KUNST CULTUUR
Fn - Zeemanskoor Rumor di
I presenteert aanstaande
dag op de Burchtheuvel in
n naar tweede cd 'Uit alle
treken'. Na de officiële
e"htatie, om 15.30 uur, zul-
'c™e nummers van de cd
iet zeemanskoor ten ge-
vorden gebracht.
Corneille staat onder curatele
De Parade: jaarlijkse speelplein van artiest en publiek f«
Sir Cliff hoeft niet bang te zijn voor lege plekken in de zaal
Beek kleurt netjes
binnen de lijnen
R7
.'.'Ilse fotografe
joseert in Foam
Echtgenote: 'Mijn man is soms erg in de war'
AGiojum 2005
iat
np^
i/amsterdam - De Leidse
afe Natalia Toret (1976)
■'lert een maand lang in
3 Ttografiemuseum Foam in
jrdam. Toret maakte in
==tht van het voetbal tijd-
Johan een reportage
e kleinste voetbalclub
Bderland: W Gersleat.
is een gehucht van 386
jers in de Friese polder,
ide rook van Heerenveen.
pneenschap zonder kerk
lermarkt, maar mét een
jlclub. De expositie is te
{ten met 12 juli.
kstreet Boys
in in Ahoy'
dam - Backstreet Boys
2 oktober een concert in
n Rotterdam. De jongens
reer in de hitlijsten met
>lete, de eerste single
nieuwe album Never
let album komt maan-
en is de opvolger van
Blue uit 2000. De kaart -
voor het concert begint
en Sonneveld
loken
idam - Friso Wiegersma,
s dood in 1974 de le-
tel van Wim Sonneveld,
huisgenoot Hans van
wde hebben op hun zol-
e opnamen van Sonne-
de jaren 1935 tot 1950
n. Het gaat om elf pla-
glas en zink met vooral
Ihansons. Van der Wou-
[acht dat tien tot elf
s op de gehavende pla-
|te restaureren. Die ko-
een aparte cd in de cd-
k het werk van Sonne-
in oktober uitkomt.
Foto: ANP/Rick Nederstigt
„IB. en Krezip
rkfor doven
irg - De muziek van Ali B.,
ip en The Sheer is tijdens
val Mundial ook voor do-
•n slechthorenden te vol-
Een gebarentolk zal de
iek en teksten van de ar-
»n uitbeelden. Festival
idial, op 18 en 19 juni in
:g, is het grootste wereld-
:kfestival van Nederland,
jtredens worden niet al-
oegankelijk gemaakt met
ebarentolk, er is ook een
ide dansvloer en een aro-
j. Naast Ali B., Krezip en
iheer treden ook Khaled,
istar en Gabriel Rios op.
ns de danzón
Volkenkunde
- In de maanden juni, ju-
augustus wordt er elke
agmiddag gedanst op het
n van Volkenkunde. Stich-
Colores de Mexico' organi-
workshops 'Danzon', een
Ie meest populaire dansen
jong en oud in Mexico. Er
gedanst in een 'quadro'
mt) met vrij rustige pasjes
veel spannende figuren
a herkenbaar latino-ritme.
ïwoordig heeft de danzón
ilaats tussen de salsa,
bo, cha-cha-cha en cum-
foor 1 euro kunnen be-
:ellenden op zondagen
14.00 uur meedoen.
3|eede cd van
"tmanskoor
en rsierders als
fjtcoopfilm
aag - De Amerikaanse ko-
Jen Stiller en zijn Britse
°P a Steve Coogan zullen de
'V? rollen spelen in een bio-
versie van de tv-serie 'The
iders'. In de serie die in
lij ons werd uitgezonden
Versierders', bestrijden
gelse aristocraat Sir Brett
ir en de Amerikaanse mil-
Danny Wilde de mis-
:u| In de oorspronkelijke
'PjVerden de hoofdrollen
pj :ld door Roger Moore en
Curtis. 'De Versierders'
e slechts één seizoen,
de serie in de VS niet
eg-
amsterdam/anp - „Het gaat
nog altijd niet om het geld. Het
is plezier voor de artiest en voor
het publiek. De kunstenaar kan
vrijuit experimenteren, de
nieuwsgierige bezoeker vindt
altijd wat van zijn gading."
De inmiddels 52-jarige Terts
Brinkhoff is al vijftien jaar de
creatieve motor achter de Para
de, een mengeling van kennis
en circus die jaarlijks de tenten
opslaat in de vier grote steden.
De dagelijkse werkelijkheid ver
vliegt er tijdelijk in de duizeling
van een zweefmolen, glaasjes
rosé en verrassende optredens.
Brinkhoff is trots op het jubile
um. Hij is de pionier van deze
vrolijke vorm van tenttheater.
Al in de jaren tachtig reed hij in
de zomer van stad naar stad
met de tractor en een stel ten
ten. Dat heette toen nog Boule
vard of Broken Dreams, maar
sneuvelde in '87 door gebrek
aan geld. „Ik ging failliet."
In 1990 begon hij helemaal op
nieuw. „Ik had de keus tussen
een mooi festival dat geld kost
of een nog mooier festival dat
geld opbrengt. We hebben cir
cus-kermis herontdekt. Tegen
de artiesten heb ik gezegd: we
spelen in kleine tenten, een
aantal voorstellingen op een
avond. Dat bleek een schot in
de roos. Zoveel artiesten wilden
spelen. Dit was de menselijke
maat, je verliest je artistieke on
schuld niet. En het publiek
voelt dat het iets bijzonders
meemaakt, iets wat in de
schouwburg of een zaal niet is
te vinden, alleen hier."
De artiesten in hun tentdoeken
theaters bedruipen zichzelf,
evenals de restaurants en cafés.
Ze vangen 65 procent van de
omzet en betalen 35 procent
aan de organisatie voor zaken
als kaartverkoop, douches of
tenthuur. Ieder speelt zijn eigen
begroting rond.
„Dat maakte ons onafhankelijk
van subsidiegevers. Het publiek
zorgt voor de subsidies. Een
avondje Parade komt alles bij
elkaar neer op gemiddeld 23
euro per persoon: midden in de
stad, in een mooie omgeving en
met meer voorstellingen op een
avond."
De Paradebaas komt nooit ar
tiesten tekort. „Iedereen wil
graag. Het is heerlijk voor ze
niet op zeker te hoeven spelen.
In het seizoen moet de voor
stelling een jaar tevoren wor
den verkocht. Dit is een optre
den van een halfuurtje, ze dur
ven meer, het is vaak een expe
riment. Het plezier van de kun
stenaar kan welig tieren. Vers,
nieuwsgierig, anders."
Freek de Jonge proefde ervan,
de cabaretiers Van Houts en De
Ket, gezelschappen als Alex
d'Electrique of Orkater. Konin
gin van de Parade is Loes Luca,
die vele malen in vele gedaan
ten de zomer soms hilarisch
vulde onder het tentdoek.
Dit jaar zijn er optredens van
onder veel meer Ellen ten Dam
me, Orkater, Dogtroep en Am
sterdam Klezmerband. De ten
ten worden eerst opgezet in het
Museumpark in Rotterdam (16
t/m 26 juni) en vervolgens in
het Haagse Westbroekpark (1
t/m 10 juli), het Utrechtse Park
Nieuweroord (15 t/m 24 juli) en
tenslotte in Amsterdam in het
Martin Luther Kingpark van 29
juli t/m 14 augustus.
De Parade, waar de nieuwsgieri
ge bezoeker altijd iets van zijn
gading vindt.
Foto: ANP/Marten Jongema
door Frans Bosman
en Hanneloes Pen
Amsterdam - Kunstenaar Cor
neille (83) is op verzoek van zijn
Russische vrouw Natasja de Lak-
tionoff (57) door een Franse rech
ter onder curatele gesteld na een
zware psychiatrische inzinking.
Hij zou te veel geld hebben uit
gegeven aan zijn vele minnares
sen.
Zondagavond werd zijn huis in
Amsterdam leeggehaald. De
spullen werden door twee man
nen in een busje met Belgisch
kenteken afgevoerd. Vrienden
van de kunstenaar krijgen geen
contact meer met hem en ma
ken zich ernstig zorgen. Zij
denken dat Corneille verborgen
wordt gehouden door zijn
vrouw, die een winkel heeft in
Brussel.
Even leek het een groot myste
rie. Corneille was voor zijn
vrienden en kennissen in Ne
derland een tijdje zoek. Toen
zijn spullen zondag uit zijn ap
partement aan de Prinsen
gracht werden gedragen, kwa
men de geruchten pas echt op
gang. Al eerder deed het ver
haal de ronde dat de kunst
schilder op verzoek van zijn
Russische vrouw Natasja onder
curatele was gesteld.
Corneilles vrouw is razend over
alle publiciteit. Vanuit Parijs
vertellen zij en Corneilles zoon
Dimitri van Beverloo (23) dat de
kunstenaar aan een ernstige de
pressie lijdt. Natasja: „Hij is
soms erg in de war. Zo heeft hij
aan veel mensen de sleutels van
zijn appartement in Amsterdam
gegeven. Wij hebben er een
nieuw slot op gezet. Voor de ze
kerheid hebben we uit dat huis
de belangrijkste dingen weg la
ten halen. We hadden het ge
voel dat de spullen daar niet
veilig waren."
Corneille verblijft nu al enige
maanden in een ziekenhuis in
Parijs. Welk ziekenhuis dat is
wil zijn vrouw niet zeggen. „In
opdracht van de arts houden
we dat voor ons. Maar het gaat
langzaam beter met hem. We
hopen op totale genezing."
Ze liet hem onder curatele stel
len omdat haar man volgens
haar in zijn manische periodes
zo veel geld heeft uitgegegeven
aan zijn 'tientallen' minaressen
dat er weinig over is. Ze waren
destijds getrouwd vanwege hun
zoon, maar hadden al 23 jaar
geen intieme relatie meer.
Corneille: te veel geld uitgegeven aan zijn vele minnaressen. Foto: GPD/Nico Koster
Nico Koster, fotograaf, CoBrA-
verzamelaar en een goede
vriend van Corneille, kreeg hem
dinsdag even aan de telefoon.
„Ik hoor aan zijn stem of hij de
pressief is of niet. Naar mijn
smaak gaat het beter met hem.
Hij zei zelf ook dat hij zich beter
voelt. Corneille zelf wilde ook
niet zeggen waar hij verblijft. Ik
denk omdat zijn vrouw con
stant bij hem is."
Goede vrienden wisten dat Cor
neille een moeilijke tijd door
maakt. In Maastricht, bij de
opening van een tentoonstel
ling in maart, kreeg hij een te
rugval, weet één van hen. Hij
moest tijdens de opening van
een tentoonstelling handteke
ningen uitdelen en had daar
geen zin in, gaat het verhaal.
Het zou zelfs op een handge
meen zijn uitgelopen. Zijn zoon
Dimitri haalde hem op.
Volgens Galeriehouder Nico
Delaive werd hij in maart opge
nomen in de Clinique du Cha
teau bij Parijs. De kunsthande
laar heeft hem daar nog een fax
gestuurd om hem beterschap te
wensen. Later bracht een Fran-
$aise hem een laatste bood
schap van Corneille. „Ze drukte
ons een gekopieerd briefje in
handen dat hij zelf geschreven
had. 'Lieve vrienden, Hartelijk
dank voor jullie goede woor
den. Ik ben genezend van een
enorme depressie. Nu gaat het
goed met mij. Zal binnenkort
naar huis gaan. Tot ziens en
over niet al te lange tijd in Am
sterdam. Corneille '05."
Ook al zegt zijn vrouw hem niet
weg te houden voor zijn vrien
den, toch zijn er galeriehouders
die zich nog steeds grote zorgen
maken over Corneille. „Ik ben
bang dat zijn vrijheid zal wor
den beperkt. Corneille ging al
tijd zijn eigen gang. Kijk naar
zijn werk. Die vogels staan voor
vrijheid. Nu kan hij niet meer
reizen. Natasja krijgt nu veel in
vloed op hem. Dat kan goed
zijn, mits haar motieven juist
zijn. Maar daar twijfel ik aan",
zegt één van hen.
Mevrouw Corneille, zoals ze
zich altijd voorstelde, staat be
kend als een lastige dame, weet
een ander. „Zij is een Russi
sche, die fel uit de hoek kan ko
men. Ze laat zich er maar wat
graag op voorstaan dat ze met
Corneille is getrouwd."
Niemand in het kunstwereldje
wil er veel meer over kwijt, om
de mogelijke nieuwe zakelijke
relaties met zijn vrouw niet te
schaden. Het is volgens Nico
Koster de vraag of Corneille zelf
weet dat hij onder curatele is
gesteld. Koster heeft de kunste
naar in februari voor het laatst
gezien.
De familie van de CoBrA-schil-
der is boos over de negatieve
berichten van zijn Nederlandse
vrienden en kennissen. Natasja
is verbaasd dat Delaive over de
rug van Corneille en zijn familie
heen de publiciteit zoekt. „Ik
heb die man in dertig jaar één
keer gezien. Wie zorgt al jaren
voor Corneille? Ik. Niet meneer
Delaive. Hij zegt dat hij eige
naar is van een galerie, maar hij
gedraagt zich als de conciërge.
Laat hij zich met zijn eigen za
ken bemoeien."
muziek recensie
Theo Ploeg
Concert Beek. Gezien: 8/6, HMH,
Amsterdam.
Aan zelfverzekerdheid heeft
het Beek nooit ontbroken.
Ook afgelopen woensdag
avond in de Heineken Music
Hall niet. Gewapend met
akoestische gitaar en harmo
nium speelt hij in z'n eentje
liedjes terwijl de vijfkoppige
begeleidingsband aan tafel
zit en zich te goed doet aan
eten en drinken. Daar zitten
ze niet zomaar, blijkt later,
wanneer de lepels, vorken en
inmiddels lege borden die
nen als percussie-instru
menten. Via grote projectie
schermen boven het podium
is het muzikale diner te vol
gen. En verdomd, wat klinkt
dat ritme strak en wat spelen
ze enthousiast en vol overga
ve.
Tja, een optreden van Beek
Hansen is altijd een verras
sing. Wordt het de eenzame
man met gitaar en begelei
dingstape? De glitter en gla
mour van de in opzichtig
pak gestoken ceremonie
meester die zijn band diri
geert? De in zichzelf gekeer
de nerd die driftige aan
knopjes draait en met
schuifjes speelt zonder zich
om publiek en band te be
kommeren? De nieuwe plaat
van de 34-jarige Amerikaan
gaf al een voorproefje. 'Gue-
ro', zijn achtste sinds de
doorbraakplaat 'Mellow
Gold' elf jaar geleden, sluit
aan bij 'Odelay' en, mis
schien nog wel het meest,
'Midnite Vultures'. Geen in
troverte plaat dus, maar ook
geen waarop Beek het expe
riment zoekt. Eerder het te
genovergestelde. De produc
tie, in handen van de Dust
Brothers, klinkt kraakhelder
en overdadig. Op het cleane
af zelfs. 'Guero' is geen
slechte plaat, maar eerlijk is
eerlijk: we hebben het alle
maal al eerder gehoord. Van
Beek zelf.
Dat wordt pijnlijk duidelijk
wanneer vrijwel achter el
kaar de Beek-klassieker 'De
vil's Haircut' en het gloed
nieuwe 'E-Pro', de eerste
single van het nieuwe al
bum, worden gespeeld. De
overeenkomsten zijn onmo
gelijk te negeren. Dat geldt
voor meer materiaal op
'Guero', dat live overigens
veel beter uit de verf komt
dan op plaat.
Dat is te danken aan die vijf
koppige begeleidingsband -
percussie in alle soorten en
maten - die voordat ze aan
tafel gaan een imponerende
strakke geluidsmuur optrekt.
Daarin heeft overigens ook
het aan de rechterzijkant
weggemoffelde zesde band
lid zijn aandeel. Meetafelen
doet hij niet en tijdens de
toegift verschijnt hij, in te
genstelling tot de rest, niet in
lichtgevend wit pak. Waarom
hij er dan toch staat? Het
antwoord op die vraag wordt
duidelijk wanneer de intro
van 'Loser', Becks eerste hit
in 1994, wordt ingezet. Sle
pende slidegitaar, maar geen
bandlid op het podium met
een gitaar in de buurt. Er zijn
meer van die momenten.
Saxofoon, piano, banjo. Je
hoort ze wel, maar ze zijn er
niet of. Wie goed oplet hoort
de band het hele concert
meespelen met een soort ba
sistrack. Het verklaart ten
dele de imposante muur van
geluid. Buiten een enkel ge
val stoort het niet.
Met dank aan de klasse van
de begeleidingband die oud
en nieuw materiaal met een
opmerkelijke losheid speelt
en de energie van het podi
um laat spatten. Alsof het
een jamsessie of improvisa
tieconcert betreft. De casual
geklede Beek zelf speelt de
ervaren, stoere rocker die
zijn band netjes binnen de
lijntjes houdt. Ja, het swingt
en rockt, maar ontsporen
doet het nergens. Alleen tij
dens het nieuwe Black Tam
bourine en toegift, eveneens
nieuwe, Broken Drums ogen
en klinken Beck en band als
een zooitje ongeregeld. Zoals
we zeg maar tien jaar gele
den van hem gewend waren.
Die Beck is er al lang niet
meer. Tegenwoordig kleurt
hij, zoals het een
mainstream artiest betaamt
met artistieke pretenties,
binnen de lijntjes. Dat doet
hij dan weer wel met verve.
The Ultimate Pop Star, dolblij met radio-avontuur in Carré
door Louis du Moulin
Amsterdam - Motivatieproble
men? Twijfels over uw toe
komst? Luistert u eens naar Cliff
Richard (64) en alle bedenkingen
verdwijnen als sneeuw voor de
zon. Geen wonder dat deze (En-
gels)man niet van de top te
branden is. Vanavond zet 'The
Ultimate Pop Star' zich voor de
zoveelste keer op verfrissende
wijze schrap: middels het radio
concert '2 in Carré', samen met
het Metropole Orkest onder lei
ding van Dick Bakker.
Tennis mag een aardige hobby
zijn. De uitjes met zijn neefjes
en nichtjes mogen hem soms
nog meer ontspannen. Maar
zodra het op kiezen aankomt,
gaat bij Cliff Richard zingen nog
altijd voor. En als hij tegen
woordig als zestigplusser wat
meer rustmomenten pakt, dan
is het vooral om zich daarna
weer extra energiek te manifes
teren als de eeuwig jeugdige
popheld. Zoals nu in ons land
ter gelegenheid van het concert
in Carré met het Metropole Or
kest.
Sir Cliff - alleen al op basis van
zijn diep ingebakken 'gentle-
manship' komt die adellijke ti
tel hem toe - spreekt van een
welkome buitenkans. Alsof hij
de hele wereld nog moet zien te
veroveren, terwijl hij al zo lang
als levende legende overal
wordt bejubeld. „Het is en blijft
heel bijzonder om een avond
lang te mogen werken met zo'n
schitterend orkest", bekent hij
in alle bescheidenheid. „Er zit
zeker een hoop werk aan vast,
maar dat is het waard. Zeker in
dit geval, omdat dit concert ook
in een groot aantal andere lan
den op de radio zal worden uit
gezonden. Door pakweg drie
dagen te investeren in deze
show van anderhalf uur bereik
ik meer publiek dan wanneer ik
al die regio's ga afreizen."
'Carré', een idee van Radio 2's
muziekcoördinator (en super
fan) Ron Stoeltie, biedt hem de
gelegenheid om naast een vijf
tiental 'gouwe ouwen' zo'n zes
liedjes van zijn jongste album
'Something's Goin' On' de
ether in te slingeren. „Daarmee
krijgt die plaat, die ik vorig jaar
met zoveel plezier en vakman
schap in Nashville heb opgeno
men, eindelijk eens meer aan
dacht in de Europese huiska
mers", meent Richard. „Air
play, dat is ook mijn voornaam
ste probleem. Als ik waar dan
ook een concert aankondig,
hoef ik niet bang te zijn voor le
ge plekken in de zaal. Maar
voor een beetje radio-aandacht
moet ik in toenemende mate
knokken. Wat natuurlijk zeer
frustrerend is als je weet dat het
publiek je wel graag wilt horen.
Of dat zo is? Hoe is het anders
te verklaren dat er in 2000 van
mijn single 'The Millenium
Prayer' zomaar 1.3 miljoen
exemplaren zijn verkocht, zon
der dat het nummer door de ra
diostations werd gedraaid?"
Zijn pech en die van alle ouder
wordende collega's, weet hij, is
dat 'alle' muziekzenders zich
alleen maai' wensen te richten
op de jeugd. „Het is ronduit
een schande dat niet meer
wordt geluisterd naar kwaliteit,
waardoor heel wat topkrachten
van mijn leeftijd niet eens meer
aan de bak komen. Boz Scaggs,
Bonnie Raitt, dat soort kanjers
kunnen geen platen meer ma
ken, omdat ze niet worden ge
draaid. Ik kan het, telkens het
risico nemend dat ik 300.000 al
bums moet verkopen om uit de
kosten te komen, nog wel, maar
vecht eigenlijk ook tegen de
bierkaai."
Op zich is de concurrentie van
de jongere garde voor hem
geen enkel probleem.Daniel
Bedingfield, Will Young, Katie
Melua, ik kan het uitstekend
met ze vinden. Met Katie heb ik
vorige maand nog samen opge
treden, nadat ze eerder al drie
keer in mijn voorprogramma
had gestaan. Hoe bijzonder
Cliff Richard: „Het is ronduit een schande dat niet meer wordt geluisterd naar kwaliteit, waardoor heel
wat topkrachten van mijn leeftijd niet meer aan de bak komen." Foto: ANP/Freek van Asperen
haar talent en hoe mooi ze ook
is, ik moet naast haar ook nog
steeds wel kans krijgen om te
worden gehoord. Temeer daar
ik zelf het idee heb eerder beter
dan slechter te worden. Toege
geven, ik moet wat meer op
mijn tellen passen, maar ik
weet beter dan ooit waarmee ik
bezig ben. In mijn jonge jaren
deed ik af en toe maar wat en
kwam ik ermee weg, nu is alles
doordacht en goed uitgewerkt.
Moet ook wel, omdat iedereen
zoveel beter is. Wie het nu, zo
als ik destijds, vooral van en
thousiasme moet hebben, kan
het wel schudden."
Ondanks alle bijscholing drijft
hij nog steeds op de innerlijke
dr ang naar de microfoon. „Het
blijft een uitdaging om telkens
weer de mensen voor je te win
nen en wel met de muziek waar
je zelf nog altijd vol van bent.
Voor mij is dat, al sinds ik Elvis
in 1956 ontdekte, toch nog
steeds rock' n roll, ook al heb ik
evenzeer met ballads gescoord.
Als ik een leidraad heb, dan is
het die van 'Hou het lekker sim
pel', zoals de pioniers van dit
genre, Presley, Jerry Lee Lewis,
Little Richard en Buddy Holly."
Die koers heeft hem inmiddels
de Britse eretitel 'The Ultimate
Pop Star' opgeleverd, een door
Channel 4 bedacht^predikaat
dat hem duidelijk meer zegt
dan zijn adellijke aanhef. „Ik
ben er echt trots op, omdat
The Ultimate Pop Star' is ge
koppeld aan de verkooplijst van
alle singles over de afgelopen
vijftig jaar. Tot mijn grote ver
rassing klopte ik met 21 miljoen
exemplaren zowel The Beatles
als Elvis Presley. De cijfers heb
ben gesproken, niemand die
mij deze titel nog kan afne
men", aldus Cliff.
„De komende vijftig jaar zien
we wel weer. Ik ben best hoop
vol gestemd, want Elvis heeft
sinds zijn dood meer platen
verkocht dan tijdens zijn Ijbven,
dus er moet nog een nieuwe
markt voor mij zijn. Ik ben al
leen niet van plan hem snel te
volgen. Integendeel, ik ga nog
wel even zo door."
