REGIO
Ouder
worden, ouder
zijn en
ouderenbeleid
i.
Uit: Leidsch Dagblad van 7 april 1998
Klein leed, op afdeling B2 in het LUMC.
„Mamma, ik wil geen prikje."
De wachtkamer van allergie/vaccinaties zit
vol met ouders en kinderen. Pukkels, plek
jes en prikken, gebroederlijk bijeen.
De ene helft gaat op vakantie naar verre
oorden. Medische voorzorgsmaatregelen
zijn noodzakelijk. Prikken tegen hepatitis
en gele koorts, tabletten tegen malaria.
Een peuter gaat tegen zijn zin naar de be
handelruimte. Eerst een trillip, dan een
traan. Als de spuit in zijn beentje gaat, volgt
gekrijs. De moeder sust en troost. De ver
pleegkundige gaat op zoek naar de pot met
spekkies. Maar die is leeg. „Kinderen krijgen
na afloop altijd iets lekkers", zegt ze veront
schuldigend. „Maar we hebben niets meer
helaas." Ze maakt snel een aantekening:
'spekkies kopen'.
Twee jongens van een jaar of tien krijgen
krasjes op hun armen. Ze worden getest op
allergische reacties. „Het deed helemaal
geen pijn", zegt de een tegen zijn broer. Alle
bei hebben ze een neptattoo op hun arm ge
kregen, ter verzachting van de behandeling.
Na tien minuten komt de deskundige de ar
men bekijken. Met een zwarte pen zet hij
stippen tussen lichtrode vlekjes en pakt dan
een liniaal. „Ik ga ze even opmeten." De
'oogst' is twee millimeter groot. „Dat is on
voldoende om te spreken van een allergi
sche reactie. We kunnen de rest van de stof
ook inspuiten." De jongens moeten op voor
een tweede prik. „Ai, deze doet wel pijn."
Als alle prikken zijn gegeven is het tijd voor
een ijsje op het Leidseplein. „Nou, we kun
nen in elk geval lekker veilig op vakantie."
Bij de boekhandel lopen moeder en kind
binnen. Alle twee vrolijk gekapt en gekleed.
„Iemand is zo aardig geweest mij een boe-
kenbon te schenken. Kan ik die hier ook in
wisselen?", vraagt moeder de verkoopster.
Het meisje is een jaar of zes, heeft roze
vlechten en een snoeperig jurkje. Haar ge
zicht is verminkt. Alsof er een vrachtwagen
over haar heen is gewalst. Van wangen, neus
en voorhoofd is weinig meer over. Maar ze
neuriet een liedje en huppelt met een grote
milkshake door de winkel.
Het prikje is snel vergeten.
Erna Straatsma
zaterdag 14 mei 2005
Ondanks zijn artrose in de ge
wrichten voelt hij zich niet oud.
Hij verheugt zich op het mooie
weer dat in aantocht is. Fiets
tochten gaan zijn veroude
ringsproces tegen. Anton Roe-
berding (68) was zeven jaar ge
leden dè Leiderdorpse senio
renpartij. Na vier jaar raadslid
maatschap nam hij bij de ver
kiezingen in 2002 teleurgesteld
afscheid van de politiek. Er
kwam geen opvolger voor de
eenmansfractie. „Niemand wil
de de fakkel overnemen. Een
enthousiaste achterban ont
brak. ledereen wachtte af tot
er iemand anders zou opstaan.
Dus einde oefening."
Anton Roe-
berding
fietst voor
zijn geluk en
zijn gewrich
ten. „Nederland is nog
lang niet ingespeeld
op de ouderenproble
matiek."
Foto: Mark Lamers
Het voormalig Leiderdorps
raadslid zit er ontspan
nen en vrolijk bij. Hij
heeft zijn nieuwe le
vensfase anders inge
richt en zijn innerlij
ke kracht herwon
nen. Hij kan weer
bevlogen praten
over ouder wor
den, ouder zijn
en ouderenbe
leid. Dat was
drie jaar gele
den wel an
ders. Van de
ene op de an
der dag gaf
hij gefrus
treerd en ver
drietig al zijn
politieke en
vrijwillige
functies op.
Hij trok zich
terug. „Ik
ben een
binnenvet
ter. Dat be
tekent dat
ik stress
langzaam
opbouw.
Mijn huis
arts en
specialis
ten von
den dat ik
daarmee
moest op
houden.
Anders
ging het
fout. Poli
tiek bedrij
ven is
kenwerk. Ze
ker als je als
nieuwkomer in je
eentje moet op
boksen tegen een
gevestigde orde. Ik
kreeg voortdurend het
idee dat ik niet zo ge
wenst was in het politiek
bedrijf. Ik had het gevoel
dat was afgesproken om
aan zo'n 'one-isue partij'
geen aandacht te beste
den. Dat is frustrerend.
Het ging mij absoluut
niet om roem of aan
dacht. Integen
deel, ik wilde
alleen het
ouderen
beleid
politieke bedrijf begon voor
Roeberding 'toen Brinkman
aan de AOW zat te knoeien'.
Dat zette hem aan het den
ken. Zelfwas hij op zijn vijf
tigste gestopt met werken, zo
als gebruikelijk is bij de mari
ne. Hij was daar de man van
de logistiek en hield zich
vooral bezig met - hij valt
even terug in het jargon -
'aanpassingen en hulpmidde
len voor mensen met een
functieverlies.' Na zijn pensi
oen voelde hij zich niet geroe
pen om al op zijn lauweren te
gaan rusten. En dat kwam
goed uit. De kruisvereniging
had net iemand nodig met
verstand van logistiek. Het
was het begin van een druk
vrijwilligersbestaan. Bij de ou
derenbond, bij het gehandi
captenplatform en bij de
vrouwencommissie.
Roeberding zocht con
tact met de nieuwe
ouderenpartij Unie
55+. Hij werd der
tiende op de lijst
voor de pro
vinciale ver
kiezingen.
„Een on
verkies
bare
plaats,
maar
ik
nieuw te bouwen multifunc
tioneel centrum in die buurt.
„Is daar ruimte voor een ont
moetingsplaats, voor een bil
jartje, een kopje koffie, een
kaartmiddag, lezingen en an
dere activiteiten? Het is zo be
langrijk dat oudere mensen
elkaar regelmatig zien en met
elkaar praten. Het is belang
rijk om een netwerk hebben.
Dag in dag uit alleen thuis is
echt niet vol te houden."
Zijn vrouw, die even binnen
komt, is het daar helemaal
mee eens. Door het vele vrij
willigerswerk heeft ze net als
haar man, een hoop ervaring
op gedaan. „Veel ouderen
kampen met verborgen een
zaamheid, verborgen depres
sies of met geldproblemen
waarvoor ze zich verschrikke
lijk schamen. Hulp vragen
doen ze niet, is ze niet ge
leerd." Haar man knikt: „De
insteek van de regering was
jaren geleden: blijf zolang
mogelijk zelfstandig thuis.
Blijf manager over je eigen
bestaan. Een grote groep lukt
dat echt niet. Als de kinderen
ver weg wonen, je partner
wegvalt of als je met ernstige
lichamelijke beperkingen
moet leven, valt het niet mee
om overeind te blijven. Er ko
men steeds minder vrijwilli
gers, de mantelzorg wordt uit
gekleed, de sociale voorzie
ningen worden steeds slech
ter en de gezondheidszorg is
nog lang niet ingespeeld op
de ouderenproblematiek.
Over deze groep waakt eigen
lijk niemand. Ze weten niet
waar ze heen moeten. Er zijn
te weinig sociale vangnetten."
Volgens het echtpaar Roeber
ding is het seniorenbeeld wat
over het algemeen wordt ge
schetst veel te rooskleurig.
„De bladen staan vol met
reislustige oude mensen, die
o zo zelfstandig opereren. Die
ondertussen op hun kleinkin
deren passen, schatten van
kinderen hebben en overal
naar toe gaan. Ze kunnen zich
van alles permitteren. Dat is
een vertekend beeld. Geloof
ons,Tiet gaat hier echt om een
kleine club."
Hoe vergaat het hen zelf? De
betrokkenheid voor ouderen
is er aan alle kanten nog.
Toch doen zij ook een stapje
terug. Ze hebben drie doch
ters en een zoon en vier klein
kinderen, die ze graag bezoe
ken. Ze fietsen veel, genieten
van de vakanties nationaal en
internationaal in de Stay Okay
(jeugd)herbergen en doen er
alles aan om hun vrienden
ook regelmatig te zien. „Dat
geeft warmte. Verder zijn we
betrokken bij een wekelijkse
sportinstuif. Anton bemoeit
zich met het volleybal voor
ouderen en ik heb een taak bij
de gehandicapten van de Ga
ding. We pogen samen met al
onze klachten en kwalen goed
oud te worden, maar wel on
afhankelijk. Klinkt raar, maar
als een van beide wegvalt,
moet de ander door kunnen."
Roeberding verdwijnt achter
de computer: „Dat ding wil ik
ook beheersen. Politiek, nooit
meer", mompelt hij. Hoewel
een ouderenpartij volgens
hem nog steeds bestaansrecht
heeft. „Ik stop mevrouw. Jon
gen, je moet aan jezelf den
ken", zegt hij vervolgens
hardop tegen zichzelf.
Saskia Stoelinga
kwam wel in de schaduwfrac-
tie. Een paar jaar later ben ik
gegaan voor een raadszetel in
Leiderdorp. Door mijn vrijwil
ligerswerk had ik met eigen
ogen gezien dat er voor oude
ren nog veel moet worden ge
regeld. Ouderen zijn nog
steeds een ondergeschoven
groep. Te weinig huizen, te
weinig adequate zorg, te wei
nig simpele oplossingen om
uit een financiële impasse te
komen, te veel eenzaamheid
en te weinig activiteiten."
In 2000 brak Roeberding reso
luut met de Unie 55+, omdat
hij het elleboogwerk in deze
landelijke partij beu was.
„Daar kon ik niet meer te
gen." Hij sloot zich aan bij de
Algemene Senioren Partij
(ASP). Het raadswerk en het
doel bleef hetzelfde: beleid
voor ouderen maken. Als
raadslid stond Roeberding be
kend als een man van weinig
woorden. „Dat komt omdat
raadsleden veel te veel praten.
Het kwam regelmatig voor
dat ik in de raadszaal zeven
keer hetzelfde hoorde. Kots
misselijk werd ik daarvan. Ik
weet wel dat het gebeurt
omdat politici zich dol
graag willen profileren,
maar zo zit ik niet in el
kaar. Als datgene wat
ik te zeggen heb al
door een ander is
gezegd, houd ik lie
ver mijn mond.
Zelfs als dat bete
kent dat sommi
ge mij als ver
baal zwak be
stempelen."
Gedreven
brengt hij on
derwerp te
rug op be
leid. „Het
aantal se
nioren
groeit ge
staag. Ik
hoorde net dat
in 2025 rond de
4,5 miljoen senioren
zijn in Nederland. Lei
derdorp telt dan zeker
meer dan 10.000 ouderen.
Daar moeten goede voor
zieningen voor zijn. Na
mijn vertrek uit de politiek
staat ouderenbeleid in elk
geval wel als een vast punt op
de politieke agenda. Er is in
middels ook weer een oude-
rennota verschenen. Er ge
beurt wel wat. Alleen politiek
heeft met lange termijn den
ken te maken. Een verwezen
lijking van de voorstellen
duurt lang, soms veel te lang.
Er wordt geschermd met le-
vensloopbestendige wonin
gen. Ik zie ze niet verrijzen. Of
ze moeten Manhattan aan de
oude Rijn bedoelen." Voor
hem de spottende benarping
voor de sociale woningbouw
in de drie immense torenflats
bij het Leiderdorpse winkel
gebied de Santhorst. „Daar
komen nu heel veel mensen
uit de regio op af. Huren
van 1100 euro is
slechts voor een be
voorrechte
groep oude
ren op te
brengen."
Ook zet hij
vraagte
kens bij
het
de kaart zetten. De ouderen
partij zijn wij met z'n allen
heb ik steeds gezegd."
Het eerste speldenprikje werd
al zichtbaar voor de verkie
zingen. „Toen de
dreiging van mijn
partij voelbaar
werd, namen
allerlei an
dere par
tijen plot
seling pa
over ou
deren op
in hun
verkie
zingspro
gramma.
Achteraf
heel
dom van mij was, dat ik had
laten weten dat ik voor de op
positie koos. Ik ben liever 'een
luis in de pels' dan een be
stuurder, riep ik in al mijn
eerlijkheid. Dat werd
uitgelegd als een
zwaktebod, als
teken van on
macht. On-
zin, natuur
lijk. Als
oud-ma
rineman
heb ik
heus ge
noeg be
stuurlijke
ervaring
opge
daan."
Het
VRAAG
Het is deze dagen hard werken voor veel Nederlandse reisbui
touroperators. De Turkse luchtvaartmaatschappij Onur Air hi
een vHegver- 'Ik Heb altijd VeVtTOU
bod op Neder- 7 7 /^v a
land gekregen getiati IYI OHM Al
en dat bete
kent dat duizenden vakantiegangers gestrand zijn in Turkije
hen en voor duizenden vakantiegangers in spe moeten alteri
vluchten gevonden worden. SUAT SONMEZ, eigenaar van hd
Reisbureau Sunny Travel en Turkijespecialist, is bijna klaar m
extra werk. „Ik heb nog zes mensen in Turkije die naar Nedel
moeten. Ik rust niet voor ik iedereen geholpen heb."
Hoe druk is het?
„Hartstikke druk. Ik leg net de telefoon neer, maar ik verwi
die al snel weer gaat. Dit is een andere kant van het werk, i
één die erbij hoort. Je moet goed zorgen voor je klanten, w
gebeurt. Al kost het wat stress en spanning."
Hoeveel mensen, die bij u geboekt hebben, zijn de dupe vt
problemen?
„Nog niet veel. Er zijn zes mensen in Turkije die morgen m
terugvliegen. En dinsdag vertrekken er twee die met OnurJ
den vliegen. Daar moet nog wat werk voor gedaan worden.
Hoe afhankelijk van Onur Air bent u?
„Dat valt wel mee. Ik boek de meeste van mijn reizen bij di
diensten van Turkish Airlines. Een prima maatschappij vai
kwaliteit, die vergelijkbaar is met de KLM. Daar is nooit wa
aan de hand. Aan de andere kant zijn er veel charters die li
Air gaan. Daar zit deze dagen dus het werk."
Wist u iets van de problemen?
„Ja, je hoort wel eens wat, maar over het algemeen heb ik
goed vertrouwen gehad in Onur Air. Kijk, ik ga zelf ook wel
naar Turkije en ik zou
niet met een vliegmaat
pij gaan als ik ze niet h
zou vertrouwen. De lai
keer was een paar weki
den en dat was met Ou
Niets op aan te merkei
Vindt u de maatregeU
recht?
„Dat vraag ik me af. Ik
hoor wel eens wat en d
ik dat er wel vaker pro!
zijn, maar dan ook met andere, zelfs Nederlandse maatsck
Daar lees of hoor ik nooit wat over in de krant of op de tv."
Hoe gaat het met de gestrande reizigers? Hebben die nu e
gere vakantie voor niets?
„Nee, waarschijnlijk niet. Het zal hooguit een dagje meerz
maar ik denk het niet. Morgen kunnen ze hopelijk terug m
ander vliegtuig. Het is wel zo dat het hun helemaal niets kc
reisbureau, ik dus, betaalt de extra kosten voor hotel en nif
ket. Gelukkig ben ik wel verzekerd, maar de extra tijd die ik
stop krijg ik niet terug. Dat is service van de zaak."
tekst: Gerard Baas foto:
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1955, Zaterdag 14 Mei
LEIDEN - De op 20 Januari 1954 geïnstalleerde Gemeentel
Commissie van advies voor de bouw van een Schouwburg
den heeft een dezer dagen haar rapport aan het College va
W. uitgebracht. Tijdens een onder leiding van de burgeme
houden bijeenkomst in het Stadhuis is ook ons dit rapport
hand gesteld. Het is een lijvig rapport geworden. In een 54
gina's ontvouwt de Commissie haar plannen voor de bouv
een nieuwe Schouwburgop het Schuttersveld, de mees
wezen plaats in onze stad.
'"T 1~-
ANNO 1980, woensdag 14 mei
SASSENHEIM/WARMOND - Deze motorcrossers zijn op zoek
eigen terrein om zich flink uit te kunnen leven. De Motorcross
Bollenstreek heeft het oog laten vallen op een stuk grond in
tussen de Zandsloot en de Menneweg. Foto: archief Leidsch
Foto's In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien
plaatsing 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gin
8406 t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vennel
Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante b
de balie van het Leidsch Dagblad, Rooscveltstraat 82 te Leiden. U krijg
binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: T Klein en H. de Wit
E-mail: directie@hdcmedia.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adrlaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres; Postbus 54,2300 AB Lelden.
De openingstijden van de receptie zijn:
Maandag tot en met donderdag
van 08.30 -16.30 uur
Vrijdag van 08.30 -12.30 uur
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten overlijden, geboorte, jubilea
en andere familieberichten, desgewenst met
foto en/of afbeelding, via www.hdcmedia.nl of
per e-mail: famllleberichten@nhd.hdc.nl.
Indien geen e-mall: fax 072-5196696, tel. 072-
5196699.
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m.b.t.:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-5 '5° 543
Personeel: 075-6813677
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met: 075-6813636
LEZERSSERVICE
0800 -1711 (gratis)
Mobiel: 072 - 5196800
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut. Inc.)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post)
worden verzonden geldt een toesü
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geK
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (grati jj
Mobiel. 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za. 08J
(als op zaterdag voor 12.00 uur w
wordt de krant dezelfde dag nabel
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, out
krant op maandag
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen uit
schriftelijk, uiterlijk één maand w*
de abonnementsperiode, t.a.v. afó
lezersservice, postbus 2,1800 AAI
Voor leveringsvoorwaarden aboi"
www.leidschdagblad.nl of KvK-rW
37014187.
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankn
aanzien van (de inhoud van) deze
worden uitdrukkelijk voorbehoud
rechten berusten bij HDC Uitgev»
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werkem
beeldende kunstenaars aangeslob
CISAC-organisatie zijn geregeld 1
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de v«
gegevens van abonnees van dit d
gegevens kunnen tevens worden
gerichte informatie over voordeel
en te geven, zowel door onszelf Jl
derden. Heeft u hier bezwaar tegf
u dat laten weten aan HDC Media
Lezersservice, postbus 2,1800 AJ
