Feestvieren op een
golfkartonnen kruk
GESPREK VAN DE DAG
'Onze piloot wacht gewoon
als de vergadering uitloopt'
MENSELIJK
Soekarno leeft en is nog actief
Van dichtbij
I
ZATERDAG 12 febru»
DAGELIJKS LEVEN
NU £V&A/ NIËT.RuUO
Een benefietconcert in Australië van de Britse popster STING heeft ruim 1,8
miljoen euro opgebracht voor de SLACHTOFFERS van de zeebeving in Azië. Dat
hebben de organisatoren van het concert bekendgemaakt. Het concert, op een
evenemententerrein ten zuiden van de westelijke stad Perth, trok ongeveer
6000 bezoekers. Sting zong enkele van zijn eigen hits, maar ook klassiekers van
zijn vroegere band Police.
In de Verenigde Staten kunnen
postzegelverzamelaars sinds afgelo
pen woensdag zegels krijgen met de
beeltenis van de recent overleden
oud-president en acteur RONALD
REAGAN. De uitgifte van de zegel
komt drie dagen nadat de wijlen
president 94 jaar zou zijn geworden.
Honderden verzamelaars en fans
van de oud-staatsman trotseerden
niet ver van de presidentiële biblio
theek bij Los Angeles lange rijen om
zegels te bemachtigen met een eer-
ste-dag-stempel. De gewezen ac
teur, gouverneur van Californië en
president overleed in juni na jaren
lang aan Alzheimer te hebben gele
den. Foto: EPA
Een Australische rechtbank heeft
gisteren een einde gemaakt aan het
verbod voor twee paparazzi om FO
TO'S te maken van filmster NICOLE
KIDMAN. Rechter Lee Gilmour
maande hen voortaan minimaal 500
meter afstand te houden als zij de
actrice op de foto willen zetten. Kid
man nam eind vorige maand gerech
telijke stappen tegen het duo. Ze zei
dat de fotografen haar dusdanig
hebben geïntimideerd dat zij nau
welijks oog haar woning in Sydney
durfde te verlaten.
EDWIN DE ROY VAN ZUYDEWIJN
eist een OMGANGSREGELING met
zijn HOND Paco. Hij heefteen kort
geding aangespannen tegen zijn
vrouw prinses Margarita. De zaak
dient donderdag voor de rechtbank
in Amsterdam. Het paar leeft al eni
ge tijd apart. De Roy eist een om
gangsregeling met de hond op straf
fe van 500 euro voor elke dag dat
prinses Margarita hieraan niet vol
doet. Over de toestand van het dier
wil de advocaat niks kwijt. „Ook
honden hebben recht op privacy."
DJ TIËSTO krijgt een wassenbeeld
in MADAME TUSSAUDS in Amster
dam. De discjockey poseerde deze
week voor fotografen en beeldhou
wers van het museum. Het beeld
van de dj uit Breda, die al meerdere
keren in binnen- en buitenland tot
beste van de wereld is uitgeroepen,
komt achter een draaitafel te staan.
Bezoekers kunnen hier muziek
mixen. Het is nog niet bekend wan
neer het beeld wordt onthuld.
Vader des vaderlands Soekarno
blijft de Indonesische natie intrige
ren, ook 35 jaar na zijn dood. Ene
Bambang uit Bogor (West-Java)
blijft hardnekkig naspeuringen
doen naar de 'goudschat' van 's
lands eerste president, al is offici
eel allang vastgesteld dat dat geld
er niet is en nimmer geweest is
ook. En in het Midden-Javaanse
dorpje Karanganom, bij de stad
Kendal, is recent ophef ontstaan
omdat een lokale sekte beweert dat
Bung Kamo nog leeft, weliswaar
niet als mens, maar als geest.
Die geest zou nog dagelijks actief
zijn voor de vooruitgang van het
Indonesische volk. Momenteel zou
hij zich ophouden in Bantul, bij
Yogyakarta. Dat alles dan volgens
.de sekteleider, éne TP, zo meldde
onlangs de in Midden-Java ver-
D.H. Barber
De kruimels die van de
tafel van de rijke man
vielen» smaakten de
hongerige bedelaar beter
dan zelfs het vlees de rijke
man had gesmaakt
schijnende krant Meteor, gespecia
liseerd in criminaliteit en bovenna
tuurlijke zaken.
De plaatselijke politie houdt de
sekte in Karanganom in de gaten
sinds deze half januari ten huize
van genoemde TD een rituele bij
eenkomst heeft gehouden van acht
uur 's avonds tot twee uur 's
nachts. Er waren zo'n 150 mensen,
sommigen helemaal uit steden als
Pekalongan en Jepara.
De sekte is van plan binnenkort
een magisch ritueel te houden op
het strand van Parangtritis. Dat is
een met mysteriën omgeven plek.
Zo ligt er een gedenksteen die de
plaats markeert waar ooit een sul
tan van Yogyakarta de nacht zou
hebben doorgebracht met Loro
Kidul, de nog altijd aanbeden Go
din van de Zuidzee.
Volgens onbevestigde geruchten
zou de sekte in Karanganom ook
plannen koesteren een politieke
partij in de geest van Soekarno op
te richten. Vooralsnog is sektelei
der TP echter niet verder gegaan
dan het op Jomanda-achtige wijze
'ritualiseren' van eieren. Zijn vol
gelingen kunnen die kopen voor
50.000 rupiah per twee stuks. Dat
is omgerekend zo'n vier euro, voor
ons niet veel, maar voor een een
voudige Javaan een ferm bedrag.
Ronald Frisart
Zelf vloog hij onlangs nog met
Virgin Express naar zijn tweede
huis in Spanje, voor minder dan
250 euro. Maar zijn eigen clientèle
betaalt gerust 9.000 euro voor een
vluchtje naar Cannes. Huub van
den Houts bedrijf Solid Air drijft
op de groeiende behoefte van
zeer welgestelde lieden om te rei
zen per privé-vliegtuig. „Die men
sen willen er ook wel eens met
hun gezinnetje op uit."
Solid Air is gebouwd op de crisis
in de luchtvaart. Directeur Huub
van den Hout (60) maakte gebruik
van de restanten die achterbleven
toen de bedrijfstak in 2001 in
stortte: gloednieuwe vliegtuigen
die stonden te verpieteren in de
hangars, piloten die werkloos wa
ren geworden, luchthavens in
geldnood. Solid Air least de vlieg
tuigen voor enkele jaren. De eige
naren zien nog wat terug van hun
investering, en hopen ondertus
sen dat de enorme waardedaling
waaraan vliegtuigen momenteel
onderhevig zijn, met een paar jaar
tot stilstand komt.
„Vroeger bleef een toestel zijn
waarde behouden, ook na twintig
jaar. Nu brengt een vliegtuig dat
in 2000 zes müjoen euro heeft ge
kost, nog maar de helft op. Verko
pen heeft dus geen zin. Als je het
in bruikleen geeft, levert het ten
minste nog wat op", licht Van den
Hout toe.
Onlangs nam Solid Air zijn vijfde
leasetoestel in gebruik, een zoge
heten midsize jet. De vloot be
staat nu uit drie van deze jets en
twee kleinere. Er kunnen tussen
de vijf en acht passagiers in. Solid
Air heeft 13 piloten in dienst, een
stewardess en een manager ope
rations, iemand die voortdurend
in de gaten houdt 'waar onze toe
stellen hangen'.
Huub van den Hout was een
kwart eeuw kaasboer. Een winkel
in Tilburg groeide uit tot een be
drijf met negentien winkels. Als
hobby had kaasboer Van den
Hout vliegen. Toen hij in 1980 de
kaaswinkels kon verkopen, begon
hij in het pand waar hij ook van
daag nog zit - op Eindhoven Air-
port - een luchtvaartmaatschap
pijtje, genaamd Dynamic Airlines.
Het had min of meer dezelfde for
mule als het huidige Solid Air.
De voormalige kaasboer had op
deze manier nog jaren kunnen
doorgaan, zegt hij, maar in 2000
kreeg hij een aanbod van 'een
steenrijke familie' dat hij niet kon
weigeren. De familie nam het be
drijf over met Van den Hout erbij
en verhuisde de hele handel naar
Rotterdam.
Van den Hout zou drie jaar blijven
om een nieuwe bedrijfsleider op
te leiden. Maar na negen maan
den stond hij alweer buiten, te
leurgesteld. De familie bleek de
vliegtuigjes vooral te beschouwen
als een speeltje. „Geld is leuk,
maar je moet ook ergens verstand
van hebben als je zo'n bedrijf wilt
exploiteren. Dan red je het niet
met een kennis die een vliegbre
vet heeft."
Ook zijn beoogde opvolger hield
het voor gezien, een paar jaar la
ter. Deze man, zelf ook piloot en
instructeur, de nu 34-jarige Rode-
riek Buijs, belde Van den Hout op
het moment dat hij wegging bij
Dynamic Air: „Wij moeten samen
opnieuw beginnen." Van den
Hout liet zich overhalen. Op 8 ja
nuari 2003 zwaaide de directie
van Solid Air 'met buikpijn' zijn
allereerste vlucht uit. Datzelfde
jaar nog kwam er een tweede en
een derde toestel en maakte het
bedrijf een kleine winst. Vorig jaar
werd alle opbrengst geherinves
teerd, dit jaar hoopt Van den
Hout op een winst boven de
500.000 euro.
Het klantenbestand van Solid Air
bestaat voor het grootste deel uit
zakenmensen, meestal de direc
ties van grote bedrijven. Voor hen
telt vooral de tijdwinst die ze kun
nen boeken met het reizen per
privé-jet. Het zijn mensen die 's
morgens moeten vergaderen in
Directeur Huub van den Hout in een toestel van Solid Air.
Foto: GPD/Vincent Balke
Zürich, 's middags in Londen en
de volgende ochtend weer ergens
anders. „Er zijn nog genoeg be
stemmingen in Europa waar je
niet met een lijndienst kunt ko
men, tenminste niet precies op
het moment dat jij dat wilt. Onze
piloot wacht gewoon als de verga
dering uitloopt."
En dan zijn er dus de gezinnen
die naar hun buitenhuisje willen.
Hun aandeel is groeiende, zegt
Van den Hout. „Vroeger was het
misschien tien procent, nu wel
dertig." Hij weet niet precies waar
die stijging vandaan komt. „Vol
gens mij heeft het ook met een
gevoel van veiligheid te maken. Je
blijft onder elkaar, je Ij
met de bemanning en
cies wat er in de bagaj
Met glamour heeft hs
privé-jet niets te mak]
den Hout. Als er al spi
glamour, dan ligt die!
Solid Air wil zo gewod
blijven: „Wij zijn eenij
lucht." En: „Wij vervq
ficiëntst van A naar B,|
rectiekamer van het I)
glamour in ieder geva'
ken: „De piloten hebt
vloerbedekking gelegj
sen zelf de toestellen.!
geen 5 - sterrenhotel aj
moeten overnachten,'
Binnenkort wellicht bij de Nijmeeg
se Vierdaagse, in de Provence en in
huizen van Duitse bejaarden. De
golfkartonnen kruk van Tim Vardy
staat op doorbreken. De van oor
sprong Utrechtse pianist, timmert
sinds 1999 aan de weg met zijn
golfkartonnen kubusjes. Inmiddels
heeft hij er zo'n 35.000 verkocht
aan culturele organisaties, thuis
zorg en bedrijven.
Het principe van het ding is sim
pel: een lichtgewicht in elkaar te
vouwen krukje, waar mensen op
kunnen zitten of staan bij evene
menten of tijdens hun werk.
Door- en doornat worden, /daar
kan het ding niet tegen. Maar een
spatje kan het hebben. De festi-
valchair kan na afloop mee naar
huis, hij gaat acht weken mee.
Vandaar dat Vardy het aanprijst
als reclamedrager. „Vaak willen
organisaties de bezoekers iets
mee naar huis geven. Dit is origi
neler dan een sleutelhanger."
Sinds meer dan twee jaar wordt
de carechair ook gebruikt in de
thuiszorg. Het gebruiksgemak is
groot voor de verzorgende die ou
deren moet helpen met de steun-
kousen. En omdat het krukje met
arbodoel is ontwikkeld, is de
werkhoogte altijd goed.
Daarnaast is het ook handig als
planten- en bijzettafeltje. Vrien
den van Vardy die een feest ge
ven, gebruiken ze in plaats van
klapstoelen om het bezoek op te
zetten. Nachtkastje kan ook.
Vardy heeft, toen hij naar Utrecht
kwam met zijn bedrijf, een partij
festivalchairs uitgedeeld bij blues
optredens in de open lucht. Het
hebbeding sprak aan. „Kinderen
bouwden er een vesting mee. En
ik zag mensen wegrijden met zo'n
krukje achterop de fiets."
Hij weet dat het meubeltje ook
creativiteit uitlokt. Tijdens een
congres fröbelden bezoekers er
hoeden en rokjes van; 150 studen
ten van het Grafisch Lyceum
maakten er kunstvoorwerpen van.
Het idee voor het krukje kreeg hij
tijdens een bezoek aan Parijs. „Ik
zag in een winkel meubels van
golfkarton. Een bankstel, een ta
fel. Dat fascineerde me. Ik ben
thuis meteen gaan knutselen."
Vardy begon met piepschuim.
„Dat is licht en snijdt makkelijk."
Het duurde even, voordat hij de
goede constructie had. „Het ge
heim zit in het kruis; je moet de
kruk uit twee onderdelen maken.
De buitenkant is het deel waarop
je zit; binnenin heb je vanwege de
stevigheid en samenhang een
kruis nodig." Toen ging hij op
zoek naar het goede materiaal.
„Het duurde drie jaar voordat ik
een fabriek gevonden had met de
goede kwaliteit golfkarton."
Toch ging het mis, in 1999. Bij zijn
eerste opdracht, 6000 krukjes voor
het North Sea Jazz. „De dag voor
het festival kreeg ik zestien pallets
binnen. Toen ik het spul in me
kaar zette, schrok ik me dood. De
levering was van mindere kwali
teit dan het proefmodel." Omdat
een ander soort golfkarton was
gebruikt, braken bij sommige
krukken tijdens het gebruik een
pootje af. Maar, zo constateerde
Vardy, voor de jazzliefhebbers
was dat geen probleem. Ze braken
zelf de andere pootjes en gingen
weer zitten.
Maai' nu gaat alles goed en wil
Vardy met zijn product nog meer
de boer op. Hij is in onderhande
ling met de organisatoren van de
Nijmeegse Vierdaagse en gaat
binnenkort naar eeD
beurs. Hij hoopt vui
te opdracht van HE!
mikt Vardy op Franl
streken van de open*
„Ideaal. Misschien ii
lafabriek ofHeinekef
seren, wie weet. Grol
mijn krukjes dan st|
geren in de Provenó
Ineke Inklaar 1
Alle grote mensen vallen van dichtbij tegen. Dat
schijnt Napoleon gezegd te hebben. Alle beziens
waardigheden ook, vind ik. Ik vond bijvoorbeeld de
Eifeltoren opvallend lelijk toen ik hem voor het
eerst in het echt zag. En de Trevi-fontein in Rome
met al die munten er in, is meer curieus dan mooi.
Kortgeleden was ik een dag of wat in Duitsland.
Na een klus van maanden hard werk was ik in een
dip beland. Een reisje buitenslands moest mij er
weer uithalen. Als reisdoel koos ik Baden Baden in
het Zwarte Woud, waarschijnlijk omdat er een ze
kere romantiek uitging van naam en omgeving.
Ik zat gestresst in de auto want op de Autobahn
knallen die Duitsers met 180 langs je heen. Wie
naar Baden Baden wil, kan beter via Frankrijk rij
den.
Mooie plaats trouwens, Baden Baden. Stel je een
badplaats voor vol vergane glorie. Villa's met afge
bladderde verf, winkelstraten die betere tijden ge
kend hebben. Baden Baden is zo'n plaats met dit
verschil dat alles keurig in de verf zit en de winkels,
gelegen aan brede boulevards, er nog tip top uit
zien.
Dure winkels trouwens. Ik zag bij een juwelier een
broche die mij wel wat leek voor mijn vrouw. Via
deuren, hekken en gewapend beton kwam ik bin
nen. De broche bleek 12.500 euro te kosten. Toen
leek het me ineens niets meer voor mijn vrouw.
Hoezo, wat hield je tegen", vroeg ze nog toen ik het
haar vertelde.
Mooie stad, mooi gebied, veel gewandeld, Casino
bezocht, geld verloren, die dingen. Omdat de af
stand van en naar tegenviel, besloot ik de terugreis
in twee etappes afteleggen. Halteplaats: Koning-
winter. Klinkt ook roman tisch maar is een dorpje
van niks. „Het is er knus, het is rustiek/ een mooie
klus voor Anton Pieck", schreef drs P. jaren geleden
over een dorp aan de rivier.
Koningswinter ligt aan de Rijn ter hoogte van
Bonn. En vlakbij in het Zevengebergte ligt de ver
maarde Drachenfels. Een bergtop waar eens in de
gewelven van een kasteel een draak huisde. Vanuit
het dorp was de hoge rots niet te zien. Vanaf de
rivier wel, werd me verzekerd. Dus stapte ik op
de pont naar Bad Honnef Vreemde pont trou
wens. In- en uitgang waren beide aan stuur
boord, dus de boot draaide steeds met een halve
slag over de rivier zodat auto's aan de
overkant van boord konden.
Midden op de rivier, die is redelijk breed
daar, wees de pontbaas mij op een berg
met een toren op de top. Ruïneus geval.
„Drachenfels", zei hij. Nu ja, hij viel
vanuit de verte al tegen dus ik liet mijn
plan varen om hem cle volgende och
tend van dichtbij te bekijken, In plaats
daarvan ben ik diploos naar huis gere
den waar ik mijn vrouw, valt van dicht
bij mee, verblijdde met een prachtshawl
van een haar bekend merk. Was ze dolge
lukkig mee. Tot ik met mijn stomme kop
over die broche begon.
Van Tims krukjes is met wat simpel schuifwerk ook een gerieflijke bank te maken. Foto: GPD/Jaap de Boer
