REGIO
'Je kunt de spelers bijna aanraken'
mmige sportbonden een tweejaar-
troleren al heel veeY ïenonder'3'
-er
Het zevende slachtoffer
Roland Garros is vast uitje voor tennisliefhebbers
VRAAG
;groep Cardiovasculaire Screening en de Vereniging voor
leeskunde willen de ongeveer 25.000 Nederlandse topspor-
1 1 ters voortaan
ie| gaan die acute
ig I moet voorkomen. De test zou ook moeten gelden voor
ende sporttalenten. JEROEN STRAATHOF - in Leiden woon-
1 tot voor kort topwielrenner en topschaatser - vindt dat een
e.
5 d:
n zelf ooit zorgen gemaakt om je hart?
cj, i je bezig bent met topsport, dan denk je daar niet aan. Nu
it ben met topsport probeer ik wel op een goede manier te
in fit te blijven. Ik fiets op dit moment nog bij Swift. In
in net een sportarts kijk ik dan hoeveel uren ik train en met
chi tensiteit. Het is niet zo dat ik een strak schema volg, maar
(vel dat het goed is om af en toe intensief bezig te zijn. In-
lg ^pen met sporten is heel slecht voor het hart."
17
rman Joustra archieffoto: Hielco Kuipers
!o
UIT DE ARCHIEVEN
155, Vrijdag 27 Mei
eu 'Jfo'n test zinvol?
nog niet precies welke tests ze bij dat tweejaarlijkse on-
willen uitvoeren, maar ik
het wel een goede zaak is
lart te brengen welke pro-
en| topsporters zouden kunnen
ondpl is het wel zo dat verschil-
ortbonden al heel veel con-
zoals bij het schaatsen en
:ennen. Ik heb zelf ook heel
chillende tests ondergaan,
spanningen waarbij dan een
ictrocardiogram, red.) werd
•nnen een sport waar speci-
ntroleerd zou moeten wor-
oeihogelijke hartproblemen?
J G ït is in elk geval een tak van
arbij de hartspier erg zwaar
ordt. Een wielrenner is soms
5 achterelkaar aan het buffe-
schaatser verricht veel kor-
',eianningen. Er zijn natuurlijk
ho Iden bekend van sporters
eijlemen kregen met hun hart-
Soms bleken die problemen genetisch bepaald te zijn. Als
rder aan het licht komt, bijvoorbeeld bij die verplichte
zou er ook eerder actie kunnen worden ondernomen.
uc ilemen betekenen ook niet per definitie dat de sportcar-
rbij is. Barbara de Loor had hartproblemen, is geholpen
l ïjeldkampioene geworden."
- Onder auspiciën van de Stichting 'Het Veiligheidsinstituut'
•dam en onder voorzitterschap van het Districtshoofd van de
chcispectie te Den Haag, de heer A. Atems, werd gisteren, zowel
dag- als in de avonduren, in de Stadsgehoorzaal een Regio-
gheidsdag gehouden. Hoewel ook uiteraard zeer belangrijk,
dag nu eens niet de nadruk op de veiligheid langs de weg,
Je veiligheid in bedrijf (in hoofdzaak) en in huis.
hierbij niet zo zeer om de veiligheidstechniek dan wel om de
]er lige werkmethodes, die men in de bedrijven behoort te vol-
ijs de heer Atema, die ook wees op het grote belang van de ar-
gheid in ons land. In aansluiting hierop verklaarde hij dat het
00 van de veiligheid in ieder bedrijf niet alleen ons land, maar
Hoef wereld raakt. De steeds toenemende industrialisatie en het
ijndeer gebruik maken van radioactiviteit maken het noodzakelijk
,ge,iligheidsvoorschriften verscherpt worden.
^°gï80, dinsdag 27 mei
ff De eerste bondskampioenen in Leids bowlingland zijn be-
'°vVabee behaalde op fraaie wijze de titel bij de vijfmansploe-
Tnares - de drie heren op de voorgrond van de foto - legde be-
eerste plaats bij de trio's. Foto: archief Leidsch Dagblad
^|deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
ït J.<€ 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
lv. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
pgblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
k, 8)van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
ctie: T Klein en H de Wit
ill: directie.hdcuz@hdc.nl
redactie: Jan Geert Majoor,
I jMriaan Brandenburg
nail: redactie.ld@hdc.nl
i, 7
man
tTf™
jat 82, Lelden, tel 071-5 356 356
tstbus 54,2300 AB Leiden.
r§- Mijden van de receptie zijn-,
aar, len met donderdag
gehfoo uur
jerf)8 30"BO uur
3rar^>7i-S 356415
ar' 071-5356 325
w iten: overlijden, geboorte, jubilea
net fnilieberichten. desgewenst met
beelding, via www.hdcmedia.nl of
1mil1eberichten@nhd.hdc.nl
hmail: fax 072-5196696, tel. 072-
Anti8i 3661
1 Stöed: 023-5150 543
Harl5-68i 3677
artn!lhandel: 071-5 356 300
aus kunnen contact opnemen
3636
5 Ki
,Larfatis)
£>6800
Wiel™
taling (acceptgiro)
alleen aut. ine.)
and
Al ons een machtiging verstrekken
iaar latisch afschrijven van het
sgeld ontvangen €0,50 korting
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17 00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13 00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen: uitsluitend
schriftelijk, uiterlijk één maand voor afloop van
de abonnementsperiode, ta.v. afdeling
lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Voor leveringsvoorwaarden abonnementen zie
www.leidschdagblad.nl of KvK-nummer
37014187.
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq de betreffende auteur.
HDC Media BV. 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
TUSSEN PEN EN PAN
Mijn leven is niet saai. Vijf kinderen (Fré, Marc, Sam,
Fleur, Olivier) in de leeftijd van 13 tot 24 jaar en mijn
man (Theo) zorgen voor veel leven in de brouwerij. Vier
dagen in de week ga ik naar de redactie van deze krant.
Of ik trek op zoek naar nieuws en achtergrondverhalen
de regio in. Een ingewikkeld bestaan? In 'Tussen pen en
pan' bericht ik er wekelijks over.
Het weer wordt beter. Ik
doe de jas en mijn rugzak
na mijn werkzame dins
dag in de rode fietstas
sen. Ik fiets slechts met
lichte stress naar huis.
Dat is mooi. Net vijfhon
derd meter op weg ge
beurt het, op Leids
grondgebied. Het is het
laatste wat mijn fietstel-
ler nog keurig aangeeft,
voordat hij op zwart gaat.
Uit een zijweg, de Plan-
tijnstraat om precies te
zijn, poogt een automo
biliste het fietspad over
te steken om de Kanaal-
weg te bereiken. Een le
gale bezigheid overigens.
Ik zie haar naar links kij
ken. Maar nee, ze trekt
op om de weg naar
rechts op te draaien. Ik
gil en voel hoe mijn
stembanden zich verstui
ken. Even denk ik niet
meer. Ik hoor remmen
en de auto mijn fiets ra
ken. Daarna lig ik versuft
op de grond. Een been
op de fietstas, het andere
eronder. Mijn hoofd
bonkt. De wereld draait
onwerkelijk. Gebeurt mij
dit?
Ja, ik heb een ongeluk. U
bent de zevende, zegt de
werkman van de service
flat Cronestein die er pal
naast ligt. De automobi
liste vraagt van welke
kant ik kom? Ik wijs iets,
links of rechts krijg ik nog
niet uit mijn keel. ,,Hoe
het gaat?" Ze is lijkbleek
en erg geschrokken. Ik
moet nadenken: hoe gaat
het? Ik weet het niet. Ik
heb pijn in mijn elle
boog. Er zit een steentje
klem in mijn hand. Niet
verontrustend allemaal.
Wil ik een glaasje water?
„De meneer die twee da
gen geleden hier is aan
gereden had een sleutel
beenbreuk", zegt de
werkman van de service
flat. „Oh", zeg ik nog een
beetje verdwaasd. Ik doe
een poging om overeind
te komen. Iedereen kijkt
hoe ik beweeg. Het voelt
niet heel slecht. Ik kijk
naar mijn fiets. Die is be
schadigd, maar rijdt nog.
Ik stap bij de bezorgde
veroorzaakster van de
aanrijding wat kreupel in
de auto om gegevens uit
te wisselen. Zij wil mij
naar huis brengen. Dat
wil ik niet. De werkman
van de serviceflat die er
varing heeft, wil zich tij
delijk over mijn fiets ont
fermen. „Het is een rot-
punt. Te veel auto's ma
ken gebruik van deze
sluiproute om op de Ka-
naalweg te komen. Ze
letten niet op de fietsers,
ze kijken alleen naar de
weg. U heeft gewoon
voorrang." Dat weet ik
en de automobiliste
maakt daar ook geen dis
cussiepunt van. Als de
werkman van de service
flat ziet dat we er goed
uitkomen, trekt hij zich
terug.
Ik fiets naar huis met een
gehavend lijf. Onderweg
bel ik Theo. Ik bereid
hem voor om thuis te
kunnen instorten.
Dat gebeurt zonder
moeite en aanstellerij. Na
een kwartier zitten, doet
alles pijn. Ik tril en voel
me miserabel. De vol
gende dag niet anders.
Ribben, lies, nek, elle
boog, knie - ik noem
maar wat plaatsen - kun
nen geen druk velen. De
gelatenheid maakt lang
zaam plaats voor woede.
Dit punt aan de Kanaal-
weg moet veiliger wor
den. Gisteren heb ik de
route met de auto op
nieuw gereden. Vanaf de
Lammenschansweg pak
ik de sluiproute. Handig,
zo vermijd je inderdaad
dé rotonde met verkeers
lichten. De Plantijnstraat
is een onoverzichtelijke
straat waar nog het nodi
ge wordt gebouwd. Ik be
studeer het zicht op het
punt waar 'mijn' auto
mobiliste stond. De Ka-
naalweg ligt hoger. In
derdaad, als je de situatie
niet kent, heb je de nei
ging over het fietspad
heen te kijken. Het is een
groot grijs onoverzichte
lijk vlak. Ik denk aan een
bord met eenwaarschu
wing dat er dlb fietspad
moet worden gekruist. Ik
leg de opdacht neer bij
de afdeling Verkeer en
Vervoer van de gemeente
Leiden. De ambtenaar is
vriendelijk. Zij denkt
mee. „Misschien moet
dat vlak gekleurd wor
den", zegt ze. Het bord
ziet ze ook zitten. Ik moet
mijn verkeersonveilige si
tuatie neerleggen in een
brief aan het college van
B en W van Leiden. Zo is
de procedure. Auw, niet
met mijn elleboog leu
nen op het bureau. U
bent gewaarschuwd,
word tussentijds niet het
achtste slachtoffer.
Saskia Stoelinga
Reageren?
s.c.m. stoellnga^hdc. nl
vrijdag 27 mei 2005
Roland Garros, het enige Grandslam-
toernooi op vaste Europese bodem,
trekt jaarlijks hordes Nederlandse ten
nisliefhebbers naar Parijs. Tijdens de
zegetocht van Martin Verkerk twee
jaar geleden kleurden de tribunes nog
meer oranje dan het gravel, maar er is
geen Nederlands succes nodig om
een exodus richting de Open Franse
tenniskampioenschappen op gang te
brengen. Parijs is makkelijk te berei
ken, de sfeer is goed en voor de lief
hebbers bestaat er geen mooier ten
nis dan het gezwoeg op het trage 'ter-
re battue'.
Ze gaan met de auto, met de thalys
en sommige verenigingen organise
ren hele busreizen naar Roland Gar
ros. Nergens is
het zo makkelijk
om de ten-
nistoppers van
dichtbij te bekij
ken als aan de
Avenue de la
Porte d'Auteuil.
Proviand mee,
eventueel een
zak geld voor
souvenirs en pe
perdure Haa-
gen-Dazs, en het
is goed toeven
op het immense
tenniscomplex
aan de rand van
het Bois de Bo-
logne.
Je kan het zo
duur maken als
je wilt, maar een
dagje of paar da
gen Roland Gar
ros hoeft niet
veel te kosten.
Twee volle tanks
benzine, gratis
parkeergelegen
heid tot maxi
maal 17 euro
voor een hele
dag op nog geen
kwartier lopen,
een kaartje van
20 euro voor de
bijbanen of 50
euro voor de
hoofdbanen, een goedkoop hotelle
tje aan de rand van de stad of de
camping in Bois de Bologne en het
blijft allemaal relatief binnen de per
ken. Wie met zijn kind een wed
strijdje van Ajax in de Arena bezoekt
is met eten, drinken en de parkeer
garage niet gek veel minder kwijt. En
die staat binnen twee uur weer bui
ten, met het risico een dramatisch
slechte wedstrijd te hebben gezien.
Nee, dan Roland Garros. Van 's och
tends elf tot 's avonds negen uur is
gegarandeerd toptennis te zien. Wie
nog dacht dat tennis een elitesport
was en voetbal voor het volk, kan
zich achter de oren krabben.
Roeland Kuiper, tennisser bij het
Leidse Unicum, ging dit jaar voor
het eerst. „Om vijf uur op, om zes
uur de auto in, vijf uurtjes rijden, de
hele dag tennis kijken en 's avonds
laat weer terug. Ik was om vier uur
thuis", zegt de 28-jarige Leidenaar.
„Ik weet niet waarom ik het nooit
eerder heb gedaan."
Nog niet eens zo lang geleden was
de tennisliefhebber aangewezen op
de zwarte markt om aan kaarten te
komen. Via de Franse bond was het
als niet-lid bijna onmogelijk en aan
de kassa's hingen de bordjes 'uitver
kocht' er al vroeg. Maar Roland Gar
ros heeft zijn capaciteit flink uitge
breid en via internet is het vrij sim
pel om toegangsbewijzen aan te
schaffen. „Maar zelfs aan de kassa
kun je vaak nog aan kaarten ko
men", zegt Leidenaar Eric Bolten,
die dit jaar voor de vijfde keer op rij
naar Parijs ging. „We hoorden wel
verhalen dat het uitverkocht was,
maar als je er op tijd bij bent is zelfs
op de grote banen nog wel een ticket
te krijgen."
Marco Cats, lid van het Leidse
Een van de charmes van de Open Franse tenniskampioenschappen is het feit dat zelfs de grootste spelers re
gelmatig tussen het publiek zijn te vinden, zoals hier Andy Roddick na een trainingssessie. Foto: EPA
»lp| T
Het opspattende gravel bij de service
is bijna te voelen op de banen van Ro
land Garros. Foto: EPA
Roomburg, gaat al een paar jaar een
dagje tennis kijken. Vaak op de bon
nefooi. „Ik ben zelfs een keer met
een vriend in Parijs geweest op een
regenachtige dag. Op de zwarte
markt waren de kaarten razend
duur, zelfs om een uurtje of twee 's
middags nog. We zijn omgekeerd,
hebben nog een rondje Eiffeltoren
gedaan en zijn terug naar Nederland
gereden zonder een tennisbal te
hebben gezien." Die tijd is voorbij.
Er hoeft ook niet veel van tevoren
geregeld te worden. „Pas als het ten-
nisseizoen eraan zit te komen, denk
ik er weer aan. Een mailtje is vol
doende. De kaarten worden keurig
thuisgestuurd."
Hij vertrok gisterochtend, maar
denkt er niet meer aan om op een
dag heen en weer te rijden. „Dat is
gekkenwerk. Ik heb het vaak genoeg
gedaan, ging zelfs de volgende dag
weer werken." Nu maakt Cats er een
lang weekend van. Op donderdag
naar Parijs, op vrijdag tennis kijken
en daarna nog een dagje vrij. Op
zondag moet er weer zelf voor de
competitie getennist worden. „Nu rij
ik er relaxed naartoe met mijn vrien
din en gaan we 's avonds lekker eten
in Parijs. Eén dagje tennis kijken
vind ik voldoende, maar ik heb zat
vrienden die drie of vier dagen gaan.
Dat hoeft voor mij ook weer niet."
Het is essentieel om in de eerste
week Roland Garros te bezoeken. Op
de achttien bijbanen, de zogenaam
de courts annexes, is vrijwel iedere
tennistopper te aanschouwen. De
grote stadions, court Philippe Chat-
rier en court Suzanne Lenglen, zijn
de eerste dagen vaak ge
reserveerd voor de Fran
se tennissers en tennis
sters. Vaak genoeg zijn de
tribunes op de grote ba
nen maar voor de helft
gevuld. De sfeer is beter
te proeven in de kleine
arenaatjes, op baan 1 tot
en met 18. Cats: „Het
mooie van Parijs is dat je
dicht op de banen zit. Je
kan horen wat de spelers
zeggen en ziet het gravel
opspatten. Voor de ten
nisliefhebber maakt het dan niet uit
of je de nummer 1 of nummer 15
van de wereld ziet. Ik ga juist expres
niet naar de grote stadions. Ten eer
ste zit je altijd op de vijfde ring, ten
tweede staat er vaak een Franse
prutser. Wat voor ranking hij of zij
ook heeft. Ik zie liever drie games op
baan 11 van een speler als Fernando
Gonzales, een Chileen. Die heeft een
linkerarm zo dik als mijn boven
been."
Bolten pakte dit jaar twee dagen
court central mee. „Maandag was er
niet zo veel aan, was alleen Federer
leuk om te zien. Woensdag was het
een mooiere dag met Peter Wessels
tegen Richard Gasquet en daarna
Rafael Nadal, het Spaanse superta
lent. Die maakte heel erg veel in
druk. Toch kijk ik het liefst naar de
Nederlanders. Je leeft dan toch wat
meer mee. Het enige probleem is dat
je echt op tijd naar de baan moet.
Anders zit het helemaal vol en kom
je er echt niet meer bij. Maar als je er
zit, kun je de spelers bijna aanra
ken."
Maar hoe druk en hoe immens het
complex is, jaarlijks is het ongewild
een grote reünie van tennissers uit
de Leidse regio. „Spelers die ik hier
niet zie, zie ik in Parijs wel", zegt
Cats. „Vroeger zag je incidenteel een
Nederlander, nu gaan er busladin
gen vol." Bolten: „Elke keer weer
kom je dezelfde mensen tegen. Er
zijn altijd vaste groepjes uit Noord-
wijk, Katwijk en Leiden. Dat maakt
het gezellig. En het zonnetje scheen
lekker. Er mankeerde weer helemaal
niets aan."
Waar Bolten altijd het gravel van Ro
land Garros zal prefereren boven het
gras van Wimbledon, zeggen Kuiper
en Cats dat een bezoek aan Wimble
don nog op het verlanglijstje staat.
Bolten: „Op gravel zie je het echte
tennis. En ten opzichte van Wimble
don is het weer een stuk beter."
Cats: „Ik denk eerder nog aan de Au
stralian Open. En dat natuurlijk in
combinatie met een lang gekoester
de wens om dat land eens te bekij
ken. Naar Wimbledon zou ik puur
voor de sfeer gaan. Op televisie kijk
ik niet eens naar dat grastennis waar
de rally's binnen twee klappen voor
bij zijn. Maar ja, Parijs is om de hoek
en Londen niet. En ik weet niet hoe
ze het doen op Roland Garros, maar
ik zit er altijd in mijn korte broek en
een zonnebril op."
Gertjan van Geen
Zeker ook voor de jeugd is een bezoekje aan de Roland Garros de moeite waard. Foto: EPA
