Europa:
non, nein, n
Grote
bruine ogen laten zich niet omkoper2
REGIO
De laatste kans
Stadsgilde dankt meetlat en roepstoel
Op hoge poter
Bus in overtreding
GERECHT
VRAAG
ANNO 1980, maandag 26 mei
i LEIDEN - Grote hilariteit zaterdagmiddag op de overdekte tribunes
van het Lugdunum-voetbalveld. De 2000 toeschouwers, onder wie
i Prins Bernhard, vermaakten zich opperbest tijdens een wedstrijd tus-
isen buitenlandse ambassadeurs en universitaire hoogleraren, die ein
digde in 3-3. Prins Bernhard gaf voor de wedstrijd alle leden van het
hooglerarenteam een handje.
Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
8406 t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
j Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
de balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: T. Klein en H. de Wit
E-mail: directie.hdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdcnl
J HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
j Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
I De openingstijden van de receptie zijn:
Maandag tot en met donderdag
van 08.30 -16.30 uur
van 08 30 -12.30 uur
I Redactie fax 071-5 356 415
J Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten: overlijden, geboorte, jubilea
i en andere familieberichten, desgewenst met
[foto en/of afbeelding, via www hdcmedia.nl of
per e-mail: famllieberichten@nhd.hdc.nl.
Indien geen e-mail- fax 072-5196696, tel. 072-
15196699.
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m.b.t.:
Auto's: 072-681 3661
j Onroerend goed: 023-5 *5° 543
j Personeel: 075-6813677
Overige detailhandel: 071-5 356 300
j Reclamebureaus kunnen contact opnemen
j met: 075-6813636
LEZERSSERVICE
10800-1711 (gratis)
•Mobiel: 072 - 5196800
1 ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
- p/m €20,20 (alleen aut. ine)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen: uitsluitend
schriftelijk, uiterlijk één maand voor afloop van
de abonnementsperiode, ta.v afdeling
lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Voor leveringsvoorwaarden abonnementen zie
www.leidschdagblad.nl of KvK-nummer
37014187.
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
Het voor miljoenen euro's volledig gerenoveerde Leidse zwembad De
Zijl draait fors verlies. In 2004 werd 137.000 euro te veel uitgegeven
aan personeelskosten en kwam aan omzet 75.000 euro minder in het
laatje. De bezoe- r 7
kersaantaiien blij- Misschien moet er meer
rProg„aosês.rKA- reclame worden gemaakt
REL CARON was in
zijn tijd als ambtenaar fervent voorstander van de uitbreiding tot
zwemparadijs. Als dank voor zijn inspanningen werd het halletje boe
ven aan de trap zelfs omgedoopt tot Karei Caronplein. Een jaar gele
den ging hij met de VUT.
UIT DE ARCHIEVEN
Ze is prachtig met haar grote
bruine ogen en haar lange
zorgvuldig geblondeerde lok
ken. De Leidse rechtenstu
dente ziet eruit als of ze zo
juist van een fotoshoot is
weggeplukt. Perfect verzorgd
en stralend. Toch is het maar
een dun laagje vernis. De
mooie Leidse zit namelijk he
lemaal niet goed in haar vel.
Ze is naar eigen zeggen het
slachtoffer geworden van een
soort 'loverboy'.
De bewaker van het bedrijf
waar de studente als secreta
resse bijkluste, had een oogje
op haar. Dat realiseert ze zich
eigenlijk nu pas, vertelt ze
snikkend. „Hij deed altijd al
leen maar heel vriendelijk.
Ook toen ik hem vertelde dat
ik geen relatie wilde omdat ik
het te druk had met mijn stu
die." Zo mocht ze gewoon
zijn auto lenen, kreeg de sleu-
IVas dit niet te voorzien?
„Dat er gesproken wordt over een financi
eel debacle is niet reëel. Er was een x-be-
drag voor nieuwbouwplannen gereser
veerd. Dat ging om de turnhal, zwembad
De Vliet en de facelift van De Zijl. Toen we
daarmee begonnen was de wettelijke be
paling dat er voldoende toezicht moest
zijn. Dat is een rekbaar begrip. Wij gingen
uit van twee personeelsleden. Tegen
woordig moet per bassin een toezicht
houder zijn. Voor een diep en ondiep bad,
een whirlpool, een glijbaan en een alge
mene reserve als er echt iets gebeurt, be
rekent dat vijf personeelsleden. Dat is een
Manzienlijke uitbreiding van de kosten.
L)an moet je hopen, dat je de inkomsten
kan verhogen."
Was De Zijl de juiste plaats voor een
zwemparadijs?
„Je zou zeggen van wel met de Merenwijk en de wijken de Leyhof
en de Buitenhof in Leiderdorp als groeikernen. Maar het ene deel
gaat naar Oegstgeest en het andere deel naar De Does. Wat we aan
dat zwembad zijn kwijtgeraakt, is nooit meer teruggekomen. Mis
schien moet er meer reclame worden gemaakt. Als de Leidenaar
zich niet realiseert wat hij heeft, komt hij blijkbaar niet. Aan de
prijzen kan het niet liggen. Zwemmen in Leiden is niet duur."
Zwemt u zelf wel eens?
„Heel weinig en dat is altijd al zo geweest. Maar mijn kleinzoon is
wildenthousiast en opa moet binnenkort met hem mee."
tekst: Gertjan van Geen archieffoto: Hielco Kuipers
ANNO 1955, Donderdag 26 Mei
RIJNSBURG - Omdat er vanmorgen om 8 uur nog maar één paard aan
de lijn was voor de traditionele paardenmarkt in Rijnsburg, leek het
alsof deze dag figuurlijk in het water zou vallen. Maar zo men deze
conclusie reeds had getrokken, dan was men daar toch te vroeg mee
geweest, want in totaal werden er niet minder dan 60 paarden aange
voerd, zodat men kan zeggen dat deze dag weer een succes is gewor
den. De paarden waren dit jaar vrij duur: er werden prijzen van 500 tot
1000 gulden betaald.
Dat deze dag in hoog aanzien staat bij de Rijnsburgers - men zou
IRëast zeggen nog meer dan een Oranjefeest - is wel duidelijk gebleken
[aan het aantal belangstellenden, waaronder vele oud-Rijnsburgers. Op
[zo'n dag blijft niemand thuis. Jammer was het dat er momenteel geen
kportterrein is, zodat deze middag geen sportfeest kon worden gehou
den, zoals andere jaren altijd het geval was. Hopelijk heeft de gemeen
de voor volgend jaar een oplossing gevonden, zodat dit festijn dan ook
raoorgang kan vinden.
Ze slenteren met z'n zessen over de
markt. Vragenvel in de hand en vi
deocamera in de aanslag. Denise, Mi
chael, Danila, Tom, Gracielle en Jan - in
de leeftijd van veertien, vijftien jaar -
zijn bezig met een project voor school.
Het is een mini-onderzoekje over de be
langstelling van mensen voor het refe
rendum over de Europese grondwet van
volgende week. Naimi is mee als bege
leidster. Ze is stagiaire en doet de oplei
ding pedagogiek.
De zes zitten niet op een normale
school. Ze zijn leerlingen op de Witte
Poort. Onderwijs voor kinderen met
problemen. Die kunnen van allerlei
aard zijn, leggen ze uit. „Of problemen
thuis, of op de vorige school", zegt
Tom. „De een wordt gepest, de ander
maakt zelf problemen. Ik had ruzie met
mijn leraren. Ze negeerden me."
De zes waren notoire spijbelaars. Ze
hingen rond op straat of zaten thuis op
de bank televisie te kijken. Hun werken
de ouders merkten er vaak niets van. „Ik
ging stiekem blowen", zegt Denise.
„Maar dat doe ik niet meer."
Stuk voor stuk moesten ze hun oude
school gedwongen verlaten. Ze hebben
nog een kans. Het toekomstbeeld dat ze
hebben, is niet al te positief. Ze willen
wel, maar moeten er nog lang over hun
eventuele maatschappelijke carrière na
denken. Op de Witte Poort zijn de klas
sen klein. De kinderen krijgen hulp van
jeugdzorg. „De Witte Poort is een van
de laatste kansen. Misschien wel dé
laatste. Het is een soort spijbelopvang.
De bedoeling is dat je later terug gaat
naar je oude school of een nieuwe. Als
je hier vanaf getrapt wordt, kom je ner
gens meer op school", weet Danila.
„Ons gezin is helemaal uit elkaar geval
len. De Witte Poort heeft mij redelijk
goed geholpen. Eerst vond ik het niet
leuk, maar nu wil ik weer graag naar
school. Je leert jezelf kennen en je eigen
problemen."
En ze leren geen spijt te hebben van
hun daden. Wat die ook geweest zijn.
Denise: „Aan spijt heb je niks. Daar
word je ongelukkig van. Je kimt beter le
ren van je fouten."
Weg zijn ze.
De bus van het Leidsch Dagblad deed
gisteren de Leidse woensdagmarkt
aan. Op deze pagina doen de
redacteuren Gertjan van Geen en
Loman Leefmans verslag van de
onderwerpen die door voorbijgangers
werden aangedragen.
Het Gerecht, de plek waarover stadsgids Lancel de leukste verhalen weet te vertellen. Foto: Hielco Kuipers
Het is een bekend verschijnsel
voor regelmatige bezoekers en
bewoners van de Leidse bin
nenstad. Een groepje toeristen
dat aan de hand van een gids
rondschuifelt en af en toe stil
houdt bij lokale bezienswaar
digheid. De club van Leidse
gidsen, verenigd in het Gilde
Leiden, bloeit. Volgens stads
gids Lancel is het aantal rond
leiders de afgelopen jaren' meer
dan verdubbeld. „En ik moet
eerlijk toegeven; de gemeente
houdt het centrum keurig
schoon en dat komt ons werk
ten goede."
Lancel meldt zich opgewekt bij
de bus van het Leidsch Dagblad
en steekt een vurig betoog af
over zijn gilde. Eerst wil hij nog
even een 'uitstapje' maken en
zijn opmerking over de schone
stad nuanceren. „Het centrum
wordt inderdaad schoongehou-
den, een pluim daarvoor, maar
aan de randen van de stad is
dat heel anders. Ik woon in de
buurt van de Zoeterwoudsesin-
gel en daar is het vaak een
troep rond de afvalbakken, die
niet vaak genoeg worden ge
leegd. Het is er smerig, ik erger
me eraan."
Maar goed, de plekken waar hij
bezoekers rondleidt, geven een
opgeruimd beeld. Lancel heeft
daarbij zo zijn voorkeuren.
„Over het Gerecht kan ik de
leukste verhalen vertellen, maar
de Burcht en omgeving vind ik
de mooiste plek van Leiden. Sa
men met het stadhuis en de
Het moest er een keer van
komen. De bus van het
Leidsch Dagblad rijdt weke
lijks naar evenementen, at
tracties en winkelcentra
waar het rijdende redactielo
kaal - een beetje brutaal - op
een zo centraal mogelijke
plaats wordt geparkeerd.
Gisteren, op de stoep voor
het Stadhuisplein midden
tussen de Leidse markt,
kwam er een reprimande.
Een allervriendelijkste
marktmeester had de aan-
universiteit zijn dat de locaties
waar ik altijd langsga, al heb ik
maar een uurtje de tijd."
Op de site www.gildeleiden.nl
blijkt dat toeristen uit verschil
lende routes kunnen kiezen. Er
zijn aparte gevelsteen-, Rem
brandt- en hofjeswandelingen.
„Maar aan speciale wensen
wordt ook gehoor gegeven. Het
kondiging in de krant gele
zen dat de bus naar de markt
zou komen, „Voortaan af
spreken met de evenemen
tencoördinator van gemeen
te en daarna contact opne
men met de dienst waren
markten", was zijn advies en
zelfs dan was de omgeving
van het Stadhuisplein 'door
een politieke beslissing' ver
boden gebied. Een boete
bleef uit, maar de bus rijdt in
de toekomst met een grote
boog om het stadhuis heen.
spreekt voor zich dat als een
groep Duitsers zich aanmeldt er
een gids meegaat die Duits
spreekt."
In feite kan iedereen stadsgids
worden. Tenminste, je moet
van Leiden houden, een beetje
historisch onderlegd zijn en in
het openbaar kunnen spreken.
Lancel voldoet aan deze criteria
en het aantal collega's stijgt.
„Toen ik vijftien jaar geleden
begon, waren er acht anderen.
Nu zijn dat er een stuk of acht
tien", aldus Lancel die in woord
en gebaar uitstraalt dat hij ge
niet van zijn functie.
Wat hem vooral bekoort, is dat
steeds meer Leidenaars en in
woners van omliggende ge
meenten zich opgeven. „De
meetlat voor het laken? De
roepstoel voor het stadhuis? Er
zijn maar weinig mensen die
weten waar die zich bevinden
en wat het achterliggende ver
haal is. Het lijkt opmerkelijk dat
steeds meer Leidenaars aan een
toeristische wandeltocht door
eigen stad meedoen, maar tel
kens komen ze tot de conclusie:
verrek, dat heb ik nooit gewe
ten."
De Europese grondwet
leeft niet echt bij de bezoe
kers van de Leidse markt.
Althans, ondanks een op
roep in deze krant meld
den zich gisteren welge
teld vijf personen bij het
rijdende redactielokaal
van het Leidsch Dagblad.
Twee zaken vallen daarbij
op. De vijf behoren tot de
bevolkingsgroep die 'seni
oren' wordt genoemd en
niemand blijkt vóór de
grondwet of Europa.
Niek Bavelaar vreest de
dominante positie van
grote landen als Engeland,
Frankrijk en Duitsland.
Laatst sprak Engeland
een veto uit over de bijdra
gen die elk land moet beta
len. Dat typeert de houding
van de grote landen. Enge
land draagt, per hoofd van
de bevolking, het minste
bij en wil dat zo houden.
Nederland is weer het
braafste jongetje van de
klas en betaalt het meest.
Ook de starheid waarmee
Frankrijk vasthoudt aan
de constante verhuizing
van het Europees parle
ment tussen Brussel en
Straatsburg. Het geld dat
daarmee is gemoeid, kan
toch veel beter aan andere
zaken worden besteed. En
dat soort zaken gaan echt
niet beter worden met de
grondwet.
„Dat gedogen, alles
maar kunnen, dat v
niet goed", zegt een
die niet met haar na
de krant wil komen.
naar Frankrijk ofSp
ga, pas ik me daar ni
de plaatselijke gewot
en probeer ik de taal
spreken. Omgekeerd
dat blijkbaar niet. Ik
me soms net op visit
gen land.
Mevrouw Van Dam
kort als duidelijk in I l
keuze. „Ik ben sowit
gen Europa, want w
daarmee onze soever
teit op. Zo simpel is
Een langs de bus scl
lend echtpaar haalt
schouders op als ze
de grondwet wordt
vraagd. „Wijzijn er
niet uit. Het is ook z
complexe materie. II
niet dat we gaan ste\31
We hebben nog een
om erover na te denls
De heer Oorschot k( t
niet alle voor- en na
van de Europese
wet, maar hij heeft c
danks een stellige rn
„Als deze regering vt
ben ik tegen. Daarbi
ik door mijn partij,
ook geadviseerd om
te stemmen. Dus dal
ik."
„De politiek lacht me uit", zegt Paul Groenence
een tikkeltje beteuterd. „En toch blijf ik erbij dts
mijn idee over de Rijn Gouwe Lijn zo gek nog r[2
is", vervolgt hij en haalt er zelfgemaakte schet!
bij tevoorschijn. „Zet die hele lijn op palen. In
Wuppertal bestaat zoiets al meer dan een eeut
Ik deed het idee op toen ik zag hoe bij kathedi
len in Frankrijk en Italië relatief dunne zuilen
groot gewicht dragen. Een tramlijn op palen
voorkomt een hoop problemen met leidingen
funderingen. Het moet toch een uitdaging zijn l
voor de slimste ingenieurs uit Delft of Eindho\
om zoiets te ontwerpen, er een hedendaagse ii
vulling aan te geven."
Volgens Groenendaal ontbreekt zijn variant tu
sen alle plannen en voorstellen rond de Rijn G
we Lijn, een verbinding tussen Gouda, via Leic
naar de kust. En als hij als 'simpele' burger zei
zijn voorstel lanceert, wordt het niet serieus ge
nomen. „Ik heb het aan een vrouwelijk raadsli
van de PvdA voorgesteld. Ze lachte me uit, ten
het echt zo'n raar idee niet is."
HDC 970
donderdag 26 mei 2005
tels van zijn huis en als ze iets
wilde kopen dan hoefde ze
maar een kik te geven en was
zijn pinpas en code van haar.
Nee, ze had toen nog hele
maal niet door dat de man
iets meer wilde dan alleen een
vriend zijn. Waarom zou ze
ook?
De rechter schudt het hoofd.
Zoveel naïviteit komt hij niet
vaak tegen. Zijn jonge vrou
wen tegenwoordig altijd on
nozel of is dit knappe poppe
tje juist zo uitgekookt? „Het
klinkt toch echt wel alsof hij
duidelijk meer belangstelling
in je had", verklaart hij voor
zichtig. Het meisje kijkt de
man in toga met grote ver
wonderde kijkers aan. Ze ge
bruikte het huis van de bewa
ker toch alleen om te compu
teren en te studeren? En ja,
met zijn pinpas betaalde ze
wel eens wat 'rekeningetjes',
vergoelijkt ze.
De rechter fronst. „U heeft
anders wel in een maand tijd
1636 euro opgenomen." Zelf
ziet de studente daar niet zo
veel kwaad in. „Het mocht
van hem. Als ik zei dat ik hem
wilde terugbetalen maar dat
het wel moeilijk zou worden,
wuifde hij dat weg." Geld was
niet belangrijk. Daar hoefde
zij niet over in te zitten, stelde
hij haar gerust.
De rechter is minder schap
pelijk: „Je nam anders wel
meer dan zijn hele maandsa
laris op! Realiseer je je dat?"
De studente houdt wijselijk
haar mond. In december liet
ze nog 900 euro van de spaar
rekening van de bewaker naar
zijn girobetaalrekening over
schrijven. Zonder de man
daarover in te lichten. „U
moet toch hebben geweten
dat u daar wellicht te ver mee
ging", zegt de rechter be
schuldigend. Weer doet het
meisje er het zwijgen toe.
De bewaker was overigens
ook niet zo blij toen hij het
enorme geldbedrag dat van
zijn rekening was gepind op
zijn afrekeningen zag staan.
Hij schakelde de politie in.
Maar over zijn pogingen de
liefde van de rechtenstudente
te kopen, sprak hij met geen
woord. Tegenover de politie
had hij geen enkel vermoeden
wie er met zijn pas aan het
shoppen kon zijn geslagen.
Een dievenbende misschien,
zo opperde hij.
De rechter kijkt verward. „Het
gedrag van de aanklager doet
toch ook wel de wenkbrau
wen fronsen", verklaart de
rechter. „De man wist zelf pri
ma wie die bedragen op
nam." Ja, knikt het meisje
heftig. Ze heeft van hem zelf
zijn pincode gekregen en dus
is ze helemaal geen dief. Fijn
dat de rechter dat ook in wil
zien.
De bewaker deed waarschijn
lijk pas aangifte toen hij er
van overtuigd was dat zijn
verwoede liefdespogingen
i
niet verzilverd zouden
den. „Maar later heeft 1
toch nog wat geld toeg<
stopt", vertelt de stude 8
Een vreemde, eigenaar
zaak, vindt de rechter. S
trekt zich na het verhoqs
men met de griffier tenb
zich op het vonnis te bd
Na twee minuten keert jt
rug. De rechtenstudent^
misschien wel heel mali 2
gebruik gemaakt van dftr
zijn aanbiedingen, oorcf
hij, maar schuldig aan hQ
'listige wijze ontvreemd^
geld' is ze niet. Ze wordp
gesproken. Opgelucht jl
de Leidse een laatste tr|"
weg. Het geld wil ze de j
best terugbetalen, laat
ten. Als ze daarmee daij
maar voorgoed van herT
lost is. p
Floor Ligtvoet p
B
