REGIO
Leuren met een kind
Controle op keten
'an kip tot winkel
Troebele lentedag
•oe /i,
he.
i a
irt
zaterdag 26 maart 2005
VRAAG
ker eitje mag natuurlijk niet ontbreken bij het paasontbijt.
ie het bij de supermarkt koopt, weet niet zeker of het gelegd
is door een
scharrelende
kip. Bij een
steekproef
trof Wakker
ch exemplaren aan met sporen van een legbatterij, terwijl het
het doosje om scharreleieren zou gaan. Door de onrust over
de verkoopt PAUL VAN GINKEL, bedrijfsleider van de Leidse
iroedingswinkel De Zaailing, extra veel biologische eieren.
ren vliegen nu zeker weg, zo vlak voor Pasen?
we merken zeker dat de vraag stijgt door dat gedoe met
'leieren. Maar onze biologische eieren zijn nog niet op."
er volgens Biologica maar 300.000 biologische kippen
Nederland, te-
r 5,5 scharrel- en
m batterijkip-
6 irkopen eieren
lis ter Mee uit
pelle in Zeeland,
die niet genoeg
j 1 leveren, dan
1 we nog wat leve-
s achter de hand
eko-keurmerk
iontinu zijn er
I es op de hele ke-
E naf de producent
de winkel. Het
iologisch zijn."
dat dan in de supermarkten?
ïrken ook volgens de normen van SKAL. Maar ik kan niet
hoe ze met de producenten omgaan. Misschien is er wel
betrouwbare leverancier, weet jij veel."
ogisch betekent?
kip goed voer krijgt en voldoende ruimte, in plaats van een
dan één vierkante meter dat zij deelt met acht soortgenoten.
:c or zijn het kwalitatief lekkere eitjes in vergelijking met die
kip uit een legbatterij. Als een product de tijd en de ruimte
ie het nodig heeft in de natuur, merk je dat aan de smaak.
ten ook de actie 'Adopteer een kip'. De animo daarvoor
deze regio wel mee. Maar veel mensen die hier zo'n bonne-
•n inleveren, zien we een week later terug. Dan zeggen ze:
ren waren lekker!'
Jeugdbescherming wil minder rapporten schrijven en vaker de gezinnen bezoeken
Gezinsvoogden krijgen meer tijd om
kinderen uit probleemgezinnen te be
geleiden. Minister Donner (Justitie)
heeft dat deze week beloofd, toen
zo'n negenhonderd medewerkers van
de jeugdbescherming naar Amster
dam kwamen om te protesteren te
gen de extreme werkdruk die zij elke
werkdag opnieuw ervaren. Ook werd
geprotesteerd tegen de vervolging
van de gezinsvoogd van Savanna, het
Alphense meisje dat vorig jaar sep
tember na een leven vol mishande
ling en verwaarlozing de dood vond.
Op de dag van de demonstratie kan
gezinsvoogd Bianca Katteler van Bu
reau Jeugdzorg Zuid-Holland niet aan
de actie meedoen. Zij heeft het te
druk.
8.15 uur
Bianca Katteler (30, relatie, geen kin
deren) komt aangescheurd bij het
kantoor in Katwijk. „Mooi je bent er
al. Even vlug een kop koffie, want we
moeten meteen weg. Ik heb een af
spraak bij een vader. Een prima pa,
niks mis met die man." Zijn kind,
een puber, is flink ontspoord geraakt
als gevolg van aangeboren gedrags
stoornissen. De jongen wordt mo
menteel behandeld in een instelling.
Omdat de Onder Toezicht Stelling
(OTS) verloopt, moeten er rapporten
worden geschreven om de recht
bank te overtuigen dat de OTS ver
lengd dient te worden. Bij een OTS
hebben de ouders nog veel te vertel
len over hun kind. Elke stap die Bi
anca zet, moet ze in overleg met de
ouders doen. „Registratie is belang
rijk. Elk telefoontje, elk bezoek leg
gen we vast in het contactjournaal.
Maar het aantal formulieren dat we
telkens moeten invullen is schrikba
rend. Echt niet normaal."
8.30 uur
Op weg naar'de prima pa'. In de
auto vertelt Bianca over de kinde
ren van een Katwijkse jeugdben
de die vorig jaar uit elkaar is ge
haald. „Een flink aantal hebben
we nu onder onze hoede."
Na een hartelijk ontvangst
volgt een goed gesprek. Van
middag kunnen de papieren
de deur uit. „Wij vragen aan,
de rechter beslist", legt Bianca
op de terugweg uit. „En elke
rechter is weer anders. Vraag je
bijvoorbeeld een uithuisplaatsing
aan, dan zal de één daar sneller in
meegaan dan de ander. Je hebt
kinderrechters die zich
flink laten inpakken
door een snik
kende moeder
met een aar
dig babbel
tje."
jeugdbeschermers werken. Bianca
begint haar rapport te tikken. „Ik
moet zorgen dat ik niet in de stress
raak. Ik ga binnenkort drie weken op
vakantie. Dat betekent dat ik alle ad
ministratie afgehandeld moet heb
ben en alles goed op de rails moet
hebben staan. Helaas zijn er altijd
wel een paar onverwachte ontwikke
lingen. En straks, als ik van vakantie
terugkom, puilt mijn postbak weer
uit. Je gaat er tussenuit om te ont
spannen maar eigenlijk is vakantie
één grote stresstoestand. Je kunt za
ken niet zomaar overdragen aan een
collega. Je bouwt met gezinnen een
vertrouwensrelatie op; je kent de bu
ren, de familie en de kennissen. Dat
is niet voor een paar weken over te
doen aan een ander."
Bianca probeert een medewerker
van de Raad van de Kinderbescher
ming te bereiken. „Ik maak me zor
gen over een klein jongetje dat, in te
genstelling tot zijn oudere broertje,
nog niet onder onze toezicht staat.
Ergens is dat een raar systeem. Als
een kind onder de jeugdbescher
ming valt en er wordt een baby in
het gezin geboren, is het niet auto
matisch zo dat voor de baby ook
maatregelen worden genomen. Best
frustrerend, want er gaan soms
maanden overheen voordat je de
rechter zo ver krijgt."
Ze maakt zich behoorlijk zorgen
over de situatie. „Ik denk niet dat het
kereltje geslagen wordt, maar die
grens wordt gevaarlijk dicht gena
derd. Er speelt een enorme versla
vingsproblematiek in dat gezin." Ze
wordt van het kasje naar de muur
gestuurd. Eindelijk krijgt ze iemand
te pakken. „Ik wil informatie over de
wachtlijst, hoe
lang
duurt
het
nog voordat er actie wordt onderno
men." De persoon die daar ant
woord op kan geven, is vandaag vrij.
„Hier kan ik me toch zo kwaad om
maken. Morgen maar weer bellen."
Nog even een telefoontje naar een
school om te checken of een van
haar pupillen wel trouw naar school
gaat en Bianca kan weer verder tik
ken. „Elk jaar OTS aanvragen voor
een kind is voor ons heel belastend.
Die papierenrompslomp kost je
uren. Bovendien kun je in een jaar
tijd weinig doen voor een kind.
Meestal moet je maanden wachten,
soms zelfs een jaar, eer er plaats is
voor een bepaald programma."
Als gezinsvoogd fungeer je als de
spin in het web. Je zorgt dat de hulp
verleners rond het kind en de rest
van het gezin aan de gang gaan en
houdt de grote lijnen van de ontwik
keling van het kind in de gaten.
„Als je aan deze baan begint, weet je
niet waarvoor je kiest. Ben je een
maal ingewerkt dan moet je het al
leen doen. Je hebt het zo druk, dat er
amper tijd is voor overleg met colle
ga's. De afgelopen tijd is in de media
een hoop gezegd over gezinsvoog
den. Maar mensen hebben eigenlijk
geen idee van wat we precies doen.
De jeugdbeschermers klagen over de
caseload'. Elke OTS of voogdijzaak
is procenten waard. Een fulltimer
heeft een caseload van 100 procent
en dat staat voor gemiddeld twintig
kinderen. Bianca en haar collega's
scoren volgens de berekeningen van
de Belangenvereniging voor Mede
werkers in de Jeugdbescherming
(BMJ) met 22,2 kinderen per fullti
mer boven het gemiddelde. Overi
gens spant Jeugdzorg Utrecht de
kroon met 27,7 pupillen.
„Begin je te begrijpen hoe het komt
dat er fouten worden gemaakt? Je
hebt van die slapende zaken. Gezin
nen die zelf niet aan de bel trek
ken. Dan heb je steeds in je ach
terhoofd dat je ze weer eens
moet opzoeken maar daar
komt telkens niets van
omdat je bezig bent al-
reau Jeugdzorg komen binnen met
brood en kaas. Een kwartiertje in de
zon met een paar boterhammen en
het is tijd om naar Leiden te rijden.
In kantoor Leiden vragen andere
jeugdbeschermers waarom Bianca
vanmorgen niet bij de demonstratie
was. „Echt geen tijd." „Nee, wij
wel", klinkt het daarop plagend. Een
paar collega's doen verslag van de
bijeenkomst in Amsterdam. „Don
ner bracht eerst het slechte en toen
het goede nieuws. Heel slim. Eerst
meldde hij dat het OM het onder
zoek naar de gezinsvoogd van de
overleden peuter Savanna voortzet.
Dat leverde hem boegeroep op. Ver
volgens beloofde hij dat de werkdruk
wordt verlicht. Dus begon iedereen
te klappen.
De caseload moet omlaag, wordt in
kantoor Leiden een paar keer bena
drukt. „En we willen minder rappor
ten schrijven en vaker de gezinnen
bezoeken." Daarnaast moet ook bij
andere instellingen flink wat verbe
terd worden, vinden de jeugdbe
schermers. „De wachtlijsten voor
verdere hulp zijn lang. Kun je einde
lijk zaken doen met een ouder, stuit
je op zes maanden wachttijd. Als je
na een halfjaar terugkomt, zeggen
ze dat je te laat bent en dat ze geen
hulp meer willen. Bianca: „Inder
daad, soms is het leuren met kinde
ren."
Ze kan er soms ook behoorlijk van
balen dat ze bij een OTS weinig in
strumenten in handen heeft om de
ouders te dwingen mee te werken. Ik
kan ze een schriftelijke aanwijzing
geven. Ze zijn verplicht die op te vol
gen. Maar als ze dat niet doen, moet
ik eerst weer naar de kinderrechter."
Heeft ze de voogdij over een kind,
dan heeft ze minder met de ouders
te maken. „Je stelt ze wel op de
hoogte van de ontwikkelingen. Maar
er zijn ook gevallen waarbij je dat
opgeeft. Gewoon omdat het de ou
ders niks kan schelen."
Bianca Katteler: „Het is misschien een afweermechanisme, maar ik probeer niet stil te staan bij wat er allemaal mis kan gaan." Foto: Dick Hogewoning
14.00 uur
Keurig op tijd arriveren een pleegou
der en een moeder voor de afspraak
met Bianca. Over een paar maanden
gaat het kind om wie het allemaal
draait terug naar de moeder. Stap
voor stap wordt die grote verande
ring voorbereid. Het is bewonde
renswaardig te zien hoe de partijen
samenwerken. „In het begin was het
heel moeilijk hoor", vertelt Bianca
na afloop van het gesprek. „Ze zijn
uiteindelijk gaan inzien dat ze alle
bei het beste willen voor het kind.
En dat het beter is om samen te wer
ken."
15.35 uur
Terug aan het bureau. Al tikkend, te
lefonerend en yoghurt etend meldt
Bianca dat ze zo weg moet voor een
huisbezoek in Katwijk.
Op weg van Leiden naar Katwijk ver
telt ze: „Ik was 23 toen ik met dit
werk begon. Te jong, zeg ik achteraf.
Ik was erg bezig met de vraag of de
ouders me wel aardig vonden. Dat
heb ik nu helemaal niet meer. Ik ben
open, eerlijk en direct naar mijn cli
ënten." Moeilijk wordt het wanneer
de jeugdbeschermer dingen krijgt
ingefluisterd. „Dan hoor ik bijvoor
beeld van een politieagent dat er
flink wat coke is gevonden bij een
gezin waar ik een kind heb zitten.
Met die informatie mag ik, vanwege
de privacywet, niks doen. Ik kan het
ook niet rapporteren, want de ou
ders hebben het recht om de dos
siers in te zien."
Het huisbezoek, bedoelt om de OTS
af te sluiten, verloopt totaal anders
dan Bianca had gehoopt. De proble
men binnen het gezin die aanvanke
lijk tot de verleden tijd leken te ho
ren, zijn in alle hevigheid weer opge
doken.
Het wordt een pittig gesprek, waarbij
de moeder schreeuwt, huilt en dreigt
Bianca uit huis te gooien en de pu
berdochter aangeeft dat ze graag
naar een pleegge
zin wil. Kalm weet
I de Bianca het ge
sprek de goede
kant op te leiden.
Dit moet haar
enorm veel ener
gie kosten. Uitein
delijk gaat Bianca
weg met de af
spraak dat ze snel
terugkomt, zodra
ze met haar colle
ga's heeft overlegd
over de verlenging
van de OTS.
Op weg naar het
Katwijkse kantoor
zegt Bianca niet
veel. Haar gezicht
lijkt spitser en ble
ker te zijn gewor
den. „Ik dacht het
te kunnen afslui
ten. Ik heb daar
over expres met
mijn collega's in
de teamvergade
ring gesproken.
Het meisje wil ab
soluut niet naar
een tehuis. Maar
waar vind je een
pleeggezin voor
een puber? Eigen
lijk zoekt ze alleen
maar nestwarmte.
Ze zegt zelf dat ze
geen band voelt
met haar ouders."
18.20 urn-
Terug in kantoor
Katwijk. „Ik tik
morgen het ver
slag van het laat
ste bezoek wel. Ik
zit er helemaal
doorheen. Waar
om ben ik toch zo
moe? Dit was een
gewone, gemid
delde werkdag."
Nancy Ubert
Vanaf de voorkant van de trein klinkt op
eens de toeten een raar laag gejank dat
vrijwel onmiddellijk wordt overstemd door
het gegier van de remmen. Even later klinkt
het vrolijke getingel van een gesloten spoor
wegovergang, waarna vanaf de onderkant
van de trein een ratelend geluid volgt. Alsof
er een paar takken met hoge snelheid tegen
de bodem stuiteren.
Aan de gezichten van de twaalf inzittenden
van coupé 446 van de stoptrein Den Haag
Centraal-Zandvoort is te zien dat bij hen
collectief en simultaan een loodzware steen
op de maag valt. „Getver", mompelt een
man, en hij huivert.
Het remmen lijkt een eeuwigheid te duren.
Pas honderden meters verderop, midden in
de Voorhoutse weilanden, staat de trein stil.
Twee roodbruine koeien en een kleine hon
derd passagiers kijken nieuwsgierig naar de
conducteur als hij een inspectieronde om de
trein maakt. Een paar minuten later brengt
hij via de intercom verslag uit: „Dames en
heren, er is bij de spoorwegovergang een
ongeluk gebeurd. De trein is in orde, maar
met de persoon waar we tegenaan zijn ge
botst, gaat het niet zo goed.'
Bazen, colleges worden per mobiele tele
foon ingeseind dat het wel wat later kan
worden. De meeste gesprekken hebben een
enigszins gelaten toon. Als iemand al emotie
toont, is het medeleven. Ten eerste met die
arme ziel die net voor de trein is gesprongen
- want de meesten gaan er onmiddellijk
vanuit dat het hier om een zelfmoordgeval
gaat, en naar later blijkt ook terecht. Maar
vooral is er medelijden met de machinist,
die machteloos in zijn cabine moest toezien
hoe hij iemand te pletter reed.
De meeste passagiers maken er zwijgend het
beste van. Een enkeling vist een laptopje of
een stapel paperassen uit zijn tas en gaat
aan het werk. Een meisje begint luid kra
kend een zakje gemeen stinkende borrel
nootjes leeg te eten, dat ze wegspoelt met
twee flesjes Yakult.
Al snel loopt een keur aan hulpdiensten
langs de trein, allemaal uitgerust in fluores
cerende hesjes met prachtige afkortingen. Af
en toe hurkt er één en wijst een collega dan
iets aan, ergens in het onderstel. De NS laten
zich die ochtend van hun beste kant zien. De
reizigers worden voortdurend bijgepraat en
de conducteur loopt na een half uur zelfs
met een speciale NS-man door de trein om
vragen te beantwoorden of reizigers gerust
te stellen.
Een openhartig type trouwens, die conduc
teur. „Waarom kunnen we niet gewoon te
ruglopen?, vraagt een reizigster. „Er zijn nu
mensen bezig om de stoffelijke resten van
het slachtoffer te verzameleh, antwoordt de
conducteur. „En geloof me, daar wilt u niet
bij zijn."
Via de intercom komt later komt het ver
zoek om niet naar links te kijken omdat
daar straks delen van het stoffel^fc over
schot worden afgevoerd. Wat voor sommi
gen het sein is omdat nu juist wél te doen.
„Gadverdamme', klinkt het vol afgrijzen.
„Waarom zeggen ze dat dan ook?" roept een
jongen. „Dan gaat iedereen toch kijken?"
„Nee, hoor", antwoordt de vrouw tegenover
hem nuchter. „Het is goed dat ze waarschu
wen. Als je wilt kijken, is het je eigen keus."
Na anderhalf uur komt de trein langzaam in
beweging, om vlak voor station Voorhout
weer te stoppen. Plaatselijke brandweerlie
den staan op de overweg klaar om de wa
gons helemaal schoon te spuiten. Pas rond
kwart voor elf, nadat tientallen hulpverle
ners in de weer zijn geweest en de reizigers
ruim twee uur opgesloten hebben gezeten,
kunnen ze naar buiten. De zon schijnt volop
en het is heerlijk weer. Maar het blijft een
troebele lentedag.
Wim Wegman
>lvo!"""
ssell955, Zaterdag 26 Maart
prij d
17801 - Waar zijn toch de grote dagen van het Leids Jeugdparle-
jbleven? De vergaderingen tijdens welke de discussies rondom
tafel opvlamden? De jongere VVD'ers doen al geruime tijd
mee; terwijl ook de PvdA-jeugd, verenigd in „De Nieuwe
enige keren geheel verstek heeft laten gaan. Leiden
deze zaken beslist geen goede beurt. In andere plaatsen,
doen de jongeren met veel meer enthousiasme mee
leven!
van het onderwerp „Jeugd en Onderwijs", dat gis-
aan de orde was, werden de geluiden uit WD- en PvdA-krin-
zeer node gemist. Zij toch zouden de oppositie hebben verte-
rdigd, waardoor aan het debat wat meer kleur en fleur zou zijn
^1. Het was nu vrij eenzijdig.
tjes. 1980, woensdag 26 maart
chip.
35 - Automobilisten moeten diep in de geldbuidel tasten, als de
run wagen wegsleept. Behalve de boete voor het foutparke-
inen zij op no a 200 gulden wegsleepkosten rekenen. De
ipregeling wordt in Leiden vanaf 1 april van kracht.
:hief Leidsch Dagblad
n deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
iN<t:
.00
1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
Jagblad, ANNO d.d(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
UIT DE ARCHIEVEN
s om de eieren ook natuurvriendelijk te verven?
ïoet ik even overleggen met mijn zus, die heeft kinderen. Ja,
twee manieren. Mooie rode eitjes krijg je met bietenrood.
eieren in te pakken in uienschillen worden ze geel."
Slappendel foto: ANP/Koen Suyk
loordl"
Leidsch Dagblad
Str®6 ectie: T Klein en H. de Wit
umba naj|. jjrectie.hdcuz@hdc nl
3n, S
335 'dredactie: Jan Geert Majoor,
|j Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie ld@hdc.nl
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
TTOOR
kaat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
ostbus 54,2300 A8 Leiden
ktijden van de receptie zijn:
pt en met donderdag
16 30 uur
18.30 -12.30 uur
±071-5 356415
jfax 071-5 356 325
thten: overlijden, geboorte, jubilea
ipmilieberichten, desgewenst met
afbeelding, via www.hdcmedia.nl of
^(familieberichten@nhd.hdcnl.
e-mail fax 072-5196696. tel. 072-
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis)
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13 00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt ontvangt de
krant op maandag.)
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen: uitsluitend
schriftelijk, uiterlijk één maand voor afloop van
de abonnementsperiode, t.a.v. afdeling
lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Voor leveringsvoorwaarden abonnementen zie
www.leidschdagblad.nl of KvK-nummer
37014187.
IEVERKOOP
s m.b.t.:
6813661
wed: 023-5150543
!ERVi75-68i 3677
Bilhandel: 071-5 356 300
jeaus kunnen contact opnemen
:GA 13636
j Jgratis)
'039 v 5196800
Dën I t^n
ITT eta|mg (acceptgiro)
(alleen aut. ine)
Ot17# n/j €216,90
0294
ie ons een machtiging verstrekken
Imatisch afschrijven van het
LASDItsgeld ontvangen €0,50 korting
DO-11
de V
)2261
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c q. de betreffende auteur.
HDC Media BV. 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatle zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
