REGIO
Wat je ziet, is wat je krijgt
Lammetjes
UIN»VAO iy d|
VRAAG
Hij is riet terug uit Engeland, gaat er woensdag weer heene
volgende week ook even op en neer naar Schotland. Daarna
hij naar de Cari- >t 1 1 £2
Leuk nieuw hoojé
ben. Leiderdorper
-N voor m'n biografe
weken heel wat vlieguren. Hij en Theo de Jong zijn als assist
bondscoach Beenhakker bezig het spelersmateriaal van Trin
Tobago in het buitenland te inventariseren. Het trio krijgt zi
Amerikaan Al Currier schildert de bollenvelden van Skagit Valley én van Lisse den de om het voetbalteam van de eilanden naar het»
Duitsland te leiden. „Als dat lukt wordt Beenhakker er mete
De lucht op het doek is strakblauw, dent."
met hier en daar wat witte wolken.
LISSE, 19.30 UUR
In de hoek van de stal krabt het
schaap voortdurend met haar
voorpoot door het stro. Ze drentelt
met gebogen kop zenuwachtig
heen en weer. „Bij die gaat het zo
gebeuren", knikt de eigenaar van
het dier in de richting van de ooi.
Hij staat al een minuut of tien van
een afstandje zijn dieren te bekij
ken, maar zag eigenlijk direct wat
er gaande was.
Het schaap gaat liggen en weer
staan. En weer liggen. En staan. En
maar schrapen met haar voorpoot.
Alsof ze naar iets op zoek is dat on
der het stro verborgen ligt.
Als de ooi weer gaat liggen en de
dikke wolbuik op en neer begint te
deinen, komt de schapenboer in
actie. „Eens even kijken of alles
goed zit", mompelt hij. Samen met
zijn zoon brengt hij de ooi in kwes
tie naar een apart gedeelte in de
stal waar een dikke laag stro ligt en
een peer aan het dak voor vol
doende licht zorgt. „Zo, eens even
voelen meissie. Niet bang zijn, ik
doe je geen kwaad."
Terwijl zijn zoon zorgt dat de ooi
blijft liggen, drukt de vader de vin
gertoppen van zijn rechterhand te
gen elkaar en giet er wat glijmiddel
over. „Vroeger gebruikten we daar
slaolie voor, tegenwoordig koop ik
een flesje bij de dierenarts", legt
hij uit. Maar dan heeft hij geen tijd
meer voor praatjes en voelt gecon
centreerd. „Pfff, wat een hoop
pootjes." „Pfff", lijkt het schaap
hem met grote ogen na te zeggen.
Na enige tijd ronddolen in het bin
nenste van het arme dier, lijkt de
boer de juiste voorpootjes bij het
juiste kopje te hebben geselec
teerd. Hij maakt touwtjes aan de
pootjes vast voor meer grip en gaat
voorzichtig trekken. Moeder
schaap doet het eigenlijke werk en
puft en steunt. En zie daar: een
langgerekt, glibberig, gelig lam
glijdt de wereld in. De boer wrijft
met een bosje stro over het lam
heen en weer en als dat zijn kop
schudt, is hij tevreden. „Dit gaat
goed. De volgende." Hetzelfde ritu
eel herhaalt zich. En nog eens.
Voor alle zekerheid wordt gevoeld
of er misschien ook nog een vierde
binnenboord is - „Ik heb zelfs wel
eens vijf meegemaakt" - maar dat
blijkt niet het geval.
De jonge moeder staat nu weer,
snuift de geur van haar kroost diep
in zich op en likt de drieling
schoon. De oudste doet al een po
ging te gaan staan. Met de handen
in de zakken van hun overall, kij
ken vader en zoon schapenboer te
vreden toe. „Mooie lammen." „He
le beste lammen, pa", klinkt het.
Jong geluk in een stal in Lisse. Bin
nenkort te bewonderen onder de
lentezon.
Paul de Vlieger
toe ergens anders in de streek te vin
den. „Weet je wat ik zo aardig vind
hier? Dat er nergens bordjes staan
met Verboden Toegang'. Je mag
hier zo maar een bollenveld in lo
pen, gaan zitten en schilderen. Of
heb ik soms wat gemist? Maar seri
eus: de mensen zijn ontstellend
vriendelijk en behulpzaam. En ie
dereen wil graag zien wat je doet."
Als op afroep stopt er een busje. Met
een Sassenheims gezin. Ze zijn al
twee keer voorbijgereden, zegt de
vader. Ze willen nu wel eens zien
wat die man er van bakt. Wat ze
zien, bevalt hen. De dochter is ver
volgens benieuwd naar het artikel
over de Amerikaan die daar langs de
drukke weg staat te werken. „Dins
dag in de krant? Mooi. Ik wil alles
van hem weten, hoor." Al zelf snapt
niks van dat koeterwaals. Hij lacht
wat verlegen om al die de belang
stelling. Wuift de mensen natuurlijk
vriendelijk gedag. „Iedereen hier is
zo aardig."
Hoewel de bollenvelden zijn leidmo
tief zijn, zegt hij zelf toch vooral ge
ïnteresseerd te zijn in de mensen die
het werk doen te midden van al die
kleurenpracht en praal. „De arbei
ders. Die moeten het doen. Bij ons
heb je veel Hispanics die op de vel
den werken. Mensen uit Mexico.
Wat me hier opvalt, is dat ze hier in
de bollencultuur verder zijn met de
mechanisering. In de VS gaat alles
nog met de hand. Mijn schetsen
neem ik mee terug naar mijn atelier
en ik werk ze later uit. Sommige
schilderijen, zoals deze, maak ik ter
plekke af. Bijna klaar. Die groene
streep in het midden zijn de tulpen
die nog niet zijn uitgekomen. Ja, ik
weet het, als de zon doorbreekt dan
kan dat groen in een oogwenk van
kleur veranderen. Ik sluit niet uit dat
ik aan het eind van de middag nog
een tube rood moet aanspreken. Het
gaat snel met dat weer in Holland,
zo heb ik ondervonden. Je weet het
hier maar nooit. Maar dat is ook het
fascinerende. De uitdaging. Het is
telkens anders."
Ad van Kaam
„Zo was het nog geen paar uur gele
den", zucht de schilder terwijl hij zijn
schouders ophaalt. Met mistroostige
blik staart hij naar het zwerk, waar
een loodgrijs gordijn over het blauw
is getrokken. Tot overmaat van ramp
steekt er een dun windje op en tikken
de eerste druppels op zijn palet. „Gaat
dat altijd zo met het weer in Holland?
vraagt hij en kijkt vertwijfeld naar
omhoog. Yes Al, zo gaat dat met het
weer in Holland. Zo schijnt de zon en
zo regent het.
worp afstand van de Keukenhof
staat te schilderen, berust overigens
op louter toeval. De oud-journalist -
/schrijver/publicist en bollenstreek
promotor Herman van Amsterdam
tikte een tijdje geleden op zijn com
puter zo maar eens het woord 'bulb-
painter' in - bollenschilder. Daar
stuitte hij op de naam van Alfred
Currier. In Amerika is Currier al
sinds jaar en dag een gerenommeerd
kunstenaar. Zijn landschappen in
olieverf, dikwijls met de bollencul
tuur als onderwerp, brengen tien
duizenden dollars per stuk op. De
vakpers wijdt serieuze artikelen aan
hem en er is recentelijk zelfs een
boek over hem verschenen. „Her
man en ik raakten in contact via het
internet. Voor ik het wist nodigde hij
me uit om hier te komen schilderen.
Dat was een paar maanden terug.
Nu sta ik hier."
Currier (61) verblijft drie weken in
Maar dan klaart zijn gezicht op. Al
fred Currier laat zich niet zo snel uit
het veld slaan. „Het klimaat bij ons
in de staat Washington verschilt echt
niet zoveel met het klimaat hier,
hoor", zegt hij vergoelijkend. „Het is
misschien iets minder grillig. Ver
moedelijk is dat de reden waarom
bolgewassen het ook in de Skagit
Valley zo goed doen. De omstandig
heden in het noordwesten van Ame
rika zijn vrijwel dezelfde als hier.
Ook vlakbij zee, ook flink wat regen
en ook altijd wind. Drie generaties
geleden introduceerden de Neder
landers de tulp, de narcis en de hya
cint in de Valley. Nu worden nergens
anders in de States meer bollen ge
kweekt dan tussen Seattle en Van
couver. Sinds ik er in 1990 vanuit
Chicago arriveerde, ben ik de bollen
velden in de omgeving van mijn huis
in Anacortes gaan schilderen. Ze zijn
namelijk fascinerend mooi van
kleur."
Maar als er daar zoveel tulpen zijn,
wat doet Alfred Currier dan 15.000
kilometer van huis langs de weg van
Lisse naar De Zilk? Hij kijkt om zich
heen. Hij wijst met een weids gebaar
naar het rood, het geel en het paars
dat zich uitstrekt tussen het spoor en
de Leidse Vaart, zo ver als het oog
maar reikt. „Omdat", zegt hij, terwijl
hij zijn schildersmes met bruine verf
aanzet tegen de spits van de kerkto
ren op het doek, „je ook nog een
overtreffende trap hebt. Wij hebben
veel velden. Maar wat ze hier in deze
streek hebben, slaat alles. Als bollen
schilder had ik er vanzelfsprekend
van gehoord. De plaatjes gezien.
Maar nu ik er in werkelijkheid ben, is
het nog overweldigender dan ik
dacht. Ik ben gearriveerd in het
mekka van de bloembollencultuur."
Dat de Amerikaan hier op een steen-
De tulpen van Lisse zoals vast te leggen in een schilderij door de Amerikaan Alfred Currier. Foto: Herman van Amsterdam
een pension in Noordwijk. „De eer
ste week heb ik alleen maar in de au
to gezeten. Al die kleine weggetjes
tussen Leiden en Haarlem af. Gewel
dig. Vervolgens ben ik gaan schet
sen. Details. Van dingen die wij niet
hebben. Kerktorens van dorpen. Die
grappige bomen langs de kant van
de sloot (knotwilgen, red.). Die typi
sche bollenschuren. Een ander groot
verschil met waar ik woon is dat al
les hier vlak is. Ik begrijp nu het hoe
en waarom van die ho
ge horizon bij de Hol
landse Iandschaps-
schilders uit de 17de
eeuw. Je hebt geen
bergen. Alleen maar
luchten. Dat zet alles
in een ander perspec
tief."
Met Van Amsterdam
sprak hij af dat hij zo'n
vijftien schilderijen en
nog flink wat schets-
materiaal zou leveren
om een kleine exposi
tie te houden die een
weerslag vormt van
zijn verblijf hier. Dat
gaat binnenkort ge
beuren bij kunsthan
del Het Grachtenhuisje
in Lisse. Al zijn werk
hier is figuratief.
„What you see is what
you get. Thuis maak ik
ook wel eens wat ab
stracte dingen. Louter
voor mezelf. Omdat
het gewoon leuk is om
te doen. Maar voor de
markt schilder ik her
kenbaar. Altijd met
olieverf. Dan krijg je
meer diepte in je kleu
ren. Soms werk ik met
het mes, zoals nu,
maar vaak ook met de
penseel. Ik maak thuis
doorgaans doeken van
flinke afmetingen. Hier
werk ik op bescheide
ner schaal. Je hebt bui
ten zo je beperkin
gen."
Elke dag is hij tot nu
De tulpen van Skagit Valley op Sun Burst, een schilderij van Alfred Currier. Publiciteitsfoto
ïidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante!
de balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krij
binnen drie weken thuisgestuurd.
Leidsch Dagblad
Directie: T. Klein en H. de Wit
E-mail: directie@hdcmedia.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden
De openingstijden van de receptie zijn:
Maandag tot en met donderdag
van 08.30 -16 30 uur
Vrijdag van 08 30 -12.30 uu?
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten: overlijden, geboorte, jubilea
en andere familieberichten, desgewenst met
foto en/of afbeelding, via www.hdcmedia.nl of
per e-mail: familieberichten@nhd.hdc.nl.
Indien geen e-mail: fax 072-5196696, tel. 072-
5196699.
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m.b.t.:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-5150 543
Personeel: 075-6813677
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met: 075-6813636
LEZERSSERVICE
0800 -1711 (gratis)
Mobiel: 072 - 5196800
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut. ine.)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post
worden verzonden geldt een to«
aan portokosten per verschijnda,
Voor zaterdagabonnementen
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging. 0800-1711 (grJ CO
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07 30-17.00 uur; za: c j 5)
(als op zaterdag voor 12 00 uur*
wordt de krant dezelfde dag nab
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ff
krant op maandag.)
7gj
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen:™,
schriftelijk, uiterlijk één maand* 'e
de abonnementsperiode, t.a.v. i Ml
lezersservice, postbus 2,1800 M
Voor leveringsvoorwaarden abff
www.leidschdagblad.nl of KvK-
37014187.
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databan-
aanzien van (de inhoud van) dei
worden uitdrukkelijk voorbehou fc
rechten berusten bij HDC Uitgev jp, j,;
cq. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werker pq
beeldende kunstenaars aangesle Eere
CISAC-organlsatie zijn geregeld 1 la jc
Beeldrecht te Amstelveen
Bos
ruj
ito
ANNO 1980, zaterdag 19 april
HOOGMADE - Het kerkje in de bocht van Hoogmade naar Wi
aan de Does, bestaat 250 jaar. In 1729 begon men met de b ze
een nieuwe hervormde kerk, die slechts 6000 gulden kostte,
een dienst op woensdagavond 7 mei wordt het 250-jarig bes^er.
dacht. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertieE
plaatsing 2,50 (afdruk van 13 bij 18 In zwart wit) over te maken op g! ie
8406 t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder verni
Hè?
„Geintje. Maar we krijgen er natuurlijk wel minimaal een
huis als ze zich plaatsen, ha, ha. Trinidad en Tobago heeft
nog nooit gekwalificeerd voor een WK en als het nu wel lu
je het Zuid-Korea effect."
Kan het dan lukken?
„Als we er niet in zouden ge
loven, gingen we niet. Trini
dad heeft één punt uit drie
wedstrijden, maar er moeten
nog wel zeven duels worden
gespeeld. In de poule met
Mexico, Amerika, Panama,
Costa Rica en Guatemala
plaatsen drie landen zich en
speelt nummer vier een be
slissingsduel. Er is dus zeker
een kans."
Zijn er wel voetballers met
een beetje kwaliteit?
„Dwight Yorke, die met Andy
Cole in de spits heeft gelo
pen bij Manchester United. En er is een aantal spelers dal
voor Dundee in Schotland en Stoke City en Walsall in Enj
De rest komt uit in de eigen competitie met acht ploegen
Het is wel een bijzonder land om er trainer te worden.
„Het is weer een nieuw stukje van de wereld waar ik aan
en daar heb ik ook bewust op zitten wachten. Er komen o
paar leuke bladzijden bij voor de biografie die ik ooit wils n
en Beenhakker en ik wilden na Mexico de samenwerking
voortzetten. Omdat je in het buitenland beter met z'n twi 1
drieën kunt zijn dan alleen. Dan heb je tenminste steun a
als het misgaat."
tekst: Paul de Tombe
COLOFON
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1955, Dinsdag 19 April
NOORDWIJK - ,,De 13e Januari 1955 zal geboekstaafd wori bi
dag waarop de eerste helicopter met Nederlandse bemannini o
ding op zee verrichtte", zo zeide de heer C. Kolft Zaterdagmn >r
de jaarvergadering van de Koninklijke Nederlandse Verenigir
Luchtvaart in Huis ter Duin te Noordwijk tegen drie leden vartr;
ne Luchtvaartdienst. Het waren moedige lieden, de luitenant
twee vliegers die er op de genoemde dag onder zeer moeilijke
digheden in slaagden 16 leden van het bij Hoek van Holland
pier gelopen Noorse schip ,,Gat" in veiligheid te brengen.
Na de vergadering en deze prijzende woorden begaf het geze
zich naar het duinterrein van de boswachterij Noordwijk waai
wezigheid van een groot aantal autoriteiten uit kringen van di
en van de militaire luchtvaart een gedenksteen werd onthuld
nering aan het feit, dat op 6 April 1930, vijf en twintig jaar g
dus, de eerst zweefvlucht in ons land werd gemaakt. fj
