/Av
'Je bent chauffeur, maar geeft ook zorg'
REGIO
MO
Ste-skiërs kennen de geprepareerde
ie bergen niet langrijkste oorzaak.
Puffen
m
-
VRAAG
Ters vielen het afgelopen weekeinde in wintersportgebie
den. Lawines buiten
v. y pistes waren de be-
fj Navraag bij Mount
iimmer, alpinist en toerskiër EDMOND ÖFNER uit Lisse.
is een lawine van dichtbij meegemaakt?
}at toerskiën in Zwitserland. Ik zat vlakbij het breukvlak
^lukkig snel bovenuit klimmen terwijl de sneeuw aan
was. Maar een vriend van me is een paar jaar geleden
f i in een lawine. Een er-
'jier, die in een heel
tje terechtkwam,
bij vijftig meter,
w kan heel zwaar zijn."
insdag 8 Februari
lti
Raadsvergadering is aan de orde geweest een voorstel,
Whet beschikbaar stellen van gelden voor de bouw van
vo|s urinoir op de Vismarkt, aan de noordwestzijde van de
vfgemeester en wethouders hebben het voorstel gedaan
hn/an twee ondergrondse toiletinrichtingen, één voor man-
e tr vrouwen. Nadat verschillende ondergrondse toiletin-
aatn bezichtigd zijn B en W tot de conclusie gekomen, dat
fliet worden gegeven aan een gecombineerde toiletinrich-
s afzonderlijke. Combinatie leidt tot een goedkopere
het bij een gecombineerde inrichting mogelijk de in
mrieling noodzakelijk aanwezig zijnde controlejuffrouw
uikn
sporters té onvoorbe-
en in?
I aan snowboarders,
;en jonger publiek, dat
speeltuin ziet. Als
leer je de bergen
kracht ervaren.
'fetes is de sneeuw to-
snowboardertje denk je: prachtig, die diepe
leur lawines zijn ingewikkelde materie. Je moet je erin
kijkt onder een loep naar de sneeuwkristallen en hoe
elkaar haken. Je kijkt naar de opbouw van de lagen,
reer bij, raadpleegt het gidsenbureau. Als je bijvoor-
d veel zon hebt, krijg je een ijzige laag, waarop een
y euwlaag slecht hecht. Het is te vergelijken met het
an de jaarringen van bomen. Daarom heb je een
bij je om de laag af te graven, en een vergrootglas,
een dag dat ik dacht dat het veilig was, ben ik nog in
(rechtgekomen. Kennis garandeert dus nog geen vei-
f [enge maatregelen komen?
stukken worden al afgezet met linten, maar je kunt er
bij zetten. Wat betreft de 'lawine-pieps' en ande-
ye/stemen: die vergroten de kans dat je sneller gevon-
hankelijk van welk systeem je gebruikt. Ik vind niet
f ht moeten worden. Dan waan je je alleen maar veilig:
j wel gered. Je moet je verdiepen in waar het om gaat:
ejan de sneeuw en het weer."
jr cursussen lawinekunde dan?
een ochtendje lawine-les bij je skipas. Het moet de
ïevoordelijkheid blijven. Misschien kan zo'n skibaan
d in Zoetermeer de bezoekers enthousiasmeren voor
—Maar als je nooit een lawine hebt meegemaakt, denk
mt mij niet. Pisteskiërs kennen de bergen niet. En ge-
altijd een risico over: ik ervaar de kracht ervan juist
"rvan de bergen."
choonhoven foto: EPA/Heinz Weeber
C T DE ARCHIEVEN
•riek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
ifdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
"NO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
ildsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
Leidsch Dagblad
In en H. de VS/it
lhdcuz@hdc.nl
fn Geert Majoor.
Bndenburg
tie.ld@hdc.nl
P". tel 071-5 356 356
}oo AB Leiden,
e receptie zijn:
hderdag
•5150 567
11
Eik
1 ent
bbe
,verl
en!
t>-5 356 300
contact opnemen
ehYp
dei
dl
H;
jn<
">t.ging verstrekken
Kijven van het
Vfy.en Co,50 korting
:r post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13 00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen: uitsluitend
schriftelijk, uiterlijk één maand voor afloop van
de abonnementsperiode, ta.v. afdeling
lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Voor leveringsvoorwaarden abonnementen zie
www.leidschdagblad.nl of KvK-nummer
37014187
AUTEURSRECHT£N
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
8eeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
dinsdag 8 februari 2005
Een kijkje in de keuken van thuiszorgwinkel Vegro
Half januari werd de nieuwe Vegro
Thuiszorgwinkel in Katwijk 't Heen
geopend. Wie zelf niet in staat is naar
zo'n winkel toe te komen, kan zijn
krukken, rollator of andere hulpmid
delen ook bezorgd krijgen. Verslagge
ver Robert Toret liep een dagje mee
met één van de chauffeurs van de Ve-
gro-vrachtwagens.
Industrieterrein 't Heen, vrijdagoch
tend, 8.05 uur. Het (voor mijn doen)
vroeg beginnen valt me zwaar: op
mijn eerste en enige werkdag kom ik
meteen al te laat. Een slechtere eer
ste indruk kan ik niet maken op mijn
'nieuwe' werkgever. In het distribu
tiecentrum aan de Steenbakkerstraat
1D zijn de chauffeurs al druk bezig
met het uitzetten van een route voor
deze dag. Zo ook Robin Oude Kem
pers, een 30-jarige man uit Boskoop,
die ik vandaag zal assisteren als bij
rijder. Na even kennis te hebben ge
maakt is het tijd voor noeste arbeid.
Een bakje koffie zit er blijkbaar niet
meer in. „Dan had je echt eerder
moeten komen", knipoogt Robin,
wiens wekker elke werkdag stipt om
zes uur afgaat. „Ik ben hier altijd al
tussen half acht en kwart voor acht.
Anders loop ik ook mijn bakkie
mis." Aan de achterkant staat zijn
wagen, die al is volgepakt door het
laad- en losteam. „Die beginnen pas
vroeg", weet Robin.
Als we eenmaal op de weg zitten
praat hij me bij over zijn werk. „Het
is heel afwisselend. Dan breng je
bedverhogers bij een zwangere
vrouw die binnenkort moet gaan be
vallen. En een half uur later moet je
een hoog/laag bed ophalen van een
man die net is overleden. De nabe
staanden willen dan niet meer de
hele dag tegen een leeg bed aankij
ken. Logisch."
Halte 1, Het Lcids Universitair Me
disch Centrum
Vegro levert niet alleen verpleegarti-
kelen aan particulieren, maar ook
aan zorgverzekeraars, thuiszorgorga
nisaties en dus ook zorginstellingen
als het LUMC. In dit geval gaat het
om 'een grijs bakkie met krukken',
zoals Robin het omschrijft. Nadat we
de twintig paar reumakrukken met
anatomische handgrepen hebben
afgeleverd bij de customerservice
van het Leidse ziekenhuis, gaan we
snel weer verder. Op het moment
dat Robin weer weg wil rijden, wordt
hij gebeld door het 'aansturings
team'. „De Clematislaan hoeft niet?
En nog één die niet doorgaat? Van
die hometrainer? O, van die actieve
lift. Dat was in de Kortenaerlaan in
Voorschoten, toch?"
Volgens Robin hebben afmeldingen
verschillende oorzaken. „Het kan
14 winkels
Vegro Verpleegartikelen levert al
meer dan 18 jaar verpleeg- en
aanverwante artikelen aan parti
culieren en professionele organi
saties als zorgverzekeraars en
(thuis)zorginsteilingen. Van kruk
ken tot ondersteken en van bed
verhogers tot rollators. Naast de
verkoop, kunt u er ook terecht
voor het huren en lenen van arti
kelen (afhankelijk van uw woon
plaats). Het werkgebied is gecon
centreerd in de Randstad (Den
Haag, regio Leiden, de Duin- en
Bollenstreek etc.) maar strekt zich
uit tot Almere en binnenkort ook
Hilversum. Zo heeft een aantal
grote thuiszorgorganisaties uit de
regio, waaronder Valent Rijn-,
Duin- en Bollenstreek, Thuiszorg
Den Haag en Thuiszorg Groot
Rijnland, dit onderdeel van de
zorg uitbesteed aan Vegro. Het
bedrijf heeft op dit moment 14
thuiszorgwinkels, in onder meer
Leiden, Wassenaar en Voorscho
ten. Op 15 januari werd in Katwijk
't Heen een showroom geopend,
waar het gehele assortiment is te
bewonderen. Daar zit ook het dis
tributiecentrum, van waaruit de
spullen per vrachtwagen naar de
klanten worden toegebracht.
Robin Oude Kempers geeft mevrouw Zandvliet uitleg over de werking van een hoog/laag bed. Haar man Cor is erg blij met de thuiszorgwinkel: „Dit is natuurlijk
perfect." Foto: Mark Lamers
schil. Issoria is een sterfhuis: een
plek waar ongeneeslijk zieke mensen
de laatste fase van hun leven door
brengen. We moeten een anti-decu-
bitusmatras (doorligging) afleveren
voor een oude man. Terwijl Robin
het apparaat (een soort luchtbed
met elektrische pomp) installeert en
daarbij uitleg geeft aan de man, luis
ter ik met verbazing naar de radio
die aanstaat. Een praatprogramma
op radio 4 en het onderwerp van
discussie is uitgerekend euthanasie.
'Het is weliswaar de ultieme reme
die, maar ik denk dat euthanasie in
bepaalde gevallen 'the best solution'
is', zo galmt een zware mannenstem
door de speakers. Waar Robin zich
goed staande houdt en te allen tijde
professioneel blijft, voel ik me plot
seling erg ongemakkelijk. Ik besluit
de kamer uit te lopen en even op de
gang te wachten. Eenmaal buiten
kan Robin er wel om lachen. „Ja, dat
was best een rare situatie. Maar daar
moet je ook mee om kunnen gaan.
Tegen zo iemand moet je natuurlijk
geen 'beterschap' zeggen, om maar
een voorbeeld te geven. Net zoals je
de nabestaanden van een overleden
cliënt geen 'prettige dag' toewenst."
Halte 7, Levendaal, Leiden
Tevens de laatste halte. Althans,
voor mij. Robin gaat nog even door,
maar ik heb hem nu wel lang genoeg
opgehouden door het afnemen van
interviews en hij moet zijn ronde wel
op tijd afmaken. Toch wordt bij het
laatste adres nog even goed duidelijk
dat het werk naast mentaal ook fy
siek zwaar kan zijn. Annie Zandvliet
(57), die samen met haar man Cor
(58) boven hun bloemen- en ca
deauwinkel woont, heeft een nieuwe
heup gekregen en komt haar eigen
bed niet uit. Daarom krijgt ze van
daag en speciaal 'hoog/laag bed'. En
die dingen zijn behoorlijk zwaar. Het
is gelukkig maar één (weliswaar stei
le) trap op. Met zweetdruppels op
onze voorhoofden beginnen we in
de huiskamer met het in elkaar zet
ten van het bed. Cor Zandvliet, die
zijn zaak tijdelijk heeft gesloten om
voor zijn vrouw te kunnen zorgen,
kijkt vol bewondering toe. „Ik keek
er al tegen op. Ik had verwacht dat
ze alleen de onderdelen kwamen
brengen en dat ik dat ding vervol
gens zelf in elkaar moest zetten. Net
als bij de Ikea, zeg maar. Maar dit is
natuurlijk perfect."
Robert Toret
gaan om mensen die uit het zieken
huis zouden worden ontslagen,
maar door complicaties toch nog
met naar huis mogen. En af en toe
bellen klanten naar de klantenservi
ce dat ze niet thuis zijn op het mo
ment dat we langs zouden komen.
In dat geval bezorgen we de artike
len een dag later alsnog."
Halte 3, Suringarstraat in Leiden
Na een korte koffiestop bij de
Leidse Vegro-winkel aan de Van Vol-
lenhovenkade, waar we nieuwe arti
kelen moeten afleveren en andere
gebruikte spullen juist weer meene
men, gaan we langs bij mevrouw
Vorst. „Even een rollator ophalen",
aldus Robin. „Mensen die artikelen
lenen, doen dat in principe voor drie
maanden met een optie tot eenmali
ge verlenging van nog eens maxi
maal drie maanden." Zit de arme
mevrouw Vorst nu dan zonder loop
wagentje? „Nee hoor, ik heb een an
dere gehad van zorg- en zekerheid",
vertelt ze. „Deze rollator was maar
voor tijdelijk."
Als het karretje is opgeborgen, gaan
we weer op pad. Onderweg vertelt
Robin over zijn achtergrond. „Ik heb
een VIG-opleiding gedaan. Dat staat
voor Verzorgende Individuele Ge
zondheidszorg. Ik werkte bij een
zorginstelling voor
verstandelijk gehan- v
dicapten. Pittig,
maar erg leuk. Al had
ik achteraf liever de
dagbesteding gedaan
dan het zorggedeelte.
Lekker spelletjes met
ze doen en ze laten
knutselen."
Hoewel hij nog
steeds actief is in de
zorgsector, lijkt het
transporteren van
goederen op het eer
ste oog een heel an
der vak. Toch ziet
Robin dat niet zo.
„Er wordt voor deze
functie niet voor
niets ervaring in de
zorg gevraagd. Je
moet kennis van het
materiaal te hebben
en je komt veel bij
mensen thuis, dus is
de omgang met klan
ten belangrijk. Je
moet je kunnen aan
passen aan hun situ
atie. Dat vind ik meteen ook het leu
ke aan dit werk. Toen ik hier kwam
werken zei een van de directrices: 'Je
bent niet alleen chauffeur, maar je
geeft ook een stuk zorg.' En dat is zo.
Het is geen kwestie van je spullen
neerkwakken en gaan. Mensen heb
ben vragen of vinden het gewoon
leuk om een praatje te maken. Er zit
ten wel eens oude mensen tussen
die beginnen te praten zodra je bin
nenkomt en nog vrolijk doorpraten
als je de deur alweer hebt dicht ge
daan. Daar moet je even de tijd voor
nemen, vind ik. Maar af en toe moet
je ook kunnen zeggen: 'ik ga er nu
echt weer vandoor'. Want als je elk
bakkie dat je krijgt aangeboden ac
cepteert, sta je aan het einde van de
dag te trillen op je poten van de ca
feïne."
Halte 4, Rijnland Ziekenhuis, Leider
dorp
In kamer tien van etage 3A ligt de 73-
jarige A.Otto-van Scherpenzeel uit
Leimuiden. Ze heeft haar heup ge
broken nadat ze van haar fiets was
gevallen. „De dag ema werd ik ge
opereerd en kreeg ik een ingekapsel
de kunstkop. Dat is nu ruim een
week geleden. Het is nog altijd ont
zettend pijnlijk. En het is geen pretje
om van goed ineens invalide te
zijn." Gelukkig gaat de revalidatie
versie
f
rpleegartikelen
voorspoedig. De voorbije dagen
moest ze nog schuifelen achter een
looprekje, maar vandaag krijgt ze el-
leboogkrukken, die Robin voor haar
heeft meegenomen. „Goh, wat zijn
ze zwaar. Heeft u geen lichtere? Ze
zijn ook van metaal. Ik heb hier
krukken die ik even tijdelijk van het
ziekenhuis had geleend en deze zijn
van aluminium. Heeft u die niet?"
Robin gaat wel even kijken en komt
even later met goed nieuws terug.
„U heeft geluk. Deze hebben we toe
vallig net opgehaald bij onze vesti
ging aan de Van Vollenhovenkade."
Halte 6, Hospice Issoria aan de Plan
tage in Leiden
Nog geen vijf minuten geleden ston
den we gezellig te kletsen met het
bejaarde echtpaar Van Egmond, in
hun huis aan de Tuinstraat in Lei
derdorp. Ook dochter Yvonne was
van de partij. Haai- vader is pas ge
opereerd aan een liesbreuk en Robin
en ik kwamen even een staande 'pa
pegaai' installeren. Dat is een stalen
constructie die onder het bed wordt
geschoven, met aan het uiteinde een
soort triangel. „Mijn vader kan zich
zelf niet meer uit bed krijgen en
heeft een steuntje nodig. Hiermee
kan hij zich omhoog trekken."
Nu zijn we echter in een heel andere
situatie beland. Een wereld van ver-
Werken als chauffeur voor de thuiszorgwinkel kan niet alleen mentaal, maar ook fysiek zwaar
zijn. Foto: Mark Lamers
LEIDEN, 16.00 UUR
Zweten is het, op deze zaterdagmiddag in
de collegezaal van het Kamerlingh On-
nesgebouw. Puffen, happen naar adem. „Er
is hier te weinig zuurstof", fluistert een van
de bezoekers van het 'dies natalis'-program-
ma van de universiteit. Het is afzien op dit
verjaardagsfeestje voor oud-studenten.
„Wonderlijk dat ze in zo'n nieuw gebouw
geen airconditioning hebben."
De bankjes zijn merendeels gevuld met
mannen en vrouwen die de aow-grens ruim
voorbij zijn. Generatiegenoten, die niet naar
het verleden kijken, maar naar de toekomst.
Ze zijn kritisch over de jaren die ze niet
meer zullen meemaken.
De directeur van Instituut Clingendael, Fred
van Staden, kondigt een debat aan over 'Eu
ropa'. Geen onderwerp dat garant staat voor
een boeiende discussie, zegt hij er meteen
bij. „Wervende termen zijn nodig om het
nut van Europa uit te leggen. Dat is een
hoogst moeilijke opgave. Alsof je aan een
bewoner van Mars moet uitleggen wat een
olifant is."
Het publiek voelt met hem mee. Zweetdrup
pels parelen op menig voorhoofd. „Ik ben
ouder dan zesdejaars, dus ik mag alles", zegt
een verhitte 70-plusser, die zijn stemmige
colbert uittrekt. Laurens-Jan Brinkhorst be
gint het debat met de mededeling dat 84
procent van de Nederlanders 'geen idee
heeft waar het bij het referendum in juni
over gaat'. „Een hoopvol cijfer", zegt de mi
nister van economische zaken, met een
schuin lachje. Hij heeft het over een 'hope
loos continent'. 'Europa' is volgens hem een
noodscenario. „Het alternatief is: marginali
satie."
Oud-Europarlementariër Frits Bolkestein
kan de Euroscepsis ook niet wegnemen. „Er
is geen Europees volk, er is geen Europese
taal." Wie hoopt op eenwording, moet hij te
leurstellen. Hij denkt dat 'negatieve integra
tie' het hoogst haalbare is. Ofwel: de unie
kan niet verder gaan dan het afbreken van
onderlinge belemmeringen. Over de munt
unie is Bolkestein somber, evenals een geza
menlijke buitenlandse politiek. „Ik vrees dat
het daar nooit van zal komen." En Turkije
moet onder geen beding toetreden tot de
EU: „Dan creëer je onoplosbare beheerspro
blemen."
Binnen zwoegt een fractie van en kleine
minderheid zich zwetend door weerbarstige
materie. Buiten is het heerlijk fris winter
weer en doet vierentachtig procent van de
Nederlanders boodschappen.
Ema Straatsma
