Margriet Matthijsse gelukkig met het simpele leve
'Ik kon toevallig een beetje hard rennen'
SPORT
Overmars wil best
als scout aan de slag
Pakistan onderzoe
teloorgang hockey^
dinsdag it januari 2005
iw
»r
Olympisch deelneemster laat het wedstrijdzeilen voorgoed achter zich
door Fardau Wagenaar
Rotterdam - Margriet Matthijsse (27) heeft niet meer
gezeild sinds de Olympische Spelen in Athene. Vier
maanden zijn dat. Ze wil niet meer, ze hoeft niet
meer. En ze mist het niet. Met haar hond Champ, fa
milie en vrienden zuigt ze de eenvoudige luxe van het
landleven in zich op. „De laatste jaren op reis verlang
de ik steeds vaker naar huis. Ik wist dat er een punt
zou komen dat ik dacht: het is genoeg geweest."
Het had zo mooi kunnen zijn, gaat ze verder. lam
mer dat het zo gelopen is. Haar gedachten drijven af
naar Athene, waar ze met Lisa Westerhof een drama
tisch olympisch toernooi afwerkte. Een zekere me
daille werd niks. „Het potje geluk had op de Spelen
open moeten barsten, maar ook daar gebeurde het
niet. Het werd een goeie misser. Het laatste jaar
heeft niks meegezeten, echt niks. Er waren blessures,
masten die steeds afbraken, prestaties die tegenvie
len. En we bleken toch niet het gouden duo dat ik
dacht dat we waren." Ze aait haar hond over zijn
kop, als ze zegt: „Ik heb een zure smaak aan Athene
overgehouden."
De Kralingseplas rust onder een dun laagje ijs. Van
uit haar huis ziet ze de opgerolde masten in de lucht
prikken. Op loopafstand ligt haar zeilvereniging,
maar ze is er de laatste maanden niet vaak geweest.
Elke dag wandelt ze met de hond langs het water. De
blonde labrador rent dan om haar heen, maar is
soms nog wantrouwend. „Toen ik mijn zeilspullen
uit de kast pakte om ze naar de kelder te brengen,
dacht hij dat ik weer wegging. Hij begon te klieren en
luisterde niet meer. Dat heeft hij nog steeds wel
eens", zegt ze lachend. Tegen de hond: „Ik ga echt
niet meerweg."
Nee, stuurvrouw Lisa Westerhof heeft ze niet meer
gezien en gesproken sinds de Spelen. „Daar heb ik
ook geen behoefte aan. Ik had af en toe wat andere
ideeën dan zij", zegt ze voorzichtig. Of ze lastig is om
mee samen te werken? „Helemaal niet. Ik kan goed
met andere mensen werken. Ik ben rustig, denk over
dingen na, maar ben geen controlfreak. Ik doe het
gewoon, ik hoef niet steeds in bespreking. Als het
een keer misgaat, nou en, dan leer je daar van. Zo
denk ik erover."
Veel mensen kennen niet de echte Margriet, zegt ze.
Ze denken van alles, dat ze arrogant is, lastig en za
kelijk. Als je na een rotmoment met je kop op tele
visie komt, zeggen ze: die Matthijsse lacht nooit!
Mensen hebben een verkeerd beeld van me, dat vind
ik wel eens jammer. Na de Spelen kreeg ik steeds van
die irritante opmerkingen naar mijn hoofd geslin
gerd. Vertelden mensen op straat me wat ik fout had
gedaan... Waren ze erbij dan? Die mensen snappen
het niet. Ik ben blij dat ik daar vanaf ben. Ik hoef niet
zo nodig in de picture te staan."
Margriet Matthijsse: „Ik hou ervan om keihard te werken en af te zien. Daarom vind ik zeilen ook zo lekker: die keiharde wind en het spel met de golven." Foto: GPD
Ze is geen meisje-meisje, maar een mannenvrouw.
Ze is niet arrogant, maar open. Ze is niet slap, maar
een stoer mens. „Ik hou eivan om keihard te werken
en af te zien. Daarom vind ik zeilen ook zo lekker:
die keiharde wind en het spel met de golven. Ik ben
geen watje. Ik hou van snelle dingen, van raften,
snowboarden en skiën. Ik kom soms meer over als
een kerel dan als een vrouw. Ik kan het ook beter
vinden met mannen, heb meer vrienden dan vrien
dinnen. Vrouwen zijn vaak te zeikerig, die
over alles heel lang na, maken overal een pujgS,
Een kerel vergeet sneller, ik ook. Ik kan slecb
maken met iemand.Jk 1
Soms klinkt haar zware stem stoer en vol (®"l
soms kwetsbaar. Tien jaar lang was het wata
wereld. De eerste jaren van haar sportcanw
pen mooie herinneringen op. „Het was een f^R
sche tijd. Ik zat in Australië, Nieuw-Zeeland.q
ka en heel Europa. Een vrouw van de wereli^
ik heb niet zo veel gezien. Het was vooral: vg
trainen. Dat wilde ik toen ook. De gedachj
goud dreef me als ik vier uur lang alleen op (i|
zat. Ik werkte keihard, dacht verder niet te v
Ze lacht: „Ik zou er nu niet meer aan moetefe
ken!"
Het lukt haai' nog niet om met een licht hart Le
kijken op haar zeilcarrière. Haar kwetsbai#v
praat: „Ik ben nog heel moe. Vooral van de[c0
pen twee jaar. Ik neem veel rust. Ik hoef echt^a
ke avond in de kroeg te hangen. Ik kan goeqgj
bank liggen met een dekentje en de televi^o
RTL Boulevard, het nieuws... Ik kijk veel, de
hele dagen aan! Ik geniet er van, ik heb zo v
mist de laatste jaren."
Toch een zeildepressie? „Nee joh, bestaat dat"
er alleen nog wel wat moeite mee om mijn pri*
koesteren. Ik ben er ergens wel trots op, maat
de laatste periode nog niet achter me gelat^y
het niet zo heeft mogen zijn in Athene, kanlvi
niet accepteren. Natuurlijk heb ik twee keeiop
pisch zilver gewonnen en ben ik wereldkaa
geweest, maar het is geen goud. Het klopte 'e;
Athene en daar baal ik van. Maar met de tijdeÉ
pijn wel overgaan.3g
Het voelt soms alsof ze over een ander leve%
dat is overspoeld door de nieuwe tijd. „Er^c
meer in het leven, ben ik achter gekomen. Sj0i
zijn vaak verwend, die klieren en zeiken en'
dat ze niet genoeg krijgen. Als ik dan kijk na&_.
sen die in de kroeg werken en niks te makW'
ben: die zijn altijd vrolijk en blij. Die klagen m
zijn gelukkig. Dat vind ik zo mooi. Ik ben lanjJ
kig geweest op het water, nu ben ik dat m|D|
nieuwe leventje." js
Champ loopt om haar heen. Dit is haar leveqe
Rotterdam, dicht bij familie en vrienden. |e<
huis kan ze inmiddels alles vinden - voorhee%£
ze haar moeder of tante nog wel eens be^]
werkt parttime in een kroeg, ze helpt haar vfy
zijn tandartspraktijk en ze is zeilverslaggeefe)
De Telegraaf. „Wat er verder komt, zie ik welft
wat ik leuk vind. Ik sluit niet uit dat ik nog ee0i
training ga geven of met vrienden lekker h% 1
op ga. Maar ik zal nooit, echt nooit, meer dcf],
ik heb gedaan."
Mare Overmars blikt terug op zijn glanzende carrière
door Piet Arends
vaassen - „Een goede voorzet
had ik niet. Ik kon toevallig een
beetje hard rennen en spelers
passeren. Viel er altijd wel een
bal goed..." Snoeven is Mare
Overmars vreemd. Geen opge
blazen woord over zijn schitte
rende carrière, hij haalt zijn
schouders op over zijn miljoe
nenvermogen. „Of je nou zes of
twintig miljoen bezit. Het is al
lebei voldoende."
Een half jaar na zijn vertrek van
het grote voetbalpodium geniet
Overmars (31) van de repete
rende zaken in het leven van de
modale stervelingen op aarde.
„Een biertje op vrijdag met de
jongens van ons kantoor." De
dagelijkse tippel van huis naar
werk. Een mooi moment om de
verworvenheden kort door het
hoofd te laten schieten. „Ik ben
een bevoorrecht mens. Kan
doen wat ik wil. Run samen met
broer Edwin en mijn vader een
bedrijf in vastgoed. Edwin is de
techneut, mijn vader het slot op
de deur, ik volg mijn gevoel.
Het klikt fantastisch."
PEC Zwolle testte hem als der
tienjarig jochie af. Naar huis ge
stuurd? „Te klein en te licht. Als
het goed is, heb ik de brief
nog." Tja, niet alle scouts bezit
ten kennersogen. Go Ahead
Eagles legde toevallig het talent
van Epe BI vast. „Edwin, mijn
twee jaar oudere broer, speelde
al bij Go Ahead. 'Z'n broertje is
eigenlijk beter', zei mijn vader
tegen jeugdtrainer Hennie Spij
kerman." Mare kwam, Spijker
man schoof het veertienjarige
talent gelijk de voetbalschool
van de Eagles in. Vier jaar later
telde Willem II een half miljoen
pegels neer voor de door PEC
Zwolle afgeserveerde lichtge
wicht.
Go Ahead Eagles, Willem II,
Ajax, Arsenal, Barcelona, 86 in
terlands.'Een uniek rijtje. Toch?
„Ja, een mooie carrière." Daar
blijft het bij, geen lyriek. Ieder
z'n vak. „Achter ons kantoor in
Epe heeft een vakman een per
fect straatje gelegd. Kan ik niet.
Dat vind ik uniek."
De transferbedragen zitten in
zijn hoofd gebeiteld. Go Ahead
Eagles streek een half miljoen
op; Willem II: 1,7 miljoen gul
den, Ajax: 14,5 miljoen gulden,
Arsenal: 38 miljoen euro. Ten
slotte Barcelona. Spaanse
winst, zijn laatste contractjaar.
Besparing: zes miljoen euro.
Totale winst voor alle clubs^dik
51 miljoen euro.
In de zomer leverde Mare rriët
een vastgelopen turbomotor
zijn doorlopende contract bij
Mare Overmars: „Of je nou zes of twintig miljoen bezit. Het is allebei voldoende." Foto: Hielco Kuipers
Barcelona in. De rechterknie
was voor topsport op. Vier ope
raties. Kraakbeen weg. De pijn
niet meer te harden. Met zijn
eigen instemming vol gespoten
om hem als voetballer overeind
te houden. „Ik wilde kwaliteit
blijven leveren."
Na het EK in Portugal en de uit
schakeling in de halve finale
door Figo en zijn mannen was
het voetbalverhaal Overmars na
veertien jaar definitief over. „Ik
had er vrede mee. Kon niets
meer met mijn knie opvangen.
Ik had in Barcelona ook kunnen
blijven zitten. Nu hebben allé
clubs waar ik heb gespeeld de
vruchten geplukt van mijn car
rière: als speler en ze hebben
een paar centen aan me over
gehouden. Mooier kan het
niet."
De vermaledijde knie wordt in
het dagelijks leven op de auto
matische piloot ontzien. „Ik
stap eerst met mijn linkerbeen
in mijn auto. Begin nooit met
mijn rechterbeen aan een trap.
Zet met links de eerste stap op
een trap."
Nadat het contract in Barcelona
was verscheurd stroomden de
aanbiedingen binnen. Inter,
Qatar, Franse topclubs. „Het is
een gek wereldje. Ik heb nooit
veel aanbiedingen gehad. Na
Ajax, kwam Arsenal en vervol
gens Barcelona. Niet veel meer.
In de zandbak van Qatar had ik
op één been mee kunnen ko
men en het meeste in mijn
loopbaan kunnen verdienen. Ik
wilde het mijn familie en me
zelf niet aandoen."
Het gehavende gewricht keerde
miljoenen niet. „Er lopen meer
gekken los, dan er vastzitten."
In huize Overmars herinnert
weinig aan de opmerkelijke
loopbaan van de Veluwse Spee
dy Gonzalez. De 250 uitgewis
selde shirts liggen platgedrukt
verstopt in grote tassen en kof
fers. Ergens op zolder moeten
de gewonnen Gouden en Zilve
ren Schoen te vinden zijn. Ze
leggen het af tegen zijn grote
passie: emaillen reclameborden
uit een grijs verleden. In zijn
huis en het restaurant van het
Vaassense recreatiepark De
Bosrand (in bezit van de Over-
marsjes) zijn de muren behan
gen met de Perfecte Sigaren van
Willem n, de Fijne Likeuren van
Bols en de Troost van Van Ros-
sem.
Een verslavende hobby. Over
mars sjouwt veilingen en verza-
melbeurzen af. „Aan elk bord
kleeft een' verhaal." Als zijn
vrouw Chantal niet oppast
hangt manlief het huis vol met
de borden. „Meer komen er
niet in."
Na zijn thuiskomst in Epe heeft
Overmars het voetbal van zich
afgezet. Potjes op tv kunnen
hem sowieso niet boeien. „Na
een kwartier loop ik weg. Ik kan
niet stilzitten." Videobeelden
met hoogtepunten uit zijn car
rière evenmin. „Het is net als
met foto's. Mijn vrouw schiet er
met de baas in bonis terug in
moederschoot Epe. Dat heeft
de.familie geweten. De eerste
twee maanden stopten hordes
nieuwsgierigen voor zijn huis.
Om een glimp van hun idool op
te vangen. Het nieuwtje is er in
middels af. „Ik kan in Epe rustig
rondlopen." En met gevoel
voor humor: „Ik ben ook niet
zo groot, ze zien me snel over
het hoofd."
Dat komt van pas. Overmars
heeft zich aardig binnen ge
voetbald. Hij staat in de Quote
500 op positie 472 met een ge
schat vermogen van 44 miljoen
euro. „Dat blad koop ik niet en
ik lees 'm niet. Een hoop is niet
realistisch. En of je nou zes of
twintig miljoen bezit. Het is al
lebei voldoende." Helemaal los
laat hem de bijeen vergaarde
vaassen - Mare Overmars ziet
wel iets in scouting voor zijn
oude clubs Arsenal en Go
Ahead Eagles. Spitsvondigheid
gevraagd. Hij heeft er al met
Arsenal-trainer Arsène Wen-
ger over gesproken. „Met Go
Ahead schuif ik in de toe
komstwei aan tafel."
„De kunst is niet om een Ro-
naldo te kopen. De kunst is
om die klapper twee stappen
voor te zijn. Dat hebben ze bij
Arsenal goed begrepen. Anel-
ka, nu bij Manchester City,
kwam voor 750.000 euro, Vie-
ra voor 500.000 euro, ik was
iets duurder." Overmars
maakte voor 14,5 miljoen gul
den de overstap van Ajax naar
de Britse metropool.
Waarom scout bij Arsenal?
„Die club ligt me na aan het
hart, daar heb ik mijn toptijd
als speler gehad. Wenger vind
ik een topcoach met oog voor
de kleinste details. Beslissend
vaak. Een filosoof ook, een
denker. Een groot verschil met
Louis van Gaal, ook een top
per. Wenger komt een dag na
een wedstrijd op grote fouten
terug. In positieve zin. Hij tast
je zelfvertrouwen nooit aan."
Rijkaard? „Rijkaard heb ik bij
Barcelona te kort meege
maakt. Hij heeft rust gecre-
eerd bij een club zonder stabi
liteit. Dat is heel knap. In mijn
vier jaar heb ik vier trainers en
zes presidenten versleten.
Spelers werden duur gekocht,
voor nog geen twintig procent
gingen ze weer de deur uit.
Vind je het gek dat de schuld
oploopt naar 250 miljoen eu
ro? Ik ben blij voor de club en
Rijkaard en Henk ten Cate dat
het nu zo goed gaat. Mochten
ze kampioen worden, baal ik
wel dat ik er niet bij ben."
c
Regering wil ook salaris Oltmans we
duizenden. Ik kijk er nooit
naar."
Pas zes maanden na zijn Barce-
lonese afscheid drong het voet-
balzweet zijn neusgaten weer
eens binnen. Na de topper Ar
senal - Chelsea, temidden van
gespierde Gunners. Het wond
hem op. „Wat een flashback.
De kleedkamer, de jongens.
Mijn vaste plekkie. Ik kreeg de
kriebels."
Overmars pikte de kraker mee,
hij was al in Londen om zoon
Frankie van vijf ('gek van voet
bal') zijn geboortehuis te laten
zien. De kriebels waren ook
weer snel weg. Zelfs aftrainen is
aan de gewezen turbo-aanvaller
niet besteed. „Ik heb één keer
zeven kilometer gelopen. Dat is
niks voor mij, doe ik nooit
meer." Toch gaat hij niet hele
maal op zijn lauweren rusten
„Ik ga misschien op een lager
niveau een balletje trappen. Bij
Epe, mijn duppie."
Tot de cirkel rond is, vult de
van poeha gespeende coryfee
de dagen met zijn vastgoed-fa
miliebedrijf en ceremoniële
handelingen. Penaltyfestijnen,
het aansnijden van een mega-
taart van 365 kilo, prijsuitreikin
gen voor goede doelen, bezoek
jes aan carnaval voor minder
valide kinderen. „Doe ik met
veel plezier, blijf ik nog hangen
ook."
den haag - Roelant Oltmans is
net op tijd weg uit Pakistan.
Nog geen maand nadat hij af
scheid heeft genomen als
bondscoach van de Pakistaanse
hockeyers, rollen de politici en
bondsofficials over elkaar heen.
Het hoogtepunt volgt later deze
maand, als de president en se
cretaris-generaal van de Pakis
taanse Hockey Federatie (PHF)
zich moeten verantwoorden
voor een senaatscommissie.
De Pakistaanse krant Dawn
maakte melding van het rege-
ringsonderzoek. De Pakistaaan-
se senaatscommissie Sport wil
weten waarom het nationale
team de laatste jaren zo slecht
heeft gepresteerd en eist ook
een verantwoording voor alle
uitgaven. De PHF-officials wor
den er van verdacht flinke be
dragen voor verkeerde doelein
den te hebben gebruikt.
Eén transactie wordt met name
genoemd: de commissie wil
graag weten hoeveel geld er uit
gegeven is aan het eenjarige
contract met bondscoach Olt
mans. „De commissie kan alles
opvragen", aldus senator Enver
Baig. „Dus ook hoeveel geld er
is uitgegeven om Oltmans een
jaar te betalen." Overigens richt
Baig zijn pijlen niet alleen op de
hockeybond. Ook de Pakistaan
se cricketbond (PCB) ligt onder
vuur en wordt onderworpen
aan een senaatsonderzoek. Ook
de PCB heeft een buitenlandse
coach (Bob Woolmer), maar
weigerde zijn salaris openbaar
te maken.
De Pakistanen kunnen het
blijkbaar niet verkroppen dat
het ooit zo gevreesde hockey
team en het geliefde cricket
team slechts een bijrol hebben
op het internationale toneel. In
eigen huis (Lahore) eindigde de
hockeyploeg vorige maand nog
als derde op de Champions
Trophy, maar dat toern
flink gedevalueerd. En
echt grote toernooien
Pakistanen al vele jaren
ge handen.
Eind vorige maand wei
Kirmani geïnstalleerd
we grote man van d
Geen militair, maar d^
teur van de staatsojl
schappij. Een revolutif
het is nog maar de vraa
mani het Pakistaanse
wél uit het slop kan trel
heeft weliswaar een lam)
(Shahnaz Shaikh)
als bondscoach, maar;
zich tegelijkertijd druk
hoorlijk triviale zaken.
hij dat er op korte ten
op echt gras gehoekt
worden, een groot
voor de Pakistanen.
Ondertussen zijn de rif
steeds niet gesloten en,
officials, politici en antr
trokkenen met modder f
kaar gooien. Ook naar r
Oltmans, die aan één jj.
genoeg had om de ba"
verzetten. Oltmans hel
Pakistaanse boek inmidil
sloten. Vanaf een zoni
op een Oostenrijkse
reageert hij laconiek: „1
Pakistan over elkaar heeL
is het land eigen. Dat
nieuws."
Toch heeft Oltmans na
scheid nog ettelijke urei
Pakistaanse avontuur g
„Volgens afspraak heb,
rapport geschreven. Dat
ik aangegeven dat ze sr
een aantal dingen moetl
nadenken, omdat ze 1
geen stap vooruit komef
het allerbelangrijkste ad
ik ze heb gegeven isf
eensluidend naar buita
ten treden. Ze moetenl
den met elkaar zwart j
ken."
Roelant Oltmans spreekt als coach het team van Pakistan tot
Foto: ANP
