KUNST CULTUUR
Dancefestivals moeten een stevige pas op de plaats maken
Twee broersaltijd ruzie en dikke, dikke hits
Nederlandse kunst in Romeinse privé-villa's
Enthousiai
Moby mo
het hebbe
van 'danc
dinsdag 24 mei 2005
rome/anp - Drie van de belangrijkste
aristocratische families in Rome stel
len hun villa tijdelijk open voor be
zoekers. Daarmee wordt een schat
aan kunstwerken uit hun privé-col-
lectie voor het eerst publiekelijk ten
toongesteld.
Ook vele Nederlandse schilders be
horen tot de collectie. Vooral de ze
ventiende- eeuwse schilder van
stadsgezichten Caspar van Wittel is
met ruim veertig werken ruim verte
genwoordigd.
Van Wittel, in 1653 in Amersfoort ge
boren, verbleef vanaf 1674 in Rome
en verspreidde daar de liefde voor
stadsgezichten en landschappen. Hij
schilderde veel in opdracht van de di
verse prinsen in Rome. Daarom kan
de familie Colonna van 3 tot 5 juni
maar liefst 43 werken van Van Wittel,
in Rome Gaspare Vanvitelli genoemd,
laten zien. De meeste ervan werden
nooit eerder aan het publiek getoond.
Na Palazzo Colonna opent Palazzo
Doria Pamphilj van 10 tot 12 juni zijn
deuren. Behalve het museum, dat in
die dagen gratis te bezichtigen is,
worden ook de privé-vertrekken ge
opend. De familie toont dan voor het
eerst een 'Maria Boodschap' y
Filippo Lippi, de vijftiende-i
Italiaanse kunstschilder.
Als laatste is Casino dell' Auro
de familie Pallavicini aan de bei
houdt tussen 24 en 26 juni opi
Daar zijn de zestiende-eemvsi
co's van Guido Reni te bewon
evenals een nooit eerder ve;
werk van Botticelli.
muziek recensie
Theo Ploeg
Concert: Moby. Gezien: 22/5,
Amsterdam.
Keuzes maken is niet de
sterkste kant van Moby,
nooit geweest ook. In zij
vijfentwintig jaar in dep
muziek, heeft hij zowat
denkbare stijlen gemaal
Een concert van Mobyi
ook een trip door de tijd
Soms opwindend, dan
ronduit saai. Afgelopen
dag sloeg de balans vooi
zichtig door naar dat ee
Met dank aan de tomeli
energie en het enthousi
van de kleine New York
Besluiteloosheid zit diep
worteld in het wezen va
chard Hall. Vlak na zijn
ces als Moby, begin jare
gentig, trok hij zich ovei
werkt terug en bracht dl
plosieve punkplaat 'Anii
Rights' uit. Recht uit hel
hart, maar commerciee
enorme flop. Daarna vo
den de grote successen
'Play' en '18'.
Het dit jaar verschenen
tel' is weer een persoon
plaat geworden. Een ra
plaat die volgens de bijn
jarige Hall laat horen w
zijn muzikale invloeden
daan komen. Matige pli
oordeelden de critici. '1
is inderdaad geen mees
werk, maar toch consisl
en kwalitatief beter dan
bejubelde 'Play" en '18'.
Echt overtuigen wilde K
nieuwe materiaal zondi
avond in een uitverkocl
Heineken Music Hall ei
niet. Oké, met toetsenis
Lucy Butler, gitarist enl
sist Daron Murphy, dru
mer Scott Frassetto eni
geres I,aura Dawn - die
de vocalen op 'Hotel' vi
haar rekening neemt-
Moby een goede, gerou
neerde band naast zich
staan. Toch weet het vij
niet echt te vlammen.
Dat ligt voornamelijk a
Moby zelf. Aan enthoui
me ontbreekt het hemi
wel aan spel- en zangte
niek. In de punkrockkla
ker 'That's when i reacS
my revolver' overschrei
hij zichzelf, waardoor e
veel overblijft van de oi
spronkelijke kracht van
nummer. Hetzelfde gel
in mindere mate bij hel
zwepende 'Bodyrock',1
nieuwe single 'Lift mei
het aan David Bowie o|
dragen 'Spiders'. Numi
waarbij de energie van
podium af zou moeten
ten.
door Mark van Bergen
Amsterdam - Nieuwkomers die
met halflege velden bleven zit
ten, gevestigde evenementen
die niet of met veel moeite uit
verkochten. Voor het eerst
sinds jaren reikten de bomen in
2004 eens niet tot aan de hemel
voor organisatoren van dance-
festivals. Dit jaar maken ze een
pas op de plaats met lagere
prijzen en nieuwe richtingen.
Maar bezorgd is (nog) nie
mand.
Toen medio jaren negentig 'in
door' zowat alles gedaan was,
besloot een aantal dance-orga-
nisatoren 's zomers buiten eve
nementen te gaan houden. ID
&T - nog altijd marktleider -
kwam met Mystery Land, UDC
met Dance Valley, Extrema uit
Eindhoven met Outdoor. Daar
na was er geen houden meer
aan. Al een paar jaar vindt in
middels bijna elk weekend van
een r-loze maand wel een groot
dance-evenement in de open
lucht plaats, van Impulz tot Su
pernatural en van Frequence
tot Defqon 1. De bomen reikten
lange tijd tót aan de hemel: or
ganisatoren pakten elk jaar gro
ter uit en vroegen steeds meer
geld - uitverkocht raakte het
toch wel.
Tot vorig jaar. ID&T kreeg het
veld van haar nieuwe 'multi-
evenement' NJoy niet vol - het
gaf zelfs enkele duizenden kaar
ten weg om al te veel lege plek
ken te voorkomen - en Mystery
Land werd met grote moeite
uitverkocht. Dito verhaal bij
grootste concurrent UDC. Het
veld van De Kuip in Rotterdam
vertoonde tijdens het met veel
sel. Met een entree van 27,50
euro (tegen 40 euro in 2004) is
de Eindhovense party-organi
satie de grootste prijsstunter
van allemaal.
Directielid Bas Meijer van ID&T
is blij dat ook de concurrentie
het 'signaal' van het publiek
heeft opgepikt. „Het werd lang
zamerhand een soort automa
tisme om de prijzen harder te
laten groeien dan de omvang
van het festival zelf. De komst
van de euro heeft dat nog eens
versterkt. Vorig jaar liet het pu
bliek dat niet meer toe. Het
werd ze te duur. Net als wij
toen steken andere organisaties
daarvoor nu de hand in eigen
boezem." Robbie Martens, de
nieuwe eigenaar van Frequen
ce: „Er werd maar wat ge
vraagd. Nog steeds denk ik dat
een hoop festivals omlaag kun
nen met hun prijs."
Meijer gelooft niet dat het weg
blijven van publiek veroorzaakt
werd door een moeheid of een
gevoel van overkill onder
danceliefhebbers. „Zowel wij
als Q-Dance (een aan ID&T ge
lieerde organisatie, gespeciali
seerd in harde dancestijlen,
red.) doen met regelmaat on
derzoek onder publiek en de
cijfers wijzen uit dat het aantal
bezoekers van dance-evene-
menten nog steeds groeit."
Volgens Meijer moet ook niet
worden vergeten dat zowel
Mystery Land als Dance Valley
vorig jaar tienduizend bezoe
kers meer hadden dan het jaar
ervoor. Maar volgens Martens
zijn er 'veel te veel' dancefesti-
vals. „Ik denk dat er de komen
de jaren een paar gaan sneuve
len."
Hij denkt niet dat Frequence
daar bij zal zitten. Martens ver
trouwt op de effecten van de
prijsverlaging en op het 'Bra
bantse' karakter van zijn festi
val. „Hoewel Frequence niet
heel veel last heeft van concur
rentie proberen we ons dit jaar
nog meer te onderscheiden,
met veel dj's uit de provincie.
Bovendien zijn de harde stijlen
waar het festival zich op richt
op dit moment het populairst."
Dat beseffen ze ook bij Q-
Dance. Als een van de weinige
is hun festival Defqon 1 dit jaar
in prijs gestegen (45 euro in
plaats van 42,75), maar nie
mand lijkt daarom te moppe
ren. Defqon 1 is al weken uit
verkocht. „Wij hebben geen last
van recessie", zegt een woord
voerder.
Recessie is voor Meijer een
groot woord. Hooguit stagneert
volgens hem door de prijsverla
gingen de groei van veel dance-
organisaties in Nederland. ID
&T blijft echter investeren, bij
voorbeeld door Njoy nog een
kans te geven. „Je moet nieuwe
dingen blijven doen."
Groei probeert ID&T wel te be
reiken in het buitenland. On
langs vond in Antwerpen de
eerste Belgische editie van sta-
dionfeest Sensation plaats, in
juli volgt de Duitse primeur.
Wereldwijd zijn nog uit zo'n
dertig landen verzoeken bin
nengekomen. „In het buiten
land vinden al wel grote dance-
evenementen plaats, maar nog
niet de allergrootste zoals we
die in Nederland kennen. Wij
willen die expertise gaan expor
teren. En met Sensation heb
ben we een ijzersterk concept."
Die energie is er wél \va
neer Moby zijn gitaar vi
legt en de percussie voc
rekening neemt. Natuu
hebben housenummen
'Go!' en 'Feeling so real
vocalen, maar die besta
slechts uit een paar regi
Dat gaat hem een stukf
makkelijker af. En zodra
eerste tonen van 'Go!' v
klinken verandert er iet
het podium, lijken devi
muzikanten plots volko
te ontladen. De energie
de zaal in spat is enorm
meer dan tien jaar heeft
rave-klassieker nog niel
kracht ingeboet.
Krachtig is ook het nieu
'Very' dat Moby inleidt
een liefdesbetuiging aa
disco muziek. De hoofd
het op Georgio Morode
inspireerde nummer is
gelegd voor Laura Daw
er discodiva Donna Sul
met gemak naar de krol
steekt. Minder overtuig
kan Dawn in matige en
dige uitvoeringen vanl
does my heart feel so b:
en 'In This world'. Wee
breekt er die vaart, de
die maar niet wil loskoi
Terwijl ze het dus welk
nen, zoals ze in de hou
nummers overtuigend
horen. Waarom dan tot
een positieve balans? D
energie, het enthousias
en het historisch besef
de doorslag. Want goed
speeld of niet, met naü
dancenummers van Mi
behoren tot het beste d
ooit gemaakt zijn.
Bruce Willis op
promotietour
Tokyo - Acteur Bruce Willis is
op pad om zijn nieuwe film
'Hostage' te promoten. Deze
week is hij in Japan, waai" de
film vanaf volgende maand
draait. In 'Hostage', naar het
gelijknamige boek van Robert
Crais, speelt Willis een voorma
lig gijzelingsonderhandelaar die
in actie moet komen om een
gezin te redden. De actie-thril
ler draait vanaf 26 mei in de
Nederlandse bioscopen.
Köhlerprijien naar
jonge kunstenaars
Amsterdam - Het Prins Bern-
hard Cultuurfonds heeft de
Charlotte Köhlerprijzen 2005
toegekend aan Michel van der
Aa, Lotte van den Berg en Tjal-
lien Walma van der Molen. De
prijzen van 20.000 euro elk wor
den 28 juni uitgereikt in Am
sterdam. Muziektheatermaker
en componist Michel van der
Aa wordt door de jury vooral
geprezen om kameropera
'One'. Regisseur Lotte van den
Berg maakt theater op locatie,
werkt met amateurs en maakt
producties voor kinderen. The
atervormgever Tjallien Walma
van der Molen heeft volgens de
jury een open blik om de beel
dende mogelijkheden te zien en
uit te buiten.
'Jaren vijftig' een
grote trekpleister
den bosch - De tentoonstelling
'Knus, Nederland in de jaren
vijftig', in het Noordbrabants
Museum in Den Bosch, is een
enorme trekpleister geweest.
De expositie die zondag voor
het laatst was te zien, trok in
iets meer dan drie maanden
ruim 167.000 bezoekers. Een
absoluut record voor het muse
um. De tentoonstelling schetste
een beeld van de alledaagse
gang van zaken in de jaren vijf
tig. De bezoekers kwamen uit
heel Nederland.
Castellum op
zoek naar musici
alphen aan den rijn - Voor de
musical, waarmee in september
het nieuwe Alphense theater
Castellum officieel wordt ge
opend, zijn nog muzikanten
nodig. Circa honderd mensen
repeteren al elke week voor de
musical 'Scherezade'. Er is nog
behoefte aan mensen die een
muziekinstrument bespelen en
bladmuziek kunnen lezen. De
extra audities zijn zaterdag 4 en
zondag 5 juni vanaf 13.00 uur
in Castellum. Aanmelden kan
via kroonenburg@operamail-
.com.
bombarie aangekondigde Strike
1 veel wakken en het 'leidende'
dancefestival Dance Valley ver
kocht nu eens niet maanden of
weken, maar pas enkele dagen
van tevoren uit.
Ronduit pijnlijk was in decem
ber overigens de indoor-editie:
van de 40 duizend kaarten wer
den er maar 25 duizend ver
kocht. Vlak daarvoor was ID&T
vrijwel hetzelfde overkomen
met Innercity, maar opnieuw
kon het feest worden 'gered'
door een weggeefactie, ditmaal
'twee halen, een betalen'.
De acties van ID&T vormden de
voorbode van een aanzienlijke
prijsverlaging van een aantal
van haar evenementen in 2005,
zo beloofde het bedrijf meteen.
En inderdaad: een dagkaart
voor Njoy kost dit jaar 30 euro
(tegen 35 in 2004), een combi-
kaart 50 euro (in plaats van 75).
En ook de entreeprijs voor Mys
tery Land is verlaagd. Veel con
currenten volgen. UDC verlaagt
de kaartprijs van Impulz en van
Dance Valley (dit jaar ook op
vrijdag), Frequence die van het
gelijknamige evenement in Eer-
Oasis met een nieuw album uit het dal
Mystery Land raakte vorig jaar met grote moeite uitverkocht. Foto: United Photos De Boer/Marco de Zwart
door Theo Hakkert
londen - Wie doet me wat? Niemand
toch zeker. Met zo'n gezicht zit Noel
Gallagher, liedjesschrijver, gitarist en re
serve-zanger van Oasis, in een vergader
kamer van de Londense vestiging van
zijn platenmaatschappij vriendelijk te
wezen. Temidden van het gebruikelijke
rumoer rond Oasis komt zo rond Gal
laghers 38ste verjaardag, op 29 mei, de
nieuwe cd uit van de groep die hij met
zijn kenmerkende bravoure ook deze
middag weer bestempelt als 'de popu
lairste van de jaren negentig'. „We heb
ben een decennium gedefinieerd. Zoals
Beatles en Stones de jaren zestig. Dat
zal zo blijven."
Je zou hierop kunnen afdingen dat
Oasis het in de Verenigde Staten nooit
echt heeft gemaakt, maar Gallagher is
verder zo eerlijk over het latere verval
van zijn band dat we hem deze claim
gunnen. Bovendien heeft hij deels ze
ker gelijk, want in 1994 en 1995 stak
Oasis-mania de gekte rond The Beatles
in de jaren zestig naar de kroon. In el
ke kroeg en bar, op elk terras en in ie
dere walkman knalden hits als 'Won-
derwall' en 'Don't look back in anger'
maandenlang vrij rond.
De albums 'Definitely maybe' en
(What's the story) morning glory' ston
den vol met klassieke rockhits. In de
songs klonken weliswaar echo's door
uit de hele Britse popgeschiedenis,
maar ze waren gezegend door melo
dieën met weerhaken en werden on
weerstaanbaar goed gezongen door
Noels broer Liam Gallagher, over wie
we nog komen te spreken. Altijd ruzie
met die twee. Maar het werkte wel.
„Even ja, en toen ging het fout", stelt
Noel Gallagher nuchter vast. Reden:
„Ik was de weg kwijt. Had totaal geen
zicht meer op waar ik mee bezig was."
Hij spreekt de titels van de 'schuldige'
cd's 'Be here now" en 'Standing on the
shoulders of giants' uit alsof ze hem
aan vieze kinderslabbetjes doen den
ken. „Dieptepunten in mijn bestaan
waren dat. Rond die albums ging het
fout. Ik ging nummers schrijven die
het goed zouden doen in stadions.
Wat natuurlijk een funeste instelling is.
Je moet gewoon een fucking liedje
schrijven."
„Toen ik 'Definitely maybe' en 'Mor
ning glory" schreef, was ik werkloos.
Toen ik 'Be here now1 schreef, zat ik in
de populairste rockband ter wereld en
die speelde in stadions. Een totaal an
dere mentaliteit. Na een paar jaar ging
ik nummers schrijven met het oog op
de omgeving waarin ik ze moest spe
len. Groot, groter, grootst. Ik raakte
verdwaald. Ik was 'losing the plot', zo
als wij hier zeggen. Eigenlijk wist ik
niet meer waarom ik deed wat ik deed.
Het echte dieptepunt was 'Standing on
the shoulders of giants'. Niet dat er
De broers Gallagher: „Ik ben niet zo goed als hij. Hij is niet zo goed als ik." Publiciteitsfoto
niet een enkel aardig nummer op
staat, maar nergens vonkt het. Inspira
tieloos. Had ik vier aardige songs,
maar we hadden er twaalf nodig en
toen flanste ik maar iets in elkaar."
De populariteit werd een last, ja. „Ik
raakte in een dal en in het dal is het
heerlijk. Lager kan het niet. Daar, in
het dal, werd ik van de last bevrijd.
Niemand zou nog iets van mij ver
wachten. Ik was zo oninteressant ge
worden dat niemand nog een nieuwe
plaat zou vergelijken met 'Definitely
maybe' of 'Morning glory'. Erg bevrij
dend. Het kon voor mij alleen nog om
hoog."
In de band liggen de zaken anno nu
anders. Drummer Alan White werd
ontslagen en zijn plek werd gegund
aan Zac Starkey, de zoon van Ringo
Starr, zodat er warempel Beatles-bloed
vloeit door Oasis-aderen. En bassist
Andy Bell en zanger Liam dragen nu
ook liedjes aan. Aan de ene kant is dat
de redding voor zowel hem als de
band geweest, zegt Gallagher; aan de
andere kant laat hij er geen twijfel over
bestaan dat hij nog altijd de baas is.
„Ik kies de liedjes. Want ik kan heel
goed kiezen, dat heb ik wel aange
toond. Van de 67 songs voor de nieu
we cd, 'Don't believe the truth', waren
deze elf goed. Er zijn er nog negen die
even goed zijn. Maar goed ook eigen
lijk dat ze niet alle 67 even goed waren.
Dan kan ik wel claimen dat ik briljante
keuzes maak, maar kiezen uit zo veel is
fucking impossible, zelfs voor mij."
Hij heeft, omdat het niet paste in de
opbouw van het album, het beste lied
je zelfs laten vallen. „Het heet 'Stop
the clocks'. Amazing, amazing, ama
zing song. Opgenomen, gemixt, klaar.
Met de beste tekst, maar het is te lang.
Zes minuten, het paste gewoon niet.
Misschien op een volgende. Of in een
box-set."
„Ik zei tegen de boys: Jullie moeten
ook liedjes gaan schrijven, want ik kan
het niet langer alleen." Hij zakt onder
uit in zijn stoel. „Kijk, als je twintig
bent, vrijgezel en in hotels leeft. Als je
alleen een koffer met kleren hebt. En je
eet, slaapt, ademt, leeft muziek, dan, ja
dan. Dat is rock-'n-roll. Maar als je ou
der bent, een vriendin hebt, kinderen
zelfs, dan gaat het niet meer. Dan
wordt de last te zwaar."
Gelukkig dat de songs van de anderen
goed waren. „Anders had ik een pro
bleem gehad. Nu, op deze cd, staan
mijn vijf beste liedjes en is het minde
re werk van mij vervangen door de
beste liedjes van de anderen in de
band." Onder wie zijn broer Liam Gal
lagher (32), rock-'n-rollzanger zonder
weerga, maar een eigenzinnig lastpak
met een grote mond die hem regelma
tig in de problemen brengt. „Liam,
tsja." Noel zucht. Wat zal hij vandaag
eens over zijn broer roepen? „In een
band is hij geweldig. In een band kun
je hem er goed bij hebben. Als broer
is-ie een fucking nightmare."
„Als zanger en frontman is hij gewel
dig. Hij heeft goede oren. Zijn oren
zijn beter dan zijn strot zelfs. Als ik me
ergens onzeker over voel, ga ik mee in
zijn oordeel, totaal. Op zo'n moment
zit hij altijd goed. En hij schrijft goede
liedjes, hij maakt geweldige foto's en
hij draagt fabelachtige zonnebrillen.
Zonder Liam geen Oasis. Ik ben niet zo
goed als hij. Hij is niet zo goed als ik. Ik
ben de songwriter, hij is de zanger. Ik
kan ook zingen en hij kan ook liedjes
schrijven. Maar ik kan niet zo goed
zingen als hij en hij kan niet zo goed
liedjes schrijven als ik. We hebben al
lebei een voet in het andere kamp,
maar als puntje bij paaltje komt ben ik
songwriter en hij zanger.
Wat betreft de verwachtingen voor
'Don't believe the truth' is hij een
realo. „Zo groot als in 1994 wordt het
niet meer. Kan ook niet. 1995 Was
fucking! Toen was er nog geen inter
net. Een jaar later kon het al niet meer.
Voor die tijd kwam iedereen kijken.
Dat moesten ze zien. Twee broers, al
tijd ruzie, altijd drugs, veel gedonder,
vechtpartijen en dikke, dikke hits. Wat
wil je nog meer?"
