Hans van Leeuwen verlangt naar de hei
Sim
ïoc
iel
)P
Vrijdag 22 april
m
«I SPORT
van het ene naar het andere strafschopgebied
Bram Marbus heeft al heimwee
naar de geur van het kleedhok
Weken van de waarheid breken aan voor trainer en UVS
Start 19.30 uur
Start verkoop 22 maart
HDC982 riflBMfc, bbh ZATERDAG 26 maart 2005
iter van der Hulst
De politie van Leiden moet al-
'an
t 6^ar voorzichtig denken aan de
yQptekst voor een opsporingsbe-
,itijiddelgrote blanke man, 45
ler«nker haar met grijzende sla-
ns van Leeuwen, de persoon
tie, waarschuwt maar alvast.
S in de hoofdklasse blijft, dan
rie dagen zoek. Dan ga ik op
taan gillen en schreeuwen",
coach. Ondenkbaar is het niet
IVS, door velen al afgeschre-
lan een opmerkelijke serie be-
ntaat voor de weken van de
id. In dit paasweekeinde kan
se hoofdklasser bij winst op
irinjent AFC '34 (vanmiddag) en
nstlidia (maandag) voor eigen pu-
t jsin grote stap zetten richting
ns pud.
it rri
|elofeuwen brengt zijn dagen door
je i complex van Rivierduinen:
en het psychiatrisch zieken -
idegeest. Als bewegingsthera-
tobeert hij enige structuur te
in het soms chaotische le-
zijn cliënten. Hij observeert
pporteert aan de hulpverle
nen de instelling. Dat alles
itzicht te geven op een beter
Mentaal een zwaar beroep
'oetbal dat in de avonduren
iet weekeinde op het menu
dan een fijn toetje opleve-
irig seizoen toen alles, op de
1) verloren uitwedstrijd tegen
ia, hosanna leek te zijn. Het
ride»enschap in de eerste klasse
als een automatisme, maar
1 enek voor de trainer van de
club tevens de voorbode te
0 eor gevecht tegen overmacht.
we4 succesvolle jaargang nage-
le stukken op hun plek vie-
|t Van Leeuwen dit jaar meer
loodgieter die het ene na het
nscgat moet dichten.
da feek voor de competitie loopt
;itatit een hamstringblessure op.
snwedstrijd tegen Westlandia
leerde me niet meer. Dan ben
et een oplossing bezig voor
.ste competitieduel met Kra-
pr,g. Raymond Bennekers doet
Ire1uel 75 minuten mee en krijgt
Pot
een achillespees, gevolgd
1 :n kuitkwetsuur en nu is hij
ïetbaar door kruisbandbles
sure. De Kievit en Bennekers zijn al
lebei goed voor tien goals. Dan mis
je dus twintig doelpunten, zo reken
je. Vrij snel daarna meldde ook Mi
chel Jungschlager zich af. Ik heb het
idee dat een aantal kwetsuren het
gevolg is van trainen op kunstgras.
Nu oefenen we weer een keer in de
week bij Lugdunum op gras, maar
als ik de keuze zou hebben trainen
we altijd op een echt veld."
Het is het hele seizoen al spitsroe
den lopen voor Van Leeuwen. Als hij
zichzelf iets moet verwijten dan is
het wel dat hij zijn spelers soms on
voldoende in bescherming nam.
„Voor een blessure staat al snel zes
weken, maar dan heb je ze nog niet
terug. De jongens wilden helpen,
maar misschien deed ik wel eens te
vroeg een beroep op hen. Als een
speler aangeeft dat hij fit is, wil dat
nog niet zeggen dat hij wedstrijdfit
is. De situatie was soms zo penibel,
dat ik toch oké zei."
De Leidse coach bladert nog eens in
zijn dikke agenda waarin de karakte
ristieken van alle duels staan. Een
toonbeeld van onmacht is bladzijde
die openslaat. 19 December 2004,
het duel met Argon: op het appèl
ontbreken De Kievit, Zev Davidson,
Raymond Bennekers, Joeri Onder
water, Michael de Roode en Kenny
van Grootveld. Van Leeuwen snakt
naar de winterstop, een maand res
pijt waarin de geblesseerden tijd
voor herstel krijgen. „Maar bij de
hervatting van de competitie op 16
januari tegen AFC zijn alleen som
mige namen veranderd, het aantal
geblesseerden niet. Dan moet je wel
een paar keer slikken. Het is dan ab
soluut niet leuk om trainer te zijn."
„Zou ik de hele competitie de be
schikking hebben gehad over de
ploeg die na de tik tegen WSB furo
re maakte in de eerste klasse dan
staat er wat. Niet goed genoeg voor
de topvijf van de hoofdklasse, maar
we moeten dan wel mee kunnen
doen om de plaatsen zeven tot en
met tien. Het resultaat hangt af van
de fitheid van de spelers. De vele
blessures zorgden voor een groot
probleem en dat komt ook omdat je
op voorhand al weet dat je met een
te smalle selectie de hoofdklasse in
gaat."
Maar als dat in de zomer al duidelijk
is, waarom heeft de Leidse hoofd
klasser dan geen maatregelen geno
men? „Middelen", zegt Van Leeu
wen veelbetekenend. Het geld ont
breekt om 'twee tot drie grote vissen
die een meerwaarde voor het team
UVS - AFC '34 (zaterdag 14.30)
—UVS - Westlandia (maandag 14.00)
Hans van Leeuwen: „De jongens die ik als assistent van Paul van der Zwaan in het tweede elftal meemaakte, zijn nu dragende spelers in het eerste geworden.
Daar kan ik van genieten." Archieffoto: Dick Hogewoning
kunnen hebben, binnen te halen'.
Het argument klinkt als een repete
rende wekker, maar is daarom niet
minder waar. „Wellicht waren we
dan een rustiger seizoen tegemoet
gegaan. Wij moeten nu vooral kijken
of we spelers bij tweede- derde- en
vierdeklassers weg kunnen halen."
Die zoektocht stuit doorgaans op
twee problemen. „Je kunt cüe spelers
niet meteen de garantie geven dat ze
in het eerste team staan en dat wil
len ze wel van je horen. Het lijkt er
op dat steeds minder voetballers de
stap daarom willen maken." De an
dere tekortkoming ligt binnen de ei
gen organisatie. Het scoutingsappa-
raat van UVS is niet hoofdklasse
waardig. „We hebben daar te weinig
mensen voor. Je moet een groep
scouts hebben die, desnoods bij
toerbeurt, op zaterdag en zondag de
velden afstroopt. Nu gebeurt het in
cidenteel: na een tip, of ik sta zelf
langs de lijn. Zo loop je wel achter de
feiten aan."
Dat spelers soms gedane beloften
niet nakomen, draagt ook niet bij
aan de welwillende pogingen om
een selectie te versterken. Zo besloot
Erwin Verkuylen na een eerdere toe
zegging af te zien van UVS. „Je hebt
hem ondertussen wel meegeteld.
Ook bij eigen jeugdspelers is het
soms afwachten. Krijg ik straks niet
een telefoontje dat ze kiezen voor
een team waar ze wel meteen in de
basis komen. Het wordt steeds
moeilijker om die jongens aan je te
binden. Als je ze twee jaar rustig
kunt houden, ben je al spekkoper.
Nu zie je al geregeld dat ze na een
paar maanden bij je komen met de
vraag: 'trainer ben ik niet eens een
keer aan de beurt'."
De spelersgroep beseft als geen an
der dat er wat moet gebeuren. Niet
voor niets stond voor donderdag
avond een gesprek op de agenda
tussen een delegatie van het eerste
team en de technische commissie
van UVS. Van Leeuwen slaagde erin
om die afspraak over het paasweek
einde heen te tillen. Voor de belang
rijke duels met AFC '34 en Westlan
dia wil hij geen gelazer in de tent.
Hij begrijpt dat de spelers ervoor
pleiten dat de groep in tact blijft en
er versterkingen komen. „Zoals het
nu gaat kun je niet strijden voor de
prijzen in de hoofdklasse." Maar,
waarschuwt hij gelijktijdig. „Er moet
wel gericht worden gezocht naar
maximaal drie echte versterkingen.
De jeugd van UVS moet zicht blijven
houden op de selectie." Wordt het
een kippenhok dan vreest Van Leeu
wen dat de hen met de gouden eie
ren wel eens het slachtoffer is.
Verandert er niets dan ligt het pla
fond van UVS in de (sub) top van de
eerste klasse. „Als alles dan op zijn
plaats valt, ben je weer een keer aan
de beurt voor de hoofdklasse." Van
Leeuwen praat uit ervaring. Als spe
ler maakte hij het ook allemaal mee.
De strofe van Drs. P - 'heen en weer,
heen en weer' - klinkt hem al 25 jaar
bekend in de oren. „Het lijkt structu
reel. Als de middelen er niet zijn,
houdt het op. Aan de andere kant is
het natuurlijk top om met jonge gas
ten te werken. De jongens die ik als
assistent van Paul van der Zwaan in
het tweede elftal meemaakte, zijn nu
dragende spelers in het eerste ge
worden. Daar kan ik van genieten.
Alleen is het jammer dat je Jeroen
Buijs ziet vertrekken vervolgens Da
ve de Heiden en na dit seizoen weer
Raymond van Es."
De jeugd hoefde door alle personele
problemen voor de verandering eens
niet lang op een kans te wachten.
„Als de groep op sterkte is, hebben
we redelijk elftal en dan zie je ook de
automatismen van vorig seizoen
weer terug. De Kievit weet wat Van
Es wil en omgekeerd. Daarmee wil ik
niets zeggen ten nadele van de jonge
jongens, maar ze missen wel die er
varing. Nu werden ze ineens tot ba
sisspeler gebombardeerd, terwijl je
ze liever twintig minuten aan het
werk laat proeven als je met 3-0 voor
staat. Het is niet goed om jongens
als Rick Luiten, Bart Zoet en Joep
Schreurs zo te brengen." De snelle
aanpassing van de jeugd vervult Van
Leeuwen wel met trots. „We verlo
ren weliswaar met 2-1 van Argon en
3-2 van Turkiyemspor, maar op dat
moment genoot ik van die jongens."
Lol die ook als sneeuw voor de zon
kan verdwijnen als UVS weer eens
een van zijn gebruikelijke offdays
heeft. Het is een ongrijpbaar feno
meen waar vooral de Leidse ploeg
geregeld last van heeft. „Dan winnen
we van Tonegido en reizen we bijna
hautain af naar DWV, terwijl daar
helemaal geen reden voor is. De hele
week hamer ik daar dan op en ver
volgens word je toch van de mat ge
speeld. Je kunt je inderdaad afvragen
of dat een structureel probleem is.
Toen ik speelde onder Gerard Désar
gebeurde het ook. Dan kregen we
wel de complimenten voor ons ver
zorgde spel, maar pakten we niet de
punten."
Ligt de oorzaak daarvoor dan niet in
de jeugdopleiding? „Misschien zou
je kunnen zeggen dat we te weinig
winnaars opleiden. De echte over-
mijn-lijkmentaliteit ontbreekt soms.
Die zie je vaker bij jongens die van
Lugdunum en Roodenburg afkom
stig zijn dan bij de jongens die in de
jeugd bij UVS beginnen. UVS staat te
boek als een nette club, misschien
dat dat toch een bepaald soort voet
ballers aantrekt."
Hans van Leeuwen is te nauw ver
bonden met UVS om zich daar niet
meer druk over te maken, maar ver
antwoordelijk is hij binnenkort niet
meer. Na jarenlang in de hoofd
macht te hebben gespeeld en acht
tien seizoenen trainerschap (D-, E-,
F-jeugd, zaterdag 1, drie jaar assis
tent en een evenlange periode
hoofdcoach van zondag 1) gaat hij
een jaartje rust tegemoet. „Ik kon
blijven, maar na zes seizoenen met
dezelfde groep te hebben gewerkt,
zei mijn gevoel dat ik moest stop
pen. Ik denk dat UVS met Marcel
Keizer een prima trainer voor de
nieuwe competitie heeft aangesteld.
Nieuwe ogen dwingen en dat is niet
onbelangrijk. Ik ken alle ins en outs
van de spelers, maar daarin schuilt
wel het gevaar dat je bedrijfsblind
raakt. Doordat ik de voetballers ken,
geef ik ze misschien wel eens te veel
krediet."
De komende weken zijn bepalend
voor de wijze waarop Van Leeuwen
afscheid neemt. „Het is de dood of
de gladiolen. Degraderen we dan
trek ik me dat persoonlijk aan. Lukt
het om in de hoofdklasse te blijven
dan is de ontlading niet te beschrij
ven." De hei wordt dan voor even de
pleisterplaats van Van Leeuwen. Een
geruststelling voor de politie: hij wel
van plan het nummer van zijn mo
bieltje bij zijn gezin achter te laten.
KIDSSPORT
^Bwijk - Een klein onge-
^net grote gevolgen, zo
^^e korte samenvatting
tt prille voetballeven van
I r Steenvoorden. Het was
melijk onbeduidende
ilessure - zo n typisch
annenkwaaltje - die een
metamorfose in gang
pe sporttas van de jonge
jwijker bevat inmiddels
:eepershandschoenen
imaar wel de kicksen van
Vliegensvlugge en veelbe-
1e spits.
jlrie jaar geleden leek
toorden zijn lotsbestem-
!e hebben gevonden in
ielgebied, dat van zijn ei-
am wel te verstaan. Hij
Bp vanaf zijn zesde de
Cams van SJC, de club in
Donplaats waar ook zijn
als voetballer actief was
ir hij terecht kwam via
neirurjongetje. „Joost Rick-
stuKe voetbalden altijd te
lt muurtje achter ons
n de Zwanensteeg. De
n'n^pelregel was: wie
1 de, gaat op doel."
f11teis ook de positie dat hij
,s V;1 van SJC kreeg toebe-
ikbeHij kwam onder de lat
ct omdat er nu eenmaal
d moest staan en er
en ,ndere vrijwilligers op-
fun^n. Eerst combineerde
'oorden het keepen nog
in incidenteel wedstrijd-
ia rtroetballer, maar toen hij
erviren bleek te zijn in het
605;stoppen, legde hij zich
elemaal op toe. Allicht
i Noordwijker nu nog
geweest, ware het niet
op een goede dag - nu
rie jaar terug - een bal
d op zijn gestrekte duim
de, met een forse kneu-
gevolg.
I epersprobleem dat zo
nd, werd binnen het
ipgelost. Steenvoordens
1 ploeggenoot Frank
Dandy Steenvoorden: „Ik ga gewoon het maximale eruit halen en dan zie ik wel waar het schip
strandt." Foto: Taco van der Eb
bleek bereid de vacante post in
het doel over te nemen en
Dandy schoof voor de reste
rende weken van het seizoen
door naar de voorste linie. Na
de zomer kreeg die noodop
lossing een permanent karak
ter, met instemming van alle
partijen. „Ik vond voetballen
altijd al leuk, ook toen ik nog
keepte", zegt Steenvoorden.
„Het scoren ging me ook goed
af, dus was er geen reden om
het terug te draaien. Helemaal
omdat Frank het ook naar zijn
zin bleek te hebben als keeper.
Het was een goede wissel."
Als aanvaller blonk Steenvoor
den uit met talrijke treffers en
imposante demarrages, zijn
handelsmerk. Vanuit SJC Cl
maakte de 15-jarige Noordwij
ker afgelopen zomer de over
stap naar de Al. „Mijn trainer
vond dat beter voor mijn ont
wikkeling. De BI heb ik over
geslagen, al heb ik in het laat
ste halfjaar bij de C'tjes al veel
meegedaan in dat team." De
reuzenstap verliep zonder
noemenswaardige problemen.
Fysiek kost het hogere niveau
hem geen moeite, het was
hoogstens even wennen aan
nieuwe, oudere ploeggenoten.
Sinds een trainingsweek in
Zeeland voelt hij zich helemaal
onderdeel van de groep, al
trekt hij buiten het veld nog
vooral op met zijn teammaat
jes uit de vroegere Cl.
De opmerkelijke progressie
van de voormalig keeper bleef
niet onopgemerkt in voetbal
land. Sinds het begin van dit
seizoen maakt Dandy Steen
voorden samen met neef
Frank deel uit van de districts
selectie onder 16 jaar. Ook
werkte hij de afgelopen perio
de proeftrainingen af bij clubs
in het betaalde voetbal. Hij
had de mogelijkheid om met
ingang van het nieuwe seizoen
voor ADO Den Haag en Sparta
te gaan voetballen, maar die
clubs wimpelde hij af. „Ook
vanwege school. Ik sta er niet
geweldig voor. Dan is het niet
handig om steeds naar Rotter
dam te moeten reizen."
Eergisteren trainde hij mee bij
een derde kandidaat-club:
Haarlem. „Daar heb ik zelf op
aangedrongen, om een idee te
krijgen van hoe het er daar aan
toe gaat. Van de club mag ik
komen, die zijn al overtuigd
door de wedstrijden die ze
PROFIEL
Naam: Dandy Steenvoorden
Geboortedatum: 30 septem
ber 1989
Woonplaats: Noordwijk
School: Northgo College
Club: SJC
Positie: spits/vleugelspits
Links/rechts: rechtsbenig
hebben bekeken."
Het zou zijn afscheid beteke
nen bij SJC, de club die hem
na aan het hart ligt. Steenvoor
den voetbalt niet alleen aan de
Lageweg, hij geeft er ook trai
nen aan de twee hoogste F-
teams. Dat sluit aan op zijn
beoogde vervolgopleiding: in
de richting van sport en on
derwijs, mogelijk het CIOS. „Ik
vind het leuk om met die jon
getjes om te gaan. Ze zijn al fa
natiek met hun sport bezig. De
trainingen die ik geef zijn tech
niek-trainingen, volgens de
bekende methode van Wiel
Coerver. Er zitten lastige be
wegingen tussen, die ik zelf
niet eens beheers."
Wat verwacht je ook, van ie
mand die drie jaar geleden
nog leek voorbestemd voor
een rol als keeper. Nu ligt
Steenvoordes werkterrein aan
de overzijde van het veld, rond
het vijandelijke doel. De
Noordwijker kan slechts gissen
naar waar zijn plafond als spits
ligt. „Ik ga gewoon het maxi
male eruit halen en dan zie ik
wel waar het schip strandt."
Maarten Dekker
'Kidssport' is een serie over jeugdig
sporttalent uit Leiden en omgeving.
Heeft u tips of suggesties voor deze
rubriek, mail dan naar
sport.ld@hdc.nl
noordwijk - De zilte zeelucht
kan Bram Marbus niet missen.
En dus is hij thuis in Noord
wijk. De geur van een voetbal
kleedkamer is hem al even dier
baar. Toch is het zo vertrouwde
kleedhok volgend seizoen niet
meer zijn thuis. De spits van GA
Eagles is hoogstwaarschijnlijk
bezig is aan zijn laatste maan
den als prof.
Volgende maand wordt Marbus
33 jaar. Is hem niet aan te zien,
ook niet op het veld. Hij blijft
een van de meest waardevolle
spelers bij de Eagles. Blessures
zijn schaars, trainingen slaat hij
zelden over. Zijn heupen lijken
soms van hout, maar dat was
altijd al zo. „Die soepele stijl
heb ik van mezelf', zegt Mar
bus met gevoel voor zelfspot.
Versleten is het rijzige lichaam
dus niet. Marbus is eigenlijk he
lemaal fit. Dertien seizoenen
profvoetballen hebben nauwe
lijks sporen achter gelaten. Op
merkelijk voor zo'n type spits.
Per wedstrijd komt het lichaam
immers net zo vaak in aanra
king met de tegenstander als
met de bal. „Toch heb ik nooit
zware blessures gehad. Een
keer moest het mes erin. Toen
had ik een vervelend gezwel on
der de voet. Verder kon het met
een natte spons of een ver
bandje af. Natuurlijk krijg je er
handigheid in en ontwijk je wel
eens een flinke beuk.' Hij denkt
het een kwestie van geluk is.
'Mijn broer Cees heeft al een
paar keer zijn botten gebro
ken."
Marbus is een topfitte dertiger,
maar zijn contract bij GA Eagles
liep af. De nieuwe aanbieding
was niet interessant voor de
aanvaller. „Dertien jaar geleden
in mijn eerste jaar bij Excelsior
verdiende ik ook geen drol.
Maar nu zit ik wel in een andere
situatie. Als ik dit accepteer, ga
ik failliet."
De scheidslijn tussen de top
van de zaterdaghoofdklasse en
de middenmoot van de eerste
divisie mag steeds dunner wor
den, Marbus weet dat het nooit
hetzelfde zal zijn. „Die sfeer in
de kleedkamer zal ik erg missen
als het eenmaal zover is. Je
brengt daar per dag een flinke
tijd door. Dat is speciaal. Ik ben
in de dertig en bij GA Eagles zit
ten nu veel jongeren van nau
welijks twintig jaar. Maar in de
kleedkamer vallen leeftijden
weg. Er wordt altijd gelachen en
je kunt elkaar alles zeggen."
Slachtoffer van voetbalhumor
wordt hij niet meer. „De jonge
ren bij Go Ahead zijn toch wat
rustiger. Bij Sparta flikten het
die jonge gasten wel om de on
derbroek van Ar on Winter met
tijgerbcflsem in te smeren. Tja,
als ik ze nu maar niet op een
idee breng.'
Met vier clubs in dertien seizoe
nen is Marbus clubtrouw. Hij
heeft het goed gehad. Alleen
het avontuur in het buitenland
ontbreekt. 'Jaren geleden was
het bijna zover, kon ik naar
Bradford City in Engeland. Op
woensdag zou ik er heen vlie
gen, het koffertje stond al klaar.
Kreeg ik op dinsdagavond nog
telefoon dat Cambuur me niet
kwijt wilde voor die prijs. Jam
mer, al romantiseer ilc het niet.
Voor een speler van het niveau
Bram Marbus zal het daar heus
niet allemaal goud zijn."
De Noordwijker wil graag ver
der in het betaald voetbal, maar
hij beseft dat de kans dat zich
een club meldt niet zo groot is.
Intussen heeft vrijwel elke ama
teurclub uit de buurt (Marbus:
„En daarbuiten.") zich bij hem
gemeld. Hij verbaast zich over
de professionaliteit van de
clubs. „Ze trainen drie keer in
de week, ze scouten, ze houden
een trainingskamp. Dat was 13
jaar geleden nog niet zo."
1
a
A
iTïffllïïflWMEfiTllTOl
Leiden LPSV
Leidsch 'Dagblad
