Reizen in Rijnland £3 Openluchtspel te Nieuwkuijk „Dwaze uiting van overdreven nationalisme11 PIONIER VAN KATHOLIEK VERZET ZATERDAG 5 )ULI 1947 SE LEIDSE COURANT PAGINA 3 door Protestante kerken in een rozentuin „We zijn hopeloos verdwaald" ontdekte Engeline, nadat we rondom een half uur in het rond hadden ge lopen. We wandelen in een kring, want deze rozen zijn we straks ook al gepasseerd". ,.Je vergist je, darling" zei Eg- bert, terwijl hij het zweet van zijn hooggewelfde voorhoofd veegde. „Déze rozen hebben we nog niet ge zien". Toen raakte ook Engeline de kluts kwijt. „Ik meende toch.klonk het aarzelend. En toen brak de moed en kwamen de zenuwen los. Gedrieën zakten we neer op de rand van een trottoir onder een rozen-schemer, ter wijl we onze neuzen dichtknepen. Na een half uur door de Oegstgeester villa-parken gezworven te hebben en niets dan rozen, rozen, rozen te heb ben gezien, konden we de doordrin gende geur van die bloemetjes niet meer luchten. Zo dikwijls had men ons reeds van de kansel voorgehouden, lat de aar- se geneugten, tenzij met mate geno ten, tot afkeer, ja tot walging over slaan. We hadden erom gelachen, ja, er de spot mee gedreven. En ziet nu eens in welk een treurige toestand we door de veronachtzaming der ascese geraakt waren. In de eerste laan de beste, die we insloegen, waren we verrukt geweest over de rozen. „Heerlijk, die rozen" juichte En geline, en stopte als een nijvere bij haar wipneus in ieder bloemetje dat over de heining kwispelde. „Eén grote rozentuin, dat Oegst- geest" prees Eduard luide. Degene of degenen want zo-iets kan onmogelijk uit één brein gespro ten zijn die de Oegstgeestei villa parken aanlegde, heeft hoogst waar schijnlijk in zijn leerboek van de Nat. His. de plaat met een openge sneden schaap aanschouwd, de door elkander krioelende darmen bestu deerd en, van zijn teken-kruk op springend, geestdriftig uitgeroepen: Natura artis magistra. De natuur is de lerares van de kunst ook bij de stedebouw. Op die wijze, vermoeden wij, is het wegenplan van Oegstgeest ontstaan; het is een kronkelen, slin geren, draaien en zwaaien en het be staat niet dat iemand er de rechte weg kan vinden, vermits er geen en kele weg recht is Is deze barokke angst voor de li- neaal reeds voldoende om iedere vreemdeling om de tuin te leiden, het „meer dan voldoende" van het school-rapport behaalden de park bewoners zelve door allen een en dezelfde tuinman in het leven te hou den, een tuinman, die met de een voud landlieden eigen, niets anders plantte dan rozen, zwoer bij rozen, een idee fixe had van rozen. In de eerste rozenlaan vergeleek Engeline zichzelf met Blancefloer er keek van terzijde Eduard geheel ver tederd aan, maar geleidelijk zakte de animo voor 't een en 't ander er lie pen we te kronkeldwalen, al neu riënd het antieke deuntje: Bekransen we ons met rozen eer we gaan ster ven. Een gemotoriseerde Samaritaan redde ons uit de rozen woestenij, ver kwikte ons te zijnent met thee, koek jes, sigaren en cigeretten, en, ver nemend, dat we op beevaart waren naar de drie protestante kerken van de Oegstgeester villa-parken, vond hij het veiliger ons in zijn bestelwa-, gen voor vleeswaren te laden en naar de Paulus-kerk te brengen. Bijna hadden we geschreven: St. Paulus-kerk, maar dat is natuurlijk een vergissing. Een vergissing, die niet zo verschrikkelijk is. Dr. Abra ham Kuyper-sprak, als hij in Frank rijk was, altijd over Saint Paul en in Londen staat recht-overeind de pro testantse Saint Paul's-kerk. Als een vrijzinnig predikant het door de ra dio mocht hebben over „heilige Lu ther" zien wij werkelijk niet in waar om deze titel niet aan de Apostel der Heidenen mag worden toegekend. Maar goed: we stonden voor de Pauluskerk zonder St. en vonden het in ieder geval een stap in de goede richting, dat het geen Wilhelmina- Juliana- of Willem de Zwijger-kerk was. Bij zulke dynastieke verering vergeleken dunkt ons een normale heiligen-verering erg ongevaarlijk. De Paulus-kerk door Ferd. Jant- zen in 1932 gebouwd is een krui sing tussen een dorps- en een stads kerk, en aangezien dat juist de be doeling was, is ze zeer geslaagd. Midden in een royale tuin ge plaatst, komt het van gele steen op gebouwde tempeltje met zijn merk waardige, door contreforten versterk te zij-gevels, vol-op tot zijn recht. De toren, die eer wegduikt dan op steekt tussen de scherpe dakvouw, is gedekt met een Fries zadel van ko per, welk materiaal het helaas ver roest om te verroesten. De architect had er toch vast op gerekend. Zo'n groen uitgeslagen en beschimmeld dak zou veel beter harmoniëren met de gele steen. Misschien dat door che mische hulpmiddelen een kunstma tige roest gekweekt kan worden. Op de spits kraait niet de haan, doch buitelt een vis De vis is een zinnebeeld, dat ook in katholieke ker ken veelvuldig wordt gebruikt. Zijn herkomst is te vinden in de geheime figuren-taal van de catacomben en beduidt daar en ook hier) de naam van Christus als Verlosser en Zalig maker. Het is dus een loffelijk idee deze naam-in-zinnebeeld op het hoog ste topje van een christelijke kerk te zetten. Of door de vis zo uit zijn ele ment te brengen te zelfder tijd de symbolische betekenis van deze ge heimtaal niet nog geheimzinniger tot onbegrijpelijk toe wordt? Symboliek mag inspanning van de geest vragen, zij mag toch niet zo geschreven handleiding bij zich er achter kan komen. Architect Jantzen heeft veel symboliek in zijn kerk op genomen de heilige getallen 3 en 7 zijn er verwerkt in de herhaalde zeventallen ramen en in de drie-tre den bij de Avondmaalstafel maar het is m;t deze symboliek zo, dat wie er niet van houdt, er ook niet door gestoten wordt. Een vorig hervormd geslacht zou van een dergelijke ge tallen-taal niets moeten hebben en er zijn nog vele protestanten, die een rijker en liturgische ontwikkeling van hun eredienst argwanend bekij ken. Van ruimer gezichtspunt uit zijn de gebrandschilderde ramen in deze kerk een evolutie, hoewel men eerder zou kunnen spreken van een revolu tie. Revolutie, naar de strikte zin van het woord genomen, betekent immers terug-wenteling. In deze namen be speuren wij een hervorming van de Hervorming, de aarzelende en om zichtige terugkeer op een standpunt, dat sommigen nieuw mag schijnen, doch in werkelijkheid zo oud is als de Rots van Petrus. Ook de ramen moet men bezichti gen met een tekst-boekje bij zich en zelfs dan blijft vaak de symboliek van dit glas ondoorzichtig. In de ra- men-zeventallen is een kleurige fran je van plaatjes opgenomen, die te ener zijde de steden uitbeelden, waar Paulus gewoond en gearbeid heeft (Tarsus, Athene, Rome, een schip op zee, enz.); te anderer zijde de ver breiding van het Woord Gods in de moderne tijd, aanschouwelijk voorge steld in wolkenkrabbers, zeeschepen, Indische huizen en zo meer, waarbij telkens het getal drie is aangehouden. Boven deze plaatjes-reeks (knap sa mengevat in schematische gedron genheid) wieken en wentelen lijfloze vleugels uit, die de prediking be duiden. Het meeste opzien heeft echter het „Paulusraam" gebaard, dat, als men goed kijkt, de bekering van de Apos tel op de weg naar Damascus uit beeldt. In de hoogte straalt een kruis in glorielicht. terwijl heel beneden een neergeknielde Saulus ligt, die met de hand zijn oog tracht te be schutten voor de verblindende klaar te. Een puntige ster tussen beide moet een vertolking in lijnen bete kenen van de Stem, die uit den hoge sprak: „Het valt u hard terug te slaan tegen de prikkel (Hand. 9,5). In de begeleidende ramen de ruiterij, waar mede „Saulus" nog altijd ziedend van dreigementen en moordlust tegen de leerlingen des Heren" naar Damas cus reisde. Het spreekgestoelte van de dominee doet denken aan een ambon uit een oud-christelijke kerk; alleen was daar de ambon niet in 't midden maar ter zijde van het altaar geplaatst. Vóór het spreekgestoelte een vast Avond maalstafel en een vast, in zilver uit gevoerd doopbekken met op de dek sel een gedreven vis, welk symbool hier natuurlijk en bovennatuurlijk precies op zijn plaats is. Een vast Avondmaalstafel ont breekt in de Gereformeerde kerk. Toen we deze tempel bezochten, was de kosteresse juist bezig de tafel op te zetten, welke, zoals men behoort te weten, viermaal per jaar wordt aangericht Deze gereformeerde kerk is een ontwerp van de Oegstgeester architect Kraan en gebouwd in 1934. Ook dit is een goedgeslaagde kerk, ofschoon ze van buiten gezien meer dak dan muur is. De reusachtige da ken dalen af op lage muurtjes en het geheel maakt daardoor de indruk alsof de rest van het gebouw een twintig meter in de grond begraven zit. Er kraait een ruiende haan op een priem-spits torentje, dat ook al niet roesten wil. Bloembakken met rode en roze geraniums aan weers kanten van de ingang lokken de ge lovigen tot betreden van de hoge ruimte, die verlicht wordt door ra men in velerhande kleuren, welke niet tot een vast omlijning komen. Hier is eveneens de preekstoel opge bouwd tot een mahonie-roud bescho ten ambon en tevens is er een vast zilveren doopvont met het rand schrift: „Want u komt de belofte toe en uwen kinderen" (Hand. 2,39). Vroeger vergaderde de Gerefor meerde gemeente (die wij maar lie ver als één geheel beschouwen) in de Willem-de-Zwijger-kerk. waar nu het Woord in vrijzinnige uitleg gepredikt wordt. De naam Willem-de-Zwijger- kerk staat goud-geletterd in de voor gevel door de gereformeerden aan- reeds door de gereformeerden aan gebracht. De Prins was voor zijn tijd inderdaad een zeer vrijzinnig man, maar wij denken dat hij deze verhef fing van zijn persoon erg vreemd zou hebben gevonden. Als er dan een naam aan een kerk gegeven moet worden, is een Pauluskerk ons toch sympathieker, bij alle waardering die wij voor de Vader des Vaderlands hebben. Het Zwijger-kerkje zou met zijn rietendak en rieten toren-kapel even goed in de Afrikaanse missie passen. Zo knus als het van buiten is, zo kaal van binnen. De enige versiering is een bruin-fluwelen voorhangsel op de Bijbel-lezenaar, waarop het Chris tus-monogram is geborduurd, ge flankeerd door de Alpha en Omega, de begin en eindletters van het Griekse alphabet, een zinspelling op het Boek der Openbaring 1,8. De tekst, die ook in katholieke kerken duizenden malen wordt toegepast, ook in de Pauluskerk in het tapijt onder de Avondmaalstafel is gewe ven verenigt Katholieken, Hervorm den, Gereformeerden en Vrijzinnigen in een reikhalzend uitzien naar de Wederkomst des Heren: Ik ben de Alpha en Omega, zegt God de Heer, Hij die is, en die was, en die kómt: de Almachtige." Rijkswaterstaat onderhoudt zijn spul len. Om roesten te voorkomen worden telkenjare de enorme deuren der uitwateringssluizen in de afsluit dijk geteerd. Bij tweeën tegelijk wor den de deuren gedemonteerd en in een speciaal daartoe ingerdicht toe stel vlak gelegd., zodat men ze een goede behandeling kan geven. Ar beiders van Rijkswaterstaat bezig met het teren der deuren van de uitwa- teringssluiten te Den Oever. „WIJ OFFEREN" HYPOTHEKEN en voor alle andere zaken op het gebied van on roerende goederen 3ouw-en Makelaarsbedrijf v.da Drift Een gevaarlijke pantalon De 23-jarige J. Barg te Vlaar- dingen is het slachtoffer gewor den van een wel zeer eigenaar dige ontploffing. Toen B. een lu cifer afstreek om zijn sigaar aar. te steken, weerklonk een hevige explosie, waardoor twee deuren en verscheidene ruiten werden vernield. De kleding van B. stond in een oogwenk in lichter laaie. De man snelde naar bui ten, waar buren met water zijn I. randende kleren konden doven. Met ernstige brandwonden is slachtoffer naar het ziekenhuis vervoerd. De verklaring bleek uit een di rect door de recherche ingesteld onderzoek. B., die werkzaam was op een chemische fabriek te Per nis, had uit deze fabriek enige lappen vilterdoek weggenomen en daarvan een pantalon laten maken, die hij nog maar een c.ag droeg. Het doek bevatte sterk explosieve stoffen en ge leek op geel schietkatoen. Toen Barg de luficer aanstak, is ver moedelijk een vonkje op zijn croek terecht gekomen met voor noemd gevolg. In verband met dit ongeval, wijst de politie te Vlaardinger. een ieder op het gevaar van het bezitten van dergelijke stoffen. In de stralende, maar ook wel wat overdadige zomerzon, had de eerste opvoering plaats van het Openluchtspel „Wij Offeren", dat ge durende 3 uur de aandacht gespan nen hield van het talrijk opgeko men publiek. Onder de autoriteiten merkten wij o.a. op Zijn Excellentie Minister Gielen, de Hoogw. Heer Prelaat van Berne, de Hoogw. Heer Abt Franc. Janssens, de Commissa ris van de Koningin in Noordbra bant, dr. de Quav, dr. van Veldho ren, lid van de 2e Kamer, leden van de Provinciale Staten van Noord- Brabant, de burgemeesters en pas toors uit de omgeving. Op de eerste plaats is dit spel een godsdienstig spel, een belijdenis van het hoogste van ons christendom, een jubelende getuigenis van het grote gebeuren der H. Mis. Het is werkelijk treffend in deze chaoti sche tijd zulk een godsdienstige overgave te aanschouwen van een grote groep spelers (ongeveer 300), die zich zonder voorbehoud met en thousiasme werkelijk geven aan hun taak. Van het begin tot het einde weet dit spel te boeien en de aan dacht bijna ademloos gespannen te houden. Dat in dit spel geen tussen pauze voorkomt, is een grote ver dienste en dat deze pauze door het publiek niet als een gemis wordt gevoeld, is een bewijs te meer van de spanning, die dit spel weet te wekken. Het is dan ook een feest voor oog en oor. De gregoriaanse gezangen, op zo verdienstelijke wij ze uitgevoerd door een Nijmeegs koor o.m. gevormd door studenten der R.K. universiteit, verdienen alle lof. Maar ook de spelers zelf weten hun zangen en voordracht leven te geven. Een feest ook voor het oog wat een heerlijk kleurenspel, wat een afwisseling in groepering; de met natuurlijke eenvoud uitgevoerde gloriadans der engeltjes rond HET PLAN MARSHALL EN DE SOWJET-UNIE Truman over de Parijse conferentie In een te Charlotteville gehouden redevoering heeft president Truman de weigering van de Sowjet-Unie om deel te nemen aan het opstellen van een plan tot herstel van Europa en in te gaan op het aanbod van Marshall „een dwaze uiting van het verst gedreven nationalisme" ge noemd. „Sommige landen, zei de presi dent, onthouden hun steun aan her stelplannen op grond van de over weging, dat deze inmenging van sommige landen in de binnenlandse aangelegenheden van andere landen zouden betekenen. Dit is een even grote drogreden als wanneer iemand zou weigeren voor een voordelige transactie een compagnonschap aan te gaan, omdat dit inmenging in zijn particuliere zaken zou betekenen. Na twee wereldoorlogen zouden de staten toch zeker geleerd moeten hebben, hoe dwaas 't is het nationa lisme zo ver te drijven, dat coöpera tieve economische planning voor een vreedzaam herstel in de staten onderling wordt tegengewerkt." Truman viel eveneens, zonder de Sowjet-Unie bij name te noemen, de landen aan, die per radio op geor ganiseerde wijze wantrouwen en haat zaaien tegen de naburen. De eerste stap tot het beëindigen van onwetendheid en achterdocht zou het stopzetten van propaganda-aan- vallen op andere landen zijn. De tweede stap zou zijn het slechten van de scheidsmuren, welke het ver strekken van inlichtingen, de ver- JOACHIM GEORGE LE SAGE TEN BROEK Wie de naam van het oude stadje Grave aan de Maas hoort noemen, denkt onwillekeurig aan die gro te Katholieke Nederlander, die daar begraven ligt: Joachim George Le Sage ten Broek. En speciaal in deze da gen, wanneer wij het feit herdenken, dat hij honderd jaar geleden, 11 Juli 1847, in Grave overleed, gaan onze gedachten uit naar het grote werk, dat door hem begonnen is en waar aan hij al z'n krachten ge- gegeven heeft: de emanci patie der Nederlandse Ka tholieken. Want het was toch déze man, die zich als levensdoel had gesteld, de Katholieken van zijn tijd wakker te schudden uit hun geestelijke slaap en hen los te maken „e man- cipio", d.i. uit de knellen de greep van de protestant se overheersing. Le Sage, de emancipator, die harts tochtelijk en zonder aan- ziens des persoons opkwam voor de rechten van zijn geloofsgenoten, die immers steeds zgn. als achterlijke wezens op alle gebied in het openbare leven werden ten achter gesteld. In onze tijd beschikken Nederland over een duister zijn, dat men slechts met een goede kathol'eke pers, een eigenradio-omroep, zelf standige organisaties in velerlei schakeringen enz. Wij vinden dat gewoon en bijna vanzelfsprekend. Maar deze gedachte brengt het gevaar met zich mee, dat wij niet meer kunnen waarderen, wat een werk en offers het gekost moet hebben, eer het zover was. Een honderdvijftig jaar geleden betekenden de ka tholieken in Nederland niet veel, of beter: moch ten zij niet veel betekenen, want het zgn, calvinistische Nederland kon niet dulden, dat „bijgelovige" elemen ten op het openbare leven invloed zouden uitoefenen. In dit licht bezien be wonderen wij nog meer Le Sage, die zonder meei de ze „hechte traditie" durfde aan te tasten, vooral wan neer wij bedenken, dat hij de zoon was van een be kende en zeer welspreken de dominee in Rotterdam. In die tijd bestond er blijkbaar geen groter kwaad dan over te gaan tot het katholieke geloof, en wij kunnen ons derhal ve indenken, met welk een haat en spot de jonge Le Sage bejegend werd, toen het bekend werd. dat de dominees-zoon zich met de „Papen" had ingelaten en zich tot hun geloof had be- kc L Deze bespotting deed hem echter nog mee. be sluiten de strijd op te ne men voor het rech'; van katholiek Nederland. Zijn grootste daad, die de eerste stoot gaf voor een fanatiek verzet, was wel de uitgave van zijn boek: „De voor treffelijkheid van de leer der Roomsch-Catholyke Godsdienst". De hatelijkheid, waarme de dit werk door niet-ka- tholieken werd ontvangen, was voor hem wel hcbes te bewijs, dat het recht aan zijn zijde was, en spoedig richtte hij het tijdschrift op: De Godsdienstvriend, waarin hij vele jaren lang de katholieke leer verde digde. Zijn toenemende blind heid en het feit, dat zijn tegenstanders kans hadden gezien hem gevangen te doen zetten, konden niet verhinderen, dat zijn werk zaamheid nog groter werd. Geschrift op geschrift volg de, en zelfs de totale blind heid, die hem na zijn gevangenschap overviel, weerhield hem niet te blij ven werken voor onze emancipatie. Trouw ge steund door zijn prote stantse! vrouw en later ook door zijn pleegzoon werden zijn werken van uit Grave, waar hij zich gevestigd had, door heel het land verspreid. En met succes. Overal ontwaakten de katholieken uit die stille berusting, waarmede zich gedurende meer dan twee eeuwen een minder waardige behandeling had den laten welgevallen, en namen zij deel aan het ver zet, begonnen door hun pionier: Le Sage ten Broek. Daarom is het goed, bij de herdenking van Le Sa ge's sterfdag, met eerbied het schijnbaar bovenmen selijke werk te herdenken van deze man, die door Mgr. van Vree terecht ge noemd werd: Geschenk der Voorzienigheid. Wij mogen dan ook ver wachten, dat het niet en kel bij een herdenking blijft. De beste manier om hem en vooral zijn werk te herdenken is: zijn stre ven voort te zetten. Ons werken zal in de geest van Le Sage ten Broek moeten getekend blijven met de vertrouwde woorden: Vindicamus he- reditatem patrum nostro- rum wij handhaven het erfdeel onzer voorvaderen. KWIEJELMO. spreiding van gedachten en het rei zen in de weg staan. De laatste stap: samenwerken met andere lan den, die ernstig er naar streven om een vriendschappelijke verstand houding onder de mensen te bevor deren. Truman verwacht niet, dat alle landen met verschillende geschiede- instellingen en economische verhoudingen het over gemeen schappelijke idealen en politieke werkwijze eens zullen zijn. „Het is echter niet te veel gevraagd, dat de staten, ieder binnen zijn eigen grenzen, de voorwaarden zouden scheppen voor de groei van een wereldharmonie." „Ons doel moet niet zijn vrede in onze tijd, maar vrede voor alle tij den," aldus besloot president Tru man zijn rede. Russische weigering van geen invloed. Welingelichte kringen te Washing ton verklaren, dat de rede van Tru man kan worden opgevat als -een nieuwe verzekering aan Engeland en Frankrijk om voort te gaan met de uitvoering van het plan van Marshall en als een mededeling, dat de weigering der Sowjet-Unie in het geheel geen invloed heeft gehad op de fundamentele politiek der V.S. ten aanzien van deze aange legenheid. NEDERLAND EN HET PLAN MARSHALL. Officieus verneemt het A.N.P., dat de Nederlandse regering gaarne een uitnodiging zal aanvaarden voor de voorgestelde conferentie van 22 Europese landen, welke in Parijs zal worden gehouden op 12 Juli e.k. Gisteren had de regering nog geen uitnodiging ontvangen. Voorts wordt vernomen, dat de Nederland se regering teleurgesteld is door het mislukken van de Parijse conferen tie en door het feit, dat het blijk baar niet mogelijk was geweest om tot samenwerking te komen. Triomphator Christus het is moeilijk te beschrijven en het zijn momenten, die men niet licht zal vergeten. Men weet waarlijk niet, wat het meest te bewonderen. Voortdurend volgen de taferelen el kaar op, die stuk voor stuk als hoofdmomenten zouden aan te dui den zijn. We denken aan de avond- maal-scène, het fijne tafereeltje van de troostengel in de Hof van Olij ven, de Apostelen in de hof, Chris tus aan het kruis, de „Communie", goddelijk bruiloftsfeest, en tenslotte de kroning van Christus onder het mooie gezang, gedeelte van Caplet's Gloria, zo verdienstelijk uitgevoerd door het gemengd koor, waaronder de hulde der engeltjes met als slot de kroning. Waarlijk kunnen we hier spreken van een groot en schoon gebeuren, niet alleen voor de streek maar voor het gehele land. Het gebeuren is dan ook nationaal te noemen, ge tuige de hoge belangstelling uit re geringskringen. getuigen ook de tal rijke aanwezigen van heinde en ver. Maar ook in de gevolgen. De op zet, die namelijk bij dit spel voor zit, is een „fonds" te vormen voor de Nationale Bibliotheek van geeste lijke Lectuur. Alom wordt bij hen, die dieper gaan dan het alledag- leven, de behoefte gevoeld aan ver heffende lectuur, die ons de schoon heid en grootheid van ons geloof leert beseffen. Vanuit alle middens gaat er heel diep 'n verlangen op. uiting van onvrede met het oppervlakkige, een honger naar beter leven, een hon ger naar God. Een sociale werkster uit een van onze interneringskam pen roept dringende medewerking om geregelde, geestelijke lectuur. Zelfs daar die innerlijke roepstem.. Wij kunnen aan die verlangens vol doen en de Paters van klooster Ma- riënkroon zullen aan die verlangens voldoen. Een geregelde lecluur-uit- lening gratis - van geestelijke boeken over geheel Nederland, dat is hun ernstig streven, dat gedeel telijk reeds io uitvoering is. Dit spel wil de Paters een krach tige steun in de rug daartoe geven en een bezoek aan dit spel geeft U, behalve enige uren van onvergete lijk geestelijk genot, bovendien de voldoening een schone zaak ge steund te hebben. Op de Zondagen 6 en 13- Juli, tel kens om 3 uur, hebben er heropvoe ringen plaats, die, als het weer de zelfde medewerking blijft verlenen, eenzelfde belangstelling zullen heb ben DISTRIBUTIENIEUWS DET BOTERRANTSOEN VOOR KINDEREN VAN 4 T/M 15 JAAR. Met ingang' van 20 Juli zal het boterrantsocn voor kinderen van 4 t/m 15 jaar weer op het oude peil worden teruggebracht, t.w. 125 gram per 14 dagen, naast 375 gram mar garine/vet. Zoals men weet, is onlangs het rantsoen boter voor deze groep ver hoogd, uiteraard met een gelijke vermindering van het margarine- vetrantsoen, omdat de boterpositie daartoe mogelijkheid bood. De rant soenwijziging hield in, dat het 14- daagse rantsoen voedingsvetten voor deze kinderen uit 250 gram boter en 250 gram margarine/vet bestond. Een zo gelijkmatig mogelijke bo- terverstrekking in het komende winterseizoen maakt bovengenoem de wijziging noodzakelijk, zo wordt ons van de zijde van het ministerie van Landbouw, Visserij en Voedsel voorziening medegedeeld. BEWIJZEN VOOR INSCHRIJVING VOOR FIETSBANDEN. Het Centraal Distributiekantoor deelt mede, dat de „inschrijvingsbe- wijzen voor rijwielbanden" welke thans door de distributiediensten wor den uitgereikt, geen recht geven op het kopen van banden. Te zijner tijd zal bekend gemaakt worden op welke wijze men door middel van deze inschrijvingsbewij- zen in het bezit van banden kan ko men. INDRAPOERA MET EVACUE'S EN MILITAIREN UIT INDIë TERUG Donderdagavond laat is te Rotter dam aangekomen het motorschip In- drapoera van de Rotterdamse Llyod. dat op 8 Juni uit Batavia was ver trokken. Aan boord bevonden zich 253 burgérpassagiers, o.w. vele eva- cue's, 121 onder-officieren van de Kon. landmacht en 148 mariniers. Voorts 453 Duitse, Hongaarse en Oostenrijkse mannen en vrouwen, ex-geïnterneerden, uit Indië uitge wezen. Gistermorgen om 8 uur be gon nadat de Niwin de militairen verrast had met de aanbieding van kersen en, terwijl de marinierskapel der Kon. marine onder directie van de 1ste luitenant der mariniers Gijsb. Nieuwland zich deed horen, de ont scheping. In de loods Holland op de Lloydkade boor de band Nederland- Indië kersen en andere versnaperin gen aan. Dames van het comité „Rot terdam en de mariniers" reikten herinneringsspeldjes uit. Omstreeks half twaalf waren de laatste forma liteiten vervuld en vertrokken de laatste autobussen om de militairen huiswaarts te brengen. Voor de dames. Deze foto toont een zeer geslaagd ensemble in zwart witte uitvoering. Opmerkelijk is de knoopsluiting op jasje en rok. Vele ontwerpers schijnen daar dit seizoen een grote voorliefde voor te hebben.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1947 | | pagina 3