Gelukkig hebben W
onze klompen no£
GESPREK VAN DE DAG
'Liever waardering van gasten dan Michelinsterren
Organisatie dansfestival houdt
drank uit buurt van Russen
Nederland op
zoek naar een
nieuw imago
Mu-ziekte
vrijdag 21 januari 2005
Het is zweten en stressen met sterren. In de we
reld van de gastronomie mag de Michelinster het
hoogst haalbare zijn, er zijn topkoks die de in
specteurs liever zien doorrijden. Tijdens de Euro
pean Fine Food Fair (EFFF) komende maandag
in Maastricht worden de sterren voor 2005
verdeeld. Sterren stralen pijnlijk.
Dertien jaar geleden doofde Mare Paes-
brugghe van restaurant Sir Anthony van
Dijck uit Antwerpen, met twee Michelin
sterren, het vuur van zijn gasfornuis. Hij
wilde niet meer als een schooljongen ieder
jaar „met de daver op het lijf' zijn rapport
van Meester Michelin in ontvangst nemen.
Bovendien wilde hij zijn zaak wat vlotter ma
ken, moderner en meer mensen kunnen ont
vangen. „Ik kan er 120 mensen in kwijt, maar als
ik voor de sterren zou blijven koken, kon ik er
hooguit vijftig op een avond bedienen", licht hij zijn
beslissing van 1992 toe. „Een beeldenstorm in die tijd."
Paesbrugghe gaf Michelin een koekje van eigen deeg. Hij
nodigde op vrijdag de media uit om zijn 'uittreding' be
kend te maken, „zodat alles in de zaterdagkranten zou ver
schijnen, de best gelezen krantendag". Michelin schreef
hem later dat ze het spijtig vonden dat hij zijn terugtrek
king niet bij de organisatie had gemeld, maar via de media
had gecommuniceerd. „Daarop heb ik geantwoord dat zij
ieder jaar het rapport over mijn zaak in de media bracht
zonder daar eerst mij van in kennis te stellen. Daarna heb
ik nooit meer wat van ze gehoord. Spijtig, want ik had nog
graag nog eens met ze over het vak gediscussieerd."
Foto: Hans van Weel
Meesterkok Ad Janssen van het Kasteel van Rhoon zegt
nooit de Michelinformulieren te hebben ingevuld, al waar
deert hij de sterren wel. „Als je een ster krijgt, is dat echt
een bekroning op je ambacht als kok, maar als zakenman
kun je je afvragen of het wel zo verstandig is om zo afhan
kelijk te zijn van een dergelijke organisatie", aldu
sen, bekend als tv-kok bij onder meer de Tros,
Michelin stelt hoge eisen aan niet alleen hi
maar ook de kwaliteit van het tafelzilver,
nen en het glaswerk. Bovendien moete
woonweg dure producten op tafel wo
zet en zijn de personeelskosten hooi
kook commercieel, al blijf ik de kol
ook was met twee sterren. Het is gi
minder geworden met de dure pro
Ik voer geen truffel of kaviaar mei
kaart."
Die ster krijgen is nog wel leuk, vi
Janssen. Het levert aanzienlijk me
dizie op, mede omdat er een groep
heten sterrenjagers bestaat die mei
chelinboekje in de hand alle 'Miche
taurants' in Nederland afgaat. „Maa
mensen laten je dus weer net zo snel
je een ster verliest. Het is dus econoi
zien niet zo verantwoord om een ster te
Bovendien lig je continu wakker omdat je
moet zien te behouden of er nog een bij wilt
ben."
Janssen geeft toe dat hij het ook akelig vindt om bi
deeld te worden in boekjes en bladen. In het verlet
hij uitgever en zag toen vanuit de uitgeversstoel hi
zine Lekker. „Ik vond het wel akelig om te zien hoi
rants werden afgezeken. Het gekke is dat daar dani
veel restaurants achteraan lopen. Liever wil ik dat
gasten bepalen hoe goed ik ben. Als het niet naar b
was, komen ze gewoon niet meer terug." Voor Pae
brugghe was het opgeven van zijn sterren de beste
sing van zijn leven, „op het huwelijk met mijn vroi
natuurlijk." anp
'GOEP NIEUVJS! IKHEB BESLOTEN TE.
STWPEN MET PEZE NWTTELOZB THER/+PIË-
MENSELIJK
De politie in het Zuid-Duitse Göppingen trekt enkele tientallen tips na in ver
band met de DIEFSTAL van de OUDSTE MARKLIN-speelgoedtrein. De locomo
tief Storchen'bein uit 1891 is samen met ongeveer 150 andere modellen uit het
museum van de Marklin-fabriek gestolen. Het familiebedrijf spreekt van een ui
terst pijnlijk verlies. Een deel van de Marklin-geschiedenis is van ons afgepakt,
aldus de directie. Door de diefstal bestaat er op dit moment alleen in Wenen
nog een compleet overzicht van historische Marklin-modellen. De gestolen trei
nen, schepen, auto's en stoommachines waren ruim een miljoen euro waard.
Het KAMELEONDORP in Terherne
heeft vorig jaar 20 procent MINDER
BEZOEKERS getrokken. Bezochten in
2003 nog 100.000 mensen het Frie
se themadorp, in 2004 kwamen
80.000 mensen naar het dorp van
Hielke en Sietse Klinkhamer. Volgens
directeur J. Stedehouder is er door de
dalende belangstelling een verlies van
enkele tienduizenden euro's ontstaan.
Het dalende aantal bezoekers heeft
volgens hem twee redenen. ,,De eerste
Kameleonfilm zorgde voor meer be
zoekers in 2003. Door de slechte zo
mer in 2004 bleef het aantal bezoe
kers achter ten opzichte van 2003. En
we zijn toch vooral gebonden aan
het zomerseizoen." De directeur wil
volgend jaar winter meer activiteiten
organiseren in het Kameleondorp
om minder afhankelijk te zijn van
het zomerseizoen. Uitgeverij Kluit
man, uitgever van de Kameleonboe-
ken en vennoot van het Kameleon
dorp, wil uit het themadorp stap
pen. Volgens Stedehouder heeft de
uitgever dat plan echter in de ijskast
gezet tot er een nieuwe vennoot is
gevonden. De vier huidige venno
ten, waarvan Kluitman de belang
rijkste is, draaien op voor het verlies
van vorig jaar.
De VERMOORDE Duitse modekoning Rudolph MOSHAMMER laat het leeu
wendeel van zijn vermogen na aan DAKLOZEN in München. In zijn testa
ment bedeelde de couturier ook zijn trouwe begeleidster, de yorkshireterriër
Daisy. De erfenis van Moshammer wordt op enkele miljoenen euro's ge
schat. De flamboyante modeontwerper zette zich jarenlang in voor de ont
heemden in zijn geboorteplaats. Hij wordt morgen naast zijn moeder in het
familiemausoleum in de Beierse
hoofdstad bijgezet. Bij wijze van
hoge uitzondering mag Daisy mee
naar de begrafenis. Normaal zijn
honden op kerkhoven in de Zuid-
Duitse stad verboden. De 64-jarige
Moshammer is vorige week door
een 25-jarige prostitué vermoord.
Na zijn arrestatie verklaarde de
gokverslaafde Iraakse dader dat hij
de modekoning had gedood omdat
die zou hebben geweigerd te beta
len voor zijn diensten. De chauf
feur van Moshammer trof de dode
modeontwerper een week geleden
in zijn villa in München aan. Hij
bleek gewurgd met een telefoons
noer. Moshammer gold als een van
de kleurrijkste personen van de
Münchener jetset en was een na
tionale televisiester. Foto: Reuters
Thaise OLIFANTEN worden met enorme sanitaire voorzieningen getraind om
naar het TOILET te gaan. Exploitanten van de olifanten zien in de toilettraining
een belangrijke uitbreiding van de kunsten van de dieren. Thaise olifanten kun
nen al schilderen, dansen en muziekinstrumenten bespelen. Voorde toilettrai
ning heeft een exploitant in Chiang Mai enkele enorme wc-potten van witge-
verfd beton laten bouwen met een eigen mega-riolering. De dieren kunnen met
hun slurf aan een koord zelf doortrekken. Zeven olifanten worden momenteel
getraind om van deze voorzieningen gebruik te maken. Het project zal niet
slechts toeristen kunnen vermaken, maar ook de straten van Chiang Mai scho
ner houden, menen de exploitanten.
Het Nederlandse
kaasmeisje en de
klompen, ze ho
ren bij Nederland,
net als tulpen,
molens en Cruijff.
Maar staatssecre
taris Van Gennip
vindt dat wat te
beperkt.
Foto's: GPD en
Henk Bouwman
Na raamprostituees en coffee
shops nu ook politieke moor
den en brandende moskeeën:
het Nederlandse imago in het
buitenland wordt er niet beter
op. Het kabinet denkt de oplos
sing te hebben. Nederland
moet aan de man worden ge
bracht alsof het een merk is.
Na de moord op Theo van
Gogh draaiden Nederlandse
ambassades overuren om vra
gen te beantwoorden van ver
ontruste buitenlanders die wil
den weten wat er toch aan de
hand was in dat ooit zo rustige
land van klompen, kaas en tul
pen. De ambassades kregen de
antwoorden ingefluisterd van
het ministerie van buitenlandse
zaken in Den Haag. Publieksdi-
plomatie heet dat: Nederlandse
diplomaten brengen de plus
punten van Nederland onder
de aandacht, in de hoop dat dit
het imago ten goede komt.
Volgens staatssecretaris Karien
van Gennip (buitenlandse han
del) is die aanpak echter niet
langer afdoende. Vandaar- dat
ze een werkgroep 'branding'
heeft ingesteld, uit te spreken
op zijn Engels. Die moet onder
zoeken hoe Nederland als een
merk (oftewel 'brand') in de
markt gezet kan worden, niet
alleen gericht op verontruste
mensen die een ambassade
bellen, maar op iedereen.
Dat landen proberen een merk
van zichzelf te maken is een
nieuwe trend, zegt Peter van
Ham, werkzaam bij instituut
Clingendael in Den Haag en ge
specialiseerd in het onderwerp.
Voor bedrijven met een sterk
merk is het gemakkelijker zich
van concurrenten te onder
scheiden. Voor landen werkt
het precies zo, is het idee. Dat
mensen liever een Duitse auto
kopen dan eentje uit bijvoor
beeld Oekraïne, komt mede
doordat Duitsland een degelijk
imago heeft, aldus Van Ham.
„Oekraïne staat voor Tsjemo-
byl, niet voor kwaliteit. Zelfs als
er ooit goede auto's in Kiev
worden gemaakt, zal het lang
duren voordat Made in Ukraine
als een aanrader wordt be
schouwd."
Nederland staat in de woorden
van staatssecretaris Van Gennip
voor „tulpen, molens, kaas en
Cruijff'. Dat is te beperkt, vindt
Van Gennip. Zij heeft ei
lijst aan 'typisch Neder e
sterke punten die ook 0 !e
aandacht moeten word s
bracht: watermanagem0
landbouw, internationi z
entatie, chemische indi e
medische technologie, d
logistiek. Volgende ma;
moet de werkgroep me e
zen komen.
Sicco van Gelder is één
directeuren van Placeb
een internationaal advi Ij
reau gespecialiseerd in
keting van landen en st r,
Volgens hem is het ima
tulpen en klompen no|
een pluspunt. „De met
mensen in de wereld h l
niet verschrikkelijk veel
over Nederland na te d
Een willekeurige Mary
Michigan besteedt er h j,
een paar seconden per
In die tijd denkt ze aan
molens en kaas. Daar
we al heel blij mee zijn. g
gië heeft niemand zulki a
associaties."
Van Gelder vindt dat st
cretaris Van Gennip „h
bezig is een economist 0
neer te zetten". Hij plei jj
een bredere aanpak en
dat de klompen zeker
het oud vuil moeten wi
gezet, gpd
De Russische dansers aan het Dia-
ghilev-festival, dat volgende week in
Groningen plaatsvindt, moeten het
grotendeels zonder alcohol doen. De
organisatie van het festival vraagt de
winkel van het bungalowpark in het
Drentse Aalden, waar de meeste
Russen overnachten, alle sterke
Alexander Pola
Gooi gerust af en toe het
badwater weg; er zit niet
altijd een kind in
drank uit de schappen te halen.
Volgens een woordvoerster van het
festival gaat het om een voorzorgs
maatregel. „We willen geen enkel ri
sico nemen. Dronkenschap helemaal
voorkomen kun je natuurlijk nooit,
maar nu hebben we in ieder geval
ons best gedaan ervoor te zorgen dat
de dansers fris op het podium
staan."
Het Diaghilev-festival huurt voor de
gelegenheid alle 250 vakantiewonin
gen op het park af. Ook in hotels in
de stad Groningen en omgeving
overnachten deelnemers van het fes
tival. Zij kunnen wel gewoon naar de
dichtstbijzijnde slijterij voor een fles
sterke drank, aldus de zegsvrouw.
„Het is onmogelijk om uit alle slijte
rijen in Groningen en omgeving de
drank weg te halen." anp
Er is een categorie waar ik op alle fronten faal, waar ik
zogezegd geen kaas van heb gegeten, waar mijn gebrek
aan smaak even stuitend is als mijn gebrek aan ken
nis.... Wordt gezegd-
Als het op muziek aankomt, ben ik de pispaal. Spuit
11. Een Nietsnut.
Ik zou dat psycho-therapeurisch verantwoord kunnen
terugvoeren naar mijn jeugd, waarin ik misschien iets
te langen iets te fanatiek in het Kinderen voor Kinde
ren assortiment ben blijven hangen, bij gebrek aan
ontivikkelingstimulus door mijn ouders die naar de
Carpenters, Berdien Stenberg in concert met James
Last, Paulo Conté en Pierce Heyman luisterden. Zo
doende ontbrak het mij al vroeg aan een verantwoord
referentiekaderen natuurlijke nieuwsgierigheid om
van Kinderen voor Kinderen en Barend Bluf af te wij
ken. Onzin natuurlijk, ook op de middelbare school
heb ik geen enkele moeite gedaan om de top-40 eigen te
maken. Al snel kwam ik toen op een leeftijd, waarbij
dat me parten ging spelen. Stond ik in de kroeg met
een leuke knul te sjansen en dan vroeg ie van wat voor
muziek ik hield. En bij muziekles vroeg de leraar mij
altijd wat zachter zingen, omdat mijn valse gekraai
door merg en been snerpte. Anderzijds was ik ten tijden
van Sinterklaas en Kerst zo'n beetje de enige die de
songtekst kende, dat dan weer wel. Ook bij andere
songs gaat me dat vrij makkelijk af, maar meezingen
duif ik ze allang niet meer, tenzij ik de mogelijkheid
heb er een cabareteske vertoning van te maken. De
vriend van mijn zus, zelf uitermate muzikaal, heeft
vaak genoeg een poging gedaan me nog wat basisprin
cipes bij te brengen. Zoiets simpels als met de vingers
trommelen op tafel, klinkt bij mij al als een motorisch
gestoord konijn dat alarm slaat. „Zing dat nou nog
eens en dan een toon lager!" Wat is een toon lager? Hoe
doe je dat? Het is alsof hij vraagt: „Zeg dat nou nog
eens, maar dan in het Russisch!" God knows, the man
tried!
Goed, het is geen drama. Ieder heeft zo zijn eigen ta
lent. Probleem met muziek is dat het zo'n algemeen
goed is, zo aanwezig in de maatschappij, zo identiteits-
bepalend... en telkens weer word ik op de dieptrieste
feiten gewezen. Ieder huisbezoek maakt vroeg of laat
een rondje langs mijn cd-collectie. Na een korte scan
van de schrale selectie, is het merendeel van de wijs,
een enkeling ronduit geschokt. Hoe is het mogelijk dat
zulke goeie en zulke slechte cd's naast elkaar kunnen
liggen. En terwijl ze met hun rug naar me toe zitten,
volgt een scala aan afkeurende geluiden, gegrinnik en
verbazingkreten.
Prima, ik schaam me er niet voor. Hooguit voel ik mé
een beetje betrapt. Oké, ik kan niet zuiver zingen, oké,
ik kan van de top-100 allertijden misschien maar bij
tien nummers de combinatie artiest-titel noemen; oké,
ik heb een bizarre smaak; oké, mijn collectie is dubi
eus... 'Krijg de muziekte!'
Muziek is voor mij geheimtaal... misschien een gebrek
ja, zoals ze zeggen... misschien een zegen. Ik lees boe
ken en ontkom niet aan de gewoonte tussen
de regels door te lezen, te letten op stijl,
structuur, opbouw en woordkeus.
Ik lees met mijn kennis in het achter
hoofd, met mijn ambities in mijn
hart en met een onlosmakelijke be
trokkenheid bij het medium taal. Ik
versta het middel te goed, om objec- 1
tiefvan het doel te genieten... en
soms is dat jammer...
Muziek is voor mij niets anders
dan gevoel... een emotie. Ik luister
naar muziek, zoals je een droom
ervaart. Zo vanzelfsprekend en
toch ongrijpbaar, zo tastbaar, zon
der je vingers op de feiten, de wer
kingen de betekenis te kunnen leg
gen... alleen een gevoel dat achter
blijft. Flarden, die blijven hangen,
zonder logica.
Niet goed wijs, zeggen ze...
Dan maar eigen-wijs, zeg ik...
Reageren?
Reacties_op_column@hotmaiI.com
