu het getij is verlo
pen, de bakens van hun handel te
verzetten en zij zijn daarin gedeelte
lijk geslaagd. Zo werd in de loop van
de jaren in Scandinavië beduidende
afzet voor de Boskoopse kwekerij -
producten gevonden. Per 1 October
1.1. begon weer de verzending naar
Zweden, dat nu pl.m. 60 pet. van de
gewone import afneemt. Ook Dene
marken is een goed afzetterrein, of
schoon dit land zich thans zelf meer
en meer op het kweken van gewas>
sen voor de aanleg van tuinen er
parken gaat toeleggen. Naar Amerika,
gaat, zonder veel reclame, de export
gestadig door, doch de vrees bestaat,
dat een invoerverbod te wachten is.
België behoort mede "tot de afne
mers; maar ook tot de concurrenten
van Boskoop; dit laatste tengevolge
van de z.g. Benelux, waardoor de
invoer in Nederland van in België
gekweekte planten, met name van
de Azalia's, zeer is toegenomen.
Zoals gezegd, vormt het ontbre
ken van ons achterland Duitsland
als afzetgebied, een ernstige belem
mering voor de opleving van
Boskoopse handel. Aan pogingen om
hierin verbetering te brengen, ont
breekt het geenszins. Zo vertoefde
onze zegsman de heer van Nes, met
een paar andere deskundigen, ver
leden jaar zomer nog enige tijd in
de onderscheidene zones van Duits
land, om te trachten, iets van het
daar verloren, vroeger zo rijke af
zetgebied te herwinnen. Deze pogin
gen hadden echter weinig of geen
resultaat. Men geeft evenwel
moed niet op en blijft vertrouwen
op een uiteindelijke opleving van de
export daarheen.
Zo is er dus licht en schaduw in
het overigens welvarende Boskoop,
dat circa 800 kwekerijen telt en in
deze aan buitenlandse betaalmiddelen
schrale tijd, toch jaarlijks nog voor
een bedrag van 7 a 8 millioen in het
laadje v/eet te brengen. Trouwens,
de Boskoper zit geenszins bij de
pakken neer. Zijn kwekerij-produc
ten worden doorgaans niet „op be
stelling" geleverd, ook niet via de
veiling. Hy is gewoon er op uit te
trekken. De wereldbekende kweke
rijen hebben haar afnemers in alle
beschaafde landen en deze interna
tionale relaties drukken sterk hun
stempel, óók op het leven en het
wezen van de Boskoper en zijn ge
meente. De blik van de kweker, van
jongsaf gewoon grote zakenreizen te
ondernemen naar het buitenland en
die wekenlang in de sfeer der grote
steden leefde, is ruim en breed ge
worden. Met onvex-minderde kracht
hij door inet het aanbrengen
van verbeteringen in zijn cultui-es.
De soliede producten van de Bos
koopse bodem, de nauwgezette han
delsmethoden der exporteurs en de
belangrijké nieuwigheden, welke zij
zo vaak aan de markt brengen, zijn
gewettigde redenen voor de veronder
stelling, dat Boskoop ook in de toe
komst zijn oude plaats op de wereld
markt niet slechts zal weten te hand
haven, maar nog zal vergroten en
versterken.
SENIOR.
HET VERHAAL VAN
Die slechts past in één slot
Het gebeurt niet vaak, waarde le
zers en lieve lezeressen, dat we met
onze vingers in onze briilante haar
dos rondwoelen maar nu is het
toch het geval. Wanneer we van
onze schrijftafel in de spiegel kij
ken, zien we de verwoestingen, wel
ke onze koortsachtige vingers heb
ben teweeggebracht in wat eens een
glanzende, zachtneergevleide coiffure
was. Het is een verwarde ragebol
geworden, een struikgewas van recht
opstaande, schuin-overhellende en
neergevallen bruine sprieten, dat
meer de aanblik biedt van een gru
welijke verwoesting dan van een
sieraad des hoofds. De kam! ho
ren we in stilte aanbevelen. Maar
wat baat een kam op een koppen-
snellers-kop? Wat baat een kam,
wanneer je yoor de zoveelste maal
bent gevraagd de zoveelste aanbeve
ling te schrijven voor de zoveelste
fancy-fair? Er wordt verhaald, dat
toen Thackeray in zijn bed lag en
hem de titel voor zijn boek „Kermis
der IJdelheid" werd ingegeven, hij,
ondanks de bittere kou, onder de
warme dekens uitsprong en een
rondedans door zijn kamer maakte.
Dwaas en overdreven natuurlijk
want wat is het verzinnen van de
titel „Vanity Fair", vergeleken bij
de moeilijkheid, waarvoor wij ge
plaatst zijn, om een verhaal te schrij
ven op het woord „Fancy Fair", met
geen andere gegevens dan; vele at
tracties en mooie prijzen. Die zullen
er ongetwijfeld zijn. Dat is zeker.
Maar komen de kermis-kl anten? De
oorzaak, dat ons haar midden-op-de-
dag er verwilderd uitziet als 's mor
gens bij het ochtendkrieken en haan-
gekraai, is de onzekerheid, hoe we
de preek moeten houden: in ernst of
in scherts, hoe we de lezersschaar
tot een bezoek aan de fancy-fair
moeten verlokken: met het vooruit
zicht op een vrolijke boel of met het
verdere vooruitzicht op de eeuwige
zaligheid? Het was een ontdekking,
als wijlen Thackeray deed, toen wij,
na veel gepeins, de sleutel vonden,
die ih het slot paste. Dat is: de wer
kelijk uitzonderlijke mogelijkheid,
die de fancy-fair ten bate van de
missie van mgr. Buis biedt, om door
pret te maken in de hemel te komen.
Het is, dat zult ge moeten toegeven,
een gloed-nieuw en zelfs revolution-
nair gezichtspunt. Ons is altijd, en
op zeer goede gronden, voorgehou
den, dat het pad naar de hemel met
dorens en droefheden is bezaaid,
maar nooit is ons van de kansel toe
geroepen: Maak pret voor tien en
het zal u strekken tot eeuwig heil.
Hetgeen alleszins begrijpelijk is. In
het algemeen genomen is deze wijze
van preken niet de juiste. Zij kan al
leen worden aanbevolen bij een
De oplossing van de vorige week is:
Horizontaal: 3. kas, 7. deren,
kerel, 10. vaardig, 11. lever, 13. le
ren, 15. non, 16. mik, 18. nor, 20. re
gel, 23, parket, 24. temmen, 25. lepel,
27. tak, 29. ren, 30. arm, 32. manen,
34. Essen, 35. pagadet, 36. stoep, 37.
rekel, 38. els.
Verticaal: 1. keren, 2. leven, 4. aar
dig, 5. negen, 6. neger, 8. nar, 9. kil,
12. voerman, lf. roemers, lp. meter,
17. keten, 19. Spa, 20. rel, 21. lel, 22.
ons, 26. pedaal, 27. tante, 28. keper,
30. aster, 31. menen, 33. nap, 34. eer.
De winnaars van de vorige week
zijn: H. Bakker, Frans van Mieris
straat Leiden, een verzilverde ro
zenkrans en A. v. d. Poel, Egmonder-
straat 41, Noordwijk, een foto-étui.
De prijzen zullen worden toegezon
den.
NIEUWE PUZZLE.
Horizontaal: 1. rommelen, knallen
v. d. donder, 8. stumper (meerv.), 15.
rivier in Duitsland, 16. in de regel,
18. slangvormige vis (meerv.), 19.
lengtemaat, 21. metalen vaatwerk, 22.
handel (Eng.), 23. schermmeester, 25.
de opperste rand van een dak, 26.
comparatief van dun, 27. drukte, 29.
verheffing van het hart tot God, 30.
de lezer heil (afk. Lat.), 32. gddin v.
d. duistere nacht (Gr. Myth.), 33. slot
woord van liturgische gebeden, 34.
pers. voornaamwoord, 35. wandversie
ring, 37. kneep. 39. iemand de ach
cnbep. voornaamwoord, 41. rekening.
43. wijzer van een kompas, 45. deel
van een gebit, 46. vrucht (meerv.),
47. echtgenoot van Fatima, Moham
med's dochter. 48. strijdperk, 49. komt
van het varken, 50. 't grootste eiland
van Griekenland, 52. verstand, 54.
achting, 55. voorlichting, 57. wars van
alle laagheid, 60: holte in een muur,
61. voegwoord, 62. slangengod, 64. bij
naam van Ezau, 66. Gedeputeerde
Staten (afk.), 67. scheidingsteken,
ton, paal, 68. schrijf kosten, 70. ont
zien, 72. uiting van droefheid, 74. be-
woners van Letland, 76. vrucht v. d.
ting geven, welke hem toekomt, 40. eik, 77. witte populier, 70. broeikas,
fancy-fair voor de missie, omdat op
zulk een fancy-fair men door lichte-
lyk dwaas te doen de wijsheid in
pacht krijgt. Of er nu mooie prijzen
zijn (en die zijn er) en of er nu veel
schiettenten, Juts-hoofden, grabbel
tonnen en paarden-rennen zijn (de
Burcht is te klein om alle etablisse
menten te herbergen) doet, van dit
standpunt bezien, minder ter zake.
Het gaat ook niet om mgr. Buis, af-
schoon we deze Leidse prelaat alle
goeds toewensen. Het gaat erom:
Christus binnen te leiden in een land,
dat Hem biet kent. „Ik ben een vuur
op aarde komen ontsteken, en hoe
wilde Ik, dat het reeds brandde".
Dat was Zijn harte-wens. En veron
derstel nu eens, dat Christus in Lei
den in alle kerken vraagt: er is een
missie in Noord-Borneo, door de oor
log plat-geslagen, een missie, die
bitter om geld verlegen zit en Ik,
Heer en Meester, zou gaarne
zien, dat mijn leerlingen in Leiden
deze missie herstelden wie zou
dan durven weigeren?
Wie zou dan niet van harte mee
doen? En Christus hééft dat ge
vraagd, door de mond van een apos-
tólisch prefect en een apostolisch
man, die Leidenaar van geboorte is.
Het is waar: er is al gegeven en het
leven is duur. Maar bedenk, dat
vroeg of laat ieder van ons verant
woording zal moeten doen van zijn
gift, waarin verklankt is ieders yver
om mede te werken het vuur van
Christus over de aarde te ontsteken.
„De maat waarmede gij meet"
heeft Christus gezegd „zal ook u
worden toegemeten".
Zo is deze beschouwing, die begon
met een verwarde haardos, een uit
het bed gesprongen schrijver en een
vrolijke sleutel toch passend geble
ken in een ernstig slot. St. Paulus
schreef, dat God houdt van opge
ruimde en blijmoedige gevers. De
fancy-fair, welke 6, 7 en 8 Februari
in de Burcht wordt gehouden, lijkt
ons een pracht van en gelegenheid,
deze Paulijnse raad in practijk te
brengen. Ook degene, die niet met
een knot wol, een taart en een zij
spek naar huis terugkeert, neemt een
prijs mee, die al zal hem wel een
ader gelaten zijn! op het rad van
's levens avonturen tot de hoofdprij
zen behoort!
HYPOTHEKEN
ea voor alle andere zaken
op het gebied van on
roerende goederen
Bouw-en Makelaarsbedrijf
v.d. Drift
Oude Vest 29 - Lelden
Telef. 20513
verdriet, 81, overwegen, beleid,
83. stuur van een schip, 84. middel,
om melk te stremmen, 85. wind, die
een half jaar lang uit dezelfde rich
ting waait in de tropische landen
(meerv.).
Verticaal: 1. onder water plonsen,
2. als» 15 hor., 3. brandnetel, 4. puntig
ijzer waarmee men spijkers indrijft,
5. Royal Mail (afk.), 6. eikenschors,
ontkenning, 8. loot van een plant,
getal, 10. telwoord, 11. boter ma
ken, 12. herkauwend dier van het ge
slacht der hertachtigent 13. als 52 hor.,
14. snijdend, 17. glazen klok tot over
dekking ,20. met geweld wegnemen,
22. buisje met geprepareerde schil -
dersverf (meerv.), 24. hoofd (Fr.), 26.
dunne overjas in het voor- en najaar,
28. middag, 29. roede, strafwerktuig,
31. dicht maken, 34. goedertieren, 36.
stengel, 38. bekend eenhoevig zoog
dier, 39. keur, kern, 40. lange nekha
ren van dieren, 42. vaartuig van
Noach, 44. biersoort, 45. voorzetsel, 49.
systeem (meerv.), 50. bootje, 51. de
gezamenlijke edelen, 53. godsdienst
sekte onder de Israëlieten voor J.
Chr.. 55. pookijzer, 56. stad in Frankr.,
hoofdstad van de het Dep. Lot-et-Ga-
ronne, 58. als 57 hor., 59. gast, die lo
geert (mrv.), 62. sluitrede, 63. deelne
mer aan een wedren, 65. lengtemaat
(meerv.), 67, verzorgster van een
jonggeboren kind, 69. uitgedorste hal
men (oude spelling), 71. jongens
naam, 72. broeder van Kaïn, 73. me
talen hoofddeksel. 75. als 39 hor., 77.
R.K. wees-gegroet-gebed, 78. jongens
naam, 81. rund, 82. voornaamwoord.
Oplossingen kunnen worden inge
zonden vóór Vrijdag 6 Februari. On
der de goede inzenders zullen worden
verloot: een verzilverde rozenkrans
en een foto-étui.
e&len qymnaiiLeJk
WIE WEET 'T?
1. Wat is een myosotis?
2. Wat zijn de voornamen van
de componisten Chopin, De
bussy en Ravel?
3. Weet u wat leguanen zijn?
4. Wie was Velasquez?
5. Welke Paus heeft in 800
Karei de Grote de keizers
kroon opgezet?
6. Kent u drie betekenissen
van „knoop"?
7. Waar ligt de stad Veracruz?
8. Wat is de wegafstand Gro
ningenMaastricht?
9. Weet wat lianen zijn?
10. Van welke Z. Amerikaanse
staat is Garcia Moreno pre
sident geweest?
(Voor antwoorden zie adver-
tentie-pagine).
