Behoefte aan bescherming groeit bij hockeytopper;
SPORT
De naarstige zoektocht naar een sponsor
Ravensbergen kiest voor Haarlem
De ups en downs van Eli Souhof
'Het is wachten tot het een keer goed fout gaat'
HDC982
zaterdag 28 mei 2005
KIDSSPORT
door Thijs Zeeman
leiden - Driejaar geleden raakte
hockeyinternational Karei Klaver
levensgevaarlijk gewond toen
een hockeybal keihard op zijn
hoofd kwam. Driejaar later is de
balsnelheid door technische ont
wikkelingen alleen maar toege
nomen, maar de veiligheid in de
hockeysport is nauwelijks een
item. Karei Klaver kan het niet
begrijpen. „Een hockeybal en
stick zijn wapens waarmee je ie
mand kunt doden", stelt Klaver.
„Het is toch van de zotte dat
veldspelers geen enkele vorm
van bescherming dragen." Naar
een helm die hockeyers bescher
ming moet bieden, kijkt nauwe
lijks iemand om. „Het is wach
ten tot het een keer goed fout
gaat", stelt HGC-speler Colin
MacLennan, die bezig is een hoc
keyhelm te ontwikkelen.
Cijfers wijzen uit dat er van een
serieus probleem sprake is. De
Nederlandse hockeybond deed
onderzoek naar 8800 ongeval
len die gedurende één seizoen
in de sport plaats hadden.
Daarvan bleek het in 2400 ge
vallen om hoofdwonden te
gaan. „Dat is schrikbarend na
tuurlijk, alleen wetén we nog
niet hoe ernstig deze ongeval
len waren. Het zou hier enkel
kunnen gaan om een paar
hechtinkjes, maar voor hetzelf
de geld gaat het om zware
hoofdwonden", zegt Fleur van
Tellingen van de Nederlandse
hockeybond.
Naar aanleiding van deze gege
vens is de bond een grootscha
lig onderzoek gestart. „We heb
ben op de site een oproep ge
daan of spelers die ernstig aan
het hoofd gewond zijn geraakt
zich bij ons willen melden. Aan
het begin van volgend seizoen
hopen we de eerste resultaten
te kunnen melden", zegt Van
Tellingen.
„Sinds mijn ongeluk is er hele
maal niets veranderd", stelt een
Steeds harder rondvliegende hockeyballen doen de roep om beschermend materiaal toenemen. Archieffoto: United Photos De Boer
teleurgestelde Klaver nuchter
vast. De aanvaller zag tijdens
een oefenpotje in april 2002 een
backhandschot van Remco van
Wijk niet aankomen. Klaver
kreeg de bal vervolgens recht
op z'n slaap. De aanvaller raak
te in coma en verkeerde zelfs
een tijdje in levensgevaar. Na
een jaar lang revalideren keerde
de spits van Bloemendaal terug
op het veld. „Ze zitten bij de in
ternationale hockeyfederatie
gewoon te slapen, ze hebben
werkelijk geen idee wat zich op
het hockeyveld afspeelt."
Klaver heeft in een brief aan de
federatie (FIH) zijn zorgen uit
gesproken over de vernieuwde
wijze waarop de forehand ge
slagen wordt. „In China zijn ze
ermee begonnen om ook de fo
rehand met de zijkant van de
stick te slaan, dat is echt levens
gevaarlijk. Als een speler name
lijk maar even de controle over
de bal verliest, zal hij als een
ongeleid projectiel de cirkel
binnen suizen. Je kan er op
wachten dat de jeugd dat over
gaat nemen, ook hier in Euro
pa. Dat moet een halt toegeroe
pen worden."
Dat de gevaren amper bekend
zijn bij het publiek heeft vol
gens IGaver te maken met de
zogenaamde doofpotcultuur
binnen het internationale hoc
key. „Een aantal weken geleden
is er in Australië een speler,
waarvan ik de naam niet weet,
levensgevaarlijk gewond ge
raakt, zijn schedel is op meer
dere plaatsen gebroken. Maar
je hoort of leest er verder hele
maal niets over. Ik begin echt
het idee te krijgen dat dat be
wust gebeurt. Ook al gezien het
feit dat er niet gereageerd wordt
op mijn brief, terwijl ik ze nota
bene wakker heb proberen te
schudden."
Ook bondscoach Roelant Olt-
mans is van mening dat de ge
varen binnen het hockey de af
gelopen jaren groter zijn gewor
den. Maar, hij denkt vooral op
lagere niveaus. „Spelers op top
niveau zijn erop getraind om
gevaren vroegtijdig te signale
ren en daarop te anticiperen.
De meeste ongelukken gebeu
ren volgens mij ook in wedstrij
den in lagere competities."
„Onzin", zegt Klaver. „Mijn on
geluk en dat van de Engelse
hockeyer Craig Parnham (die
vergelijkbaar letsel opliep, red.)
zijn toch op het hoogste niveau
gebeurd? Hier kan ik zo kwaad
om worden, dit geeft aan dat
veiligheid nog steeds niet seri
eus wordt genomen."
Als het aan Oltmans ligt moet
er een 'NBA-model' in het leven
worden geroepen. In het Ame
rikaanse basketbal is er verschil
in regels tussen het hoogste ni
veau en dat daaronder. „Het
lijkt me goed om te kijken of
zoiets haalbaar is, ik ben van
mening dat het de veiligheid
ten goede zou komen."
Hoewel het Nederlandse FIH-
bestuurslid Peter von Reth het
plan van Oltmans niet eens
zo'n gek idee vindt, zitten er
volgens hem te veel haken en
ogen aan. „Wat als een klein
land, zoals Bangladesh dat in
Nederland niet eens in de eer
ste klasse kan spelen, op een
WK tegen een topland uitkomt.
Met welke regels wordt er dan
gespeeld? Oltmans kan dit wel
zeggen, maar er moet wel
draagvlak voor zijn."
Von Reth moet toegeven dat er
op dit moment te weinig aan
statistieken van blessures ge
daan is. „Sterker nog, die be
staan helemaal niet. Maar daar
gaan we in Nederland wel mee
aan de slag." Pas als deze bles-
suregegevens bekend zijn bij de
federatie, kan er volgens Von
Reth begonnen worden met het
nemen van maatregelen. Die la
ten dus nog wel even op zich
Hockeyhelm nog in de kinderschoenen
den haag - De helm van Ma
cLennan', dat moet hét mid
del worden om de hockeyer
te beschermen tegen de 'le
vensgevaarlijke' hockeybal.
De maker zelf ziet het meer
als een begin. „Het staat nog
in de kinderschoenen", zegt
MacLennan. „We zijn nu be
zig een helm uit een andere
tak van sport te testen. We
kijken of een helm in het
hockey mogelijk is." De uit
komsten van de test zijn op
dit moment hoopgevend,
maar of de helm er ooit komt
is nog maar de vraag. „Inge
Kaars Sijpesteijn, speelster
van HGC, speelt op dit mo
ment met een helm en het
bevalt haar goed. Maar ik
moet op den duur een eigen
ontwerp maken, ik zit aan
een helmpje van foam te
denken, heel zacht materiaal
dus. Het belangrijkste is dat
het de slapen beschermt, dat
is het zwakste gedeelte van
het hoofd.
Hoewel het nog maar de
vraag is of de helm er komt,
is de hockeyer met Schotse
voorouders nu al van me-
wachten. „Op z'n vroegst zal
dat dan zijn in 2007. Voordat er
een nieuwe regel aan de sport
wordt toegevoegd, heeft die
eerst een testperiode van twee
jaar nodig. Maar ik kan in ieder
geval wel beloven dat we met
de brief van Klaver aan de slag
gaan."
IGaver zelf zegt teleurgesteld te
zijn over het feit dat de FIH zijn
brief nog niet gelezen heeft. „Ik
ben van plan om nog een brief
te sturen, maar dan met zoveel
mogelijk handtekeningen van
ning dat er een stap voc
gemaakt is. „Voor mijn
werd er amper over de ve
beid gesproken. En nu?
zijn er al wat publicaties
geweest en wordt er st<
meer over gediscussie
Dat is een winstpunt."
Desondanks is MacLen
nog lang niet tevredeir
waakt hij zelfs voor al te
optimisme. „Ik heb al]
wel het gevoel dat bin
het hockey weinig merj
echt geïnteresseerd zijn
veiligheid. Er is bijvoor!
op dit moment amper
naar mijn helm. Terwijl
gewoon wachten is tol
een keer goed fout g;
MacLennan is er voor;
der van de jeugd te verpj
ten met de helm te spd
„We moeten het ijshoc
systeem nastreven. Wan
je de jeugd verplicht
helm te dragen, zal het
nen een aantal jaar d
normaal zijn om met
ding te spelen. De jeugd
dan gewend is om een H
te dragen; za' ooit in een
ste team terecht komen.'
spelers die het met ml
zijn. Teun de Nooijer li
gezegd het met me eens!
die zal in ieder geval zijrT
tekening zetten."
Colin MacLennan, spell
HGC, een andere pleitbl
van meer veiligheid in dj
zal vast tot de groep oncf
naars behoren. „Het is tq
raai- beeld dat je een keë
een strafcorner helemaa
pakt ziet staan en de lit
pers naast hem alleen eel
je dragen."
hoort. Enzovoort."
De kortere afstanden zijn het
domein van de Zoeterwoude-
naar, die op zijn elfde verras
send kampioen van Zuid-Hol
land werd. Vanaf dat moment
maakte hij deel uit van de ge
westelijke selecties. Borst
kwam in een moeilijke fase te
recht toen hij aan een oplei
ding begon bij het CIOS in
Haarlem. „Ik ging ineens zes
tien uur per week sporten op
school. Het schaatsen kwam
daar nog eens bij. Mijn li
chaam kon die plotselinge toe
name niet aan."
Gevolg was een teleurstellend
seizoen, dat hem zijn plekje in
de gewestelijke ploeg dreigde
te kosten. „Zo waren de richt
lijnen van de schaatsbond nu
eenmaal. Als je niet presteerde,
lag je eruit. Maar wij wilden
per se met zijn allen verder."
Het leidde tot de formatie van
een eigen team, dat uiteindelijk
een sponsor vond in de Pan-
nenkoekerij.
Drie jaar later is de toekomst
ongewis. Wouter Borst gaat ko
mende week contact opnemen
met de bedrijven die hij heeft
aangeschreven, om te horen of
ze interesse hebben. „Het zou
zonde zijn als dit team van am
bitieuze sporters moet stoppen
vanwege een tekort aan finan
ciële middelen." Hij bekijkt het
vooral van de positieve kant:
„Aan de ene kant moet ik ei
genlijk alleen maai- met mijn
sport bezig zijn. Maar dit werkt
ook motiverend. Tot nu toe
kregen we het allemaal redelijk
in de schoot geworpen. Mis
schien is het wel goed om er
een keer hard voor te moeten
werken."
Maarten Dekker
'Kidssport' is een serie over jeugdig
sporttalent uit Leiden en omgeving.
Heeft u tips of suggesties voor deze
rubriek, mail dan naar
sport.ld@hdc.nl
door Anton Diedrich
katwijk - Voetballer Robert-Jan
Ravensbergen stapt over van FC
Zwolle naar Haarlem. De 26-ja-
rige Katwijker tekent bij de eer-
stedivisionist een contract voor
twee jaar. Bij Haarlem komt hij
onder leiding te staan van trai
ner Gert Aandewiel, plaatsge
noot en bekende uit zijn perio
de bij Quick Boys.
Het contact tussen Haarlem en
de verdediger van FC Zwolle
dateert al van januari, zegt Ra
vensbergen. „De nieuwe trainer
polste indertijd hoe ik erover
dacht. Dat was rijkelijk vroeg, ik
wist nog niet hoe mijn situatie
eruit zou zien." In de tussenlig
gende maanden kwamen nog
andere opties langs voor de
Katwijker, die eerder voetbalde
bij Volendam en in de jeugd bij
Feyenoord en Ajax zat. „Ik vond
het tijd worden om een beslis
sing te nemen", zegt hij.
Dat werd Haarlem, voorname
lijk vanwege de ambities van de
club. Over twee jaar wil Haar
lem in een nieuw stadion spe
len. „Dan willen ze met een
goed elftal beginnen en daarbij
ziet de club voor mij een grote
rol weggelegd", zegt Ravens
bergen. „Dat vertrouwen kreeg
ik tijdens de eerste gesprekken
al te horen. Trouwens, de am
bitie spreekt ook uit de andere
aankopen die Haarlem al heeft
gedaan. De club wil omhoog."
Ook het feit dat Aandewiel trai
ner wordt van de ploeg was een
factor in de keuze van Ravens
bergen. „Ik ken zijn voetbalvisie
en ik ken hem ook nog per
soonlijk. Maar het belangrijkste
is dat ik bij Haarlem weer op
mijn eigen positie kan spelen."
Bij FC Zwolle werd de verdedi
ger de laatste tijd voornamelijk
gebruikt als rechtsback, terwijl
hij een positie centraal achterin
ambieert.
zoeterwoude-dorp - Het was
een week waarin de zomer ein
delijk zijn intrede deed, maar
Wouter Borst had geen zin en
geen tijd om daar bij stil te
staan. De jonge Zoeterwoude-
naar leeft in gedachten al twee
jaargetijden verder: hij is bezig
met de winter, met zijn ambiti
euze plannen voor het nieuwe
schaatsseizoen en vooral met
naarstig zoeken naar een nieu
we sponsor. „Ze moeten het
niet doen om enorme naams
bekendheid te verwerven,
maar om mij en mijn ploeg te
helpen. Het is een kwestie van
gunnen."
Borst schaatst sinds 2002 on
der de vlag van de Pannenkoe-
kerij, maar die geldschieter
maakte vorige week bekend het
aflopende contract niet te ver
lengen. Die beslissing kwam
voor de 19-jarige Zoeterwou-
denaar niet als een verrassing,
nu het team in Sanne van der
Star en Margot Boer zijn twee
meest getalenteerde rijders
kwijt raakt. Zij stappen deze
zomer over naar de opleidings-
ploeg van de schaatsbond
KNSB.
„Sanne en Margot hebben zo'n
goed seizoen gedraaid, daar
van wisten we dat ze aanbie
dingen zouden krijgen", aldus
Borst. „We hebben eerst nog
geprobeerd zelf een groter
budget te krijgen, maar tegen
de mogelijkheden en facilitei
ten bij de bond valt niet op te
PROFIEL
Naam: Wouter Borst
Geboortedatum: 8 juli 1985
Woonplaats:
Zoeterwoude-Dorp
School: CIOS Haarlem
Persoonlijke records
500 meten 37.88
1.000 meten 1.14.88
1.500 meten 1.58.46
Wouter Borst zoekt naar een nieuwe naam voor op zijn schaatspak. De jonge Zoeterwoudenaar wil er
alles aan doen om de top te halen. Foto: Mark Lamers
boksen." Minstens zo belang
rijk is het vertrek van Marloes
Gelderblom en Bart van den
Berg, twee schaatsers uit de
Dordtse regio, die terugkeren
naar de gewestelijke schaatsse-
lectie. Borst: „Bart had vroeger
een zomerbaantje bij de Pan-
nenkoekerij. De baas is een
kennis van hem. Zo is de spon
soring ook ontstaan: als een
soort vriendendienst aan
Bart."
Hij had dus al rekening gehou
den met een onheilstijding en
vorige week kwam die ook.
Trainer Rinse van Etten belde
hem 's avonds op, met de me
dedeling dat hun ploeg zonder
sponsor zat. „We wisten wel
een klein beetje waar we aan
toe waren. Het contract liep
deze zomer af en een ploeg
met vier schaatsers is natuur
lijk minder interessant dan een
ploeg van acht, waaronder
twee toppers. Hij heeft gewoon
een keuze gemaakt en dat is
zijn goed recht."
Nog diezelfde week zaten ze
rond de tafel: de trainers (Van
Etten en Luud Augustinus), de
fysiotherapeut (José Tuinder)
en de schaatsers (Maren van
Spronsen, Benny Jongejan,
Huub van der Wart en Borst).
In een poging nieuwe sponsors
te werven besloten ze een pre-
sentatiegids te maken. Borst
stuurde het boekwerkje deze
week - vergezeld van een per
soonlijke brief - naar tien be
drijven in de regio. „Ik heb een
heel gerichte selectie gemaakt.
Ik heb het bouwbedrijf aange
schreven waar mijn vader
werkt. Ik heb een brief naar
bouwbedrijf Paardekooper ge
stuurd, omdat ik me herinner
de dat zij ooit Jeroen Straathof
hebben geholpen. Van de Ra
bobank wist ik dat ze veel doen
in het wielrennen. Misschien
hebben ze ook interesse in de
schaatssport."
In totaal heeft de schaatsploeg
16.000 euro nodig om het ko
mende seizoen volgens de ge
plande schema's door te ko
men. Voornaamste kostenpos
ten zijn de trainingskampen
naar Heerenveen, Berlijn en -
tijdens het seizoen - naar het
Italiaanse Collalbo. Dat soort
uitstapjes is noodzakelijk: me
de daardoor denkt Borst ko
mende winter genoeg progres
sie te kunnen maken om voor
het eerst deel te nemen aan het
NK afstanden en het NK sprint.
„Het is zaak door te groeien.
Als je eenmaal aan zulke toer
nooien meedoet, kun je steeds
iets opschuiven in de rangorde,
tot je tot de nationale top be-
Eli Souhoka: „Ik droom ervan om Roodenburg kampioen te maken." Foto: Hielco Kuipers
door Robbert Minkhorst
leiden - Pas net eigenlijk komt
Eli Souhoka (19) weer aan voet
ballen toe bij zondagvierdeklas
ser Roodenburg. De spits be
leefde een eerste, stormachtige
seizoenshelft. Zijn daverende
debuut kreeg geen passend ver
volg. Kleine blessures, maar
soms hardnekkig, wierpen de
aanvaller terug. Nu hoopt hij
met zijn club op een fraaie fina
le: promotie naar de derde klas
se.
Twee wedstrijden scheiden
Roodenburg en zijn topscorer
(twintig goals) van dat doel.
Zondag wacht de return tegen
SEP, thuis in Leiden. De uit
wedstrijd werd met 1-0 gewon
nen. Een vechtpartij ontsierde
dat duel. Mocht de Leidse voet
balploeg de klus klaren tegen
het Delftse team, dan zou Roo
denburg in de finale van de na-
competitie stadgenoot Lugdu-
num kunnen treffen. Rooden
burg heeft het ogenschijnlijk
veel eenvoudiger om de finale
te halen dan die andere naam
van weleer uit het Leidse ama
teurvoetbal. Lugdunum moet
een 3-0 achterstand wegpoet
sen.
De geschiedenis van de twee
vermaarde clubs zegt Souhoka
niet zoveel. Glorie beleefden de
clubs ook in een tijd dat hij er
nog niet was. De tijden zijn
vandaag anders, en zeker Roo
denburg is veranderd. De club
in Leiden-Noord 'heeft een
kleurtje gekregen', zoals Sou
hoka beaamt, en hijzelf is een
representant van de nieuwe ge
neratie Roodenburgers. De
halfbloed Molukker kwam dit
jaar over uit de A-jeugd. „Mijn
vader komt van de Molukken.
Hij was één jaar toen hij naar
Nederland kwam", zegt Sou
hoka. Zijn moeder is Neder
landse. Hij heeft een zus, twee
halfbroers en halfzussen, van
wie er een dit jaar aan kanker
overleed.
Jannie Ouwehand werd 34 jaar.
„Ze is tweeënhalf jaar ziek ge
weest", vertelt Souhoka. Gezien
zijn leeftijd heeft hij nog een
heel leven voor zich, maar zich
al afvragen wat hij allemaal kan
doen in dat leven doet hij dus
niet - bewust niet. „Ik neem het
leven liever bij de dag. Ik heb al
genoeg dingen meegemaakt."
Door de dood van zijn zus heeft
hij zich die houding aangeme
ten. Logisch, vindt hij. „Want
iemand die nog jong was, is in
eens weg."
Souhoka, die timmerman is, is
thuis de enige die voetbalt.
„Maai- als het Nederlands elftal
speelt en ik zit met mijn moe
der in de kamer, dan zie ik haar
op het puntje van de stoel zit
ten te kijken. Mijn ouders ko
men ook naar mijn wedstrijden.
Voor mij is voetbal erg belang
rijk. Ik heb me niet afgevraagd
hoe het zou zijn zonder, maar
het voetbal is een drang. Ik wil,
ik moet. Zo voelt het." Wat dat
voetbal nou zo dwingend, zo
enerverend maakt? Souhoka
moet even denken. „Als je
scoort, leeft iedereen met je
mee."
Scoren deed Souhoka voor de
winterstop om de haverklap.
De teller stond halverwege de
competie al op 19 goals. Niet
mis, zo'n aantal in een debuut
jaar. „Het is echt een jong elftal.
We hebben kwaliteit. We zijn
goed genoeg voor de derde
klasse. We voetballen aanval
lend, we spelen technisch, op
bouwend voetbal." De speler
aardde goed, maar overbelas
ting bezorgde hem eenj
liesblessure. „Het kwal
door zaalvoetbal. Daarr
toen gelijk mee gest feïIn
speelde na drie weke i
wel, en dan weer een p
ken niet. Het is moeil i
lukt dan gewoon niet. Vi^
van me zeiden het ook; Jefa
spits krijgt zijn inzinking e
probeer je maar te acctj Ven
Je moet wel." deb
Nadenken over weggaai!
club uit Leiden-Noor aan
Souhoka niet. „Ik zou ij luis
ten wat me ertoe zou li 0o|<
om nu weg te gaan. Dij
goed elftal en door wal Daa
de toekomst nog kan, wi te o
ven. Ik droom ervan dat
denburg kampioen kan
Roodenburg is toch mijn Je h
Toegegeven, ook spits 9 een
steeft het hoogste n|
hoofdklasse bij de amat
ik goed genoeg ben? Ik v je g<
niet. Ik ben snel en hl mer
overzicht. Vier jaar heb i
regionale amateurselecti a a
ten. De hoofdklasse is vc brut
Iers als wij de top." Hp«
Dichterbij en realistisch
mogelijke promotie,
burg zal willen laten
het niet alleen kan vo(|
maar dat het ook verdq
kan blijven. Souhoka a
een vechtpartij als
weekeinde niet bij het 1
elftal past. „Ik hoorde
jongen van SEP al een 1. Je w
bezig was. Uiteindelijk dien
hij en mijn teamgenop
en rood. Die gozer wildij com'
weer vechten. Tja, daj gew<
niet geaccepteerd. Het a
emotionele dag voor E.
burg. We wonnen, mz
dat vechten erbij. We s'
wel met een half been p
nale."
