9
SPORT5
twin van der Sar heeft alles wat een keeper moet hebben
Kerstmis in oorlogstijd
=f=
maandag 6 juni 2005
UIT
GESPROKEN
Maarten Lafeber in
éde Volkskrant:
„Ik ben niet de mak
kelijkste om mee sa
men te leven. Je moet
als golfer recht door
zee zijn, duidelijk aangeven wat
je wilt, want alles draait om
jou.
Arjen Robben in AD Sportwe
reld:
Een trainer die mij een taak
geeft, is gewoon geen goede trai
ner.
Heerenveen-vooratter Riemer
van der Velde geeft zijn me
ning over voetbalanalisten in
tv-programma's. In Nieuwe
Revu:
„Uiteindelijk valt het best mee.
Het gaat over voetbal en niet
over buitenechtelijke dingen.
Het blijft netjes. Mijn vrouw An
nie mag in dit land nog een
minnaar hebben zonder dat ik
het weet. Dat zou haar in bij
voorbeeld Italië niet lukken.
Clarence Seedorf (AC Milan)
blikt in Sportweek terug op de
Champions League-finale te
gen Liverpool:
„Volgens mij ben ik een vrij
goeie verliezer.
Stijn Vreven (Vitesse) in Jo-
han:
„De dag na de wedstrijd kan ik
bijna niks. 's Morgens boven de
wasbak hangen om mijn ge
zicht te wassen en dan weer
rechtop komen, is voor mij een
absolute klus.
Opnieuw Stijn Vreven:
„Kilo's pijnstillers zijn er in de
jaren doorheen gegaan. Tegen
woordig pak ik er al eentje bij
het ontbijt, zelfs als ik mij rede
lijk voel. En voor de wedstrijd
maakt de dokter vaak een mix
voor mij. Paracetamol, Vioxx, ik
ken de merken allemaal niet.
Toekomstig PSVer Mika Vay-
rynen staat bij zijn huidige
club Heerenveen bekend om
zijn fanatisme. In Voetbal In
ternational:
„Thuis ben ik toch alleen maar
met mijn spelcomputer bezig
dan kun je net zo goed trainen.
Vera Pauw, bondscoach van de
Nederlandse voetbalvrouwen,
in Johan:
,,'Hal-loo', zeg ik dan. 'Hallo.
Nederland staat zeventiende op
de wereldranglijst hoor. Er voet
ballen 45 miljoen vrouwen op
de wereld. Hallo, jullie zijn we
reldtop hoor'."
Basketballer Michael Kingma
heeft een rol in de nieuwe Star
Wars-film The Revenge of the
Sith. In Nieuwe Revu:
„Ik speel een kruising tussen een
aap en een hond Tekst heb ik
niet. Tarfull bromt af en toe
wat, maar dat wordt door een
computer gedaan.
PSVer Remco van der Schaaf
in Voetbal International:
„Ik heb een gevoel van schaam
te als mijn ouders op de tribune
zitten en ik speel niet.
Koen Daerden, speler van Ra
cing Genk en de Belgische se
lectie, in Humo:
„Je komt met de bus bij het sta
dion van de tegenstander aan
en daar slingeren jongens van
tien, vijftien jaar de gemeenste
dingen naar je kop, terwijl hun
ouders ernaast staanVroeger
zouden ze een mep om hun oren
gekregen hebben, nu wordt dat
getolereerd.
Foppe de Haan, bondscoach
van Oranje onder 20, in Sport
week:
Veel voetballers geven zich niet
bloot. Durven ze niet. Het is:
harnas aan, klepje dicht. Dus is
het beeld dat over hen bestaat
vaak verkeerd.
De Belgische turnster Aagje
Vanwalleghem in Humo:
„Ik mag niet langer dan ander
halfuur winkelen, want dat is
te belastend voor mijn benen.
Jeugdintemational Quincy
Owusu-Abeyie in johan over
Ruud Gullit:
„Mijn schoenen waren te
blauw. Zeg het me van tevoren,
dan doe ik andere kicksen aan.
maar achteraf? Het sloeg ner
gens op. We waren opeens arro
gant. Ben ik (urogant? Zeg het
maar. Maar afle respect hoor,
het blijft wel Gullit, hè."
Quincy Owusu-Abeyie in Jo
han over geld:
„Na dat profcontract had ik er
wel even moeite mee. Dan ga je
spenden, dingen kopen die je
vroeger niet kon krijgen. Maar
ik denk dat het voor iedereen in
zo'n situatie wel even zo is"
Quincy Owusu-Abeyie In Voet
bal International:
„Mijn zaakwaarnemer Brian
heeft altijd tegen me gezegd dat
eens de dag komt dat
ik de beste voetballer
ter wereld ben. Uit
die woorden put ik
ontzettend veel zelf
vertrouwen.
.Cgll UUI
Vi
In de eerste 20 kilometer had ik al
twee keer moeten lossen. Op mijn
tandvlees en met de moed der wan
hoop had ik weten terug te keren in
het peloton, maar de definitieve
klap van de man met de hamer zou
niet lang op zich laten wachten.
De weg begon weer te stijgen.
Langzaam maar zeker liepen mijn
benen vol.
Hoog boven me zag ik de top
van de col. Wanhopig
schakelde ik groter en
kleiner, maar uiteraard
kon ik de magische
versnelling die mijn
pijn zou verminderen,
niet vinden. Ik ver
vloekte het tempo
van de Russen. Da
genlang had ik er
geen enkel pro
bleem mee gehad,
maar vandaag is
niet gisteren. Giste-
ren was ik dan ook nog niet ziek.
Voor me begon een gaatje te ontstaan.
30 Centimeter misschien, maar het was
er wel degelijk. Angstig keek ik achter
om: ik was de laatste renner van het
peloton. Het gaatje werd een gat. Een
meter, tivee meter. Ik ging staan, scha
kelde bij, trok aan mijn stiair. Ik voelde
dat ik boven mijn limiet reed. Mijn
hoofd bonkte, mijn dijen ontploften. Ik
hyperventileerde. Gaf over. Het braak
sel besmeurde mijn witte stuurlint.
Ik hoorde mijn ploegleider in het ra
diootje in mijn oor schreeuwen. Een
bocht. Een aanval. De groep versnelde.
Ik loste. Schakelde terug, begon te slin
geren. Ik zag het bontgekleurde peloton
van me wegrijden. En daarmee mijn
topklassering in het algemeen klasse
ment.
Na enkele minuten zwoegen vroeg ik
me af hoe ik in godsnaam bij de finish
zou komen. Ik achtte mezelf niet eens
in staat deze berg te bedwingen, laat
staan de drie volgende. Op het moment
dat ik van mijn fiets wilde stappen om
me neer te vleien in het gras naast de
weg, hoorde ik achter me het geluid
van raspende ademteugen, gevloek en
gesteun. Ik keek om en zag mijn bloed
broeders. Mijn collega-lossers. De bus.
De grupetto. De zwakste schakels, de
sprinters, de zieken, die elkaar opzoe
ken om gezamenlijk de arrivée te berei
ken binnen de tijdslimiet. Elkaar du
wend en ondersteunend, als zwaarge
wonde soldaten die over het slagveld
strompelen.
Ik knikte naar de chauffeur en nam
plaats in de bus. Breeduit reden we
over de weg. Iedereen op zijn kleinste
versnelling. Als iemand bijschakelde,
begon de rest vrijwel onmiddellijk te
roepen: „Ho, ho! Grupetto! Grupetto!"
Je laat je gewonde makkers niet in de
steek.
Ik verwonderde me over de collegiali
teit binnen de groep. Waar in de kop
groep slechts de wet van de sterkste
geldt, is men in de grupetto geneigd
naar het tegenovergestelde. Bidons, co
la en voedsel worden broederlijk ge
deeld. Er wordt gewacht op de minst
sterke elementen, iedereen praat met
elkaar. De Spanjaard, die me gisteren
nog bijna de hekken in reed voor de
3de plek, geeft me een opbeurend
schouderklopje. Kerstmis in oorlogstijd.
Een halfuur na de winnaar rollen we
over de streep. Ik leg mijn fiets neer en
zak in elkaar tegen de dranghekken. Ik
kots het laatste beetje cola uit mijn li
chaam. Mijn verse Spaanse vriend
zwaait naar me. „Grupetto, rnanana?"
roept hij lachend, maar ik zie de waar
heid in zijn ogen. Morgen zijn we geen
vrienden meer. De wapenstilstand is
voorbij. Het is maar één keer per jaar
Kerstmis.
Thijs Zonneveld
Thijs Zonneveld uit Noordwijkerhout
is profwielrenner bij de kleine Franse
ploeg AVC Aix. Zonneveld hoopt via
zijn ploeg, die een samenwerkings
verband is aangegaan met de proffor
matie van Cofidis, de overstap naar
het grote profpeloton te kunnen ma
ken. In de zomermaanden schrijft hij
voor het Leidsch Dagblad een co
lumn over zijn belevenissen in
Frankrijk en geeft hij zijn eigen kijk
op het Franse wielrennen. Dit is afle
vering drie
Dm
-as!r van Duyl
;/gpd - Aan het einde
"t jaren tachtig reden
Gaal en keeperstrai-
s Hoek, op dat mo-
/reden in dienst van Ajax,
!,uP jeugdwedstrijd in en
cjdwijk. Volgens hun in
stond er in de Al een
ige keeper. Wat zij die
zagen, overtuigde de
imse afvaardiging nau-
74naar na ampel beraad
rjl; poelman tóch uitgeno-
drogir een proeftraining.
h4 Jmalige lange slungel
iere^out viert woensdag in
s, £en persoonlijke mijl-
ing yin van der Sar speelt
1 inland zijn honderdste
vaspk glimlacht als hij te-
10 oaan die eerste keer dat
2 Her Sar aan het werk
'mint supertalent was de
ion) van Oranje als tiener
'che?' Hoek herinnert zich
:n iel mannetje, iemand
Mueeper totaal geen uit-
183had'. „Maar toch",
een Volendammer eraan
19 'hij op de een of ande-
hiet te definiëren ma-
,'3. iets. Hij deed de din-
moest doen."
nde^i der Sar eenmaal een
is 33)ij Ajax had afgedwon-
>a^3^uigde hij zijn trainers
st) o^n zijn enorme moge-
vst) Volgens Hoek viel de
Pg^op door onder alle
Lowigheden zijn rust te be-
wn in mentaal opzicht
i.amf der Sar zijn gelijke
nt de man die de kee
lde tot wie hij uiteinde-
ierg'(forden. „In principe is
viduqbaar, maar pas als ie-
"vn^et eerste elftal speelt
ieienjte maken krijgt met
k - kun je zeggen of hij
edden", doceert Hoek.
in stond bij zijn de
ler enorme druk. Hij
Edwin van der Sar: hij is rustig, hij kan meevoetballen en is op de lijn
goed. Foto: Dick Hogewoning
moest Stanley Menzo opvolgen,
het hele stadion riep om Stan
ley, maar Edwin sloeg zich er
doorheen, zoals hij zich altijd
overal doorheen heeft weten te
slaan."
De eerste schreden van Van der
Sar in het Nederlands elftal vol
trokken zich volgens hetzelfde
patroon. Hans van Breukelen,
één van de voorgangers van de
jubilaris in het doel van het Ne
derlands elftal, kan zich de eer
ste thuiswedstrijd van Van der
Sar nog goed voor de geest ha
len. „Het was in de Kuip van Ed
de Goey, die voor Edwin de vas
te keeper van Oranje was. Het
Feyenoord-gedeelte van het
publiek riep alleen maar om De
Goey, maar na een paar reddin
gen werd het stil en later werd
Edwin alleen nog maar toege
juicht."
Op zoek naar de grote kracht
van Edwin van der Sar komt
Henk Timmer met een even lo
gisch als passend antwoord.
Volgens de doelman van AZ, te
genwoordig tweede keeper van
Oranje, heeft Van de Sar name
lijk 'élles wat een keeper moet
hebben". „Hij is rustig, hij kan
meevoetballen en is op de lijn
goed. Het lijkt zo vanzelfspre
kend wat hij doet. Als moeilijke
reddingen vanzelfsprekend
worden, is dat natuurlijk een te
ken van uitzonderlijke klasse."
Eddie Pieters Graafland (47 in
terlands) was in de jaren zestig
de beste doelman van Neder
land. Wat de legendarische kee
per van eerst Ajax maar vooral
Feyenoord frappeert, is dat Van
der Sar zelden een fout maakt.
„Je hebt bij hem nou nooit dat
je denkt: goh, dat hem dat nou
overkomt. Ik kan me dat ge
woon niet herinneren en al he
lemaal niet in het Nederlands
elftal."
Die mening wordt gedeeld door
Van Breukelen. „Edwin heeft
altijd veel moeten overwinnen.
Eerst had hij een gebrek aan
uitstraling, later was hij weer
een ijskonijn. Maar ik zie hem
soms dingen tot in de perfectie
uitvoeren. Zijn grote kracht is
zijn constantheid. Bij Edwin zie
je zelden pieken of dalen, hij zit
altijd in de bandbreedte tussen
de 6 en de 9, dan kom je uit op
een 7,5. Dat is natuurlijk een
heel hoog gemiddelde."
Frans Hoek rekent vooral in
rendement. „Edwin zou fantas
tische kritieken krijgen als hij af
en toe een paar zweefduiken
zou maken. Maar zo zit hij niet
in elkaar, de functionaliteit in
zijn spel heeft altijd voorop ge
staan. Zijn inbreng is heel
groot. Hij wint veel punten voor
zijn team en verliest er maar
weinig. Edwin heeft een heel
hoog rendement."
Zoals er vanuit zijn vakgebied
eigenlijk louter waardering voor
de capaciteiten van Van der Sar
bestaat, zo wordt hij door zijn
omgeving ook als mens gepre
zen. Een stokoud cliché luidt
dat keepers een beetje raar zijn,
maar Edwin van der Sar is één
van de normaalste topvoetbal-
Iers die dit land ooit heeft ge
kend. Bovendien heeft hij een
prettig, droog gevoel voor hu
mor en ook dat is niet alle doel
wachters op deze aardbol gege
ven.
„Ik belde hem ooit", zegt Van
Breukelen, „en toen vroeg Ed
win of ik een half uurtje later te
rug kon bellen, want toen zat
hij zijn zoontje voor te lezen.
Dat vond ik wel tekenend. Hij
hecht aan bepaalde dingen in
het leven, zoals zijn gezin. Dat
houdt hij ook strikt privé, hij
stopt zijn energie in belangrijke
dingen."
Timmer omschrijft zijn Oranje
collega als 'een normale gozer,
zonder poespas'. „We kennen
elkaar al een poosje en het klikt
heel goed. Toen wij met AZ
werden uitgeschakeld door
Sporting Lissabon stuurde hij
me een smsje. Dat ik goed ge
keept had en dat hij wist hoe ik
me moest voelen. Hij wéét dat
natuurlijk ook, hij heeft ook tik
ken gehad in al die halve finales
met het Nederlands elftal. Maar
dat hij daar op dat moment aan
dacht, dat typeert hem."
Edwin van der Sar is op weg
naar een mijlpaal in zijn loop
baan. Hij is na Frank de Boer
pas de tweede Nederlandse
voetballer die de honderd inter
lands volmaakt. De keeper van
Fulham deed exact tien jaar
over zijn 'century'. Van der Sar
mist ook maar zelden een inter
land. Het duel met Finland is
de lilde interland van Oranje
sinds het debuut van de oud-
Ajacied in juni 1995 (Wit-Rus-
land, uit). Slechts elf maal in
een heel decennium moest Van
der Sar verstek laten gaan.
Volgens Pieters Graafland kan
er dan ook geen discussie over
bestaan dat Edwin van der Sar
de beste doelman is die Neder
land ooit heeft voortgebracht.
„Honderd interlands in tien
jaar, een glorieuze carrière. Hij
is de absolute nummer één."
In die afweging kan ook Hans
van Breukelen zich wel vinden,
hoewel hijzelf de enige is die
ooit een echte prijs met het Ne
derlands elftal won, de Europe
se titel van 1988. „Edwin is ge
kozen tot keeper van de eeuw.
daarmee is alles gezegd", vindt
Van Breukelen. „Hij is mis
schien niet zo'n spraakmaken
de keeper, ook niet één met
enorm veel uitstraling. Maar als
je zolang nummer één bent dan
ben je de beste. Noem het maar
op basis van zijn hele oeuvre."
Frans Hoek vindt op zijn beurt
dat Van Breukelen zichzelf
daarmee tekort doet. „Van
Breukelen neemt ook een heel
prominente plek in. Hij heeft
een EK gewonnen en boven
dien was zijn inbreng tijdens
dat toernooi heel groot. Als kee
per heeft Edwin misschien iets
je meèr, maar als je alles op een
rij zet, komen ze er toch redelijk
gelijkwaardig uit."
'Hoogtepunt moet nog komen'
noordwuk - Vraag Edwin van der Sar wat in
bijna honderd interlands het mooiste moment
was en de doelman zal zeggen dat zo'n hoogte
punt wat hem betreft nog moet komen. Het is
geen obligaat antwoord op een clichématige
vraag. Met die opmerking geeft Van der Sar zijn
gevoel over Oranje weer en daarin sijpelt nu
eenmaal een gevoel van teleurstelling door.
Vier grote toernooien speelde Edwin van der
Sar met het Nederlands elftal. Drie keer reikte
hij tot de halve eindstrijd, in 1996 (EK in Enge
land) was de kwartfinale het eindstation. „Ik
zeg niet dat het slecht is, maar het had meer
moeten zijn. Halve finales, daar doe je het niet
voor. Hopelijk krijg ik volgend jaar in Duitsland
nog een kans op het allerhoogste.
„Mijn beste interland was Tsjechië thuis, vorig
jaar. We waren een nieuwe weg ingeslagen, er
was een aantal jongens gestopt, geblesseerd of
geschorst. En dan 2-0 winnen van zo'n tegen
stander. Ik had een hoop reddingen in de eerste
helft, ook nog een paar in de tweede. De slecht
ste? Pfff, noem eens wat... Doe dan maar die 5-5
tegen België."
„Het dieptepunt is voor mij de halve finale van
Euro 2000, die strafschoppenwedstrijd tegen
Italië. Dat was onze grootste kans op eremetaal.
Je kent de stadions, je eigen eten en hotel, tach
tig procent van de supporters was voor ons.
Verder is de hele campagne onder Van Gaal
voor mij een dieptepunt. Van Gaal is voor mij
dé trainer, maar als bondscoach is het niet ge
lukt."
„Frank de Boer staat op 112 interlands. Wil ik
dat overtreffen, moet ik nog vijftien interlands
spelen. Dat is nog zover weg. Als we het WK
niet halen, wordt het sowieso een moeilijk ver
haal. Ik ga er vanuit dat ik volgend jaar stop als
international. Maar het is wel zo: getallen wor
den straks belangrijk. Als ik straks op 108 sta,
vind ik het niet meer zo leuk als ze een keer ie
mand anders willen proberen. En als ik na het
WK op 112 zou staan, moeten ze maar een wed
strijdje voor me regelen, haha."
JUNKS
!U ITE N
le
iel
ooop hoteldeuren, bellen
reikamer van Troy Elder
rriten bezorgen van piz-
e 1 aantal supporters van
ppidaal heeft in de nacht
j'rbeslissende finalewed-
ee» de Nederlandse hoe
la le spelers van tegen-
gvPranje Zwart uit de
:eihouden. De Eindho-
[dickeyers, die zaterdag
n Haarlem-Zuid over-
1. 1, namen gistermiddag
ra£ld sportief revanche
p iet beslissingsduel met
ib gevieren. ,A1 hadden
bdnendaal-fans een
er)m gegooid, mij raak-
!ed2t", reageerde ÓZ-kee-
10 'Kramer na het beha-
ïflje titel. „Die acties in
kt,I hebben mij alleen
el ier gemotiveerd om in
;n@n de leeuw te win-
el.
:rdijn coach Roger van
on'ongehoord' vond dat
het hockey gebeurt',
onrde Kramer de gebeur-
dein het hotel. „Ik vond
k 6ren van die pizza's
ar pig- Die koerier die zijn
eg kreeg, had meer pro-
mlan ik hoor", stelde de
r, ïoud-intemational.
ib dat tijdens finales,
en,er zoveel belangen
iuV geoorloofd is. Dan
geen regels."
de al jaren een flinke ri-
imkssen Bloemendaal en
nttvart. Volgens Quintin
ckerzitter van de Bloe-
erïs, moet het 'pizza-in-
jseïzien worden als een
1 evjoke. „Dat een aantal
ijerjdens de eindstrijd
orden op het veld gooit,
pr£ dus niet waarderen,
i nblij dat de Bloomi-
eige harde kern, zich van
g tfaken distantieert.
an|fgelopen week op het
eleek van de website van
ït avart allerlei vervelende
anjn geroepen, hebben
ozéect gebeld om te zeg-
e Bloomigans hier niet
at mtwoordelijk zijn en er
k \et achterstaan."
Keeper Dirk Varkevisser. Penaltyreeks in nacompetitieduel Lyra - Valken '68.
Foto: Mark Lamers
