Een gitaarheld op sandalen
m
KUNST CULTUUR
Denemarken dit weekeinde even sprookjesland
Kinderen Pats Boem"
vieren 'Feest' uitbund™
Band van Paul Pallesse^
goochelt met muziekstijl^
Een springlevend, inspirerend concei
Veiling nalatenschap Anton Kersjq
zaterdag 2 april 2005
dl
=i*
Mariska Veres.
Publiciteitsfoto
Reünie concert
Haagse Beatnach
den haag - Een kwarteeuw na
het muziekevenement de Haag
se Beatnach komt er een reünie
op 17 september van dit jaar.
Mét enkele artiesten die des
tijds ook op het podium ston
den zoals The Shoes, Mariska
Veres van Shocking Blue en
Frans Krassenburg van The
Golden Earrings. Meer namen
worden de komende maanden
bekendgemaakt. Het concert
Haagse Beatnach 2005 is in De
Uithof in Den Haag. De voor
verkoop van de 5000 kaarten
begint vandaag.
Reggae-album
Sinead O'Connor
den haag - De Ierse popzange
res Sinead O 'Connor verblijft
momenteel in Jamaica waar ze
een reggae-album opneemt. De
cd waarop ze samenwerkt met
de bekendste Jamaicaanse reg-
gaesterren moet deze zomer
uitkbmen en zal covers bevat
ten van enkele beroemde pro
testsongs, zoals 'War' van Bob
Marley, 'Downpressor Man'
van Peter Tosh en 'Marcus Gar-
vey' van Burning Spear.
Vergoeding
juwelenroof
den haag - Na langdurige on
derhandelingen zijn de Portu
gese overheid, verzekeraars,
Museon en de gemeente Den
Haag het eens geworden over
een financiële compensatie
voor de in 2002 uit het Museon
gestolen juwelen. De Portugese
overheid en andere gedupeer
den worden schadeloos gesteld
voor de roof van onder meer
sieraden van het voormalige
Portugese vorstenhuis. De ver
zekeraars weigerden aanvanke
lijk uit te betalen omdat het
Haagse museum niet deugde
lijk zou zijn beveiligd. 'Het hoog
houden van het internationale
imago van de stad Den Haag'
was voor de gemeente aanlei
ding om ook mee te betalen.
Bestuur Cosmic
Theater treedt af
amsterdam - Voorzitter I. Tan
en vice-voorzitter L. Janssen
van het bestuur van het Cosmic
Theater in Amsterdam hebben
hun functie neergelegd. Het af
treden van de bestuursleden
moet de problemen bij het the
ater helpen oplossen. Het Cos-
mie Theater verkeerde de afge
lopen maanden in een crisis
door een conflict tussen het be
stuur en artistiek directeur
Khaldoun Elmecky.
kopenhagen/gpd - Het is vandaag de
tweehonderdste verjaardag van Hans
Christian Andersen. Reden voor Dene
marken om een weekeinde lang de wer
kelijkheid even te vergeten en zich te
verhezen in show, glitter en sprookjes,
met als hoogtepunt het spektakelstuk 'Er
was eens' in het voetbalstadion van Ko
penhagen.
Echte prinsessen en prinsessen op de
erwt, een heuse koningin en een keizer
zonder kleren, topsterren en het leüjke
eendje, militairen en tinnen soldaatjes,
vermengen zich in het stadion in de
'grootste show uit de Deense geschiede
nis.'
Eerder vandaag staat Odense, de ge
boorteplaats van de schrijver en sprook
jesverteller, in de schijnwerpers. De
Deense koninklijke familie en tientallen
gasten uit binnen- en buitenland, onder
wie prinses Laurentien, prins Constan-
tijn en Daphne Deckers, reizen met een
speciale trein naar het stadje voor een
bezoek aan het geboortehuis van Ander
sen.
Op straat zijn er concerten, worden
sprookjes opgevoerd en in de domkerk
is een speciale herdenkingsdienst.
Gisteravond werd al een galavoorstelling
met Andersen sprookjes gehouden in
het koninklijk theater. Maar de meeste
aandacht gaat uit naar de twee uur du
rende stadionshow, waarin maar liefst
dertien sprookjes geheel of gedeeltelijk
worden uitgevoerd. Daarbij is creatief te
werk gegaan: Chinese acrobaten beel
den op de trapeze het verhaal van de
Nachtegaal uit, en tapdansers brengen
bijvoorbeeld het verhaal van de rode
schoentjes.
Toppers als Tina Turner. Olivia Newton-
John en operazangeres Renée Fleming
treden op met liedjes die zijn terug te
voeren op Andersens werk: O Silver
Moon, Xanadu, Simply the Best. Ook
Roger Moore, de Chileense schrijfster
Isabel Allende en de Australische topat
lete Cathy Freeman leveren een bijdrage
op het toneel. In totaal treden meer dan
zeshonderd acteurs, dansers, figuranten,
zangers en koorleden op.
Toto-gitarist Tony Spinner komt weer naar het Leidse Q-bus
door Herman Joustra
ravenswaau - Het is een gevari
eerd lijstje optredens dat Tony
Spinner de komende weken
moet afwerken. Met optredens
in tenten als het Leidse O-bus,
Café De Kamer in Oss en De Tie
relier in St. Michielsgestel, maar
ook in veel grotere concertzalen
als het Boulder Station in Las Ve
gas en het Fox Theatre in Bakers-
field. Dat is dus de ene keer spe
len voor een handvol belangstel
lenden en de andere keer voor
duizenden uitzinnige fans.
Hoe dat kan? De Amerikaanse
gitarist en zanger doet Neder
land aan met zijn eigen band,
maar in Amerika staat hij op
het podium met Toto. Da's een
wereld van verschil. ,,Oh ja,
maar het liefst speel ik met mijn
eigen band. Dat is mijn liefde.
En Toto is mijn werk."
Het moge duidelijk zijn, Spin
ner is een echte liefhebber, zo
iemand die je 's nachts kunt
wakker maken voor een potje
muziek. Als hij al niet op het
podium staat, want wat dat be
treft heeft hij een reputatie
hoog te houden. Die van nacht
braker, van een muzikant die
van geen ophouden weet. De
bezoekers van Q-bus („leuke
tent") maakten dat al twee keer
mee. Na ruim drie uur vrijwel
ononderbroken gitaargeweld,
werd Spinner vriendelijk doch
dringend verzocht te stoppen.
Ach ja, gemeentelijke voor
schriften. „Ik heb altijd proble
men, ik wil altijd blijven spelen
als het lekker gaat. Ja, en dan
komt de zaaleigenaar wel eens
vragen of ik wil ophouden."
„Er is een tent in Arkansas waar
ik vroeger speelde. Dan begon
ik om een uur of elf en speelde
door tot vijf, zes uur "s mor
gens. Totdat ze de stroom er af
haalden. Maar ja, ik speel voor
de lol. Dat is de enige reden.
Tuurlijk, toen ik pas begon wil
de ik ook opvallen. Aandacht
hè, dat is wat elke jonge knul
wil. Maar dat is al lang niet
meer zo, ik ben gewoon mezelf
op het podium. Niet opschep
perig, ik probeer gewoon zo
goed en zo lekker mogelijk te
spelen. Veel muzikanten van de
huidige generatie vergeten dat
nog wel eens. Die zijn iets te
veel bezig met uiterlijk vertoon,
in plaats van met muziek.
Spinner ziet er niet uit als een
popster. T-shirt, spijkerbroek,
sportschoenen. Het haar half
lang, zonder gel. Op het podi
um is dat niet anders. „Ik speel
de graag blootsvoets. Dan is het
alsof ik thuis ben, al moet ik wel
uitkijken dat ik niet in glas
scherven ga staan. Vroeger nam
ik daarom nog wel eens een
kleedje mee. Tegenwoordig
speel .ik gewoon op slippers of
sandalen."
Ja, ook bij Toto. Een band die
stuk voor stuk uit vaklui be
staat, mensen die leven voor de
muziek. En ook van de muziek
ja, wat mogelijk is vanwege hun
immense populariteit. Hoe hij
bij deze band verzeild raakte?
„Ik vraag ook wel eens aan Lu
ke (Steve Lukather, gitarist en
zanger van Toto, red.): Waar
om hebben jullie mij gekozen?'
Nou, hij vindt me gewoon goed,
zegt-ie dan."
Het was nooit de bedoeling van
Spinner in zo'n band te spelen.
Amerikaanse, gepolijste, com
merciële rock, dat is niet waar
hij van uit zijn dak gaat. „Een
vriend van mij, Greg Morrow, is
sessiedrummer. Van hem hoor
de ik destijds dat Toto op zoek
was naar achtergrondzangers.
Ik zag me zelf niet in de eerste
plaats als zanger, maar als gita
rist. Het was ook niet helemaal
mijn muziek, vond ik, en ik
kende niet veel nummers. Ja,
'Hold the line', 'Africa' en 'Ro-
sanna'. Meer niet."
„Uiteindelijk werd ik toch over
gehaald en ben ik gegaan. Met
het idee dat het toch niet zou
lukken. Op een gegeven mo
ment riep David Paich (toetsen
man van Toto, red.): 'Zangers,
kom hier'. Steeds sloeg hij een
noot aan op zijn piano: 'Kun je
deze noot halen? En deze ook?'
Steeds hoger ging hij. Nou, ik
haalde ook de hoge noten.
Toen moest ik nog het refrein
zingen van 'Africa', waarvan ik
de woorden niet kende en dat
was het dan. Na tien minuten
was het voorbij! Maar ik was
nog niet terug in het hotel of
Luke belde op: 'Wil je de klus?"
„Ik zit nu alweer een jaar of ze
ven bij de band. Toto is een
goede baan. de beste baan die
ik heb gehad. Maar het is wel
een baan: ik moet elke keer
weer precies dezelfde partijen
spelen, terwijl ik het liefste im
proviseer. Als ik eens wat an
ders speel dan de voorgeschré-
Tony Spinner: „Ik wil altijd blijven spelen als het lekker gaat. Dan komt de zaaleigenaar wel eens een
keer vragen of ik wil ophouden." Publiciteitsfoto
ven partij, is het meteen 'Yo
Spinner, wat doe je?"
„Het liefst speel ik dus met
mijn eigen band. Toto moet alle
hits spelen, ik kan doen wat ik
wil. We hebben niet eens een
setlist. We hebben op z'n minst
300 songs en spelen wat ons te
binnen schiet. Van Led Zeppe
lin en de Stones tot eigen num
mers. Maar soms vergeet ik die
zelfs te spelen. Misschien komt
dat wel omdat clubeigenaren
vroeger vaak wilden dat je co
vers speelde."
Dat het vooral kleine zalen zijn
waar hij met zijn band speelt,
deert hem niet. „We hebben
net een nieuwe cd uit 'Chicks
and guitars', maar bijna nie
mand weet wie we zijn, dus we
moeten veel spelen. Dankzij
Toto kan ik in elk geval goed le
ven, ben ik financieel niet af
hankelijk van mijn eigen band.
Voor de optredens in Neder
land hou ik nu audities voor
een Nederlandse ritmesectie
(de keus is inmiddels gevallen
op drummer Han Neij en bas
sist Pascal Groenen, red.). Mijn
vaste drummer en bassist kun
nen zich niet zo lang vrij ma
ken. Die hebben er een eigen
bedrijfje naast. Dat zegt wel ge
noeg, denk ik."
Tony Spinner speelt op 5 april in
Q-bus, Uiterstegracht 142, Leiden.
Aanvang 21.00 uur. Eind augustus
staat hij op het Rapenburg Concert
samen met Jan Akkerman.
st<
recensie jeugdtheater
Paulien Koopmans
Voorstelling: 'Feest'. Door: Pats Boem.
Regie: Sjoukje Kuperus. Gezien: 1/4
Imperium Theater, Leiden. Nog te zien:
3/4 en 24/4.
Op ieder feestje komt wel ie
mand die niet welkom is. Zo'n
ongenode gast dreigt het 'Feest'
van de Leidse kindertoneelver
eniging Pats te verpesten.
De zes kinderen die hiervoor de
voorbereidingen treffen zijn
zich hiervan nog geen seconde
bewust. Serpentine en Fleurissa
blazen de ballonnen op. Spier
krikt haar conditie op door ge
wicht te heffen. En Zina Bina
verzamelt energie en mediteert
in kleermakerszit. Plotseling
verschijnt een vreemd trio op
het toneel. Het langste meisje
gehuld in een donkere gewaad
vloekt om de haverklap en deelt
op bazige toon bevelen uit aan
twee anderen. Hoewel er iets
geks aan ze kleeft, wordt het
drietal uitgenodigd onder het
motto 'hoe meer zielen hoe
meer vreugd'. Het meisje Pim
Boli belooft net als iedereen
een 'act' te doen. Maar je ziet
dat ze niet veel goeds in haar
zin heeft.
Het spel van Pats begintj1
zins timide. Sjoukje KupP1€
roept regelmatig regiearff^
zingen naar de spelers. 1
de momenten van opkorsc
blijkbaar lastig. En het fe0!-
lied dat de baÏÏonnenoplB v
tjes zingen, is aanvankeli
ingetogen. De aanmoedflj
'Doe met ons mee' komt
niet uit de verf. Even dreJJI
mis te gaan bij de wisseli
decors. Een familielid uif^1
publiek blijkt een noodzf10
rekwisiet te hebben aan^°
voor een 'gevonden voor11'
Het laarsje komt gelukkir'1
boven water en het spelr®
hervat.
Het speelplezier groeit aF11
Het blijft natuurlijk leuk F01
hypnose uit te voeren erf1
een menselijke machine3'1'
men die kiezels verandet
goudklompjes. Althans,
de bedoeling. Nog leukei
om Pim Boli een koekje c
gen deeg te bezorgen en'ef
vakkundig uit te schakeli
mét deze ontknoping ve||
ook het laatste restje plai
koorts. Pas dan is er rede
een echt spetterend feesi
dat viert Pats Boem uitbi"*'
met een polonaise en hefal
der gezongen feestlied dier
erg vrolijk en aanstekelijk"
klinkt.
br:
ial
muziek recensie Ken Vos
Concert: Bite the Gnatze.
Gezien 31/3, De Burcht, Leiden.
De band van gitarist en ban
jospeler Paul Pallesen heeft niet
alleen een vreemde naam, het
octet speelt ook merkwaardige
muziek. Pallesen heeft een
zwak voor Europese folk en
country western, en dat
wordt op eigenzinnige wijze in
de jazz verweven.
Je zou verwachten dat die folk
vooral de jazz makkelijker in
gehoor doet liggen, maar de
muziek van Pallesen klinkt door
onverwachte overgangen en rit
mische verschuivingen eerder
bitterzoet.
De tradities in de volksmuziek
hebben vooral qua klankkleur
veel te bieden en geven de
soms wat verbrokkelde arran
gementen van Pallesen een ei
gen karakter. Allereerst is daar
de bezetting, met onder meer
twee blazers (Michel Duijves en
Steven Kamperman) die vooral
klarinet spelen en twee violis
ten (Maurice Horsthuis en Jas
per le Clerq) die vooral de lichte
toon zorgdragen. Daar tegen
over staan de trombone en lap-
steel guitar van Joost Buis, de
contrabas van Meinrad Kneer
en het slagwerk van Alan Pur-
ves, maar het ensemblegeluid
blijft altijd beweeglijk en licht
voetig.
Een goed voorbeeld van fee
werkwijze is meteen al hee
ste stuk, 'Lente in de schje
dans', waarin veel ruimtev;
voor het schuiven met d$u
schillende secties van hei
kest. Opvallend ingetogell
ken de leider en Purves d
muziek als het ware met b
wenken aansturen. De rrf
van Pallesen klinkt alsof ui
vooral voor de zonnige s«u
nen is geschreven. Stukk»
'De krakkeriel', 'Een wildji*
in een afgelegen berghutR
bokkepolka' roepen assoG
op met uitbundige drinkgi
gen in de buitenlucht, mir
dan wel met enige intelleji
conversatie. o
In de cafézaal van de BuöO
viel de samenhang van hi>c
groepsgeluid helaas af env\
weg, omdat bijvoorbeeldio
violen of de bas niet altijdF
goed te horen waren. Bete
de verf komen dan stukkft
minder dynamische conti;
of met flinke tutti, zoals h
getinte Val aan, die Ocecj
pittige 'Horm wil geen vis
eindigt in een hilarische
land-kakofonie.
Ook solistisch heeft Bite
Gnatze het nodige te bie<j>,
zoals een dromerige lapsii
feature van Buis of een oj
pelmuziek geïnspireerde i
saximprovisatie van Ste1
Kamperman. Tot aan hetj'.
toe blijft er spanning in
ziek zitten, omdat Pallesi
behendig met allerlei stijl
vloeden goochelt.
DE ZEVENDE
HEMEL
Welke film zou iedereen
gezien moeten hebben?
Wat is het mooiste boek
ooit geschreven? Welke
muziek weet telkens weer
te ontroeren? Wat is het
fraaiste kunstwerk aller tij
den? Kortom: waarmee is
Eli de Graaf, uitbater van
koffiehuis Noroc en zon
dagsschilder, in de zevende
hemel?
Beste boek?
„Dat is Zen en de kunst van
het motoronderhoud van Ro
bert M. Pirsig. In deze reis
wordt het onderhoud van de
motor gezien als metafoor van
hoe wij de koude rationele
werkelijkheid van de techniek
kunnen verenigen met de war
me verbeeldende realiteit van
de kunst. Volgens Zen is het de
truc om één te worden met de
activiteit, er volledig in op te
gaan en om alle details te zien
en te waarderen. Je kijk op de
wereld, je filosofie, kan ook
niet zonder onderhoud."
Beste film?
„Loenatik de Movie. Gemaakt
naar aanleiding van een VPRO-
serie die gaat over het wel en
wee van een gesticht. Een
knotsgekke film waarin Martin
van Waardenberg en Karen
van Holst Pellekaan de boel op
stelten zetten. We zijn met der
tig man familie en vrienden
naar de bioscoop geweest om
de film te zien en we hebben
echt dubbel gelegen."
Beste cd?
„De allereerste plaat die ik
kocht was The BBC Sessions
van Led Zeppelin. Met onder
andere Stairway to Heaven en
Heartbreaker. Het was de eer
ste lentedag van het jaar, ik zat
in mijn tuintje en dacht 'wow,
dit is het!' Sindsdien draai ik
die plaat nog altijd als het be
ter weer gaat worden en nog
altijd met veel plezier. En hard,
trouwens."
Beste kunstwerk?
„De lamp Lazzurro van de
Leidse kunstenaar Frans van
Nieuwenborg. Een prachtig
voorbeeld van toegepaste
kunst. Buiten dat het een mooi
object is, geeft het ook nog
licht. En blauw licht nog wel,
mijn lievelingskleur. Plus: je
kunt het dimmen, wat heel bij
zonder is bij een tl-buis. Het is
een beproefd ontwerp dat in
verschillende musea hangt en
waarmee hij diverse prijzen
heeft gewonnen. Ik heb er ja
ren op zitten spinzen en nu
heb ik hem."
tekst: Ad van Kaam
foto: Henk Bouwman
muziek recensie
Lidy van der Spek
Concert: Flora Brass o.l v. Maarten
Verhoef, Jong Flora Band o.l.v. Dirk v.d.
Gugten en Flora Band o.l.v. René
Mulders Gehoord: 31/3, Immanuel Kerk,
Rijnsburg.
Flora Band Rijnsburg presen
teert zijn drie orkesten op de
eerste echte voorjaarsavond
van dit jaar; het podium wordt
gemarkeerd door bakken vol
kakelgele trompetnarcissen. Al
lereerst treden de leden van de
Flora Brassband op, onder lei
ding van dirigent Maarten Ver
hoef die na 38 jaar afscheid
neemt. De openingsfanfare van
Philip Sparke knalt feestelijk
over de volle breedte van de
kerk, alle kopersecties ruim
baan verlenend. Van een pittig
barok dansje maakt Steve Cort
land een zwelgend stukje ro
mantiek, dat Flora Brass om
hangt met donkerbrons, glan
zend fluweel.
Nog meer barok met een Suite
van Ted Huggens, waarin pi
kante ritmes, een béétje gekne
pen cornetsolo, trombones die
de melodie mooi aanzetten. In
'Every Valley' uit Handels Mes
siah krijgt elk dal zijn eigen
kleur met fraaie ritmische uit
schieters in een pijlsnel tempo.
Verhoef neemt afscheid met
Classic Gold, een medley van
kanjers uit het klassiek repertoi
re, beginnend bij Bach. Dan
passeren Verdi, Bizet, Brahms,
Rossini de revue, ook de droeve
hobo-solo uit Dvoraks symfo
nie 'Uit de nieuwe wereld', het
koor uit de negende van Beet
hoven; al dit moois onder
streept door twee keer zoveel
voeten als blazers die lustig de
maat meestampen.
Dan is daar de Jong Flora Band
onder leiding van Dirk van der
Gugten met spetterende com
posities. Op 't ogenblik is dit
jeugdorkest behoorlijk uitge
dund. Als je vijftien jaar wordt,
móét je naar de 'groten' over
stappen, en dat zijn er dit jaar
1
een heleboel geweest. Nie
min speelt de overgeblev^
motiveerde groep hartstil'
goed, met veel trommels f
der klein slagwerk, en pitf
blazers. De Kleine Mars
John Brakstad zit ritmiscl
in het pak, de slagwerker.'
een fantastische onderst!
voor de kleurrijke blazen
Bij 'Chop Breaker' wil je
de maat mee marcheren,F
uitnodigend roffelen die i
sticks; zeker in de Disneyf1
waarmee de jonge garde f
lijk afscheid neemt.
Tot slot de finishing toucf
dé Flora Band onder leidi?
van de professional RenéU
ders. In alle nummers wol'
enorm gelet op gedoseerd
wisselende dynamiek, op'
kiende tempi en genuanc
kleuring, op het fraai naai
ren halen van één sectie, 1
de tuba in Powells 'Bombl
dier', op een homogene k
kleuring van (onder andel'
baritons in 'Power to all
Friends'. Kortom een spr?
vend, inspirerend concer
hilversum/gpd Veilinghuis
Van Spengen in Hilversum
brengt van 11 tot en met 18
april de nalatenschap van oud
dirigent Anton Kersjes onder de
hamer. Kersjes was jarenlang
dirigent van het Amsterdams
(later Nederlands) Philharmo-
nisch Orkest. Hij overleed in
december op 81-jarige leeftijd
in zijn woonplaats Blaricum.
Kersjes verzamelde veel uiteen
lopende objecten zoals 17de-
eeuwse meubelen, Hollandse
schilderijen, 18de-eeuws zilver
maar ook Italiaanse designlam
pen uit de zeventiger jaren. Ge
veild worden onder meer de
'Kersjes stoel', een antieke Itali
aanse ridderfauteuil waarin hij
I
zijn partituren bestudeet
een commode met fraai
zen beslag, uitgevoerd iri
XVI-stijl.
De opbrengst van de te
nalatenschap gaat naa
Kersjes Fonds dat in 199
Anton Kersjes en zijn
werd opgericht om jon
ziektalent te stimuleren.
